Είμαι περήφανος !

γράφει ο Λεωίδας Θεοδωρίδης

Τον Ιούνιο το CityMag τιμά το μήνα των Pride, δηλαδή, των φεστιβάλ υπερηφάνειας των ατόμων με διαφορετική σεξουαλικότητα και των ατόμων που ορίζουν την ταυτότητα του φύλου τους. Είναι αφιερωμένο, λοιπόν, σε αυτές τις ιδιαίτερες «πορείες διαμαρτυρίας», που σταδιακά έγιναν σαφώς περισσότερο γνωστές ως παρελάσεις των ομοφυλόφιλων. Τι ακριβώς συνέβη όμως τη νύχτα της 28ης Ιουνίου του 1969 στο μπαρ ονόματι «Stonewall» στην οδό Christopher Street της Νέας Υόρκης μπορείτε να το διαβάσετε στο πορτρέτο του μήνα. Σχετικές πληροφορίες, επίσης, θα βρείτε και στη συνέντευξη που έδωσε ο Τέλης Ράπτης στην Ιουλία Λυμπεροπούλου στο περσινό Athens Pride του 2012.

Αυτήν τη χρονιά, το 9ο φεστιβάλ υπερηφάνειας της Αθήνας θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 8 Ιουνίου στην Πλατεία Κλαυθμώνος, ενώ το 2ο φεστιβάλ υπερηφάνειας της Θεσσαλονίκης θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 15 Ιουνίου στο Λευκό Πύργο. Στο σημείο αυτό να διευκρινίσω πως δε θα αναφερθώ αποκλειστικά στην υπερηφάνεια της διαφορετικής ή της όποιας άλλης από τη συνήθη σεξουαλικότητα, αλλά ‒γιατί όχι;‒ θα αναφερθώ στην υπερηφάνεια της ετεροφυλοφιλικής σεξουαλικότητας, που τείνει όλο και περισσότερο στη συντηρητικότητα και στον πουριτανισμό.

Εκφράστηκα συχνά στο παρελθόν σχετικά με την έμμεση αποδοχή άλλων ταυτοτήτων σεξουαλικότητας, η οποία προαπαιτεί, όμως, την άμεση σεξουαλική απελευθέρωση της επικρατούσας ετεροφυλοφιλικής σεξουαλικότητας. Όταν κανείς έχει εκ των προτέρων κακή σχέση με το σώμα του και τη σεξουαλική του έκφραση γενικότερα, δύσκολα αποδέχεται ακόμα και την ομαλή σεξουαλική δραστηριότητα του ετεροφυλόφιλου διπλανού του. Ξεκάθαρα όποιος/όποια έχει μια υγιή σεξουαλική ζωή λίγο ενδιαφέρεται για το αν ο διπλανός του περνά καλά στο κρεβάτι ή όχι, πόσο μάλλον με ποια ή ποιον. Οι λόγοι για τους οποίος κάποιος δυσκολεύεται να αποδεχτεί τους άλλους και πολλές φορές τον εαυτό του είναι οι συνήθεις, που ως κοινό παρανομαστή έχουν το πατριαρχικό ετεροφυλοφιλικό μοντέλο και ένα θρησκευτικοκεντρικό πυρήνα, που διεισδύουν στις πιο απλές ερωτικές και σεξουαλικές σκέψεις. Έτσι προκύπτουν και οι περιορισμοί στη σκέψη και στις επιθυμίες: Αυτό είναι κακό, εκείνο απαγορεύεται, το άλλο είναι αφύσικο… Ανεξάρτητα από τις ιδιορρυθμίες στα όρια της διαστροφής, τα κοινώς γνωστά ως βίτσια, που μπορεί να βρίσκονται ανάμεσα στις προτιμήσεις των ίδιων αυτών ατόμων ή της επιρρέπειάς τους στην απιστία.

Τι κι αν προοδεύσαμε; Ο φεμινισμός χαρακτηρίζεται ρετρό, ο σεξισμός εξελίχθηκε σε πλαστό αντίστροφο σεξισμό, η αμφισεξουαλικότητα ονομάστηκε μόδα, η διαφορετική ταυτότητα φύλου είναι βιολογικό λάθος και οι ομοφυλόφιλοι όργανα της παγκόσμιας συνομωσίας για την εξάπλωση της νέας τάξης πραγμάτων, εκτός των λεσβίων που είναι «all time classic καύλα» στις τσόντες των ετεροφυλόφιλων. Άρες μάρες κουκουνάρες. Δεν ξέρουμε πού πάνε τα τέσσερα, κι ας στηνόμαστε σ’ αυτά. Δε γνωρίζουμε και επιπλέον κάνουμε λάθη, γιατί λάθος μάς τα είπαν! Από τους 100 οι 50 έχουν σεξουαλικές επαφές, εκ των οποίων μόνο οι 10 είναι ικανοποιημένοι, με αποτέλεσμα να παρατηρείται μία αύξηση στην απουσία σεξουαλικής δραστηριότητας γενικά!

Αυτό είναι το όπλο του εχθρού, φίλοι μου! Οι σεξουαλικά δυστυχισμένοι άνθρωποι! Σε αυτό θα προσθέσω και τις οικονομικές και κοινωνικές δυσκολίες, με την ανεργία, τη φτώχεια και την πείνα. Πού χρόνος και όρεξη για έρωτα;! Έτσι, όμως, απομένει άπλετος χώρος για την ανάπτυξη και για την καλλιέργεια του μίσος. Διότι, έχοντας λύσει, υποτίθεται, όλα τα σεξουαλικά ζητήματα ‒αναφέρομαι στα σοβαρά και όχι στο «γάμο» μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου‒, βρήκαμε το χρόνο μερικές εκατοντάδες χιλιάδες από εμάς να διαμαρτυρηθούμε κατά των διαφορετικών σεξουαλικοτήτων. Ε, συγνώμη, αλλά ή έχουμε σοβαρό πρόβλημα ή ο εχθρός έκανε για άλλη μία φορά καλά τη δουλειά του… μας «πήδηξε» κανονικά, δηλαδή!

Προσωπικά, δεν υποστηρίζω το θεσμό του γάμου με τη μορφή της κοινωνικής υποχρέωσης, βρίσκοντας πιο ενδιαφέρουσα τη συμβίωση δύο ανθρώπων οι οποίοι θέλουν να μοιραστούν τη ζωή τους. Επίσης, θεωρώ τη μονογαμία καθαρά ζήτημα επιλογής, τόσο για το αντρικό όσο και για το γυναικείο φύλο. Μου φαίνεται το «κέρατο» ως μία επινόηση στο πλαίσιο του πατριαρχικού ετεροφυλοφιλικού μοντέλου. Πήγαινε με το ταίρι σου να παίξεις με άλλους αν είσαι αλλεργικός στο κέρατο, ειδάλλως μη δεσμεύεσαι και μην κοροϊδεύεις, για να μην πληγώσεις ή για να μην πληγωθείς συναισθηματικά! Εδώ είναι η μαγκιά. Τι φοβόμαστε ακριβώς; Αν ο δίπλα πηδάει καλύτερα; Αν πηδάει περισσότερο; Αν πηδάει γενικά, πώς, ποια, ποιον ή αν πηδιέται; Κάνε εσύ τη δουλειά σου καλά και όπως τη γουστάρεις, και είμαστε όλοι μια χαρά. Πιστεύω, επομένως, ότι είναι καιρός να συντονιστούν όλες οι ερωτικές και σεξουαλικές ανάγκες σε μια κοινή δράση για μια καλή και ασφαλή σεξουαλικότητα. Τουλάχιστον αυτός είναι ο απώτερος σκοπός, αλλά μέχρι να φτάσουμε σε μία ενιαία ανθρώπινη «πανσεξουαλικότητα» έχουμε να περάσουμε από πολλά «ανώμαλα» κύματα «ανωμαλίας».

 http://queersexed.tumblr.com/

Πρώτον, το λεξιλόγιο για τους σεξουαλικούς ορισμούς είναι από περιορισμένο έως δυσνόητο και πολλές φορές άστοχο. Προκύπτουν διαρκώς νέες λέξεις που ταμπελώνουν την τάδε και τη δείνα σεξουαλική συμπεριφορά. Δεύτερον, από άποψη γνώσης, παιδείας και ερευνών πάσχουμε οικτρά. Δε θέλω καν να θίξω το πόσοι «επιστήμονες» λειτουργούν ακαδημαϊκά με βιβλιογραφία του ’60. Μισός αιώνας πέρασε, και ακόμα διαβάζουμε για σύγχρονες «ιερές εξετάσεις». Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση μηδέν, ατελείωτες καμπάνιες για τη σωστή χρήση προφύλαξης με καταστροφικά αποτελέσματα, αύξηση των περιστατικών ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης, χιλιάδες διαζύγια και στο «μεταμοντέρνο μεσαίωνα» που ζούμε προστίθενται ο σχολικός εκφοβισμός, οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις, οι βιασμοί, οι αυτοκτονίες εφήβων, και όλα αυτά στο όνομα τίνος;

Η εξέλιξη του ανθρώπου μάς επιφυλάσσει ευτυχώς άλλους δρόμους προς μιαν άλλη κατεύθυνση από αυτήν που νομίζουμε ή πιστεύουμε. Η συνειδητότητα αλλάζει σαν τα γονίδια και αργά ή γρήγορα τα πράγματα θα είναι αλλιώς. Ποτέ δεν όρισε ο άνθρωπος τη φύση, μόνο να την καταστρέψει μπορεί και μαζί μ’ αυτήν και τον εαυτό του. Το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: Τι πρέπει να προηγηθεί, ώστε να φτάσει στην κοινωνικά αποδεκτή σεξουαλικότητα κάθε είδους; Να μηδενίσει το κοντέρ; Και ποιο απ’ όλα; Σκοπός είναι να προλάβουμε κάθε κυνήγι μαγισσών, εγκλήματα τιμής και νέα ολοκαυτώματα. Και, για να τελειώνουμε με ένα πράγμα μια και καλή, από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Σεξουαλικής Υγείας ορίζεται ως βιολογικά, ψυχικά, κοινωνικά, ηθικά και νομικά αποδεκτή η κοινή συναινέσει σεξουαλική συνεύρεση δύο ή περισσότερων ατόμων! Οπότε όλα όσα κατά καιρούς γράφονται και ακούγονται περί ανωμαλίας, κατατάσσοντας σκοπίμως την ομοφυλοφιλική σεξουαλική πράξη μαζί με άλλες σε μία κατηγορία μη αποδεκτή, είναι απλώς φτηνές δικαιολογίες που προσφέρουν λόγο ύπαρξης στις διακρίσεις!

Δικαίωμα στον έρωτα έχουν όλοι! Όσοι νιώθουν άνετα με τον ανδρισμό τους και όσες νιώθουν άνετα με την θηλυκότητά τους δεν έχουν να φοβηθούν απολύτως τίποτα, πόσο μάλλον σε σχέση με τη σεξουαλικότητά τους. Είμαι ένας περήφανος ομοφυλόφιλος και δε με απασχολεί το κοίταγμα από την κλειδαρότρυπα μίας κρεβατοκάμαρας ετεροφυλόφιλων. Για την ακρίβεια, δε με ενδιαφέρει ο τρόπος με τον οποίο κάνουν σεξ ή έρωτα και αδιαφορώ πλήρως για τις σχέσεις τους. Αυτό δε σημαίνει ότι αισθάνομαι απέχθεια, όπως αισθάνονται μερικοί για μένα. Δε θα τους επιτρέψω, όμως, να νιώθουν σεξουαλικά ανώτεροι, αλλά εξίσου «υπερήφανοι», γιατί κατέληξαν σεξουαλικά δυστυχισμένοι, πασχίζοντας περισσότερο από τους άλλους, για να κάνουν σεξ, μία συνέπεια που προκλήθηκε από τους ίδιους! Καιρός λοιπόν να βγείτε κι εσείς, ετεροφυλόφιλοι φίλοι μου, από την ντουλάπα σας! Δεν κατακτήσατε ούτε εσείς ακόμα το δικαίωμα στο σεξ, στον έρωτα και στην αγάπη. Απλώς, νομίζοντας ότι μπορείτε να ορίσετε στους άλλους το δικαίωμα αυτό, δημιουργείται η εντύπωση πως είστε σεξουαλικά ελεύθεροι, ενώ συμβαίνει το αντίθετο!

Μήπως ήρθε η ώρα να διεκδικήσετε ξανά το δικαίωμα στην αγάπη, αντί να προσπαθείτε να το αφαιρέσετε από τους άλλους;

Λεωνίδας Θεοδωρίδης