" Η αγάπη δημιουργεί την οικογένεια " Επιστημονική ημερίδα για θέματα ομογονεϊκότητας

Παρασκευή, 14 Φεβρουαρίου 2014

o   

5:00 μ.μ.

·          

Ξενοδοχείο Τιτάνια Πανεπιστημίου 52

·          

·          

Επιστημονική ημερίδα για θέματα ομογονεϊκότητας ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ «Οικογένειες Ουράνιο Τόξο» Οι «Οικογένειες Ουράνιο Τόξο» δημιουργήθηκαν τον Απρίλη του 2012 από έναν αρχικά μικρό πυρήνα lgbt γονέων, ο οποίος σταδιακά μεγάλωνε μέχρι που το Γενάρη του 2014 πήραμε και νομική μορφή (Μ.Κ.Ο.)  Ως γονείς αντιμετωπίζουμε πολλές δυσκολίες στην χώρα μας, ζούμε μέσα σε απόλυτο νομικό κενό που μας δημιουργεί ένα σωρό προβλήματα και ανασφάλειες και συχνά εισπράττουμε έντονη κοινωνική απόρριψη. Το ίδιο συμβαίνει και με τα παιδιά μας, που συχνά γίνονται θύματα διακρίσεων τόσο σε κοινωνικό όσο και σε εκπαιδευτικό επίπεδο και αυτό έχει άμεση σχέση με την έλλειψη νομικού πλαισίου ώστε να διασφαλίζεται η οικογενειακή μας ζωή.  Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν, σε γενικές γραμμές, ότι υπάρχουν οι οικογένειές μας και οι αντιλήψεις και οι απόψεις τους για μας διαμορφώνονται από την υπόθεση ότι μόνο άνθρωποι του αντίθετου φύλου μπορούν να κάνουν παιδιά, συνεπώς προσπαθούμε μέσα από ανοιχτές εκδηλώσεις να ανοίξουμε την συζήτηση πάνω στο θέμα της ομογονεϊκότητας.  Σε αυτό το πλαίσιο κινείται και η ημερίδα που έχουμε οργανώσει για την Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 1014 από τις 5.00μ.μ. ως 10.00μμ στο ξενοδοχείο Τιτάνια (Πανεπιστημίου 32) με τίτλο: «Η αγάπη δημιουργεί τις οικογένειες»  Σε αυτήν την ημερίδα θα συμμετέχουν πανεπιστημιακοί από όλη την Ελλάδα: Δήμητρα Κογκίδου ΠΤΔΕ Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσ/νίκης,  Θεοφανώ Παπαζήση Νομική Σχολή Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσ/νίκης,  Βενετία Καντσά και Άσπα Χαλκίδου Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας Πανεπιστήμιο Αιγαίου,  Κώστας Γιαννακόπουλος Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας Πανεπιστήμιο Αιγαίου,  Αθηνά Αθανασίου Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας Πάντειο Πανεπιστήμιο,  Αλεξάνδρα Χαλκιά Τμήμα Κοινωνιολογίας Πάντειο Πανεπιστήμιο.  Τέλος η Άλκηστις Κοντογιάννη, Κοσμητόρισσα του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και πρόεδρος του Τμήματος Καλών Τεχνών του ίδιου πανεπιστημίου, θα παρουσιάσει το παιδικό βιβλίο που δημιούργησε η ομάδα μας με τίτλο «Τα δύο μικρά αβγά» και θα μιλήσει για τον τρόπο που τέτοια βιβλία μπορούν να λειτουργήσουν ως εργαλεία στην εκπαιδευτική πράξη.  Εκείνη την ημέρα θα συζητήσουμε για το θέμα της ομογονεϊκότητας στη χώρα μας εστιάζοντας σε όσο το δυνατόν περισσότερες πλευρές του (νομική, κοινωνική, ψυχολογική, εκπαιδευτική κλπ.)

•  
  
• 
  

venerdi 14 /2/2014 ad Atene
presso l'Hotel Titania (Panepistimiou str. 32)dalle ore 17 alle 22
 si terra' la 1 Conferenza Nazionale sull'omogenitorialita': 

E' l'amore che crea una famiglia.
Relatori:
Dimitra Konkidu,rettore della facolta'di Pedagogia dell'universita' Aristotelio di Salonicco
Theofano' Papazisi,docente della Facolta'di Giurisprudenza dell'universita' Aristotelio di Salonicco
Venetia Kanza' e Aspa Chalchidu docenti della facolta'di Antropologia Sociale dell'universita'dell'Egeo
Kostas Ghiannakopulos docente della facolta'di Antropologia Sociale dell'universita'dell'Egeo
Athina' Athanasiu docente della facolta'di Antropologia Sociale dell'universita'Pantio di Atene
Alessandra Chalchia' docente della facolta'di Sociologia dell'universita' Pantio di Atene
 alla fine Alkisti Kontoghianni rettore dell'universita'del Peloponneso e direttrice dell'Accademia di Belle Arti del Peloponneso presentera' il libro per bambini : -Due piccole uova-scritto ,illustrato e in parte autofinanziato ed edito da noi, famiglie arcobaleno greche che finalmente siamo diventate associazione legalmente riconosciuta.

https://www.facebook.com/events/750172594994141/?ref_newsfeed_story_type=regular

EXTRA / FEATURED / GUEST EDITORS / 02/02/2014

Οι «Οικογένειες Ουράνιο Τόξο»

Το Πρώτο ΛΟΑΤ Παιδικό Βιβλίο Στα Ελληνικά.

Δεν υπάρχει παιδική ΛΟΑΤ λογοτεχνία στην Ελλάδα. Μέχρι τώρα δηλαδή!  Οι Οικογένειες Ουράνιο Τόξο έρχονται να γεμίσουν αυτό το κενό με “Τα Δύο Μικρά Αυγά”. Τους ζητήσαμε να μας πούνε μερικά λόγια για την ομάδα τους, την επερχόμενη έκδοση του βιβλίου, και άλλες μελλοντικές δραστηριότητες.

-Πείτε μας λίγα λόγια για την ομάδα σας
Ποιοι Είμαστε: Οι «Οικογένειες Ουράνιο Τόξο» δημιουργήθηκαν τον Απρίλιο του 2012 από έναν μικρό, αρχικά, πυρήνα ΛΟΑΤ γονέων. Θέλαμε να αποδείξουμε ότι οι οικογένειές μας αποτελούσαν και συνεχίζουν να αποτελούν μια υπαρκτή πραγματικότητα  για την ελληνική κοινωνία, όσο και αν αυτό ακούγεται αρχικά παράδοξο. Ότι οι οικογένειες με λεσβίες, γκέι, αμφί και τρανς γονείς δεν κινούνται κάπου ανάμεσα στη φαντασία και την επιθυμία αλλά στην πραγματικότητα. Στην Ελλάδα, οι οικογένειες με ΛΟΑΤ γονείς και τα παιδιά τους βρίσκονται από κάθε άποψη εκτεθειμένες σε νομικό κενό, εφόσον δεν προστατεύονται από κανένα νόμο και απλώς εκλαμβάνονται ως μονογονεϊκές. Αυτό το νομικό κενό δημιουργεί πλήθος ανασφαλειών σε όλα τα μέλη των οικογενειών μας με ολέθριες επιπτώσεις στην καθημερινότητα μας. Πρωταρχικός μας στόχος είναι η ισότιμη νομική αναγνώριση των ζευγαριών του ιδίου φύλου και της οικογενειακής τους ζωής, έτσι όπως θέλουν να την διαμορφώσουν, ανεξάρτητα από σεξουαλικό προσανατολισμό και ταυτότητα φύλου σε επίπεδο ίσων ευκαιριών, αλλά και σε επίπεδο δικαιωμάτων (νομικών, οικονομικών, εκπαιδευτικών, κοινωνικών ή άλλων). Παράλληλα, αγωνιζόμαστε για την ευαισθητοποίηση του κοινού απέναντι στη θέση που έχουν οι ΛΟΑΤ οικογένειες σήμερα και προς αυτή τη κατεύθυνση προσανατολίζονται οι δράσεις μας. Η ομάδα μας έγινε ΜΚΟ (πήρε νομική μορφή) στις 17 Ιανουαρίου 2014

-Μιλήστε μας για το βιβλιαράκι.Ποιά θέματα καλύπτει το βιβλίο και σε τι ηλικίες απευθύνεται;
Τα δύο μικρά αβγά είναι ένα βιβλίο που μιλάει για  διάφορες μορφές οικογένειας. Μέχρι τώρα στην χώρα μας δεν υπάρχει βιβλίο ή παραμύθι που να μιλάει για άλλες οικογένειες εκτός από την πυρηνική ετεροκανονική οικογένεια του ενός μπαμπά και της μίας μαμάς. Δεν είναι ότι δεν αναγνωρίζουμε ότι υπάρχει αυτή η μορφή, κάθε άλλο, απλώς δεν είναι η μοναδική. Ήταν ανάγκη λοιπόν για μας να έχουμε και δικά μας βιβλία ώστε τα παιδιά μας να μπορούν μέσα σε αυτά να αναγνωρίζουν και τη δική τους οικογένεια. Στην αρχή τους διαβάζαμε μεταφρασμένα κείμενα από ξενόγλωσσα βιβλία (αγγλικά, ιταλικά, ισπανικά κλπ) αλλά αυτό δεν είναι αρκετό.  Το βιβλιαράκι αυτό απευθύνεται σε παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας. Επίσης μπορεί να αποτελέσει ένα καλό εργαλείο για όποιον εκπαιδευτικό επιθυμεί να μιλήσει για άλλες μορφές οικογένειας ή να εντάξει στην ομάδα της τάξης του παιδιά που προέρχονται από άλλες μορφές οικογένειας

 -Πώς δουλέψατε πάνω στο πρότζεκτ; ποιές ήταν οι διαδικασίες που χρειάστηκε να ακολουθήσετε σαν ομάδα; 
Προσπαθήσαμε να συμπεριλάβουμε όσο το δυνατόν περισσότερα πιθανά οικογενειακά σχήματα. Είναι βέβαιο ότι δεν τα έχουμε συμπεριλάβει όλα. Στο μέλλον ελπίζουμε να είναι ποιο πλουραλιστικό το αποτέλεσμα.

-Τι σημαίνει το να είσαι ΛΟΑΤ γονιός στην Ελλάδα;
Αντιμετωπίζουμε πολλές δυσκολίες, ζούμε μέσα σε απόλυτο νομικό κενό που μας δημιουργεί  ένα σωρό προβλήματα και ανασφάλειες και συχνά εισπράττουμε έντονη κοινωνική  απόρριψη.  Το ίδιο συμβαίνει και στα παιδιά μας ,που  συχνά γίνονται θύματα διακρίσεων τόσο σε κοινωνικό όσο και σε εκπαιδευτικό επίπεδο και αυτό έχει άμεση σχέση με την έλλειψη νομικού πλαισίου που να διασφαλίζει την οικογενειακή μας ζωή.

-Tι άλλες δραστηριότητες έχετε σαν ομάδα;
Κάνουμε μια συνάντηση τον μήνα συνήθως ώστε να κρατάνε επαφή τα παιδιά μας μεταξύ τους και να βρίσκονται με άλλα παιδιά με αντίστοιχη με την δική τους οικογενειακή δομή.  Οργανώνουμε διάφορα workshop για να παράγουμε και άλλο πρωτότυπο υλικό (βιβλία, παιχνίδια κλπ) Συμμετέχουμε συχνά με κείμενα σε δράσεις άλλων ομάδων ώστε να πετύχουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ορατότητα αλλά και να δημιουργήσουμε σχέσεις αλληλεγγύης με άλλες ομάδες που διεκδικούν όπως κι εμείς ανθρώπινα δικαιώματα που με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο καταπατούνται (όχι μόνο lgbt ομάδες αλλά και αντιρατσιστικές, φεμινιστικές κλπ) Επίσης οργανώνουμε συναντήσεις των μελών μας  με επιστήμονες που ασχολούνται με θέματα ομογονεϊκότητας για αυτομόρφωση και καλύτερη δική μας πληροφόρηση.
Προσπαθούμε επίσης με ανοιχτές εκδηλώσεις να ανοίξουμε την συζήτηση πάνω στο θέμα της ομογονεϊκότητας. Σε αυτό το πλαίσιο κινείται και η ημερίδα που έχουμε οργανώσει για την Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 1014 από τις 5.00μ.μ. ως 10.00μμ στο ξενοδοχείο Τιτάνια (Πανεπιστημίου 32) με τίτλο: «Η αγάπη δημιουργεί τις οικογένειες»  Σε αυτήν την ημερίδα με διάφορους εισηγητές (Δήμητρα Κογκίδου ΠΤΔΕ Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θες/νίκης, Θεανώ Παπαζήση Νομική Σχολή Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θες/νίκης, Βενετία Καντσά –Άσπα Χαλκίδου και  Κώστας Γιαννακόπουλος Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Αθηνά Αθανασίου Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας Πάντειο Πανεπιστήμιο , Αλεξάνδρα Χαλκιά Τμήμα Κοινωνιολογίας Πάντειο Πανεπιστήμιο και  Άλκηστις Κοντογιάννη Κοσμητόρισα του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και πρόεδρος του Τμήματος Καλών Τεχνών του ίδιου Πανεπιστημίου ) θα συζητήσουμε για το θέμα της ομογονεϊκότητας στην χώρα μας εστιάζοντας σε όσο το δυνατόν περισσότερες πλευρές του(νομική, κοινωνική, ψυχολογική, εκπαιδευτική κλπ). Επίσης, οργανώνουμε από τον Μάιο του 2013 και κάθε Μάιο την Ετήσια Γιορτή των Οικογενειών – που γίνεται μέσα στα πλαίσια της Παγκόσμιας Μέρας Ισότητας των Οικογενειών – με δράσεις, παιγνίδια, θεατρικά δρώμενα κλπ.

- Υπάρχουν σχέδια για συνέχιση του πρότζεκτ; Τι άλλα θέματα θα θέλατε να καλύψετε σε επόμενες εκδόσεις;
Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε πρωτότυπο υλικό (βιβλία, παιχνίδια κλπ) στο οποίο τα παιδιά μας  να μπορούν να δουν και τη δική τους οικογένεια και όχι μόνο ετεροκανονικές πυρηνικές οικογένειες. Μας έχει απασχολήσει πολύ σαν ομάδα το θέμα των τρανς γονέων καθώς και το θέμα την συν-γονεϊκότητας και ελπίζουμε μέσα από κάποιο workshop να προκύψει υλικό που να μιλάει για αυτές τις οικογενειακές πραγματικότητες.

Για ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο τα ΤΡΩΚΤΙΚΑ γίνονται οι guest editors στο grekamamag.gr.

http://troktika.bandcamp.com/

An inside look at Sochi's vibrant gay culture

Gay rights activist Vladislav Slavsky (left) poses for a photo with his boyfriend in a park near the Black Sea promenade in Sochi. | (REUTERS/Thomas Peter)

Andrew Tanichev, co-owner of Sochi's gay cabaret club, The Mayak. | (REUTERS/Thomas Peter)

Sergei Baklykov, a 32-year-old Ukrainian who sings like Whitney Houston, prepares for a nightly cabaret show at Mayak. | (AP Photo/Sergei Grits)

A Mayak performer adjusts her undergarments. | (REUTERS/Thomas Peter)

Dancers take five during a cabaret show. | (AP Photo/Sergei Grits)

(AP Photo/Sergei Grits)

(Lesya Polyakova/Demotix/Corbis)

(AP Photo/Sergei Grits)

(AP Photo/Sergei Grits)

Surprise! The Russian resort town's mayor is dead wrong

By Lauren Hansen   |  January 29, 2014

48

O

n Monday, Sochi Mayor Anatoly Pakhamov told the BBC that "we do not have [gay people] in our city." Obtuse, yes. But it's also in line with the Kremlin's distinct anti-gay stance, which has become an increasingly contentious issue in the run-up to next month's Olympics.

Considering the mayor's opinions on the matter, it's pretty easy to see why he hasn't received an invitation to Mayak, one of Sochi's two gay clubs. But had he gone to the cabaret, he might have seen how very vibrant the city's gay culture is.

http://theweek.com/article/index/255697/an-inside-look-at-sochis-vibrant-gay-culture

https://www.allout.org/en/actions/olympic-sponsors?utm_source=platform&utm_medium=email&utm_content=english&utm_campaign=olympic-sponsors-spread&t=dXNlcmlkPTcwNTY1NDEsZW1haWxpZD0yMzcxNA==

http://www.youtube.com/watch?v=0KWhaqr1v8s

Sign letter to: International Covenant on Civil and Political Rights

January xx, 2014

Dear Ambassador XX,

We, the undersigned non-governmental organizations, are writing in advance of the 33^rd meeting of State Parties to the International Covenant on Civil and Political Rights (ICCPR) to be held in New York on February 18, 2014, where you will elect a new member to the Human Rights Committee.

As you know, the Human Rights Committee is called upon to consider issues related to all human rights issues relevant to the Covenant’s implementation. Since 1994, the Human Rights Committee has explicitly clarified that the general prohibition of discrimination in the ICCPR includes a prohibition of discrimination on the grounds of sexual orientation, and that laws and policies that perpetuate such discrimination therefore are of concern to the Committee.[i]  Gender identity has likewise been considered “one of the most basic essentials of self-determination,”[ii] and the Human Rights Committee has also established that an individual’s gender identity cannot be a ground for discrimination.[iii]

It is with this in mind that we urge you to ensure that the candidate chosen to serve on the Human Rights Committee truly fulfill the criteria set out in Article 28(2) of the ICCPR, in that the candidate’s “recognized competence in the field of human rights” should include expertise regarding discrimination on the grounds of sexual orientation and/or gender identity.

Respectfully,

Aibai Culture & Education Center (China)

AIDES (France)

Anjaree Group (Thailand)

Bandhu Social Welfare Society (Bangladesh)

CAM-FAIDS (Cameroon)

Canadian HIV/AIDS Legal Network (Canada) (*)

Centre for Sexual Rights, VISION (Pakistan)

Coalition des Familles Homoparentales LGBT Family Coalition (Canada)

COC Netherlands (Netherlands) (*)

Colors Rainbow (Burma)

Common Language (China)

Diverse Voices and Action for Equality (Fiji)

Euroregional Center for Public Initiatives (ECPI)

Family Equality Council (United States)

Fundación Triángulo, por la Igualdad Social de Lesbianas, Gais, Bisexuales y Trans (Spain)

Friends of Rainka (Zambia)

GAYa NUSANTARA (Indonesia)

Global Justice Institute (United States)

Greek Rainbow Families Association - Oikogeneies Ouranio Tokso (Greece)

Heartland Alliance for Human Needs & Human Rights (United States)

House of Diversity and Education (Lithuania)

Hivos (Netherlands) (*)

IDAHO Committee

Runa Institute of Development and Gender Studies (Instituto Runa de Desarrollo Y Estudios sobre Género) (Perú)

Inter-American Center for Human Rights (United States)

International Gay and Lesbian Human Rights Commission (United States)(*)

International Lesbian and Gay Association (ILGA) (*)

International Women’s Human Rights Clinic at City University of New York Law School (United States)

ILGA-Europe (Belgium) (*)

JASS, Just Associates (United States)

LGBT Centre of Mongolia (Mongolia)

LGBTQ Parenting Network a Program of Sherbourne Health Centre (Canada)

MADRE (United States) (*)

Myanmar LGBT Rights Network (Myanmar)

OLKE – Lesbian and Gay Community of Greece (Greece)

Organization for the Protection and Propagation of the Rights of Sexual Minorities (Pakistan)

Pacific Sexual Diversity Network (PSDN) (Tonga)

The Rainbow Rights Project (Philippines)

Rete Genitori Rainbow (Italy)

Sayoni (Singapore)

Swedish Federation for Lesbian, Gay, Bisexual and Transgender Rights (Sweden) (*)

Swiss Rainbow Families Association (Switzerland)

TLF Share (Philippines)

Tonga Leitis' Association (TLA Tonga) (Tonga)

United and Strong Inc. (St. Lucia)

United Belize Advocacy Movement (Belize)

Urgent Action Fund-Africa (Kenya)

Women Coalition of Hong Kong (Hong Kong)

(*) Organization in consultative status with the United Nations.

---

[i] See, e.g., Human Rights Committee, Toonen v. Australia, Views, Communication No. 488/1992, UN Doc. CCPR/C/50/D/488/1992 (1994), para. 8.7; Human Rights Committee, Young v. Australia, Views, Communication No. 941/2000, UN Doc. CCPR/C/78/D/2000 (2003), para. 10.4; Human Rights Committee, X v. Colombia, Views, Communication No. 1361/2005, UN Doc. CCPR/C/89/D/1361/2005 (2007), para. 7.2; Human Rights Committee, 109^th sess., Concluding Observations: Mauritania, UN Doc. CCPR/C/MRT/CO/1 (2013), para. 8; Human Rights Committee, 108^th sess., Concluding Observations: Albania, UN Doc. CCPR/C/ALB/CO/2 (2013), para. 8; Human Rights Committee, 108^th sess., Concluding Observations: Finland, UN Doc. CCPR/C/FIN/CO/6 (2013), para. 8; Human Rights Committee, 108^th sess., Concluding Observations: Ukraine, UN Doc. CCPR/C/UKR/CO/7 (2013), paras. 8 and 10; Human Rights Committee, 107^th sess., Concluding Observations: Belize, UN Doc. CCPR/C/BLZ/CO/1 (2013), para. 13; Human Rights Committee, 107^th sess., Concluding Observations: China (Hong Kong), UN Doc. CCPR/C/CHN-HKG/CO/3 (2013), para. 23; Human Rights Committee, 107^th sess., Concluding Observations: Paraguay, UN Doc. CCPR/C/PRY/CO/3 (2013), para. 9; Human Rights Committee, 107^th sess., Concluding Observations: Peru, UN Doc. CCPR/C/PER/CO/5 (2013), para. 8; Human Rights Committee, 106^th sess., Concluding Observations: Philippines, UN Doc. CCPR/C/PHL/CO/4 (2012), para. 10; Human Rights Committee, 106^th sess., Concluding Observations: Turkey, UN Doc. CCPR/C/TUR/CO/1 (2012), paras. 8 and 10; Human Rights Committee, 105^th sess., Concluding Observations: Armenia, UN Doc. CCPR/C/ARM/CO/2 (2012), para. 10; Human Rights Committee, 105^th sess., Concluding Observations: Kenya, UN Doc. CCPR/C/KEN/CO/3 (2012), paras. 8-9; Human Rights Committee 105^th sess., Concluding Observations: Lithuania, UN Doc. CCPR/C/LTU/CO/3 (2012), para. 8; Human Rights Committee, 105^th sess., Concluding Observations: Maldives, UN Doc. CCPR/C/MDV/CO/1 (2012), para. 8; Human Rights Committee 104^th sess., Concluding Observations: Dominican Republic, UN Doc. CCPR/C/DOM/CO/5 (2012), para. 16; Human Rights Committee 104^th sess., Concluding Observations: Guatemala, UN Doc. CCPR/C/GTM/CO/3 (2012), para. 11; Human Rights Committee 104^th sess., Concluding Observations: Turkmenistan, UN Doc. CCPR/C/TKM/CO/1 (2012), para. 21; Human Rights Committee 104^th sess., Concluding Observations: Yemen, UN Doc. CCPR/C/YEM/CO/5 (2012), para. 13; Human Rights Committee, 103^rd sess., Concluding Observations: Iran, UN Doc. CCPR/C/IRN/CO/3 (2011), para. 10; Human Rights Committee, 103^rd sess., Concluding Observations: Jamaica, UN Doc. CCPR/C/JAM/CO/3 (2011), paras. 8-9; Human Rights Committee, 103^rd sess., Concluding Observations: Kuwait, UN Doc. CCPR/C/KWT/CO/2 (2011), para. 30; Human Rights Committee, 103^rd sess., Concluding Observations: Malawi, UN Doc. CCPR/C/MWI/CO/1 (2011), para. 7; Human Rights Committee, 102^nd sess., Concluding Observations: Ethiopia, UN Doc. CCPR/C/ETH/CO/1 (2011), para. 12; Human Rights Committee, 101^st sess., Concluding Observations: Mongolia, UN Doc. CCPR/C/MNG/CO/5 (2011), para. 9; Human Rights Committee, 101^st sess., Concluding Observations: Togo, UN Doc. CCPR/C/TGO/CO/4 (2011), para. 14; Human Rights Committee, 100^th sess., Concluding Observations: Poland, UN Doc. CCPR/C/POL/CO/6 (2010), paras. 5 and 8; Human Rights Committee, 99^th sess., Concluding Observations: Cameroon, UN Doc. CCPR/C/CMR/CO/4 (2010), para. 12; Human Rights Committee, 98^th sess., Concluding Observations: Mexico, UN Doc. CCPR/C/MEX/CO/5 (2010), para. 21; Human Rights Committee, 98^th sess., Concluding Observations: Uzbekistan, UN Doc. CCPR/C/UZB/CO/3 (2010), para. 22; Human Rights Committee, 83^rd sess., Concluding Observations: Greece, UN Doc. CCPR/CO/83/GRC (2005), paras. 5 and 19; Human Rights Committee, 83^rd sess., Concluding Observations: Kenya, UN Doc. CCPR/CO/83/KEN (2005), para. 27; Human Rights Committee, 82^nd sess., Concluding Observations: Poland, UN Doc. CCPR/CO/82/POL (2004), paras. 5 and 18; Human Rights Committee, 81^st sess., Concluding Observations: Namibia, UN Doc. CCPR/CO/81/NAM (2004), para. 22; Human Rights Committee, 79^th sess., Concluding Observations: Philippines, UN Doc. CCPR/CO/79/PHIL (2003), para. 18; Human Rights Committee, 78^th sess., Concluding Observations: El Salvador, UN Doc. CCPR/CO/78/SLV (2003), para. 16.

[ii] European Court on Human Rights, Van Kück v. Germnay, App. No. 35968/97 (Eur. Ct. H.R. 3d section 12 June 2003), para. 73.

[iii] Human Rights Committee, 108^th sess., Concluding Observations: Finland, UN Doc. CCPR/C/FIN/CO/6 (2013), para. 8; Human Rights Committee, 108^th sess., Concluding Observations: Ukraine, UN Doc. CCPR/C/UKR/CO/7 (2013), paras. 8 and 10; Human Rights Committee, 107^th sess., Concluding Observations: Belize, UN Doc. CCPR/C/BLZ/CO/1 (2013), para. 13; Human Rights Committee, 107^th sess., Concluding Observations: China (Hong Kong), UN Doc. CCPR/C/CHN-HKG/CO/3 (2013), para. 23; Human Rights Committee, 107^th sess., Concluding Observations: Paraguay, UN Doc. CCPR/C/PRY/CO/3 (2013), para. 9; Human Rights Committee, 107^th sess., Concluding Observations: Peru, UN Doc. CCPR/C/PER/CO/5 (2013), para. 8; Human Rights Committee, 106^th sess., Concluding Observations: Philippines, UN Doc. CCPR/C/PHL/CO/4 (2012), para. 10; Human Rights Committee, 106^th sess., Concluding Observations: Turkey, UN Doc. CCPR/C/TUR/CO/1 (2012), paras. 8 and 10; Human Rights Committee, 105^th sess., Concluding Observations: Armenia, UN Doc. CCPR/C/ARM/CO/2 (2012), para. 10; Human Rights Committee, 105^th sess., Concluding Observations: Kenya, UN Doc. CCPR/C/KEN/CO/3 (2012), para. 8; Human Rights Committee 105^th sess., Concluding Observations: Lithuania, UN Doc. CCPR/C/LTU/CO/3 (2012), para. 8; Human Rights Committee 104^th sess., Concluding Observations: Dominican Republic, UN Doc. CCPR/C/DOM/CO/5 (2012), para. 16; Human Rights Committee 104^th sess., Concluding Observations: Guatemala, UN Doc. CCPR/C/GTM/CO/3 (2012), para. 11; Human Rights Committee 104^th sess., Concluding Observations: Turkmenistan, UN Doc. CCPR/C/TKM/CO/1 (2012), para. 21; Human Rights Committee, 103^rd sess., Concluding Observations: Iran, UN Doc. CCPR/C/IRN/CO/3 (2011), para. 10; Human Rights Committee, 103^rd sess., Concluding Observations: Jamaica, UN Doc. CCPR/C/JAM/CO/3 (2011), para. 8; Human Rights Committee, 103^rd sess., Concluding Observations: Kuwait, UN Doc. CCPR/C/KWT/CO/2 (2011), para. 30; Human Rights Committee, 101^st sess., Concluding Observations: Mongolia, UN Doc. CCPR/C/MNG/CO/5 (2011), para. 9; Human Rights Committee, 100^th sess., Concluding Observations: Poland, UN Doc. CCPR/C/POL/CO/6 (2010), para. 8.

https://www.youtube.com/watch?v=yeOBaSwCrWk#t=23

Transgender Έφηβοι στον Βαρετό Κόσμο της Αθήνας

Κείμενο: Μαρία Λούκα, Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Κατσής

Ξεκινώντας να γράφω είχα στο μυαλό μου τους στίχους από ένα παλιό τραγούδι της ελληνικής ροκ σκηνής: « Πες μου μαμά/Πες μου τι γίνεται μ’ εκείνα τα παιδιά/που αν και γεννιούνται κανονικά/δε μεγαλώνουν κανονικά/δεν ονειρεύονται κανονικά/ούτ’ ερωτεύονται κανονικά». Τότε που ο Γιάννης Αγγελάκας σάρκαζε την επίκληση της προστασίας της παιδικότητας ως μηχανισμού αναπαραγωγής προτύπων και συμπεριφορών, όπου το παιδί γίνεται ο τόπος προβολής των φαντασιώσεων των ενηλίκων στερούμενο από οποιαδήποτε δυνατότητα διακυβέρνησης του σώματος και του εαυτού. Η πιο άκαμπτη αναπαραγωγή σ’ αυτό το μηχανισμό είναι αναμφισβήτητα το φύλο. Η «αστυνομία του φύλου» ασκεί την πιο σκληρή επιτήρηση ήδη από την κούνια για να περιφρουρήσει την ομαλή εξέλιξη σ’ έναν ετεροφυλόφιλο ενήλικα.

Αναρωτιόμουν λοιπόν τι γίνεται μ’ αυτά τα παιδιά που νιώθουν κάπως άβολα και κλειστοφοβικά  στην ταμπέλα του «κανονικού»,  με τα αγοράκια για παράδειγμα που κλέβουν το κραγιόν της μητέρας τους και μελαγχολούν με τα αυτοκινητάκια, με τα κοριτσάκια που τους τη σπάει το ροζ και σιχαίνονται τη Barbie, με εκείνα τα παιδιά που στα πρώτα στάδια της ψυχοσεξουαλικής τους ανάπτυξης δε νιώθουν έλξη για το άλλο φύλο και κυρίως δε νιώθουν οικεία στο βιολογικό τους φύλο. Στην προοδευτική ακαδημαϊκή σκέψη τα λένε «transgender παιδιά» και σε αρκετές χώρες αναπτύσσουν στρατηγικές υποστήριξης στην εφηβεία και την ενηλικίωση τους, ώστε να κατοχυρώσουν το δικαίωμα της αυτενέργειας και αυτοδιάθεσης και να ζήσουν με τον τρόπο που θα επιλέξουν. Στην Ελλάδα όπου απειλούνται με αφορισμό οι βουλευτές που θα ψηφίσουν την επέκταση του Συμφώνου Συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια, οι γονείς συνήθως  βάφουν πιο έντονο μπλε ή ροζ το παιδικό δωμάτιο. Κι αν η ταυτότητα φύλου δεν αντιστοιχίζεται πλήρως στο χρώμα, το έργο της «συμμόρφωσης» αναλαμβάνουν οι ψυχίατροι.

Η Συλβί ήταν ένα τέτοιο παιδί. Στην καταχώριση 'φύλο' το πιστοποιητικό γέννησης έγραφε αρσενικό. Ενηλικιώθηκε σχετικά πρόσφατα. Συναντηθήκαμε στα γραφεία του Συλλόγου Υποστήριξης Διεμφυλικών , όπου και δραστηριοποιείται από το Μάρτιο. «Οι ιστορίες των τρανς παιδιών είναι παρόμοιες» μου λέει. «Τα σημάδια εμφανίζονται σε πολύ μικρή ηλικία. Σε μένα ξεκίνησε από τα έξι, έπαιρνα τα καλλυντικά της μαμάς μου και μου άρεσαν τα γυναικεία ρούχα. Πέρασα μια περίοδο σύγχυσης και κατάθλιψης. Στα επτά με πήγαν πρώτη φορά σε ψυχολόγο. Πήγε να με αποτρελάνει, μου έλεγε ότι έχω σχιζοφρένεια ή ότι είμαι διαταραγμένη προσωπικότητα. Γενικά οι ψυχολόγοι στην Ελλάδα είναι πολύ πίσω. Όταν έρχεται ένα παιδί στα επτά και σου λέει ότι θα προτιμούσε να έχει γεννηθεί γυναίκα, περιμένει μια καλύτερη αντιμετώπιση. Να σου πω την αλήθεια, πιστεύω ότι προϋπάρχει αυτή τάση από τη στιγμή της γέννησης σου».

Τα περισσότερα τρανς παιδιά φανερώνονται από τα πρώτα παιδικά τους χρόνια με την προτίμηση και την υιοθέτηση χαρακτηριστικών του άλλου φύλου. Το οικογενειακό περιβάλλον είναι ο κρίσιμος παράγοντας για την εξέλιξη του παιδιού και η αποδοχή ή η δυσανεξία του στη διαφορετικότητα αφήνει ανεξίτηλο μάλλον ίχνος σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ατόμου. Η Συλβί απ’ αυτή την άποψη στάθηκε τυχερή. Η οικογένεια της αναδείχθηκε πολύτιμος συμπαραστάτης σ’ αυτή τη διαδρομή και σήμερα που βρίσκεται στη διαδικασία της μετάβασης, οι γονείς ανέλαβαν πλήρως το κόστος της εγχειρητικών επεμβάσεων αναπροσδιορισμού φύλου που πρόκειται να κάνει. «Η οικογένεια μου το κατάλαβε από νωρίς. Εγώ κάποιες φορές ένιωθα ενοχικά, γιατί η μητέρα μου είχε ορισμένες ψυχολογικές μεταπτώσεις και δεν ήθελα να την επιβαρύνω. Όταν τελείωσα το σχολείο, τους το ανακοίνωσα και ήταν σα να το περίμεναν».

Για την ελληνική οικογένεια που είναι αντανάκλαση του συντηρητικού και ηθικοπλαστικού κοινωνικού πλαισίου, αυτή η αντιμετώπιση συνιστά μάλλον την εξαίρεση στον κανόνα. Ο κοινωνικός αποκλεισμός των τρανς ατόμων που γίνεται πεπρωμένο στις περισσότερες περιπτώσεις για την υπόλοιπη ζωή τους, ξεκινά ακριβώς από τον «καθαγιασμένο» οικογενειακό θεσμό.  Οι περισσότεροι τρανς έφηβοι εκδιώχνονται από την οικογένεια τους όταν αποκαλύπτονται. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι τρανς έφηβοι έχουν τα μεγαλύτερα ποσοστά αυτοκτονικότητας διεθνώς. Σύμφωνα με αμερικάνικες έρευνες τα ποσοστά αυτοκτονίας στα νεαρά τρανς άτομα είναι δεκαπλάσια απ’ ό, τι στον υπόλοιπο πληθυσμό και τετραπλάσια ανάμεσα στα LGBT άτομα. Τα όσα συμβαίνουν στη γειτονική Ιταλία δεν είναι τόσο μακρινά. Τη «βουτιά» απελπισίας του 15χρονου Αντρέα στη Ρώμη -του αγοριού με το ροζ παντελόνι, όπως γράφτηκε στον Τύπο και τα  social  media- το Νοέμβρη του 2012, ακολούθησαν άλλες δύο αυτοκτονίες εφήβων που δεν ανταποκρίθηκαν στη νόρμα αρρενωπότητας και πλήρωσαν αυτή τους την απειθαρχία.

«Γνωρίζω περιπτώσεις τρανς εφήβων που εκδιώχθηκαν από την οικογένεια σε ηλικία 14-15 ετών. Γνωρίζω περιπτώσεις που υπήρξε ακραία ενδοοικογενειακή βία, ή και απειλές τον πατέρα (που έβαζε το όπλο στον κρόταφό του) ότι αν προχωρήσεις θα αυτοκτονήσω. Η ταυτότητα και έκφραση του φύλου είναι σχεδόν αδύνατον να κατασταλεί, το φύλο είναι ο ίδιος ο εαυτός μας. Η οικογένεια, λοιπόν, δυστυχώς, συχνά, δεν είναι ο πιο ασφαλής χώρος για τους τρανς ανθρώπους» μου εξηγεί η Μαρίνα Γαλανού, πρόεδρος του Σωματείου. Η Μαρίνα αναδεικνύει άλλον ένα χώρο που έχει ιδιαίτερη σημασία -συνήθως αρνητική- για τα transgender παιδιά, το σχολείο. «Νούμερο ένα πρόβλημα στο εκπαιδευτικό περιβάλλον είναι η άγνοια, πρώτα και κύρια η άγνοια των διδασκόντων. Η άγνοια όμως συχνά είναι δίδυμο αδέρφι της προκατάληψης, που δυστυχώς βασιλεύει στα σχολειά μας. Όταν οι τρανς έφηβοι/ες έρχονται σε επαφή μ’ αυτό το εκρηκτικό μίγμα, το αποτέλεσμα είναι οι έμφυλες προσβολές, η χλεύη, οι παρενοχλήσεις, και φυσικά το τρανσφοβικό μπούλινγκ. Και εκεί ασφυκτιά ο/η τρανς έφηβος/η, που είτε θα πρέπει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα και να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις, είτε πολλές φορές εξαναγκάζεται να φύγει από το σχολείο».

Η Teresa de Lauretis , Ιταλίδα συγγραφέας και καθηγήτρια, είχε αναφέρει πριν μερικά χρόνια στο Παρίσι (2007) ότι όλα τα παιδιά είναι «queer» εννοώντας προφανώς την πολλαπλότητα σεξουαλικών επιλογών και ταυτοτήτων που ανοίγονται σ’ ένα παιδί που θα μπορούσε να κάνει ελεύθερη χρήση του σώματος. Το εκπαιδευτικό σύστημα θα ήταν ο καθ’ ύλην αρμόδιος φορέας που θα έπρεπε να υποστηρίξει τα παιδιά σ’ αυτό το βηματισμό αναγνωρίζοντας όλες τις επιλογές ως ισότιμες. Αντ’ αυτού συχνά λειτουργεί ως δεσποτική μηχανή που αποβάλλει συμπεριφορές που χαρακτηρίζονται ως «αποκλίνουσες».  Το μάθημα συχνά συνοδεύεται από χλευαστικά σχόλια έως και σωματική βία.  Ως εκ τούτου τα ποσοστά της σχολική διαρροής είναι ιδιαίτερα αυξημένα σε τρανς άτομα.

Η Συλβί αναβιώνει τις δικές της άσχημες μνήμες: «Ήταν δύσκολα τα χρόνια στο σχολείο. Εννοώ και από τους καθηγητές και από τους συμμαθητές μου. Στο δημοτικό υπήρχαν αθώα και ανώδυνα πειράγματα. Μου λέγαμε για παράδειγμα ότι μοιάζω με κορίτσι. Εγώ τότε ντυνόμουν ουδέτερα αλλά δε θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου να βγάζει κάτι το αρσενικό. Στο γυμνάσιο υπέστην σκληρό μπούλινγκ που έφτασε μέχρι και την απόπειρα βιασμού και αναγκάστηκα να αλλάξω σχολείο. Σ’ αυτή την ηλικία έπεσε στα χέρια μου ένα περιοδικό που φιλοξενούσε μια συνέντευξη της Τζένης Χειλουδάκη, τη διάβασα και σκέφτηκα ότι αυτό θέλω να κάνω κι εγώ». Ομολογεί ότι και σήμερα ως ενήλικη πλέον υπάρχουν πολλοί χώροι που δε νιώθει άνετα , αφού η τρανσφοβία είναι πολύ ισχυρή και διεισδύει σε όλες τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής. «Εγώ για παράδειγμα πλέον δε χρησιμοποιώ τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς παρά μόνο το αυτοκίνητο μου. Έχω πολύ νωπό ακόμα στη μνήμη μου ένα περιστατικό. Πέρσι το Μάιο ήμουν στο λεωφορείο, φορούσα ακουστικά και άκουγα μουσική. Ξαφνικά με πλησίασε ένας άνδρας με ένα μαχαίρι και φώναξε  ‘’θα σε σκοτώσω ρε πούστη’’. Ο οδηγός δεν ήθελε καν να φωνάξει την αστυνομία».

Οι Πολιτείες πάντως που δεν αντιλαμβάνονται το παιδί ως απλή αναπαραγωγική μηχανή που ανάγεται σε συγκεκριμένη ταυτότητα, φύλο και σεξουαλικό προσανατολισμό μεριμνούν σταδιακά για τη διαμόρφωση ενός υποστηρικτικού πλαισίου για τους τρανς έφηβους. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ολλανδία και τη Γερμανία υπάρχουν ομάδες συμβουλευτικής για τα τρανς παιδιά και τους γονείς τους. Για παράδειγμα τοπικά σχολικά και πανεπιστημιακά διοικητικά συμβούλια σε όλη την ανάγκη έχουν αναγνωρίσει την ανάγκη να αντιμετωπιστούν οι τάσεις εκφοβισμού και αποκλεισμού που βιώνουν οι διεμφυλικοί νέοι. Το Τμήμα για τα Παιδιά , τα Σχολεία και τις Οικογένειες της βρετανικής κυβέρνησης παρέχει καθοδήγηση στα σχολεία της χώρας για την τρανσφοβική βία, ενώ έχουν εκδοθεί και προγράμματα διδασκαλίας που απευθύνονται στους διευθυντές των κολεγίων και των ανώτερων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Σε μια σειρά από σχολεία στην Πολιτεία της Καλιφόρνια δεν υπάρχει διαχωρισμός φύλου στις τουαλέτες, για να αρθούν οι διακρίσεις ακόμα και σε επίπεδο σημειολογίας της καθημερινότητας. Το Πανεπιστήμιο του Τορίνο εκδίδει σπουδαστικές κάρτες ταυτότητας με το όνομα επιλογής του σπουδαστή, ακριβώς για να διευκολύνει τα διεμφυλικά άτομα. Η Γερμανία από την 1η του Νοέμβρη 2013 έγινε η πρώτη χώρα στον κόσμο που επιτρέπει στους γονείς να μη δηλώνουν το φύλο του παιδιού στο πιστοποιητικό γέννησης.  Το 2011 η Αυστραλία επέτρεψε την επιλογή του «τρίτου φύλου» ή την επιλογή «Χ» στα διαβατήρια. Αυτές οι πολιτικές εκτός των άλλων προστατεύουν και μια ιδιαίτερη κατηγορία που είναι τα intersex παιδιά. Σύμφωνα με τους ειδικούς 1 στα 1.500 παιδιά γεννιέται χωρίς σαφώς προσδιορισμένα γεννητικά όργανα και πολλά intersex άτομα δεν αναπτύσσουν χαρακτηριστικά συγκεκριμένου φύλου μέχρι κάποια ηλικία.  Σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι γονείς είναι αυτοί που «ορίζουν» το φύλο του παιδιού και συχνά προχωρούν σε μια σειρά από ανεπιθύμητες επεμβάσεις. Νωρίτερα φέτος, τα Ηνωμένα Έθνη καταδίκασαν τις επεμβάσεις «διόρθωσης» στις περιπτώσεις των intersex ατόμων καθώς τις περισσότερες φορές δημιουργεί περισσότερα προβλήματα στο ίδιο το άτομο παρά το βοηθά.

Πριν λίγες μέρες, η Λουάνα, ένα εξάχρονο κορίτσι από την Αργεντινή έγινε το πρώτο αναγνωρισμένο τρανσέξουαλ παιδί στον κόσμο.  Η Λουάνα γεννήθηκε ως Μανουέλ αλλά δυσφορούσε στο φύλο της. Στην ηλικία των 20 μηνών, όταν άρχισε να προφέρει τις πρώτες του λέξεις, είπε στη μητέρα του μια δισύλλαβη φράση: «Εγώ κορίτσι». Η μητέρα πείστηκε να κλείσει ένα ραντεβού με τους υπεύθυνους ενός προγράμματος ειδικού για τρανς άτομα, στο δημόσιο νοσοκομείο Durand του Μπουένος Αϊρες. Η επικεφαλής του τμήματος Βαλέρια Παβάν περιέγραψε στη «Λιμπερασιόν» την πρώτη της συνάντηση με τον Μανουέλ, ένα «συννεφιασμένο αγοράκι που ήθελε να αλλάξει και να το φωνάζουν Λούλου». Όταν ξαναπήγε, ντυμένο νεράιδα, ήταν πια ένα άλλο παιδί. Έλαμπε, και μαζί και η μητέρα του, που το έβλεπε να ξαναγεννιέται. Βάσει του προοδευτικού νόμου Περί Ταυτότητας Φύλου, τον οποίο ψήφισε η Αργεντινή τον Μάιο του 2012, η Λουάνα είναι επισήμως κορίτσι. Ήδη πέντε ακόμη παιδιά στη χώρα βαδίζουν στα βήματά της.

Ένας βασικός προβληματισμός στο εσωτερικό της τρανς κοινότητας σχετίζεται με τη μεθοδολογία για τις θεραπείες επαναπροσδιορισμού φύλου που στις περιπτώσεις των εφήβων αποκτά μια πιο ευαίσθητη διάσταση. Υπάρχει η άποψη ότι είναι καλύτερα για ένα τρανς παιδί να ξεκινήσει από μικρή ηλικία τη διαδικασία της μετάβασης φαρμακολογικά με ορμονοληψία, διότι αν λάβει έγκαιρα αναστολείς ορμονών πριν δράσουν οι φυσικές ορμόνες γίνεται πιο εύκολα η μετάβαση. Είναι μια μεθοδολογία που ακολουθείται κατά κόρον στις Ηνωμένες Πολιτείες, σε εξειδικευμένα κέντρα που μαζί με τη συμβουλευτική συνιστούν στις οικογένειες των διεμφυλικών εφήβων τη χορήγηση ειδικών ορμονών που αναστέλλουν την ανάπτυξη έμφυλων χαρακτηριστικών. Η Γερμανία, το Βέλγιο και η Ολλανδία επίσης διαθέτουν θεραπείες και για άτομα κάτω των 18 ετών. «Αυτό από ιατρικής άποψης είναι σωστό. Υπάρχει όμως και η άλλη άποψη, που λέει ότι είναι καλύτερα να αφήσουμε το παιδί να προχωρήσει ηλικιακά (δηλαδή τουλάχιστον στα 16-17 του χρόνια) ώστε οι αποφάσεις του να είναι πιο συνειδητές και παράλληλα να του προσφέρουμε ένα ασφαλές περιβάλλον, όπου θα γίνεται σεβαστή η ταυτότητα και έκφραση φύλου του χωρίς προκαταλήψεις. Προσωπικά τείνω ως προς τη δεύτερη άποψη, νομίζω ότι το πιο σημαντικό είναι η δημιουργία ενός ασφαλούς περιβάλλοντος για το παιδί / έφηβο και λιγότερο η μετάβαση από φαρμακολογικής άποψης (ορμόνες). Δηλαδή έμφαση στα ανθρώπινα δικαιώματα, όχι στην ιατρική αντιμετώπιση. Το παιδί χρειάζεται αγάπη και φροντίδα, η ιατρική ας περιμένει.» υποστηρίζει η Μαρίνα Γαλανού.

Στην Ελλάδα πάντως οι θεραπείες ακόμα και για τους ενήλικους είναι αρκετά δύσκολες, καθώς το κόστος τους κυμαίνεται στις 20.000 ευρώ και απ’ αυτό το Εθνικό Σύστημα Υγείας καλύπτει μόλις τα μισά με την προϋπόθεση μιας γραφειοκρατικής, μακρόχρονης και επώδυνης συχνά ψυχικά διαδικασίας. Η Συλβί μόλις ολοκλήρωσε τη δική της διαδικασία μετάβασης και μόλις τελειώσει τη θεραπεία της, θα ανοίξει ένα κομμωτήριο με το όνομα που επέλεξε να ζήσει. Εξάλλου, όπως έλεγε η πρωταγωνίστρια του Αλβοδοβάρ στην ταινία «Όλα για τη μητέρα μου» απευθυνόμενη στον πρώην σύντροφο της που πλέον ζούσε ως τρανς γυναίκα «Γίνεσαι πιο αυθεντικός, όσο περισσότερο μοιάζεις με αυτό που ονειρευόσουν να είσαι».

http://www.vice.com/gr/read/transgender-efivoi-stin-athina