-Μια απάντηση για τις ομοφοβικές ακρότητες της Εκκλησίας
03.12.2013 21:57
Διάβασα σήμερα τις εκβιαστικές απειλές ενός Μητροπολίτη προς τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να εμποδίσει μια νέα τροπολογία για το σύμφωνο συμβίωσης και συνειδητοποίησα πως δεν είχα προλάβει να γράψω για ένα πολύ σημαντικό θέμα. Πολύ σημαντικό για μια Ευρωπαϊκή, Δυτική, μοντέρνα Ελλάδα του 21ου αιώνα. Φτάνει πια με την ακρότητα και τον διχασμό σε όλα, παντού και πάντα – χωρίς ανοιχτό, πραγματικό διάλογο. Ας συμβάλλει η εκκλησία στην έξοδο από την κρίση και τέρμα πια με τις θρησκευτικές παρεμβάσεις στην πολιτική ζωή και το μέλλον του τόπου. Ρόλος και καθήκον της εκκλησίας, ηθικό και νομικό, είναι να καθοδηγεί πνευματικά τους πιστούς και όχι να εκβιάζει το ΠΑΣΟΚ και τον κάθε πολιτικό φορέα ή πρόσωπο. Λοιπόν, είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, τα στοιχεία λένε πως η ομοφυλοφιλία στην Ελλάδα κυμαίνεται μεταξύ 5 και 10%. Εγώ λοιπόν λέω να δεχτούμε το 5% για να αποφύγουμε αχρείαστα στατιστικά «debate».
Λοιπόν τι θα το κάνουμε αυτό το 5% των συνανθρώπων μας; Θα το δαιμονοποιήσουμε; Θα του υποβαθμίσουμε την ποιότητα ζωής του στον βωμό της Θρησκείας και του - σε μεγάλο βαθμό υποκριτικού - συντηρητισμού της κοινωνίας; Μιας κοινωνίας που λατρεύει τους ρεμπέτες και δαιμονοποιεί το χασίς; Που γλείφει τους πολιτικούς και θέλει φωτογραφίες μαζί τους όσο διαρκεί το "πάρτι" και μετά θέλει να τους κρεμάσει όλους καθαγιάζοντας εαυτόν στην διαδικασία; Που πάει κρυφά και "ψωνίζει" και "ψωνίζεται", αλλά επειδή κάποιοι είναι "ενεργητικοί" ή το κάνουν κρυφά, δικαιούνται μετά να εκφέρονται και να συμπεριφέρονται υποτιμητικά απέναντι στους ομοφυλόφιλους; Που κρέμεται από τα χείλη ομοφυλόφιλων κωμικών και λύνεται στα γέλια με τα αστεία τους ενώ στην παρέα του διαμαρτύρεται πως 'διαφημίζουν την ομοφυλοφιλία' με ένα αρκετά πιο απρεπή τρόπο;
Πρέπει επιτέλους η κοινωνία να στραφεί σε μια υγιή κατεύθυνση. Πρωτοποριακή, καινοτόμα και προοδευτική. Αυτό αξίζει στην δημιουργικότητα και την ποιότητα του Έλληνα. Αυτό αξίζει στην Ελλάδα. Σε αυτή την κατεύθυνση έχουν θέση όλοι όσοι παράγουν προϊόντα, ιδέες, υγιή διάλογο, παραγωγικές υπηρεσίες και θετική ψυχολογία. Έχουν ισότιμη θέση αλλοδαποί, μετανάστες, ετεροφυλόφιλοι και ομοφυλόφιλοι, Έλληνες και ξένοι, που παράγουν και συμβάλλουν έμμεσα η άμεσα στην προσπάθεια για μια καλύτερη Ελλάδα. Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι κάτι οικουμενικό, απόλυτη προτεραιότητα μιας κοινωνίας και ενός κράτους δικαίου.
Απλά και καθαρά: Υπάρχουν ομοφυλόφιλοι Έλληνες. Είναι πυροσβέστες, πιλότοι, δικηγόροι, γιατροί, τραγουδιστές, πολιτικοί, δημοσιογράφοι κ.ο.κ. Είναι τα αδέρφια μας, οι συγγενείς και οι φίλοι μας. Άλλοι έχουν τον θαυμασμό μας, σε άλλους εμπιστευόμαστε τη ζωή και την ασφάλειά μας, άλλοι ρισκάρουν τις ζωές τους για να σώσουν τις δικές μας, άλλοι μας κάνουν να γελάμε με την σάτιρα και τις εκπομπές τους, άλλοι σχεδιάζουν ωραίους πίνακες και ρούχα, άλλοι πάλι μας συγκινούν με τα θεατρικά τους, τα συγγραφικά τους, τα ποιητικά τους έργα. Σε άλλους εμπιστευόμαστε τη νομική και ηθική υπεράσπισή μας, άλλοι διδάσκουν τα παιδιά μας στο σχολείο και άλλοι πάλι μας ταξιδεύουν με τις χορογραφίες και τη μουσική τους. Οι τέχνες και τα γράμματα στην Ελλάδα έχουν την έντονη σφραγίδα μιας σειράς σπάνιων ταλέντων με εναλλακτικές ερωτικές προτιμήσεις.
Γιατί λοιπόν οι Έλληνες ομοφυλόφιλοι, της Ευρώπης των 28 με τους συντρόφους και τις συντρόφους τους να μην αξίζουν ένα πλαίσιο ασφάλειας και κατοχύρωσης για τη σχέση και τα δικαιώματά τους; Ένα πολιτικό γάμο ή έστω για αρχή ένα σύμφωνο συμβίωσης; Επειδή το λέει η εκκλησία, ή επειδή το λέει μια συντηρητική μερίδα πολιτών; Μπορεί κανείς να επιχειρηματολογήσει εκτεταμένα για τα θετικά οφέλη μιας τολμηρής μεταρρύθμισης – π.χ. πολιτικό γάμο – ξεκινώντας από την περαιτέρω ενημέρωση, εξυγίανση του διαλόγου, απενοχοποίηση, κοινωνική ενσωμάτωση, καίρια προστασία ευαίσθητων ομάδων (π.χ. παιδιών και εφήβων) από το «bullying» αλλά ακόμα και οικονομικά οφέλη όπως την πιθανή αύξηση της παραγωγικότητας και την τόνωση του τουρισμού.
Ας σεβαστούμε την ιστορία μας, την Ευρωπαϊκή μας ταυτότητα, τους συμπολίτες μας και τις οικογένειές τους, τους σκληρά εργαζόμενους και αγωνιζόμενους Έλληνες και Ελληνίδες ομοφυλόφιλους. Ας προχωρήσουμε με αποφασιστικότητα και σοβαρότητα σε μια ολοκληρωμένη πρώτη κίνηση κατοχύρωσης και εξασφάλισης της σημαντικής αυτής κοινωνικής ομάδας. Είναι ένα κρίσιμο θέμα που αφορά όλους. Εάν το προσεγγίσουμε ορθολογικά θα βγούμε όλοι κερδισμένοι, ενωμένοι και συμπαγείς. Σαν κοινωνία και σαν άτομα. Είναι τμήμα της απάντησης στο ερώτημα «ποια Ελλάδα θέλουμε».
*Ο Παύλος Ευθυμίου είναι Διδακτορικός Ερευνητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ
Λοιπόν τι θα το κάνουμε αυτό το 5% των συνανθρώπων μας; Θα το δαιμονοποιήσουμε; Θα του υποβαθμίσουμε την ποιότητα ζωής του στον βωμό της Θρησκείας και του - σε μεγάλο βαθμό υποκριτικού - συντηρητισμού της κοινωνίας; Μιας κοινωνίας που λατρεύει τους ρεμπέτες και δαιμονοποιεί το χασίς; Που γλείφει τους πολιτικούς και θέλει φωτογραφίες μαζί τους όσο διαρκεί το "πάρτι" και μετά θέλει να τους κρεμάσει όλους καθαγιάζοντας εαυτόν στην διαδικασία; Που πάει κρυφά και "ψωνίζει" και "ψωνίζεται", αλλά επειδή κάποιοι είναι "ενεργητικοί" ή το κάνουν κρυφά, δικαιούνται μετά να εκφέρονται και να συμπεριφέρονται υποτιμητικά απέναντι στους ομοφυλόφιλους; Που κρέμεται από τα χείλη ομοφυλόφιλων κωμικών και λύνεται στα γέλια με τα αστεία τους ενώ στην παρέα του διαμαρτύρεται πως 'διαφημίζουν την ομοφυλοφιλία' με ένα αρκετά πιο απρεπή τρόπο;
Πρέπει επιτέλους η κοινωνία να στραφεί σε μια υγιή κατεύθυνση. Πρωτοποριακή, καινοτόμα και προοδευτική. Αυτό αξίζει στην δημιουργικότητα και την ποιότητα του Έλληνα. Αυτό αξίζει στην Ελλάδα. Σε αυτή την κατεύθυνση έχουν θέση όλοι όσοι παράγουν προϊόντα, ιδέες, υγιή διάλογο, παραγωγικές υπηρεσίες και θετική ψυχολογία. Έχουν ισότιμη θέση αλλοδαποί, μετανάστες, ετεροφυλόφιλοι και ομοφυλόφιλοι, Έλληνες και ξένοι, που παράγουν και συμβάλλουν έμμεσα η άμεσα στην προσπάθεια για μια καλύτερη Ελλάδα. Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι κάτι οικουμενικό, απόλυτη προτεραιότητα μιας κοινωνίας και ενός κράτους δικαίου.
Απλά και καθαρά: Υπάρχουν ομοφυλόφιλοι Έλληνες. Είναι πυροσβέστες, πιλότοι, δικηγόροι, γιατροί, τραγουδιστές, πολιτικοί, δημοσιογράφοι κ.ο.κ. Είναι τα αδέρφια μας, οι συγγενείς και οι φίλοι μας. Άλλοι έχουν τον θαυμασμό μας, σε άλλους εμπιστευόμαστε τη ζωή και την ασφάλειά μας, άλλοι ρισκάρουν τις ζωές τους για να σώσουν τις δικές μας, άλλοι μας κάνουν να γελάμε με την σάτιρα και τις εκπομπές τους, άλλοι σχεδιάζουν ωραίους πίνακες και ρούχα, άλλοι πάλι μας συγκινούν με τα θεατρικά τους, τα συγγραφικά τους, τα ποιητικά τους έργα. Σε άλλους εμπιστευόμαστε τη νομική και ηθική υπεράσπισή μας, άλλοι διδάσκουν τα παιδιά μας στο σχολείο και άλλοι πάλι μας ταξιδεύουν με τις χορογραφίες και τη μουσική τους. Οι τέχνες και τα γράμματα στην Ελλάδα έχουν την έντονη σφραγίδα μιας σειράς σπάνιων ταλέντων με εναλλακτικές ερωτικές προτιμήσεις.
Γιατί λοιπόν οι Έλληνες ομοφυλόφιλοι, της Ευρώπης των 28 με τους συντρόφους και τις συντρόφους τους να μην αξίζουν ένα πλαίσιο ασφάλειας και κατοχύρωσης για τη σχέση και τα δικαιώματά τους; Ένα πολιτικό γάμο ή έστω για αρχή ένα σύμφωνο συμβίωσης; Επειδή το λέει η εκκλησία, ή επειδή το λέει μια συντηρητική μερίδα πολιτών; Μπορεί κανείς να επιχειρηματολογήσει εκτεταμένα για τα θετικά οφέλη μιας τολμηρής μεταρρύθμισης – π.χ. πολιτικό γάμο – ξεκινώντας από την περαιτέρω ενημέρωση, εξυγίανση του διαλόγου, απενοχοποίηση, κοινωνική ενσωμάτωση, καίρια προστασία ευαίσθητων ομάδων (π.χ. παιδιών και εφήβων) από το «bullying» αλλά ακόμα και οικονομικά οφέλη όπως την πιθανή αύξηση της παραγωγικότητας και την τόνωση του τουρισμού.
Ας σεβαστούμε την ιστορία μας, την Ευρωπαϊκή μας ταυτότητα, τους συμπολίτες μας και τις οικογένειές τους, τους σκληρά εργαζόμενους και αγωνιζόμενους Έλληνες και Ελληνίδες ομοφυλόφιλους. Ας προχωρήσουμε με αποφασιστικότητα και σοβαρότητα σε μια ολοκληρωμένη πρώτη κίνηση κατοχύρωσης και εξασφάλισης της σημαντικής αυτής κοινωνικής ομάδας. Είναι ένα κρίσιμο θέμα που αφορά όλους. Εάν το προσεγγίσουμε ορθολογικά θα βγούμε όλοι κερδισμένοι, ενωμένοι και συμπαγείς. Σαν κοινωνία και σαν άτομα. Είναι τμήμα της απάντησης στο ερώτημα «ποια Ελλάδα θέλουμε».
*Ο Παύλος Ευθυμίου είναι Διδακτορικός Ερευνητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ
iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/node/133321#ixzz2mWoT3XcH
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εδώ σχολιάζεις εσύ - Comment Here
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.