Η ένταση ανάμεσα στους γονείς της έχει οξυνθεί. Μαλώνουν για το ποιο φύλο θα πρέπει να έχει το 12χρονο παιδί τους. Οι δικαστές και η υπηρεσία ανηλίκων πρέπει να αποφασίσει αν η Άλεξ επιτρέπεται να γίνει γυναίκα.
Ένα παιδί παίζει στο πάρκο. Πιάνει ένα κομμάτι ξύλο, τρέχει, φωνάζει «μπαμ, μπαμ, μπαμ». Λερώνει τα παπούτσια του με χώμα. Ανακαλύπτει μια τρύπα κοντά σε ένα θάμνο. Παίζει όπως κάθε αγόρι.
Το παιδί κάθεται έπειτα σε ένα παγκάκι, ανοίγει την τσάντα του και βγάζει ένα καθρεφτάκι. Άλεξ ονομάζεται, κοιτάζεται στον καθρέφτη: τα μακριά, ίσια μαλλιά της είναι πιασμένα κότσο, φορά ένα φούτερ με κουκούλα, ένα κολάν και από πάνω ένα κοντό σορτσάκι. Φτιάχνει τα μαλλιά της, πηδά από το παγκάκι, φωνάζει δυνατά «Holas Chicas» και αρχίζει να παίζει Top Model. Ο μικρός δρόμος του πάρκου είναι η πασαρέλα της. Τραγουδά: "Touch me, come on and turn me on." Περνάει το ένα πόδι μπροστά από τ' άλλο, το σώμα της λικνίζεται στον ρυθμό του τραγουδιού.
Η Άλεξ γεννήθηκε αγόρι αλλά ήδη από τα πέντε της ζει ως κορίτσι. Από το δημοτικό έχει πλέον ένα γυναικείο όνομα, μακριά μαλλιά, φορά κοριτσίστικα ρούχα και φούστες. Οι φίλοι και οι δάσκαλοι το έχουν αποδεχθεί αλλά δεν τους άφησε και η ίδια κανένα περιθώριο. Όταν την ρωτάνε γιατί το κάνει αυτό, δεν απαντά «επειδή θέλω να είμαι ένα κορίτσι», αλλά «επειδή είμαι ένα κορίτσι».
Η Άλεξ ζει με τη μητέρα της. Η ίδια λέει πως προσπάθησε αρκετές φορές να αλλάξει κάτι στο παιδί της, όμως δεν τα κατάφερε. Η ίδια ισχυρίζεται πως το "πρόβλημα" του παιδιού της είναι κυρίως το σώμα του.
Όταν μιλά ο πατέρας για το παιδί του λέει πάντα «ο γιός μου». Δεν θέλει να μιλήσει γι' αυτό το ζήτημα στο περιοδικό. Οι γονείς έχουν χωρίσει εδώ και δέκα χρόνια. Ο πατέρας θέλει να γίνει ψυχιατρική εξέταση επειδή πιστεύει πως η πρώην γυναίκα του έχει προκαλέσει αυτή την αλλαγή των ρόλων στο παιδί τους, συνειδητά ή ασυνείδητα. Σύμφωνα με τον πατέρα το "πρόβλημα" του παιδιού του δεν βρίσκεται στο σώμα του αλλά στο μυαλό του.
Στη Γερμανία οι γιατροί που ασχολούνται με τη (ονομαζόμενη) "Διαταραχή Ταυτότητας Φύλου" (Δ.Τ.Φ) είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Παιδοψυχίατροι, σεξολόγοι, ορμονολόγοι. Οι επιστημονικές τους απόψεις διίστανται όσον αφορά κάποια ερωτήματα: πόσο νωρίς μπορεί να διαπιστωθεί αν ένα αγόρι έχει γεννηθεί στο "λάθος σώμα"; Επιτρέπεται να μπλοκαριστεί η φυσιολογική ανάπτυξη της εφηβείας μέσω χορήγησης ορμονών; Αν ναι, από ποια ηλικία κι έπειτα; Κι ακόμη, μήπως βοηθά η περίοδος της εφηβείας να δεχθεί κάποιος το σώμα του έτσι όπως είναι;
Οι γονείς της Άλεξ μάλωναν για τόσο μεγάλο διάστημα ώστε από το 2007 τους απαγορεύθηκε να μπορούν να αποφασίσουν οι ίδιοι για την ιατρική παρακολούθηση του γιου τους. Υπεύθυνοι γι' αυτό πλέον είναι οι δικαστές, οι ειδικοί και οι γιατροί. Αυτοί θα έχουν τον τελευταίο λόγο για το αν η Άλεξ επιτρέπεται να γίνει γυναίκα. Πρέπει να αποφασίσουν σύντομα. Η Άλεξ έγινε πριν λίγο καιρό 12 ετών. Η ιδία διηγείται: «Όταν ξυπνάω το πρωί η φωνή μου είναι βαθιά».
Η Άλεξ και η μητέρα της θέλουν να δείξουν φωτογραφίες της Άλεξ (στο δικαστήριο). Η μητέρα είναι 41 ετών, δούλευε ως παιδαγωγός, το όνομά της είναι Άννα Καμίνσκι. Είναι μια ψηλή γυναίκα με καστανά μαλλιά και έχει ήδη μια κόρη από τον πρώτο της γάμο. Καθώς η Άλεξ τρώει βγάζει η μητέρα της το άλμπου με τις φωτογραφίες και λέει «να, αυτό είναι το αγόρι μου». Στην φωτογραφία είναι η Άλεξ σε ηλικια 3 ετών (ως αγόρι), έχει κοντά μαλλιά, φοράει τζιν και παίζει με λέγκο.
Μετά η μητέρα δείχνει μια ακόμη φωτογραφία, αυτή την φορά η Άλεξ με κοντά μαλλιά αλλά με ένα ροζ φόρεμα πριγκίπισσας. Το πώς φαίνεται το παιδί σε αυτές τις φωτογραφίες (αν είναι χαρούμενο ή λυπημένο) θα βοηθήσει το δικαστήριο να αποφασίσει. Οι φωτογραφίες θα χρησιμοποιηθούν ως αποδεικτικό στοιχείο. Όμως και ο πρώην άνδρας της έχει φωτογραφίες.
Όποιος ασχολείται με την υπόθεση της Άλεξ, ασχολείται με αναπαραστάσεις, δηλαδή με φωτογραφίες, με αναμνήσεις, με τα συναισθήματα του παρελθόντος. Η υπόθεση της Άλεξ είναι η προσπάθεια ενηλίκων να ανακαλύψουν πότε αισθανόταν το παιδί όμορφα και πότε άσχημα μέσα του και κυρίως πόσο σοβαρή είναι η επιθυμία αυτού του παιδιού να γίνει κορίτσι.
Ο πατέρας της Άλεξ, μηχανικός στο επάγγελμα έχει δυο παιδιά με την πρώην γυναίκα του. Μετά την Άλεξ έκαναν ένα ακόμη κορίτσι.
Η μητέρα διηγείται πως όταν η Άλεξ ήταν δυόμισι ετών, ενώ την έκανε μπάνιο στην μπανιέρα της είπε «είμαι κι εγώ ένα κορίτσι». Η μητέρα απάντησε "δεν είσαι", και του έδειξε τί έχει ανάμεσα στα πόδια του και η Άλεξ της απάντησε «ε, τότε είμαι ένα διαφορετικό κορίτσι».
Όταν η Άλεξ ήταν τεσσάρων ετών χτύπησε ένας φίλος της στο πάρκο και τραυμάτισε τον έναν του όρχι. Ο όρχις έπρεπε να αφαιρεθεί. Τότε η Άλεξ ρώτησε τη μαμά της: «αυτό μπορώ να το κάνω κι εγώ;». Η ίδια άρχισε από τότε να ανησυχεί περισσότερο. Εκείνη την περίοδο η Άλεξ άρχισε να φτιάχνει αυτοσχέδιες περούκες. Ένα χρόνο πριν αρχίσει το σχολείο, η μητέρα της, τής είπε πως η συνήθειά της να φοράει κοριτσίστικα ρούχα δεν μπορούσε να συνεχιστεί, θα την κορόιδευαν όλοι στο σχολείο. Έκοψε τα μαλλιά της Άλεξ, τής φόρεσε πιο ουδέτερα ρούχα και την έστειλε να παίξει ποδόσφαιρο. Η Άλεξ δεν αντέδρασε καθόλου. Η μητέρα τότε σκέφτηκε «ουάου, τόσο απλό ήταν τελικά;».
Μετά από περίπου μισό χρόνο η δασκάλα κάλεσε τη μητέρα στο σχολείο. Της είπε πως ο Άλεξ δεν μιλάει καθόλου πλέον. Η μητέρα την πήγε σε έναν ψυχολόγο, ο οποίος της πρότεινε να ξαναεπιτρέψει στην Άλεξ να φορέσει αυτά που πραγματικά επιθυμεί, τα κοριτσίστικα ρούχα. Η μητέρα το έκανε και μια εβδομάδα μετά η Άλεξ ήταν πάλι όπως πρώτα, χαμογελαστή κι ευδιάθετη.
Το μόνο που ανέφερε η μητέρα για τον πατέρα του παιδιού είναι πως πρόκειται για έναν πολύ έξυπνο και τελειομανή άνθρωπο. Μετά τον χωρισμό τον επισκέπτονταν τα παιδιά κάθε δυο εβδομάδες. Ο ίδιος αγόρασε για την Άλεξ καινούρια ρούχα και την παρακάλεσε όποτε μπαίνει στο σπίτι του να βγάζει τα κοριτσίστικα ρούχα και τα βραχιολάκια. Η μητέρα θεώρησε την αντίδρασή του πολύ αυστηρή, όμως δεν ήξερε πώς πρέπει να φερθεί καθώς δεν ήξερε αν θα συνεχιστεί η κατάσταση με την Άλεξ.
Στην ηλικία των τριών ετών ένα παιδί ήδη γνωρίζει εαν είναι αγόρι ή κορίτσι. Αν δεν συμπίπτει η ταυτότητα φύλου με το βιολογικό σώμα τότε έχουμε να κάνουμε με Διαταραχή Ταυτότητας Φύλου (Δ.Τ.Φ). Στη Γερμανία γεννιούνται κάθε χρόνο περίπου 280 παιδιά με Δ.Τ.Φ. Υπάρχουν πολύ λίγες μελέτες για το ζήτημα άλλα όλες τους λένε πως η Δ.Τ.Φ οξύνεται καθώς μεγαλώνει το παιδί. Περίπου το ένα τρίτο αποκτά ομοφυλόφιλη ή αμφιφυλόφιλη σεξουαλική ταυτότητα. Κάποια απ' αυτά τα παιδιά όμως (οι εκτιμήσεις κυμαίνονται μεταξύ 5 με 20%) παραμένουν σταθερά στην επιθυμία τους να μεταβούν στο άλλο φύλο. Το πρόβλημα είναι να ανακαλύψουν οι ειδικοί ποια παιδιά πραγματικά έχουν αυτήν την επιθυμία και κυρίως σε ποιο στάδιο της ανάπτυξης, δηλαδή σε ποια ηλικία μπορεί γίνει μια έγκυρη διάγνωση.
Το 2006 οι γονείς της και η Άλεξ πήγαν στη νοσοκομειακή κλινική του Βερολίνου (Campus der Charité). Το ινστιτούτο αυτό είναι καλοφτιαγμένο και πολύ καλά οργανωμένο. Μόνο σε τρείς πόλεις μπορούν να απευθυνθούν οι γονείς που έχουν παιδιά με Δ.Τ.Φ, στο Βερολίνο, στην Φρανκφούρτη και στο Αμβούργο. Ψυχίατροι, Σεξολόγοι και Ορμονολόγοι έφτιαξαν μια ομάδα η οποία ασχολείται αποκλειστικά με αυτό το ζήτημα.
Οι γιατροί μίλησαν με την Άλεξ, με τη μητέρα, με τον πατέρα. Η βοήθεια των γιατρών έκανε αρχικά καλή εντύπωση στην μητέρα. Οι γιατροί βρήκαν την Άλεξ έξυπνη και πολύ κοινωνική. Έπειτα όμως ο παιδοψυχίατρος διέγνωσε πως η Άλεξ έχει συμπτώματα κατάθλιψης και θα πρέπει να εισαχθεί για λίγο καιρό σε μια ψυχιατρική κλινική. Της είπαν πως είναι σημαντικό να δώσει την συγκατάθεσή της. Η ίδια ήθελε να μάθει πώς διαπίστωσε ο παιδοψυχίατρος κατάθλιψη και πώς θα μπορούσε να βοηθηθεί η Άλεξ σε μια κλινική. Πειστικές απαντήσεις όμως δεν της έδωσε κανείς. Όπως αναφέρει η ίδια, δεν μπορούσε να εμπιστευθεί τους γιατρούς και γι' αυτό δεν έδωσε την συγκατάθεσή της.
Η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει πώς δημιουργείται η τρανς ταυτότητα. Κυκλοφορούν υποθέσεις για την ανάπτυξη των ορμονών μέσα στην μήτρα και το πώς μπορεί να επηρεάσουν την εξέλιξη του εμβρύου. Μπορεί να υπάρχει κάποια διαταραχή στους υποδοχείς της τεστοστερόνης, ο εγκέφαλος αμύνεται εναντίον των ανδρικών ορμονών. Τέλος, αναπτύσσεται ένα ανδρικό σώμα. Οι ειδικοί το ονομάζουν σύνδρομο Harry-Benjamin. Σημαντικό ρόλο όμως παίζει και η ψυχή. Πώς αισθάνονται οι γονείς με το ίδιο τους το φύλο; Ακόμη, μισεί ο πατέρας τις γυναίκες, η μητέρα τους άνδρες; Μήπως έχει πρόβλημα το παιδί να αποδεχθεί την ομοφυλοφιλία του;
Το 2011 οι γονείς συναντήθηκαν στο δικαστήριο. Η δικαστής ρώτησε «έχετε την έκθεση;». Η μητέρα απάντησε αρνητικά. Η δικαστής ζήτησε από τον πατέρα να δώσει την γνωμάτευση στη μητέρα. Η μητέρα έλαβε ένα βιβλίο 170 σελίδων. Η μητέρα κατάλαβε για πρώτη φορά πού στηρίχθηκαν τόσα χρόνια οι γιατροί και όλοι οι υπεύθυνοι. Ο πατέρας της Άλεξ έγραψε την έκθεση το 2006 έπειτα από παράκληση ενός ψυχιάτρου στην κλινική στο Βερολίνο. Ο ψυχίατρος τον είχε παρακαλέσει να γράψει τις εντυπώσεις του. Στην αρχική σελίδα της έκθεσης γράφει «σύμφωνα με τις εντυπώσεις του πατέρα».
Η έκθεση είναι δομημένη όπως μια επιστημονική εργασία. Υπάρχει πρόλογος, περιεχόμενα, επτά κεφάλαια και στο τέλος πηγές. Περιέχει επίσης παιδικές ζωγραφιές, οικογενειακές φωτογραφίες με σχόλια του πατέρα. Όταν ήταν η Άλεξ έξι ετών ζωγράφισε εναν ροκ μουσικό με ρουζ στα μάγουλα. «Είναι αυτό ένα πρώτο σημάδι πως το παιδί επηρεάστηκε από την μητέρα του;», αναρωτήθηκε ο πατέρας.
Υπάρχουν και κάποιες ζωγραφιές οι οποίες θεωρήθηκε πως περιέχουν συμβολισμούς: ένα ρολόι που δείχνει δώδεκα παρά πέντε και ένα παγόβουνο του οποίου το κάτω μέρος δείχνει μάλλον τον μπερδεμένο ψυχισμό του παιδιού. Στην έκθεση γίνεται λόγος για υποσυνείδητο και για απωθημένα.
Ο πατέρας έγραψε και για την ζωή του όταν ήταν παντρεμένος με την Anna Kaminski. Αναφέρθηκε στο παρελθόν της πρώην γυναίκας του. Η γυναίκα του, λέει, είχε κακοποιηθεί όταν ήταν μικρή, αυτό του το είχε εκμυστηρευθεί η ίδια κατά την διάρκεια του γάμου τους. Είχε κάνει και θεραπεία γι' αυτόν τον λόγο.
Αμέσως υπήρξαν υποψίες πως ίσως η ίδια να προσπάθησε να επηρεάσει την Άλεξ λόγω της δικής της κακοποίησης. Αναγκάστηκε να ξαναπάει σε ψυχολόγο για να διαπιστωθεί μήπως προσπαθεί να χειραγωγήσει το παιδί. Η ψυχολόγος δεν μπόρεσε να διαπιστώσει κάτι τέτοιο.
Ο Klaus Beier έχει μεγάλη εμπειρία με παιδιά με Δ.Τ.Φ. Ως γιατρός για ψυχοσωματική ιατρική και ψυχαναλυτής ασχολείται με το υποσυνείδητο. Ο πενηντάχρονος γιατρός εργάζεται στο ινστιτούτο του Βερολίνου Berliner Charité ως σεξολόγος και είναι ένας από τους γιατρούς που επισκέφτηκαν και συμβουλεύτηκαν οι γονείς της Άλεξ. Ο ίδιος έχει δει μέχρι τώρα περίπου 25 περιπτώσεις παιδιών και εφήβων με Δ.Τ.Φ. Η Anna Kaminski είχε μιλήσει τότε με τον Beier. Ο ίδιος όμως δεν δέχθηκε να μιλήσει με το περιοδικό λόγω ιατρικού απόρρητου. Δέχθηκε να μιλήσει μόνο γενικά για την εμπειρία του με περιπτώσεις Δ.Τ.Φ.
Σύμφωνα με τον Beier, υπάρχουν πράγματι άνθρωπο οι οποίοι ήδη από την πολύ παιδική τους ηλικία δεν μπορούν να αναπτύξουν την αίσθηση πως ανήκουν στο βιολογικό τους φύλο, δηλαδή στο φύλο με το οποίο έχουν γεννηθεί. Αυτό περιγράφεται ως ένα πολύ δυσάρεστο συναίσθημα το οποίο έχει την δική του δυναμική και δεν μπορεί να το επηρεάσει κανένας. Δεν πιστεύει όμως πως μπορεί κάποιος να αποφανθεί επ' αυτού με σιγουριά πριν την εφηβεία.
Η τρανς ταυτότητα μπορεί να διαπιστωθεί μόνο μέσα από το βιογραφικό ενός ανθρώπου, δηλαδή το πώς έζησε μέχρι την εφηβεία του. Δεν υπάρχει κάποιο τρόπος μέσω του οποίου να μπορεί να πει ο γιατρός με βεβαιότητα πως η τρανς ταυτότητα θα σταματήσει ή θα συνεχιστεί. Είναι αδύνατο να λεχθεί κάτι τέτοιο λόγω των διεθνών κανόνων. Επίσης, σύμφωνα με το καταστατικό της γερμανικής παιδοψυχιατρικής κοινότητας δεν επιτρέπεται ένας γιατρός να πιστοποιήσει κάτι τέτοιο πριν το τέλος της εφηβείας. Όταν όμως σήμερα (στις μέρες μας) ρωτά κάποιος αν ισχύουν ακόμη οι κανόνες του καταστατικού τότε λαμβάνει την απάντηση πως οι κανόνες αυτοί ναι μεν δεν ισχύουν πια αλλά βρίσκονται ακόμη σε στάδιο επανεξέτασης. Ειδικά όσον αφορά το κατά πόσον θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί η εφηβεία πριν γίνει διάγνωση, οι απόψεις διίστανται.
Ο Beier φοβάται πως όταν αρχίσει να κάνει ένα παιδί χρήση ορμονών στην εφηβεία, δεν θα έχει την δυνατότητα να δει πώς θα αλλάξει το σώμα του (αν δεν έπαιρνε ορμόνες) και επίσης, πώς αντιμετωπίζει το σώμα του ο κοινωνικός του περίγυρος. Στην εφηβεία, προσθέτει, βιώνει ο άνθρωπος το σημαντικό συναίσθημα του να δεχτεί τον εαυτό του έτσι όπως ακριβώς είναι.
Γι' αυτό για τον Beier είναι σημαντικό να έχει αποκλείσει ο γιατρός την πιθανότητα πως ένας έφηβος θέλει να κάνει χρήση ορμονών επειδή απλώς αρνείται πιθανά την ομοφυλοφιλία του.
Διηγείται μάλιστα την ιστορία ενός 14χρονου εφήβου ο οποίος πήγε στο ιατρείο του συνοδευόμενος από τη γιαγιά του. Επρόκειτο για ένα παιδί φιλόμουσο, έξυπνο. Όταν άρχισε να αυνανίζεται, φανταζόταν πως ξαπλώνει με νεαρούς άνδρες. Η μόνη έγνοια της γιαγιάς του ήταν «μακάρι το παιδί να μην είναι ομοφυλόφιλος». Ο 14χρόνος διάβασε σε μια νεανική εφημερίδα την ιστορία ενός συνομηλίκου του, ο οποίος ζει πλέον ως κορίτσι και λαμβάνει μάλιστα και ορμόνες. Αυτό το θεώρησε μια καλή λύση και ρώτησε τον γιατρό αν θα μπορούσε να το κάνω κι ο ίδιος. Ο Beier όμως αναρωτιέται, «τί γίνεται στην περίπτωση που κάποιος κάνει λάθος;».
Στο Βερολίνο ασχολείται με την υπόθεση της Άλεξ η Christa Markl-Vieto, δημοτική σύμβουλος η οποία έχει υπό την αρμοδιότητά της τους τομείς περιβάλλοντος, την υπηρεσία ανηλίκων και τον τομέα της υγείας. Η ίδια προτείνει να πάει η Άλεξ σε μια ανάδοχο οικογένεια έτσι ώστε να διακοπεί για κάποιο διάστημα η επικοινωνία της μητέρας με το παιδί. Σκοπός είναι να βρεθεί το παιδί σε ουδέτερες συνθήκες ώστε να μπορεί να το παρακολουθήσει κάποιος κλινικά χωρίς την επιρροή της μητέρας. Αν χρειαστεί είναι έτοιμη, να στερήσει από τη μητέρα την επιμέλεια της κόρης. Αυτήν την προοπτική την υπερασπίζεται ως έναν καλό συμβιβασμό η δημοτική σύμβουλος.
Η μητέρα απαντά πως αυτό δεν είναι τίποτε παραπάνω από ένα πείραμα στο οποίο έχουν σκοπό να υποβάλουν το παιδί της. Η ίδια ελπίζει να υπάρξουν δυο ανεξάρτητες γνωματεύσεις και μια εξωνοσοκομειακή θεραπεία. Είναι μάλιστα έτοιμη να δεχτεί τις αποφάσεις των γνωματεύσεων, δεν πρόκειται όμως να δεχθεί μια ανάδοχο οικογένεια ή την απαγόρευση της επικοινωνίας με το παιδί της.
O Bernd Meyenburg, 62 ετών, αρχίατρος στην παιδοψυχιατρική κλινική στην Φρανκφούρτη, ασχολείται εδώ και 40 χρόνια με τρανς άτομα. Εδώ και 30 χρόνια ασχολείται με τρανς παιδιά. Το 1987 άνοιξε στη Φρανκφούρτη το ιατρείο του και έχει εξετάσει πάνω από 300 νεαρούς ασθενείς. Στην ερώτηση «πόσο σίγουρα μπορεί να γνωματεύσει ένας γιατρός το αν ένα παιδί είναι τρανς», ο ίδιος απαντά πως είναι δυνατόν να διαγνωστεί και μάλιστα πολύ νωρίς.
Ο Meyenburg γνωρίζει "ασθενείς" οι οποίοι θα προτιμούσαν να γίνουν γυναίκες παρά να γίνουν ομοφυλόφιλοι. Σύμφωνα με τις δικές του εμπειρίες μπορεί κάποιος να διακρίνει την τρανς εξέλιξη και κυρίως να την διαχωρίσει από την ομοφυλόφιλη εξέλιξη. Στην περίπτωση λοιπόν του νεαρού που αυνανίζεται, θα αντιδρούσε όπως κι ο Dr.Beier. Συνεχίζει λέγοντας πως οι ομοφυλόφιλοι δεν αρνούνται τα γεννητικά τους όργανα. Τα τρανς άτομα θέλουν στην καλύτερη περίπτωση να τα ξεφορτωθούν. Αυτοί οι έφηβοι φοβούνται τις σεξουαλικές εμπειρίες, δεν τους αρέσει να τους αγγίζουνε (μιας και αρνούνται το σώμα τους).
Υπάρχει λοιπόν περίπτωση να αλλάξει κάποιο παιδί γνώμη κατά τη διάρκεια της εφηβείας; Ο Meyenburg αναφέρεται σε "ασθενείς" στους οποίους έθεσε αυτή την ερώτηση. Όλοι γύρισαν και του είπαν πως δεν αισθάνονται ομοφυλόφιλοι. Στην ερώτηση αν υπάρχουν τρανς άτομα που έχουν αισθανθεί άνετα με το σώμα τους στη διάρκεια της εφηβείας απαντά πως ο ίδιος δεν έχει γνωρίσει ακόμη ούτε ένα τρανς άτομο στα 40 χρόνια εμπειρίας, που να έχει αισθανθεί άνετα με το σώμα του στην εφηβεία.
Οι ειδικοί στην Φρανκφούρτη, στο Βερολίνο και στο Αμβούργο συνεργάζονται στενά και ανταλλάσσουν πληροφορίες πάνω σε δύσκολες περιπτώσεις. Ο ένας στέλνει "ασθενείς" στον άλλον για μια δεύτερη γνώμη. Ο Meyenburg εξέτασε την Άλεξ όταν ήταν οκτώ ετών. Η διάγνωση πως η Άλεξ έχει Δ.Τ.Φ είναι από όλους αποδεκτή αλλά πάνω στην εξέλιξη της Δ.Τ.Φ στην περίπτωση της Άλεξ υπάρχουν ακόμη διαφορετικές απόψεις.
Ο Meyenburg θεωρεί γελοία τη θεωρία πως η μητέρα θα μπορούσε να έχει επηρεάσει την Άλεξ. Γνωρίζει την ύπαρξη θεωριών, σύμφωνα με τις οποίες αγόρια λόγω έντονου δεσίματος με την μητέρα εμφανίζουν θηλυκή συμπεριφορά αλλά τονίζει πως αυτή η θεωρία δεν ισχύει πλέον, θεωρείται μη ισχύουσα. Προσθέτει μάλιστα πως στην επιστημονική κοινότητα δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση στην οποία γονείς κατάφεραν να αλλάξουν την έκφραση του φύλου του παιδιού τους μόνιμα. Τονίζει επίσης πως η τρανς ταυτότητα δημιουργείται ασχέτως αν μια οικογένεια έχει προστριβές ή όχι.
«Η Άλεξ έχει δείξει μέχρι τώρα στη ζωή της μια απολύτως τρανς συμπεριφορά και η απομάκρυνση από την μητέρα δεν πρόκειται να το αλλάξει αυτό. Σε μια τόσο φανερή περίπτωση τραβς παιδιού βάζω το χέρι μου στη φωτιά», λέει ο Meyenburg. Επίσης, το θεωρεί μεγάλο λάθος πως η υπηρεσία ανηλίκων έχει σκοπό να απομακρύνει την Άλεξ από την μητέρα της.
Η Άλεξ κάθεται στην κουζίνα, στην ερώτηση πώς αισθάνεται όταν σκέφτεται πως το σώμα της θα αρχίσει να αλλάζει μας απαντά: «Τρόμος!». Και εξαφανίζεται στο δωμάτιό της.
Η τριχοφυΐα έχει αρχίσει να κάνει αισθητή την παρουσία της, η φωνή έχει αρχίσει να γίνεται πιο βαθιά. Αυτό το στάδιο στην εφηβεία ονομάζεται "Tanner 2". Σε λίγο θα ακολουθήσει η μεταφώνηση, το μήλο του Αδάμ, η ανάπτυξη του πέους και των όρχεων, δηλαδή το "Tanner 3".
Στο "Tanner 4" οι ώμοι γίνονται πιο πλατιοί, το πρόσωπο σχηματίζει γωνίες και γίνεται πιο σκληρό. Στο "Tanner 5" πρόκειται πλέον για τον βιολογικά ολοκληρωμένο άνδρα. Τα σημάδια αυτών των αλλαγών δεν μπορούν αργότερα να διορθωθούν.
Ο Meyenburg είναι της άποψης πως τα τρανς άτομα δεν χρειάζεται να υποστούν όλα αυτά τα στάδια. Μετά το "Tanner 2", δηλαδή με τα την αρχική εμφάνιση της εφηβείας θα μπορούσε η Άλεξ να λαμβάνει ορμόνες οι οποίες θα εμποδίσουν την ανάπτυξη της εφηβείας και αργότερα μπορούν να ακολουθήσουν και οι θηλυκές ορμόνες. Με την ενηλικίωση μπορεί να γίνει η εγχείρηση για τα γεννητικά όργανα και για το στήθος.
Στην Ολλανδία δημοσιεύθηκε μια έρευνα. Σε αυτήν έλαβαν μέρος 162 "ασθενείς" οι οποίοι είχαν κάνει ορμονοθεραπεία για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι 160 απ' αυτούς αισθάνονταν ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι με το νέο τους φύλο. Μονάχα δυο μετάνιωσαν για την απόφασή τους.
Η Άλεξ και η μητέρα της αγαπούν πολύ τη φωτογραφία με το ροζ φόρεμα πριγκίπισσας. Όμως σε ένα πράγμα δεν συμφωνούν: Η Άλεξ λέει «να, εγώ βλέπω το κορίτσι ξεκάθαρα στην φωτογραφία», η μητέρα όμως απαντά «όχι, λυπάμαι, εγώ εδώ βλέπω τον παλιό μου Άλεξ».
Η Άλεξ τη ρωτά «δεν μπορείς ακόμη να το συνηθίσεις, ε;» και η μητέρα της λέει «για να είμαι ειλικρινής, όχι».
Μετάφραση για το transs.gr : * Χάρης Μαρτζούκος
Επεξεργασία τελικού κειμένου: Κατρίν Αλαμάνου
Ένα παιδί παίζει στο πάρκο. Πιάνει ένα κομμάτι ξύλο, τρέχει, φωνάζει «μπαμ, μπαμ, μπαμ». Λερώνει τα παπούτσια του με χώμα. Ανακαλύπτει μια τρύπα κοντά σε ένα θάμνο. Παίζει όπως κάθε αγόρι.
Το παιδί κάθεται έπειτα σε ένα παγκάκι, ανοίγει την τσάντα του και βγάζει ένα καθρεφτάκι. Άλεξ ονομάζεται, κοιτάζεται στον καθρέφτη: τα μακριά, ίσια μαλλιά της είναι πιασμένα κότσο, φορά ένα φούτερ με κουκούλα, ένα κολάν και από πάνω ένα κοντό σορτσάκι. Φτιάχνει τα μαλλιά της, πηδά από το παγκάκι, φωνάζει δυνατά «Holas Chicas» και αρχίζει να παίζει Top Model. Ο μικρός δρόμος του πάρκου είναι η πασαρέλα της. Τραγουδά: "Touch me, come on and turn me on." Περνάει το ένα πόδι μπροστά από τ' άλλο, το σώμα της λικνίζεται στον ρυθμό του τραγουδιού.
Η Άλεξ γεννήθηκε αγόρι αλλά ήδη από τα πέντε της ζει ως κορίτσι. Από το δημοτικό έχει πλέον ένα γυναικείο όνομα, μακριά μαλλιά, φορά κοριτσίστικα ρούχα και φούστες. Οι φίλοι και οι δάσκαλοι το έχουν αποδεχθεί αλλά δεν τους άφησε και η ίδια κανένα περιθώριο. Όταν την ρωτάνε γιατί το κάνει αυτό, δεν απαντά «επειδή θέλω να είμαι ένα κορίτσι», αλλά «επειδή είμαι ένα κορίτσι».
Η Άλεξ ζει με τη μητέρα της. Η ίδια λέει πως προσπάθησε αρκετές φορές να αλλάξει κάτι στο παιδί της, όμως δεν τα κατάφερε. Η ίδια ισχυρίζεται πως το "πρόβλημα" του παιδιού της είναι κυρίως το σώμα του.
Όταν μιλά ο πατέρας για το παιδί του λέει πάντα «ο γιός μου». Δεν θέλει να μιλήσει γι' αυτό το ζήτημα στο περιοδικό. Οι γονείς έχουν χωρίσει εδώ και δέκα χρόνια. Ο πατέρας θέλει να γίνει ψυχιατρική εξέταση επειδή πιστεύει πως η πρώην γυναίκα του έχει προκαλέσει αυτή την αλλαγή των ρόλων στο παιδί τους, συνειδητά ή ασυνείδητα. Σύμφωνα με τον πατέρα το "πρόβλημα" του παιδιού του δεν βρίσκεται στο σώμα του αλλά στο μυαλό του.
Οι γονείς της Άλεξ μάλωναν για τόσο μεγάλο διάστημα ώστε από το 2007 τους απαγορεύθηκε να μπορούν να αποφασίσουν οι ίδιοι για την ιατρική παρακολούθηση του γιου τους. Υπεύθυνοι γι' αυτό πλέον είναι οι δικαστές, οι ειδικοί και οι γιατροί. Αυτοί θα έχουν τον τελευταίο λόγο για το αν η Άλεξ επιτρέπεται να γίνει γυναίκα. Πρέπει να αποφασίσουν σύντομα. Η Άλεξ έγινε πριν λίγο καιρό 12 ετών. Η ιδία διηγείται: «Όταν ξυπνάω το πρωί η φωνή μου είναι βαθιά».
Η Άλεξ και η μητέρα της θέλουν να δείξουν φωτογραφίες της Άλεξ (στο δικαστήριο). Η μητέρα είναι 41 ετών, δούλευε ως παιδαγωγός, το όνομά της είναι Άννα Καμίνσκι. Είναι μια ψηλή γυναίκα με καστανά μαλλιά και έχει ήδη μια κόρη από τον πρώτο της γάμο. Καθώς η Άλεξ τρώει βγάζει η μητέρα της το άλμπου με τις φωτογραφίες και λέει «να, αυτό είναι το αγόρι μου». Στην φωτογραφία είναι η Άλεξ σε ηλικια 3 ετών (ως αγόρι), έχει κοντά μαλλιά, φοράει τζιν και παίζει με λέγκο.
Μετά η μητέρα δείχνει μια ακόμη φωτογραφία, αυτή την φορά η Άλεξ με κοντά μαλλιά αλλά με ένα ροζ φόρεμα πριγκίπισσας. Το πώς φαίνεται το παιδί σε αυτές τις φωτογραφίες (αν είναι χαρούμενο ή λυπημένο) θα βοηθήσει το δικαστήριο να αποφασίσει. Οι φωτογραφίες θα χρησιμοποιηθούν ως αποδεικτικό στοιχείο. Όμως και ο πρώην άνδρας της έχει φωτογραφίες.
Ο πατέρας της Άλεξ, μηχανικός στο επάγγελμα έχει δυο παιδιά με την πρώην γυναίκα του. Μετά την Άλεξ έκαναν ένα ακόμη κορίτσι.
Η μητέρα διηγείται πως όταν η Άλεξ ήταν δυόμισι ετών, ενώ την έκανε μπάνιο στην μπανιέρα της είπε «είμαι κι εγώ ένα κορίτσι». Η μητέρα απάντησε "δεν είσαι", και του έδειξε τί έχει ανάμεσα στα πόδια του και η Άλεξ της απάντησε «ε, τότε είμαι ένα διαφορετικό κορίτσι».
Όταν η Άλεξ ήταν τεσσάρων ετών χτύπησε ένας φίλος της στο πάρκο και τραυμάτισε τον έναν του όρχι. Ο όρχις έπρεπε να αφαιρεθεί. Τότε η Άλεξ ρώτησε τη μαμά της: «αυτό μπορώ να το κάνω κι εγώ;». Η ίδια άρχισε από τότε να ανησυχεί περισσότερο. Εκείνη την περίοδο η Άλεξ άρχισε να φτιάχνει αυτοσχέδιες περούκες. Ένα χρόνο πριν αρχίσει το σχολείο, η μητέρα της, τής είπε πως η συνήθειά της να φοράει κοριτσίστικα ρούχα δεν μπορούσε να συνεχιστεί, θα την κορόιδευαν όλοι στο σχολείο. Έκοψε τα μαλλιά της Άλεξ, τής φόρεσε πιο ουδέτερα ρούχα και την έστειλε να παίξει ποδόσφαιρο. Η Άλεξ δεν αντέδρασε καθόλου. Η μητέρα τότε σκέφτηκε «ουάου, τόσο απλό ήταν τελικά;».
Το μόνο που ανέφερε η μητέρα για τον πατέρα του παιδιού είναι πως πρόκειται για έναν πολύ έξυπνο και τελειομανή άνθρωπο. Μετά τον χωρισμό τον επισκέπτονταν τα παιδιά κάθε δυο εβδομάδες. Ο ίδιος αγόρασε για την Άλεξ καινούρια ρούχα και την παρακάλεσε όποτε μπαίνει στο σπίτι του να βγάζει τα κοριτσίστικα ρούχα και τα βραχιολάκια. Η μητέρα θεώρησε την αντίδρασή του πολύ αυστηρή, όμως δεν ήξερε πώς πρέπει να φερθεί καθώς δεν ήξερε αν θα συνεχιστεί η κατάσταση με την Άλεξ.
Στην ηλικία των τριών ετών ένα παιδί ήδη γνωρίζει εαν είναι αγόρι ή κορίτσι. Αν δεν συμπίπτει η ταυτότητα φύλου με το βιολογικό σώμα τότε έχουμε να κάνουμε με Διαταραχή Ταυτότητας Φύλου (Δ.Τ.Φ). Στη Γερμανία γεννιούνται κάθε χρόνο περίπου 280 παιδιά με Δ.Τ.Φ. Υπάρχουν πολύ λίγες μελέτες για το ζήτημα άλλα όλες τους λένε πως η Δ.Τ.Φ οξύνεται καθώς μεγαλώνει το παιδί. Περίπου το ένα τρίτο αποκτά ομοφυλόφιλη ή αμφιφυλόφιλη σεξουαλική ταυτότητα. Κάποια απ' αυτά τα παιδιά όμως (οι εκτιμήσεις κυμαίνονται μεταξύ 5 με 20%) παραμένουν σταθερά στην επιθυμία τους να μεταβούν στο άλλο φύλο. Το πρόβλημα είναι να ανακαλύψουν οι ειδικοί ποια παιδιά πραγματικά έχουν αυτήν την επιθυμία και κυρίως σε ποιο στάδιο της ανάπτυξης, δηλαδή σε ποια ηλικία μπορεί γίνει μια έγκυρη διάγνωση.
Το 2006 οι γονείς της και η Άλεξ πήγαν στη νοσοκομειακή κλινική του Βερολίνου (Campus der Charité). Το ινστιτούτο αυτό είναι καλοφτιαγμένο και πολύ καλά οργανωμένο. Μόνο σε τρείς πόλεις μπορούν να απευθυνθούν οι γονείς που έχουν παιδιά με Δ.Τ.Φ, στο Βερολίνο, στην Φρανκφούρτη και στο Αμβούργο. Ψυχίατροι, Σεξολόγοι και Ορμονολόγοι έφτιαξαν μια ομάδα η οποία ασχολείται αποκλειστικά με αυτό το ζήτημα.
Οι γιατροί μίλησαν με την Άλεξ, με τη μητέρα, με τον πατέρα. Η βοήθεια των γιατρών έκανε αρχικά καλή εντύπωση στην μητέρα. Οι γιατροί βρήκαν την Άλεξ έξυπνη και πολύ κοινωνική. Έπειτα όμως ο παιδοψυχίατρος διέγνωσε πως η Άλεξ έχει συμπτώματα κατάθλιψης και θα πρέπει να εισαχθεί για λίγο καιρό σε μια ψυχιατρική κλινική. Της είπαν πως είναι σημαντικό να δώσει την συγκατάθεσή της. Η ίδια ήθελε να μάθει πώς διαπίστωσε ο παιδοψυχίατρος κατάθλιψη και πώς θα μπορούσε να βοηθηθεί η Άλεξ σε μια κλινική. Πειστικές απαντήσεις όμως δεν της έδωσε κανείς. Όπως αναφέρει η ίδια, δεν μπορούσε να εμπιστευθεί τους γιατρούς και γι' αυτό δεν έδωσε την συγκατάθεσή της.
Η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει πώς δημιουργείται η τρανς ταυτότητα. Κυκλοφορούν υποθέσεις για την ανάπτυξη των ορμονών μέσα στην μήτρα και το πώς μπορεί να επηρεάσουν την εξέλιξη του εμβρύου. Μπορεί να υπάρχει κάποια διαταραχή στους υποδοχείς της τεστοστερόνης, ο εγκέφαλος αμύνεται εναντίον των ανδρικών ορμονών. Τέλος, αναπτύσσεται ένα ανδρικό σώμα. Οι ειδικοί το ονομάζουν σύνδρομο Harry-Benjamin. Σημαντικό ρόλο όμως παίζει και η ψυχή. Πώς αισθάνονται οι γονείς με το ίδιο τους το φύλο; Ακόμη, μισεί ο πατέρας τις γυναίκες, η μητέρα τους άνδρες; Μήπως έχει πρόβλημα το παιδί να αποδεχθεί την ομοφυλοφιλία του;
Το 2011 οι γονείς συναντήθηκαν στο δικαστήριο. Η δικαστής ρώτησε «έχετε την έκθεση;». Η μητέρα απάντησε αρνητικά. Η δικαστής ζήτησε από τον πατέρα να δώσει την γνωμάτευση στη μητέρα. Η μητέρα έλαβε ένα βιβλίο 170 σελίδων. Η μητέρα κατάλαβε για πρώτη φορά πού στηρίχθηκαν τόσα χρόνια οι γιατροί και όλοι οι υπεύθυνοι. Ο πατέρας της Άλεξ έγραψε την έκθεση το 2006 έπειτα από παράκληση ενός ψυχιάτρου στην κλινική στο Βερολίνο. Ο ψυχίατρος τον είχε παρακαλέσει να γράψει τις εντυπώσεις του. Στην αρχική σελίδα της έκθεσης γράφει «σύμφωνα με τις εντυπώσεις του πατέρα».
Υπάρχουν και κάποιες ζωγραφιές οι οποίες θεωρήθηκε πως περιέχουν συμβολισμούς: ένα ρολόι που δείχνει δώδεκα παρά πέντε και ένα παγόβουνο του οποίου το κάτω μέρος δείχνει μάλλον τον μπερδεμένο ψυχισμό του παιδιού. Στην έκθεση γίνεται λόγος για υποσυνείδητο και για απωθημένα.
Ο πατέρας έγραψε και για την ζωή του όταν ήταν παντρεμένος με την Anna Kaminski. Αναφέρθηκε στο παρελθόν της πρώην γυναίκας του. Η γυναίκα του, λέει, είχε κακοποιηθεί όταν ήταν μικρή, αυτό του το είχε εκμυστηρευθεί η ίδια κατά την διάρκεια του γάμου τους. Είχε κάνει και θεραπεία γι' αυτόν τον λόγο.
Αμέσως υπήρξαν υποψίες πως ίσως η ίδια να προσπάθησε να επηρεάσει την Άλεξ λόγω της δικής της κακοποίησης. Αναγκάστηκε να ξαναπάει σε ψυχολόγο για να διαπιστωθεί μήπως προσπαθεί να χειραγωγήσει το παιδί. Η ψυχολόγος δεν μπόρεσε να διαπιστώσει κάτι τέτοιο.
Σύμφωνα με τον Beier, υπάρχουν πράγματι άνθρωπο οι οποίοι ήδη από την πολύ παιδική τους ηλικία δεν μπορούν να αναπτύξουν την αίσθηση πως ανήκουν στο βιολογικό τους φύλο, δηλαδή στο φύλο με το οποίο έχουν γεννηθεί. Αυτό περιγράφεται ως ένα πολύ δυσάρεστο συναίσθημα το οποίο έχει την δική του δυναμική και δεν μπορεί να το επηρεάσει κανένας. Δεν πιστεύει όμως πως μπορεί κάποιος να αποφανθεί επ' αυτού με σιγουριά πριν την εφηβεία.
Η τρανς ταυτότητα μπορεί να διαπιστωθεί μόνο μέσα από το βιογραφικό ενός ανθρώπου, δηλαδή το πώς έζησε μέχρι την εφηβεία του. Δεν υπάρχει κάποιο τρόπος μέσω του οποίου να μπορεί να πει ο γιατρός με βεβαιότητα πως η τρανς ταυτότητα θα σταματήσει ή θα συνεχιστεί. Είναι αδύνατο να λεχθεί κάτι τέτοιο λόγω των διεθνών κανόνων. Επίσης, σύμφωνα με το καταστατικό της γερμανικής παιδοψυχιατρικής κοινότητας δεν επιτρέπεται ένας γιατρός να πιστοποιήσει κάτι τέτοιο πριν το τέλος της εφηβείας. Όταν όμως σήμερα (στις μέρες μας) ρωτά κάποιος αν ισχύουν ακόμη οι κανόνες του καταστατικού τότε λαμβάνει την απάντηση πως οι κανόνες αυτοί ναι μεν δεν ισχύουν πια αλλά βρίσκονται ακόμη σε στάδιο επανεξέτασης. Ειδικά όσον αφορά το κατά πόσον θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί η εφηβεία πριν γίνει διάγνωση, οι απόψεις διίστανται.
Ο Beier φοβάται πως όταν αρχίσει να κάνει ένα παιδί χρήση ορμονών στην εφηβεία, δεν θα έχει την δυνατότητα να δει πώς θα αλλάξει το σώμα του (αν δεν έπαιρνε ορμόνες) και επίσης, πώς αντιμετωπίζει το σώμα του ο κοινωνικός του περίγυρος. Στην εφηβεία, προσθέτει, βιώνει ο άνθρωπος το σημαντικό συναίσθημα του να δεχτεί τον εαυτό του έτσι όπως ακριβώς είναι.
Γι' αυτό για τον Beier είναι σημαντικό να έχει αποκλείσει ο γιατρός την πιθανότητα πως ένας έφηβος θέλει να κάνει χρήση ορμονών επειδή απλώς αρνείται πιθανά την ομοφυλοφιλία του.
Στο Βερολίνο ασχολείται με την υπόθεση της Άλεξ η Christa Markl-Vieto, δημοτική σύμβουλος η οποία έχει υπό την αρμοδιότητά της τους τομείς περιβάλλοντος, την υπηρεσία ανηλίκων και τον τομέα της υγείας. Η ίδια προτείνει να πάει η Άλεξ σε μια ανάδοχο οικογένεια έτσι ώστε να διακοπεί για κάποιο διάστημα η επικοινωνία της μητέρας με το παιδί. Σκοπός είναι να βρεθεί το παιδί σε ουδέτερες συνθήκες ώστε να μπορεί να το παρακολουθήσει κάποιος κλινικά χωρίς την επιρροή της μητέρας. Αν χρειαστεί είναι έτοιμη, να στερήσει από τη μητέρα την επιμέλεια της κόρης. Αυτήν την προοπτική την υπερασπίζεται ως έναν καλό συμβιβασμό η δημοτική σύμβουλος.
Η μητέρα απαντά πως αυτό δεν είναι τίποτε παραπάνω από ένα πείραμα στο οποίο έχουν σκοπό να υποβάλουν το παιδί της. Η ίδια ελπίζει να υπάρξουν δυο ανεξάρτητες γνωματεύσεις και μια εξωνοσοκομειακή θεραπεία. Είναι μάλιστα έτοιμη να δεχτεί τις αποφάσεις των γνωματεύσεων, δεν πρόκειται όμως να δεχθεί μια ανάδοχο οικογένεια ή την απαγόρευση της επικοινωνίας με το παιδί της.
Ο Meyenburg γνωρίζει "ασθενείς" οι οποίοι θα προτιμούσαν να γίνουν γυναίκες παρά να γίνουν ομοφυλόφιλοι. Σύμφωνα με τις δικές του εμπειρίες μπορεί κάποιος να διακρίνει την τρανς εξέλιξη και κυρίως να την διαχωρίσει από την ομοφυλόφιλη εξέλιξη. Στην περίπτωση λοιπόν του νεαρού που αυνανίζεται, θα αντιδρούσε όπως κι ο Dr.Beier. Συνεχίζει λέγοντας πως οι ομοφυλόφιλοι δεν αρνούνται τα γεννητικά τους όργανα. Τα τρανς άτομα θέλουν στην καλύτερη περίπτωση να τα ξεφορτωθούν. Αυτοί οι έφηβοι φοβούνται τις σεξουαλικές εμπειρίες, δεν τους αρέσει να τους αγγίζουνε (μιας και αρνούνται το σώμα τους).
Υπάρχει λοιπόν περίπτωση να αλλάξει κάποιο παιδί γνώμη κατά τη διάρκεια της εφηβείας; Ο Meyenburg αναφέρεται σε "ασθενείς" στους οποίους έθεσε αυτή την ερώτηση. Όλοι γύρισαν και του είπαν πως δεν αισθάνονται ομοφυλόφιλοι. Στην ερώτηση αν υπάρχουν τρανς άτομα που έχουν αισθανθεί άνετα με το σώμα τους στη διάρκεια της εφηβείας απαντά πως ο ίδιος δεν έχει γνωρίσει ακόμη ούτε ένα τρανς άτομο στα 40 χρόνια εμπειρίας, που να έχει αισθανθεί άνετα με το σώμα του στην εφηβεία.
Οι ειδικοί στην Φρανκφούρτη, στο Βερολίνο και στο Αμβούργο συνεργάζονται στενά και ανταλλάσσουν πληροφορίες πάνω σε δύσκολες περιπτώσεις. Ο ένας στέλνει "ασθενείς" στον άλλον για μια δεύτερη γνώμη. Ο Meyenburg εξέτασε την Άλεξ όταν ήταν οκτώ ετών. Η διάγνωση πως η Άλεξ έχει Δ.Τ.Φ είναι από όλους αποδεκτή αλλά πάνω στην εξέλιξη της Δ.Τ.Φ στην περίπτωση της Άλεξ υπάρχουν ακόμη διαφορετικές απόψεις.
Ο Meyenburg θεωρεί γελοία τη θεωρία πως η μητέρα θα μπορούσε να έχει επηρεάσει την Άλεξ. Γνωρίζει την ύπαρξη θεωριών, σύμφωνα με τις οποίες αγόρια λόγω έντονου δεσίματος με την μητέρα εμφανίζουν θηλυκή συμπεριφορά αλλά τονίζει πως αυτή η θεωρία δεν ισχύει πλέον, θεωρείται μη ισχύουσα. Προσθέτει μάλιστα πως στην επιστημονική κοινότητα δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση στην οποία γονείς κατάφεραν να αλλάξουν την έκφραση του φύλου του παιδιού τους μόνιμα. Τονίζει επίσης πως η τρανς ταυτότητα δημιουργείται ασχέτως αν μια οικογένεια έχει προστριβές ή όχι.
«Η Άλεξ έχει δείξει μέχρι τώρα στη ζωή της μια απολύτως τρανς συμπεριφορά και η απομάκρυνση από την μητέρα δεν πρόκειται να το αλλάξει αυτό. Σε μια τόσο φανερή περίπτωση τραβς παιδιού βάζω το χέρι μου στη φωτιά», λέει ο Meyenburg. Επίσης, το θεωρεί μεγάλο λάθος πως η υπηρεσία ανηλίκων έχει σκοπό να απομακρύνει την Άλεξ από την μητέρα της.
Η Άλεξ κάθεται στην κουζίνα, στην ερώτηση πώς αισθάνεται όταν σκέφτεται πως το σώμα της θα αρχίσει να αλλάζει μας απαντά: «Τρόμος!». Και εξαφανίζεται στο δωμάτιό της.
Στο "Tanner 4" οι ώμοι γίνονται πιο πλατιοί, το πρόσωπο σχηματίζει γωνίες και γίνεται πιο σκληρό. Στο "Tanner 5" πρόκειται πλέον για τον βιολογικά ολοκληρωμένο άνδρα. Τα σημάδια αυτών των αλλαγών δεν μπορούν αργότερα να διορθωθούν.
Ο Meyenburg είναι της άποψης πως τα τρανς άτομα δεν χρειάζεται να υποστούν όλα αυτά τα στάδια. Μετά το "Tanner 2", δηλαδή με τα την αρχική εμφάνιση της εφηβείας θα μπορούσε η Άλεξ να λαμβάνει ορμόνες οι οποίες θα εμποδίσουν την ανάπτυξη της εφηβείας και αργότερα μπορούν να ακολουθήσουν και οι θηλυκές ορμόνες. Με την ενηλικίωση μπορεί να γίνει η εγχείρηση για τα γεννητικά όργανα και για το στήθος.
Στην Ολλανδία δημοσιεύθηκε μια έρευνα. Σε αυτήν έλαβαν μέρος 162 "ασθενείς" οι οποίοι είχαν κάνει ορμονοθεραπεία για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι 160 απ' αυτούς αισθάνονταν ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι με το νέο τους φύλο. Μονάχα δυο μετάνιωσαν για την απόφασή τους.
Η Άλεξ και η μητέρα της αγαπούν πολύ τη φωτογραφία με το ροζ φόρεμα πριγκίπισσας. Όμως σε ένα πράγμα δεν συμφωνούν: Η Άλεξ λέει «να, εγώ βλέπω το κορίτσι ξεκάθαρα στην φωτογραφία», η μητέρα όμως απαντά «όχι, λυπάμαι, εγώ εδώ βλέπω τον παλιό μου Άλεξ».
Η Άλεξ τη ρωτά «δεν μπορείς ακόμη να το συνηθίσεις, ε;» και η μητέρα της λέει «για να είμαι ειλικρινής, όχι».
Μετάφραση για το transs.gr : * Χάρης Μαρτζούκος
Επεξεργασία τελικού κειμένου: Κατρίν Αλαμάνου
η conchita β'
ΑπάντησηΔιαγραφή