Ρωτήσαμε τους Νέους στην Ελλάδα τι Πιστεύουν για την Τεκνοθεσία από Ομόφυλα Ζευγάρια

Κείμενο, Φωτογραφίες: Γιάννης Μακρογιαννέλης

Δεκέμβριος 18, 2015

• 
  

Φωτογραφία του Δημήτρη Μιχαλάκη για το VICE

Τελικά, το περίφημο νομοσχέδιο για το «σύμφωνο συμβίωσης», υπερψηφίστηκε επί της αρχής στη Βουλή. ΑΝΕΛ, ΚΚΕ και Χρυσή Αυγή καταψήφισαν, ενώ η Νέα Δημοκρατία χωρίστηκε στα δυο: Μεϊμαράκης και Μητσοτάκης λένε «ναι», Άδωνις και Τζιτζικώστας λένε «όχι», ενώ αίσθηση προκάλεσε η τοποθέτηση του Τάκη Μπαλτάκου (μαζί με Βορίδη στηρίζουν Τζιτζικώστα) για το θέμα: «Αφού λέει όχι η Εκκλησία, έπρεπε να πει όχι και η ΝΔ».

Καθώς οι διάφοροι «ταλιμπάν» της ορθοδοξίας ετοιμάζουν την αντεπίθεση τους, απέναντι σε αυτό που χαρακτηρίζουν «βόμβα στα θεμέλια του έθνους και της οικογένειας», ας μην ξεχνάμε ότι: «Το νομοσχέδιο για το Σύμφωνο Συμβίωσης δεν αφορά την τεκνοθεσία. Αυτό δεν σημαίνει ότι η πολιτεία εκφράστηκε και την αποδοκιμάζει. Είναι ένα θέμα που εξετάζουμε» - τάδε έφη ο υπουργός Δικαιοσύνης Νίκος Παρασκευόπουλος.

Κατανοητό βέβαια το να ζορίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, από τη μια να αποδείξει οτι παραμένει ένα προοδευτικό κόμμα και από την άλλη, να μην προκαλέσει τηναποχώρηση των ΑΝΕΛ και άρα την πτώση της κυβέρνησης, όμως η ζυγαριά μέχρι στιγμής γέρνει ξεκάθαρα υπέρ του Πάνου Καμμένου και του κομματόςτου. Θυμόμαστε δε πολύ καλά τον χαμογελάστο Έλλην Τσε Γκεβάρα, τον νυν πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα δηλαδή, να δηλώνει για την τεκνοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, τον Ιανουάριο του 2015 σε ανοιχτή συζήτηση στο twitter: «Είναι δύσκολο θέμα, χρειάζεται διάλογος, υπάρχουν αντιθέσεις καιστην επιστημονική κοινότητα, δε θα το συμπεριλάβουμε στις προγραμματικές μας δηλώσεις».

Ο συντηρητισμός του μέσου Έλληνα πολιτικού (ακόμα και κάποιου που δηλώνει «αριστερός») είναι απ' ό, τι φαίνεται ανίκητος, άλλωστε ο ίδιος υπουργός Δικαιοσύνης που δεσμεύετηκε να επανεξετάσει στο μέλλον το θέμα, πριν λίγες μέρες είχε φτάσει μια ανάσα πριν τη ρητή απαγόρευση της τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια. Το ποιος μπορεί να μεγαλώνει παιδιά, είναι φυσικά ένα τεράστιο θέμα με πολύ μεγάλες ηθικές και φιλοσοφικές προεκτάσεις. «Ευτυχώς», ζούμε στη χώρα που για τέτοια θέματα αποφασίζει η Εκκλησία και οι διάφοροι Μπαλτάκοι, έτσι μπορούμε να είμαστε σίγουροι οτι όλοι οι «κατάπτυστοι» γκέι, λεσβίες και τρανς, θα μείνουν για μια ακόμα φορά, με το παράπονο. Η τοποθέτηση της Στέλλας Μπελλιά είναι η καλύτερη απάντηση. 

Ένα ακόμα μεγάλο ερώτημα για το θέμα της τεκνοθεσίας απο ομόφυλα ζευγάρια, είναι το τι πιστεύει ο κόσμος και πιο συγκεκριμένα, οι νέοι και οι νέες. Προκειμένου να μάθουμε, βγήκαμε στους δρόμους της Αθήνας και διαπιστώσαμε οτι η επιχειρηματολογία τύπου «δεν είναι αρκετά ώριμη η κοινωνία μας για τέτοια πράγματα», δεν φαίνεται να αγγίζει τη σημερινή νεολαία.

Έλενα, 19 χρονών, φοιτήτρια

Σύμφωνώ, όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στη ζωή και να μεγαλώσουν ένα παιδί, εφόσον θέλουν.

Αργύρης, 24 χρονών, μουσικός

Συμφωνώ. Θεωρώ οτι δεν παίζει τόσο ρόλο η σεξουαλική επιλογή στο πως μεγαλώνεις και διαπαιδαγωγείς ένα παιδί, αρα γιατί όχι;

Στεφανία, 19χρονών, φοιτήτρια

Πιστεύω οτι δεν έχει καμία σχέση αν οι γονείς είναι στρέιτ ή ομοφυλόφιλοι και μάλιστα έχουν βγει πολλές έρευνες που υποστηρίζουν ότι το ίδιο φυσιολογικά μεγαλώνει ένα παιδί με γονείς του ίδιου φύλου, όπως μεγαλώνει κι ένα παιδί σε «κανονική» οικογένεια. Το οτι είναι διαφορετικοί οι γονείς δεν πάει να πει κάτι και δεν σημαίνει -όπως υποστηρίζουν πολλοί- οτι το παιδί θα βγει κι αυτό ομοφυλόφιλο.

Άγγελος, 17 χρονών, μαθητής

Δεν έχω κάποιο πρόβλημα. Όλοι ίδιοι είμαστε.

Νίκος, 21 χρονών, φοιτητής

Πιστεύω οτι είναι μια πολυ θετική κίνηση που θα πάει την κοινωνία μπροστά, σε ένα άλλο επίπεδο αποδοχής. 'Ερευνες έχουν δείξει οτι παιδιά που μεγαλώνουν με γονείς του ιδίου φύλου, δεν έχουν κάποια διαφορετική εξέλιξη από άλλα που μεγαλώνουν σε παραδοσιακές, ετεροκανονικές οικογένειες. Απλώς, η ελληνική κοινωνία κρύβεται πίσω από το δάχτυλό της και δεν είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα.

Ειρήνη, 18 χρονών, φοιτήτρια

Συμφωνώ μπορώ να πω, γιατί πιστεύω οτι είναι καλύτερο για ένα παιδί να μεγαλώνει σε μια οικογένεια, ακόμα και με γονείς του ίδιου φύλου, από το να μεγαλώνει σε ένα ίδρυμα. Σίγουρα θα πάρει πολύ περισσότερη στοργή και θα είναι αλλιώς γι'αυτό.

Φωτεινή, 18 χρονών, φοιτήτρια

Σύμφωνω γιατί σε κάθε παιδί αξίζει μια οικογένεια κι ένα καλύτερο μέλλον.

http://www.vice.com/gr/read/neoi-ellada-teknothesia-omofyla-zeugaria

Ο εκφοβισμός της “κoινής γνώμης”

Με αφορμή το σύμφωνο συμβίωσης, έχουν χυθεί τόνοι μελάνης τον τελευταίο καιρό γύρω από τις ομόφυλες σχέσεις. Έχουμε μιλήσει με λόγια ακτιβιστικά, με λόγια θεσμικά, με επιχειρήματα και ανακοινώσεις, με παραδείγματα και (επι)κριτική αναπαραγωγή ομοφοβικών απόψεων.

Την ίδια ώρα που εμείς διεκδικούμε, που μιλάμε με ορθό λόγο, που αντεπιχειρηματολογούμε σε λογύδρια παραλογισμού και καταπάτησης δικαιωμάτων, συμβαίνει βέβαια το εξής : γινόμαστε θύματα μίας συνεχιζόμενης, αυξανόμενης και κυκλωτικής κρίσης ομοφοβίας εκ μέρους της”κοινής γνώμης”.

Σιγά το νέο, θα μου πείτε. Καθημερινά κάποια ομοφοβική άποψη θα ακούσουμε.  Και όμως, δεν είναι τόσο απλό. Λόγω του “καυτού” θέματος του συμφώνου, η αφορμή και το εύφορο έδαφος για ομοφοβικές λεκτικές επιθέσεις είναι παντού και συνέχεια στην πρώτη γραμμή. Άρα και οι δημόσιες επιθέσεις ασταμάτητες. Και οι θύτες δεκάδες. Κάθε μέρα, από τις πρωινές εκπομπές και τα μεσημεριανά πάνελ, μέχρι τα δελτία ειδήσεων, τις ανακοινώσεις «δημοσίων προσώπων” στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τις πολιτικές εκπομπές του prime time ξεπετιέται η ερώτηση : “τι άποψη έχετε για το σύμφωνο; Και για την τεκνοθεσία;” Κι εμείς κοιτάμε. Και ακούμε. Ακούμε τον καθένα και την καθεμιά που έχει άποψη. Θέση. Επιχειρήματα στο ρατσισμό και τη φοβικότητά του. Ο Φαήλος, ο Αμβρόσιος, τα μεσημεριανά πάνελ, οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί κάθε σταθμού, τα κεντρικά φύλλα των περιοδικών, τα άρθρα και τα μονόστηλα σε κυριακάτικες εφημερίδες. Τραγουδίστριες, τραγουδιστές και ηθοποιοί, δημοσιογράφοι, τα μέλη της επιτροπής στη Βουλή, πολιτικοί κάθε φάσματος, καλεσμένοι κάθε εκπομπής από κάθε χώρο, αρθρογράφοι ή συγγραφείς. Όλες και όλοι έχουν, λέει, άποψη. Ενώ δεν έχουν. Γιατί αυτό που εκφράζουν πολλές και πολλοί από αυτούς δεν είναι άποψη. Είναι (ομοφο)-ΒΙΑ.

Αναρωτιέμαι λοιπόν…Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα έχουμε σταθεί για λίγο να αναρωτηθούμε τι πληγές μας ξύνονται το τελευταίο διάστημα; Αν σφίγγεται συχνά το στομάχι μας βλέποντας τηλεόραση, μπαίνοντας στο facebook ή διαβάζοντας αμέριμνα εφημερίδα; Έχουμε προβληματιστεί για το αν ο ύπνος μας μπορεί να έχει χαλάσει λίγο τις τελευταίες μέρες; Αν μας πιάνει συχνά πονοκέφαλος συζητώντας τα νέα; Αν έχει μειωθεί η αντοχή μας ή έχει αυξηθεί ο θυμός μας πάνω σε μια κουβέντα;
Αυτή τη στιγμή, γύρω από τις lgbt* ταυτότητες έχει δημιουργηθεί μία κοινωνική “δίνη”. Και αναμενόμενο είναι συχνά να κινούμαστε μέσα σε αυτή ως ταυτότητες ή μεμονωμένοι ρόλοι. Για να απαντήσουμε, να υποστηρίξουμε, να προασπίσουμε, να πάρουμε όσα δικαιούμαστε.

Όμως…Tα λοατ άτομα δεν είναι μεμονωμένες ταυτότητες. Και ως άτομα, ως ψυχοσυναισθηματικά όντα, δεχόμαστε επιθέσεις. Και το ψυχοσυναισθηματικό μας κομμάτι κάνει αυτό που ξέρει καλά να κάνει, όταν δέχεται επίθεση. Παρουσιάζει εντάσεις, συμπτώματα, εναλλαγές διάθεσης. Θλίψη ή θυμό, μεγαλύτερη απομόνωση ή μεγαλύτερη ανάγκη για στήριξη και συντροφιά.

Επειδή το πολιτικό είναι προσωπικό και το αντίστροφο. Επειδή η “κοινή γνώμη” γίνεται απομονωτική και επικίνδυνη.Επειδή κάθε διεκδίκηση και κάθε κέρδισμα μάχης έρχεται και με πληγές και απώλειες. Αυτές τις μέρες, ειδικά, είναι καλό να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι είναι σημαντικό να τον “παρακολουθούμε”. Να αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες και τις δυσκολίες μας. Να ζητάμε υποστήριξη, να εκφραζόμαστε, να μένουμε κοντά στις πιο ζεστές και ειλικρινείς μας σχέσεις και συνήθειες.

Και την επόμενη εβδομάδα με το καλό, να υποδεχθούμε και το σύμφωνο συμβίωσης. Γιατί άργησε κι έχουμε δικαίωμα να το χαρούμε.
Και μετά, μην ξεχνιέστε, έχουμε και συνέχεια…

Υ.Σ : ακτιβιστές και ακτιβίστριες της πρώτης γραμμής ή όσες και όσοι χρειάζεται να μιλούν δημόσια αυτές τις μέρες αξίζουν ένα μπράβο παραπάνω. Και ίσως χρειάζονται και λίγη φροντίδα παραπάνω.

Σας ευχαριστούμε!

Έλενα-Όλγα Χρηστίδη,

Μέλος Colour Youth – Κοινότητα LGBTQ Νέων Αθήνας