Έγινε σήμερα στο Nosotros μια ενδιαφέρουσα κουβέντα για το τι έχουμε κατακτήσει ως τώρα σαν κοινότητα, ποιες θα είναι ή οφείλουν να είναι οι μελλοντικές διεκδικήσεις διεκδικήσεις μας, πως θα γίνουν αυτές οι διεκδικήσεις κατακτήσεις και άλλα πολλά.
Ακούστηκαν πολλές και ενδιαφέρουσες απόψεις, μερικές φορές ακούστηκαν και προβληματικές ιδέες αλλά όλα συγκλίνουν στην σκέψη ότι πρέπει να ανταμώνουμε και να μιλάμε.
Στην εκδήλωση τις "Οικογένειες Ουράνιο Τόξο" εκπροσώπησε ο Πρόδρομος Εμανουηλλίδης με το παρακάτω κείμενο:
«Καλησπέρα, είμαι ο Πρόδρομος Εμμανουηλίδης και δραστηριοποιούμε στις Οικογένειες Ουράνιο Τόξο . Η συμμετοχή μου στην ομάδα έχει σαν βασικό στόχος να διεκδικήσω το δικαίωμα και τη δυνατότητα να μπορώ εάν και εφόσον το θελήσω με τον σύντροφό μου να μπορούμε να γίνουμε γονείς.
Όταν ξεκίνησε η διαδικασία συζήτησης για το σύμφωνο συμβίωσης νιώσαμε ότι υπήρχε η ελπίδα και η δυνατότητα να μπορέσουν τα παιδιά που μεγαλώνουν μέσα σε ομογονεϊκές οικογένειες να αποκτήσουν έννομη σχέση και με τον δεύτερο γονέα τους. Η πρόταση του συνηγόρου του Πολίτη αλλά και η τροπολογία που κατέθεσε το Ποτάμι και την στήριξαν η Δημοκρατική Συμπαράταξη αλλά και βουλευτές του Σύριζα (λίγες και λίγοι αλλά υπαρκτοί) έδιναν πραγματική υπόσταση σε αυτή την ελπίδα.
Ήταν μεγάλη η απογοήτευση μέσα στην ομάδα καθώς σ το νομοσχέδιο αυτό τελικά στο δρόμο προς τα εμπρός άφησαν τα παιδιά των ομογονεϊκών οικογενειών πίσω.
Μέχρι την τελευταία στιγμή πιστεύαμε ότι τόσο ο νομοθέτης όσο και βουλευτές θα φρόντιζαν να προστατεύσουν την ομάδα εκείνη των πολιτών που έχει ανάγκη περισσότερο από όλες και όλους για προστασία: τα ανήλικα παιδιά. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν έγινε.
Από την άλλη αυτός ο νόμος έδωσε τον απαραίτητο ζωτικό χώρο ώστε πολλές και πολλοί να μιλήσουν επιτέλους ανοιχτά για τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό, να οργανώσουν την ζωή τους σε άλλη βάση και να λύσουν πολλά και καθημερινά προβλήματα.
Βλέπουμε καθημερινά να υπογράφονται και να κατατίθενται σύμφωνα σε διάφορες πόλεις της χώρας και διαπιστώνουμε πολλές και ουσιαστικές αλλαγές . Αλλάζει η ο τρόπος που σκέφτονται οι άνθρωποι, ο τρόπος που ζουν, ο τρόπος που οι ίδιοι οργανώνουμε τη δημόσια εικόνα για τους lgbtqi+ ανθρώπους.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι μιλάμε όχι για υποθετικά πρόσωπα αλλά για πραγματικούς ανθρώπους που υπάρχουν και ζουν δίπλα μας. Που έχουν ανάγκη να ορίσουν τα κληρονομικά τους, την πρόσβαση του συντρόφου τους κοντά τους στις δύσκολες στιγμές της ζωής τους όπως π.χ. μέσα σε ένα νοσοκομείο, που θέλουν αφού επιτέλους το επιτρέπει ο νόμος να ορίζονται ως «οικογένεια»
Είδαμε σε εκδηλώσεις ανθρώπους μεγάλης ηλικίας να δηλώνουν για πρώτη φορά δημόσια τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό και αυτό είναι μια μεγάλη αλλαγή. Είναι τουλάχιστον συγκινητικό να ακούς έναν άνθρωπο να ομολογεί ότι για 60 χρόνια ήταν στην ντουλάπα και δεν είχε ποτέ αρθρώσει λόγο σε όσες συλλογικότητες και αν βρέθηκε για το ποιος είναι πραγματικά.
Νομίζω ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο αν και δεν θα οδηγήσει ορδές ανθρώπων στα συμβολαιογραφία και στα ληξιαρχεία παρόλα αυτά κάπως θα εκπαιδεύσει την κοινωνία σε μια πραγματικότητα που ή ήταν κρυμμένη από μόνη της ή δεν ήθελαν κάποιοι να την δουν.
Ταυτόχρονα το συγκεκριμένο νομοσχέδιο έδωσε τη δυνατότητα σε πολλούς γονείς που αυτοπροσδιορίζονται ως lgbtqi+ να αρχίσουν να βγαίνουν απ’ την ντουλάπα, να έρχονται σε επαφή με την ομάδα και να δηλώνουν την πρόθεση τους να εμπλακούν περισσότερο στις δράσεις και τις διεκδικήσεις μας.
Στην προηγούμενη συνάντηση γονέων του Μάρτη ήρθαν δύο μπάμπάδες που οι δίδυμες κόρες τους είναι ήδη 8 χρονών. Αυτό σημαίνει ότι αυτή η οικογένεια υπήρχε ήδη 8 χρόνια τώρα αλλά μέχρι τη γέννηση του τρίτου τους παιδιού που είναι μόλις 4 μηνών δεν ξέραμε ούτε κι εμείς ότι υπάρχουν.
Συνεχώς πολλά ζευγάρια έρχονται στην ομάδα για να δηλώσουν την επιθυμία τους να γίνουν γονείς , γυναίκες ήδη έγκυες , ζευγάρια με νεογέννητα μωρά. Το 2014 που η ομάδα απέκτησε νομική μορφή μιλούσαμε για ομογονεϊκές οικογένειες στην Ελλάδα και όλοι έλεγαν απλά «δεν υπάρχουν»
Σήμερα όλο και περισσότεροι lgbtqi+ γονείς διεκδικούν εκτός από νομοθετικές ρυθμίσεις άλλη αντιμετώπιση των οικογενειών τους από το σχολικό θεσμό, τους δασκάλους και τους άλλους γονείς , από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας γενικότερα.
Μέσα σε αυτό το κλίμα του ανοίγματος και της ορατότητας δημιουργήθηκε και η πρώτη ομάδα γονέων με παιδιά που αυτοπροσδιορίζονται ως lgbtqi+
Άλλη μια συγκινητική αλλαγή καθώς μέσα σε αυτή την ομάδα βλέπεις γονείς που θέλουν να στηρίξουν τα παιδιά τους και να διεκδικήσουν μαζί τους ίσα δικαιώματα. Άνθρωποι που μέχρι τώρα ζούσαν στη σιωπή άρχισαν να μιλούν για την εμπειρία τους και κάτι τέτοιο στα δικά μου μάτια πριν μερικά χρόνια ήταν σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Όλοι αυτοί οι γονείς που θεωρούσαν κατά τα δικά τους λεγόμενα ότι τα παιδιά τους δεν θα μπορέσουν να κάνουν ποτέ τη δική τους οικογένεια εξαιτίας του σεξουαλικού τους προσανατολισμού και της ταυτότητας φύλου τους άρχισαν ήδη να ονειρεύονται εγγόνια βλέποντας τις οικογένειες που ήδη υπάρχουν.
Το σύμφωνο συμβίωσης δεν έλυσε όλα τα ζητήματα της κοινότητας αλλά μας έδειξε πως μπορούμε να κινηθούμε για να τα λύσουμε.
Η σύσταση της επιτροπής για την νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου είναι ένα ακόμα χαρμόσυνο νέο.
Ελπίζουμε σύντομα να δούμε και την αντίστοιχη επιτροπή για την αναθεώρηση του οικογενειακού δικαίου που θα μας επιτρέπει να ορίζουμε τις οικογένειές μας όπως εμείς θέλουμε και να έχουμε έννομη σχέση με τα παιδιά μας.
Το σύμφωνο συμβίωσης είναι μόνο η αρχή. Η αρχή για να γίνουν αλλαγές που δεν θα μας οδηγήσουν στην ομοκανονικότητα να γίνουμε δηλαδή αντίγραφα κατ’ εικόνα και ομοίωση των ετεροκανονικών ζευγαριών και των οικογενειών τους αλλά θα μας οδηγήσουν να ορίζουμε τις οικογένειές μας όπως ακριβώς εμείς θέλουμε.
Σας ευχαριστώ "
Στην εκδήλωση μίλησαν ακόμα η Ελιάνα Καναβέλη από το Nosotros, ο Γιώργος Κουρόγιωργας από την Colour Youth, και η Χαρά από την ΛΟΑ (Λεσβιακή Ομάδα Αθήνας)
Τη συζήτηση συντόνισε ο Κώστας Παπαντωνίου από το 3pointmagazine και σύντομα θα την δούμε καθώς βιντεοσκοπήθηκε για το 3pointmagazine.gr
Ακούστηκαν πολλές και ενδιαφέρουσες απόψεις, μερικές φορές ακούστηκαν και προβληματικές ιδέες αλλά όλα συγκλίνουν στην σκέψη ότι πρέπει να ανταμώνουμε και να μιλάμε.
Στην εκδήλωση τις "Οικογένειες Ουράνιο Τόξο" εκπροσώπησε ο Πρόδρομος Εμανουηλλίδης με το παρακάτω κείμενο:
«Καλησπέρα, είμαι ο Πρόδρομος Εμμανουηλίδης και δραστηριοποιούμε στις Οικογένειες Ουράνιο Τόξο . Η συμμετοχή μου στην ομάδα έχει σαν βασικό στόχος να διεκδικήσω το δικαίωμα και τη δυνατότητα να μπορώ εάν και εφόσον το θελήσω με τον σύντροφό μου να μπορούμε να γίνουμε γονείς.
Όταν ξεκίνησε η διαδικασία συζήτησης για το σύμφωνο συμβίωσης νιώσαμε ότι υπήρχε η ελπίδα και η δυνατότητα να μπορέσουν τα παιδιά που μεγαλώνουν μέσα σε ομογονεϊκές οικογένειες να αποκτήσουν έννομη σχέση και με τον δεύτερο γονέα τους. Η πρόταση του συνηγόρου του Πολίτη αλλά και η τροπολογία που κατέθεσε το Ποτάμι και την στήριξαν η Δημοκρατική Συμπαράταξη αλλά και βουλευτές του Σύριζα (λίγες και λίγοι αλλά υπαρκτοί) έδιναν πραγματική υπόσταση σε αυτή την ελπίδα.
Ήταν μεγάλη η απογοήτευση μέσα στην ομάδα καθώς σ το νομοσχέδιο αυτό τελικά στο δρόμο προς τα εμπρός άφησαν τα παιδιά των ομογονεϊκών οικογενειών πίσω.
Μέχρι την τελευταία στιγμή πιστεύαμε ότι τόσο ο νομοθέτης όσο και βουλευτές θα φρόντιζαν να προστατεύσουν την ομάδα εκείνη των πολιτών που έχει ανάγκη περισσότερο από όλες και όλους για προστασία: τα ανήλικα παιδιά. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν έγινε.
Από την άλλη αυτός ο νόμος έδωσε τον απαραίτητο ζωτικό χώρο ώστε πολλές και πολλοί να μιλήσουν επιτέλους ανοιχτά για τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό, να οργανώσουν την ζωή τους σε άλλη βάση και να λύσουν πολλά και καθημερινά προβλήματα.
Βλέπουμε καθημερινά να υπογράφονται και να κατατίθενται σύμφωνα σε διάφορες πόλεις της χώρας και διαπιστώνουμε πολλές και ουσιαστικές αλλαγές . Αλλάζει η ο τρόπος που σκέφτονται οι άνθρωποι, ο τρόπος που ζουν, ο τρόπος που οι ίδιοι οργανώνουμε τη δημόσια εικόνα για τους lgbtqi+ ανθρώπους.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι μιλάμε όχι για υποθετικά πρόσωπα αλλά για πραγματικούς ανθρώπους που υπάρχουν και ζουν δίπλα μας. Που έχουν ανάγκη να ορίσουν τα κληρονομικά τους, την πρόσβαση του συντρόφου τους κοντά τους στις δύσκολες στιγμές της ζωής τους όπως π.χ. μέσα σε ένα νοσοκομείο, που θέλουν αφού επιτέλους το επιτρέπει ο νόμος να ορίζονται ως «οικογένεια»
Είδαμε σε εκδηλώσεις ανθρώπους μεγάλης ηλικίας να δηλώνουν για πρώτη φορά δημόσια τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό και αυτό είναι μια μεγάλη αλλαγή. Είναι τουλάχιστον συγκινητικό να ακούς έναν άνθρωπο να ομολογεί ότι για 60 χρόνια ήταν στην ντουλάπα και δεν είχε ποτέ αρθρώσει λόγο σε όσες συλλογικότητες και αν βρέθηκε για το ποιος είναι πραγματικά.
Νομίζω ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο αν και δεν θα οδηγήσει ορδές ανθρώπων στα συμβολαιογραφία και στα ληξιαρχεία παρόλα αυτά κάπως θα εκπαιδεύσει την κοινωνία σε μια πραγματικότητα που ή ήταν κρυμμένη από μόνη της ή δεν ήθελαν κάποιοι να την δουν.
Ταυτόχρονα το συγκεκριμένο νομοσχέδιο έδωσε τη δυνατότητα σε πολλούς γονείς που αυτοπροσδιορίζονται ως lgbtqi+ να αρχίσουν να βγαίνουν απ’ την ντουλάπα, να έρχονται σε επαφή με την ομάδα και να δηλώνουν την πρόθεση τους να εμπλακούν περισσότερο στις δράσεις και τις διεκδικήσεις μας.
Στην προηγούμενη συνάντηση γονέων του Μάρτη ήρθαν δύο μπάμπάδες που οι δίδυμες κόρες τους είναι ήδη 8 χρονών. Αυτό σημαίνει ότι αυτή η οικογένεια υπήρχε ήδη 8 χρόνια τώρα αλλά μέχρι τη γέννηση του τρίτου τους παιδιού που είναι μόλις 4 μηνών δεν ξέραμε ούτε κι εμείς ότι υπάρχουν.
Συνεχώς πολλά ζευγάρια έρχονται στην ομάδα για να δηλώσουν την επιθυμία τους να γίνουν γονείς , γυναίκες ήδη έγκυες , ζευγάρια με νεογέννητα μωρά. Το 2014 που η ομάδα απέκτησε νομική μορφή μιλούσαμε για ομογονεϊκές οικογένειες στην Ελλάδα και όλοι έλεγαν απλά «δεν υπάρχουν»
Σήμερα όλο και περισσότεροι lgbtqi+ γονείς διεκδικούν εκτός από νομοθετικές ρυθμίσεις άλλη αντιμετώπιση των οικογενειών τους από το σχολικό θεσμό, τους δασκάλους και τους άλλους γονείς , από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας γενικότερα.
Μέσα σε αυτό το κλίμα του ανοίγματος και της ορατότητας δημιουργήθηκε και η πρώτη ομάδα γονέων με παιδιά που αυτοπροσδιορίζονται ως lgbtqi+
Άλλη μια συγκινητική αλλαγή καθώς μέσα σε αυτή την ομάδα βλέπεις γονείς που θέλουν να στηρίξουν τα παιδιά τους και να διεκδικήσουν μαζί τους ίσα δικαιώματα. Άνθρωποι που μέχρι τώρα ζούσαν στη σιωπή άρχισαν να μιλούν για την εμπειρία τους και κάτι τέτοιο στα δικά μου μάτια πριν μερικά χρόνια ήταν σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Όλοι αυτοί οι γονείς που θεωρούσαν κατά τα δικά τους λεγόμενα ότι τα παιδιά τους δεν θα μπορέσουν να κάνουν ποτέ τη δική τους οικογένεια εξαιτίας του σεξουαλικού τους προσανατολισμού και της ταυτότητας φύλου τους άρχισαν ήδη να ονειρεύονται εγγόνια βλέποντας τις οικογένειες που ήδη υπάρχουν.
Το σύμφωνο συμβίωσης δεν έλυσε όλα τα ζητήματα της κοινότητας αλλά μας έδειξε πως μπορούμε να κινηθούμε για να τα λύσουμε.
Η σύσταση της επιτροπής για την νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου είναι ένα ακόμα χαρμόσυνο νέο.
Ελπίζουμε σύντομα να δούμε και την αντίστοιχη επιτροπή για την αναθεώρηση του οικογενειακού δικαίου που θα μας επιτρέπει να ορίζουμε τις οικογένειές μας όπως εμείς θέλουμε και να έχουμε έννομη σχέση με τα παιδιά μας.
Το σύμφωνο συμβίωσης είναι μόνο η αρχή. Η αρχή για να γίνουν αλλαγές που δεν θα μας οδηγήσουν στην ομοκανονικότητα να γίνουμε δηλαδή αντίγραφα κατ’ εικόνα και ομοίωση των ετεροκανονικών ζευγαριών και των οικογενειών τους αλλά θα μας οδηγήσουν να ορίζουμε τις οικογένειές μας όπως ακριβώς εμείς θέλουμε.
Σας ευχαριστώ "
Στην εκδήλωση μίλησαν ακόμα η Ελιάνα Καναβέλη από το Nosotros, ο Γιώργος Κουρόγιωργας από την Colour Youth, και η Χαρά από την ΛΟΑ (Λεσβιακή Ομάδα Αθήνας)
Τη συζήτηση συντόνισε ο Κώστας Παπαντωνίου από το 3pointmagazine και σύντομα θα την δούμε καθώς βιντεοσκοπήθηκε για το 3pointmagazine.gr
Μέστα και ουσιαστικά λόγια. Λυπαμαι μόνο που λόγω εργασίας δεν το κατορθωσα να ερθω!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή