Τα LGBT ζευγάρια δηλώνουν πρόθυμα να αναλάβουν παιδιά που κανένας δεν θέλει

Οι LGBT θετοί γονείς βγαίνουν ανοικτά προς τα έξω

Όταν η τοπική κοινωνία έμαθε, γύρω στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ότι η Jo και η σύντροφός της Liz σκόπευαν να παιδοθετήσουν τη Lucy*, το κοριτσάκι που μεγάλωναν με αναδοχή, τα πράγματα δεν ήταν καθόλου εύκολα. Η εξηντάχρονη σήμερα Jo θυμάται: «Βρίσκαμε ακαθαρσίες σκύλου στην πόρτα μας, ο κόσμος έλεγε πως αυτό που κάναμε ήταν αμαρτία και πως δεν είχαμε κανένα δικαίωμα να αναλάβουμε το παιδί». Αν δεν είχε προτείνει η ίδια η μητέρα της Lucy εμάς ως θετούς γονείς, δεν θα είχαμε την παραμικρή ελπίδα να μας παραδώσει το κοριτσάκι. Η κοινωνική πρόνοια. «Ήδη μας είχαν ξεκόψει οτιδήποτε είχε να κάνει με παιδοθεσίες», αναφέρει η Jo.

Στην πραγματικότητα, μόνο το όνομα της Jo θα υπήρχε στα επίσημα χαρτιά εφόσον  τα ζευγάρια του ίδιου φύλου δεν είχαν μέχρι το 2006 κανένα δικαίωμα να αναλάβουν από κοινού ζητήματα κηδεμονίας. Αναμφιβόλως, η αλλαγή στη σχετική νομοθεσία ενθέρρυνε περισσότερα ζευγάρια, αναφέρει ο Tor Docherty διευθύνων σύμβουλος ττης φιλανθρωπικής εταιρίας για θέματα αναδοχής και παιδοθεσίας των LGBT ζευγαριών New Family Social (NFS).

Οι αριθμοί ακολουθούν κάθε χρόνο ανοδική πορεία: το 2014, το 7% των υιοθετημένων παιδιών στην Αγγλία πήγε σε ζευγάρια του ιδίου φύλου, σε σύγκριση με το 6% του προηγούμενου χρόνου. «Έχει μεγάλη σημασία να έχουν τα ίδια νόμιμα δικαιώματα και οι δύο γονείς γιατί στην αντίθετη περίπτωση νόμιμος κηδεμόνας θα είναι μόνο ο ένας γονέας και ο άλλος δεν θα έχει κανένα απολύτως δικαίωμα», αναφέρει ο Docherty. Αυτό βρίσκει σύμφωνη τη Jo συμφωνεί, η οποία ανέφερε πως τόσο η ίδια όσο και η Liz, που απεβίωσε πριν τέσσερα χρόνια, ουδέποτε αισθάνθηκαν ως ισότιμοι γονείς.

Η NFS διοργανώνει τη Βδομάδα Παιδοθεσίας και Αναδοχής από LGBT ζευγάρια και ζητά από τους ΛΟΑΤ ανθρώπους να σκεφτούν πολύ σοβαρά να αναλάβουν τη κηδεμονία ενός παιδιού. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της φιλανθρωπικής εταιρίας αν έστω το 1% των LGBT αποφάσιζαν να παιδοθετήσουν ή να γίνουν ανάδοχοι γονείς, κανένα παιδί δεν θα βρισκόταν στην αναμονή για να βρει ένα νέο σπίτι. Το βασικότερο, όπως αναφέρει ο Docherty, αυτά τα ζευγάρια δείχνουν πολύ πιο πρόθυμα απ’ ότι τα ετερόφυλα ζευγάρια – τα οποία αρχίζουν να σκέφτονται σοβαρά το θέμα της παιδοθεσίας αφού έχουν αποτύχει όλες οι προσπάθειες επιβοηθούμενης αναπαραγωγής – να αναλάβουν παιδιά που δύσκολα θα παιδοθετούσε άλλο ζευγάρι είτε γιατί είναι κάπως μεγάλα σε ηλικία ή γιατί έχουν ειδικές ανάγκες ή γιατί πρόκειται για αδέλφια.

Οι 33χρονοι James και Owen παιδοθέτησαν το 2012 τον τρίχρονο Rhys. «Η διαδικασία της παρένθετης μητρότητας έμοιαζε πολύ κατασκευασμένη για τα γούστα μας», ανέφερε ο James. «Μας άρεσε η ιδέα ενός παιδιού, όσο κοινότυπο και να ακούγεται. Τα ετερόφυλα ζευγάρια αναζητούν συνήθως ένα παιδί με βάση συγκεκριμένα κριτήρια. Ο σύντροφός μου και εγώ ήμασταν πολύ πιο ανοιχτοί και πιο πρόθυμοι να αναλάβουμε κάποιο μεγαλύτερο παιδί. Το συναίσθημα ήταν ανεπανάληπτο».

Η Jemma, 31, και η Laura, 30 poy παιδοθέτησαν τη Cloe* πριν από δύο χρόνια όταν ήταν 20 μηνών, είχαν ήδη αποφασίσει ότι δεν θα προσέτρεχαν σε μια τράπεζα σπέρματος. «Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα, κατά την άποψη μας, τη στιγμή που υπάρχουν τόσα παιδιά να αναζητούν τη ζεστασιά ενός σπιτιού και ουδόλως μας ενδιέφερε να υπάρχει κάποια βιολογική σχέση», αναφέρει η Jemma. «Η αλλαγή στην Cloe ήταν απίστευτη. Οι ανταμοιβές που αποκομίζουμε βλέποντας τι συμβαίνει σε αυτό το παιδί είναι πραγματικά εκπληκτικές».

Μπορεί η προκατάληψη για τα ζευγάρια του ίδιου φύλου να μην είναι τόσο έντονη σήμερα, απ’ ότι την εποχή της Jo και της Liz, όμως κάποια θέματα δεν έχουν λυθεί τελείως. Η έρευνα που έκανε η οργάνωση Δράση για τα Παιδιά το 2013 αποκάλυψε ότι το 32% των LGBT στη Βρετανία πιστεύουν ότι το να είσαι LGBT  σημαίνει ότι δεν μπορείς να γίνεις ανάδοχος γονέας και σε περσινή έρευνα της φιλανθρωπικής οργάνωσης  NFS με δείγμα 400 LGBT που ανέλαβαν παιδιά με παιδοθεσία ή με αναδοχή, φάνηκε ότι το ένα τρίτο των ερωτηθέντων πιστεύουν ότι η διαδικασία της παιδοθεσίας θα ήταν πολύ πιο απλή αν ήταν ετεροφυλόφιλοι/ες.

Ο Docherty μας ενημέρωσε ότι «ακούμε κάποιες φορές τα μέλη μας να αναφέρουν ότι πέρασαν από μια πολύ δύσκολη διαδικασία αξιολόγησης. Τα προβλήματα ξεκινούν από ορισμένους μεμονωμένους κοινωνικούς λειτουργούς. Υπάρχουν ακόμα κάποια σημεία κακών πρακγτικών, όμως αυτό αφορά μια μειοψηφία και οι υπόλοιποι επαγγελματίες είναι πραγματικά εξαιρετικοί».

Και υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι οι τάσεις γίνονται θετικές. Σύμφωνα με μια άλλη έρευνα της NFS τα τρία τέταρτα των κοινωνικών λειτουργών πίστευαν ότι αφού οι λεσβίες και οι γκέι ήταν ανοικτοί ως άνθρωποι στη διαφορετικότητα, η ικανότητα τους να στηρίξουν ένα παιδί που καταλαβαίνει πως είναι διαφορετικό, ήταν ένα πολύ σημαντικό θετικό τους στοιχείο. «Γνωρίζουμε LGBT ανθρώπους που θα σταθούν ως βράχοι αντοχής δίπλα σε ένα τέτοιο παιδί», λέει ο Docherty.

Ο Paul*, τρανς άνθρωπος που έχει παιδοθετήσει, πιστεύει ότι η δικές του εμπειρίες έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για να αναλάβει ένα δίχρονο αγοράκι τον περασμένο Ιούνιο. «Το γεγονός ότι είχα παλέψει με την ταυτότητά μου, το ότι πέρασα από διάφορες αντίξοες συνθήκες, το ότι είχα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου και βγήκα πιο δυνατός ως άνθρωπος μέσα από όλες αυτές τις διαδικασίες, ήταν στοιχεία που με έκαναν κατάλληλο ως γονέα στα μάτια των υπευθύνων για τις παιδοθεσίες», ανέφερε ο 40χρονος. «Σε αναγάγει στο σωστό μοντέλο και πηγή στήριξης για ένα παιδοθετημένο παιδί που μπορεί εκείνη τη στιγμή να παλεύει με το δικό του υπόβαθρο και ιστορία».

Ο Paul πιστεύει ότι δεν θα ήταν δύσκολο να του δώσουν ένα παιδί όντας τρανς άνθρωπος πριν αλλάξει η νομοθεσία το 2006. Η παιδοθεσία αποτελεί εμπειρία που σου αλλάζει τη ζωή, «Δεν θα μπορούσα να ευχηθώ να μου τύχει κάτι καλύτερο. Είναι πανέξυπνος και έχουμε ταιριάξει τόσο πολύ σα να ήμασταν φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον».

Τρανς γονεϊκότητα: αναζητώντας την εκπλήρωση

Η Joan* είναι κατενθουσιασμένη που πρόκειται να γίνει γιαγιά – κάτι που ποτέ δεν πίστευε ότι θα πραγματοποιηθεί ως επιθυμία. Ο ένας της γιος δεν ενδιαφερόταν να γίνει πατέρας και ο άλλος της γιος, ο David*, αποκάλυψε ότι ήταν διεμφυλικός στα 22 του χρόνια κι έτσι διέγραψε κάθε ελπίδα να αποκτήσει παιδιά. Αλλά όλα αυτά άλλαξαν τον περασμένο χρόνο όταν ο David έγινε ένας από τους λίγους ενήλικες τρανς στην Αγγλία που όχι μόνο αποφάσισε να παιδοθετήσει, αλλά να αναλάβει μόνος του το παιδί.

«Όταν ο David», θυμάται η Joan, «ήταν 13 μου είπε ότι δεν ήθελε να αποκτήσει παιδιά και ότι θα φρόντιζε να παιδοθετήσει ένα, οπότε γνώριζα τι έπαιζε στο βάθος του μυαλού του. Όταν μου είπε ότι επρόκειτο να αναλάβει τον Joe*, δεν μου προκάλεσε την παραμικρή έκπληξη και απλώς ανησυχούσα πως θα τα έβγαζε πέρα μόνος του. Θυμάμαι ότι αναζήτησα στο Google ανάλογες περιπτώσεις και βρήκα μόνο μια περίπτωση τρανς ανθρώπου που είχε παιδοθετήσει, αλλά κανένας τρανς δεν είχε μπει μόνος του σε αυτή τη διαδικασία. Φοβήθηκα ότι θα είχαν να παλέψουν με πολλές προκαταλήψεις, όμως η κοινωνική λειτουργός που είχε αναλάβει την υπόθεση ήταν φανταστική και βοήθησε να διαλυθούν οι φόβοι μου.

«Θέλουμε με τον σύζυγο μου να ασχοληθούμε πάρα πολύ με την ανατροφή του Joe. Δεν βλέπω πότε θα περάσουν οι μέρες μέχρι να τον συναντήσω γιατί η όλη διαδικασία ήταν πολύ αργή και στην αρχή μας επέτρεπαν μόνο να τον παρατηρούμε από μακριά. Θυμάμαι μια μέρα που στο ΙΚΕΑ και καθίσαμε ακριβώς στον ίδιο καφέ που ήταν ο David με τον γιο του και έτσι καταφέραμε να τον δούμε. Έκτοτε η συχνότητα των επαφών έγινε μεγαλύτερη, έχουμε πάει στα μαγαζιά μαζί του και τον πήραμε μαζί μας στο τραμ.

«Ο David είναι τώρα πιο ολοκληρωμένος ως άνθρωπος απ’ ότι στο παρελθόν. Είναι πατέρας και μητέρα για τον Joe και αισθάνομαι ότι η παιδοθεσία του πηγαίνει. Με ανησυχεί τι θα γίνει όταν κάποτε ο Joe θα αρχίσει το σχολείο – αν θα πέσει θύμα εκφοβισμού σαν παιδοθετημένο παιδί με τρανς γονέα. Η σκέψη ότι θα τον βασανίσουν με κάνει και υποφέρω. Τόσο ο σύζυγός μου όσο κι εγώ είμαστε απόφοιτοι πανεπιστημίου και θα μας προβλημάτιζε ιδιαίτερα αν τα παιδιά μας δεν είχαν κάνει το ίδιο. Αλλά με τον Joe δεν κάνω τέτοιες σκέψεις  – θέλω να είναι ένα ευτυχισμένο παιδί και να κάνει αυτό που θεωρεί ότι είναι σωστό γι’ αυτόν».

* Τα ονόματα έχουν αλλάξει

μετάφραση 
Irene Petropoulou

http://www.theguardian.com/social-care-network/2015/mar/04/gay-bisexual-transgender-foster-parents-adopters?CMP=twt_gu

https://www.mixcloud.com/…/%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%AC%CE%BC%…/