Το δικαίωμα στη γονεϊκότητα είναι καθολικό σε όλους τους ανθρώπους και απαγόρευση γονεϊκότητας δεν υπάρχει σε κανένα νομικό σύστημα κανενός κράτους του αναπτυγμένου κόσμου.

 

Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε και αξιότιμα μέλη της Επιτροπής, καταρχήν, ευχαριστούμε που μας καλέσατε και είμαστε εδώ.

Νομίζω ότι το ζήτημα των οικογενειών μας, είχε αρχίσει να αποτελεί την αιχμή του δόρατος γι’ αυτό το σχέδιο νόμου, που συζητάμε σήμερα.

Αυτό που θα ήθελα να επισημάνω από τη δική μας πλευρά, είναι ότι το δικαίωμα στη γονεϊκότητα είναι καθολικό σε όλους τους ανθρώπους και απαγόρευση γονεϊκότητας δεν υπάρχει σε κανένα νομικό σύστημα κανενός κράτους του αναπτυγμένου κόσμου. Συστάσεις μπορούν να γίνουν, όταν υπάρχουν ιατρικά θέματα, προϋπάρχουσες ασθένειες κ.λπ., αλλά και πάλι η απόφαση να γίνει κάποιος γονιός, αφορά τον ίδιο και μόνο τον ίδιο.
Επομένως, κανείς δεν μπορεί να στερήσει από τους ΛΟΑΤ ανθρώπους το δικαίωμά τους, εάν και εφόσον, το επιθυμούν να γίνουν γονείς.

Τα ζευγάρια ίδιου φύλου, δεν έχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ως προς την ποιότητα της προσωπικής τους σχέσης, που να τα διαφοροποιούν από τα ετερόφυλα, σχέσεις αγάπης, συνεργασίας, κατανόησης, επίγνωσης καθήκοντος και ό,τι άλλο μπορεί να χαρακτηρίσει μια επιτυχή ομόφυλη, ετερόφυλη σχέση, που οδηγείται στην ολοκλήρωση μέσα από την οικογένεια με την απόκτηση παιδιών, μπορεί εξίσου καλά να υφίσταται και στα ομόφυλα ζευγάρια.

Οι μονογονεϊκές οικογένειες υπήρχαν, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν και στο μέλλον, με την ίδια και ίσως με μεγαλύτερη συχνότητα, καθώς, όλο και περισσότεροι ΛΟΑΤ άνθρωποι και νέα παιδιά δεν θέλει να απαρνηθούν το δικαιώματός τους στη γονεϊκότητα εξαιτίας του σεξουαλικού τους προσανατολισμού ή της ταυτότητας φύλου τους.

Το σχέδιο νόμου που συζητάμε σήμερα, υποτίθεται ότι έρχεται να εξαλείψει μια διάκριση, παρόλα αυτά, προσθέτει αρκετές σε σχέση με τις οικογένειές μας και με τα παιδιά μας. Τη διάκριση αυτή, την ανέφερε ο κ. Μόσχος, δεν θα επιμείνω σ’ αυτό, γιατί είδε την παρουσιάσει σήμερα ο Συνήγορος του Πολίτη, όπως και ο Συνήγορος για τα Δικαιώματα του Παιδιού.

Τα παιδιά μας υπάρχουν, είναι εκεί, ο κ. Κωνσταντόπουλος, που ήταν τα προηγούμενα χρόνια Βουλευτής από τη Ν.Δ., με την επιστημονική του ιδιότητα ως Επίκουρος Καθηγητής Αναπτυξιακής και Κοινωνικής Παιδιατρικής στο Α.Π.Θ., δηλαδή, ως γιατρός, έχει επισημάνει, έχει αρθρογραφήσει και έχει πει ότι «τα παιδιά μας δεν είμαι φαντάσματα, αλλά μεγαλώνουν στη κοινωνία δίπλα στα άλλα παιδιά, στα παιδιά των ετερόφυλων ζευγαριών και τα παιδιά των μονογονεϊκών οικογενειών» και τα παιδιά μας δικαιούνται ίσες ευκαιρίες, σύμφωνα με τον κ. Κοντογιαννόπουλο, και όχι μόνο από εμένα και θα πρέπει να σταματήσει αυτός ο κοινωνικός αποκλεισμός, που δέχονται άμα τη εμφανίσει τους στο Ληξιαρχείο.
Δεν έχει γίνει κάτι σε σχέση με τις οικογένειές μας, αλλά ελπίζουμε ότι αυτό το σχέδιο νόμου, θα κάνει κάτι παραπάνω, ούτως ή άλλως οι οικογένειες μας υπάρχουν, είναι εκεί. Εάν εγώ αύριο πεθάνω, τα παιδιά μου θα πάνε ή σε κάποιον μακρινό συγγενή εξ αίματος ή σε κάποιο Ίδρυμα. Ο μακρινός συγγενής για να τους φάει την όποια περιουσία, που μπορεί να έχουν μέχρι την ενηλικίωσή τους ή αλλιώς σε κάποιο Ίδρυμα και δεν θα πάνε στη σύντροφό μου, που μαζί τα μεγαλώσαμε.

Επίσης, δεν καταλαβαίνω, γιατί εγώ νοούμε λιγότερο μάνα, από όλες εκείνες τις γυναίκες που μπορεί να είναι σήμερα εδώ, από την μάνα που μπορεί να έρθει από τον Σύλλογο Πολυτέκνων Ελλάδος, από οποιαδήποτε άλλη μάνα, γιατί εγώ είμαι λιγότερο;

Έτσι, με βάση και την πρόταση του Συνηγόρου του Πολίτη, εμείς προτείνουμε, σαν Οργάνωση, να μπει τροπολογία στο άρθρο 11 του νομοσχεδίου, ως εξής: «Γονική μέριμνα του προσώπου του φυσικού ή θετού τέκνου του ενός μέρους, το οποίο είτε έχει γεννηθεί, αναγνωρισθεί ή υιοθετηθεί πριν τη σύναψη συμφώνου ή είτε γεννήθηκε, αναγνωρίστηκε ή υιοθετήθηκε κατά τη διάρκεια του, ασκείται από κοινού με το άλλο μέρος του συμφώνου, εφόσον ο άλλος γονέας δεν υπάρχει, δεν είναι γνωστός ή γενικά, δεν έχει τη γονική μέριμνα.».

Το μόνο που ζητάμε είναι να αναγνωρίσετε το δικαίωμα των παιδιών μας να έχουν τους δύο γονείς. Σε όλα τα ευρωπαϊκά δικαστήρια, όπου έχει τεθεί θέμα, βάζοντας πρώτα το καλό και το συμφέρον των παιδιών, τους έδωσαν το δικαίωμα να μεγαλώνουν με τους δύο γονείς τους.

Δε θα σας κουράσω άλλο, επειδή λένε ότι δεν έχει αποφανθεί η επιστήμη, στο υπόμνημα που θα υποβάλουμε, υπάρχουν εβδομήντα οκτώ μελέτες που αποδεικνύουν ότι τα παιδιά των ομογενειακών οικογενειών, μεγαλώνουν μια χαρά και καμιά φορά, καλύτερα και από ότι τα παιδιά των ετεροκανονικών πυρηνικών οικογενειών.

Επίσης, αυτό που θα ήθελα να επισημάνω είναι ότι η επιστήμη έχει αποφανθεί. Ο καθένας, απλώς, λέει τη δική του προσωπική άποψη, με βάση τα στερεότυπα που μπορεί να έχει στο μυαλό του. Ας αποφανθεί και η Πολιτεία, ώστε να μην είμαστε μια χώρα που έχουμε ανθρώπους δύο ταχυτήτων, οικογένειες δύο ταχυτήτων και ζούμε μέσα στη διάκριση.
Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας.

ΣΤΕΛΛΑ ΜΠΕΛΙΑ

 Πρόεδρος της Οργάνωσης «Οικογένειες Ουράνιο Τόξο»

Το πρώτο που ήθελα να απαντήσω είναι στην πρώτη ερώτηση που έκανε η κυρία Κατριβάνου, εάν επιλέγουμε να είμαστε gay, λεσβίες, τρανς και τα λοιπά. Εγώ έχω τελειώσει το πανεπιστήμιο, έχωκάνει μεταπτυχιακό, εκκρεμεί ένα διδακτορικό και θεωρώ ότι είμαι ένας αρκετά έξυπνος άνθρωπος. Φανταστείτε τι ηλίθια θα ήμουν να επιλέξω να είμαι μέλος μίας κατάπτυστης κοινότητας, της λεσβιακής κοινότητας και να το έχω κάνει συνειδητά. Να έχω επιλέξει να είμαι αυτή που είμαι. Η επιλογή που έκανα ήταν να ζήσω με ειλικρίνεια την ζωή μου. Επειδή είχα μεγάλη επιθυμία να γίνω μητέρα, όπως και πολλές άλλες γυναίκες με αντίστοιχο σεξουαλικό προσανατολισμό με το δικό μου, είχα να διαλέξω ανάμεσα σε δύο πράγματα ή θα έκανα έναν λευκό, ψεύτικο γάμο με κάποιον για να ικανοποιήσω την ανάγκη μου να γίνω γονέας ή θα έκανα αυτό που έκανα. Πήγα με τη σύντροφό μου και με ένα δότη, όχι έναν πατέρα, αλλά ένα δωρητή σπέρματος και με την βοήθεια της επιστήμης έγινα μητέρα. Αν αυτό το θεωρείτε κατάπτυστο, ήταν δική μου επιλογή να ζήσω την αλήθεια μου, να είμαι ο εαυτός μου, γιατί η άλλη επιλογή θα με οδηγούσε στο να είμαι ένας δυστυχισμένος άνθρωπος και ένας δυστυχισμένος γονέας κάνει δυστυχισμένα παιδιά. Όταν ο γονιός που μεγαλώνει ένα παιδί είναι δυστυχής, καταθλιπτικός και απελπισμένος, τι χαρά μπορεί να έχει αυτό το παιδί;
 Ήθελα να πω σε σχέση με τις οικογένειες και με εμάς είναι ότι κάθε ετερόφυλος μπορεί να κάνει παιδί για πλάκα. Ένα βράδυ γνωρίζετε ένα ζευγάρι σε ένα μπαρ, μένει έγκυος η κοπέλα, πάρα πολύ ωραία. Όλοι εμείς που αποφασίσαμε να είμαστε γονείς, το κάναμε συνειδητά μετά από πάρα πολύ σκέψη, δεν μας έτυχε, πέτυχε. Αυτή η δέσμευση στην γονεϊκότητα, το ότι δεσμευόμαστε να είμαστε γονείς και να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας όσο το δυνατόν καλύτερα, που σημαίνει να γίνουν καλοί άνθρωποι, χρήσιμοι στην κοινωνία, να είναι αποδοτικοί, να ενταχθούν όσο το δυνατόν καλύτερα στον κοινωνικό τους περίγυρο και στο περιβάλλον τους και να είναι ευτυχισμένοι, για εμάς είναι πάρα πολύ σημαντικό. Μία οικογένεια μπορεί να είναι λειτουργική ή δυσλειτουργική, αλλά αυτό δεν έχει καθόλου να κάνει με την δομή της και με το αν οι γονείς είναι ομοφυλόφιλοι ή όχι. Τώρα δεν θα μπω εγώ στο λάθος του να συγκρίνω τις οικογένειές μας με τις δυσλειτουργικές οικογένειες των ετερόφυλων που διαβάζουμε κατά καιρούς στις εφημερίδες. Δεν θέλω να κάνω τέτοιες συγκρίσεις. Μακάρι όλα τα παιδιά του κόσμου και όταν λέω όλα τα παιδιά πραγματικά το εννοώ να μεγαλώνουν με αγάπη και με γονείς που πραγματικά νιώθουν υπεύθυνοι για αυτά, τα φροντίζουν όσο το δυνατόν καλύτερα.

 Ένα άλλο που θα ήθελα να πω είναι ότι εμείς δεν θέλουμε να πάρουμε τα παιδιά του κοσμάκη, γιατί έτσι όπως ακούγεται στα κανάλια και από εδώ και από εκεί, βγαίνει λίγο ότι θέλουν οι gay να κάνουν παιδομάζωμα. Λένε παιδοθεσία, τεκνοθεσία, υιοθεσία. Εμείς τώρα μιλάμε για τα δικά μας τα παιδιά, τα βιολογικά μας παιδιά που μαζί ως σύντροφοι επιλέξαμε να τα φέρουμε στο κόσμο και αυτή τη στιγμή συζητάμε για μία δέσμευση που δύο ενήλικοι άνθρωποι θα πάρουμε μεταξύ μας, ότι θα ζούμε μαζί και τα παιδιά που διαλέξαμε να φέρουμε στον κόσμο, ο μη βιολογικός γονέας δεν έχει ένα τρόπο να δεσμευθεί απέναντί τους, «ότι εγώ βρε παιδί μου εδώ θα είμαι και αν ας πούμε τσακωθώ εγώ με την σύντροφό μου θα δίνει διατροφή, κάτι θα γίνεται, δεν θα χαθώ από προσώπου γης, έχω ευθύνη απέναντί σου».

Εάν εγώ δεν θέλω, μπορώ τη σύντροφό μου να την αποκλείσω από την οικογένεια και ας είναι από την πρώτη στιγμή της σύλληψης των παιδιών δίπλα μου. Όλα αυτά είναι πραγματικότητες και τώρα μιλάω για εμένα και λέω το βίωμά μου, αλλά αυτό αφορά πάρα πολλούς ανθρώπους στην Ελλάδα. Μπορεί να μη φαινόμαστε, γιατί υπάρχει ένα τεράστιο νομικό κενό και οι άνθρωποι θέλουν να προστατεύσουν τα παιδιά τους, όμως και εγώ θέλω να προστατεύσω τα παιδιά μου και γινόμαστε «λέαινες» και «λύκοι» προκειμένου να μη δημιουργηθεί κάποιο θέμα που θα δημιουργήσει ένα πρόβλημα στα παιδιά μας. Δεν είμαστε ορατοί όσο θα έπρεπε να είμαστε για να ξέρει η κοινωνία πόσοι πολλοί είμαστε και να μην πρέπει να περιμένουμε εμείς τώρα και τα παιδιά μας πότε θα ωριμάσει η κοινωνία για να πέσει ως ώριμο φρούτο από το «κοινωνιόδεντρο» κάτω στη γη και να προστατευτούν επιτέλους τα παιδιά μας.
Θα ήθελα να κάνω μια παρέμβαση σε σχέση με την προσβολή που ανέγνωσε ο κ. Καραγιαννίδης. Θα σας πω ότι εγώ με τη σύντροφό μου συνολικά έχουμε 5 παιδιά. Δεν είμαστε πολύτεκνοι. Τα 3 είναι ενήλικες και δεν μας έχουν ανάγκη. Ζουν τη ζωή τους στο βαθμό που μπορούν να τη ζήσουν. Τα 2 μικρά είναι τώρα που έχουν μείνει. Όλοι αυτοί, λοιπόν, οι κύριοι που παίρνουν τα επιδόματα από τους συλλόγους πολυτέκνων και μας φτύνουν στα μούτρα κατ’ εντολή κάποιων ιεραρχών ότι δεν είμαστε καλοί άνθρωποι, ότι είμαστε ανώμαλοι και δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να έλεγε αυτό, είχαν από την Πολιτεία το δικαίωμα να εισπράττουν επιδόματα που εμείς δεν θα τα δούμε ποτέ. Αυτομάτως, αυτό είναι μια μεγάλη διάκριση.

 Ακούσαμε ότι τα παιδιά μας προστατεύονται. Εν πάση περιπτώσει, ποιος θα μας πει αν ο εισαγγελίας που θα φτάσει να δει μια τέτοια περίπτωση αν εγώ «δω τα ραδίκια ανάποδα», γιατί είναι τα δικά μου βιολογικά παιδιά που αυτήν τη στιγμή είναι ανήλικα, είναι ομοφοβικός; Ποιος θα μας το διασφαλίσει αυτό; Γιατί, ξέρετε, η ομοφοβία είναι σαν το νερό για τα ψάρια. Αν ρωτήσεις ένα ψάρι τι βλέπει μέσα στο βυθό, θα αρχίσει να σου λέει «βλέπω φύκια, βλέπω άλλα ψάρια, βλέπω κοράλλια», κ.λπ.. Το νερό δεν το βλέπει γιατί είναι παντού. Έτσι είναι και η ομοφοβία. Την έχουμε πιει με το γάλα μας. Από τη στιγμή που γεννιόμαστε έχουμε εμποτιστεί με ομοφοβία μαζί με το γάλα μας και δεν μπορούμε να τη δούμε γιατί είναι παντού.
Επομένως, δεν μπορεί ένα δικαστήριο, που δεν ξέρουμε ποια θα είναι η σύστασή του, όσο γνώστης και καλός νομικός να είναι ο εισαγγελέας, να μας διασφαλίσει ότι δεν θα είναι ομοφοβικός και δεν θα πει «όχι, τα παιδιά καλύτερα να πάνε στον τέταρτο ξάδελφο», που έχει βάλει στο μάτι το διώροφο, από το να πάνε στον άνθρωπο που μαζί τα φέραμε στον κόσμο και τα μεγαλώνουμε. Όσο αφορά το άνοιγμα οικογενειακής μερίδας, που ανέφερε και ο κ. Αθανασίου, αυτό θα βρεθεί μπροστά. Ήδη με το προηγούμενο σύμφωνο που ισχύει αυτήν τη στιγμή υπήρχαν παιδιά ετερόφυλων ζευγαριών που πήγαιναν σε δημοτικούς παιδικούς σταθμούς.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Με συγχωρείτε, για τα ετερόφυλα δεν έχω πρόβλημα. Το είπα ως προβληματισμό.
ΣΤΕΛΛΑ ΜΠΕΛΙΑ (Προέδρος της Οργάνωσης «Οικογένειες - Ουράνιο Τόξο»): Όχι, όταν το σύμφωνο δεν ανοίγει οικογενειακή μερίδα, θα πρέπει να προχωρήσουν σε γάμο ή σε κάποια άλλη ρύθμιση. Το λέω γενικά. Εννοώ ότι, αν η κατάθεση ενός συμφώνου συμβίωσης δεν ανοίγει οικογενειακή μερίδα για δύο συμβαλλόμενους, άρα αυτό είναι μια διάκριση για τα ομόφυλα ζευγάρια. Είναι ή δεν είναι; Πρέπει να λέμε τα πράγματα όπως είναι. Προχωράω παρακάτω.

Ο κύριος Δαβάκης είπε ότι είναι ιδιωτική μας ζωή και ότι τέλος πάντων, είναι αυτό που ακούμε συχνά δε μας νοιάζει τι κάνουν οι άνθρωποι στο κρεβάτι τους. Εδώ δεν μιλάμε για το τι κάνουμε στο κρεβάτι μας, γατί αυτό που κάνουμε στο κρεβάτι μας μπορούμε να το κάνουμε και χωρίς σύμφωνο. Και χωρίς την άδεια του κράτους. Μας ενδιαφέρει πως μπορούμε να είμαστε ίσοι απέναντι στο νόμο, όπως το ζητάει το Σύνταγμα της χώρας μας. Διότι ξέρετε και εγώ είμαι Ελληνίδα φορολογούμενη πολίτης, του ίδιους φόρους πληρώνω με τη μάνα του Συλλόγου Πολυτέκνων, που σας έλεγα πριν αλλά νοούμε λιγότερο μάνα.
Εγώ δεν είμαι νομικός, μια φτωχή νηπιαγωγός είμαι. Ένα άλλο σημείο που δεν αναφέραμε καθόλου, είναι το ζήτημα της τρανς γονεϊκότητας επειδή στην ομάδα υπάρχουν και γονείς που είναι τρανς. Εκεί ανοίγει μια πολύ μεγάλη κουβέντα, σε θέματα ταυτότητας φύλου και γονεϊκότητας. Καταρχήν, τι γίνεται με το θέμα της στείρωσης της αναγκαστικής για την αλλαγή εγγράφων, κάτι που δεν έχει λυθεί. Δηλαδή, για να μπορέσει ένας άνθρωπος να είναι ο εαυτός του, πρέπει να στειρωθεί με βάσει την ισχύουσα νομοθεσία. Και αυτομάτως να αποδώσει το δικαίωμα του στη γονεϊκότητα στην επιστήμη ώστε να μη γίνει ποτέ γονιός.
Και τι γίνεται στις περιπτώσεις που ήδη είναι γονιός με την αλλαγή εγγράφων; Θα αναγνωρίζονται ας πούμε η σχέση που είχε ένας πατέρας με το παιδί του, που έχει προβεί σε αλλαγή εγγράφων και θεωρείται για το νομικό πλαίσιο γυναίκα; Είναι ζητήματα που εάν ανοίξει κάποτε η συζήτηση για την ταυτότητα φύλου και για το οικογενειακό δίκαιο, είναι ζητήματα που απασχολούν πολλούς ανθρώπους πραγματικούς, που υπάρχουν και περπατούν ανάμεσα μας δεν είναι φαντάσματα, και κάπως πρέπει να τα δείτε όλα αυτά.

 Η καθημερινότητα μας, να ξέρετε δεν διαφέρει και πολύ από την καθημερινότητα οποιασδήποτε άλλης οικογένειας. Τρέχουμε με τα παιδιά μας να τα πάμε σχολεία, στις δραστηριότητες τους, όταν έχουν πυρετό να ξενυχτήσουμε δίπλα τους. Μη φανταστείτε ότι κάνουμε κάτι άλλο από αυτά που κάνουν οι άλλοι γονείς στο σπίτι του. Απλώς αυτό δεν μπορεί να το αντιληφθεί κανείς. Όταν ξαφνικά σου αρνείται το σύστημα αυτή την καθημερινότητα, έτυχε κάποια στιγμή να είναι τα δύο μου παιδιά σε δύο διαφορετικά νοσοκομεία εξαιτίας της εφημερίας, και η σύντροφος μου που ήταν στο ένα νοσοκομείο συνέχεια της έλεγαν ποια είσαι εσύ και τι θέλεις εδώ; Εγώ δεν μπορούσα να διακτινιστώ να πάω στο άλλο, τελικά κάναμε ολόκληρη ιστορία για να βρεθούνε σε ένα νοσοκομεία τα δύο παιδιά μαζί.
Τώρα για σχολεία, παρουσία στην εκπαίδευση δύο γονιών του ίδιου φύλου, δεν μπορώ να σας μιλήσω γιατί αυτό εξαρτάται κυρίως από το πόσο οι εκπαιδευτικοί που έχουν τα παιδιά μας στα σχολεία έχουν αρκετά ανοικτό μυαλό, και πόσο μπορούμε εμείς σαν πολιτεία να εκπαιδεύσουμε τους εκπαιδευτικούς ώστε να μην είναι ομοφοβικοί και τρανσφοβικοί. 

http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/ToKtirio/Fotografiko-Archeio/#5a42013a-7689-4c18-a488-a57100bb2c69