Ανακοίνωση της Κίνησης “Απελάστε το Ρατσισμό” για τις δηλώσεις του γ.γ. του ΚΚΕ, Δ.Κουτσούμπα, ο οποίος σε συνέντευξή του στον ΑΝΤ1 είπε ότι το κόμμα του είναι αντίθετο τόσο στις ρατσιστικές επιθέσεις ενάντια στους ομοφυλόφιλους όσο και σε νομοθετικές ρυθμίσεις υπέρ τους, π.χ. σύμφωνο συμβίωσης, δικαίωμα υιοθεσίας.
Ανακοίνωση της Κίνησης “Απελάστε το Ρατσισμό” για τις δηλώσεις του γ.γ. του ΚΚΕ, Δ.Κουτσούμπα, ο οποίος σε συνέντευξή του στον ΑΝΤ1 είπε ότι το κόμμα του είναι αντίθετο τόσο στις ρατσιστικές επιθέσεις ενάντια στους ομοφυλόφιλους όσο και σε νομοθετικές ρυθμίσεις υπέρ τους, π.χ. σύμφωνο συμβίωσης, δικαίωμα υιοθεσίας.
dimitris_koytsoympas_5.jpg
Ο γραμματέας του ΚΚΕ, Δ.Κουτσούμπας, δήλωσε σε συνέντευξή του στον ΑΝΤ1 ότι το κόμμα είναι αντίθετο τόσο στις ρατσιστικές επιθέσεις ενάντια στους ομοφυλόφιλους όσο και σε νομοθετικές ρυθμίσεις υπέρ τους , πχ σύμφωνο συμβίωσης, δικαίωμα υιοθεσίας .
Σαν προοδευτικοί ξέρουμε ότι οι περισσότεροι γάμοι δεν επιλέγονται σήμερα κυρίως για το «θείο μυστήριο» (άλλωστε σε μεγάλο ποσοστό οι γάμοι είναι πολιτικοί) αλλά για να εξασφαλιστούν τα φορολογικά, συνταξιοδοτικά, φορολογικά, κληρονομικά κ.ά. δικαιώματα και προνόμια που ορίζει ο νόμος στο ζευγάρι και τους απογόνους του.
Πολλά ζευγάρια δε θέλουν να παντρευτούν, θέλουν όμως να εξασφαλίσουν κάποια από τα δικαιώματα που εξασφαλίζει ο γάμος, με μια λιγότερο γραφειοκρατική διαδικασία. Αυτό το κενό καλύπτει το Σύμφωνο Συμβίωσης και υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα όσων ζευγαριών το προτιμούν.
Για τους ομοφυλόφιλους τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά. Η ρατσιστική Εκκλησία θεωρεί τους γκέι ανώμαλους και τους απαγορεύει το δικαίωμα να παντρευτούν θρησκευτικά. Μαζί με όλες τις υπόλοιπες δυνάμεις της αντίδρασης έχουν αποκλείσει από τους γκέι τη δυνατότητα να παντρεύονται ΚΑΙ πολιτικά.
Σαν υπερασπιστές της ισότητας και των στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων, υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα των γκέι τόσο στον πολιτικό γάμο όσο και (το ελάχιστο γι αυτούς) στο Σύμφωνο Συμβίωσης.
Γνωρίζουμε ότι η καταπίεση έχει ταξική βάση. Οι ομοφυλόφιλοι, όπως και οι μετανάστες , στο σημερινό σύστημα καταπιέζονται στο πλαίσιο του κανιβαλισμού που προωθεί η τάξη των αφεντικών για να διασπάει τις κατώτερες τάξεις και να τις σπρώχνει όλες προς τα κάτω, για να αυξάνει τα κέρδη της. Ταυτόχρονα το γκέι ζευγάρι κλονίζει το αστικό πρότυπο της πυρηνικής οικογένειας (μαμά-μπαμπάς-παιδί) που αποτελεί βασικό θεμέλιο στον καπιταλισμό, βασικό κύτταρο αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης. Αυτό το αστικό πρότυπο δεν έχει κανένα λόγο να το υπερασπίζεται η Αριστερά, πόσο μάλλον η κομμουνιστική!
Ο ρατσισμός έρχεται να καλύψει την ανάγκη του καπιταλισμού για περισσότερη εκμετάλλευση. Σαν αντιρατσιστές μπορούμε να ανεχόμαστε να υπάρχουν άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας; Αν δεν παλεύουμε ανοιχτά και δημόσια για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, αντιμετωπίζοντάς τους ειλικρινά σαν φυσιολογικό τμήμα της κοινωνίας που πρέπει να έχει ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, τότε ηθελημένα ή μη ρίχνουμε νερό στο μύλο του ρατσισμού. Σαν αντιφασίστες σήμερα μπορούμε να ρίχνουμε νερό στο μύλο των ναζί της ΧΑ, να ανεχόμαστε να μολύνονται τα μυαλά των ανθρώπων με ομοφοβία, απαντώντας με μισόλογα; Και μπορούμε έτσι να εμπνεύσουμε, να ενεργοποιήσουμε, να τραβήξουμε στον κοινωνικό-ταξικό αγώνα το υποκείμενο της καταπίεσης, τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους;
Επιλέγουμε ως μέθοδο για την αλλαγή του κόσμου την πάλη για την ενότητα όλων των εργατών, την πάλη να αποκτήσουν κοινή ταξική συνείδηση.Χαιρόμαστε πολύ όταν ακούμε το ΚΚΕ τα τελευταία χρόνια να φωνάζει «Έλληνες και Ξένοι εργάτες ενωμένοι». Γιατί δε «φωνάζει» το ίδιο και για τους γκέι; Σύμφωνα με αρκετές έρευνες, οι γκέι αποτελούν πάνω από το 10% στις κοινωνίες μας, ασχέτως αν πολλοί από αυτούς ζούνε μια διπλή, καταπιεσμένη, κρυφή ζωή ή δεν το εκφράζουν ποτέ. Στην Ελλάδα αποτελούν λοιπόν μεγαλύτερο ποσοστό της εργατικής τάξης απ’ ότι οι μετανάστες. Μπορούμε να πετύχουμε νίκες, χωρίς να παλέψουμε για τα δικαιώματά τους, χωρίς να ενώσουμε αυτά τα δυο τμήματα της τάξης;
Ξέρουμε ότι οι ανθρώπινες κοινωνίες για εκατομμύρια χρόνια ζούσαν σε συνθήκες «πρωτόγονου κομμουνισμού», συλλογικά, χωρίς εξουσία, ιδιοκτησία και «πρότυπα» οικογένειας. Έρευνες σε διάφορες φυλές που ζούνε «πρωτόγονα» στη σύγχρονη εποχή έδειξαν ότι τα παιδιά όλων ανήκουν στην κοινότητα, και όχι στο όποιο ετερόφυλο ζευγάρι. Η έννοια της «ατομικής ιδιοκτησίας» παιδιών γι’ αυτούς ήταν αδιανόητη. Είναι δυνατό σήμερα να μιλάμε για «πρότυπα οικογένειας»; Ειδικά όταν ξέρουμε ότι οι περισσότεροι ετερόφυλοι γάμοι καταλήγουν σε διαζύγιο, άλλοι γάμοι συνεχίζουν μέσα στον αλληλοευνουχισμό, το συμβιβασμό και την υποκρισία, όταν ξέρουμε τι άνοδο γνωρίζει σήμερα η ενδοοικογενειακή βία, η απιστία κλπ;
Και τι ακριβώς εννοούμε όταν λέμε «πρότυπα»; Πώς ακριβώς περνιούνται τα «πρότυπα» στο παιδί; Γιατί σαν επιστήμονες ξέρουμε ότι δεν έχει ανακαλυφθεί το «χρωμόσωμα ομοφυλοφιλίας», ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν κληρονομείται, ότι το 99,99 % των ομοφυλόφιλων παιδιών προέρχεται από ετεροφυλόφιλους γονείς κ.ο.κ.
Υπερασπιζόμαστε πλήρως το δικαίωμα των γκέι ζευγαριών να υιοθετούν παιδιά (αλήθεια, είναι καλύτερο «πρότυπο οικογένειας» το ορφανοτροφείο;)
Η άποψη του ΚΚΕ στο συγκεκριμένο ζήτημα κατά τη γνώμη μας είναι άκρως συντηρητική, κρυπτορατσιστική, αντιεπιστημονική και απαράδεκτη για αριστερό (ή κομμουνιστικό) κόμμα. Αυτή η άποψη πρέπει να αλλάξει τώρα. Ο κόσμος του ΚΚΕ αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι του κινήματος αντίστασης. Κι οι κομμουνιστές πρέπει να εκπαιδεύουνε τον κόσμο τους και την εργατική τάξη ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης.
Οι μπολσεβίκοι στην οκτωβριανή επανάσταση του 1917 ήταν οι πρώτοι που έδωσαν ίσα δικαιώματα στους γκέι και αποποινικοποίησαν την ομοφυλοφιλία. Η σταλινική άρχουσα τάξη, ακριβώς για τους ίδιους λόγους με το δυτικό καπιταλισμό, τη δεκατία του 1930 επαναπροώθησε το μοντέλο της πυρηνικής οικογένειας και ξαναποινικοποίησε το διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό. Αυτήν την παράδοση κράτησαν μέχρι και σήμερα ρεύματα της Αριστεράς, που θεωρούν την ομοφυλοφιλία «αστική διαστροφή». Αλλά είναι μια τραγική ομοφοβική παράδοση, από την οποία πρέπει η Αριστερά να απαλλαγεί πλήρως και οριστικά.
Κίνηση “Απελάστε το Ρατσισμό”
- See more at: http://www.left.gr/news/i-kinisi-apelaste-ratsismo-gia-tis-diloseis-koytsoympa-gia-symfono-symviosis-kai-dikaioma#sthash.dnf2LC6w.TCz3tvqZ.dpuf
Ο γραμματέας του ΚΚΕ, Δ.Κουτσούμπας, δήλωσε σε συνέντευξή του στον ΑΝΤ1 ότι το κόμμα είναι αντίθετο τόσο στις ρατσιστικές επιθέσεις ενάντια στους ομοφυλόφιλους όσο και σε νομοθετικές ρυθμίσεις υπέρ τους , πχ σύμφωνο συμβίωσης, δικαίωμα υιοθεσίας .
Σαν προοδευτικοί ξέρουμε ότι οι περισσότεροι γάμοι δεν επιλέγονται σήμερα κυρίως για το «θείο μυστήριο» (άλλωστε σε μεγάλο ποσοστό οι γάμοι είναι πολιτικοί) αλλά για να εξασφαλιστούν τα φορολογικά, συνταξιοδοτικά, φορολογικά, κληρονομικά κ.ά. δικαιώματα και προνόμια που ορίζει ο νόμος στο ζευγάρι και τους απογόνους του.
Πολλά ζευγάρια δε θέλουν να παντρευτούν, θέλουν όμως να εξασφαλίσουν κάποια από τα δικαιώματα που εξασφαλίζει ο γάμος, με μια λιγότερο γραφειοκρατική διαδικασία. Αυτό το κενό καλύπτει το Σύμφωνο Συμβίωσης και υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα όσων ζευγαριών το προτιμούν.
Για τους ομοφυλόφιλους τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά. Η ρατσιστική Εκκλησία θεωρεί τους γκέι ανώμαλους και τους απαγορεύει το δικαίωμα να παντρευτούν θρησκευτικά. Μαζί με όλες τις υπόλοιπες δυνάμεις της αντίδρασης έχουν αποκλείσει από τους γκέι τη δυνατότητα να παντρεύονται ΚΑΙ πολιτικά.
Σαν υπερασπιστές της ισότητας και των στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων, υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα των γκέι τόσο στον πολιτικό γάμο όσο και (το ελάχιστο γι αυτούς) στο Σύμφωνο Συμβίωσης.
Γνωρίζουμε ότι η καταπίεση έχει ταξική βάση. Οι ομοφυλόφιλοι, όπως και οι μετανάστες , στο σημερινό σύστημα καταπιέζονται στο πλαίσιο του κανιβαλισμού που προωθεί η τάξη των αφεντικών για να διασπάει τις κατώτερες τάξεις και να τις σπρώχνει όλες προς τα κάτω, για να αυξάνει τα κέρδη της. Ταυτόχρονα το γκέι ζευγάρι κλονίζει το αστικό πρότυπο της πυρηνικής οικογένειας (μαμά-μπαμπάς-παιδί) που αποτελεί βασικό θεμέλιο στον καπιταλισμό, βασικό κύτταρο αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης. Αυτό το αστικό πρότυπο δεν έχει κανένα λόγο να το υπερασπίζεται η Αριστερά, πόσο μάλλον η κομμουνιστική!
Ο ρατσισμός έρχεται να καλύψει την ανάγκη του καπιταλισμού για περισσότερη εκμετάλλευση. Σαν αντιρατσιστές μπορούμε να ανεχόμαστε να υπάρχουν άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας; Αν δεν παλεύουμε ανοιχτά και δημόσια για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, αντιμετωπίζοντάς τους ειλικρινά σαν φυσιολογικό τμήμα της κοινωνίας που πρέπει να έχει ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, τότε ηθελημένα ή μη ρίχνουμε νερό στο μύλο του ρατσισμού. Σαν αντιφασίστες σήμερα μπορούμε να ρίχνουμε νερό στο μύλο των ναζί της ΧΑ, να ανεχόμαστε να μολύνονται τα μυαλά των ανθρώπων με ομοφοβία, απαντώντας με μισόλογα; Και μπορούμε έτσι να εμπνεύσουμε, να ενεργοποιήσουμε, να τραβήξουμε στον κοινωνικό-ταξικό αγώνα το υποκείμενο της καταπίεσης, τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους;
Επιλέγουμε ως μέθοδο για την αλλαγή του κόσμου την πάλη για την ενότητα όλων των εργατών, την πάλη να αποκτήσουν κοινή ταξική συνείδηση.Χαιρόμαστε πολύ όταν ακούμε το ΚΚΕ τα τελευταία χρόνια να φωνάζει «Έλληνες και Ξένοι εργάτες ενωμένοι». Γιατί δε «φωνάζει» το ίδιο και για τους γκέι; Σύμφωνα με αρκετές έρευνες, οι γκέι αποτελούν πάνω από το 10% στις κοινωνίες μας, ασχέτως αν πολλοί από αυτούς ζούνε μια διπλή, καταπιεσμένη, κρυφή ζωή ή δεν το εκφράζουν ποτέ. Στην Ελλάδα αποτελούν λοιπόν μεγαλύτερο ποσοστό της εργατικής τάξης απ’ ότι οι μετανάστες. Μπορούμε να πετύχουμε νίκες, χωρίς να παλέψουμε για τα δικαιώματά τους, χωρίς να ενώσουμε αυτά τα δυο τμήματα της τάξης;
Ξέρουμε ότι οι ανθρώπινες κοινωνίες για εκατομμύρια χρόνια ζούσαν σε συνθήκες «πρωτόγονου κομμουνισμού», συλλογικά, χωρίς εξουσία, ιδιοκτησία και «πρότυπα» οικογένειας. Έρευνες σε διάφορες φυλές που ζούνε «πρωτόγονα» στη σύγχρονη εποχή έδειξαν ότι τα παιδιά όλων ανήκουν στην κοινότητα, και όχι στο όποιο ετερόφυλο ζευγάρι. Η έννοια της «ατομικής ιδιοκτησίας» παιδιών γι’ αυτούς ήταν αδιανόητη. Είναι δυνατό σήμερα να μιλάμε για «πρότυπα οικογένειας»; Ειδικά όταν ξέρουμε ότι οι περισσότεροι ετερόφυλοι γάμοι καταλήγουν σε διαζύγιο, άλλοι γάμοι συνεχίζουν μέσα στον αλληλοευνουχισμό, το συμβιβασμό και την υποκρισία, όταν ξέρουμε τι άνοδο γνωρίζει σήμερα η ενδοοικογενειακή βία, η απιστία κλπ;
Και τι ακριβώς εννοούμε όταν λέμε «πρότυπα»; Πώς ακριβώς περνιούνται τα «πρότυπα» στο παιδί; Γιατί σαν επιστήμονες ξέρουμε ότι δεν έχει ανακαλυφθεί το «χρωμόσωμα ομοφυλοφιλίας», ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν κληρονομείται, ότι το 99,99 % των ομοφυλόφιλων παιδιών προέρχεται από ετεροφυλόφιλους γονείς κ.ο.κ.
Υπερασπιζόμαστε πλήρως το δικαίωμα των γκέι ζευγαριών να υιοθετούν παιδιά (αλήθεια, είναι καλύτερο «πρότυπο οικογένειας» το ορφανοτροφείο;)
Η άποψη του ΚΚΕ στο συγκεκριμένο ζήτημα κατά τη γνώμη μας είναι άκρως συντηρητική, κρυπτορατσιστική, αντιεπιστημονική και απαράδεκτη για αριστερό (ή κομμουνιστικό) κόμμα. Αυτή η άποψη πρέπει να αλλάξει τώρα. Ο κόσμος του ΚΚΕ αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι του κινήματος αντίστασης. Κι οι κομμουνιστές πρέπει να εκπαιδεύουνε τον κόσμο τους και την εργατική τάξη ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης.
Οι μπολσεβίκοι στην οκτωβριανή επανάσταση του 1917 ήταν οι πρώτοι που έδωσαν ίσα δικαιώματα στους γκέι και αποποινικοποίησαν την ομοφυλοφιλία. Η σταλινική άρχουσα τάξη, ακριβώς για τους ίδιους λόγους με το δυτικό καπιταλισμό, τη δεκατία του 1930 επαναπροώθησε το μοντέλο της πυρηνικής οικογένειας και ξαναποινικοποίησε το διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό. Αυτήν την παράδοση κράτησαν μέχρι και σήμερα ρεύματα της Αριστεράς, που θεωρούν την ομοφυλοφιλία «αστική διαστροφή». Αλλά είναι μια τραγική ομοφοβική παράδοση, από την οποία πρέπει η Αριστερά να απαλλαγεί πλήρως και οριστικά.
Κίνηση “Απελάστε το Ρατσισμό”
Οι ζωές των ανθρώπων δεν μπορούν να περιμένουν
- Γράφτηκε από τον/την Αντώνης Σιγάλας
Του Αντώνη Σιγάλα*
Ηταν πριν από δύο χρόνια, το καλοκαίρι του 2012, αμέσως μετά τις εκλογές που ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ αξιωματική αντιπολίτευση και έδωσαν για πρώτη φορά στη Χρυσή Αυγή κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, που καταγράφτηκαν μαζικά περίπου 15 περιπτώσεις ομοφοβικών επιθέσεων σε διάφορα σημεία της χώρας. Ξεκίνησαν από το Ζάππειο ένα βράδυ του Αυγούστου του 2012 και μέσα σε ένα μήνα είχαμε μια επικίνδυνη κλιμάκωση, που κινητοποίησε όλη τη ΛΟΑΤ κοινότητα και κατέληξε σε μια πορεία ενάντια στην ομοφοβία.
Δύο χρόνια περίπου μετά είμαστε ξανά στο ίδιο σημείο. Η δράση των ταγμάτων εφόδου της ΧΑ που οδήγησε στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η φυλάκιση της ηγετικής ομάδας του φασιστικού μορφώματος και η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για το γεγονός ότι ο νόμος για το σύμφωνο συμβίωσης στη χώρα μας εξαιρεί τα ομόφυλα ζευγάρια, δεν έχουν αλλάξει την κατάσταση. Τους τελευταίους τρεις μήνες είχαμε ένα μπαράζ επιθέσεων σε ΛΟΑΤ άτομα.
Η ομοφοβική βία εξαπλώνεται
Σε αυτή τη συγκυρία η κυβέρνηση φέρνει στη βουλή το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, στο οποίο δεν περιλαμβάνεται καμία διάταξη για εγκλήματα που γίνονται λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου. Ακόμα χειρότερα, μια σειρά κυβερνητικοί βουλευτές, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός για να κάνουν αισθητή την παρουσία τους σε μια πιθανή προεκλογική περίοδο, αντιτίθενται σφοδρά στο νομοσχέδιο, ο ανεξάρτητος βουλευτής Νικολόπουλος χαρακτηρίζει επί τη ευκαιρία τον πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου «πουσταριό», ευθυγραμμισμένος με την πρακτική της Χρυσής Αυγής, ενώ ακόμα και αρθρογράφοι «αριστερής» προέλευσης συνιστούν στους ομοφυλόφιλους να περιμένουν μέχρι να «σωθεί» η ελληνική κοινωνία γιατί ακόμα δεν είναι ώρα να μιλάμε για δικαιώματα.
Από όλα τα παραπάνω προκύπτει ότι η ομοφοβική βία έχει εξαπλωθεί στην ελληνική κοινωνία. Οι πολίτες, που ζουν σε μια κατάσταση αδιάκοπης βίας από τη μεριά του κράτους που επιτίθεται σε όλα τα μέτωπα για να αλλάξει την ελληνική κοινωνία προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, επιτίθενται πρώτα από όλα σε όσους είναι διαφορετικοί, ενώ τα ρατσιστικά τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής αναθερμαίνονται.
Η πολιτεία πρέπει να δράσει
Από όλα αυτά γίνεται πασιφανές ότι σήμερα περισσότερο από ποτέ η πολιτεία πρέπει να δράσει. Ένας αντιρατσιστικός νόμος που να ορίζει τα εγκλήματα μίσους και να περιλαμβάνει σε αυτά το σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου, θα έπρεπε να είναι ένα πρώτο βήμα δράσεων, ορίζοντας το νομικό πλαίσιο και τιμωρώντας τους δράστες. Σε αντίθεση με αυτό, η κυβέρνηση φέρνει ένα νόμο ο οποίος δεν περιλαμβάνει τίποτα από όλα αυτά. Δεν ορίζει το ρατσιστικό έγκλημα, δεν περιλαμβάνει προστασία των θυμάτων, δεν περιλαμβάνει το σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου. Αντίθετα, ψαρεύοντας ακροδεξιούς ψηφοφόρους προσπαθεί να θέσει θέμα γενοκτονίας των Ποντίων.
Όμως οι ζωές των ανθρώπων δεν μπορούν να περιμένουν. Όλοι αυτοί που υφίστανται τα ρατσιστικά εγκλήματα μίσους, τους εξευτελισμούς, τις επιθέσεις, τη λεκτική και τη σωματική βία, ζητούν προστασία. Το κράτος πρέπει να τους την παράσχει. Τώρα!
* Ο Αντώνης Σιγάλας είναι μέλος της γραμματείας του τμήματος Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ
.
- Γράφτηκε από τον/την Αντώνης Σιγάλας
Του Αντώνη Σιγάλα*
Ηταν πριν από δύο χρόνια, το καλοκαίρι του 2012, αμέσως μετά τις εκλογές που ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ αξιωματική αντιπολίτευση και έδωσαν για πρώτη φορά στη Χρυσή Αυγή κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, που καταγράφτηκαν μαζικά περίπου 15 περιπτώσεις ομοφοβικών επιθέσεων σε διάφορα σημεία της χώρας. Ξεκίνησαν από το Ζάππειο ένα βράδυ του Αυγούστου του 2012 και μέσα σε ένα μήνα είχαμε μια επικίνδυνη κλιμάκωση, που κινητοποίησε όλη τη ΛΟΑΤ κοινότητα και κατέληξε σε μια πορεία ενάντια στην ομοφοβία.
Δύο χρόνια περίπου μετά είμαστε ξανά στο ίδιο σημείο. Η δράση των ταγμάτων εφόδου της ΧΑ που οδήγησε στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η φυλάκιση της ηγετικής ομάδας του φασιστικού μορφώματος και η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για το γεγονός ότι ο νόμος για το σύμφωνο συμβίωσης στη χώρα μας εξαιρεί τα ομόφυλα ζευγάρια, δεν έχουν αλλάξει την κατάσταση. Τους τελευταίους τρεις μήνες είχαμε ένα μπαράζ επιθέσεων σε ΛΟΑΤ άτομα.
Η ομοφοβική βία εξαπλώνεται
Σε αυτή τη συγκυρία η κυβέρνηση φέρνει στη βουλή το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, στο οποίο δεν περιλαμβάνεται καμία διάταξη για εγκλήματα που γίνονται λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου. Ακόμα χειρότερα, μια σειρά κυβερνητικοί βουλευτές, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός για να κάνουν αισθητή την παρουσία τους σε μια πιθανή προεκλογική περίοδο, αντιτίθενται σφοδρά στο νομοσχέδιο, ο ανεξάρτητος βουλευτής Νικολόπουλος χαρακτηρίζει επί τη ευκαιρία τον πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου «πουσταριό», ευθυγραμμισμένος με την πρακτική της Χρυσής Αυγής, ενώ ακόμα και αρθρογράφοι «αριστερής» προέλευσης συνιστούν στους ομοφυλόφιλους να περιμένουν μέχρι να «σωθεί» η ελληνική κοινωνία γιατί ακόμα δεν είναι ώρα να μιλάμε για δικαιώματα.
Από όλα τα παραπάνω προκύπτει ότι η ομοφοβική βία έχει εξαπλωθεί στην ελληνική κοινωνία. Οι πολίτες, που ζουν σε μια κατάσταση αδιάκοπης βίας από τη μεριά του κράτους που επιτίθεται σε όλα τα μέτωπα για να αλλάξει την ελληνική κοινωνία προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, επιτίθενται πρώτα από όλα σε όσους είναι διαφορετικοί, ενώ τα ρατσιστικά τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής αναθερμαίνονται.
Η πολιτεία πρέπει να δράσει
Από όλα αυτά γίνεται πασιφανές ότι σήμερα περισσότερο από ποτέ η πολιτεία πρέπει να δράσει. Ένας αντιρατσιστικός νόμος που να ορίζει τα εγκλήματα μίσους και να περιλαμβάνει σε αυτά το σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου, θα έπρεπε να είναι ένα πρώτο βήμα δράσεων, ορίζοντας το νομικό πλαίσιο και τιμωρώντας τους δράστες. Σε αντίθεση με αυτό, η κυβέρνηση φέρνει ένα νόμο ο οποίος δεν περιλαμβάνει τίποτα από όλα αυτά. Δεν ορίζει το ρατσιστικό έγκλημα, δεν περιλαμβάνει προστασία των θυμάτων, δεν περιλαμβάνει το σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου. Αντίθετα, ψαρεύοντας ακροδεξιούς ψηφοφόρους προσπαθεί να θέσει θέμα γενοκτονίας των Ποντίων.
Όμως οι ζωές των ανθρώπων δεν μπορούν να περιμένουν. Όλοι αυτοί που υφίστανται τα ρατσιστικά εγκλήματα μίσους, τους εξευτελισμούς, τις επιθέσεις, τη λεκτική και τη σωματική βία, ζητούν προστασία. Το κράτος πρέπει να τους την παράσχει. Τώρα!
* Ο Αντώνης Σιγάλας είναι μέλος της γραμματείας του τμήματος Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εδώ σχολιάζεις εσύ - Comment Here
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.