Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

Μαμά, πόσο μακριά είναι η Ισπανία;

Από το City Uncovered 

(γράφει η Ελένη Τουτουδάκη)

Ο γιος μου πληροφορήθηκε στην τάξη του της πέμπτης δημοτικού ότι ένα ταξίδι στο χρόνο είναι εφικτό αν ταξιδέψουμε πιο γρήγορα από το φως. Σε ένα τέτοιο υποθετικό ταξίδι θα μπορούμε να δούμε το πριν και το μετά να συναντιόνται ίσως στο ίδιο πεδίο. Γιατί όμως ξεκινάω να πω για το ταξίδι, «το μόνον της ζωής μας ταξίδιον» στην Ισπανία, με μια τέτοια  παρατήρηση;


 
Πώς διαγράφεται το παρόν μας με αφορμή ένα απλό αεροπορικό ταξίδι, μια εκδρομή με καλή παρέα, οκτώ κιόλας στο σύνολο, εμείς οι μαμάδες και τα παιδιά μας, τα μικρότερα και τα πιο μεγάλα, της  πειραιώτικης «κομπανίας» μας; Πώς αυτές οι μάγκισσες και οι μάγκες της παρέας μας  θα μεταφέρουμε τον αναχρονισμό  της ανελέητης  ελληνικής αδιαφορίας που βιώνουμε από την πλευρά του κράτους, άμεσα συνυφασμένης με τη νοοτροπία των πολιτών/πολιτισσών του  και θα το συντονίσουμε στις  συχνότητες μιας εξελιγμένης, ανοιχτόμυαλης και δίκαιης ισπανικής κοινωνίας; Πόσο δηλαδή να σερφάρουμε, να μαρσάρουμε, να πρεσάρουμε για να αποτινάξουμε εν τέλει εμείς οι ίδιες  την ψυχολογική βία, το θυμό και την πικρία μας για τις ισχύουσες αυτονόητες  συνθήκες διακρίσεων  μέσα στην ακατέργαστη και συντηρητική ελληνική πραγματικότητα;



Ένα τέτοιο ταξίδι θα μας ενδυναμώσει,  αφού τα ταξίδια φέρνουν την απροσδόκητη συνάντηση, την περιπέτεια, την κίνηση και την αλλαγή. Περιμένουμε να μας δοθεί ο χώρος που δικαιούμαστε, να νιώσουμε ευπρόσδεκτες, να κλείσουμε την πόρτα της ντουλάπας μας βγαίνοντας, να δούμε με τη διαίσθηση μας πως η ελπίδα δεν είναι ψευδαίσθηση. Ελπίδα μας είναι το μέλλον των παιδιών μας, αυτών που ζητούμε να μας υποστηρίξουν και να σηκώσουν τη δική μας απόφαση να τα φέρουμε στον κόσμο. Με το παιχνίδι, το γέλιο και τη χαρά τους δικαιώνουν κάθε προσδοκία μας. Τα παιδιά μας είναι οι πιο αγνοί  μας σύμμαχοι που λειτουργούν με ανιδιοτέλεια και αγάπη. Αυτό το νόημα έχει ο δεσμός της οικογένειας, της όποιας οικογένειας που οι άνθρωποι επιλέγουν στη ζωή τους. Αυτό θέλουμε να ξέρουν τα παιδιά μας. Πως η ζωή έχει τη δυναμική να προχωρήσει. Πως οι ενωμένες φωνές, οι ανοιχτές καρδιές των ανθρώπων, ο φόβος που λέει αντίο θα κάνουν αυτό τον κόσμο όπου ζούμε λίγο πιο καλό, λίγο πιο άξιο να τον ζήσουμε.



Πήραμε ήδη τα εύσημα για τη συμμετοχή μας στο ντοκιμαντέρ Right 2 love, μια παραγωγή της καταλάνικης οργάνωσης «FLG», που εξετάζει τις ανισότητες που επικρατούν στην Ευρώπη για τις LGBT οικογένειες, όσον αφορά το κοινωνικό και νομικό πλαίσιο της κάθε χώρας. Δικαιώσαμε λοιπόν το σκοπό του θέματος της έρευνας, αφού έχουμε πετύχει ως χώρα να σοκάρουμε, πριν ακόμα την επίσημη πρώτη της ταινίας, που θα γίνει στα πλαίσια της συνάντησηςFamilies LGBT 2012”. Με απλή αφορμή την επικοινωνία μας με την οργάνωση, ώστε να μας εξασφαλίσουν ένα μικρό πούλμαν που θα μας μεταφέρει  από τη Βαρκελώνη στο Lloret de Mar, τόπο της συνάντησης, δεχόμαστε μηνύματα αλληλεγγύης και συμπαράστασης για τα όσα βιώνουμε ως ομογονεϊκές οικογένειες της Ελλάδας.



Σε καιρούς κρίσης και με όλες τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, ένα τέτοιο οικογενειακό ταξίδι έχει σχεδιαστεί αρκετό καιρό πριν, ώστε να χωρέσει στον ταπεινό προϋπολογισμό μας. Η ανάγκη των παιδιών μας, να πραγματοποιήσουν αυτό το ταξίδι είναι επιτακτική. Νιώθουν πραγματικά πολύ ευχαριστημένα να γνωρίσουν άλλα παιδιά που προέρχονται από LGBT οικογένειες και να μοιραστούν με αυτά την εμπειρία τους, να συζητήσουν ανοιχτά για τα ίδια και τις οικογένειες τους, να νιώσουν σημαντικά, να βρεθούν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Στη συνάντηση έχουν προγραμματιστεί ποικίλες δημιουργικές και αθλητικές δραστηριότητες για τα μικρότερα παιδιά και για τα παιδιά στην εφηβεία. Πρόκειται για μια δική τους κατά πρώτον συνάντηση, όπου θα έχουν την ευκαιρία να νιώσουν εξ ολοκλήρου αποδεκτά στον κύκλο των συνομήλικων τους.





  Το ελληνικό σχολείο δείχνει ελάχιστη φροντίδα στο να περιορίσει τα φαινόμενα ομοφοβίας και τρανσφοβίας στο χώρο του, κάτι που αναγκάζει τα πιο ευπαθή άτομα να φοβούνται και κατά συνέπεια να αποφεύγουν να μιλήσουν για τα ίδια ή για τις οικογένειές τους και να υποφέρουν σιωπηρά, διατηρώντας δυσβάσταχτα μυστικά. Τα παιδιά των LGBT οικογενειών δέχονται βία αντίστοιχη με αυτήν που βιώνουν τα παιδιά που τα αφορούν  ζητήματα φύλου ή σεξουαλικού προσανατολισμού. Είναι κοινή διαπίστωση πως οι έννοιες «πούστης», «λεσβία», «τραβεστί», «λούγκρα», «ανώμαλη/ος» ή απλά «γυναίκα» όταν αναφέρεται σε αγόρι, διανθισμένες από  εκχυδαϊσμένα σεξουαλικά υπονοούμενα και χειρονομίες, αποτελούν μέσο επιβολής και ταπείνωσης. Αυτή η απαξιωτική συμπεριφορά πλήττει καίρια την εικόνα και την αυτοεκτίμηση των παιδιών, που συχνά δέχονται τέτοιου είδους σχόλια ή πέφτουν θύματα εκφοβισμού, χωρίς να μπορούν να ονομάσουν τους λόγους για τους οποίους συμβαίνει αυτό.



Παρόμοια πίεση ασκεί και ο κοινωνικός περίγυρος που αγνοεί τις εναλλακτικές μορφές οικογένειας ρωτώντας αφελώς  να μάθει «τί δουλειά κάνει ο μπαμπάς» και «πως λένε τη μαμά», του κάθε νηπίου. Η ύπαρξη των δυο ετερόφυλων γονιών θεωρείται βεβαίως αυτονόητη, με εξαίρεση το διαζύγιο ή το θάνατο. Κανένας νόμος ωστόσο δεν αναλαμβάνει να ρυθμίσει τους παράγοντες που αφορούν παιδιά με γονείς του ίδιου φύλου, αναγνωρίζοντας τους νομικά, ώστε να καλυφθούν οι πρακτικές καθημερινές ανάγκες, η νομική ευθύνη των παιδιών, ακόμη και η ενδεχόμενη απώλεια. Τα παιδιά που δεν τυχαίνουν αυτής της νομικής προστασίας είναι εντελώς εκτεθειμένα και βιώνουν μεταξύ των άλλων το άγχος και την ανασφάλεια, τη στιγμή που ο ισπανικός νόμος του 2005 προβλέπει και τρίτο άτομο, ορισμένο από πριν να αναλάβει την επιμέλεια των παιδιών, για κάθε ενδεχόμενο.



Οι κωμωδίες του παππού Αριστοφάνη τελειώνουν συχνά με γάμο κι εμείς θέλουμε τα παιδιά μας, για να αντιστρέψουμε τις συνηθισμένες γονεϊκές προσδοκίες, να μας καμαρώσουν στο γάμο μας. Γάμοι, πανηγύρια και χαρές περιμένουν τις LGBT οικογένειες στο τέλος της συνάντησης της Καταλονίας, την πρώτη του Μάη (εννοείται ότι εμείς δεν δικαιούμαστε άδεια γάμου από τους εργοδότες μας), με τα έξοδα πληρωμένα, τα λουλούδια δικά μας, τις τούρτες  παραγγελία. Θα μας εκδώσουν και χαρτί με άφθονες τζίφρες και βούλες, πιστοποιητικό με τα όλα του, να το φέρουμε επιστρέφοντας μαζί μας στην Ελλάδα ρε γαμώτο!

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Εδώ σχολιάζεις εσύ - Comment Here

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Contact Us

Name *
Email *
Subject *
Message *
Powered byEMF Web Forms Builder
Report Abuse