Πώς βλάπτουμε το μέλλον της κόρης μας (χωρίς να το καταλαβαίνουμε)

Κάποια μέρα θα θέλετε η κόρη σας, η ανιψιά σας ή η κόρη της καλύτερής σας φίλης να μεγαλώσει και να έχει την δυνατότητα να γίνει ό,τι ονειρεύεται: χειρουργός, δικηγόρος, συγγραφέας, πυροσβέστης, χρυσή Ολυμπιονίκης ή Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Και σίγουρα θέλετε, για όποιο από τα παραπάνω, να αμείβεται για τον ίδιο ακριβώς χρόνο τα ίδια ακριβώς χρήματα με τα οποία αμείβονται οι άνδρες συνάδελφοί της.
Παρόλο, όμως, που η ίση αμοιβή συζητιέται πολύ τελευταία, οι έρευνες δείχνουν πως δεν έχει ακόμα ξεκαθαριστεί πλήρως το γιατί οι γυναίκες δεν βγάζουν όσο χρήματα βγάζουν οι άνδρες στην ίδια θέση εργασίας. Κάποιοι λένε ότι αυτό συμβαίνει επειδή δεν διαπραγματεύονται αρκετά. Κάποιοι λένε ότι συμβαίνει επειδή οι διαπραγματεύσεις των γυναικών απορρίπτονται ή κρίνονται ως υπερβολικά επιθετικές. Άλλοι πιστεύουν ότι γίνεται επειδή οι γυναίκες έχουν την τάση να φορτώνονται όλα τα οικογενειακά βάρη. Ίσως όλα αυτά να είναι αλήθεια. Αλλά ίσως -λέμε ίσως- να έχει να κάνει και με τα ιδανικά που μας έχουν εμφυσήσει από την μικρή μας ηλικία.

Απόδειξη ότι αυτά που λένε (και κάνουν) οι γονείς έχουν σημασία

Νέα έρευνα έδειξε πόσο εύκολο είναι να πείσεις τα παιδιά να πιστέψουν ότι δεν κάνουν κάτι καλά. Περιληπτικά, η μελέτη επεδίωξε να αποδείξει ότι τα παιδιά εύκολα υιοθετούν κοινωνικές απόψεις σχετικά με το φύλο τους, οι οποίες στην συνέχεια μπορούν να επηρεάσουν τις επιδόσεις τους στην πραγματική ζωή. Για παράδειγμα, το να λες σε ένα αγόρι ότι είναι προορισμένο να είναι καλό στα μαθηματικά επειδή είναι αγόρι, λειτουργεί ως παρότρυνση στο να μην προσπαθεί ιδιαίτερα, ενώ το να λες σε ένα κορίτσι ότι τα κορίτσια δεν είναι καλά στα μαθηματικά μπορεί να το κάνει να πιστέψει ότι πραγματικά είναι κακή στα μαθηματικά και να προκαλέσει κακές επιδόσεις, ακριβώς γι’αυτόν τον λόγο.
Όπως είχαν προβλέψει οι επιστήμονες, τα δύο πειράματα της μελέτης έδειξαν ότι η απόδοση παιδιών ηλικίας από 4 έως 7 ετών χειροτέρεψε όταν τους είπαν ότι μία άλλη ομάδα παιδιών είχε καλύτερα αποτελέσματα στο ίδιο «πρόβλημα».
Όλα δείχνουν, λοιπόν, ότι έχουμε ακόμα πολλά να μάθουμε στο πώς να μεγαλώνουμε κορίτσια που θα φτάσουν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους.
Μία απότομη στροφή μάθησης

Τα παιδιά ξεκινούν να αντιλαμβάνονται τις διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα στην ηλικία των 30 μηνών και αρχίζουν να αναπτύσσουν κοινωνικές προκαταλήψεις -μεταξύ των οποίων και προκαταλήψεις που έχουν να κάνουν με τα δύο φύλα- στην προσχολική ηλικία. Η ψυχολογία «εμείς-αντί-αυτών» κορυφώνεται μεταξύ 5 και 7 ετών και μετά σταδιακά φθίνει.
Ως γονείς ποτέ δεν θα πούμε στις κόρες μας ότι υπάρχουν «δουλειές για γυναίκες» ή ότι το κλειδί της ευτυχίας και της καταξίωσης είναι ο γάμος (φυσικά, δε μπορούμε να αποκλείσουμε τα μηνύματα που μπορεί να δέχονται από το ευρύτερο περιβάλλον όταν δεν είμαστε εκεί). Υπάρχουν, όμως, και άλλες οδοί μέσω των οποίων τα κορίτσια παίρνουν μαθήματα ζωής από εμάς που θα τις κάνουν να αποφύγουν «προκλήσεις» όπως η τριγωνομετρία και η μηχανολογία, να δεχτούν τον χαμηλότερο δυνατό μισθό που θα τους προσφερθεί αφού πάρουν πτυχίο, και να πάθουν υπερκόπωση πριν από τα 30.
Η Anea Bogue, σύμβουλος προσωπικής ανάπτυξης και life coach, εξηγεί ποιες είναι αυτές οι οδοί, ποια είναι δηλαδή τα λάθη κάνουν οι γονείς και σαμποτάρουν την ισότιμη εξέλιξη των κοριτσιών τους.
Της μαθαίνουμε να είναι ευγενική και ήσυχηΥπάρχει μία λεπτή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο «έχω καλούς τρόπους» και «γίνομαι χαλί να με πατήσουν» και φαίνεται πως συχνά τα κορίτσια σπρώχνονται προς την δεύτερη επιλογή. Σύμφωνα με την Bogue, τα κορίτσια οφείλουν σύμφωνα με τα κοινωνικά πρότυπα να είναι ευγενικά, να αποφεύγουν τους καβγάδες, να μην ταράζουν τους άλλους και να μην προκαλούν το status quo, αν θέλουν να είναι αρεστά, θελκτικά και να γίνουν επιτυχημένες γυναίκες.
Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το μέλλον της: Κάπως έτσι οι γυναίκες καταλήγουν να μην διαπραγματεύονται για υψηλότερο μισθό, προκειμένου να μην προσβάλλουν τον εργοδότη, ή δεν υψώνουν την φωνή τους όταν έτσι νιώθουν από φόβο να μην κακοχαρακτηριστούν.
Πώς θα το αποφύγουμε: Όλοι θέλουμε παιδιά με καλούς τρόπους, αλλά και παιδιά που έχουν δικαίωμα και να διαφωνούν, να συζητούν και να διαπραγματεύονται –με σεβασμό, φυσικά. Παροτρύνετε, λοιπόν, την κόρη σας να σηκώνει το χέρι στην τάξη, να εκθέτει φωναχτά τη γνώμη της, και στην συνέχεια να είναι έτοιμη και πρόθυμη να την υπερασπιστεί.

Της αγοράζουμε «κοριτσίστικα» παιχνίδιαΔίνοντάς της μόνο ροζ παιχνίδια για τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής της την κάνουμε να πιστεύει ότι το ροζ είναι το αγαπημένο της χρώμα, επειδή «αυτό αρέσει στα κορίτσια». Με τον ίδιο τρόπο, πιστεύουν οι επιστήμονες, μαθαίνουν τα παιδιά να προτιμούν  συγκεκριμένα «φυλετικά» παιχνίδια, χωρίς απαραίτητα να είναι γενετικά προδιατεθειμένα για αυτά.
Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το μέλλον της: Μελέτη του 2009 βρήκε ότι το 31% των «κοριτσίστικων» παιχνιδιών έχουν να κάνουν με την εμφάνιση, π.χ. περιλαμβάνουν πλαστικό μακιγιάζ και φορέματα. Την ίδια στιγμή, παιχνίδια που προορίζονται για αγόρια παροτρύνουν τις ανακαλύψεις, τις αναζητήσεις, τον ανταγωνισμό, την κίνηση, την επίλυση προβλημάτων –ταλέντα που στον κόσμο των μεγάλων σχετίζονται με τις καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας.
Πώς θα το αποφύγουμε: Με το να μην κατευθυνόμαστε αποκλειστικά στον διάδρομο με τις Barbie, στα καταστήματα παιχνιδιών, και με το να παρέχουμε στο παιδί μας παιχνίδια που παροτρύνουν τις επιστημονικές ανακαλύψεις, τον ανταγωνισμό, τις αναζητήσεις και τις επιλύσεις προβλημάτων.

Της λέμε ότι είναι όμορφη… αποκλείοντας όλα τα άλλαΝαι είναι όμορφη, και όταν της φτιάχνουμε κοτσιδάκια μας έρχεται να την φάμε. Αλλά είναι, επίσης, πολύ καλή στις κατασκευές, στις χειροτεχνίες, τραγουδάει όμορφα και χορεύει εκπληκτικά.
Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το μέλλον της: Όπως λέει και η Bogue, ζούμε σε μία κοινωνία που δίνει τρομερή έμφαση στην εμφάνιση και -επειδή είναι αδύνατο να αποκλείσουμε την κόρη μας από κάθε μορφή ενημέρωσης και αλληλεπίδρασης στο σχολείο- είναι αναμενόμενο ότι σύντομα θα καταλάβει ότι η εμφάνιση μετράει. Ωστόσο, με το να τονίζουμε και να δείχνουμε θαυμασμό για τα υπόλοιπα θετικά στοιχεία της (ακαδημαϊκά, αθλητικά, μουσικά κ.λ.π.), θα την κάνουμε να καταλάβει ότι η αξία της δεν αρχίζει και τελειώνει μπροστά στον καθρέφτη.
Πώς θα το αποφύγουμε: Συνοδεύοντας κάθε κομπλιμέντο μας για την εμφάνισή της, με δύο ακόμα κομπλιμέντα για χαρακτηριστικά της που δεν έχουν να κάνουν με την εμφάνιση.

Την κατηχούμε σαν «πριγκίπισσα»Οι περισσότερες πραγματικές πριγκίπισσες είναι στην πραγματικότητα ιδιαίτερα επιτυχημένες. Μιλούν αρκετές γλώσσες, έχουν εξαιρετικά διπλωματικά ταλέντα και έχουν αποφοιτήσει από καλά Πανεπιστήμια. Το κοριτσάκι σας, όμως, δεν το ξέρει αυτό κάθε φορά που την αποκαλείτε «πριγκίπισσα» και της αγοράζετε μπλουζάκι με στέμματα. Το μόνο που ξέρει είναι ότι οι πριγκίπισσες πρέπει να είναι όμορφες και καλές για να γοητεύσουν τον πρίγκιπα που θα έρθει να τις σώσει από τα προβλήματά τους.
Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το μέλλον της: Η κουλτούρα των πριγκιπισσών παροτρύνει τα κορίτσια να είναι απελπισμένες δεσποινίδες με μοναδικό σκοπό να είναι όμορφες και να περιμένουν τον όμορφο πρίγκιπα να εμφανιστεί και να τις σώσει, για να πάρει αξία η ζωή τους. Λίγοι είναι οι γονείς που παροτρύνουν την ψυχολογία της «πριγκίπισσας-πολεμίστριας» (που είναι δυναμική, υπερασπίζεται με ηρωισμό τα δικαιώματά της και έχει τον έλεγχο της μοίρας της).
Πώς θα το αποφύγουμε: Είναι σχεδόν αδύνατο να αποφύγουμε εντελώς τους συσχετισμούς που η κοινωνία έχει δημιουργήσει μεταξύ κοριτσιών και πριγκιπισσών –και δεν χρειάζεται να το κάνουμε, αν έχουμε φροντίσει να περάσουμε τα σωστά μηνύματα. Αυτό που μπορούμε, λοιπόν, να κάνουν είναι να επανα-προσδιορίσουμε τι σημαίνει να είσαι πριγκίπισσα: Πηγαίνετε την κόρη σας να δει την παιδική ταινία Brave όταν έρθει τον Σεπτέμβριο στην Ελλάδα, στην οποία μία πριγκίπισσα αναλαμβάνει να σώσει μόνη της το βασίλειό της, χωρίς την βοήθεια κανενός άνδρα. Ή ξαναδείτε το Tangled, στο οποίο η πρωταγωνίστρια δεν χρειάζεται την βοήθεια κανενός πρίγκιπα και αδιαφορεί πλήρως όταν της κόβουν την υπέροχη, κατάξανθη κώμη της. Αν πάλι η κόρη σας έχει ήδη παθιαστεί με τις κλασικές πριγκιπικές ιστορίες, μπορείτε να της τονίσετε όλα αυτά που η κάθε ηρωίδα μπορεί να κάνει από μόνη της, π.χ. η Πεντάμορφη λατρεύει το διάβασμα, ενώ η Άριελ είναι καταπληκτική κολυμβήτρια…)
Παραχωρούμε στον μπαμπά τις «δύσκολες» δουλειές του σπιτιούΊσως είναι πιο εύκολο να ανοίγει εκείνος το σφιχτό βαζάκι με την κάπαρη ή να φτιάχνει την πόρτα που τρίζει, όμως είναι βέβαιο πως αν βάζαμε λίγο το μυαλό μας να σκεφτεί θα μπορούσαμε και εμείς.
Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το μέλλον της: Είναι σημαντικό οι γονείς να αμφισβητούν αυτές τις δουλειές που συνδέονται με στερεότυπα. Ειδικά αυτές που δείχνουν πως οι γυναίκες είναι πιο αδύναμες και ότι είναι καλύτερες στο να «φροντίζουν» και όχι στο να «κάνουν», να «φτιάχνουν» ή να «διορθώνουν».
Πώς θα το αποφύγουμε: Δείξτε στην κόρη σας ότι μπορείτε να διαχειριστείτε σημαντικά οικονομικά ζητήματα, ότι μπορείτε να κουρέψετε το γκαζόν και να ανοίγετε βάζα (βάλτε το κάτω από ζεστό νερό και χτυπήστε το καπάκι στον πάγκο της κουζίνας). Επίσης, αποφύγετε να διανείμετε δουλειές βάση του φύλου, π.χ. ζητάτε από τον άνδρα σας ή τον γιο σας να πλύνει τα πιάτα ή να βάλει σκούπα στο σπίτι όταν χρειάζεται.
Κριτικάρουμε το σώμα της ή/και το σώμα άλλων γυναικώνΗ υγιεινή διατροφή είναι σημαντική για κάθε μαμά και κάθε κόρη, αλλά δεν θα πρέπει να φτάνουμε στα όρια της κριτικής για να την επιβάλουμε.
Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το μέλλον της: Μιλώντας μπροστά στην κόρη μας για την δίαιτά μας, λέγοντας ότι θέλουμε να χάσουμε κιλά ή κριτικάροντας τα ρούχα που επιλέγουν να φορέσουν κάποιες γυναίκες, παρά π.χ. τα πολλά κιλά τους, μεταφέρουμε το μήνυμα ότι το σώμα μιας γυναίκας πρέπει να έχει μία συγκεκριμένη μορφή για να είναι η γυναίκα αρεστή και επιτυχημένη.
Πώς θα το αποφύγουμε: Είναι σημαντικό για εμάς να βλέπουμε τον εαυτό μας με τον ίδιο τρόπο που και η κόρη μας θα βλέπει τον δικό της εαυτό. Μπορούμε, λοιπόν, να επιδείξουμε τι σημαίνει υγιεινή διατροφή: ισορροπημένα γεύματα, πλούσια σε θρεπτική αξία και ενέργεια. Καλό είναι να αποφεύγουμε να αγοράζουμε μόνο low-fat προϊόντα, επεξεργασμένες τροφές και να μην τρώμε προκειμένου να χάσουμε βάρος.
Πηγή: Forbes

ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΦΥΛΟ

Η Άλεξ γεννήθηκε αγόρι αλλά ζει ως κορίτσι.

 Η ένταση ανάμεσα στους γονείς της έχει οξυνθεί. Μαλώνουν για το ποιο φύλο θα πρέπει να έχει το 12χρονο παιδί τους. Οι δικαστές και η υπηρεσία ανηλίκων πρέπει να αποφασίσει αν η Άλεξ επιτρέπεται να γίνει γυναίκα.

Ένα παιδί παίζει στο πάρκο. Πιάνει ένα κομμάτι ξύλο, τρέχει, φωνάζει «μπαμ, μπαμ, μπαμ». Λερώνει τα παπούτσια του με χώμα. Ανακαλύπτει μια τρύπα κοντά σε ένα θάμνο. Παίζει όπως κάθε αγόρι.
Το παιδί κάθεται έπειτα σε ένα παγκάκι, ανοίγει την τσάντα του και βγάζει ένα καθρεφτάκι. Άλεξ ονομάζεται, κοιτάζεται στον καθρέφτη: τα μακριά, ίσια μαλλιά της είναι πιασμένα κότσο, φορά ένα φούτερ με κουκούλα, ένα κολάν και από πάνω ένα κοντό σορτσάκι. Φτιάχνει τα μαλλιά της, πηδά από το παγκάκι, φωνάζει δυνατά «Holas Chicas» και αρχίζει να παίζει Top Model. Ο μικρός δρόμος του πάρκου είναι η πασαρέλα της. Τραγουδά: "Touch me, come on and turn me on." Περνάει το ένα πόδι μπροστά από τ' άλλο, το σώμα της λικνίζεται στον ρυθμό του τραγουδιού.
Η Άλεξ γεννήθηκε αγόρι αλλά ήδη από τα πέντε της ζει ως κορίτσι. Από το δημοτικό έχει πλέον ένα γυναικείο όνομα, μακριά μαλλιά, φορά κοριτσίστικα ρούχα και φούστες. Οι φίλοι και οι δάσκαλοι το έχουν αποδεχθεί αλλά δεν τους άφησε και η ίδια κανένα περιθώριο. Όταν την ρωτάνε γιατί το κάνει αυτό, δεν απαντά «επειδή θέλω να είμαι ένα κορίτσι», αλλά «επειδή είμαι ένα κορίτσι».
Η Άλεξ ζει με τη μητέρα της. Η ίδια λέει πως προσπάθησε αρκετές φορές να αλλάξει κάτι στο παιδί της, όμως δεν τα κατάφερε. Η ίδια ισχυρίζεται πως το "πρόβλημα" του παιδιού της είναι κυρίως το σώμα του.
Όταν μιλά ο πατέρας για το παιδί του λέει πάντα «ο γιός μου». Δεν θέλει να μιλήσει γι' αυτό το ζήτημα στο περιοδικό. Οι γονείς έχουν χωρίσει εδώ και δέκα χρόνια. Ο πατέρας θέλει να γίνει ψυχιατρική εξέταση επειδή πιστεύει πως η πρώην γυναίκα του έχει προκαλέσει αυτή την αλλαγή των ρόλων στο παιδί τους, συνειδητά ή ασυνείδητα. Σύμφωνα με τον πατέρα το "πρόβλημα" του παιδιού του δεν βρίσκεται στο σώμα του αλλά στο μυαλό του.

Στη Γερμανία οι γιατροί που ασχολούνται με τη (ονομαζόμενη) "Διαταραχή Ταυτότητας Φύλου" (Δ.Τ.Φ) είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Παιδοψυχίατροι, σεξολόγοι, ορμονολόγοι. Οι επιστημονικές τους απόψεις διίστανται όσον αφορά κάποια ερωτήματα: πόσο νωρίς μπορεί να διαπιστωθεί αν ένα αγόρι έχει γεννηθεί στο "λάθος σώμα"; Επιτρέπεται να μπλοκαριστεί η φυσιολογική ανάπτυξη της εφηβείας μέσω χορήγησης ορμονών; Αν ναι, από ποια ηλικία κι έπειτα; Κι ακόμη, μήπως βοηθά η περίοδος της εφηβείας να δεχθεί κάποιος το σώμα του έτσι όπως είναι;
Οι γονείς της Άλεξ μάλωναν για τόσο μεγάλο διάστημα ώστε από το 2007 τους απαγορεύθηκε να μπορούν να αποφασίσουν οι ίδιοι για την ιατρική παρακολούθηση του γιου τους. Υπεύθυνοι γι' αυτό πλέον είναι οι δικαστές, οι ειδικοί και οι γιατροί. Αυτοί θα έχουν τον τελευταίο λόγο για το αν η Άλεξ επιτρέπεται να γίνει γυναίκα. Πρέπει να αποφασίσουν σύντομα. Η Άλεξ έγινε πριν λίγο καιρό 12 ετών. Η ιδία διηγείται: «Όταν ξυπνάω το πρωί η φωνή μου είναι βαθιά».
Η Άλεξ και η μητέρα της θέλουν να δείξουν φωτογραφίες της Άλεξ (στο δικαστήριο). Η μητέρα είναι 41 ετών, δούλευε ως παιδαγωγός, το όνομά της είναι Άννα Καμίνσκι. Είναι μια ψηλή γυναίκα με καστανά μαλλιά και έχει ήδη μια κόρη από τον πρώτο της γάμο. Καθώς η Άλεξ τρώει βγάζει η μητέρα της το άλμπου με τις φωτογραφίες και λέει «να, αυτό είναι το αγόρι μου». Στην φωτογραφία είναι η Άλεξ σε ηλικια 3 ετών (ως αγόρι), έχει κοντά μαλλιά, φοράει τζιν και παίζει με λέγκο.
Μετά η μητέρα δείχνει μια ακόμη φωτογραφία, αυτή την φορά η Άλεξ με κοντά μαλλιά αλλά με ένα ροζ φόρεμα πριγκίπισσας. Το πώς φαίνεται το παιδί σε αυτές τις φωτογραφίες (αν είναι χαρούμενο ή λυπημένο) θα βοηθήσει το δικαστήριο να αποφασίσει. Οι φωτογραφίες θα χρησιμοποιηθούν ως αποδεικτικό στοιχείο. Όμως και ο πρώην άνδρας της έχει φωτογραφίες.

Όποιος ασχολείται με την υπόθεση της Άλεξ, ασχολείται με αναπαραστάσεις, δηλαδή με φωτογραφίες, με αναμνήσεις, με τα συναισθήματα του παρελθόντος. Η υπόθεση της Άλεξ είναι η προσπάθεια ενηλίκων να ανακαλύψουν πότε αισθανόταν το παιδί όμορφα και πότε άσχημα μέσα του και κυρίως πόσο σοβαρή είναι η επιθυμία αυτού του παιδιού να γίνει κορίτσι.
Ο πατέρας της Άλεξ, μηχανικός στο επάγγελμα έχει δυο παιδιά με την πρώην γυναίκα του. Μετά την Άλεξ έκαναν ένα ακόμη κορίτσι.
Η μητέρα διηγείται πως όταν η Άλεξ ήταν δυόμισι ετών, ενώ την έκανε μπάνιο στην μπανιέρα της είπε «είμαι κι εγώ ένα κορίτσι». Η μητέρα απάντησε "δεν είσαι", και του έδειξε τί έχει ανάμεσα στα πόδια του και η Άλεξ της απάντησε «ε, τότε είμαι ένα διαφορετικό κορίτσι».
Όταν η Άλεξ ήταν τεσσάρων ετών χτύπησε ένας φίλος της στο πάρκο και τραυμάτισε τον έναν του όρχι. Ο όρχις έπρεπε να αφαιρεθεί. Τότε η Άλεξ ρώτησε τη μαμά της: «αυτό μπορώ να το κάνω κι εγώ;». Η ίδια άρχισε από τότε να ανησυχεί περισσότερο. Εκείνη την περίοδο η Άλεξ άρχισε να φτιάχνει αυτοσχέδιες περούκες. Ένα χρόνο πριν αρχίσει το σχολείο, η μητέρα της, τής είπε πως η συνήθειά της να φοράει κοριτσίστικα ρούχα δεν μπορούσε να συνεχιστεί, θα την κορόιδευαν όλοι στο σχολείο. Έκοψε τα μαλλιά της Άλεξ, τής φόρεσε πιο ουδέτερα ρούχα και την έστειλε να παίξει ποδόσφαιρο. Η Άλεξ δεν αντέδρασε καθόλου. Η μητέρα τότε σκέφτηκε «ουάου, τόσο απλό ήταν τελικά;».

Μετά από περίπου μισό χρόνο η δασκάλα κάλεσε τη μητέρα στο σχολείο. Της είπε πως ο Άλεξ δεν μιλάει καθόλου πλέον. Η μητέρα την πήγε σε έναν ψυχολόγο, ο οποίος της πρότεινε να ξαναεπιτρέψει στην Άλεξ να φορέσει αυτά που πραγματικά επιθυμεί, τα κοριτσίστικα ρούχα. Η μητέρα το έκανε και μια εβδομάδα μετά η Άλεξ ήταν πάλι όπως πρώτα, χαμογελαστή κι ευδιάθετη.
Το μόνο που ανέφερε η μητέρα για τον πατέρα του παιδιού είναι πως πρόκειται για έναν πολύ έξυπνο και τελειομανή άνθρωπο. Μετά τον χωρισμό τον επισκέπτονταν τα παιδιά κάθε δυο εβδομάδες. Ο ίδιος αγόρασε για την Άλεξ καινούρια ρούχα και την παρακάλεσε όποτε μπαίνει στο σπίτι του να βγάζει τα κοριτσίστικα ρούχα και τα βραχιολάκια. Η μητέρα θεώρησε την αντίδρασή του πολύ αυστηρή, όμως δεν ήξερε πώς πρέπει να φερθεί καθώς δεν ήξερε αν θα συνεχιστεί η κατάσταση με την Άλεξ.
Στην ηλικία των τριών ετών ένα παιδί ήδη γνωρίζει εαν είναι αγόρι ή κορίτσι. Αν δεν συμπίπτει η ταυτότητα φύλου με το βιολογικό σώμα τότε έχουμε να κάνουμε με Διαταραχή Ταυτότητας Φύλου (Δ.Τ.Φ). Στη Γερμανία γεννιούνται κάθε χρόνο περίπου 280 παιδιά με Δ.Τ.Φ. Υπάρχουν πολύ λίγες μελέτες για το ζήτημα άλλα όλες τους λένε πως η Δ.Τ.Φ οξύνεται καθώς μεγαλώνει το παιδί. Περίπου το ένα τρίτο αποκτά ομοφυλόφιλη ή αμφιφυλόφιλη σεξουαλική ταυτότητα. Κάποια απ' αυτά τα παιδιά όμως (οι εκτιμήσεις κυμαίνονται μεταξύ 5 με 20%) παραμένουν σταθερά στην επιθυμία τους να μεταβούν στο άλλο φύλο. Το πρόβλημα είναι να ανακαλύψουν οι ειδικοί ποια παιδιά πραγματικά έχουν αυτήν την επιθυμία και κυρίως σε ποιο στάδιο της ανάπτυξης, δηλαδή σε ποια ηλικία μπορεί γίνει μια έγκυρη διάγνωση.
Το 2006 οι γονείς της και η Άλεξ πήγαν στη νοσοκομειακή κλινική του Βερολίνου (Campus der Charité). Το ινστιτούτο αυτό είναι καλοφτιαγμένο και πολύ καλά οργανωμένο. Μόνο σε τρείς πόλεις μπορούν να απευθυνθούν οι γονείς που έχουν παιδιά με Δ.Τ.Φ, στο Βερολίνο, στην Φρανκφούρτη και στο Αμβούργο. Ψυχίατροι, Σεξολόγοι και Ορμονολόγοι έφτιαξαν μια ομάδα η οποία ασχολείται αποκλειστικά με αυτό το ζήτημα.
Οι γιατροί μίλησαν με την Άλεξ, με τη μητέρα, με τον πατέρα. Η βοήθεια των γιατρών έκανε αρχικά καλή εντύπωση στην μητέρα. Οι γιατροί βρήκαν την Άλεξ έξυπνη και πολύ κοινωνική. Έπειτα όμως ο παιδοψυχίατρος διέγνωσε πως η Άλεξ έχει συμπτώματα κατάθλιψης και θα πρέπει να εισαχθεί για λίγο καιρό σε μια ψυχιατρική κλινική. Της είπαν πως είναι σημαντικό να δώσει την συγκατάθεσή της. Η ίδια ήθελε να μάθει πώς διαπίστωσε ο παιδοψυχίατρος κατάθλιψη και πώς θα μπορούσε να βοηθηθεί η Άλεξ σε μια κλινική. Πειστικές απαντήσεις όμως δεν της έδωσε κανείς. Όπως αναφέρει η ίδια, δεν μπορούσε να εμπιστευθεί τους γιατρούς και γι' αυτό δεν έδωσε την συγκατάθεσή της.
Η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει πώς δημιουργείται η τρανς ταυτότητα. Κυκλοφορούν υποθέσεις για την ανάπτυξη των ορμονών μέσα στην μήτρα και το πώς μπορεί να επηρεάσουν την εξέλιξη του εμβρύου. Μπορεί να υπάρχει κάποια διαταραχή στους υποδοχείς της τεστοστερόνης, ο εγκέφαλος αμύνεται εναντίον των ανδρικών ορμονών. Τέλος, αναπτύσσεται ένα ανδρικό σώμα. Οι ειδικοί το ονομάζουν σύνδρομο Harry-Benjamin. Σημαντικό ρόλο όμως παίζει και η ψυχή. Πώς αισθάνονται οι γονείς με το ίδιο τους το φύλο; Ακόμη, μισεί ο πατέρας τις γυναίκες, η μητέρα τους άνδρες; Μήπως έχει πρόβλημα το παιδί να αποδεχθεί την ομοφυλοφιλία του;
Το 2011 οι γονείς συναντήθηκαν στο δικαστήριο. Η δικαστής ρώτησε «έχετε την έκθεση;». Η μητέρα απάντησε αρνητικά. Η δικαστής ζήτησε από τον πατέρα να δώσει την γνωμάτευση στη μητέρα. Η μητέρα έλαβε ένα βιβλίο 170 σελίδων. Η μητέρα κατάλαβε για πρώτη φορά πού στηρίχθηκαν τόσα χρόνια οι γιατροί και όλοι οι υπεύθυνοι. Ο πατέρας της Άλεξ έγραψε την έκθεση το 2006 έπειτα από παράκληση ενός ψυχιάτρου στην κλινική στο Βερολίνο. Ο ψυχίατρος τον είχε παρακαλέσει να γράψει τις εντυπώσεις του. Στην αρχική σελίδα της έκθεσης γράφει «σύμφωνα με τις εντυπώσεις του πατέρα».

Η έκθεση είναι δομημένη όπως μια επιστημονική εργασία. Υπάρχει πρόλογος, περιεχόμενα, επτά κεφάλαια και στο τέλος πηγές. Περιέχει επίσης παιδικές ζωγραφιές, οικογενειακές φωτογραφίες με σχόλια του πατέρα. Όταν ήταν η Άλεξ έξι ετών ζωγράφισε εναν ροκ μουσικό με ρουζ στα μάγουλα. «Είναι αυτό ένα πρώτο σημάδι πως το παιδί επηρεάστηκε από την μητέρα του;», αναρωτήθηκε ο πατέρας.
Υπάρχουν και κάποιες ζωγραφιές οι οποίες θεωρήθηκε πως περιέχουν συμβολισμούς: ένα ρολόι που δείχνει δώδεκα παρά πέντε και ένα παγόβουνο του οποίου το κάτω μέρος δείχνει μάλλον τον μπερδεμένο ψυχισμό του παιδιού. Στην έκθεση γίνεται λόγος για υποσυνείδητο και για απωθημένα.
Ο πατέρας έγραψε και για την ζωή του όταν ήταν παντρεμένος με την Anna Kaminski. Αναφέρθηκε στο παρελθόν της πρώην γυναίκας του. Η γυναίκα του, λέει, είχε κακοποιηθεί όταν ήταν μικρή, αυτό του το είχε εκμυστηρευθεί η ίδια κατά την διάρκεια του γάμου τους. Είχε κάνει και θεραπεία γι' αυτόν τον λόγο.
Αμέσως υπήρξαν υποψίες πως ίσως η ίδια να προσπάθησε να επηρεάσει την Άλεξ λόγω της δικής της κακοποίησης. Αναγκάστηκε να ξαναπάει σε ψυχολόγο για να διαπιστωθεί μήπως προσπαθεί να χειραγωγήσει το παιδί. Η ψυχολόγος δεν μπόρεσε να διαπιστώσει κάτι τέτοιο.

Ο Klaus Beier έχει μεγάλη εμπειρία με παιδιά με Δ.Τ.Φ. Ως γιατρός για ψυχοσωματική ιατρική και ψυχαναλυτής ασχολείται με το υποσυνείδητο. Ο πενηντάχρονος γιατρός εργάζεται στο ινστιτούτο του Βερολίνου Berliner Charité ως σεξολόγος και είναι ένας από τους γιατρούς που επισκέφτηκαν και συμβουλεύτηκαν οι γονείς της Άλεξ. Ο ίδιος έχει δει μέχρι τώρα περίπου 25 περιπτώσεις παιδιών και εφήβων με Δ.Τ.Φ. Η Anna Kaminski είχε μιλήσει τότε με τον Beier. Ο ίδιος όμως δεν δέχθηκε να μιλήσει με το περιοδικό λόγω ιατρικού απόρρητου. Δέχθηκε να μιλήσει μόνο γενικά για την εμπειρία του με περιπτώσεις Δ.Τ.Φ.
Σύμφωνα με τον Beier, υπάρχουν πράγματι άνθρωπο οι οποίοι ήδη από την πολύ παιδική τους ηλικία δεν μπορούν να αναπτύξουν την αίσθηση πως ανήκουν στο βιολογικό τους φύλο, δηλαδή στο φύλο με το οποίο έχουν γεννηθεί. Αυτό περιγράφεται ως ένα πολύ δυσάρεστο συναίσθημα το οποίο έχει την δική του δυναμική και δεν μπορεί να το επηρεάσει κανένας. Δεν πιστεύει όμως πως μπορεί κάποιος να αποφανθεί επ' αυτού με σιγουριά πριν την εφηβεία.
Η τρανς ταυτότητα μπορεί να διαπιστωθεί μόνο μέσα από το βιογραφικό ενός ανθρώπου, δηλαδή το πώς έζησε μέχρι την εφηβεία του. Δεν υπάρχει κάποιο τρόπος μέσω του οποίου να μπορεί να πει ο γιατρός με βεβαιότητα πως η τρανς ταυτότητα θα σταματήσει ή θα συνεχιστεί. Είναι αδύνατο να λεχθεί κάτι τέτοιο λόγω των διεθνών κανόνων. Επίσης, σύμφωνα με το καταστατικό της γερμανικής παιδοψυχιατρικής κοινότητας δεν επιτρέπεται ένας γιατρός να πιστοποιήσει κάτι τέτοιο πριν το τέλος της εφηβείας. Όταν όμως σήμερα (στις μέρες μας) ρωτά κάποιος αν ισχύουν ακόμη οι κανόνες του καταστατικού τότε λαμβάνει την απάντηση πως οι κανόνες αυτοί ναι μεν δεν ισχύουν πια αλλά βρίσκονται ακόμη σε στάδιο επανεξέτασης. Ειδικά όσον αφορά το κατά πόσον θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί η εφηβεία πριν γίνει διάγνωση, οι απόψεις διίστανται.
Ο Beier φοβάται πως όταν αρχίσει να κάνει ένα παιδί χρήση ορμονών στην εφηβεία, δεν θα έχει την δυνατότητα να δει πώς θα αλλάξει το σώμα του (αν δεν έπαιρνε ορμόνες) και επίσης, πώς αντιμετωπίζει το σώμα του ο κοινωνικός του περίγυρος. Στην εφηβεία, προσθέτει, βιώνει ο άνθρωπος το σημαντικό συναίσθημα του να δεχτεί τον εαυτό του έτσι όπως ακριβώς είναι.
Γι' αυτό για τον Beier είναι σημαντικό να έχει αποκλείσει ο γιατρός την πιθανότητα πως ένας έφηβος θέλει να κάνει χρήση ορμονών επειδή απλώς αρνείται πιθανά την ομοφυλοφιλία του.

 Διηγείται μάλιστα την ιστορία ενός 14χρονου εφήβου ο οποίος πήγε στο ιατρείο του συνοδευόμενος από τη γιαγιά του. Επρόκειτο για ένα παιδί φιλόμουσο, έξυπνο. Όταν άρχισε να αυνανίζεται, φανταζόταν πως ξαπλώνει με νεαρούς άνδρες. Η μόνη έγνοια της γιαγιάς του ήταν «μακάρι το παιδί να μην είναι ομοφυλόφιλος». Ο 14χρόνος διάβασε σε μια νεανική εφημερίδα την ιστορία ενός συνομηλίκου του, ο οποίος ζει πλέον ως κορίτσι και λαμβάνει μάλιστα και ορμόνες. Αυτό το θεώρησε μια καλή λύση και ρώτησε τον γιατρό αν θα μπορούσε να το κάνω κι ο ίδιος. Ο Beier όμως αναρωτιέται, «τί γίνεται στην περίπτωση που κάποιος κάνει λάθος;».
Στο Βερολίνο ασχολείται με την υπόθεση της Άλεξ η Christa Markl-Vieto, δημοτική σύμβουλος η οποία έχει υπό την αρμοδιότητά της τους τομείς περιβάλλοντος, την υπηρεσία ανηλίκων και τον τομέα της υγείας. Η ίδια προτείνει να πάει η Άλεξ σε μια ανάδοχο οικογένεια έτσι ώστε να διακοπεί για κάποιο διάστημα η επικοινωνία της μητέρας με το παιδί. Σκοπός είναι να βρεθεί το παιδί σε ουδέτερες συνθήκες ώστε να μπορεί να το παρακολουθήσει κάποιος κλινικά χωρίς την επιρροή της μητέρας. Αν χρειαστεί είναι έτοιμη, να στερήσει από τη μητέρα την επιμέλεια της κόρης. Αυτήν την προοπτική την υπερασπίζεται ως έναν καλό συμβιβασμό η δημοτική σύμβουλος.
Η μητέρα απαντά πως αυτό δεν είναι τίποτε παραπάνω από ένα πείραμα στο οποίο έχουν σκοπό να υποβάλουν το παιδί της. Η ίδια ελπίζει να υπάρξουν δυο ανεξάρτητες γνωματεύσεις και μια εξωνοσοκομειακή θεραπεία. Είναι μάλιστα έτοιμη να δεχτεί τις αποφάσεις των γνωματεύσεων, δεν πρόκειται όμως να δεχθεί μια ανάδοχο οικογένεια ή την απαγόρευση της επικοινωνίας με το παιδί της.

O Bernd Meyenburg, 62 ετών, αρχίατρος στην παιδοψυχιατρική κλινική στην Φρανκφούρτη, ασχολείται εδώ και 40 χρόνια με τρανς άτομα. Εδώ και 30 χρόνια ασχολείται με τρανς παιδιά. Το 1987 άνοιξε στη Φρανκφούρτη το ιατρείο του και έχει εξετάσει πάνω από 300 νεαρούς ασθενείς. Στην ερώτηση «πόσο σίγουρα μπορεί να γνωματεύσει ένας γιατρός το αν ένα παιδί είναι τρανς», ο ίδιος απαντά πως είναι δυνατόν να διαγνωστεί και μάλιστα πολύ νωρίς.
Ο Meyenburg γνωρίζει "ασθενείς" οι οποίοι θα προτιμούσαν να γίνουν γυναίκες παρά να γίνουν ομοφυλόφιλοι. Σύμφωνα με τις δικές του εμπειρίες μπορεί κάποιος να διακρίνει την τρανς εξέλιξη και κυρίως να την διαχωρίσει από την ομοφυλόφιλη εξέλιξη. Στην περίπτωση λοιπόν του νεαρού που αυνανίζεται, θα αντιδρούσε όπως κι ο Dr.Beier. Συνεχίζει λέγοντας πως οι ομοφυλόφιλοι δεν αρνούνται τα γεννητικά τους όργανα. Τα τρανς άτομα θέλουν στην καλύτερη περίπτωση να τα ξεφορτωθούν. Αυτοί οι έφηβοι φοβούνται τις σεξουαλικές εμπειρίες, δεν τους αρέσει να τους αγγίζουνε (μιας και αρνούνται το σώμα τους).
Υπάρχει λοιπόν περίπτωση να αλλάξει κάποιο παιδί γνώμη κατά τη διάρκεια της εφηβείας; Ο Meyenburg αναφέρεται σε "ασθενείς" στους οποίους έθεσε αυτή την ερώτηση. Όλοι γύρισαν και του είπαν πως δεν αισθάνονται ομοφυλόφιλοι. Στην ερώτηση αν υπάρχουν τρανς άτομα που έχουν αισθανθεί άνετα με το σώμα τους στη διάρκεια της εφηβείας απαντά πως ο ίδιος δεν έχει γνωρίσει ακόμη ούτε ένα τρανς άτομο στα 40 χρόνια εμπειρίας, που να έχει αισθανθεί άνετα με το σώμα του στην εφηβεία.
Οι ειδικοί στην Φρανκφούρτη, στο Βερολίνο και στο Αμβούργο συνεργάζονται στενά και ανταλλάσσουν πληροφορίες πάνω σε δύσκολες περιπτώσεις. Ο ένας στέλνει "ασθενείς" στον άλλον για μια δεύτερη γνώμη. Ο Meyenburg εξέτασε την Άλεξ όταν ήταν οκτώ ετών. Η διάγνωση πως η Άλεξ έχει Δ.Τ.Φ είναι από όλους αποδεκτή αλλά πάνω στην εξέλιξη της Δ.Τ.Φ στην περίπτωση της Άλεξ υπάρχουν ακόμη διαφορετικές απόψεις.
Ο Meyenburg θεωρεί γελοία τη θεωρία πως η μητέρα θα μπορούσε να έχει επηρεάσει την Άλεξ. Γνωρίζει την ύπαρξη θεωριών, σύμφωνα με τις οποίες αγόρια λόγω έντονου δεσίματος με την μητέρα εμφανίζουν θηλυκή συμπεριφορά αλλά τονίζει πως αυτή η θεωρία δεν ισχύει πλέον, θεωρείται μη ισχύουσα. Προσθέτει μάλιστα πως στην επιστημονική κοινότητα δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση στην οποία γονείς κατάφεραν να αλλάξουν την έκφραση του φύλου του παιδιού τους μόνιμα. Τονίζει επίσης πως η τρανς ταυτότητα δημιουργείται ασχέτως αν μια οικογένεια έχει προστριβές ή όχι.
«Η Άλεξ έχει δείξει μέχρι τώρα στη ζωή της μια απολύτως τρανς συμπεριφορά και η απομάκρυνση από την μητέρα δεν πρόκειται να το αλλάξει αυτό. Σε μια τόσο φανερή περίπτωση τραβς παιδιού βάζω το χέρι μου στη φωτιά», λέει ο Meyenburg. Επίσης, το θεωρεί μεγάλο λάθος πως η υπηρεσία ανηλίκων έχει σκοπό να απομακρύνει την Άλεξ από την μητέρα της.
Η Άλεξ κάθεται στην κουζίνα, στην ερώτηση πώς αισθάνεται όταν σκέφτεται πως το σώμα της θα αρχίσει να αλλάζει μας απαντά: «Τρόμος!». Και εξαφανίζεται στο δωμάτιό της.

 Η τριχοφυΐα έχει αρχίσει να κάνει αισθητή την παρουσία της, η φωνή έχει αρχίσει να γίνεται πιο βαθιά. Αυτό το στάδιο στην εφηβεία ονομάζεται "Tanner 2". Σε λίγο θα ακολουθήσει η μεταφώνηση, το μήλο του Αδάμ, η ανάπτυξη του πέους και των όρχεων, δηλαδή το "Tanner 3".
Στο "Tanner 4" οι ώμοι γίνονται πιο πλατιοί, το πρόσωπο σχηματίζει γωνίες και γίνεται πιο σκληρό. Στο "Tanner 5" πρόκειται πλέον για τον βιολογικά ολοκληρωμένο άνδρα. Τα σημάδια αυτών των αλλαγών δεν μπορούν αργότερα να διορθωθούν.
Ο Meyenburg είναι της άποψης πως τα τρανς άτομα δεν χρειάζεται να υποστούν όλα αυτά τα στάδια. Μετά το "Tanner 2", δηλαδή με τα την αρχική εμφάνιση της εφηβείας θα μπορούσε η Άλεξ να λαμβάνει ορμόνες οι οποίες θα εμποδίσουν την ανάπτυξη της εφηβείας και αργότερα μπορούν να ακολουθήσουν και οι θηλυκές ορμόνες. Με την ενηλικίωση μπορεί να γίνει η εγχείρηση για τα γεννητικά όργανα και για το στήθος.
Στην Ολλανδία δημοσιεύθηκε μια έρευνα. Σε αυτήν έλαβαν μέρος 162 "ασθενείς" οι οποίοι είχαν κάνει ορμονοθεραπεία για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι 160 απ' αυτούς αισθάνονταν ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι με το νέο τους φύλο. Μονάχα δυο μετάνιωσαν για την απόφασή τους.
Η Άλεξ και η μητέρα της αγαπούν πολύ τη φωτογραφία με το ροζ φόρεμα πριγκίπισσας. Όμως σε ένα πράγμα δεν συμφωνούν: Η Άλεξ λέει «να, εγώ βλέπω το κορίτσι ξεκάθαρα στην φωτογραφία», η μητέρα όμως απαντά «όχι, λυπάμαι, εγώ εδώ βλέπω τον παλιό μου Άλεξ».
Η Άλεξ τη ρωτά «δεν μπορείς ακόμη να το συνηθίσεις, ε;» και η μητέρα της λέει «για να είμαι ειλικρινής, όχι».

Μετάφραση για το transs.gr : * Χάρης Μαρτζούκος
Επεξεργασία τελικού κειμένου: Κατρίν Αλαμάνου

είμαι από αυτούς τους πατέρες που προσπαθούν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους με τις αρχές τις ισότητας.

Ένας άντρας φοράει φούστες για να υποστηρίξει τον 5χρονο γιο του που προτιμάει τα φορέματα
  

*
«Ο πεντάχρονος γιος μου θέλει να φοράει φορέματα. Δεν ήθελα να πείσω τον γιο μου να μην φοράει φορέματα και φούστες» δήλωσε στο γερμανικό περιοδικό EMMA ο γερμανός Nils Pickert. «Επειδή δεν μπορούσε να βρει φίλους στο Βερολίνο με αυτή τη συμπεριφορά και μετά από αρκετή σκέψη, είχα μόνο μια επιλογή: να δυναμώσω για τον μικρό μου και να φορέσω κι εγώ φούστες.»

Αρχικά ο γιος του Pickert δίσταζε να φορέσει φορέματα δημόσια, φοβούμενος ότι θα αντιμετωπίσει απόρριψη από τους συμμαθητές του στο νηπιαγωγείο, γράφει το Gawker. Όλα όμως άλλαξαν όταν ο πατέρας του μια μέρα αποφάσισε να βγει ντυμένος με γυναικεία ρούχα και έκανε μια κάτοικο της περιοχής να μείνει τόσο έκπληκτη που έπεσε με τα μούτρα πάνω σε ένα φανάρι.
«Ο γιος μου ξεκαρδίστηκε στα γέλια,» λέει ο Pickert «και την επόμενη μέρα έβγαλε από τη ντουλάπα ένα φόρεμα. Στην αρχή το φορούσε μόνο τα σαββατοκύριακα, μετά και στο νηπιαγωγείο. Ναι, είμαι από αυτούς τους πατέρες που προσπαθούν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους με τις αρχές τις ισότητας. Δεν είμαι από τους ψευτο-διανοούμενους που μιλάνε για ισότητα και δικαιοσύνη και μόλις γεννιέται το παιδί τους γυρνάνε στην ασφάλεια και στα κλισέ των φύλων.»

Πηγή: lifo.gr

Ωχ, το παιδί μου μού βγήκε ανώμαλο!

Πέμπτη, 23 Αυγούστου 2012 00:00 
του Λύο Καλοβυρνά

•Φοβάμαι ότι ο γιος μου είναι … απ’ αυτούς.
•Τι έκανα λάθος και μου βγήκε το παιδί ανώμαλο;
•Γιατί η κόρη μου ντύνεται σαν αγόρι;
•Είδα τον γιο μου να φιλιέται μ’ ένα φίλο του.
•Η κόρη μου μού είπε ότι της αρέσουν οι γυναίκες.
•Νομίζω ότι το παιδί μου είναι ομοφυλόφιλο. Πώς να το βοηθήσω;
•Τι να κάνω που ο γιος μου κάνει παρέα μόνο κορίτσια;
•Ο μεγάλος μου γιος είναι γκέι. Ν’ ανησυχώ και για τον μικρό;

Ως γονιός πρέπει να ξέρεις ότι τα γκέι παιδιά που απορρίπτονται από τους γονιούς τους έχουν υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών, κατάθλιψης, επικίνδυνου σεξ και χρήσης ναρκωτικών σε σύγκριση με τα γκέι παιδιά που η οικογένειά τους τα αποδέχεται.
Σε αυτά τα πορίσματα καταλήγει μια επιστημονική έρευνα που δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο του 2009. Είναι η πρώτη έρευνα που συνδέει την παιδική αυτοκτονία και τη χρήση ναρκωτικών με την απόρριψη από τους γονείς.
Επίσης το παιδί σου πιθανώς αντιμετωπίζει λεκτική βία (κοροϊδίες, κράξιμο, διάδοση φημών) στο σχολείο. Οι παρενοχλήσεις στο σχολείο και την οικογένεια λόγω σεξουαλικής διαφορετικότητας συνδέονται με τις αυτοκτονίες ομοφυλόφιλων παιδιών. Οι ομοφυλόφιλοι έφηβοι έχουν:
•τουλάχιστον τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να κάνουν απόπειρα αυτοκτονίας.
•πέντε φορές περισσότερες πιθανότητες να χρειαστούν φάρμακα για κατάθλιψη.
•δυόμισι φορές περισσότερες πιθανότητες να προκαλέσουν αυτοτραυματισμούς.

Ευτυχώς, δεν χρειάζεται να βρεις λύση μόνος σου! Τηλεφώνησε στο 1528. Ειδικοί ψυχολόγοι και σύμβουλοι θα σε ακούσουν και θα σε βοηθήσουν και να βρείτε λύσεις μαζί.

 

ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΛΕΝΕ ΕΓΧΡΩΜΟ....

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ

Ταγκό και ξύλο.

.από Stefanos Agelastos, Τρίτη, 28 Αυγούστου 2012 στις 8:06 π.μ.
·.
Τι νύχτα. Βγαίνουμε με μια φίλη μου και ένα date της, πίνουμε, τρώμε, πίνουμε, μαγευόμαστε σε μια ανοιχτή βραδιά ταγκό στην Ερμού και καταλήγουμε sodade, πίνει ο τύπος, τσαντίζεται αυτή, φεύγει και αρχίζει ο τύπος να μου την πέφτει. Τον παίρνω παραμάσχαλα να τον πάω Ομόνοια να πάρει το 500 να πάει σπίτι του, δεν είχα λεφτά για ταξί, στο δρόμο περνάνε φίλοι και γνωστοί με μηχανάκια και αυτοκίνητα και έπεσε καλιάρντεμα, φτάνουμε ομόνοια και σταματάει μια μηχανή με δύο Έλληνες και μας λέει "Είστε γκέι;" τους λέω "Ναι, τρέχει πρόβλημα;" και φεύγουν, καθόμαστε στην στάση δεν προλαβαίνω να ανοίξω το πακέτο από τα τσιγάρα σκάνε οι τύποι τρέχοντας νίντζα στυλ "ποιόν είπες γκέι ρε;" φωνάζουν και αρχίζουν το ξύλο.

 Έφαγα μπουνιές, έβγαλα αίματα, είδα το πεζοδρόμιο δίπλα μου, είδα να κλωτσάνε το παιδί στο κεφάλι. Έδωσα και εγώ, έβγαλα το κινητό κάλεσα το 100 και έφυγαν τρέχοντας. Τρέχει ο Πακιστανός περιπτεράς, τρέχει και ένα πρεζάκι η Πωλίνα, έφτασε και η αστυνομία. Τους λέω θέλω να το καταγγείλω ως ομοφοβικό περιστατικό καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό; Τους εξήγησα. Οι μπάτσοι πολύ συνεργάσιμοι και ανθρώπινοι. Τους λέω πριν λίγες μέρες πέρναγα από Ακαδημίας και Ζωοδόχου Πηγής που έχετε τα ματ με το αγόρι μου και μας κορόιδευαν οι αστυνομικοί, σήμερα έφαγα ξύλο εδώ, για να καταλάβετε τι παίζει. Ο Πακιστανός μου λέει συγνώμη που δεν βοήθησα, αλλά κάθε μέρα τρώμε ξύλο από αυτούς δεν ήθελα να μπλέξω την ώρα που δουλεύω, η Πωλίνα μου σκούπιζε τις πληγές με νερό, την κέρασα το μισό πακέτο τσιγάρα και μου λέει μια Yamaha μαύρη ΧΤ ήταν δεν πρόλαβα να δω νούμερο, σάμπως πρόλαβα εγώ; Πήγα στο τμήμα κατήγγειλα το περιστατικό το παιδί κώλωσε (λογικό, εδώ "έβγαινε" με την φίλη μου, ωραίο πρώτο coming out έζησε και αυτός) την είχε ακούσει και από τα χτυπήματα. Λέω στην αστυνομία φοβάμαι να πάω σπίτι μου, εκεί έξω είναι δύο τύποι που πριν 10' με δείραν, μπορεί να με πάει ένα περιπολικό σπίτι μου, στα Εξάρχεια μένω, δίπλα, μου λένε όχι. Φεύγω, περπατάω μόνος μου στην Πατησίων, παίρνω το αγόρι μου, κλαίω. Αύριο θα πάρω το δικηγόρο. Και pepper spray. Σκοτεινές εποχές.

goneis ouranio tokso sthn Italia

.Το πως κατευθύνεις τη ζωή σου, εξαρτάται από εσένα...αλλά και από την οικογένεια σου!

.Το πως κατευθύνεις τη ζωή σου, εξαρτάται από εσένα...αλλά και από την οικογένεια σου! Οι εικόνες και τα ακούσματα μας από πολύ μικρή ηλικία διαμορφώνουν τη στάση ζωής μας!

τι είναι τελικά οικογένεια?‏

I need feminism....

Ανάπηροι και ομοφυλόφιλοι στο στόχαστρο της Χρυσής Αυγής

  Γαλάνης Δημήτρης   
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  24/08/2012 22:55
    
Στα μαύρα κατάστιχα της Χρυσής Αυγής εγγράφονται ανάμεσα σε άλλες κατηγορίες ανεπιθύμητων οι πολίτες με αναπηρία και βαριά νοσήματα, αλλά και οι ομοφυλόφιλοι.

Και αν η δεύτερη ομάδα πολιτών δεν εντυπωσιάζει κανέναν - εδώ ολόκληρο δημοτικό συμβούλιο στη Μόσχα (που δεν ελέγχει η Χρυσή Αυγή) απαγόρευσε τις παρελάσεις του Gay Pride για την επόμενη 100ετία, λαμβάνοντας τα εύσημα της οργάνωσης του κ. Μιχαλολιάκου - η περίπτωση των αναπήρων αποκαλύπτει ότι και το «πρόβλημα» των ομοφυλόφιλων για τη Χρυσή Αυγή μυρίζει... λάθος που πρέπει να λυθεί διά της ευγονικής!

Τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότεροι, μέλη και οπαδοί της Χρυσής Αυγής, μοιάζουν αποφασισμένοι να ξεθάψουν όλα τα φαντάσματα του παρελθόντος. Σε ιστοσελίδες στο διαδίκτυο, αλλά και στις γειτονιές, φέρνουν στην επιφάνεια ιδέες και πεποιθήσεις που ο σύγχρονος κόσμος ήθελε να πιστεύει ότι είχε αφήσει οριστικά πίσω του.

Η ανάρτηση στην ιστοσελίδα της Πράσινης Πτέρυγας, που αποτελεί το οικολογικό κομμάτι του κόμματος, ενός άρθρου που τον τελευταίο καιρό απασχολεί πολλά ιστολόγια και χρήστες των κοινωνικών δικτύων, είναι χαρακτηριστική.

Πρόκειται για ένα πόνημα κάποιου καναδού δόκτορα της νευροπαθητικής (ό,τι και αν σημαίνει αυτό), ο οποίος προσφέρει λύσεις στο πρόβλημα της «φυλετικής καθαρότητας».

Ο Δρ. μεταξύ άλλων προτείνει «τα κληρονομικώς βεβαρημένα άτομα όπως οι παρανοϊκοί, οι πνευματικώς καθυστερημένοι, οι σχιζοφρενείς, οι επιληπτικοί, οι φορείς μεταλλαχθέντων (sic)γονιδίων, οι αθεράπευτοι αλκοολικοί, οι προχωρημένοι τοξικομανείς και άλλοι, θα πρέπει να υποβάλλονται σε στείρωση».

Επίσης σημειώνει ότι «το σεξουαλικό πρόβλημα μελετάται συχνά υπό το πρίσμα της παθολογίας με αποτέλεσμα οι περισσότεροι ειδικοί να είναι ανίκανοι να διαχωρίσουν το ηθικό από το παθολογικό στοιχείο. Οι σεξουαλικές σχέσεις οφείλουν να ακολουθούν τα ενστικτώδη ανακλαστικά του ανθρώπου. Η υγιής και δημιουργική εκδήλωσις του σεξουαλικού ενστίκτου είναι αναγκαία».

Από τον τρομερό επιστήμονα δεν τη γλιτώνουν ούτε οι γυναίκες, οι οποίες «οφείλουν να διδάσκονται, από τη στιγμή που εισέρχονται στο σχολείο, τους κινδύνους που διατρέχουν από ορισμένους καταστροφικούς παράγοντες όπως την αλόγιστο επιθυμία του χρήματος, την ανθυγιεινή διατροφή, τη δηλητηρίαση της πνευματικότητος από τα μαζικά μέσα ενημερώσεως και την απρόσωπο διαφημιστική προβολή, τη φαρμακοθεραπεία, τους εμβολιασμούς, τις ακτινογραφίες, το δηλητηριασμένο νερό, την ηχορύπανση και ούτω καθ' εξής».

Οι ομοφυλόφιλοι αποτελούν σαφή στόχο για τη Χρυσή Αυγή, η οποία στην επίσημη ιστοσελίδα της δεν χάνει ευκαιρία να τονίσει ότι αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα του εκφυλισμού της σύγχρονης κοινωνίας.

Αναφερόμενοι στην πρόσφατη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου της Μόσχας να απαγορεύσει την πραγματοποίηση στο κέντρο της πόλεως της εκδήλωσης Gay Pride, οι διαχειριστές της ιστοσελίδας επισημαίνουν ότι «τέτοιες αποφάσεις είναι προς το συμφέρον της κοινωνίας και κατά των εκφυλιστικών σχεδίων που προωθούν οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης, γι' αυτό και τις χαιρετίζουμε. Αλλά με μία… επιφύλαξη: γιατί η απαγόρευση να ισχύει μόνο για 100 χρόνια και όχι για 1.000;».

Κάν' το όπως οι Ναζί

Φυσικά τίποτε από όλα αυτά δεν είναι καινούριο: αποτελούν ένα εφιαλτικό déjà vu από τις πιο σκοτεινές σελίδες της πρόσφατης ιστορίας. Οπως για παράδειγμα το μυστικό υπόμνημα που εξέδωσε ο Χίτλερ το 1939 και το οποίο επιφόρτιζε δύο στελέχη του καθεστώτος «να επιτρέπουν σε συγκεκριμένους ιατρούς να προσφέρουν "ευθανασία"».

Από τον Οκτώβριο του 1939, έτος που είχε καθοριστεί από τη ναζιστική κυβέρνηση ως έτος «του καθήκοντος να είναι κανείς υγιής», ως τον Αύγουστο του 1941 είχαν θανατωθεί σε 130 γερμανικά νοσοκομεία περισσότεροι από 70.000 ασθενείς, οι περισσότεροι με ψυχολογικά και διανοητικά προβλήματα.

Το πρόγραμμα της «ευθανασίας» είχε τέτοια εξάπλωση που το 1942 στο ψυχιατρείο του Χάνταμαρ εορτάστηκε με ειδική τελετή η αποτέφρωση του δεκάκις χιλιοστού ασθενή και οι συμμετέχοντες στον εορτασμό - ψυχίατροι, γραμματείς και νοσοκόμοι - ανταμείφθηκαν με ένα ποτήρι μπίρα.

Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι, όπως δείχνουν τα επίσημα στοιχεία, οι γιατροί ποτέ δεν διατάχθηκαν να θανατώνουν τους ψυχικά ασθενείς και τα ανάπηρα παιδιά. «Τους είχε δοθεί η δυνατότητα να κάνουν κάτι τέτοιο και εκπλήρωναν το καθήκον τους, συχνά με δική τους πρωτοβουλία», γράφει στο δοκίμιό του «Η εξόντωση της ζωής που δεν αξίξει να τη ζει κανείς» ο αμερικανός κοινωνιολόγος Ρόμπερτ Πρόκτορ.
Τη νύχτα της 30ης Ιουνίου του 1934 οι περισσότεροι από τους ηγέτες των Ταγμάτων Εφόδου, πολλοί από τους οποίους ήταν ομοφυλόφιλοι, με πιο ονομαστό τον αρχηγό της οργάνωσης Ερνστ Ρεμ, δολοφονήθηκαν σε μια επιχείρηση που έμεινε γνωστή ως «Νύχτα των μεγάλων μαχαιριών».


Ηταν και η απαρχή των διώξεων κατά των ομοφυλόφιλων. Το 1938 το Γραφείο Φυλετικής Πολιτικής των ναζί ανακοίνωσε ότι η Γερμανία αντιμετωπίζει «μια επιδημία περίπου δύο εκατομμυρίων ομοφυλόφιλων, που αντιπροσωπεύουν το 10% του αντρικού πληθυσμού».

Εν τω μεταξύ χιλιάδες ομοφυλόφιλοι συνελήφθησαν και εστάλησαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου ξεχώριζαν από το ροζ τρίγωνο που έραβαν στη στολή τους και μεγάλο ποσοστό από αυτούς κατέληξε στους θαλάμους αερίων.

DIAKOPES....

27 χώρες της Ευρώπης διευθετούν τον Lbtiq γάμο

Αναρτήθηκε από lesbianbimafia

.
Ο Brad Brubaker, από το Οχάιο, συναντήθηκε με τον Άγγλο σύντροφό του, Paul Feakes, στην Καλιφόρνια το 1995. Ο κ. Brubaker μετακόμισε στο Λονδίνο και τελικά απέκτησε τη βρετανική ιθαγένεια. Σύναψαν σύμφωνο συμβίωσης, όμοια σε όλα με το γάμο εκτός από το κοινό οικογενειακό όνομα. Πριν από τρεις χρονιές μετακόμισαν στην Ιταλία και αποφάσισαν να ανοίξουν μια γκαλερί τέχνης στην εξοχή της Τοσκάνης στην παραθαλάσσια πόλη της Pietrasanta.
Η Ιταλία δεν αναγνωρίζει το σύμφωνο συμβίωσής τους. Σε αντίθεση με τη συνήθη αντιμετώπιση των ετερό παντρεμένων ζευγαριών που εργάζονται μαζί, αναγκάστηκαν να καταχωρήσουν την γκαλερί στο όνομα του κ. Brubaker και μόνο, ενώ ο κ. Feakes έπρεπε να αναγράφεται ως υπάλληλος - με σύμβαση, μισθοδοσία και όλη την πρόσθετη δαπανηρή γραφειοκρατία που συνεπάγεται.
"Έτσι συνειδητοποιήσαμε τη διάκριση αυτή", δήλωσε ο κ. Brubaker. «Οι άνθρωποι σκέφτονται πως η Ευρώπη είναι τόσο πολύ μπροστά, και υποθέτω ότι κατά κάποιο τρόπο είναι. Αλλά δεν είναι αρκετά μπροστά ακόμα". Ο κ. Brubaker και ο κ. Feakes αποφάσισαν να μην προσφύγουν στο δικαστήριο. Άλλες το κάνουν, με ανάμεικτα αποτελέσματα.

Ο 32χρονος Tomasz Szypula, ο οποίος κατάγεται από την Πολωνία, η οποία είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συνάντησε τον Ισπανό σύντροφό του, José Antonio, το 2002, ενώ σπούδαζε στην Κρακοβία, της Πολωνίας. Αργότερα μετακόμισαν στη Βαρσοβία και αγόρασαν ένα διαμέρισμα μαζί.  Το 2010, πέντε χρονιές αφ’ ότου η Ισπανία νομιμοποίησε τον Lbtiq γάμο, αποφάσισαν να πάνε στην πατρίδα του κ. Antonio κοντά στην Alicante και να παντρευτούν.
 «Ο γάμος, νομίζω, είναι ένα είδος επιβεβαίωσης – λέει η μια ένας στην άλλη-ον πως θα είναι μαζί στα καλά και στα δύσκολα», είπε ο κ. Szypula. "Και αυτό είναι κάτι που κάνεις και με άλλες-ους ανθρώπους, όπως την οικογένεια, τις φίλες σου και τις γειτόνισές σου".
Όμως δύο χρονιές αργότερα, εξακολουθούν να είναι άγαμοι. Οι πολωνικές αρχές, βλέποντας το όνομα ενός άνδρα στο έγγραφο γάμου στη θέση της συζύγου του κ. Szypula, αρνήθηκαν να εκδώσουν το αναγκαίο νομικό έγγραφο που να βεβαιώνει ότι δικαιούταν να παντρευτεί.
Το πολωνικό Σύνταγμα, που εγκρίθηκε το 1997, αναφέρει το γάμο ως ένωση μιας γυναίκας και ενός άνδρα, Πολωνές ανώτερες υπάλληλοι έχουν υποστηρίξει ότι είναι «απαραίτητη προϋπόθεση» για την έκδοση των πιστοποιητικών. Μέχρι στιγμής, τα πολωνικά δικαστήρια έχουν συμφωνήσει και η απόφαση για την προσφυγή του ζευγαριού πρέπει να θα βγει ως το φθινόπωρο.
 «Δεν είναι απλά μια δικαστική υπόθεση, είναι επίσης ένα σημαντικό πολιτικό θέμα», είπε ο κ. Szypula. "Τα δικαστήρια, κάνουν ό, τι μπορούν για να καθυστερήσουν την απόφαση".
Υποστηρίζοντας ότι η κατάσταση στην Πολωνία ήταν ασυμβίβαστη με το σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρενέβη πέρυσι και κέρδισε την υπόσχεση των πολωνικών αρχών να αλλάξουν αυτή την πολιτική. Μέχρι στιγμής, δεν την άλλαξαν.

Η Επιτροπή δηλώνει ότι προτίθεται να δώσει συνέχεια, ενώ η κα Reding τόνισε στη συνέντευξή της μέσω e-mail ότι στις Βρυξέλλες "δεν έχουμε την εξουσία – ούτε το θέλουμε" να αλλάξει ριζικά το ευρωπαϊκό οικογενειακό δίκαιο.
Με εξαίρεση την Ιταλία και τη Μάλτα, όπου η επιρροή του Βατικανού είναι ισχυρή, καθώς και στην Ελλάδα και στη Κύπρο, οι διαιρέσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ως επί το πλείστον μεταξύ της πιο φιλελεύθερης Δύσης και της πιο συντηρητικής, πρώην κομμουνιστικής Ανατολής, δήλωσε ο Robert Wintemute, καθηγητής του δικαίου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο King College του Λονδίνου. «Στις ΗΠΑ, όταν κοιτάτε τον χάρτη, έχετε τη Βορειοανατολική και τη Δυτική ακτή, όπου υπάρχει η μεγαλύτερη πρόοδος, και τότε ο Νότος είναι το μεγάλο κενό», είπε. "Στην Ευρώπη, είναι το χάσμα Δύσης-Ανατολής".
Η Δανία, η οποία εισήγαγε το σύμφωνο συμβίωσης το 1989, έγινε, τον Ιούνιο, η τελευταία χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έκανε το νόμο του γάμου "ουδέτερο ως προς το φύλο», ακολουθώντας την Ολλανδία, το Βέλγιο, την Ισπανία, τη Σουηδία και την Πορτογαλία. Δέκα άλλες χώρες του μπλοκ επιτρέπουν κάποια μορφή της συμφώνου συμβίωσης ή πολιτικής ένωσης. Από αυτές, η Γαλλία, η οποία έχει μια νέα σοσιαλιστική κυβέρνηση, ανακοίνωσε τον Ιούλιο την πρόθεσή της να προχωρήσει σε πλήρη δικαιώματα γάμου και πως θα ισχύσουν το 2013.

Η Αγγλία, το Λουξεμβούργο και η Φινλανδία συζητούν ακόμη να την προσφυγή στη δικαιοσύνη. Απομένουν 11 χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν αναγνωρίζουν τους γάμους των λεσβιών ή το σύμφωνο συμβίωσης. Η Πολωνία, η Λετονία και η Βουλγαρία έχουν συνταγματικές απαγορεύσεις.
Η συζήτηση μπορεί να ανάψει. Στην Ιταλία, η συνέλευση του κυρίως κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος κατέληξε σε αταξία αυτό το μήνα, όταν η προεδρίνα, Rosy Bindi, αρνήθηκε να επιτρέψει μια ψηφοφορία για μια πρόταση υποστήριξης του Lbtiq γάμου, η οποία τον αποκάλεσε αντισυνταγματικό. Την περασμένη εβδομάδα, ο Pier Ferdinando Casini, επικεφαλής ενός κεντρώου κόμματος Καθολικών, αποκάλεσε τον Lbtiq γάμο ως "μια βαθιά απολίτιστη ιδέα - μια παραβίαση της φύσης ενάντια στη φύση".

Δεδομένης της έλλειψης της νομικής ασφάλειας, η κα Bestetti είπε ότι προτίμησαν να ζουν στο Ελσίνκι, όπου η ζωή της Kirsi και της τετράχρονης αδελφή της, Irma, είναι πιο φυσιολογική. Αλλά και η κα Pihlajaniemi επισκέπτεται το μικρό αγρόκτημα εδώ στο Castel Maggiore μια-δυο φορές το χρόνο για να δει την οικογένεια και τις φίλες της.

Αναμένουν το τρίτο παιδί τις, ένα αγόρι, στα μέσα Αυγούστου, και ψάχνουν για ένα όνομα που θα στέκει τόσο στα φινλανδικά όσο και στα ιταλικά.
Ωστόσο, ανησυχούν πώς θα εξηγήσουν στα παιδιά τις ότι έχουν δύο γονείς σε μία χώρα και μόνον μία γονέα σε μια άλλη, ή γιατί κάποιες από τις πιο ηλικιωμένες Ιταλίδες συγγενείς εξακολουθούν να αναφέρονται στην κα Pihlajaniemi ως τη "θεία" των κοριτσιών.
"Δεν ξέρω τι πρόκειται να σκεφτούν", είπε η κα Pihlajaniemi. "Για τα παιδιά, είναι πραγματικά για μια παράλογη κατάσταση

Αλλά η Ιταλία δεν επιτρέπει σε ένα παιδί να έχει δύο μητέρες

Castel Maggiore, Ιταλία - Όταν η ενός χρόνου Kirsi Bestetti σκόνταψε και έκοψε τα χείλη της στο σπίτι της γιαγιάς της το περασμένο καλοκαίρι, η μητέρα της Elisa Bestetti έσπευσε στο κέντρο έκτακτης ανάγκης, πανικόβλητη για το αίμα.
Εκεί ακριβώς, επίσης, ανησύχησε για το αν το προσωπικό του νοσοκομείου θα την δεχτεί ως μητέρα της Kirsi. Κα Bestetti είναι Ιταλίδα, αλλά η αναμαλλιασμένη Kirsi είναι Φινλανδή σαν την μητέρα της, Emmi Pihlajaniemi. Οι δύο γυναίκες έχουν νυμφευθεί εδώ και πέντε χρονιές στη Φινλανδία, και η καθεμία έχει γεννήσει μια κόρη που έχει νομίμως παιδοθετηθεί στην Φινλανδία από την άλλη σύζυγο.


Αλλά η Ιταλία δεν επιτρέπει σε ένα παιδί να έχει δύο μητέρες. Τα λεσβιακά ζευγάρια στην Ιταλία δεν επιτρέπεται να νυμφεύονται, να συνάψουν σύμφωνο συμβίωσης, να παιδοθετήσουν ή να επωφελούνται από την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα θέματα οικογενειακού δικαίου παραμένουν ζηλότυπα επιφυλακτικές η κάθε μία από τις 27 χώρες, η καθεμία με τη δική της ιστορία, τον πολιτισμό της και τη νομική της παράδοση.

Στην αλληλένδετη Ήπειρο, η οποία υπερηφανεύεται για τα ανοιχτά σύνορα και την ενιαία αγορά - καθώς και ότι είναι πρωτοπόρος στην απαγόρευση των διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού, αναδεικνύονται ακόμη και ανοιχτά λεσβίες πολιτικίνες σε υψηλές διοικητικές θέσεις - οι διαφορές που προκύπτουν είναι περισσότερο από συμβολικές. Ολοένα και περισσότερο αυτές οι διαφορές οδηγούν σε πρακτικές δυσκολίες σε κάθε είδους τομείς, όπως οι φόροι, τα γονικά δικαιώματα και οι κληρονομιές, καθώς οι άνθρωποι μετακινούνται λόγω εργασίας, έρωτα, ή απλά λόγω διακοπών. 

«Είναι λίγο σαν να ψήνεις μια τούρτα και στη συνέχεια, να μην θέλει καμιά να τη φάει», δήλωσε ο Michael Cashman, υπερασπιστής των Lbtiq δικαιωμάτων και μακροχρόνιος υπερασπιστής μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από την Αγγλία. "Αλλά αν πιστεύουμε στην ελεύθερη κυκλοφορία – «Μια Ευρώπη χωρίς σύνορα»- αυτό που πρέπει να αντιμετωπίσουμε είναι: οι ανισότητες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι μόνο και μόνο εξ’ αιτίας της γνώμης κάποιας". Στη περίπτωση της Kirsi, το νοσοκομείο κατέληξε στη θεραπεία της, και το κόψιμο στα χείλη δεν ήταν σοβαρό. Ένα χρόνο αργότερα, δεν υπάρχει ούτε ένα σημάδι. Ωστόσο, οι ανησυχίες παραμένουν για τη χρονοτριβή όσον αφορά το νομικό καθεστώς της οικογένειάς της, όταν τολμήσει να βγει εκτός Φινλανδίας.

"Δεν ξέρω αν θα ήθελα να ταξιδέψω μόνη με την Kirsi", είπε η κα Bestetti, η οποία αφηγήθηκε την ιστορία καθώς η Kirsi κινούταν με νευρικότητα στην αγκαλιά της άλλης της μητέρας σε ένα σκιερό μέρος του στάβλου στο αγρόκτημα της οικογένειας Bestetti, λίγο έξω από την Μπολόνια, της Ιταλίας. "Το φινλανδικό κράτος αναγνωρίζει ότι είμαι η μητέρα της, αλλά εδώ στην Ιταλία δεν είμαι τίποτα".

Η κατάσταση σχετικά με το γάμο είναι παρόμοια κατά κάποιο τρόπο όπως με το συνονθύλευμα των νόμων των πολιτειών των Ηνωμένων Πολιτειών. Μια σημαντική διαφορά, όμως, είναι ο από το 1996 νόμος υπεράσπισης του γάμου DOMA, ο οποίος εμποδίζει την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να αναγνωρίσει τους γάμους λεσβιών και απαλλάσσει τις πολιτείες που δεν έχουν νόμο για το γάμο των λεσβιών από την υποχρέωση να αναγνωρίζουν τους γάμους που εκτελούνται στις πολιτείες που τον επιτρέπουν. (Στην επόμενη θητεία του, το Ανώτατο Δικαστήριο αναμένεται να έχει μια ακρόαση μιας συνταγματικής διεκδίκησης για το τμήμα του νόμου που απαιτεί η ομοσπονδιακή κυβέρνηση να αρνηθεί τα οφέλη στα λεσβιακά νυμφευμένα ζευγάρια).

Στην Ευρώπη, μια χούφτα των υποθέσεων προσβολής διασυνοριακών εμποδίων έχουν αυξήσει τις προσφυγές στο επίπεδο του ευρωπαϊκού δικαστηρίου, αλλά και οι συνακόλουθες αποφάσεις έχουν περιορισμένο πεδίο εφαρμογής. Παρατηρήτριες του Δικαστηρίου λένε πως οι δικαστίνες, που προέρχονται από κάθε χώρα μέλος, γνωρίζουν καλά την έλλειψη συναίνεσης.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η θεματοφύλακας των Συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει τρόπους για να κάνει ευκολότερη τη ζωή των ανθρώπων που διασχίζουν τα σύνορα.

Όμως, αν και για δύο χρονιές, έχει μελετήσει τρόπους για να διευκολύνει την ελεύθερη κυκλοφορία των ληξιαρχικών πράξεων, συμπεριλαμβανομένης της ληξιαρχικής πράξης γέννησης, της ληξιαρχικής πράξης θανάτου και τα πιστοποιητικά γάμου, η πρόταση εξακολουθεί να αναμένει κάποια δράση. Και όταν έγινε ένα βήμα προς τα εμπρός αυτή τη χρονιά, το πλάνο ίσως να μην καλύψει το γάμο. "Προς το παρόν, πιστεύω ότι είναι σημαντικό να κάνουμε ένα βήμα τη φορά," είπε η κα Viviane Reding, Ευρωπαϊκή Επίτροπος Δικαιοσύνης, σε ένα απαντητικό e-mail ερωτήσεων.

Οι αντίπαλες του γάμου λεσβιακών ζευγαριών υποστηρίζουν ότι οποιαδήποτε προσπάθεια των Βρυξελλών να απαιτήσει από τις χώρες να αναγνωρίσουν πιστοποιητικά γάμου σε λεσβιακά ζευγάρια που εκδόθηκαν σε άλλη χώρα μέλος θα ήταν, στην πραγματικότητα, σαν να ζητά να εισαγάγουν τους γάμους λεσβιακών ζευγαριών είτε το ήθελαν είτε όχι. 

"Μια γενική εφαρμογή του κανόνα της αμοιβαίας αναγνώρισης των ληξιαρχικών πράξεων θα οδηγήσει σε μια κατάσταση όπου οι πολιτικές και κοινωνικές επιλογές ορισμένων χωρών μελών θα μπορούσαν να επιβληθούν σε όλες τις άλλες", υποστήριξε η «Φροντίδα για την Ευρώπη», μια χριστιανική ομάδα πίεσης, με υποβολή της στην Επιτροπή, ως ηχώ αρκετών αντιπάλων.

 http://www.nytimes.com/2012/07/26/world/europe/on-gay-marriage-europe-strains-to-reconcile-27-interests.html?_r=1&pagewanted=all

Σχολείο εκφόβησε έφηβη λεσβία λέγοντάς της "Μην είσαι τόσο λεσβία"




Ένα σχολείο στη νότια Σουηδία, είπε μια μαθήτρια να «μετριάσει» την λεσβιακότητά της ως θεραπεία εκφοβισμού από άλλες μαθήτριες-ες επειδή είναι λεσβία, με αποτέλεσμα η κοπέλα να αναφέρει το σχολείο για διάκριση.
Η έκθεση της έφηβης θύματος, η οποία έχει κατατεθεί στη Σουηδή Συνήγορο της Πολίτισας για την Ισότητα (Diskrimineringsombudsmannen, DO), εξηγεί πώς η έφηβη αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις σπουδές της στο λύκειο Munkgård μετά από σοβαρή κακοποίηση από άλλες μαθήτριες-ες.
Οι εκπαιδευτικές-οί στο σχολείο δεν την βοήθησαν όταν έθεσε το θέμα σε αυτές-ους, είπαν στην έφηβη  να «μετριάσει» τη σεξουαλικότητά της καθώς οι υπόλοιπες σπουδάστριες-ές βρίσκονταν σε "σύγχυση και φόβο" εξ’ αιτίας αυτής.
Σύμφωνα με την αναφορά της έφηβης, τα επεισόδια ξεκίνησαν όταν δέχθηκε επίθεση το 2010 από μία συμφοιτήτριά της που την χτύπησε στο κεφάλι, προκαλώντας ένα μικρό κάταγμα στο κεφάλι.
"Με απείλησε πως θα χώσει μια πένσα στα μάτια μου και στη συνέχεια πήρε τη πένσα και μου έδωσε τρεία βαριά χτυπήματα στους κροτάφους μου και την περιοχή κοντά στα μάτια μου", έγραψε η έφηβη στην αναφορά της.

Αργότερα όταν ζήτησε τη συμβουλή του σχολείου για το περιστατικό, οι καθηγήτριες-ές της είπαν ότι ήταν όλο δικό της το σφάλμα.
Σύμφωνα με την αναφορά, το σχολείο είπε:
«Είσαι η μοναδική που φταίει. Ήταν δικό σου λάθος. Την προκάλεσες», προσθέτοντας ότι θα έπρεπε να "την χτυπήσει και η ίδια επίσης".
Μετά από έρευνα on-line, η κοπέλα ανακάλυψε ότι το σχολείο πρέπει να αναφέρει οποιαδήποτε κακομεταχείριση που συμβαίνει κατά τη διάρκεια του σχολικού ωραρίου, και να υποβάλει αναφορά.

Την υπόθεση πια χειρίζεται η Συνήγορος της Πολίτισας, αλλά πριν από οποιαδήποτε απόφαση αποζημίωσης, θα δοθεί στο σχολείο η ευκαιρία να υποβάλει παρατηρήσεις, σύμφωνα με την ανώτερη υπάλληλο της Συνηγόρου της Πολίτισας   Sara Stenberg.
"Έχουμε κάνει μια αίτηση στην διεύθυνση του σχολείου να σχολιάσει την υπόθεση. Αυτή είναι μια τυπική διαδικασία. Οφείλει μέχρι 6 του Ιούλη να κάνει κάποιες παρατηρήσεις", είπε η Sara Stenberg.

 
Την είδηση την βρήκαμε στις 5.7.12 και την μεταφράσαμε από την The local.se στην http://www.thelocal.se/41860/20120705/
Αναρτήθηκε από lesbianbimafia

What Do You Know? Six to twelve year-olds talk about gays and lesbians

Hope

Δεν είσαι πια μόνος!

 
Πέμπτη, 23 Αυγούστου 2012 00:00 
του Λύο Καλοβυρνά

Σε κοροϊδεύουν πίσω από την πλάτη σου; Σπάνε πλάκα κάνοντάς σε σκουπίδι; Σε κράζουν; Οι γονείς σου θέλουν να σε κάνουν «καλά»; Ντρέπεσαι γι’ αυτό που νιώθεις μέσα σου;
Κράξιμο, πειράγματα, τσαμπουκάς, λεκτική βία. Μοναξιά. Οι περισσότεροι γκέι, λεσβίες και άνθρωποι με διαφορετική ταυτότητα φύλου τα βιώνουμε αυτά στη ζωή μας, ειδικά όταν είμαστε παιδιά και αναγκαστικά είμαστε περιορισμένοι στο χώρο του σχολείου και της οικογένειας, όπου συχνά δεν έχουμε κανέναν να εμπιστευτούμε ή να μας καταλάβει.
Ακόμα κι όσοι δεν τα βιώνουμε από πρώτο χέρι, ανησυχούμε μήπως κάποιος πάρει χαμπάρι ότι «δεν είμαστε σαν τους άλλους» και μας συμπεριλάβει στο κράξιμο. Δηλαδή, ακόμη κι αν τη σκαπουλάρουμε, είμαστε πάντα υποψήφιοι να υποστούμε βία. Αυτός ο φόβος μπαίνει στο πετσί μας.

•Προσποιείσαι ότι είσαι κάτι που δεν είσαι για να σε θεωρούν φυσιολογικό;
•Έμαθαν οι δικοί σου ότι είσαι ομοφυλόφιλη και σου κάνουν ψυχολογικό πόλεμο;
•Θέλουν να σε πάνε οι γονείς σε ψυχίατρο για να σε κάνουν «καλά;»
•Δεν αισθάνεσαι άνετα με το φύλο σου;
•Σε κοροϊδεύουν στο σχολείο επειδή δεν φέρεσαι όπως τ’ άλλα αγόρια;
•Νομίζεις ότι είσαι ομοφυλόφιλη και δεν έχεις κανέναν για να κουβεντιάσεις;
•Θέλεις να τα παρατήσεις όλα και όλους για να είσαι ο εαυτός σου;
•Νιώθεις ότι κανείς δεν μπορεί να σε καταλάβει;
•Σκέφτεσαι ότι δεν αξίζεις να ζεις;

Επιτέλους τώρα έχεις ένα σύμμαχο!
Τώρα υπάρχει κάποιος να σ’ ακούσει. Δεν χρειάζεται να τα περνάς αυτά μόνος ή μόνη σου.
Από τον Αύγουστο του 2012 λειτουργεί μια γραμμή βοήθειας ειδικά για παιδιά με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό και ταυτότητα φύλου. Είναι το 1528. Οι ειδικοί ψυχολόγοι και σύμβουλοι του 1528 θα σε ακούσουν και θα σε βοηθήσουν να βρεις λύσεις. Δεν χρειάζεται να κλείνεσαι άλλο στον εαυτό σου.

Μπορείς να πάρεις τηλέφωνο στο 1528 Δευτέρα με Παρασκευή από τις 12:00 το μεσημέρι μέχρι τις 20:00 το βράδυ.

Η γραμμή λειτουργεί από την ΟΛΚΕ (Ομοφυλοφιλική Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας), με χρηματοδότηση της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς.

--------------------------------------------------------------------------------