«Τον Απρίλιο θα κλείσω τα 18 και θα είμαι πλέον παράνομος»

                       Παιδιά μεταναστών μετέχουν σε διαδήλωση για το ζήτημα της ιθαγένειας

Μηνύματα ρατσιστικής υστερίας προκάλεσε η τηλεοπτική καμπάνια για τα παιδιά μεταναστών - Τι λένε νέοι άνθρωποι που αισθάνονται ξένοι στη χώρα που γεννήθηκαν

 ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  10/02/2013 05:45

«Καλώ όλους τους γνήσιους Ελληνες να βρούμε ένα ένα τα κωλόπαιδα του βίντεο, να τα κάψουμε ζωντανά και να ανεβάσουμε το βίντεο στο Internet. Αυτά τα μπαστάρδια δεν έχουν καμία σχέση με την Ελλάδα. Είναι τα παιδιά εισβολέων που έχουν σκοπό να κατακτήσουν και να εξαφανίσουν την ελληνική φυλή. Σας φαίνονται χαριτωμένα; Σε μερικά χρόνια θα κλέψουν, θα βιάσουν και θα σφάξουν τα δικά σας παιδιά. Μια λύση υπάρχει. Θάνατος! Οπου βλέπετε αυτά τα εκτρώματα σφάξτε τα προληπτικά. Είμαστε σε πόλεμο. Θάνατος και στους προδότες που τους στηρίζουν».


Αυτό είναι ένα από τα πολλά e-mails παρόμοιου ύφους που έλαβε η Ελληνική Ενωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ) ως απάντηση σε βίντεο με παιδιά μεταναστών (παιδάκια από 4,5 ως 8 ετών!) που προβάλλεται αυτές τις ημέρες από την τηλεόραση. Το βίντεο αποτελεί μέρος της καμπάνιας για τη χορήγηση ιθαγένειας στα παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν ή ήρθαν πολύ μικρά στην Ελλάδα και φοιτούν σε ελληνικό σχολείο. Του παραπάνω e-mail έχει πλέον επιληφθεί ο εισαγγελέας ηλεκτρονικού εγκλήματος. Των παιδιών αυτών «επιλήφθηκε» το Συμβούλιο της Επικρατείας με την απόφαση που εξέδωσε την περασμένη εβδομάδα, σύμφωνα με την οποία θεωρεί αντισυνταγματική τη χορήγηση ιθαγένειας με τυπικά (αντικειμενικά) κριτήρια και ζητεί αποδείξεις για την ενσωμάτωσή τους στην ελληνική κοινωνία.


«Θέλω να δώσω Πανελλήνιες»

«Πηγαίνω στη Γ' Λυκείου και θέλω να σπουδάσω Φαρμακευτική. Ομως δεν ξέρω αν θα με αφήσουν να δώσω Πανελλήνιες, γιατί τον Απρίλιο θα κλείσω τα 18 και θα είμαι πλέον παράνομος στην Ελλάδα» λέει ο Κεν που έχει μητέρα από τις Φιλιππίνες και πατέρα από τη Νιγηρία. «Δεν γνωρίζω τη γλώσσα ούτε του ενός ούτε του άλλου, ούτε έχω πάει ποτέ στις Φιλιππίνες ή στη Νιγηρία. Οι γονείς μου με ανάθρεψαν να ενσωματωθώ στην Ελλάδα».


Ο Κεν γεννήθηκε στην Αθήνα. Η μητέρα του ήρθε στην Ελλάδα το 1985, ενώ ο πατέρας του το 1988, για να σπουδάσει ακολουθώντας τον αδελφό του που έλαβε διδακτορικό χημικού-μηχανικού από το Πολυτεχνείο. Συναντήσαμε τον Κεν αργά το απόγευμα, μόλις επέστρεψε από το φροντιστήριο στο σπίτι του στην Κυψέλη, ένα διαμέρισμα πολύ «ελληνικό» με μόνο λίγα διακοσμητικά να θυμίζουν την ξένη χώρα καταγωγής των γονιών του. Ο Κεν δεν έχει αδέλφια, έχει όμως πολλά ξαδέλφια, από τους θείους και τις θείες του που ρίζωσαν στην Ελλάδα.


Δηλώνει απερίφραστα ότι «αισθάνεται Ελληνας», όμως το μόνο «χαρτί» που έχει στα χέρια του είναι η ληξιαρχική πράξη γέννησης και σύντομα ούτε αυτή θα τον ωφελεί σε τίποτα αν τον σταματήσει η Αστυνομία για έλεγχο. Οι καλύτεροί του φίλοι είναι Ελληνες. Πηγαίνουν μαζί γυμναστήριο, παίζουν μουσική - «εγώ παίζω κρουστά» - κάθονται σε καφετέριες, αγωνιούν αν θα πετύχουν στο πανεπιστήμιο. «Ομως εγώ έχω πρόσθετη ψυχολογική επιβάρυνση γιατί δεν ξέρω καν αν θα μου επιτρέψουν να δώσω εισαγωγικές εξετάσεις» λέει ο Κεν.


«Παράνομη στη χώρα μου»

«Ξεκρέμαστα» είναι χιλιάδες παιδιά που βρίσκονται σε παρόμοια θέση. Οπως η 21χρονη Υβέτ που σπουδάζει στα ΤΕΙ Αθήνας και παράλληλα εργάζεται σε ιδιωτική επιχείρηση. «Γεννήθηκα στην Αθήνα. Ο πατέρας μου είναι από τη Νιγηρία και η μητέρα μου από την Κένυα» λέει στο «Βήμα». Οι γονείς της γνωρίστηκαν εδώ, όπου ήρθαν να σπουδάσουν πριν από 25 χρόνια. «Εχω νιγηριανό διαβατήριο και άδεια διαμονής ως φοιτήτρια, την οποία ανανεώνω κάθε χρόνο δείχνοντας τους βαθμούς μου στα μαθήματα. Με το  που θα τελειώσω τις σπουδές μου σε έναν χρόνο υπάρχει ο κίνδυνος να γίνω παράνομη στη μόνη χώρα που αισθάνομαι πατρίδα μου». Το πτυχίο για τους συμφοιτητές της αποτελεί πηγή χαράς, αλλά και ανασφάλειας για την επαγγελματική τους αποκατάσταση μέσα στην κρίση. «Εγώ έχω επιπλέον ανασφάλεια για το θέμα των χαρτιών μου» λέει. 


Οι γονείς της Υβέτ διαθέτουν άδεια παραμονής. Η ίδια ορκίστηκε πρόσφατα με τον νόμο Ραγκούση προτού βγει η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, «αλλά τώρα πάγωσαν οι διαδικασίες και πήγε ο φάκελος πίσω». Εχει έναν 15χρονο αδελφό και μία αδελφή 22 ετών που, μόλις αποφοίτησε από το λύκειο, στην Αθήνα, πήγε στην Αγγλία να σπουδάσει. «Τελείωσε Διοίκηση Επιχειρήσεων και σήμερα εργάζεται και, λόγω αυτού, έλαβε άδεια εργασίας στην Αγγλία. Εκεί έγινε νόμιμη χωρίς δυσκολία, ενώ στην Ελλάδα, στη χώρα όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, είναι παράνομη. Ερχεται εκείνη και μας βλέπει. Εγώ δεν την έχω επισκεφθεί λόγω των προβλημάτων με τα χαρτιά μου».


Η Υβέτ δεν το αποκλείει να εγκατασταθεί κι εκείνη στην Αγγλία. «Αρνούμαι να βρίσκομαι σ' αυτή την κατάσταση στη χώρα όπου γεννήθηκα. Είναι ένα πράγμα να παλεύω με την κρίση και την ανεργία και ένα να κυνηγάω τη γραφειοκρατία για τα χαρτιά μου. Το να πάω στην Αγγλία όμως δεν σημαίνει ότι εγκαταλείπω την Ελλάδα. Θα συνεχίσω να παλεύω για την ελληνική ιθαγένεια. Εχω μεγάλο δεσμό με την Ελλάδα. Εδώ μεγάλωσα, εδώ βρίσκονται οι φίλοι μου. Αυτό τον δεσμό δύσκολα τον βάζει κάποιος πίσω του. Λόγω των συγκυριών και των καταστάσεων μπορεί να αναγκαστώ να φύγω, όμως δεν θα πάψω να θεωρώ την Ελλάδα πατρίδα μου».


Βullying γιατί «μίλησε»

Και ο Ανταμς, που πάει στη Β' Λυκείου, γεννήθηκε στην Αθήνα. «Μέσα στο σπίτι έχω επιρροή από τον νιγηριανό πατέρα μου και τη φιλιππινέζα μητέρα μου, όμως μόλις βγω έξω νιώθω τελείως Ελληνας» λέει στο «Βήμα». Οι γονείς του ζουν 20 χρόνια στην Αθήνα. Ο πατέρας έχει επιχείρηση, η μάνα εργάζεται σε σπίτια, η 15χρονη αδελφή του πηγαίνει σχολείο.


Ο Ανταμς θέλει να σπουδάσει πληροφορική, αλλά δεν ξέρει αν θα μπορέσει να δώσει Πανελλήνιες γιατί θα είναι 18 και θα θεωρείται παράνομος στην Ελλάδα, τη μοναδική χώρα που γνωρίζει. «Επειδή γεννήθηκα εδώ, είναι λογικό να 'χω την ελληνική ιθαγένεια» λέει. «Θέλω να 'μαι νόμιμος και να φοιτήσω σε ελληνικό πανεπιστήμιο. Διαφορετικά θα σπουδάσω στη Γερμανία ή στην Πολωνία».


Για παιδιά σαν τον Κεν, την Υβέτ και τον Ανταμς μιλάει το βίντεο της ΕΕΔΑ. Για να μην αντιμετωπίσουν το ίδιο πρόβλημα και τα νεότερα παιδιά που εμφανίζονται στο βίντεο. Ομως δεν θα είναι εύκολο. «Υπάρχει περίπτωση παιδιού το οποίο υπέστη bullying στο σχολείο λόγω της συμμετοχής του στο βίντεο», μας λέει στέλεχος της ΕΕΔΑ. «Οι δάσκαλοι ούτε το προστάτευσαν ούτε έδειξαν την απαιτούμενη ουδετερότητα». 


Σχολιάζοντας την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας και όσα συμβαίνουν στη χώρα μας με τους μετανάστες η Υβέτ λέει ότι κάτι τέτοια «δίνουν στην Ελλάδα έναν χαρακτήρα ξενοφοβικό που επισκιάζει την πραγματική Ελλάδα».

Η κωμικοτραγική και «Γουατέβερ» εμπειρία μετανάστη από την καταγγελία του στη νέα αντιρατσιστική υπηρεσία

Αφού έχει δεχτεί επίθεση από «μαυροντυμένους,» αποφασίζει να το καταγγείλει


Δημοσιεύουμε ενδεικτικά το τελευταίο τμήμα του «Γουατέβερ» διαλόγου:

Α. Αν ξανασυμβεί αυτό, πάρτε την αστυνομία

Μ. Εσείς δεν είστε η αστυνομία;

Α. Ναι!

Μ. Είστε η Αστυνομία.

Α. Αλλά όταν βρεθούν κοντά σας πάρτε την αστυνομία.

Μ. Την πρώτη φορά που μου επιτέθηκαν κύριε πήρα την αστυνομία. Μου έσπασαν το χέρι. Η Αστυνομία ρώτησε αν έχω χαρτιά

Α. Αχά!

Μ. Το βρίσκετε σωστό;

Α…

Μ Απλά ήθελα να μάθω τι είναι το σωστό

Α. Γουατέβερ! Εχω τον αριθμό σας. Όταν σας χρειαστώ, θα σας πάρω

Μ Σας ευχαριστώ. Ευχαριστώ που με ακούσατε.

Την περιπέτεια του αφηγείται μετανάστης στην Εφημερίδα των Συντακτών, ο οποίος δέχτηκε την επίθεση έξι μαυροντυμένων νεαρών στο σταθμό Λαρίσης, κοντά στα γραφεία της Χρυσής Αυγής. Ο μετανάστης βρισκόταν προηγουμένως σε καφενείο όπου είχε δει ματς και δέχτηκε την επίθεση, λίγο μετά την αποχώρηση του. Έξι μεγαλόσωμοι, ο ένας με μαλλιά μοικάνα τον έδειξαν και μετά άρχισε η επίθεση. Τρεις μπροστά, τρεις πίσω. Τον πέταξαν κάτω με γροθιές και κλωτσιές και άρχισαν να τον χτυπούν, όταν κατάφερε από ένα «άνοιγμα» να σηκωθεί και να το βάλει στα πόδια. Μόλις έχει ανακοινώσει ο κ. Δένδιας τον αριθμό για τις καταγγελίες για ρατσιστική βία και ο μετανάστης που στην εφημερίδα φοβάται να πει το όνομα του και δηλώνει «Ανταμ», αποφασίζει- ελπίζοντας ότι θα βρει αυτή τη φορά μιαν άκρη- να τηλεφωνήσει.



Κατ’αρχάς ανακαλύπτει ότι ο αντιρατσιστικός πενταψήφιος 11414  δεν είναι δωρεάν, βλέποντας τις μονάδες από την κάρτα του να αδειάζουν. Αυτό είναι το λιγότερο αφού, όσα ακολουθούν, όταν κάποιος σηκώνει το τηλέφωνο είναι σαν κείμενο από επιθεώρηση.



Η εφημερίδα δημοσιεύει όλο τον απομαγνητοφωνημένο διάλογο που είχε ο μετανάστης με τον  αστυνομικό στην άλλη άκρη της γραμμής. Η ουσία από αυτό το διάλογο είναι ότι ο αστυνομικός αφού ξοδεύει το χρόνο ρωτώντας, «ποιος σας επιτέθηκε» και αν «γνωρίζετε τα ονόματά τους;» , στο τέλος λέει στον Άνταμ ότι όλα είναι οκ, αφού έχει τον αριθμό του τηλεφώνου του και θα τον καλέσει εκείνος, αν χρειαστεί κάτι.



Στην επιμονή του μετανάστη, ο οποίος του λέει «κάποιοι τραυματίζονται, κάποιοι μπορεί να πεθάνουν, κι εσείς μου λέτε ότι είμαστε οκ;», ο αστυνομικός του συστήνει αν του ξαναεπιτεθούν να πάρει την αστυνομία!.