Ο γ.γ. των ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν γράφει ένα κείμενο κατά της ομοφοβίας.

Αποκλειστικά για την Ελλάδα στη LifO:
«Είναι εξοργιστικό τόσες χώρες να συνεχίζουν να ενοχοποιούν ανθρώπους μόνο και μόνο γατί αγαπούν ένα άτομο του ίδιου φύλου». Ο γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Μπαν Κι Μουν γράφει αποκλειστικά στη LifO ένα κείμενο κατά της ομοφοβίας.

 

 

 

Είμαι ο μεγαλύτερος οπαδός της θέλησης των νέων να αλλάξουν τον κόσμο. Ωστόσο, αυτή την εβδομάδα γιορτάζω τα 64α γενέθλια κάποιας στην οποία οφείλουμε μια κοσμοϊστορική εξέλιξη. Δεν είναι πρόσωπο αλλά ένα έγγραφο που γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1948 και άλλαξε για πάντα το πώς βλέπουμε ή συμπεριφερόμαστε στα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας. Η Οικουμενική Διακήρυξη για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου προκάλεσε μία θεμελιώδη αλλαγή στην παγκόσμια σκέψη, επιβεβαιώνοντας ότι όλα τα ανθρώπινα όντα –όχι κάποια, όχι τα περισσότερα, αλλά ΟΛΑ– έχουν γεννηθεί ελεύθερα και ίσα, με αξιοπρέπεια και δικαιώματα.

Ο αγώνας για την πραγμάτωση των ιδεωδών της Διακήρυξης βρίσκεται στην καρδιά της αποστολής του ΟΗΕ. Η διεθνής κοινότητα έχει οικοδομήσει μία ισχυρή προϊστορία καταπολέμησης του ρατσισμού, προώθησης της ισότητας των φύλων, προστασίας των παιδιών και γκρεμίσματος των εμποδίων που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία. Ωστόσο, έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας. Τα πράγματα, όμως, αλλάζουν τόσο στη νομοθεσία όσο και στην πράξη.

Ενώ κάποιες παλιές προκαταλήψεις έχουν αρχίσει να εξαλείφονται, κάποιες άλλες συνεχίζουν να υπάρχουν. Σε όλο τον κόσμο οι λεσβίες, οι γκέι, οι αμφιφυλόφιλοι και οι διεμφυλικοί (LGBT) στοχοποιούνται και γίνονται θύματα –και δολοφονικών– επιθέσεων. Ακόμα και παιδιά ή έφηβοι χλευάζονται από τους συμμαθητές τους, υφίστανται τη βία και την τρομοκρατία, αποβάλλονται από το σχολείο, αποκηρύσσονται από τους γονείς τους, υποχρεώνονται σε γάμο ή, στη χειρότερη των περιπτώσεων, οδηγούνται στην αυτοκτονία. Οι LGBT υποφέρουν στον χώρο εργασίας τους, στα νοσοκομεία και στα σχολεία, δηλαδή στα μέρη όπου θα έπρεπε να αισθάνονται προστατευμένοι. Περισσότερες από 76 χώρες συνεχίζουν να ποινικοποιούν την ομοφυλοφιλία.

Έχω επανειλημμένως εκφράσει την άποψή μου εναντίον αυτής της τραγικής και άδικης διάκρισης κι έχω ενθαρρυνθεί από τις πολλές θετικές εξελίξεις τα τελευταία χρόνια. Έχουν υπάρξει εκτεταμένες μεταρρυθμίσεις στην Ευρώπη, στην Αμερική και σε έναν αριθμό ασιατικών και αφρικανικών χωρών και θεαματικές αλλαγές στην κοινωνική συμπεριφορά σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου. Στα Ηνωμένα Έθνη έχουμε γίνει μάρτυρες μιας σειράς από ιστορικές πρωτιές. Πέρσι, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων υιοθέτησε το πρώτο ψήφισμα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου, εκφράζοντας «σοβαρές ανησυχίες» για τη βία και τις διακρίσεις κατά των LGBT ατόμων. Η Ύπατη Αρμοστής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα δημοσίευσε την πρώτη έκθεση του ΟΗΕ, τεκμηριώνοντας έτσι το πρόβλημα, ενώ το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων συζήτησε τα πορίσματα της έκθεσης. Ήταν η πρώτη φορά που ένα όργανο του ΟΗΕ διοργάνωσε μια επίσημη συζήτηση για το θέμα.                                   

Οι ακτιβιστές βοήθησαν να ανοίξουμε μια πόρτα. Δεν πρέπει να την αφήσουμε να κλείσει. Πρέπει όλοι, και ιδίως οι ηγέτες, να μιλήσουμε ανοιχτά κατά της ομοφοβίας.

Είναι εξοργιστικό τόσες χώρες να συνεχίζουν να ενοχοποιούν ανθρώπους μόνο και μόνο γατί αγαπούν ένα άλλο άτομο του ίδιου φύλου. Σε μερικές περιπτώσεις, υιοθετούνται νέοι νόμοι διακρίσεων. Σε άλλες, οι νόμοι αυτοί δεν είναι ντόπιοι αλλά έχουν κληρονομηθεί από παλιές αποικιακές δυνάμεις. Νόμοι που έχουν τις ρίζες τους στις προκαταλήψεις του 19ου αιώνα τροφοδοτούν το μίσος στον 21ο αιώνα. Όσο οι νόμοι συμπεριφέρονται σε μερικά άτομα σαν σε άθλιους εγκληματίες, άξιους μόνο για τιμωρία, η ευρύτερη κοινωνία θα έχει το ελεύθερο να κάνει το ίδιο.

Οι νόμοι αυτοί πρέπει να καταργηθούν. Πρέπει να τους αντικαταστήσουμε με άλλους, που προσφέρουν επαρκή προστασία κατά των διακρίσεων με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου. Επίσης, χρειαζόμαστε μία ευρύτερη εκπαιδευτική προσπάθεια για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να ξεπεράσουν το μίσος και τον φόβο και να αποδεχτούν ο ένας τον άλλο γι' αυτό που είναι.

Όταν συναντώ ηγέτες απ' όλο τον κόσμο, τους μιλώ για την ισότητα των LGBT μελών της ανθρώπινης οικογένειας. Πολλοί ηγέτες λένε ότι θα ήθελαν να κάνουν περισσότερα και υποδεικνύουν την κοινή γνώμη ως το εμπόδιο για την πρόοδο. Οι άνθρωποι, επίσης, επικαλούνται τις θρησκευτικές πεποιθήσεις ή τις πολιτισμικές αντιλήψεις.
 
Σέβομαι απόλυτα το δικαίωμα των ανθρώπων να πιστεύουν –και να ακολουθούν στη ζωή τους– όποια θρησκευτική πίστη επιλέγουν. Αυτό είναι επίσης ένα ανθρώπινο δικαίωμα. Ωστόσο, δεν υπάρχει ποτέ δικαιολογία για τη βία ή τις διακρίσεις.

Καταλαβαίνω ότι μπορεί να είναι δύσκολο να υψώσεις το ανάστημά σου μπροστά στην κοινή γνώμη. Αλλά μόνο και μόνο επειδή μια πλειονότητα μπορεί να διαφωνεί με ορισμένα άτομα, αυτό δεν δίνει το δικαίωμα σε ένα κράτος να καταπατά τα θεμελιώδη δικαιώματά τους. Η δημοκρατία είναι κάτι παραπάνω από την κυριαρχία της πλειονότητας. Απαιτεί την προστασία των ευάλωτων μειονοτήτων από τις εχθρικές πλειονότητες. Οι κυβερνήσεις έχουν το καθήκον να αμφισβητούν τις προκαταλήψεις, όχι να ενδίδουν σε αυτές.

Όλοι έχουμε έναν ρόλο να παίξουμε. Ο Ντέσμοντ Τούτου είπε πρόσφατα ότι το παλιρροϊκό κύμα της αλλαγής αποτελείται από εκατομμύρια κυματάκια. Ας δεσμευτούμε ξανά να κάνουμε πραγματικότητα την Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα για όλους.
.