How teachers can support transgender students
Research shows 90% of primary and secondary school staff have had no training to support LGBT students. Teacher Allie George explores how to make your classroom safe and inclusive
While the average secondary school will have enough lesbian, gay, bisexual and transgender (LGBT) students to make up two full classes,90% of primary and secondary teachers and non-teaching staff report having had no training to support LGBT students, according to Stonewall. For many teachers, it can be a struggle to know how best to support students, especially when there are no policies and procedures in place.
Teachers can use these relatively simple techniques to ensure a basic level of inclusion and care for transgender students in their classroom:
Challenge your assumptions
Commonly heard among staff is, “We’ve not got any trans students here” – unaware that many transgender students are not out. Class teachers aren’t unusually informed about students who transition early – puberty blockers are often prescribed, stopping hormones from developing secondary sex characteristics. Other students may not wish to come out, or only come out selectively. For many students, however, the lack of information about transgender issues and identities can leave them without the language to explain their feelings.
It’s important teachers create a safe environment for transgender students, whether or not we are aware of trans individuals in our schools. This enables questioning students to explore their gender and sends a message of acceptance to all students.
.jpg)
.jpg)
Scrap boy-girl seating plans
Students often report that boy-girl seating is the most frequent cause of stress. For non-binary students (those who identify as neither male nor female), such arrangements erase their gender entirely. As Sam*, a year 11 pupil, says: “Every time we’re told something like, ‘two boys, two girls’ in a group, I know it means I have to pretend I’m a girl or get in trouble. It just reminds me no one sees me as I am.”
Once you know your class, seating students according to subject ability, target or current grades, or to manage behaviour is relatively straightforward. Until then, ask students to sit next to someone they don’t know, by birthday or in alphabetical order. Seating plans can also be used to reduce bullying, including transphobic bullying, by seating vulnerable students with compassionate peers.
Recognise and challenge transphobia
Many schools are now adept at tackling the ubiquitous microaggression, “That’s so gay!” Yet we are less skilled at challenging – or even identifying – transphobia. Most common is students misgendering one another as “banter”. More typical among boys, this has roots in casual misogyny and can be devastating for young trans students.
Messages from the media infiltrate quickly and students are often exposed to transphobia without realising it. With popular shows like RuPaul’s Drag Race, and the poor media reporting on transgender celebrities, such as DJ Stephanie Hirst, students are sent the message that such attitudes are acceptable – even funny.
The key is in educating students as to why this is harmful. I’ve found that the simplest method is by far the most effective: assume ignorance rather than bigotry and explain why it is offensive. I usually start off by saying, “I know you probably don’t mean it this way, but…” and finish off by saying, “so make sure you are presenting your views accurately.” Once explained, adopt a zero-tolerance policy on future transphobia. As with all forms of behaviour management, consistency is key: challenge each and every time. It won’t take long for the message to sink in that you don’t permit transphobic remarks in your classroom, thus creating a safer environment for trans students.
What’s in a name?
It’s important to honour students’ choices of name – for trans students, this sends the important message that you accept their identities unfailingly. In the trans community, one’s birth name is known as a “dead name” and should not be used.
It’s useful to keep up-to-date seating plans and registers for cover staff. Some registration programmes allow you to list students’ preferred names and, as many young trans people may not have had the opportunity to change their names legally, it’s crucial to use this where possible.
Ensure safe spaces for trans students
Bathroom access for trans students can be fraught – one study shows that bathrooms, as one of the few spaces unmonitored by staff, are a key location for bullying. While bullies should always be called to account, an additional way to provide students with safe bathroom access is to let them leave the room as their classmates pack away.
Hearing about transgender people in lessons can provide trans and cisgender students alike with role models. ICT classes, for example, might look at the work of pioneer Lynn Conway, and English teachers could use writer Janet Mock’s work for non-fiction units. Drama and media classes might look at Laverne Cox’s roles. Libraries may wish to stock books which feature transgender protagonists.
Visual spaces can also be used: students can create their own posters, several of Rainbow Teaching’s lesson resources can be printed for display, and youth trans organisations often have relevant material to indicate that your classroom is a safe and accepting space.
*Name has been changed to protect students identity.
• Allie George writes under a pseudonym.
Όταν δημιουργείται ένα ασφαλές περιβάλλον για τους/τις τρανς μαθητές και μαθήτριες, τα σχολεία λαμβάνουν το μήνυμα αποδοχής. Φωτογραφία: Alamy |
*Allie George, Guardian Professional, Τετάρτη 29 Οκτωβρίου του 2014
Μετάφραση για το transs.gr
* Ειρήνη Πετροπούλου
* Ειρήνη Πετροπούλου
Οι έρευνες δείχνουν ότι το 90% των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δεν είχαν καμία κατάρτιση ως προς το πώς να αντιμετωπίζουν τους lgbt μαθητές και μαθήτριες. Η εκπαιδευτικός Allie George δείχνει πώς μια τάξη μπορεί να γίνει ασφαλής και να μην αποκλείει καμία και κανέναν.
Τη στιγμή που σε ένα μέσο σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης υπάρχουν αρκετοί lgbt μαθητές και μαθήτριες (λεσβίες, γκέι, αμφισεξουαλικοί και τρανς άνθρωποι) σε σημείο που να γεμίζουν δύο ολόκληρες τάξεις, σύμφωνα με έρευνα της οργάνωσης Stonewall το 90% των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς και το βοηθητικό προσωπικό έχει δεν είχε καμία κατάρτιση ώστε να υποστηρίξει τους μαθητές. Αυτό ενδέχεται να δημιουργεί πρόβλημα σε πολλούς εκπαιδευτικούς που θα ήθελαν να γνωρίζουν πώς να υποστηρίξουν καλύτερα τους μαθητές, ειδικά όταν δεν εφαρμόζονται συγκεκριμένες πολιτικές και διαδικασίες.
Οι εκπαιδευτικοί μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις σχετικά απλές τεχνικές ώστε να διασφαλιστεί ένα βασικό επίπεδο κοινωνικής ένταξης και μέριμνας για τους/τις τρανς μαθητές και μαθήτριες μέσα στην τάξη:
Αμφισβητήστε τα όσα πιστεύετε
Το προσωπικό λέει συνήθως: «Εμείς δεν έχουμε κανένα τρανς μαθητή εδώ» - και αυτό γιατί έχουν άγνοια πως πολλοί τρανς μαθητές δεν έχουν ακόμα εκδηλώσει την ταυτότητα τους. Τουναντίον, οι εκπαιδευτικοί έχουν ενημερωθεί για τους μαθητές που έχουν κάνει μετάβαση σε νεαρή ηλικία – σε αυτό το στάδιο συχνά συνταγογραφούνται φάρμακα που επιβραδύνουν την εφηβεία και αναστολείς ορμονών ώστε να μην αναπτύσσονται τα δευτερεύοντα χαρακτηριστικά του φύλου. Άλλοι μαθητές μπορεί να μην επιθυμούν να κάνουν coming out ή το κάνουν επιλεκτικά. Ωστόσο για πολλούς μαθητές και μαθήτριες αυτή η απουσία ενημέρωσης πάνω σε ζητήματα διεμφυλικότητας και ταυτότητας φύλου πιθανότατα τις/τους αφήνει χωρίς τις κατάλληλες λέξεις με τις οποίες θα μπορούσαν να περιγράψουν τα συναισθήματα τους.
Έχει μεγάλη σημασία οι εκπαιδευτικοί να δημιουργήσουν ένα ασφαλές περιβάλλον για τους τρανς μαθητές και μαθήτριες, ασχέτως να γνωρίζουμε ή όχι αν υπάρχουν τέτοιοι μαθητές στα σχολεία μας. Κατ’ αυτό τον τρόπο οι μαθητές δέχονται την πρόκληση να διερευνήσουν το φύλο τους και στέλνεται ένα μήνυμα αποδοχής για όλους και όλες.
Κοινά θρανία για όλες και όλους
Συχνά οι μαθητές συχνά αναφέρουν ότι αιτία του άγχους που αισθάνονται είναι ο διαχωρισμός των θρανίων ανάλογα με το φύλο. Αυτό εξυπηρετεί αφάνταστα μαθητές και μαθήτριες που δεν έχουν ακόμα αποφασίσει για το φύλο τους (non-binary gender). Όπως, για παράδειγμα ο εντεκάχρονος Σαμ*: «Κάθε φορά που ακούω να λένε για ομάδες ανά δύο αγόρια ή κορίτσια, ξέρω ότι ή θα πρέπει να προσποιηθώ πως είμαι κορίτσι ή να έχω προβλήματα. Μου θυμίζει πως κανένας δεν με βλέπει έτσι ακριβώς όπως είμαι».
Από τη στιγμή που θα γνωρίσετε την τάξη σας, είναι πολύ εύκολο να ορίσετε τα θρανία τους ανάλογα με τις δεξιότητες, τους στόχους και τους βαθμούς που έχουν, ή την συμπεριφορά που παρουσιάζουν. Μέχρι να γίνει αυτό ζητήστε από τα παιδιά να καθίσουν δίπλα σε κάποιον που δεν γνωρίζουν, σύμφωνα με την ημερομηνία γέννησης ή με αλφαβητική σειρά. Τα θρανία που θα καθίσουν εξυπηρετούν και στην εξάλειψη του σχολικού εκφοβισμού, συμπεριλαμβανομένου και του τρανσφοβικού εκφοβισμού, εφόσον οι μαθητές που κινδυνεύουν περισσότερο μπορούν να καθίσουν δίπλα σε μαθητές που είναι δεκτικοί.
Εντοπίστε φαινόμενα τρανσφοβίας και πράξετε αναλόγως
Πολλά σχολεία διαθέτουν πλέον την εμπειρία ώστε να αντιμετωπίσουν προβλήματα που σχετίζονται με διαχέουσες επιθετικές τάσεις μικρής σημασίας, όπως το γνωστό «Αυτό είναι τόσο gay!». Ωστόσο, δεν έχουμε την δέουσα κατάρτιση να αντιμετωπίσουμε – ή ακόμα και να εντοπίσουμε – την τρανσφοβία. Η πιο κοινή εκδήλωση όταν «πειράζουν» ο ένας τον άλλον με προσφωνήσεις του αντίθετου φύλου. Αυτό είναι κάτι που χαρακτηρίζει συνήθως τα αγόρια, πηγάζει από ασυνείδητο μισογυνισμό και μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες για τους μικρής ηλικίας τρανς μαθητές και μαθήτριες.
Οι μαθητές τείνουν να απορροφούν γρήγορα μηνύματα που μεταδίδονται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και συχνά εκτίθενται στην τρανσφοβία χωρίς να το συνειδητοποιούν. Όταν προβάλλονται προγράμματα μεγάλης δημοτικότητας, όπως το Drag Race της RuPaul και τα ΜΜΕ αντιμετωπίζουν τις τρανς διασημότητες με κακό τρόπο, όπως την DJ Stephanie Hirst, μαθητές και μαθήτριες λαμβάνουν το μήνυμα ότι τέτοιες συμπεριφορές είναι αποδεκτές - ακόμα και όταν γίνονται για χάρη αστεϊσμού.
Το κλειδί εδώ είναι να μάθουν οι μαθητές ότι τέτοιες συμπεριφορές δεν είναι αρεστές. Από την εμπειρία μου κατάλαβα ότι ο απλός τρόπος αντιμετώπισης του φαινομένου είναι και ο πλέον αποτελεσματικός: υποθέτουμε ότι αυτές οι αντιδράσεις είναι αποτέλεσμα άγνοιας παρά μισαλλοδοξίας και φροντίζουμε να εξηγήσουμε γιατί έχουν προσβλητικό χαρακτήρα. Ξεκινάω την συζήτηση λέγοντας, «καταλαβαίνω πως δεν λέω τα πράγματα με τις σωστές λέξεις, αλλά,…» και να καταλήγω λέγοντας, «οπότε φροντίστε να διατυπώσετε με σαφήνεια τις απόψεις σας». Από τη στιγμή που θα γίνετε σαφής και κατανοητός ως εκπαιδευτικός, φροντίστε ώστε να υιοθετήσετε πολιτική μηδενικής ανοχής όσον αφορά την οποιαδήποτε τρανσφοβική εκδήλωση στο μέλλον. Το κλειδί εδώ είναι η συνέπεια, όπως συμβαίνει με όλες τις μορφές διαχείρισης της συμπεριφορά: κάθε φορά που εμφανίζεται το πρόβλημα, φροντίζετε να το αντιμετωπίσετε. Σε ελάχιστο χρονικό διάστημα έχετε μεταδώσει το μήνυμα ότι δεν ανέχεστε τρανσφοβικά σχόλια στην τάξη σας, με αποτέλεσμα να δημιουργήσετε ένα ασφαλέστερο περιβάλλον για τους τρανς μαθητές και μαθήτριες.
Τι σημασία έχει το όνομα;
Έχει σημασία να σεβαστούμε το όνομα που επιλέγουν οι μαθητές – αυτός ο τρόπος στέλνει σε τρανς μαθητές και μαθήτριες το ηχηρό μήνυμα ότι δέχεστε ασυζητητί την ταυτότητα τους. Η κοινότητα των διεμφυλικών / τρανς ανθρώπων θεωρεί ότι το όνομα που τους έχει αποδοθεί κατά την γέννηση είναι ένα «νεκρό όνομα» και δεν πρέπει να χρησιμοποιείται.
Καλό είναι να υπάρχει ένας ενημερωμένος κατάλογος με το θρανίο και το μητρώο των μαθητών για το αναπληρωματικό εκπαιδευτικό προσωπικό. Ορισμένα προγράμματα εγγραφής σας επιτρέπουν να καταχωρήσετε μαθητές και μαθήτριες σύμφωνα με το επιθυμητό τους όνομα και παίζει μεγάλο ρόλο να χρησιμοποιείτε το όνομα που θέλουν γιατί οι περισσότεροι διεμφυλικοί άνθρωποι μπορεί να μην έχουν, λόγω μικρής ηλικίας, την δυνατότητα να αλλάξουν και επίσημα όνομα.
Φροντίστε να διασφαλίσετε ασφαλείς χώρους για τους τρανς μαθητές και μαθήτριες
Η πρόσβαση των τρανς μαθητών στις τουαλέτες ενδεχομένως να δημιουργεί κάποιο πρόβλημα – μελέτη έδειξε πως οι τουαλέτες – που είναι χώρος τον οποίο δεν επιτηρεί το προσωπικό – είναι ένας από τους λίγους χώρους που χρησιμοποιούνται για εκφοβισμό. Και ναι μεν οι τραμπούκοι πρέπει πάντα να λογοδοτούν, όμως ένας επιπλέον τρόπος ασφαλούς πρόσβασης στις τουαλέτες είναι να αφήνουμε τους τρανς μαθητές να φύγουν την ώρα που οι συμμαθητές τους μαζεύουν τα πράγματα τους.
Αναφερόμαστε κατά την ώρα του μαθήματος στους τρανς ανθρώπους έτσι ώστε να δείξουμε στους τρανς και cisgender μαθητές ότι υπάρχουν μοντέλα και για αυτούς. Το μικρό σχολικό περιβάλλον, για παράδειγμα, όπου ο εκπαιδευτικός συνεργάζεται στενά με εκπαιδευτικό ειδικής αγωγής – μπορεί να ακολουθήσει το παράδειγμα της πρωτοπόρου Lynn Conway, και οι καθηγητές Αγγλικών μπορούν να χρησιμοποιήσουν το έργο της συγγραφέως Janet Mock. Οι θεατρικές τάξεις, καθώς και η τάξεις των μέσων ενημέρωσης μπορούν να χρησιμοποιήσουν τους ρόλους που υποδύθηκε η Laverne Cox. Η βιβλιοθήκη του κάθε σχολείου μπορεί, αν θέλει, να εξοπλιστεί και με βιβλία με τρανς ήρωες και ηρωίδες.
Μπορούν να χρησιμοποιηθούν και διάφοροι χώροι δημιουργίας: οι μαθητές μπορούν να δημιουργήσουν τις δικές τους αφίσες, μπορούν να τυπωθούν τα εγχειρίδια της λεγόμενης Rainbow Teaching (ΛΟΑΤ διδασκαλίας) και οι οργανώσεις τρανς νέων διαθέτουν το κατάλληλο υλικό για να μάθετε πως μια τάξη μπορεί να μεταμορφωθεί σε ασφαλής και δεκτικός χώρος.
* Το όνομα έχει αλλάξει για να προστατεύσει την ταυτότητα του μαθητή.
• Η Allie George αρθρογραφεί με αυτό το ψευδώνυμο.
Το προσωπικό λέει συνήθως: «Εμείς δεν έχουμε κανένα τρανς μαθητή εδώ» - και αυτό γιατί έχουν άγνοια πως πολλοί τρανς μαθητές δεν έχουν ακόμα εκδηλώσει την ταυτότητα τους. Τουναντίον, οι εκπαιδευτικοί έχουν ενημερωθεί για τους μαθητές που έχουν κάνει μετάβαση σε νεαρή ηλικία – σε αυτό το στάδιο συχνά συνταγογραφούνται φάρμακα που επιβραδύνουν την εφηβεία και αναστολείς ορμονών ώστε να μην αναπτύσσονται τα δευτερεύοντα χαρακτηριστικά του φύλου. Άλλοι μαθητές μπορεί να μην επιθυμούν να κάνουν coming out ή το κάνουν επιλεκτικά. Ωστόσο για πολλούς μαθητές και μαθήτριες αυτή η απουσία ενημέρωσης πάνω σε ζητήματα διεμφυλικότητας και ταυτότητας φύλου πιθανότατα τις/τους αφήνει χωρίς τις κατάλληλες λέξεις με τις οποίες θα μπορούσαν να περιγράψουν τα συναισθήματα τους.
Έχει μεγάλη σημασία οι εκπαιδευτικοί να δημιουργήσουν ένα ασφαλές περιβάλλον για τους τρανς μαθητές και μαθήτριες, ασχέτως να γνωρίζουμε ή όχι αν υπάρχουν τέτοιοι μαθητές στα σχολεία μας. Κατ’ αυτό τον τρόπο οι μαθητές δέχονται την πρόκληση να διερευνήσουν το φύλο τους και στέλνεται ένα μήνυμα αποδοχής για όλους και όλες.
Κοινά θρανία για όλες και όλους
Συχνά οι μαθητές συχνά αναφέρουν ότι αιτία του άγχους που αισθάνονται είναι ο διαχωρισμός των θρανίων ανάλογα με το φύλο. Αυτό εξυπηρετεί αφάνταστα μαθητές και μαθήτριες που δεν έχουν ακόμα αποφασίσει για το φύλο τους (non-binary gender). Όπως, για παράδειγμα ο εντεκάχρονος Σαμ*: «Κάθε φορά που ακούω να λένε για ομάδες ανά δύο αγόρια ή κορίτσια, ξέρω ότι ή θα πρέπει να προσποιηθώ πως είμαι κορίτσι ή να έχω προβλήματα. Μου θυμίζει πως κανένας δεν με βλέπει έτσι ακριβώς όπως είμαι».
Από τη στιγμή που θα γνωρίσετε την τάξη σας, είναι πολύ εύκολο να ορίσετε τα θρανία τους ανάλογα με τις δεξιότητες, τους στόχους και τους βαθμούς που έχουν, ή την συμπεριφορά που παρουσιάζουν. Μέχρι να γίνει αυτό ζητήστε από τα παιδιά να καθίσουν δίπλα σε κάποιον που δεν γνωρίζουν, σύμφωνα με την ημερομηνία γέννησης ή με αλφαβητική σειρά. Τα θρανία που θα καθίσουν εξυπηρετούν και στην εξάλειψη του σχολικού εκφοβισμού, συμπεριλαμβανομένου και του τρανσφοβικού εκφοβισμού, εφόσον οι μαθητές που κινδυνεύουν περισσότερο μπορούν να καθίσουν δίπλα σε μαθητές που είναι δεκτικοί.
Εντοπίστε φαινόμενα τρανσφοβίας και πράξετε αναλόγως
Πολλά σχολεία διαθέτουν πλέον την εμπειρία ώστε να αντιμετωπίσουν προβλήματα που σχετίζονται με διαχέουσες επιθετικές τάσεις μικρής σημασίας, όπως το γνωστό «Αυτό είναι τόσο gay!». Ωστόσο, δεν έχουμε την δέουσα κατάρτιση να αντιμετωπίσουμε – ή ακόμα και να εντοπίσουμε – την τρανσφοβία. Η πιο κοινή εκδήλωση όταν «πειράζουν» ο ένας τον άλλον με προσφωνήσεις του αντίθετου φύλου. Αυτό είναι κάτι που χαρακτηρίζει συνήθως τα αγόρια, πηγάζει από ασυνείδητο μισογυνισμό και μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες για τους μικρής ηλικίας τρανς μαθητές και μαθήτριες.
Οι μαθητές τείνουν να απορροφούν γρήγορα μηνύματα που μεταδίδονται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και συχνά εκτίθενται στην τρανσφοβία χωρίς να το συνειδητοποιούν. Όταν προβάλλονται προγράμματα μεγάλης δημοτικότητας, όπως το Drag Race της RuPaul και τα ΜΜΕ αντιμετωπίζουν τις τρανς διασημότητες με κακό τρόπο, όπως την DJ Stephanie Hirst, μαθητές και μαθήτριες λαμβάνουν το μήνυμα ότι τέτοιες συμπεριφορές είναι αποδεκτές - ακόμα και όταν γίνονται για χάρη αστεϊσμού.
Το κλειδί εδώ είναι να μάθουν οι μαθητές ότι τέτοιες συμπεριφορές δεν είναι αρεστές. Από την εμπειρία μου κατάλαβα ότι ο απλός τρόπος αντιμετώπισης του φαινομένου είναι και ο πλέον αποτελεσματικός: υποθέτουμε ότι αυτές οι αντιδράσεις είναι αποτέλεσμα άγνοιας παρά μισαλλοδοξίας και φροντίζουμε να εξηγήσουμε γιατί έχουν προσβλητικό χαρακτήρα. Ξεκινάω την συζήτηση λέγοντας, «καταλαβαίνω πως δεν λέω τα πράγματα με τις σωστές λέξεις, αλλά,…» και να καταλήγω λέγοντας, «οπότε φροντίστε να διατυπώσετε με σαφήνεια τις απόψεις σας». Από τη στιγμή που θα γίνετε σαφής και κατανοητός ως εκπαιδευτικός, φροντίστε ώστε να υιοθετήσετε πολιτική μηδενικής ανοχής όσον αφορά την οποιαδήποτε τρανσφοβική εκδήλωση στο μέλλον. Το κλειδί εδώ είναι η συνέπεια, όπως συμβαίνει με όλες τις μορφές διαχείρισης της συμπεριφορά: κάθε φορά που εμφανίζεται το πρόβλημα, φροντίζετε να το αντιμετωπίσετε. Σε ελάχιστο χρονικό διάστημα έχετε μεταδώσει το μήνυμα ότι δεν ανέχεστε τρανσφοβικά σχόλια στην τάξη σας, με αποτέλεσμα να δημιουργήσετε ένα ασφαλέστερο περιβάλλον για τους τρανς μαθητές και μαθήτριες.
Τι σημασία έχει το όνομα;
Έχει σημασία να σεβαστούμε το όνομα που επιλέγουν οι μαθητές – αυτός ο τρόπος στέλνει σε τρανς μαθητές και μαθήτριες το ηχηρό μήνυμα ότι δέχεστε ασυζητητί την ταυτότητα τους. Η κοινότητα των διεμφυλικών / τρανς ανθρώπων θεωρεί ότι το όνομα που τους έχει αποδοθεί κατά την γέννηση είναι ένα «νεκρό όνομα» και δεν πρέπει να χρησιμοποιείται.
Καλό είναι να υπάρχει ένας ενημερωμένος κατάλογος με το θρανίο και το μητρώο των μαθητών για το αναπληρωματικό εκπαιδευτικό προσωπικό. Ορισμένα προγράμματα εγγραφής σας επιτρέπουν να καταχωρήσετε μαθητές και μαθήτριες σύμφωνα με το επιθυμητό τους όνομα και παίζει μεγάλο ρόλο να χρησιμοποιείτε το όνομα που θέλουν γιατί οι περισσότεροι διεμφυλικοί άνθρωποι μπορεί να μην έχουν, λόγω μικρής ηλικίας, την δυνατότητα να αλλάξουν και επίσημα όνομα.
Φροντίστε να διασφαλίσετε ασφαλείς χώρους για τους τρανς μαθητές και μαθήτριες
Η πρόσβαση των τρανς μαθητών στις τουαλέτες ενδεχομένως να δημιουργεί κάποιο πρόβλημα – μελέτη έδειξε πως οι τουαλέτες – που είναι χώρος τον οποίο δεν επιτηρεί το προσωπικό – είναι ένας από τους λίγους χώρους που χρησιμοποιούνται για εκφοβισμό. Και ναι μεν οι τραμπούκοι πρέπει πάντα να λογοδοτούν, όμως ένας επιπλέον τρόπος ασφαλούς πρόσβασης στις τουαλέτες είναι να αφήνουμε τους τρανς μαθητές να φύγουν την ώρα που οι συμμαθητές τους μαζεύουν τα πράγματα τους.
Αναφερόμαστε κατά την ώρα του μαθήματος στους τρανς ανθρώπους έτσι ώστε να δείξουμε στους τρανς και cisgender μαθητές ότι υπάρχουν μοντέλα και για αυτούς. Το μικρό σχολικό περιβάλλον, για παράδειγμα, όπου ο εκπαιδευτικός συνεργάζεται στενά με εκπαιδευτικό ειδικής αγωγής – μπορεί να ακολουθήσει το παράδειγμα της πρωτοπόρου Lynn Conway, και οι καθηγητές Αγγλικών μπορούν να χρησιμοποιήσουν το έργο της συγγραφέως Janet Mock. Οι θεατρικές τάξεις, καθώς και η τάξεις των μέσων ενημέρωσης μπορούν να χρησιμοποιήσουν τους ρόλους που υποδύθηκε η Laverne Cox. Η βιβλιοθήκη του κάθε σχολείου μπορεί, αν θέλει, να εξοπλιστεί και με βιβλία με τρανς ήρωες και ηρωίδες.
Μπορούν να χρησιμοποιηθούν και διάφοροι χώροι δημιουργίας: οι μαθητές μπορούν να δημιουργήσουν τις δικές τους αφίσες, μπορούν να τυπωθούν τα εγχειρίδια της λεγόμενης Rainbow Teaching (ΛΟΑΤ διδασκαλίας) και οι οργανώσεις τρανς νέων διαθέτουν το κατάλληλο υλικό για να μάθετε πως μια τάξη μπορεί να μεταμορφωθεί σε ασφαλής και δεκτικός χώρος.
* Το όνομα έχει αλλάξει για να προστατεύσει την ταυτότητα του μαθητή.
• Η Allie George αρθρογραφεί με αυτό το ψευδώνυμο.
piccoli maschi con la gonna
ecco. è fatta.
stamattina Momo appena sveglio invece della felpa ha voluto mettere sopra al pigiama un vestitino di cotone che da qualche giorno gira per casa - un'amichetta l'ha dimenticato da noi in montagna e l'abbiamo da poco recuperato.
al momento di cambiarsi per andare all'asilo ha chiesto di tenerlo.
anche ieri mattina l'aveva messo, ma in una tranquilla e pigra domenica sembrava solo di giocare ai travestimenti (con la differenza che quando gioca ai travestimenti lo dice chiaramente).
non aveva mai chiesto di mettere un certo vestito: le sue uniche richieste per l'asilo riguardavano finora i giochi da portare con sè.
non ho commentato, non commento mai le sue scelte mattutine e dunque non volevo sottolineare questa.
ho ottenuto che lo infilasse sopra i pantaloni, oggi piove e fa freddo.
non gli ho preannunciato possibili prese in giro o stranezze da parte dei compagni (se ci saranno le affronteremo, ma se per miracolo non ci fossero inutile allarmarlo in anticipo): l'unico strumento che gli ho dato è stata una foto del matrimonio in cui il suo papà aveva un bellissimo vestito giallo sopra i pantaloni uguali, e se l'è portata a scuola - mi è chiarissimo che un vestito "da ballerina" come lo chiama lui, non è un gran bubu e mi pare sia chiaro anche a lui, ma mi serviva una possibile risposta veloce ad un eventuale attacco.
la maestra sulle prime era un po' perplessa, ma gli ha detto subito che era molto elegante.
per il resto non ci sono stati molti sguardi.
appena si è allontanato, con la maestra abbiamo concordato che se lo prenderanno in giro c'è la foto del papà per una prima spiegazione (e mi piace molto l'idea di questo scudo spaziale amorevole e giallo) e che comunque lei è lì pronta a dire che non c'è niente di male a vestirsi come ognuno ritene meglio.
l'ho salutato come sempre, mi sono messa in macchina e ho pianto per mezz'ora terrorizzata da quello che potrebbero fargli e mentre frignavo e guidavo sono pure andata addosso a uno (per fortuna poca cosa).
sono spaventata, sì.
ma sono anche molto fiera di questo bimbo che esprime con estrema naturalezza quello che sente e desidera, e che oggi non si è negato un piacere.
la sperimentazione di genere a tre anni è una bella fase, di curiosità e scoperte: cerco di dargli la libertà di fare esperienza, consapevole che non sarà una gonna a determinare il suo orientamento sessuale - oggi lui impara che la mamma lo sosterrà in ogni sua scelta, anche se saranno scelte difficili; e impara che ogni scelta ha delle conseguenze, che le conseguenze possono essere belle o brutte e che la libertà consiste nell'affrontarle.
adesso ho tutta la giornata, tra i mille impegni, per prepararmi a reagire con la più attenta misura, stasera, alla sua giornata: niente di che, se sarà stata niente di che, partecipe se sarà stata difficile, allegra se tornerà a casa allegro.
stamattina Momo appena sveglio invece della felpa ha voluto mettere sopra al pigiama un vestitino di cotone che da qualche giorno gira per casa - un'amichetta l'ha dimenticato da noi in montagna e l'abbiamo da poco recuperato.
al momento di cambiarsi per andare all'asilo ha chiesto di tenerlo.
anche ieri mattina l'aveva messo, ma in una tranquilla e pigra domenica sembrava solo di giocare ai travestimenti (con la differenza che quando gioca ai travestimenti lo dice chiaramente).
non aveva mai chiesto di mettere un certo vestito: le sue uniche richieste per l'asilo riguardavano finora i giochi da portare con sè.
non ho commentato, non commento mai le sue scelte mattutine e dunque non volevo sottolineare questa.
ho ottenuto che lo infilasse sopra i pantaloni, oggi piove e fa freddo.
non gli ho preannunciato possibili prese in giro o stranezze da parte dei compagni (se ci saranno le affronteremo, ma se per miracolo non ci fossero inutile allarmarlo in anticipo): l'unico strumento che gli ho dato è stata una foto del matrimonio in cui il suo papà aveva un bellissimo vestito giallo sopra i pantaloni uguali, e se l'è portata a scuola - mi è chiarissimo che un vestito "da ballerina" come lo chiama lui, non è un gran bubu e mi pare sia chiaro anche a lui, ma mi serviva una possibile risposta veloce ad un eventuale attacco.
la maestra sulle prime era un po' perplessa, ma gli ha detto subito che era molto elegante.
per il resto non ci sono stati molti sguardi.
appena si è allontanato, con la maestra abbiamo concordato che se lo prenderanno in giro c'è la foto del papà per una prima spiegazione (e mi piace molto l'idea di questo scudo spaziale amorevole e giallo) e che comunque lei è lì pronta a dire che non c'è niente di male a vestirsi come ognuno ritene meglio.
l'ho salutato come sempre, mi sono messa in macchina e ho pianto per mezz'ora terrorizzata da quello che potrebbero fargli e mentre frignavo e guidavo sono pure andata addosso a uno (per fortuna poca cosa).
sono spaventata, sì.
ma sono anche molto fiera di questo bimbo che esprime con estrema naturalezza quello che sente e desidera, e che oggi non si è negato un piacere.
la sperimentazione di genere a tre anni è una bella fase, di curiosità e scoperte: cerco di dargli la libertà di fare esperienza, consapevole che non sarà una gonna a determinare il suo orientamento sessuale - oggi lui impara che la mamma lo sosterrà in ogni sua scelta, anche se saranno scelte difficili; e impara che ogni scelta ha delle conseguenze, che le conseguenze possono essere belle o brutte e che la libertà consiste nell'affrontarle.
adesso ho tutta la giornata, tra i mille impegni, per prepararmi a reagire con la più attenta misura, stasera, alla sua giornata: niente di che, se sarà stata niente di che, partecipe se sarà stata difficile, allegra se tornerà a casa allegro.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εδώ σχολιάζεις εσύ - Comment Here
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.