Υπήρξες γονιός, εργαζόμενη, ντίβα, ακτιβίστρια, μα πάνω απ' όλα ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Μέχρι το τελος, η Νανά παραμένε ενεργό μέλος του ΣΥΔ (Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών), της Homophonia- Thessaloniki Pride, καθώς και του Τμήματος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ. 
Με τις προσπάθειες και τους αγώνες της, έθετε πάντα σαν στόχο την αναγνώριση των δικαιωμάτων όχι μόνο της τρανς κοινότητας, αλλά και ολόκληρου του LGBTQI χώρου.

8 ώρες · Τροποποιήθηκε

Αντί επικήδειου.

Μ' αρέσει να μην λέω πολλά. Είναι που δεν θέλω τα λόγια να σκεπάζουν την στιγμή. Είναι που όσα και να πω, δεν θα καταφέρουν ποτέ να περιγράψουν το μεγαλείο της ψυχής σου και την ακόρεστη δίψα που είχες για ζωή. Οι λέξεις φαντάζουν τόσο δα "μικρούλικες" - θυμάσαι, μια απ' τις αγαπημένες λέξεις σου -μπροστά σ' αυτά που εσύ έζησες και μάλιστα στο έπακρο. Γεύτηκες την χαρά, την δόξα, τον έρωτα, την αγάπη. Είχες τον τρόπο σου να γιατρεύεις μια μια όλες τις πληγές που σε ανάγκασαν να κουβαλάς...αλήθεια, ποτέ δεν μου είχες απαντήσει, όσες φορές κι αν σε ρώτησα, από πού την αντλούσες όλη αυτή τη δύναμη...; Πώς κατάφερνες να μας παρασέρνεις όλους και να μας πείθεις κιόλας, πως την ζωή τελικά, δεν αξίζει να την παίρνουμε στα σοβαρά...;

Όσο κι αν μας δυσκολεύει, δεν σου πρέπουν τα δάκρυα Νανά. Εσένα σου πρέπουν τα τραγούδια, τα χαμόγελα. Έτσι είναι ο πιο ταιριαστός τρόπος να σε θυμόμαστε. Η απώλειά σου θα μας στοιχειώσει πολλές νύχτες, όταν ξάγρυπνοι θα σε αναπολούμε. Να, σαν κι απόψε που δεν θα κλείσω μάτι κι αντί να σωπαίνω, τελικά φλυαρώ...Όμως εμείς οφείλουμε να σε θυμόμαστε όπως αγαπούσες. Περήφανα, τραγουδιστά, σαρκάζοντας την σοβαροφάνεια που τόσο απεχθανόσουν.
Όλη σου η ζωή ένας διαρκής αγώνας για αξιοπρέπεια, μια αέναη περιπέτεια σε πολλά διαφορετικά κεφάλαια. Και τα κατάφερες. Στάθηκες αγέρωχη και μας έδωσες το μεγαλύτερο μάθημα. Πως τα αγαθά, κόποις κτώνται. Υπήρξες γονιός, εργαζόμενη, ντίβα, ακτιβίστρια, μα πάνω απ' όλα ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Και στέκομαι με έμφαση σ' αυτήν σου την ιδιότητα, καθώς δεν είναι διόλου αυτονόητο πια για όλους...όπως δεν είναι και δίκαιο για όλους, να λέγονται ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

Θα μου λείψεις πολύ Νανά...και θα μου λείψεις γιατί βαθιά μέσα μου το ξέρω πως δεν θα συναντήσω ποτέ ξανά προσωπικότητα της δικής σου μεγαλοπρέπειας...θα λείψεις σε όλους πολύ, καθώς για τον καθένα χωριστά σημαίνεις κάτι διαφορετικό. Νιώθω τυχερή που σε γνώρισα και μοιράστηκα μαζί σου τόσες στιγμές. Νιώθω ευλογημένη που μπόρεσα δίπλα σου να έχω λίγη απ' την λάμψη σου...κι απ' τα λόγια μου αυτά, αν μπορείς, να κρατήσεις την κάθε λέξη, γιατί τα εννοώ. Ακόμη κι αν σε πίκρανα, ακόμη κι αν δεν σου έκανα πάντα όλα τα χατίρια...δεν είμαι εξάλλου κι ο πιο εύκολος άνθρωπος. Το ήξερες. Όλα τα ήξερες. Τα μάτια σου διαβάζαν την κάθε μου σκέψη. Μαντεύαν την κάθε μου συννεφιά...
Θα σου έλεγα να αναπαυτεί η ψυχούλα σου και να γαληνέψεις εκεί που θα πας, κι άλλα τέτοια γλυκερά, όμως θαρρώ πως ούτε κι εκεί θα έχεις ησυχία. Και γιατί άλλωστε...; Να τα κάνεις όλα άνω κάτω, να οργανώσεις καινούρια γλέντια και φαγοπότια με όλους όσους θα συναντήσεις εκεί. Να είσαι ο εαυτός σου. Ο ρόλος που τόσο αγαπούσες πάντα...
Θα σε φυλάω στην καρδιά μου παντοτινά...

Αμαλία Μανωλοπούλου

Yesterday, on the 20th of August, Nana died of cancer. She was a very generous person and always there for anybody who needed help. She had an incredible strong personality and fought for a lifetime to defend what she is. Despite all the difficulties she was faced with (social isolation because of her identity, economic situation), she was not alone in this difficult time. Many people who loved her and people who admired her were there for her until the end. Maybe this example of solidarity will sensitize more people about the social isolation of elderly LGBTIQ persons and it may increase solidarity among us. 
Thank you, Nana, for what you meant to us.

http://daphnechronopoulou.blogspot.gr/2015/08/blog-post_9.html#ixzz3kQVnT8g6