Μπερδέματα στην ενηλικίωση

Καλές μας Νεράιδες, σας χαιρετώ

Στα τέλη του μήνα μπαίνω επιτέλους στα 18... Είμαι πλέον φοιτητής εδώ και ένα μήνα και έχω περάσει σε πόλη εκτός του τόπου μόνιμης κατοικίας (ξεφορτωνόμαστε γονείς δηλαδή σ αυτό το διάστημα ευτυχώς:-)) ναί λέω ευτύχως γιατι γενικά η συμπεριφορά τους απέναντί μου μέχρι σήμερα υπήρξε "σπαθί'' αλλά σε πολλά θέματα είναι κολλημένα σκατόμυαλα. Έτσι αν μάθαιναν οτι ''ο γίοκας τους είναι πούστης'' ή θα αυτοκτονούσαν ή θα με σκότωναν ή και τα δύο με αντίστροφη σειρά..

Πάνω στις ίδιες βάσεις μεγάλωσαν και τ' αδέρφια μου (και εγώ βέβαια, μόνο που εγώ τα ''κολλήματα'' που μου φύτεψαν προσπαθώ να τα ξεριζώσω, αν και είναι δύσκολο (γ αυτό ζητώ συγγνώμη για τυχών βλακείες μου που διαβάσετε))..Μόνο ο αδέρφος μου ίσως καθόταν να με ακούσει αλλά είναι βέβαιο οτι δε θα μπορούσε το διαχειριστεί (σωστά τουλάχιστον). Έτσι οπως καταλαβαίνετε στην οικογενειά μου δεν έχω μιλήσει ακόμα..και δεν ξέρω αν πρέπει και πότε..

Η μόνη φορά που προσπάθησα να μιλήσω σε άλλον σχετικά με την ομοφυλοφιλία μου ήταν πρίν δύο χρόνια σε έναν πολύ καλό μου φίλο που γνώριζω εδώ και δώδεκα χρόνια αλλά το πήρε στην πλάκα μιας και σε εποχές γυμνασίου με είχε δεί να κάνω σχέσεις με μια-δυο κοπέλες (ψαχνόμουν)..

Αυτό που μετανιώνω είναι που δεν έχω ξαναπροσπαθήσει να του μιλήσω απο τότε και όλον αυτόν τον καιρό νιώθω οτι του λέω ψέματα..Να του μιλήσω εστω και τώρα; Σημαίνει αρκετά για μένα και φοβάμαι μήπως απομακρυνθεί...Τον βλέπω μόνο σαν σημαντικό φίλο και όχι σαν υποψήφιο γκόμενο (προσπαθώ όσο μπορώ να τα διαχωριζώ αυτά τα δύο..)Θέλω να υπάρχει γύρω μου ένας δικός μου άνθρωπος που να μπορώ να του πω τα πάντα για μένα..

Να μην χρειάζεται να κρύβω τίποτα απεναντί του..! *(Γενικά νομίζω οτι έχω συμφιλιωθεί με τον εαυτό μου, μου είναι όμως ακόμα κάπως δύσκολο να μιλήσω στους άλλους γ αυτό..Κάνω το λάθος και μετράω τη γνώμη τους και είναι ένα απ τα πράγματα που προσπαθώ ν αλλάξω) (Sorry αν μακρηγορώ, τελειώνω)

Λοιπόν τώρα στο σήμερα και στο εδώ, μερικά χιλιόμετρα μακριά απο Αθήνα, ζώ την κλασσική φοιτητική ζωή ξενύχτια, φαϊ , ποτά με καινούργιο κόσμο καθότι ευτυχώς κοινωνικό ατομο (αν και πιστεύω οτι αν ο χαρακτήρας μου άφηνε νύξεις σχετικά με τη σεξουαλική μου ταυτότητα θα ήμουν σήμερα πολύ κλειστός χαρακτήρας λόγω της οργιάζουσας ομοφοβίας, κατάσταση την οποία δεν ξέρω αν θα μπορούσα να αντιμετωπίσω μιας και δεν είχα απο νωρίς την ''κατάλληλη παιδεία επι του θέματος'')

Anyway μέσα σ αυτές τις γνωριμίες ψάχνω και τον υποψήφιο γκόμενο (εκτός σχολής κυρίως μιάς και ούτε εδώ υπάρχει η προσδοκώμενη ωριμότητα και δεκτικότητα σε καθετί διαφορετικό )κάτι οσο το δυνατόν ουσιώδες αλλά καμία τύχη ακόμα με κάποιον κοντά στην ηλικία μου..Καμια συμβουλή και γ αυτό το θέμά; Να ψάξω σε κάποιο club με ομοφυλόφιλο κοινό ή και εκεί οι ηλικίες που παίζουν είναι μεγαλύτερες;

Ευχαριστώ πολύ αν μπήκατε στον κόπο να το διαβάσετε όλο αυτό...:-)

Πολλά φιλιά,

Γιάννης

Αγαπητέ φίλε Γιάννη,

Μια πρόσφατη αλλά εντελώς απόρρητη έρευνα της CIA ανακάλυψε ότι ομοφυλόφιλοι άντρες (και γυναίκες παρεμπιπτόντως) υπάρχουν πολλοί και, ναι, ζούν ανάμεσά μας!! Το ξέρω γιατί μου το εμπιστεύτηκε η Michelle (καλέ τι "ποιά Michelle;" η Obama εννοείται, σιγά μην καταδεχτώ την Pfeiffer) που είχε έρθει incognito προχθές για καφέ στον πύργο. Ευτυχώς είχα προνοήσει όταν τον έχτιζα να φτιάξω και ένα διεθνές αεροδρόμιο στην αυλή για τέτοιες περιστάσεις.

Για να καταλάβεις, την άλλη βδομάδα έχω τον Πούτιν που είναι τελείως μίζερος με το φαγητό και δεν ξέρω τι να τον ταΐσω. Προς δίπιτο γύρο με τζατζίκι overdose κλίνω, που έχω μάθει ότι του αρέσει. Στον τέταρτο θα έχει χάσει τον έλεγχο και θα αρχίσει να ξερνάει όλα τα απόρρητα της KGB. Πού θα μου πάει; Αυτό με τους γκέι είναι πολύ σημαντικό, πρέπει να το διασταυρώσω και από την άλλη μεριά, ακόμη και αν χρειαστεί να φάω και εγώ πιτόγυρα παρέα με τον Βλαδίμηρο. Μπλιάξ! (στο πιτόγυρο πάει το μπλιάξ που είναι τελείως basse classe για το μεγαλείο μου, να εξηγούμαστε! Ο Βλαδίμηρος είναι σκέτο ξερολούκουμο, ό, τι πρέπει για μαστίγια και fisting).

Έτσι λοιπόν, αν έχει βάση η έρευνα της CIA, σίγουρα θα συναντήσεις πολλούς γκέι σε μπαρ και, γιατί να μην ψάξεις και εκεί;, αλλά μπορεί να τους συναντήσεις και στα πιο άσχετα μέρη: στην τράπεζα, στο σουβλατζίδικο, στο λεωφορείο, στη Σχολή.

Βέβαια, θα μου πεις, στο γκέι μπαρ ξέρω ότι ο άλλος είναι σίγουρα (ή σχεδόν σίγουρα) γκέι, οπότε έχω περισσότερες πιθανότητες αν του την πέσω, ενώ το σουβλατζότεκνο για παράδειγμα μπορεί να είναι καραστρέιτ και να φάω τα μούτρα μου. Μην είσαι τελείως σίγουρος ότι ο γκέι στο μπαρ θα χοροπηδήξει από τη χαρά του μόλις του την πέσεις και από την άλλη τα σουβλάκια πολλοί εμίσησαν τα σουβλατζότεκνα ουδείς (το ίδιο ισχύει και για τα γκαραζότκενα, χασαπότεκνα κλπ). Μπορεί να μείνεις άναυδος από αυτά που θα συναντήσεις στις συναναστροφές σου με τους άντρες.

Οπότε το ζητούμενο είναι να αποκτήσεις το περιφημο gaydar, το ενσωματωμένο μικροτσίπ που έχουν οι γκέι στο μπροστά μέρος του μυαλού τους, που "γραδάρει" αυτόματα και χωρίς ιδιαίτερη σκέψη κάθε άντρα που τους πλησιάζει. "Είναι, δεν είναι, θα μπορούσε να είναι, να του την πέσω, θα μου την πέσει" κλπ, ξέρεις τώρα. Το gaydar εμφυτεύεται στον εγκέφαλο με μια πολύπλοκη νευροχειρουργική επέμβαση (τρελό κόστος, δεν το συζητώ) ή αναπτύσσεται από μόνο του με τα χρόνια, με τις χυλόπιτες, τους γκόμενους και όλες τις εμπειρίες που συσσωρεύονται μέσα σου.

Σχετικά με τον φίλο σου, πιστεύω ότι αφού έκανες το πρώτο βήμα και δεν πήγε στραβά, και εφόσον σε ενδιαφέρει ως φίλος, να του το ξαναπείς μήπως και το εμπεδώσει. Η επανάληψις είναι μήτηρ της μαθήσεως! Έτσι δεν μας έλεγαν στο σχολείο;

Φιλιά,

Γιαννάκη μου,

Μπράβο σου για το σθένος σου μέχρι τώρα. Δεν πρέπει να πέρασες και πολύ εύκολα, οπότε μπράβο που έφτασες μέχρι εδώ χωρίς σοβαρά κουσούρια και πληγές.

Πουλάκι μου, τώρα που είσαι μακριά απ’ το σπίτι σου, δώσ’ τα όλα για όλα! Πες σε φίλους ότι είσαι γκέι. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να έχεις φίλους που ξέρουν για σένα. Αν δεν ξέρουν, δεν είναι πραγματικοί φίλοι – σκέτο γνωστοί είναι. Σκέψου ποιοι από τους φίλους σου θεωρείς ότι είναι πιο κατάλληλοι να τους το πεις. Στη χειρότερη των περιπτώσεων, θα σε κάνουν πέρα, αλλά δεν χάνεις και πολλά – δεν ήταν ποτέ πραγματικοί φίλοι και καλύτερα που τους ξεσκάρταρες από νωρίς. Δεν μπορεί, σίγουρα θα βρεις 5-6 άτομα σ’ όλο το Πανεπιστήμιο που να μην έχουν πρόβλημα. Κι είναι απείρως σημαντικό να είσαι άουτ στους φίλους σου, για τη δική σου ψυχική και πνευματική υγεία!

Όσον αφορά τον παιδικό σου φίλο, άσ’ τον προς το παρόν. Χτίσε πρώτα νέες γερές φιλίες ως γκέι άντρας και μετά, όταν θα είσαι πιο δυνατός και σίγουρος, εξετάζεις ξανά αν εξακολουθείς να θέλεις να του το πεις και πώς.

Διάβασε κι αυτά τα άρθρα για το κάμινγκ άουτ:

Το coming out βλάπτει σοβαρά την υγεία
Το πώς το δεχόμαστε εμείς επιδρά και στους άλλους
Ήμουν ομοφοβική για να καλύψω την ομοφυλοφιλία μου
Δεν μπορώ να κρύβομαι μια ζωή
Ο πιο κοντινός φανερός βρίσκεται σε ακτίνα δέκα χιλιομέτρων
Γκέι στην εφηβεία
Η ομοφυλοφιλία για γονείς και παιδιά
Άμα σε βλέπουν, θα σε συνηθίσουν
Μίρο Πασκάλεβ: «Δεν το διαφημίζω. Δεν το κρύβω»

http://www.10percent.gr/stiles/neraida/3382-2014-04-22-11-40-01.html