Η συγγνώμη που αξίζει στη λοατ κοινότητα

στις 29 Νοεμβρίου 2013.

"Χρειάζεται η Αριστερά μας να ζητήσει συγγνώμη από τη ΛΟΑΤ κοινότητα, από τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που βιώνουν την απαξίωση, τις ανισότητες και τις διακρίσεις."

Ακολουθεί ολόκληρο το εξαιρετικό απόσπασμα από την ομιλία του Πάνου Λάμπρου (πολιτική γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ) στην εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ για ένα νέο Σύμφωνο Συμβίωσης με αυξημένα φορολογικά, ασφαλιστικά και κληρονομικά δικαιώματα. Η εκδήλωση έγινε στις 28 Νοεμβρίου 2013. Ολόκληρο το απόσπασμα:

"Μας λένε ότι δεν είναι η ώρα να μιλήσουμε για τα δικαιώματα των ομόφυλων ζευγαριών, ότι είναι πολυτέλεια να μιλήσουμε για την άρση των διακρίσεων. Όπως δεν ήταν η ώρα όταν τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης οι λεσβίες, οι γκέι, οι τρανς διώκονταν και φυλακίζονταν. Ούτε τότε ήταν η ώρα φυσικά. Όπως δεν ήταν η ώρα όταν το 1977 περνούσε νομοσχέδιο και οι εφημερίδες μιλούσαν τότε για "εκτόπιση ομοφυλόφιλων". Λάθος τάιμινγκ προφανώς ήταν για ορισμένους όταν ο Ρήγας Φεραίας άνοιγε τότε τις πόρτες του Φεστιβάλ στο τότε ΑΚΟΕ και στο περιοδικό ΑΜΦΙ. Ήταν σεισμός, μεγάλο γεγονός εκείνη η κίνηση του Ρήγα Φεραίου, και για πολλούς δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή.

Λάθος ήταν όταν εκατοντάδες άνθρωποι, ανάμεσά τους και νέοι της οργανωμένης ανανεωτικής κομμουνιστικής αριστεράς πήραν μέρος στην κινητοποίηση για την απελευθέρωση του απεργού πείνας του ισοβίτη απεργού πείνας Χρήστου Ρούσσου, κάναν απεργία πείνας μαζί με άλλους πολλούτς και έτσι τελικά απελευθερώθηκε ο Χρήστος Ρούσσος.

Λάθος πάλι όταν κάποιοι από μας, από το χώρο της Αριστεράς, πήγαν στην Τήλο για τους γάμους των δύο ομόφυλων ζευγαριών, όταν η εφημερίδα Εποχή δημοσίευσε τις πρώτες αγγελίες γάμου, όταν ο ραδιοσταθμός "Στο Κόκκινο" πήρε μέρος ενεργά στην όλη προσπάθεια. Λάθος κάθε φορά που η Αριστερά ή μέρος αυτής έδινε φωνή στους χωρίς φωνή, στους χωρίς δικαιώματα.

Αλλά αυτή η Αριστερά, η κινηματική, η ριζοσπαστική, η εναλλακτική, η αριστερά της καθολικής απελευθέρωσης ισχυρίζομαι ότι θα συνεχίσει να κάνει λάθη στην ώρα και στο τάιμινγκ. Θα συνεχίσουμε να κάνουμε λάθη. Ίσως χρειάζεται και κάτι επιπλέον, και μιας που είμαστε εδώ πρέπει να το πούμε. Χρειάζεται η Αριστερά μας να ζητήσει συγγνώμη από τη ΛΟΑΤ κοινότητα, από τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που βιώνουν την απαξίωση, τις ανισότητες και τις διακρίσεις. Ένα συγγνώμη γιατί ολιγώρησαν, γιατί δεν βγήκε όσο θα έπρεπε μπροστά, γιατί δεν έγινε οδόφραγμα στην κοινωνική βαρβαρότητα, στην επίθεση που δέχτηκαν και δέχονται χιλιάδες άνθρωποι, γυναίκες και άντρες, αλλά και άνθρωποι που διεκδικούν το δικαίωμά τους στον αυτοπροσδιορισμό, στην ταυτότητά τους στο κοινωνικό φύλο. Στους έφηβους και στις έφηβες που βγαίνουν στον κόσμο και βλέπουν ότι δεν έχουν θέση σ'αυτόν τον κόσμο, ότι είναι αόρατοι. Στην τρανς μαθήτρια νυχτερινού σχολείου που πρόσφατα λοιδωρήθηκε, που επιχείρησαν να την κάψουν ζωντανή για το μόνο λόγο ότι διεκδικούσε με πάθος αυτό που η ίδια αισθανόταν για τον εαυτό της. Σ'αυτόν ή αυτήν που δεν έχει τη δυνατότητα ούτε καν να επισκεφτεί το σύντροφο της ζωής της ή της ζωής του στην εντατική μονάδα ενός νοσοκομείου".