tag:blogger.com,1999:blog-3231283969238930405.post2574991306779494235..comments2016-04-26T02:00:05.783+03:00Comments on Οικογένειες Ουράνιο Τόξο: OUTVIEW FILM FESTIVAL 2015: ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΑΝΩ ΣΤΑ GENDER & QUEER POLITICSΟικογένειες Ουράνιο Τόξοhttp://www.blogger.com/profile/10517062506178080362noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-3231283969238930405.post-91345907132378917992015-05-24T18:10:04.981+03:002015-05-24T18:10:04.981+03:00Στο Outview φέτος δείξαμε διάφορα πάνω σε τρανς ζη...Στο Outview φέτος δείξαμε διάφορα πάνω σε τρανς ζητήματα. Θέλω να σας μεταφέρω μερικές σκέψεις, με αφορμή 2 ντοκιμαντέρ, το "Kate Bornstein is a Queer and Pleasant Danger" και το "Νανά".<br /><br />Το "Kate Bornstein is a Queer and Pleasant Danger" ήταν η πιο αγαπημένη μου ταινία του φετινού φεστιβάλ. Ίσως είναι επειδή είχα κάνει εγώ την έρευνα για αυτή, κι επειδή είχαμε και το σκηνοθέτη, Sam Feder, στο πάνελ και στην ταινία μετά -γενικώς γιατί ήταν κάτι που ερεύνησα και κατάλαβα. Δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου από αυτή τη γυναίκα (ή tranny, όπως θέλει να τη λέμε!), βρίσκω τα λόγια της και την παρουσία της τρομερά ενδυναμωτικά, θετικά, σημαντικά, και η ταινία καταφέρνει κατά τη γνώμη μου να το μεταφέρει αυτό απίστευτα στο κοινό. Κλείνει η ταινία κι έχω ένα τέλειο, γλυκό και δυνατό και θετικό συναίσθημα -σαν να μου έδωσαν μια σοκολάτα, και θέλω κι άλλο!<br /><br />Το "Νανά" παρακολουθεί τη ζωή της Νανάς στη Θεσσαλονίκη, ζωή σε ένα διαμέρισμα, με πολλή μοναξιά, αρκετή φτώχεια, με όλα τα δύσκολα που μπορεί να έχει ένας τρανς άνθρωπος να αντιμετωπίσει. Η Νανά έχει περίπου την ίδια ηλικία με τη Bornstein -αντίθετα όμως από αυτή δε γράφει βιβλία ούτε και ζητά μυθικά ποσά για να εμφανιστεί κάπου, αλλά απ' ό,τι κατάλαβα αναγκάζεται ακόμα να δουλεύει στην πιάτσα για να βιοπορίζεται. Στη νεότητά της υπήρχε και ζούσε εντός της ελληνικής κοινωνίας της εποχής, πράγμα πολύ δύσκολο (δε θα μπω καθόλου στο αν/τι έχει αλλάξει τώρα, είναι άλλη κουβέντα).<br /><br />Το ντοκιμαντέρ αυτό για μένα, αντίθετα από της Κέιτ, δεν είχε τίποτα το ενδυναμωτικό να μου προσφέρει. Για να μην είμαι άδικη, θα πως κιόλας ότι έφυγα πριν τελειώσει, και πως επρόκειτο για σπουδαστική ταινία από νέα παιδιά στη Θεσσαλονίκη, και όχι από πολυβραβευμένους και με πολλές υποτροφίες σκηνοθέτες.<br /><br />Αυτό όμως που με έκανε να σκεφτώ, είναι πως εντέλει, η πιο βασική ειδοποιός διαφορά των δύο είναι η οικονομική κατάσταση! <br /><br />Ίσως γίνομαι απόλυτη τώρα, γι' αυτό και το ανοίγω εδώ, αλλά νομίζω πως τελικά δεν είναι θέμα ούτε πατριαρχίας, ούτε παιδείας, ούτε τίποτα: είναι πως όταν έχεις τα μέσα, μπορείς να πλάσεις τον εαυτό σου όπως θες και να δημιουργήσεις ό,τι θες. Η βαρύτητα όλων των πραγμάτων στη ζωή μας, ακόμα και των χειρουργικών επεμβάσεων σε σχέση με το φύλο μας, μοιάζει πολύ μικρότερη όταν απλώς είναι κάτι που μπορείς να το διαχειριστείς οικονομικά!<br /><br />Το ζήτημα αυτό, το ταξικό, το οικονομικό, το εντέλει σε ποια κοινωνία επιτελούμε ό,τι και όπως μπορούμε, δεν μπήκε από καμιά από τις δυό τους σε κανένα από τα δύο ντοκιμαντέρ, όσο τα είδα (όπως σας είπα δεν είδα ολόκληρη τη "Νανά"). Δεν αποτελεί όμως ζήτημα βαρύτητας;<br /><br />Γενικώς, και συγγνώμη για την πολυλογία, όλα καλά με όλα αυτά που κάνουμε και προσπαθούμε, μήπως όμως εντέλει χάνουμε έναν από τους βασικούς άξονες αγώνα; Η σκέψη αυτή έρχεται και επανέρχεται τελευταία στο κεφάλι μου...<br /><br />Θα χαιρόμουν πολύ να ακούσω σκέψεις σας, αν σας προκύψουν, πάνω σε όλα αυτά...<br /><br />Σρτ η αγωνίστρια<br /><br />Anonymousnoreply@blogger.com