Παρασκευή 11 Μαΐου 2018

For the first time same-sex couples can become foster parents (but not adoptive parents) of the same child in Greece.


Article 8 was adopted with a substantial majority:
for the first time same-sex couples can become foster parents (but not adoptive parents) of the same child in Greece.

Article 8 as amended by the Minister

Yes 161           No 103                        Present 0




The bill that caused political and ideological turbulence, both in Parliament and in civil society, because it acknowledged the fundamental right of same-sex couples that have signed a civil union to access foster care, was finally voted for by a substantial majority.
How the parties voted

The bill was granted a support in principle by the majority parties, as well as by Democratic Alliance, Potami and New Democracy. The Communist Party voted “present” whereas Centre Union united with Golden Dawn (extreme right) and voted against.

How the MPs voted
Yes / No / Present

When it came to a roll-call vote on the article in question, 161 voted for, 103 against, 3 present and 36 absent. SYRIZA (Radical Left Coalition, now in government) MPs Michelogiannakis and Parastatidis voted against, whereas Karagiannis, Bolaris, Gennia, Kassimati, Katrougalos, Kontonis and Vagena were absent.

From ANEL (Independent Greeks, also in government) only Papachristopoulos and Zouraris voted for the article, while Kammenos and Kountoura were absent, and the remaining 5 MPs voted against.

The shadow government party, whose final approach was a mystery till the very last moment because of repeated disagreements, took a position against the article, yet granted MPs the right to follow their own conscience. The article was voted for only by four female MPs – Kefalogianni, Markou, Kerameos and Bakogianni. Present Party President Mitsotakis voted against it and former Presidents Karamanlis and Samaras were absent, along with another 6 MPs.

All Potami MPs voted for the article, while Democratic Alliance did not have a common position. From Gennimata’s side 13 MPs voted for it and the rest were absent. Specifically the following MPs were for the article: Ilhan, Venizelos, Gennimata, Grigorakos, Theocharopoulos, Kengeroglou, Kefalidou, Koutsoukos, Maniatis, Bargiotas, Papatheodorou, Skandalidis and Christofilopoulou. Loverdos, Konstantopoulos, Konstantinopoulos, Karras, Kremastinos, Arvanitidis and Tzelepis were absent.

Finally, only 7 out of 15 MPs of the Communist Party were present and voted against article 8.

Source: Documento – Antivirus



Πέμπτη 10 Μαΐου 2018

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Χθες στο ελληνικό κοινοβούλιο ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία το σ/ν για την αναδοχή και την «υιοθεσία» (παιδοθεσία), μαζί και το πολυσυζητημένο άρθρο 8. Η  αναπληρώτρια υπουργός Θεανώ Φωτίου το χαρακτήρισε ως νομοσχέδιο που δεν είναι «ούτε άτολμο αλλά ούτε και παράτολμο». Έχουμε τις ενστάσεις μας στην παραπάνω δήλωση, αλλά ταυτόχρονα θεωρούμε ότι η Αναπληρώτρια Υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης έκανε όλα όσα είχε τη δυνατότητα να κάνει. Δυστυχώς δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για τον Υπουργό Δικαιοσύνης Σταύρο Κοντονή, που όχι μόνο δεν έκανε πράξη τις δεσμεύσεις του προκατόχου του, κύριου Παρασκευόπουλου, ότι θα φέρει το θέμα της παιδοθεσίας σε επόμενο σχέδιο νόμου, αλλά τελικά ούτε καν μπήκε στον κόπο να παραστεί χθες στην ψηφοφορία της Βουλής.
Συνολικά μπορούμε να μιλήσουμε για ένα θετικό βήμα αλλά δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε «νίκη» την παραπάνω εξέλιξη, παρά μόνο σημειολογικά –σύνδεση των λέξεων «ομόφυλο ζευγάρι» με τη λέξη «παιδί»– αφού το πρώτο αίτημα στην ατζέντα μας, η παιδοθεσία του παιδιού του/της συντρόφου από τον μη βιολογικό του γονέα (Second parent adoption) δεν μπήκε καν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Για άλλη μια φορά οι νόμοι αφήνουν ακάλυπτους εμάς και τα παιδιά μας. Δεν πρόκειται για νομικό κενό πλέον, αλλά για θεσμοθετημένη ομοφοβία. Έχουμε εισπράξει πολλά «φιλικά χτυπήματα στην πλάτη» και πολλά βλέμματα κατανόησης μέχρι σήμερα, αλλά αυτό δεν αρκεί. Είναι σαφές ότι οι συνθήκες είναι κατάλληλες για το επόμενο βήμα, που έπρεπε να είχε γίνει από «προχθές», δηλαδή από το 2015.
Ήδη πάρα πολλά παιδιά στη χώρα μας μεγαλώνουν σε οικογένειες με LGBT γονείς. Ο αριθμός τους αυξάνεται με εξαιρετικά γρήγορους ρυθμούς και αυτό δεν μπορεί ούτε να το αλλάξει ούτε να το αμφισβητήσει κανείς. Το μόνο που θα μπορούσε να αλλάξει είναι τα παιδιά μας να πάψουν να υφίστανται διακρίσεις, να μπορούν να νιώθουν την ασφάλεια της έννομης σχέσης και με τους δύο γονείς τους, να πάψουν να είναι παιδιά β’ κατηγορίας, με λιγότερα δικαιώματα από τα «άλλα» παιδιά, που έχουν το προνόμιο και οι δύο γονείς τους να έχουν υποχρεώσεις φροντίδας απέναντί τους.  
Δεν μπορούμε παρά να δούμε θετικά τόσο την επίσημη θέση των κομμάτων (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΟΤΑΜΙ, ΔΗ.ΣΥ.) όσο και τις διαφοροποιήσεις κάποιων βουλευτών/βουλευτριών που υπερψήφισαν το άρθρο 8., παρά την επίσημη κομματική γραμμή (δύο από ΑΝ.ΕΛ. και τέσσερις από Ν.Δ.). Επισημαίνουμε ότι, στη Ν.Δ., τέσσερις γυναίκες, μητέρες και οι ίδιες, έστρεψαν το βλέμμα τους «στο παιδί» και όχι στην παραφιλολογία που μας θέλει «κοινωνικά αποβράσματα», ακατάλληλα για τη φροντίδα παιδιών.
Μέσα και έξω από τη Βουλή ακούστηκαν για μια ακόμα φορά ομοφοβικά, κακοποιητικά, και υβριστικά σχόλια και τοποθετήσεις, κάτι που εμάς τους LGBT ανθρώπους που παρακολουθούσαμε τη διαδικασία και τις εξελίξεις μάς προσβάλουν απίστευτα.
Δεν μπορούμε παρά να ανακουφιστούμε από τα γρήγορα αντανακλαστικά των δεκαέξι βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που, με επιστολή τους προς τον πρόεδρο του κοινοβουλίου, ζητούν την εφαρμογή του άρθρου 2 του Κώδικα Δεοντολογίας της Βουλής εναντίον του βουλευτή των ΑΝ.ΕΛ. Κ. Κατσίκη.
Όλες και όλοι εμείς στις Οικογένειες Ουράνιο Τόξο βγαίνουμε από αυτή τη διαδικασία με μια πικρή γεύση στο στόμα. Στον δρόμο για την ισότητα, πάλι μας άφησαν «πίσω» και επομένως δεν μπορούμε να «πανηγυρίσουμε» αλλά να συνεχίσουμε με περισσότερες δυνάμεις και σθένος τον αγώνα μας μέχρι να δικαιωθούμε Το χρωστάμε στα παιδιά μας, τους αυριανούς πολίτες αυτής της χώρας, τόσο εμείς όσο και η Πολιτεία.

                                                                                                            Αθήνα 10 Μαΐου 2018
Το  Διοικητικό Συμβούλιο
της ΜΚΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ

Τετάρτη 9 Μαΐου 2018

Το άρθρο 8 υπερψηφίστηκε με ευρεία πλειοψηφία: για πρώτη φορά στην Ελλάδα ομόφυλα ζευγάρια μπορούν να είναι από κοινού -ανάδοχοι όχι κάτι περισσότερο- γονείς του ίδιου παιδιού

Με διευρυμένη πλειοψηφία ψηφίστηκε το σχέδιο νόμου που προκάλεσε σφοδρές πολιτικές και ιδεολογικές συγκρούσεις εντός και εκτός Κοινοβουλίου λόγω της αναγνώρισης του στοιχειώδους δικαιώματος της αναδοχής παιδιών και στα ομόφυλα ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης.



ΠΩΣ ΨΗΦΙΣΑΝ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ 

Το νομοσχέδιο στήριξαν επί της αρχής τα κόμματα της πλειοψηφίας, όπως επίσης ΔΗΣΥ, Ποτάμι και ΝΔ. Το ΚΚΕ δήλωσε «παρών», ενώ η Ένωση Κεντρώων συνασπίστηκε με τους χρυσαυγίτες καταψηφίζοντας.
ΠΩΣ ΨΗΦΙΣΑΝ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ :
Τα ναι τα όχι και τα παρόν/απών με ονοματεπώνυμα
 Ως προς την ονομαστική ψηφοφορία για το επίμαχο άρθρο, το αποτέλεσμα είναι 161 υπέρ, 103 κατά, 3 «παρών και 36 απόντες. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Μιχελογιαννάκης και Παραστατίδης καταψήφισαν, ενώ οι Καραγιάννης, Μπόλαρης, Γεννιά, Κασσιμάτη, Κατρούγκαλος, Κοντονής και Βαγενά έλλειπαν.

Από τους ΑΝΕΛ μόνο οι Θανάσης Παπαχριστόπουλος και Κώστας Ζουράρις υπερψήφισαν το άρθρο, με τους Π. Καμμένο και Έλενα Κουντουρά να απουσιάζουν και τους υπόλοιπους πέντε βουλευτές του μικρότερου κυβερνητικού εταίρου να καταψηφίζουν.

Η αξιωματική αντιπολίτευση -η τελική στάση της οποίας αποτέλεσε μυστήριο ως και την τελευταία στιγμή λόγω επαναλαμβανόμενων παλινωδιών- τάχθηκε κατά του άρθρου, δίνοντας όμως το δικαίωμα στους βουλευτές να πράξουν κατά συνείδηση. Ως εκ τούτου, το άρθρο υπερψήφισαν μόνο οι Όλγα Κεφαλογιάννη, Κατερίνα Μάρκου, Νίκη Κεραμέως και Ντόρα Μπακογιάννη. Κατά ψήφισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με τους Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά να απουσιάζουν μαζί με ακόμα έξι βουλευτές.

Σύσσωμη η Κ.Ο. του Ποταμιού υπερψήφισε το άρθρο, ενώ η γραμμή της ΔΗΣΥ δεν ήταν συντεταγμένη. Από την Κ.Ο. του κόμματος της Φώφης Γεννηματά υπερψήφισαν 13 βουλευτές, ενώ οι υπόλοιποι απείχαν. Ειδικότερα, από τη ΔΗΣΥ υπερψήφισαν οι Αχμέτ Ιλχάν, Ευάγγελος Βενιζέλος, Φώφη Γεννηματά, Λεωνίδας Γρηγοράκος, Θανάσης Θεοχαρόπουλος, Βασίλης Κεγκέρογλου, Χαρούλα Κεφαλίδου, Γιάννης Κουτσούκος, Γιάννης Μανιάτης, Κωνσταντίνος Μπαργιώτας, Θεόδωρος Παπαθεοδώρου, Κώστας Σκανδαλίδης και Εύη Χριστοφιλοπούλου, με τους Λοβέρδο, Κωνσταντόπουλο, Κωνσταντινόπουλο, Καρρά, Κρεμαστινό, Αρβανιτίδη και Τζελέπη να απουσιάζουν.

Τέλος, από το ΚΚΕ έδωσαν το «παρών» μόλις 7 βουλευτές από τους συνολικά 15, καταψηφίζοντας το άρθρο 8.

Πηγή:  Documento - antivirus

Πέμπτη 3 Μαΐου 2018

Bill on “Measures promoting Foster Care and Adoption” our Views


Bill on “Measures promoting Foster Care and Adoption” (2nd meeting – hearing of invited representatives of agencies)


STELLA BELIA (Chairwoman of “Ouranio Tokso Families” (Rainbow Families Greece):
We consider this to be a positive step, although we understand it is merely an administrative bill drafted to resolve long-standing problems. We consider that unifying all registries is a very positive step, so that we know who the children are and who the applying foster and adoptive parents are. All this is a positive step and we generally believe this to be a bill in the right direction, in order to resolve problems faced by all those children, including unaccompanied minors.
I believe that such a focus of public consultation on whether same-sex couples should become foster parents, all this fuss in the news about adoption etc, is only unfair to this bill and its intentions. At the same time, this bill is unfair to us, too. We would expect this administration not to tell usyou can also be a-bit-of parents, foster parents and caregivers, but not actual parents”. Once again you consider us to be lesser citizens, and this is a discrimination.
I understand it is not the Minister’s intention to tell us that, and objections would refer to the fact that the Civil Law should change first, but I do not know why this was not done yet. As I have said before in a room like this one, we are not here to take children away from their parents, this is not our aim. We have our own children, and they are discriminated againstthe Ombudsman has referred to this discrimination. Our right to parenthood is not negotiable, we are not infertile or childless, we do have children of our own. Yet, the law deprives these children of certain rights and tomorrow you will have to apologise why children of straight couples have more rights, such as a legal relationship with their second parent.  This bill could have resolved such issues with some corrective actions, but there is the legal paradox (that two persons of the same sex cannot jointly be parents of the same child. We are parents; I have openly said that I have two biological children. Mr Perpatidis has two biological children and a stepchild from his partner, and he will talk in a while. There is a huge paradox that gay men cannot / should not have children, whereas we should let women become moms, if they want to. But men, no, by no means.




ANTONIS PERPATIDIS (Member of Rainbow Families Greece):
Yes, for us visibility is very important, that is for the average person to see that we exist and we are not the monsters that have only one objective, to molest poor little children. I was pleasantly surprised so far by the positive approach of agencies in this room. For us it is important to lift any discrimination against our children and ourselves. Of course, in this discussion one cannot help considering the everyday difficulties we have in comparison to children raised by straight couples. There is this extreme scenario that our children, for some reason whatsoever, are no longer protected by their biological parent, and then what? How will this system work in our case, since there is no provision for what I would call cross-adoption, ie the second (non-biological) parent adoption. Thank you.


(Question by Ms ELISABETH SKOUFA)

[…] I would also like to address a question to Ms Belia from Rainbow Families: what are the forms of families that exist so far in the context of Rainbow Families, and what are the outstanding legal issues not resolved by this bill?


(Question by Ms PARASKEVI / EVI CHRISTOFILOPOULOU)

[…] Finally, a question for Ms. Belia from Rainbow Families: what would you respond to all those talking (both in this room and in civil society) about bullying. What is your Groups picture of this?

STELLA BELIA (Chairwoman of Rainbow Families Greece):
First, I would like to reply to Ms Christofilopoulou. According to our experience as parents – that is what I want everybody to digest, that we already have children that live in this society, although some would resent this – there are more chances for our children to face bullying because they are short or fat or not very competent with sports or for any other reason that triggers bullying, than because they have a lesbian mom. That is my personal experience.

I have two biological children aged 11, since a biological connection is very important to some people. My twins have never been bullied and for their school I am Antonis’ and Yannis’ mom, instead of who I am for others.
Therefore, I think that children take the position they merit on their own, and parents should empower them to deal with anything that may come. I cannot change the mind of others, but I can empower my children so that they can deal with any type of bullying and not let that become a trauma for their development.
So, I believe that bullying could be easily addressed by the State by introducing the idea of diversity in schools, the idea of various forms of families so that nobody is seen as a freak. I work in education myself and I know very simple ways to do that. My colleagues all over Greece have already started introducing this idea and let children know that there is not only one kind of family, with a dad and a mom who are married and live under the same roof, because this is not the full picture. People may evaluate this stereotype as the best possible family, but this is not actually true.
We cannot evaluate a family by the sexual orientation or gender identity of parents and we were glad to hear that even from the representative of the Church – because so far we got only hate speech from that side such as “spit on them, shoot them”.
Therefore, our families do exist, our children are out there, and if you are really that much interested in protecting them (I am happy to see so much interest and I hope it is not out of hypocrisy) do as you do with all children. As I said before, my children are discriminated against, starting with this bill that does not set the conditions for their non-biological parent to have a legal connection with them.

As I have said before, if I should die, I have no idea where my children would go, to whom, be it some orphanage or some blood relative. So, do protect our children, too. It was said, in here and out there as well, that we have an aging population, so my answer to Ms Skoufa is that our families are both original and reconstructed/blended, our children come from previous relationships, heterosexual marriages etc, yet the most common way is through artificial insemination, surrogacy etc and all this is not covered by this bill.
Likewise, lesbian couples in a civil union can no longer proceed with artificial insemination, and this is a legal paradox. Here we are discussing about whether gay men and lesbians could become foster or adoptive parents because until today the law allowed for single persons to become parents and sexual orientation was not a criterion. Hopefully, social workers have never had, so far, to take into account someones sexual orientation or gender identity when carrying out their evaluation for a caregiver, so many people have formed their families through fostering or adoption as single parents.
Now, they are faced with the same problems as Mr Perpatidis and I are faced, being biological parents. One should either see things honestly and move forward living in 2018, or else keep playing hide-and-seek. And tomorrow it will be my children, your children, everyone’s children that will be the judge of what could have been done and what was actually done.