WE DO NOT FORGET WE DO NOT FORGIVE : Killah P - Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ

On the night of September 17, 2013 approximately 25 neonazis stubbed to death 34 years old antifascist rapper Pavlos Fissas, known as "Killah P" in Keratsini, Athens. An antifascist protest has been called at 18:00 on Wednesday September 18 at the spot (P. Tsaldari 60, Keratsini) where the antifascist rapper was murdered by the fascists.

This is one of his songs roughly translated as "I won't cry, I won't fear"

«Μας περικύκλωσαν 45 άτομα της Χρυσής Αυγής με ρόπαλα στα χέρια, πάνω από την Τσαλδάρη κάποιοι χρυσαυγίτες είχαν κλείσει με τα αμάξια τους τη λεωφόρο, την οποία ανέβαιναν ανάποδα με τα αυτοκίνητά τους.
Νιώσαμε ότι δεν θα γλιτώσουμε εύκολα από αυτούς. Ο Παύλος μας φώναξε «τρέξτε, τρέξτε». Αρχίσαμε να τρέχουμε. Ο Παύλος σταμάτησε να τρέχει για να τους καθυστερήσει και να τους απωθήσει, να μην φτάσουν σ’ εμάς. Αρχίσανε να παλεύουν. Πήγε να φύγει, εκείνη τη στιγμή κατέβηκε ένας χρυσαυγίτης από ένα αμάξι που ήταν παρκαρισμένο δίπλα. Ο Παύλος του φώναξε «τι θα γίνει, θα μας σκοτώσετε τώρα;».
Κι εκείνος τον μαχαίρωσε. Του κάρφωσε το στιλέτο στην καρδιά. Μετά αρχίσανε οι χρυσαυγίτες να τρέχουνε. Τότε εμφανίστηκε η ομάδα Δίας. Ο Παύλος είχε τις αισθήσεις του. Προσπάθησε να πλησιάσει τους αστυνομικούς, ενώ ήταν μαχαιρωμένος και τους φώναξε: «Αυτός με μαχαίρωσε, πιάστε τον».

Εσύ τον σκότωσες

Photo: Panayiotis Tzamaros / Fosphotos.com

Προφανώς δεν ήσουν στο κέντρο της Αθήνας και στα σκοτεινά σοκάκια να βλέπεις την προέκταση της νύχτας και του μαύρου να σηκώνει γροθιά παραγεμισμένη με ατσάλι και κλωτσιά με επενδυμένες μπότες για πιο αποτελεσματικό χτύπημα. Και να ήσουν δεν σε ενδιέφερε. Μετανάστης ήταν. Μαύρος. Ξένος. Βρωμιάρης. «Να πάει από εκεί που ήρθε». Έτσι μουρμούριζες στην αρχή. Μετά η φωνή σου δυνάμωσε γιατί βρήκες οχυρό στη Βουλή. Βρήκες αυτόν που μπορούσε με τόση ευκολία και τάχα μου αγανακτισμένη φωνή, να σε αντιπροσωπεύσει. Για τα δεινά σου από τους αλλότριους.
Δεν έβλεπες, δεν ήθελες να δεις, φορούσες παρωπίδες με ζαλισμένο κεφάλι απ' τα ποτά που έπινες στο γκαζοχώρι. Γελούσες με τα πουστράκια που κυνηγούσαν, σου έφτιαξαν τη βραδιά. Είχες και το άλλοθι ότι η άλλη είναι gay friendly. Άρα, δεν θα παρεξηγηθείς. Τα ίδια άτομα μπορεί να ξυλοκοπούσαν κάπου τα ξημερώματα στα παρακείμενα δρομάκια. Σ' ενδιέφερε; Όχι. Το πολύ-πολύ να μουρμούριζες στην παραζάλη σου, ένας λιγότερος.
Μην αναφερθώ στη λεωφόρο. Με τις μηχανές σαν στρατιωτική φρουρά παρατεταμένες, ο αγκυλωτός να ανεμίζει περήφανος, να πετούν πέτρες, σαν συμμορίες άλλων εποχών που χτυπούσαν αλύπητα και βίαζαν τις τραβεστί.
Τι άλλαξε; Η σημαία έλειπε. Εξαναγκάζουν τον εαυτό τους να μισήσουν. Τότε και τώρα. Προφανώς είναι αφροδισιακό γι' αυτούς. Αφού το βλέπεις στα μάτια τους. Καυλώνουν κυριολεκτικά βλέποντας το αίμα να χύνεται, αρκεί να είναι υπαίτιοι αυτοί. Η δύναμη του ροπάλου νομίζω δεν έχει τελειωμό. Μεγαλώνει. Και προσθέτουν πρόκες και αγριεύει το βλέμμα τους. Πιστεύεις ότι θεωρούν παράσιτο το διαφορετικό; Κακομοίρη μου.
Ήρθε η στιγμή που βγαίνει σιγά-σιγά η αλήθεια. Στο πρόσωπο ενός νέου ανθρώπου. Που τον μαχαίρωσαν. Μπορεί να μην ήσουν στο Κερατσίνι. Μάλλον δεν θα ήσουν. Εσύ όμως που τους χειροκροτείς όταν βγάζουν αφρούς απ' το στόμα και τολμούν και μιλούν για δημοκρατία, εσύ τους έβαλες το στιλέτο στο χέρι. Μπορεί να μουγκάθηκες για λίγο. Αλλά, αλλά εσύ τον όπλισες. Εσύ που τον ανέβασες σε σάπιο σκαλοπάτι επιχρυσωμένο. Εσύ τον σκότωσες.
Θα κλάψεις; Θα δακρύσεις; Για τον θεό σου, ένα παιδί σφαγιάστηκε. Μουντζώσου, χτυπήσου μόνος σου, κόψε το χέρι σου σαν ένδειξη μεταμέλειας. Κάνε κάτι. Δεν θα φας από αυτό το «παντεσπάνι», ηλίθιε. Είναι χειρότεροι από τους άλλους.
Διψούν για αίμα. Την επόμενη στιγμή, μπορεί να είναι το δικό σου.
Εγώ τους περιμένω, έτσι κι αλλιώς.
Αννα Κουρουπου