Οι κοινωνίες αλλάζουν
Η φύση είναι και παραμένει πολύ συγκεκριμένη στην αναπαραγωγή των ειδών. Η γενική αλήθεια θέλει τη νέα ζωή αποτέλεσμα της ένωσης του θηλυκού με το αρσενικό. Όταν συναντώ μεγάλες αγάπες ομόφυλων ζευγαριών σκέφτομαι συχνά πόσο άδικη έχει εδώ υπάρξει η φύση. Πιστέψτε το πώς για εμένα είναι το ίδιο άδικο με ένα ζευγάρι ετερόφυλων που δεν μπορεί να τεκνοποιήσει. Και όταν μαθαίνω πόσο τα ομόφυλα ζευγάρια διεκδικούν τα δικαιώματα μιας ζωής μέσα σε γάμο, με παιδιά και όλα τα συμβατικά μιας οικογένειας, χαμογελώ και τους χαίρομαι. Η φύση θα έπρεπε να υπακούει στην αγάπη για τεκνοποίηση.
Οι κοινωνίες εξελίσσονται, αλλάζουν και προχωρούν ωστόσο υπάρχει έντονα ο προβληματισμός για το αν πρέπει ή όχι τα ομόφυλα ζευγάρια να αποκτούν παιδιά. Θίγω το ζήτημα όχι για να καταθέσω τη δική μου άποψη που δεν έχει και καμιά αξία αλλά γιατί το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι φωνές τόσο απ’ την πλευρά των ομόφυλων όσο και από την πλευρά των ετερόφυλων, τη στιγμή που το πιο ασφαλές θα ήταν να περιμένουμε. Να εξετάσουμε την εμπειρία άλλων χωρών (πχ Γαλλία) που όχι μόνο προχωρούν στο θέμα αλλά και το μελετούν επιστημονικά παρακολουθώντας με τη συναίνεση των γονέων και των παιδιών την εξέλιξή τους. Θεωρώ αδύνατο να τεθεί το θέμα στην ουσία του όταν το πιο βροντερό επιχείρημα των ομόφυλων είναι η αγάπη των δύο (πόσο άδικο για τους αγώνες τους…) και όταν το πιο φορεμένο επιχείρημα όσων αντιτίθενται είναι η επίκληση της φύσης και τα γονεϊκά πρότυπα (ό,τι πιο πρόχειρο μπορεί κανείς να παραθέσει)…
Κλείνοντας ανυπομονώ πολύ για την εποχή εκείνη που δεν θα κοιτά κανείς λοξά τα κορίτσια που περπατούν αγκαλιά ή τα αγόρια που φιλιούνται στη στάση του λεωφορείου, πόσο μάλλον για την εποχή που δεν θα είναι θέμα συζήτησης στη γειτονιά η οικογένεια των ομόφυλων που μεγαλώνει ένα παιδί. Όμως όσο από τηλεοράσεως η ατάκα «ο γιος σου τον παίρνει» εκφέρεται με τον σκοπό της εκδίκησης, στα χ σενάρια «προοδευτικών» συγγραφέων, νιώθω πως ο δρόμος είναι μακρύς ακόμα.
Κλείνοντας ανυπομονώ πολύ για την εποχή εκείνη που δεν θα κοιτά κανείς λοξά τα κορίτσια που περπατούν αγκαλιά ή τα αγόρια που φιλιούνται στη στάση του λεωφορείου, πόσο μάλλον για την εποχή που δεν θα είναι θέμα συζήτησης στη γειτονιά η οικογένεια των ομόφυλων που μεγαλώνει ένα παιδί. Όμως όσο από τηλεοράσεως η ατάκα «ο γιος σου τον παίρνει» εκφέρεται με τον σκοπό της εκδίκησης, στα χ σενάρια «προοδευτικών» συγγραφέων, νιώθω πως ο δρόμος είναι μακρύς ακόμα.
Στέλλα Αλαφούζου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εδώ σχολιάζεις εσύ - Comment Here
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.