γιατί η ΛΟΑ δεν θα πάει στο πράιντ

 http://www.loa.gr/

Πολιτική Εκδήλωση υπέρ των Τρανς Δικαιωμάτων

12 Ιουνίου 2015

Αίθουσα Χατζηδάκι Νομικής Σχολής Αθηνών 
Σόλωνος 57, Αθήνα

Φέτος είναι μια πολύ σημαντική χρονιά για το ΛΟΑΤΚΙ κίνημα. Έχουμε μία κυβέρνηση αριστερή, με παλιές και παλιούς συμμάχους, το σύμφωνο συμβίωσης μόλις παρουσιάστηκε (ελλιπές, βέβαια, και πάλι, ως προς την ταυτότητα φύλου και την παιδοθεσία), καταργήθηκε ο εγκληματικός νόμος του Λοβέρδου, και για πρώτη φορά εκπρόσωποι της νομοθετικής εξουσίας ανταποκρίνονται στις δεσμεύσεις τους απέναντί μας. Εν ολίγοις, οι συνθήκες γύρω μας είναι θετικές -θα περιμέναμε λοιπόν πως φέτος θα γιορτάζαμε ένα πολύμορφο, συνθετικό, συμπεριληπτικό πράιντ.

Ξέρουμε ότι δυστυχώς δεν θα γινει έτσι. Έχουμε πάλι ένα πράιντ που το τρέχουν άτομα χωρίς πολιτική συνείδηση. Στο πρόσφατο παρελθόν χρησιμοποιήθηκαν άσκεφτα και ακατέργαστα λεσβοφοβικά σλόγκαν και εικόνες, όπως η Θεά Αθηνά που μας βγήκε λεσβία επειδή, λέει, δεν είχε καμία σχέση με άντρες... Οι αφίσες τους είναι συντριπτικά ανδροκεντρικές, γυρίζοντάς μας δεκαετίες χρονια πίσω, τότε που λεγόταν “γκέι πράιντ”... Οι αποφάσεις τους παίρνονται κεκλεισμένων των θυρών, χωρίς να έχει προηγηθεί καμία συζήτηση με τις ομάδες. Η οργανωτική επιτροπή -της οποίας η δομή και η λειτουργία παραμένουν θολές και μη σύμφωνες με τα πιστεύω μας- δέχεται μεν προτάσεις από το κοινό, αλλά η επιλογή γίνεται κάθε φορά με κριτήρια ασαφή, και χωρίς ενημέρωση και συνδιαμόρφωση με τις ομάδες.

Το πράιντ δεν έχει κινηματική παρουσία στη διάρκεια του χρόνου, και ειδικά τα τελευταία χρόνια. Ως εκ τούτου, δεν ξέρουν και δεν τους ενδιαφέρει να στηρίξουν καμία θέση της κοινότητας, μην έχοντας ιδέα από τις απαραίτητες ζυμώσεις μέσα σε ένα κίνημα που δημιουργεί πολιτική συνείδηση, που δημιουργεί διεκδικητική συνείδηση, που βγαίνει στους δρόμους ξέροντας μέχρι το μεδούλι τί σημαίνει λεσβοφοβία και τρανσφοβία, και που δεν επικεντρώνεται μόνο στην ομοφοβία ως την κορωνίδα του σύμπαντος των φοβιών, καταργώντας γυναίκες, τρανς άτομα, μπάϊ, κουίρ, ίντερσεξ. Επιλέγει να εμφανιστεί ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ μέσα στο χρόνο -όταν, μόνο για φέτος, έχουν καταγραφεί μέχρι στιγμής πάνω από 60 επιθέσεις σε ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα στη χώρα. Κι εμείς πάλι βρισκόμαστε στη θέση να δίνουμε πολύ από το χρόνο μας, ασχολούμενες με μια επιτροπή που πέφτει συνέχεια σε ατοπήματα, ιδεολογικά και πολιτικά, και που ταλαιπωρεί και αποπροσανατολίζει εντέλει τις ομάδες από το έργο που κάνουν όλο το χρόνο.

Οι ομάδες κάναμε όλη αυτή τη χρονιά επανειλημμένες προσπάθειες για τη συμπερίληψη του Ταυ μέσα στο πράιντ. Μετά από τις υποτιμητικές και ανεπαρκείς προτάσεις της τελευταίας στιγμής από την οργανωτική επιτροπή, προκειμένου να καλύψουν τις τρανσφοβικές τους θέσεις, η τρανς κοινότητα αποφάσισε να απέχει -και εμείς επίσης, ως αλληλέγγυες. Θεωρούμε ότι η τρανσφοβία εκφράζει τον ύστατο μηχανισμό συντήρησης και προστασίας του κατασκευασμένου και καταπιεστικού διπόλου των φύλων. Ξέρουμε πως ο αγώνας για την καταπολέμηση της καθημερινής τρανσφοβίας, ειδικά μέσα στο ΛΟΑΤΚΙ+ κίνημα, είναι από τα πρώτα σημεία διεκδίκησης, μαζί με την πίεση για τη νομική και όχι μόνο αναγνώριση της ταυτότητας φύλου. Πιστεύουμε πως η μη ισότητα της τρανς κοινότητας αποτελεί ένα από τα τελευταία τείχη που πρέπει να πέσουν ανάμεσά μας -και αναγνωρίζουμε πως έχουμε μπροστά μας πολύ δρόμο που, για να τον διανύσουμε αλληλέγγυα, ανθρώπινα και κυρίως για να τον ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ, πρέπει, περισσότερο από ποτέ, να δώσουμε χώρο και φωνή στην Τρανς κοινότητα. Κι όμως, βιώσαμε και βιώνουμε από το ίδιο το πράιντ το καπέλωμα της τρανς κοινότητας, και την αντίληψη οτι όλα τα τρανς άτομα είναι ψυχικά τραυματισμένα. Η έκφραση τρανσφοβικών σχολίων από μέρους τους καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς δείχνει, δυστυχώς, μια βαθιά συναίνεση με την καθημερινή αγοραία γνώμη για τα τρανς άτομα. Στη σημερινή εποχή, με όλη τη θεωρία περί φύλου και τρανσφεμινισμού διάχυτη και προσβάσιμη, το πράιντ φαίνεται να είναι επικίνδυνα παρωχυμένο.

Θα μπορούσαμε να έχουμε ένα καταπληκτικό πράιντ. Κι αυτό γιατί τα τελευταία χρόνια οι οργανώσεις έχουν κάνει άλματα. Ο πολιτικός και θεωρητικός λόγος που παράγουν είναι πραγματικά χωρίς προηγούμενο. Ομάδες σαν τα Καμένα Σουτιέν δημιουργούν συνέχεια μία τεράστια παρακαταθήκη θεωρητικού υποβάθρου, εύκολα προσβάσιμου στις υπόλοιπες οργανώσεις. Οι Οικογένειες Ουράνιο Τόξο έχουν κάνει τέτοια πρόοδο στην ορατότητα της λεσβιακής-γκέι-τρανς γονεϊκότητας, που έχουν ταραχτεί τα βαλτωμένα νερά σε μία χώρα με τις πιο συντηρητικές αντιλήψεις για την οικογένεια στην Ευρώπη. Οι εκπαιδευτικοί ενάντια στην ομοφοβία παρεμβαίνουν πια σε πραγματικά σχολεία, αντί να προσεγγίζουν θεωρητικά το θέμα, και πραγματικό διδακτικό δυναμικό παρακολουθεί τις παρεμβάσεις τους στο θέμα της ομοφοβίας-τρανσφοβίας στα σχολεία.Το Κουίρ Τρανς έφερε την έννοια του προνομίου σε πρώτο επίπεδο αναγνωρισιμότητας σε όλους τους τομείς, με τη φοβερη γλωσσική και κοινωνική τους ευαισθησία. Το ΣΥΔ έσπρωξε το θέμα της θεσμικής αναγνώρισης της ταυτότητας φύλου όσο ποτέ στο παρελθόν. Εμείς, η Λεσβιακή Ομάδα Αθήνας, με το βιωματικό μας κύκλο, έχουμε βοηθήσει να ανασύρουμε από την πλήρη αφάνεια στην περήφανη επιφάνεια το χειρότερο είδος γυναίκας στην πλέον μισογυνίστικη χώρα της Ευρώπης: τη λεσβία. Στην Κάλορ Γιουθ ζυμώνεται ένα μεγάλο κομμάτι της ΛΟΑΤΚΙ+ νεολαίας στη σύγχρονη πραγματικότητα του ΛΟΑΤΚΙ+ ακτιβισμού. Και πολλές άλλες ομάδες, για τις οποίες έχουμε πολλά να πούμε...

Κι όμως, το Πράιντ διάλεξε να πορευτεί μόνο του, μακρυά από οποιαδήποτε συνδιαμόρφωση και συνδιαλλαγή με όλες τις παραπάνω οργανώσεις -αντί να κάνει την πλέον αυτονόητη κίνηση για ένα πράιντ, που είναι η συμπερίληψη και όχι ο αποκλεισμός. Που είναι η ενσυναίσθηση με κοινωνικά περιθωριοποιημένα άτομα, όπως οι οροθετικές γυναίκες των οποίων οι ζωές καταστράφηκαν και κάποιες χάθηκαν με τις συλλήψεις του ΚΕΕΛΠΝΟ, και όχι η συνεργασία με τέτοιους φορείς αυταρχισμού και κοινωνικού μίσους. Αυτή τη στιγμή το πράιντ δεν είναι ενοποιητικό, παρ’ όλες τις προσπάθειές τους να πείσουν για το αντίθετο.

Ζητάμε ένα ενοποιητικό, διαθεματικό πράιντ, που θα στηρίζει των αγώνα μας να αποτινάξουμε τη μόνιμη σεξουαλικοποίηση και εμπορευματικοποίηση των σωμάτων και των ζωών μας. Πιστεύουμε πως ο μόνος τρόπος να επιτευχθεί είναι η ισότιμη συμμετοχή των οργανώσεων και των ομάδων, πολιτικά, ιδεολογικά, ουσιαστικά και πρακτικά. Κρίνουμε πως κάτι τέτοιο είναι άμεσα εφικτό, αφού το μόνο που απαιτείται είναι να μπορουμε να συνομιλούμε, να αλληλοεισακουόμαστε, να δουλεύουμε μαζί, να ζυμωνόμαστε μαζί και να προσβλέπουμε σε ένα ενωμένο κίνημα χωρίς φοβίες, εσωτερικευμένες και μη. Όλα αυτά, δηλαδή, που οι ομάδες εδώ και χρόνια γνωρίζουμε καλά και κάνουμε έτσι κι αλλιώς καθημερινά πράξη.

12 Ιουνίου 2015

Λεσβιακή Ομάδα Αθήνας