same love,ιδια αγαπη,stesso amore

Ο άγριος και φοβισμένος κόσμος των παιδιών.

Στο Ευρωδικαστήριο για τα ομόφυλα ζευγάρια

Στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων οδηγείται  η Ελλάδα επειδή τα απέκλεισε από το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης

Του Δημήτρη Αγγελίδη

Η παγκόσμια πρωτοτυπία της Ελλάδας, να θεσπίσει Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης που αποκλείει τα ομόφυλα ζευγάρια (νόμος 3719/2008), την οδήγησε σήμερα ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ) και μάλιστα στην ολομέλεια, όπου παραπέμπεται μικρό ποσοστό υποθέσεων αυτές που θεωρεί το Ευρωδικαστήριο πολύ σημαντικές.

Στις υπόλοιπες 22 χώρες του Συμβουλίου της Ευρώπης που έχουν θεσπίσει Σύμφωνο Συμβίωσης, αυτό αφορά είτε αποκλειστικά ομόφυλα ζευγάρια είτε ομόφυλα και ετερόφυλα. Μόνο η Ελλάδα έχει αποκλείσει τα ομόφυλα ζευγάρια από το Σύμφωνο.

 Δυο πρωτιές

Η υπόθεση έφτασε στο ΕΔΔΑ ύστερα από τις προσφυγές τεσσάρων ομόφυλων ζευγαριών, το 2009, μέσω του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι και της οργάνωσης για το HIV/AIDS Σύνθεση. Πρόκειται για δύο ζευγάρια γυναικών και δύο ανδρών, εκ των οποίων το ένα κινήθηκε επωνύμως (Γρηγόρης Βαλλιανάτος και Νίκος Μυλωνάς), ενώ τα υπόλοιπα ζήτησαν από το Δικαστήριο να προστατέψει την ανωνυμία τους, γεγονός που δείχνει τον φόβο του στιγματισμού που συνοδεύει ακόμη την ομοφυλοφιλία στην Ελλάδα.

Οι προσφεύγοντες ισχυρίζονται ότι το ελληνικό Σύμφωνο παραβιάζει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, και συγκεκριμένα το άρθρο 14 για την απαγόρευση των διακρίσεων, στις οποίες περιλαμβάνεται με νομολογία του Ευρωδικαστηρίου ο σεξουαλικός προσανατολισμός, και το άρθρο 8 για το δικαίωμα σεβασμού της οικογενειακής ζωής, που καλύπτει τα ομόφυλα ζευγάρια, πάλι σύμφωνα με τη νομολογία.

Η σημερινή δίκη έχει δύο πρωτιές. Αν καταδικαστεί η Ελλάδα, θα είναι η πρώτη καταδίκη του ΕΔΔΑ για αποκλεισμό ομόφυλων ζευγαριών από τα σύμφωνα συμβίωσης (το θέμα έχει ξανα-απασχολήσει το ΕΔΔΑ στην υπόθεση Schalk κατά Αυστρίας, όπου όμως δεν υπήρξε καταδίκη, επειδή στο μεταξύ η Αυστρία είχε θεσμοθετήσει Σύμφωνο Συμβίωσης). Θα είναι επίσης η πρώτη καταδίκη του Ευρωδικαστηρίου για το θέμα των διακρίσεων των ομοφυλόφιλων στην Ελλάδα.

«Με την καταδικαστική απόφαση που ελπίζουμε ότι θα πάρει, το Ευρωδικαστήριο ουσιαστικά θα καταγράψει ολόκληρο το φάσμα των διακρίσεων που υφίστανται οι ομοφυλόφιλοι στην Ελλάδα και όχι μόνο στο θέμα του Συμφώνου» λέει ο Παναγιώτης Δημητράς από το ΕΠΣΕ.


Η απόφαση, που εκτιμάται ότι θα βγει μέσα στο καλοκαίρι ή το αργότερο μέχρι το τέλος του χρόνου, αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον στην κοινότητα των ομοφυλόφιλων. Πολλοί νιώθουν πως αδικήθηκαν από τον νόμο της κυβέρνησης της Ν.Δ. και πως εξαπατήθηκαν από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που τους υποσχόταν μέχρι τέλους ότι θα αλλάξει το Σύμφωνο.

Συμβολική αξία

Τυχόν καταδικαστική απόφαση θα σημάνει την αλλαγή του νόμου, θα έχει όμως και μεγάλη συμβολική αξία. «Είναι μια επιβεβαίωση ότι υπάρχεις ως άνθρωπος και ως ζευγάρι. Η αναγνώριση και η αποδοχή των ομοφυλόφιλων περνά μέσα από θεσμούς που τους ενσωματώνουν στην κοινωνία και αναγνωρίζουν έμπρακτα ότι είναι ισότιμοι πολίτες», λέει ο Βαγγέλης Μάλλιος, συνήγορος των προσφευγόντων μαζί με τον καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου Νίκο Αλιβιζάτο.

Ωστόσο, το ΕΔΔΑ δεν ασχολείται μόνο με την ουσία της υπόθεσης, αλλά και με το λεγόμενο «παραδεκτό» της υπόθεσης. Πριν κρίνει το Δικαστήριο αν το Σύμφωνο παραβιάζει τη Σύμβαση, θα αποφασίσει αν σωστά κατέφυγαν οι προσφεύγοντες στο Στρασβούργο, αν δηλαδή υπήρχαν άλλα ένδικα μέσα στην Ελλάδα και αν τα είχαν εξαντλήσει.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις νομικών, σ’ αυτό το μέρος της δίκης στηρίζει κατά κύριο λόγο τις ελπίδες του το ελληνικό κράτος προκειμένου να αποφύγει την καταδίκη, καθώς, αν το δικαστήριο κρίνει επί της ουσίας, θεωρείται πιθανό ότι θα καταδικάσει την Ελλάδα.

Ένα σχόλιο στη δίκη για το σύμφωνο συμβίωσης
Παρακολούθησα το video με την δίκη στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, κατά την οποία οι προσφεύγοντες στράφηκαν εναντίον της Ελλάδας επειδή ο νόμος για το σύμφωνο συμβίωσης αφορά αποκλειστικά τα ετερόφυλα ζευγάρια, κατά παγκόσμια πρωτοτυπία. Ενώ στο υπόμνημα που είχε υποβάλει η Ελλάδα διαβεβαίωνε ότι ετοιμάζεται σχετικό νομοσχέδιο που θα αποκαθιστά το κενό δικαίου, ενώ η εκπρόσωπος της Ελληνικής Κυβέρνησης είπε στη δίκη ότι όσα αναφέρθηκαν στο υπόμνημα εξακολουθούν να ισχύουν, ταυτόχρονα επιχείρησε να πείσει ότι δεν υπάρχει θετική υποχρέωση της Χώρας να ρυθμίσει τις έννομες σχέσεις των ομόφυλων ζευγαριών, καθώς δεν υφίσταται η σχετική "πιεστική κοινωνική ανάγκη".

Ο όρος "πιεστική κοινωνική ανάγκη" έχει διαμορφωθεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για να νοηματοδοτήσει με ένα λίγο πιο συγκεκριμένο κριτήριο την αναφορά της Σύμβασης Ανθρώπινων Δικαιωμάτων στα περί "δημοκρατικής κοινωνίας". Στα άρθρα της Σύμβασης που επιτρέπουν περιορισμούς ανθρώπινων δικαιωμάτων αναφέρεται ότι οι περιορισμοί αυτοί είναι ανεκτοί νομικά, εάν πληρούνται τρία σωρευτικά κριτήρια:

 (α) προβλέπονται από έναν νόμο,

 (β) ο οποίος νόμος αποσκοπεί στην προστασία ενός γενικότερου εννόμου αγαθού,

(γ) εφόσον το περιοριστικό του δικαιώματος μέτρο είναι αποδεκτό σε μια "δημοκρατική κοινωνία".

Προκειμένου να εξετάσει το Δικαστήριο εάν ένας περιορισμός είναι αποδεκτός σε μια δημοκρατική κοινωνία, αναζητά κατά πόσον αυτός ανταποκρίνεται σε μια "πιεστική κοινωνική ανάγκη". Επομένως, η αναζήτηση της πιεστικής κοινωνικής ανάγκης αποτελεί στοιχείο της  έρευνας για τον περιορισμό του δικαιώματος κι όχι της έρευνας για την θετική υποχρέωση του Κράτους να θεσπίσει νόμο που θα διασφαλίσει το δικαίωμα. Η θετική υποχρέωση του Κράτους να προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα απορρέει από την διάταξη που θεσπίζει το εκάστοτε ανθρώπινο δικαίωμα κι όχι από την διάταξη που θεσπίζει τις εξαιρέσεις και τους περιορισμούς τους.

Στην προκειμένη περίπτωση, η έρευνα για το κατά πόσον είναι αποδεκτός σε μια δημοκρατική κοινωνία ο αποκλεισμός από τη σύναψη συμφώνου θα έπρεπε να περιλαμβανει και το κατά πόσον υφίσταται πιεστική κοινωνική ανάγκη για την  μη θέσπιση συμφώνου συμβίωσης για όλους, εάν δηλαδή υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος που δικαιολογεί τον αποκλεισμό την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια. Η Ελληνική Κυβέρνηση όμως δεν προχώρησε σε μια τέτοια χρήση αυτού του νομικού εργαλείου, αλλά αντιστρέφοντας πλήρως το νόημά του ισχυρίστηκε ότι δεν υπάρχει πιεστική ανάγκη για την επέκταση του δικαιώματος. Αντιθέτως, η Ελλάδα είπε ότι υπάρχουν πλήρη νομικά εργαλεία για την προστασία της συμβίωσης και χωρίς σύμφωνο. Ταυτόχρονα είπε ότι ισχύουν όλα όσα είχε πει και στο υπόμνημά της, όπως ότι ετοιμάζει νομοσχέδιο. Αλλά και ότι το νομοσχέδιο δεν είναι πιεστικά υποχρεωτικό, λες και θα περιόριζε κάποια δικαίωμα ώστε να εξεταστεί αν είναι αποδεκτό σε μια δημοκρατική κοινωνία.

E-Lawyer.blogspot.com

Ugandan gay couple marries in Swedish church

A gay couple who fled from Uganda's homophobic laws have married, but one of them could soon be deported

28 January 2013 | By Joe Morgan
Lawrence Kaala and Jimmy Sswerwadda, a Ugandan gay couple, say they have become the first to marry in Sweden.

Lawrence Kaala and Jimmy Sswerwadda, who claim to be the first ever Ugandan gay couple to legally marry, said their vows on Saturday (26 January).

The couple married on the two-year anniversary of the murder of David Kato, one of the African country’s most famous LGBT activists.

Sweden QX’s editor Jon Voss described it as a ‘historic event not only for the lucky two, but for the LGBT community and movement in Uganda’.

While Kaala and Sswerwadda knew each other in Uganda, it was not too long before Sswerwadda was forced to flee to a country far more welcoming of gay people in 2008. The couple soon lost contact.

As Uganda’s hatred of gay people grew, Kaala said he had to suffer beatings by government officials and in the workplace.

Once his family turned their backs on him, he too was forced to flee.

Kaala traveled to Sweden, settled, and one day signed up for a magazine subscription to Come Out.

The first issue to arrive had a man on the cover who he had ‘never stopped loving’, Sswerwadda.

At a gay activist meeting in Stockholm, the African couple met again in a stairwell. They kissed and say they have never looked back.

But the Sweden Migration Board (SMB) has given the worst possible wedding gift to the couple, forcing Kaala to return to Uganda.

The deportation order has been issued, and friends of the couple are now working to get the SMB to see Kaala is in need of asylum.

Voss said: ‘They understand how symbolically important marriage is and how it makes it even more difficult for Lawrence Kaala to return to Uganda.

‘In an ideal scenario, the bureaucrats at the Migration Board and lawyers in the Immigration Courts come to their senses.’

On 4 February, Uganda’s parliament returns and the Anti-Homosexuality Bill will be top of the agenda.

Kenya criminalises homosexuality but allows for straight polyandry and polygamy

When opponents claim same-sex marriage could lead to polygamy maybe they should look at Kenya – the country criminalises homosexuality – yet two Kenyan men have signed an agreement to marry the same woman.
Community policing officer Adhalah Abdulrahman persuaded the two men to marry the woman after he saw them fighting over her in Mombasa county
Sylvester Mwendwa, one of the husbands, said he decided to share her with Elijah Kimani.
The unnamed woman had been having affairs with both men for more than four years and apparently refused to choose between them.
Lawyers said the marriage would only be recognised if they could prove polyandry – a woman having more than one husband – was part of their custom.
Mr Mwendwa told the BBC he loved the woman and that the contract was intended to “set boundaries” and “keep the peace”.
“She is like the central referee. She can say whether she wants me or my colleague,” he said.
Kenyan family lawyer Judy Thongori told the Daily Nation newspaper that the law does not explicitly forbid polyandry.
“The laws we have do not talk about it but for such a union to be recognised in Kenya, it has to be either under the statutory law or as customary marriage. The question we should ask now is whether these people come from communities that have been practising polyandry,” she is quoted as saying.
Consensual sexual activity between men is illegal under Kenyan law and carries a maximum penalty of 14 years’ imprisonment.
Polygamy refers to the practice of having more than one spouse – it is legal in Kenya although in recent years attempts have been made to remove it from the statue book.
Polyandry refers to one woman with multiple husbands.

Στη συγκεκριμένη χώρα της αφρικανικής ηπείρου, οι ομοφυλόφιλοι πέφτουν καθημερινά θύματα άγριων ξυλοδαρμών, δημόσιων εξευτελισμών, όχι μόνο από τις αστυνομικές δυνάμεις, αλλά και από τους ίδιους τους πολίτες.
Το νομοσχέδιο φέρει τον κάτι παραπάνω από ευκρινή τίτλο: «Θάνατος στους gay», ο οποίος αναμένεται να θεσπιστεί μέσα στις επόμενες μέρες, προβλέποντας τη θανατική ποινή για όσους επιδεικνύουν τέτοια σεξουαλική συμπεριφορά. Εδώ, πρέπει να σημειωθεί πώς η συνεύρεση μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου θεωρείται ήδη παράνομη χωρίς όμως να προβλέπει ακόμη την ποινή της θανάτωσης.
Πρωτεργάτης του εν λόγω νομοσχεδίου είναι ο βουλευτής Ντέιβιντ Μπαχάτι, σύμφωνα με τον οποίο η ομοφυλοφιλία είναι ένα κακό που πρέπει να παταχθεί: «δεν μισούμε τους ομοφυλόφιλους, αλλά την αμαρτία μέσα τους».
Η αναφορά του Μπαχάτι στον αμαρτωλό χαρακτήρα της ομοφυλοφιλίας απηχεί τους αρραγείς δεσμούς του πολιτικού κατεστημένου της Ουγκάντα με μία ισχυρή ομάδα παστόρων που έχει βάλει στόχο να εξαλείψει από τη χώρα την πρακτική της σοδομίας:
«Αυτοί οι ομοφυλόφιλοι... το αποκαλούν πρωκτικό σεξ. Μία από τις επιπτώσεις του είναι ότι καταστρέφει τον πρωκτό, κάτι που, όπως λένε οι ίδιοι, το απολαμβάνουν»!


Read more: http://www.newsbomb.gr/diethnh/story/277039/thanatiki-poini-gia-toys-omofylofiloys-stin-oygkanta#ixzz2K6zVn1NE

International Family Equality Day 2013, 5th of May

NELFA PRESS RELEASE - The IFED 2012 Report is out!
28th of January 2013

Celebrating the Rainbow of families in our World!

Regardless of different legal, political and social circumstances around the world, the dramatic increase in the numbers of lesbian, gay, bisexual, trans and queer (LGBTQ) people choosing to raise children is a global phenomenon. The International Family Equality Day (IFED) was launched as a sign of solidarity and strength and to promote equality for all families. On 6 May 2012, several events were held throughout Europe, Canada and the U.S. Families, friends, interested parties, experts from government agencies and other institutions as well as politicians and representatives of all parties were invited to celebrate the rainbow of families in our world. This annual report introduces the organizations involved in IFED as well as the work done by the IFED Committee, and highlights the activities that were held in the different countries to celebrate this day. The annual report aims to serve as an inspiration for the Second International Family Equality Day, which will take place 5 May 2013. We would like to take this opportunity to thank the countless activists who tirelessly champion the visibility and equality of rainbow families around the world!

Goals & Future Projects
The IFED Committee encourages families to join the IFED network by starting their own traditions in celebration of their family pride and ongoing efforts for full family equality. To that end, the Committee strives to identify and connect existing LGBTQ family organizations worldwide.

Date: Sunday, 5 May 2013
Worldwide, International Family Equality Day
All countries that have held events to celebrate the IFED 2012 will do so again in 2013.
Austria, Canada, Finland, Germany, Greece, Israel, Lithuania, Spain, Switzerland and USA are all already planing their IFED 2013 events.
Make sure to join us next year by organizing your own event!

If 5 May doesn't work in your country, no problem - simply choose a day near this date to celebrate!

Special Thanks
Thank you to all the people who are actively involved in bringing visibility to the diversity
of family forms in society, to all who are prepared to stand up for the rights of every
one of these diverse families.
Thank you especially to all those families, who exemplify rainbow familes as part of the
existing diversity through being visible.

Download IFED Annual Report 2012
http://internationalfamilyequalityday.org/documents/IFED_annual_report_web.pdf

Happy reading. Yours cordially,
The International Family Equality Day (IFED) Network

Canada, Coalition des familles homoparentales and LGBTQ Parenting Network
Europe, NELFA (The Network of European LGBT Families Associations)
USA, Family Equality Council

Media contact: Maria von Känel, NELFA Board Member, info@regenbogenfamilien.ch, +41796110671
IFED website: www.internationalfamilyequalityday.org 
IFED Facebook page: https://www.facebook.com/InternationalFamilyEqualityDay?ref=hl


Involved Countries/Organizations:

Organization: FAmOs - Familien Andersrum Österreich
Country: Austria
Media-Contact: Barbara Schlachter, info@regenbogenfamilien.at, Tel: +4369918184153
www.regenbogenfamilien.at

Organization: Coalition des familles homoparentales
Country: Canada
Media-Contact: Mona Greenbaum, info@familleshomoparentales.org, Tel: 514-846-1543
www.familleshomoparentales.org

Organization: LGBTQ Parenting Network
Country: Canada
Media-Contact: Andy Inkster, parentingresources@sherbourne.on.ca, Tel: (416) 324-4100 ext. 5276
www.lgbtqparentingconnection.ca

Organization: Finnish Rainbow Families Association (Sateenkaariperheet ry)
Country: Finland
Media Contact Name: Juha Jämsä, CEO, juha.jamsa@sateenkaariperheet.fi, Tel: +358-44-9971956
www.sateenkaariperheet.fi

Organization: LSVD/ILSE
Country: Germany
Media-Contact: Dr. Lisa Green - NELFA Board Member, lisa.green@lsvd.de, Tel: +4915787657184
www.lsvd.de

Organization: Oilogeneies Ouranio Tokso
Country: Greece
Media-Contact: Grazia Scocozza, ouraniotoksofamilies@gmail.com, Tel: +302104120830 / +302105694690 / +306942854784
http://ouraniotoksofamilies.blogspot.com

Organization: Keshetfamilies (=rainbow families)
Country: Israel
media-contact: vicky schul  - keshetfamilies@gmail.com Tel: +972-3-6778237 ; mobile +972-523-556497
http://keshetfamilies.org.il/

Organization: Famiglie Arcobaleno
Country: Italy
Media-Contact: Valeria Balzarini, FamiglieArcobaleno@yahoogroups.com, Tel: +39 3492689556
http://famigliearcobaleno.org/

Organization: Rete Genitori Rainbow
Country: Italy
Media-Contact: Fabrizio Paoletti, stampa@genitorirainbow.it, Tel: +39 392 7063590
http://www.genitorirainbow.it/

Organization: House of Diversity and Education
Country: Lithuania
Media Contact Name: Vilma Gabrieliūtė, ivairovesnamai@gmail.com, Tel: +37060117906
www.ivairiseima.lt

Organization: FLG, Associació de Famílies Lesbianes i Gais
State: Spain (Barcelona)
Media Contact: Katy Pallàs (president) +34 645 318 860   familieslg@familieslg.org
http://www.familieslg.org

Organization: Galesh, Associació de Famílies Homoparentals
State: Spain (Valencia)
Media Contact: Marc Brell i López (president), info@galesh.org, Tel: +34 686146244
www.galesh.org

Organization: Dachverband Regenbogenfamilien
Country: Switzerland
Media-Contact: Maria von Känel – NELFA Board Member, info@regenbogenfamilien.ch, Tel: +41796110671
www.regenbogenfamilien.ch

Organization: Family Equality Council
Country: USA
Media Contact Name: Steve Majors, smajors@familyequality.org, Tel: 202.664.0079
www.familyequality.org

BENT FULL MOVIE

Προσφυγή της ελληνικής ομοφυλόφιλης κοινότητας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου

                                      «Ισότητα στο σύμφωνο συμβίωσης»



ΡΕΠΟΡΤΑΖ Ηλίας Κανέλης

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

Στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου  (ΕΔΔΑ) έφτασε  η διεκδίκηση της ελληνικής ομοφυλόφιλης κοινότητας να επεκταθούν οι διατάξεις του συμφώνου συμβίωσης και σε άτομα του ίδιου φύλου. Αυτό προκύπτει ως αποτέλεσμα της προσφυγής στο ΕΔΔΑ του Γρηγόρη Βαλλιανάτου, του Νίκου Μυλωνά και άλλων, οι οποίοι εγκαλούν την Ελλάδα για διακρίσεις έναντι των ομοφυλόφιλων ζευγαριών


. Η προσφυγή στο ΕΔΔΑ προέκυψε ως ανάγκη μετά το 2011, όταν χάθηκε και η τελευταία ευκαιρία ρύθμισης ενός θέματος που, όπως επισημαίνουν οι προσφεύγοντες, για τις λοιπές ευρωπαϊκές χώρες είναι θεσμικά λυμένο. Τη χρονιά εκείνη η συζήτηση στην Ελλάδα είχε ανάψει για τα καλά. Τι θα γινόταν με τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια, πώς θα γίνει δυνατόν να κατοχυρωθεί νομοθετικά η συμβίωσή τους, πώς μπορούν να διασφαλιστούν τα αστικά δικαιώματα που απορρέουν από μια μακρά σχέση η οποία αναγνωρίζεται σε όλες τις χώρες της Ευρώπης αλλά όχι και στην Ελλάδα;

Στη συγκυρία εκείνη η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε συμφωνήσει ότι, όντως, στο σημείο αυτό υπήρχε κενό. Οτι το σύμφωνο συμβίωσης που είχε θεσμοθετηθεί από το 2008 στην Ελλάδα αφορούσε μόνο ζευγάρια διαφορετικού φύλου και ότι αυτό συνιστούσε ελληνική ιδιαιτερότητα. Στις άλλες 22 ευρωπαϊκές χώρες όπου θεσμοθετήθηκε το σύμφωνο συμβίωσης, αυτό αφορούσε και τα ζευγάρια του ίδιου φύλου. Αυτή την ιδιαιτερότητα η τότε κυβέρνηση είχε υποσχεθεί ότι θα τη διορθώσει.

Αλλά δεν έκανε τίποτα. Τα μεγάλα πολιτικά γεγονότα που ακολούθησαν έσβησαν από την επικαιρότητα θέματα που είχαν να κάνουν με τα ατομικά δικαιώματα. Μοιραία, η υπόθεση μεταφέρθηκε στο ΕΔΔΑ, όπου και συζητήθηκε στο ακροατήριο στις 16 Ιανουαρίου. Συνήγοροι των προσφυγόντων ήταν ο καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος και η γαλλίδα δικηγόρος Καρολίν Μεκαρί, ενώ την ελληνική κυβέρνηση εκπροσώπησε η δικηγόρος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους Μυρτώ Γερμανή.

Η πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης υποστήριξε ότι το σύμφωνο συμβίωσης που ισχύει στην Ελλάδα δεν συνιστά διάκριση κατά των ζευγαριών του ίδιου φύλου και ότι, απλώς, καθρεπτίζει τη βιολογική κανονικότητα, όπως είπαν. Παιδιά γεννιούνται μόνο από ζευγάρια διαφορετικού φύλου, τόνισαν, ενώ υποστήριξαν ότι δεν υπάρχει επιτακτική ανάγκη να επεκταθεί το σύμφωνο συμβίωσης και για ζευγάρια του ίδιου φύλου.

Η πλευρά των προσφυγόντων κατά της Ελλάδας, πάντως, θεωρεί ότι η ελληνική Πολιτεία έχει υπαναχωρήσει από παλαιότερες διακηρύξεις της. Επισημαίνει μάλιστα ότι το 2011, όταν άρχισε η συζήτηση της προσφυγής κατά της Ελλάδας στο ΕΔΔΑ, η ελληνική κυβέρνηση στα γραπτά επιχειρήματα που είχε καταθέσει υποστήριζε ότι ναι μεν ο ισχύων νόμος δεν μπορούσε να επεκταθεί στα ζευγάρια του ίδιου φύλου, υπήρχε ωστόσο πρόνοια να εισαχθεί άλλη νομοθετική ρύθμιση - η οποία, βεβαίως, δεν εισήχθη ποτέ.

 Διακρίσεις στην καθημερινότητα



Τρία ομόφυλα ζευγάρια μάς μιλούν για τις διακρίσεις που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους. Παρότι ζουν χωρίς να κρύβονται, θέλησαν να μη μιλήσουν επώνυμα, από τον φόβο της δημοσιότητας κι επειδή η ομοφυλοφιλία ακόμη αντιμετωπίζεται άλλοτε σαν κάτι εξωτικό και αφύσικο κι άλλοτε σαν ταμπού.



Γιώργος, 50 ετών, στέλεχος υπ. Ανάπτυξης (18 χρόνια σχέση με τον Χρήστο, 50 ετών, δημόσιο υπάλληλο)



«Πριν από χρόνια αγοράσαμε από κοινού με τον σύντροφό μου ένα οικόπεδο για να χτίσουμε σπίτι. Ετυχε να έχω εγώ τα λεφτά για το σπίτι` αυτός δεν είχε. Αποφάσισα να το χτίσω. Αν όμως, χτύπα ξύλο, πέθαινε εκείνος, η οικογένειά του θα είχε δικαιώματα στο σπίτι. Αναγκαστήκαμε να χωρίσουμε το οικόπεδο, να στριμώξουμε το σπίτι στη δική μου μερίδα. Ενα σωρό τρεχάματα, ένας σκασμός λεφτά στην εφορία. Τώρα έχουμε το άλλο: αν πεθάνω εγώ, πώς θα εξασφαλιστεί ο σύντροφός μου ότι δεν θα τον βγάλουν έξω οι δικοί μου; Ίσως πρέπει να κάνω μια επικαρπία, ίσως να του αφήσω το σπίτι κληρονομιά-κι άλλα εξοδα δηλαδή. Με βάζουν σε μια διαδικασία για πράγματα που άλλοι θεωρούν αυτονόητο δικαίωμα. Σέβομαι τους νόμους, πληρώνω φόρους. Δεν πρέπει να σεβαστεί η πολιτεία την επιλογή μου να ζω με τον άνθρωπό μου;»




 
Μαρία, 55 ετών, άνεργη, Κατερίνα, 54 ετών, άνεργη – 12 χρόνια μαζί, με τρία παιδιά



«Οταν αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί στο διαμέρισμα της Μαρίας πάνω από το μίνι μάρκετ που είχαμε, αρκετοί από τη γειτονιά μάς έκοψαν την καλημέρα. Δεν είναι μόνο ότι χάσαμε πολλή πελατεία. Ημασταν εκτεθειμένες, νιώθαμε ότι παρακολουθούν το κάθε βήμα μας. Θέλουν να μη φαινόμαστε. Δεν είμαστε αόρατες, δεν γίνεται να ζούμε στα κρυφά. Ούτε και μας αρέσει να ζούμε στα φώτα της δημοσιότητας. Δικαιούμαστε να υπάρχουμε στην κοινωνία όπως όλοι. Απλά πράγματα. Οταν αρρωσταίνει η μία, να έχει λόγο η άλλη, να μην αρνούνται να της δώσουν τις εξετάσεις. Εμείς, για παράδειγμα, είμαστε μια οικογένεια με τρία παιδιά, αλλά δεν πήραμε ποτέ επίδομα τέκνων, ούτε τις διευκολύνσεις που προβλέπονται για τους πολύτεκνους. Πρέπει να έχουμε ίσα δικαιώματα. Το σύμφωνο είναι ένα βήμα».



Θεοδόσης, 50 ετών, καθηγητής ξένης γλώσσας στο Πανεπιστήμιο με σύμβαση, Αγγελος, 52 ετών, καθηγητής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης – 27 χρόνια μαζί



«Στα πολύ σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα κανείς, οι ομοφυλόφιλοι αντιμετωπίζουν επιπλέον τις διακρίσεις σε βάρος τους. Ορισμένοι δεν βλέπουν θετικά τη θεσμική κατοχύρωση των ομόφυλων σχέσεων διότι πιστεύουν ίσως πως τις σχέσεις δεν τις νομιμοποιούν οι θεσμοί. Εχουμε διαφωνήσει και μεταξύ μας γι” αυτό. Δεν πρέπει όμως να υποβαθμίσουμε την υλική διάσταση του ζητήματος. Τα ομόφυλα ζευγάρια δεν είχαμε δικαίωμα να πάρουμε επίδομα γάμου, να κάνουμε κοινή φορολογική δήλωση, να πάρουμε δάνειο, να αγοράσουμε ένα ακίνητο. Τρέχουμε σε συμβολαιογράφους για να εξασφαλίσουμε τον σύντροφό μας. Ενας φίλος βρισκόταν στην εντατική και δεν επέτρεπαν στον σύντροφό του να τον δει γιατί δεν ήταν συγγενής α” βαθμού. Πρέπει να ενταχθεί η σεξουαλική αγωγή στο σχολείο από κατάλληλα καταρτισμένους εκπαιδευτικούς, να συζητιούνται τα θέματα αυτά στα συνδικάτα και στους χώρους δουλειάς, να περιληφθεί ο σεξουαλικός προσανατολισμός στο νόμο για τη ρητορική του μίσους. Πρέπει όμως να σε προστατεύει και ο νόμος, αλλιώς είσαι έρμαιο του κάθε ομοφοβικού που θα βρεθεί μπροστά σου».

Για πρώτη φορά, ένας άνδρας και μια τρανς γυναίκα παντρεύτηκαν στο Ισραήλ.

Η Αριζόνα -γεννημένος Erez- σκέφτηκε ότι ποτέ δεν θα βρει την αληθινή αγάπη ή θα βαδίσει στον ιερό διάδρομο του γάμου, έως ότου ένας άντρας έδωσε τα πάντα για να είναι μαζί της.

Για πρώτη φορά, ένας άνδρας και μια τρανς γυναίκα παντρεύτηκαν κάτω από ένα huppa (εβραϊκή παραδοσιακή τελετή) στο Ισραήλ αυτή την εβδομάδα. Το ζευγάρι, μια ξανθιά "σεξοβόμβα" και ο σύζυγος της, του οποίου η ταυτότητα δεν αποκαλύφθηκε, περπάτησαν το διάδρομο με ζητωκραυγές και δάκρυα από τους φίλους και την οικογένειά τους. Το τηλεοπτικό συνεργείο του Καναλιού 2 κάλυψε το γεγονός.

Η νύφη Αριζόνα φορούσε ένα λευκό φόρεμα ή μάλλον ένα ελαφρύ ροζ. "Είναι το ίδιο που φόρεσε η Jennifer Lopez στα Όσκαρ... Αυτός είναι ένας ιδιαίτερος γάμος, δεν υπάρχουν κανόνες εδώ!", δήλωσε η Αριζόνα επιδεικνύοντας το φόρεμα μπροστά στην κάμερα, λίγες ώρες πριν τη μεγάλη στιγμή.

H Αριζόνα γεννήθηκε ως Ερέζ και είναι ένα από τα τέσσερα αδέλφια μιας παραδοσιακής Εβραϊκής οικογένειας. Η διαδικασία για να γίνει Αριζόνα περιλαμβάνει ορμονολογική θεραπεία, εμφυτεύματα στήθους και πολλές χειρουργικές επεμβάσεις, όλα αυτά για να δημιουργήσει μια glam θηλυκή εμφάνιση. "Θέλω να είμαι Χόλιγουντ", είπε στο σαλόνι ομορφιάς που διατηρεί κοντά στο Τελ Αβίβ. 

[Φωτογραφία: Αριζόνα την ημέρα του γάμου της]

"Κάθε άνθρωπος που του αρέσουν οι τρανς θα ήθελε να μπει για λίγο στη θέση του ή της συζύγου του , αλλά δεν έχει ο καθένας το θάρρος να το κάνει"

Η προηγούμενη σχέση της, με τον οποίο ήταν μαζί οκτώ ευτυχισμένα χρόνια, τελικά δεν μπορούσε να διαχειριστεί την επιθυμία της να γίνει γυναίκα και την εγκατέλειψε . Τότε ήταν που τη χτύπησε η απελπισία. Η Αριζόνα δήλωσε ότι αισθάνθηκε ότι δεν θα βρει πότε ξανά την αγάπη.

Είχε άνδρες να την κυνηγούν, άνδρες που της έλεγαν ότι ήταν τρελοί γι 'αυτήν, αλλά κανείς δεν θα την συναντούσε δημόσια ακόμη και για ένα φλιτζάνι καφέ. Μια από τις φίλες της μίλησε στο Κανάλι 2 για τον κόσμο των τρανς ατόμων, καθώς και για τον μεγάλο αριθμό των ανδρών που τις εκμεταλλεύονται και τις εκδίδουν για σεξ.

Αλλά ο άνθρωπος κάτω από το huppa, ο σύζυγός της, ήταν διαφορετικός. Παντρεμένος με τρία παιδιά πριν από τη σχέση τους, την υποστήριξε και ήταν δίπλα της.

Κατά την τελετή, η τηλεοπτική προσωπικότητα Avri Gilad αποκάλεσε το γάμο της Αριζόνα μια σημαντική καινοτομία. "Κάθε γυναίκα αξίζει να χαμογελάσει στο γάμο της και της αξίζει να ντυθεί στα λεύκα", είπε γελώντας ή ακόμα και στα ροζ.

Κατά τη διάρκεια των όρκων του ζευγαριού, ο Gilad ρώτησε την Αριζόνα, "Θα κάνεις τα πάντα για να αισθάνεται σαν άνδρας, κατά τη διάρκεια της ημέρας και τη νύχτα;" "Ναι", απάντησε. "Και θα σταθείς στο πλευρό του αν η ισχύς του αποδυναμωθεί;" Τότε άρχισε τα γέλια και απάντησε, "δεν ξέρω", και έστρεψε το βλέμμα της, με αποτέλεσμα η αίθουσα να ξεσπάσει σε γέλια. 

Παρά το γεγονός ότι ο πατέρας της Αριζόνα δεν παραστάθηκε στην τελετή, η μητέρα της, καθώς και οι Ορθόδοξες αδελφές ήταν δίπλα της. Εν τω μεταξύ, η οικογένεια του συζύγου είπε ότι ακόμα δεν καταλαβαίνουν την απόφασή του. Η Αριζόνα είπε ότι ήταν ευτυχής που δημοσιοποίησε τη σχέση τους μπροστά σε όλη τη χώρα. "Δεν είναι επιτρεπτό μόνο για τους ομοφυλόφιλους και τις λεσβίες να παντρευτούν", είπε. Όσον αφορά τα μελλοντικά σχέδια του ζευγαριού; Είπε ότι υπάρχει και μια στο εκατομμύριο περίπτωση να αποκτήσουν παιδιά. 

apo
Trans News

 

Παρίσι: 125.000 διαδηλωτές υπέρ των γάμων μεταξύ ομοφυλοφίλων

"Στη χτεσινη διαδήλωση συμμετείχαν 125.000 άνθρωποι, περίπου οι διπλάσιοι από εκείνη που πραγματοποιήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου" από τους ίδιους υποστηρικτές αυτού του νομοσχεδίου, διευκρίνισε η αστυνομία στο Γαλλικό Πρακτορείο.

1.000 χρόνια πίσω: Ακροδεξιές συμμορίες κυνηγούν ομοφυλόφιλους στην Αθήνα

 Ακόμα ένα μεγάλο ξένο ειδησοεγραφικό δίκτυο ασχολείται με τους διωγμούς που γίνονται στην Ελλάδα εις βάρος εκείνων που δεν "πληρούν" τα πρότυπα κάποιων...

Όλα όσα έχουμε δει μόνο σε ταινίες, συμβαίνουν και στην πραγματικότητα. Και η κοινωνία απαθής παρακολουθεί να διώκονται άνθρωποι εξαιτίας των σεξουαλικο προσανατολισμο και την ταυτοτητα φυλο τους.

Η Huffinghton Post σε άρθρο με τίτλο: «Στη σκιά του φόβου ζουν οι ομοφυλόφιλοι στην Ελλάδα» αναφέρεται στις επιθέσεις που έχουν δεχτεί ομοφυλόφιλοι στο κέντρο της Αθήνας.

Από τον Αύγουστο καταγγέλλονται τουλάχιστον δύο ομοφοβικές επιθέσεις το μήνα. Ομάδες ατόμων με μοτοσικλέτες, ντυμένοι στα μαύρα συχνά κρατώντας μαχαίρια, περιπολούν στις περιοχές που συχνάζουν ομοφυλόφιλοι στην Αθήνα και ασκούν λεκτική και σωματική βία, γράφει η Huffington Post.

Αναφέρεται σε δυο περιστατικά στα οποία δυο ζευγάρια ομοφυλόφιλων έπεσαν θύματα προπηλακισμών στην καρδιά της Αθήνας.

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, τέτοιου είδους επιθέσεις έχουν αυξηθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα, που η χώρα μαστίζεται από την κρίση, αλλά και από τότε που η Χρυσή Αυγή μπήκε στη Βουλή.

PAOLA curated by Andreas Angelidakis.

Καλησπέρα σας

Μου ήρθε ο γιος μου ο Κωνσταντίνος να με δει, και μου είπε ότι διάβασε στο lifo αυτά που έλεγα γι' αυτόν και τον πιάσανε τα κλάματα. Και τώρα με κοιτάει στο candy το περιοδικό, και καμαρώνει.
Paola

PAOLA curated by Andreas Angelidakis
The Breeder
17th Jan- 16th Feb. 2013
exhibition installation Andreas Angelidakis with Sotiris Vasiliou and Alexandra Syriou
special thanks to Manolito :)

read more about Paola
on Greek Wikipedia
LiFO (Greek)
BUTT

 

— Πού γεννήθηκες;

Μεγάλωσα στον Πειραιά και μέχρι τα 12 περνούσα τα καλοκαίρια μου στην Κέρκυρα.

— Η Λούση τι ζώδιο είναι;

Το σκυλάκι μου δεν ξέρω τι ζώδιο είναι, αφού τη βρήκα πεταμένη στον δρόμο και την πήρα μικρούλα στο σπίτι μου και τη μεγάλωσα. Επειδή είναι ευαίσθητο σκυλάκι, πιστεύω ότι είναι Καρκίνος, σαν εμένα.

— Η μαγειρική πάντα σου άρεσε;

Η γιαγιά μου πάντα έλεγε «σπίτι χωρίς μια κατσαρόλα ν’ αχνίζει μέσα, είναι σπίτι νεκρό», γι’ αυτό και πάντα μαγειρεύω, ακόμα και στις πιο δύσκολες οικονομικά εποχές. Άλλωστε, είναι ανήθικο να επισκέπτεται κάποιος το σπίτι σου και να μην έχεις να μοιραστείς μαζί του ένα ζεστό πιάτο φαΐ. Μου αρέσουνε τα μαμαδίστικα φαγητά, γι’ αυτό και σπάνια τρώω έξω.

— Πιστεύεις στον Θεό;

Οι θεοί υπάρχουν όταν τους ζωντανεύουν οι άνθρωποι. Η μυσταγωγία, όμως, είναι ωραία, απ’ όποια θρησκεία κι αν προέρχεται.

— Ξέρω ότι ασχολείσαι πολύ με την πολιτική. Πώς βλέπεις τα πράγματα σήμερα, υπάρχει ελπίδα για τους  Έλληνες;

 Νομίζω πως εμείς, οι τραβεστί, είμαστε η ομάδα που χτυπήθηκε περισσότερο απ’ την κρίση. Πολλές από εμάς εδώ και δύο χρόνια δυσκολεύονται για τα στοιχειώδη. Δεν είμαι αισιόδοξη για το άμεσο μέλλον. Στους νεότερους φίλους μου συμβουλεύω να φύγουν έξω ή, αν έχουν χωριό, να επιστρέψουν εκεί, να γίνουν έξυπνοι αγρότες. Για να αλλάξουμε, πρέπει να εκτιμήσουμε αυτά που μέχρι πριν θεωρούσαμε δεδομένα.

— Πότε έκανες πρώτη φορά σεξ;

Μεγάλωσα σε μια συνοικία του Πειραιά όπου ο ερωτισμός των αγοριών απέναντι σε άλλα αγόρια είχε φυσικά τους τότε κώδικες, αλλά ήταν διάχυτος παντού. Εκτός από τα παιχνιδάκια που κάναμε, όπως όλα τα πιτσιρίκια, με τις παρέες με τις οποίες αλητεύαμε, πηγαίναμε, για παράδειγμα, στο βουνό, όπου βρίσκαμε την ευκαιρία κι εξερευνούσαμε το ένα το άλλο, γελούσαμε και μετρούσαμε τα πουλάκια μας. Τις πρώτες μου αγνές επαφές τις έκανα στο Πολεμικό Ναυτικό, που ήμασταν κι εσώκλειστοι επί τρία χρόνια. Εκεί τα μεγαλύτερα αγόρια πάντα μιλούσαν για τις εμπειρίες στις εξόδους τους, πώς γνώριζαν διάφορες αδερφές και βγάζαν χαρτζιλίκι. Εκεί έμαθα τον τρόπο που σκέφτονταν τα αγόρια. Θυμάμαι τις πρώτες μου εμπειρίες με έναν δευτεροετή, πολύ όμορφο παιδί. Πηγαίναμε στο αγκυροβολημένο Αβέρωφ τα απογεύματα που ήμασταν ελεύθεροι, ακουμπούσα το κεφάλι μου στα πόδια του κι εκείνος με χάιδευε τρυφερά στην πλάτη και στα μαλλιά, μου φιλούσε το λαιμό αποκαλώντας με «ζορκολέμο» του, που ακόμα δεν έχω καταλάβει τι σημαίνει. Άλλο ένα αγόρι γνώρισα, όταν βρέθηκα στο νοσοκομείο για κρύωμα. Κλειστήκαμε στο δωμάτιο του Ακτινολογικού, που είχε μάλιστα και κόκκινο φωτάκι αναμμένο συνεχώς. Όσες φορές έχω βρεθεί σε νοσοκομείο κι έχω μυρίσει την ανάλογη μυρωδιά, πάντα μου έρχεται στο μυαλό η ανάμνηση αυτού του αγοριού, που δεν ξεκολλούσε τα χείλη του από πάνω μου κι έβαζε το τεράστιο, στα δικά μου μάτια, πουλάκι του στα μπουτάκια μου και τριβόμασταν. Μια ακόμα εμπειρία μου στο Ναυτικό, χωρίς να ολοκληρώσω βέβαια, ήταν με έναν, τριτοετή αυτήν τη φορά, κωπηλάτη. Ένας κούκλος που αργότερα έγινε και Ολυμπιονίκης. Είχαμε πάει να διανυκτερεύσουμε σε ένα ξενοδοχείο στην Ομόνοια, όπου κοιμηθήκαμε το βράδυ αγκαλιά. Αυτά τα αγόρια ποτέ δεν προχώρησαν σε πράξεις σεξουαλικές που θα μπορούσαν να με προσβάλουν, πάντα μου φέρονταν με αγνότητα, δεν ένιωσα ποτέ ότι θέλαν να μου δείξουν πως αυτοί είναι άντρες κι εγώ είμαι το πουστράκι τους. Η πρώτη ολοκληρωμένη μου εμπειρία, όμως, ήταν πάλι με έναν τριτοετή, στο διαμέρισμα ενός φίλου του, νύχτα Μεγάλης Παρασκευής κι από κάτω να περνάει ο Επιτάφιος. Ένα αγόρι απ’ τη Χαλκίδα, που πρέπει να ’ταν κι ερωτευμένο μαζί μου. Ήμουνα τυχερή, γιατί, ως αγοράκι τότε, την ομοφυλοφιλία μου τη βίωσα πολύ απενοχοποιημένα, χωρίς ποτέ να σκεφτώ πως κάνω κάτι αμαρτωλό, κι αυτό ήταν που καθόρισε και τη ζωή μου αργότερα. Ποτέ δεν αισθάνθηκα ενοχές.

 — Πότε έβαλες για πρώτη φορά φόρεμα;

Πριν γίνω εντελώς κοριτσάκι, πάλι βαφόμουν και ντυνόμουν πιο χαριτωμένα και πήγαινα στο Ζάππειο, το μοναδικό στέκι για αδερφές και τεκνά της εποχής, καμία σχέση με ό,τι νομίζουμε σήμερα. Τα πιο ξεπεταγμένα πουστράκια τότε έβγαζαν και κάνα καλό χαρτζιλίκι. Εκεί γνώρισα την Ντόρα, μια λουμπινιά, που μου ’ριξε την ιδέα: «Δεν πάμε κι εμείς, μωρή, καμιά μέρα στη Συγγρού, να κάνουμε λάλα να πάρουμε κάνα μπαλαμό;». Μου έδωσε, λοιπόν, μια άσχημη φούστα με κουμπιά - έκανε και κρύο θυμάμαι. Ό,τι πιο καρναβαλίστικο υπήρχε το φορτώσαμε πάνω μας, καθίσαμε μια-δυο ώρες κι έβγαλα 1.200 δραχμές, την ώρα που το ενοίκιο του σπιτιού μου ανερχόταν στις 800 δραχμές, χώρια που τα τεκνά σε είχανε θεά και σε παρακαλάγανε. Πήγαμε, λοιπόν, κοντά στον Ιππόδρομο, στο σημείο όπου βρίσκεται τώρα το Ωνάσειο - εκείνη την εποχή μόνο κάτι εγκαταλελειμμένα σπίτια υπήρχαν και τριγύρω δέντρα. Εκτός από τις τραβεστί, υπήρχαν και λίγες πουτάνες στη Συγγρού. Άγριες εποχές τότε, αλλά από εκείνη τη νύχτα άλλαξε όλη μου η ζωή.

— Έκανες φιλίες απ’ την πιάτσα;

 Έχω γνωρίσει κάθε λογής ανθρώπους, από δολοφόνους μέχρι άγιους. Έχω δει τα μυστικά του Έλληνα άντρα, τον έχω δει όπως τον είδανε λίγες, κυρίως όπως δεν θα καταφέρουν να τον δουν ποτέ οι γυναίκες και οι γκέι. Οι φιλίες είναι μεγάλη κουβέντα. Στη διαδρομή, όμως, έχω γνωρίσει διάφορες τραβεστί και αγόρια που γίναν φίλοι μου. Εγώ την πιάτσα στην ουσία την είχα για να βγάζω τα έξοδά μου και να γνωρίζω τεκνά, δεν έχεις και πολλές επιλογές αν είσαι τρανς. Ποτέ δεν θεώρησα τον εαυτό μου πόρνη, με την κλασική έννοια.

— Τα αγόρια έχουν αλλάξει από την εποχή που τα φωτογράφιζες; Τα φωτογραφίζεις ακόμα ή δεν αξίζουν;  

Τα αγόρια δεν έχουν αλλάξει σχεδόν καθόλου, εκείνο που έχει αλλάξει είναι η εποχή. Έχασαν την αθωότητά τους. Παλιά τους έλεγες πως είναι όμορφα και κοκκίνιζαν, τώρα έχουν μάθει να αναγνωρίζουν την αξία τους, έχουν εξελιχθεί σε νάρκισσους κι έτσι έχει χαθεί η αθωότητα, όπως αποτυπώθηκε την εποχή εκείνη. Όταν βρω ευκαιρία φωτογραφίζω φίλους μου, αλλά έχει χαθεί η γοητεία χωρίς τις μηχανές με το φιλμ και το άρωμα της εκτύπωσης. Όταν φωτογράφιζα εκείνα τα αγόρια, δεν κοιτούσανε την κάμερα, αλλά εμένα. Επιπλέον, άλλαξα κι εγώ.

— Το φωτογραφικό σου αρχείο μου φέρνει πάντα στο μυαλό ένα οικογενειακό άλμπουμ. Έχεις κρατήσει επαφή με κανένα από τα αγόρια;

Είναι γεμάτα ψωλές τα οικογενειακά άλμπουμ; Δεν το ’ξερα! Πέρα από την πλάκα, στην ουσία, στον δρόμο απέκτησα τους συγγενείς μου. Όλη την Ελλάδα έχω γυρίσει, έχω κρατήσει όμορφες αναμνήσεις, ποτέ δεν υπήρξε κάποιος που δεν σταμάτησε να με χαιρετήσει στον δρόμο, ακόμα και με γκόμενα να τον συναντούσα. Συνήθως εμείς είμαστε πιο μοναχικές. Όταν γνωρίζεις κάθε μέρα κόσμο, προτιμάς μετά να αράξεις σπίτι σου, παρέα με έναν φίλο ή με τη σκυλίτσα σου. Τους γκόμενους πάντα τους βαριόμουνα, άλλωστε.
 
— Πώς αποφάσισες να βγάλεις το «Κράξιμο»;

Ήμουν πολιτικοποιημένη, είχα σχέσεις με το ΑΚΟΕ και τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Κυκλοφορούσε ήδη το περιοδικό «Αμφί» και άλλα εναλλακτικά περιοδικά, οπότε αποφάσισα να βγάλω κι εγώ μια εφημεριδούλα. Κυρίως ένιωθα την ανάγκη να εκφραστώ, να αντιμετωπίσω με αυτό τον τρόπο τη βαναυσότητα της αστυνομίας και της συντηρητικής κοινωνίας γύρω μου. Μάζεψα, λοιπόν, μερικά κειμενάκια και τα κόλλησα πάνω σε ένα ροζ χαρτί. Έβγαλα 3.000 αντίτυπα, που τα μοίρασα σε κάποια βιβλιοπωλεία των Εξαρχείων αλλά και σε μερικά περίπτερα στην πλατεία Κάνιγγος και την Ομόνοια. Από το πρώτο τεύχος προκάλεσε αίσθηση, με συνέπεια να μην έχω, την επόμενη κιόλας μέρα, άλλα τεύχη για να ξαναδώσω.

— Μέσα από το περιοδικό κατάφερες να γνωρίσεις και τον Μάνο Χατζιδάκι;

Το «Κράξιμο» το ταχυδρομούσα πάντα, τιμής ένεκεν, σε πολλούς διανοούμενους της εποχής κι ανθρώπους της τέχνης που, λόγω της ιδιαιτερότητάς του, το αγκάλιασαν αμέσως. Άλλωστε, το να εκδίδει ένα ανάλογο περιοδικό ένα τέτοιο πιτσιρίκι κινούσε το ενδιαφέρον. Πάντα, λοιπόν, ο Χατζιδάκις απαντούσε, στέλνοντάς μου μια κάρτα που με ευχαριστούσε. Είχε συνεισφέρει, μάλιστα, στο περιοδικό, στέλνοντάς μου ένα καλό ποσό. Για να βγει το περιοδικό, σε κάποια φάση το ενίσχυσαν οικονομικά και αρκετοί άλλοι διάσημοι, όπως η Σωτηρία Μπέλλου, που ήταν πάντα γενναιόδωρη, ακόμα κι αν δεν γνώριζε τον λόγο που βοηθούσε. Δεν ήξερε, δηλαδή, ποιο ήταν το «Κράξιμο». «Άντε, βρε παιδιά, αφού θέλετε λεφτά, πάρτε δυο χιλιάρικα... (και τρία και τέσσερα κάθε φορά)... να πάτε να πιείτε δυο ποτά. Για να τα ζητάτε, ανάγκη θα τα ’χετε». Τώρα συνειδητοποιώ πόσο ζεστός άνθρωπος ήταν η Μπέλλου. Το ίδιο μαγικά αισθάνθηκα, όμως, και με τον Χατζιδάκι. Έτρεμα όταν τον συνάντησα από κοντά. Βρισκόμουν μαζί με τον φίλο μου Αλέξη Μπίστικα όταν τον είδαμε στον απέναντι δρόμο, που περίμενε για ταξί. Πήγαμε να τον χαιρετήσουμε, εκείνος μου έσφιξε το χέρι μέσα στις παλάμες του να με ζεστάνει κι εγώ είχα ντραπεί τόσο πολύ, που δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη. Ήταν έτοιμος να μου παραχωρήσει και συνέντευξη στο περιοδικό, αλλά τότε, δυστυχώς, μεσολάβησαν όλες αυτές οι αισχρότητες της «Αυριανής» εναντίον του κι έτσι δεν έγινε ποτέ.
 

— Ποια ήταν η πρώτη πορεία που πήγες;

Μετά τη Μεταπολίτευση, σε μια διαδήλωση προς την Αμερικανική Πρεσβεία. Εκεί είχα μπλεχτεί, αν θυμάμαι καλά, κατά τύχη, με ένα μπλοκ του ΕΚΚΕ. Αργότερα βρέθηκα σε δεκάδες άλλες πορείες του αναρχικού κι αριστερού χώρου αλλά και σε πορείες που διοργανώναμε εμείς οι ίδιοι για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ.

— Πώς ήρθε η ιδέα για το πρώτο Ρride;

Η πρώτη προσπάθεια έγινε με μια μικρή συγκέντρωση 15 περίπου ατόμων στο Ζάππειο, που διοργάνωσε το «Αμφί». Αυτή η απόπειρα δεν ευοδώθηκε, αφού ο κόσμος ήταν πολύ φοβισμένος. Όταν το ΑΚΟΕ και το «Αμφί» είχαν πια διαλυθεί, στις αρχές του ’90, δεν υπήρχε κάτι άλλο. Μέσα από το «Κράξιμο», όμως, που συνέχιζε την κυκλοφορία του, είχε δημιουργηθεί και μια ομάδα με ελάχιστα, αλλά δραστήρια μέλη, κι έτσι αποφασίσαμε να το διοργανώσουμε ξανά, παίρνοντας ως παράδειγμα τα μαζικά Ρrides του εξωτερικού. Η «γιορτή υπερηφάνειας» γνώρισε επιτυχία τότε, αφού στο Πεδίον του Άρεως και στον λόφο του Στρέφη η ατμόσφαιρα γινόταν πολύ ερωτική. Αν και ο κόσμος δεν ήταν έτοιμος ούτε και τότε για παρελάσεις, η προσέλευση ήταν μεγάλη. Έρχονταν, μάλιστα, και πάρα πολλοί στρέιτ όπως και η υποστήριξη από επιτυχημένα μουσικά συγκροτήματα. Δεν είχαμε όμως την τεχνογνωσία που κατέχει το σύγχρονο Pride. Μακάρι στα φεστιβάλ που γίνονται τώρα να συνεχίσει να έρχεται πολύς κόσμος, κι εδώ και στη Θεσσαλονίκη δεν έχει τίποτα να φοβάται.


— Βλέπεις το facebook σαν πεδίο ακτιβισμού; Ή απλώς έχει αντικαταστήσει τον δρόμο και την πιάτσα;

Βεβαίως και αποτελεί εργαλείο ακτιβισμού, αλλά έχω αναπτύξει και φιλίες μέσα από αυτό.  Έχω μαζέψει σε ένα μέρος ετερόκλητο κόσμο κι αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον. Οι καιροί αλλάζουν και πρέπει να συμβαδίζουμε με την εποχή μας. Έτσι κι αλλιώς, εγώ πάντα έβρισκα το μέσον επικοινωνίας - από τα 17 μου διατηρούσα και παράνομο ραδιοφωνικό σταθμό.
 
— Θα μπορούσες να ζήσεις χωρίς ίντερνετ;

Τώρα που το ’μαθα, λίγο δύσκολο, αλλά στη ζωή όλα πρέπει να τα αντέχουμε
 
— Πώς βλέπεις τη σημερινή νεολαία;

Πιο ανοιχτόμυαλη σε θέματα σεξουαλικής απελευθέρωσης, αλλά πολύ πιο άτολμη και πιο ενοχοποιημένη σε σχέση με τότε που ήμουν κι εγώ στην ηλικία τους, που ενώ η νεολαία ήταν πιο συντηρητική, τα τολμούσε όλα
 
— Πώς ξεκίνησε το thepaolaproject με τον Γιώργο Λιάκο;

 Είχα νιώσει και πάλι την ανάγκη να εκφραστώ. Ήμουν τυχερή που τον γνώρισα πριν από ενάμιση χρόνο και μου έδειξε τον τρόπο. Είχαμε καλή χημεία, χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο. Είναι ένας πολύ καλός συνεργάτης που εξελίχθηκε σε έναν καλό φίλο. Με μια μικρή καμερούλα και σπαταλώντας ώρες απ’ την προσωπική του ζωή εκφράζει το ταλέντο του ως κινηματογραφιστή κι εγώ βρίσκω την ευκαιρία να θίξω πράγματα που θεωρούνται ταμπού. Η Οδός Αχαρνών, χωρίς το θράσος και των δυο μας, δεν θα μπορούσε να έχει γίνει.

— Με τις φωτογραφίες και τα βίντεο έχεις καταγράψει με κάποιον τρόπο την Αθήνα. Πως βλέπεις την πόλη σου να εξελίσσεται;

 Έχω αποτυπώσει ένα κομμάτι της ερωτικής Αθήνας με τον τρόπο μου, μια ολοκληρωμένη όμως καταγραφή, όπως τη θέλω, θα γίνει μέσα από ένα βιβλίο, όταν βρω την ηρεμία και την άνεση να ξαναγράψω. Η Αθήνα έχει χάσει πλέον την καύλα της. Ελπίζω κάποτε να αναζωπυρωθεί, γιατί αυτή η καύλα που εκπέμπει ο Έλληνας βρίσκεται στην κουλτούρα του.

— Πάντα σε βλέπω ντυμένη αντρικά, σχεδόν στρατιωτικά. Όταν βάζεις φόρεμα, αλλάζεις συμπεριφορά;

Η νύχτα μού επιβάλλει να μεταμορφώνομαι, δεν χρειάζεται να γίνομαι το ίδιο προκλητική και την ημέρα. Τα πρωινά φοράω τα ρούχα που μου αφήνουν κατά καιρούς οι διάφοροι γκόμενοι, έτσι βγαίνω να κάνω τις δουλειές μου. Είναι κουραστικό να προσποιείσαι συνέχεια την ατσαλάκωτη και τη σέξι, και μάλιστα όταν αυτό το κάνεις από τα 16 σου. Αν αναφέρεσαι στο γεγονός πως έχουν κρίνει την εμφάνισή μου στα εναλλακτικά ντοκιμαντέρ, αυτό συμβαίνει γιατί επιμένω στον ακτιβιστικό χαρακτήρα τους. Δεν θα μπορούσα να πάω βαμμένη, με γόβες, να κάνω το ρεπορτάζ στην Αχαρνών. Όταν επισκεπτόμουν μέρη στα οποία ήξερα πως θα γνωρίσω αγόρια, το ίδιο μου το σώμα άλλαζε ενστικτωδώς. Μου έλεγαν πως έλαμπα, πως έδειχνα πολύ πιο γλυκιά. Δεν καταλάβαινα πώς, αλλά δεν νομίζω ότι χρειάζεται φόρεμα για να βιώσεις τη θηλυκή σου πλευρά.

— Ο στρατός είναι χρήσιμος;

  Ένα κομμάτι της ζωής μου είναι οι φαντάροι. Έχω γνωρίσει πανέμορφα αγόρια απ’ όλη την Ελλάδα κι έχω ζήσει πολύ όμορφες ερωτικές στιγμές στο Μεγάλο Πεύκο.

— Σ’ έχω δει να συμμετέχεις στο «Ερωτοδικείο», όπου είχες πάει με ένα αγόρι με το οποίο θα παντρευόσασταν. Έγινε τελικά αυτό; Πιστεύεις στον θεσμό του γάμου;

 Στο «Ερωτοδικείο» πήγα για να κάνω την πλάκα μου, αλλά το θέμα εδώ ήταν πως για πρώτη φορά εμφανίστηκε στην ελληνική τηλεόραση ένα αγοράκι με μια τρανς κι έθεσαν το ζήτημα του γάμου. Δεν βρέθηκα εκεί για ναρκισσιστικούς λόγους, όντως είχα αναπτύξει μια ωραία σχέση με το αγόρι αυτό. Ήταν ένας τρόπος να δείξω στους μικροαστούς πως δεν μας έχουνε οι άντρες μόνο «για πιπούλες και γαμησάκια», όπως είχα πει και τότε στην εκπομπή. Έχω ζήσει συγκλονιστικούς έρωτες, δεν φαντάζεστε… Δοξάστηκα τόσο πολύ από τ’ αγόρια, που δεν έχει κάτι παραπάνω πια απ’ αυτό. Παθιάστηκα, αλλά ήμουν και ρεαλίστρια. Ήξερα πάντα πως οι σχέσεις μου μετά από λίγο θα τελείωναν. Άλλο ξεπέτες κι άλλο έρωτες, και μάλιστα με τεκνά ή φανταράκια. Χρόνια τώρα προτιμάω τις συμπάθειες, όχι τις στενές σχέσεις.
 
— Θέλησες ποτέ να γίνεις γυναίκα;

 Αν ήμουνα γυναίκα, θα έχανα όλη μου τη γοητεία. Εγώ δεν είχα ποτέ ενοχές με το σώμα μου, με αγαπούσαν όπως ήμουν.



— Θα ήθελες να έχεις ένα παιδί;

 Μα είχα και είναι πληγή που προσπαθώ να μην τη σκέφτομαι. Απέκτησα έναν γιο, που τον μεγάλωσα από τα 14 ως τα 22 του. Τα αγόρια, όταν μεγαλώνουν, πρέπει να φεύγουν από τις μανάδες τους. Εγώ μια ανασφάλεια την είχα που δεν ήμουν η βιολογική του μητέρα, μήπως πάψει κάποια στιγμή να με επισκέπτεται. Ήθελα, έστω μια φορά τον μήνα, να το βλέπω το παιδί μου, να συζητάμε, να του μαγειρεύω, να μου λέει για τη φιλενάδα του. Για έναν γκόμενο δεν έχω νιώσει ποτέ έτσι. Είμαι περήφανη γιατί τον έβαλα σε πολύ καλύτερο δρόμο, μια και το οικογενειακό του περιβάλλον δεν βοηθούσε. Κατάφερα να τον επηρεάσω και να γίνει ένα ανεξάρτητο, αξιόλογο, ευγενικό και ανοιχτόμυαλο στρέιτ αγοράκι.

— Έχεις κάποια συμβουλή να δώσεις στη σύγχρονη Ελληνίδα;

Να βάζουν κωλοδάχτυλο στους άντρες τους, αν θέλουν να τους κρατήσουν. Οι εποχές άλλαξαν....

— Έναν απολογισμό;

 Κατάρα κι ευλογία που τη ζωή μου ξόδεψα στα τσόλια και στο χασίσι.

Giuseppina La Delfa a Leader-25/01/2013

                                                 
                                              buon compleanno ,Giuseppina!