Καλά νέα από την Τσεχία για το θέμα της τεκνοθεσίας

Τσεχικό δικαστήριο ανοίγει τον δρόμο για όσους γονείς ίδιου φύλου έχουν κάνει σύμφωνο να μπορούν να τεκνοθετούν παιδιά μπαίνοντας στις λίστες των υποψήφιων γονέων.
Το Τσεχικό Συνταγματικό Δικαστήριο αποφάνθηκε την Παρασκευή ότι τα άτομα  του ιδίου φύλου που έχουν κάνει σύμφωνο μπορούν  να τεκνοθετήσουν ένα παιδί, ανατρέποντας την απαγόρευση που δημιουργούσε διακρίσεις.

Ένα δικαστήριο στη Πράγα  ζήτησε από το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας να αποφανθεί σχετικά με αυτήν την απαγόρευση  έπειτα από μήνυση που κατέθεσε ένας άνθρωπος που είχε υπογράψει σύμφωνο συμβίωσης με άτομο του ίδιου φύλου  όταν οι αρχές δεν μπορούσαν να τον εντάξουν στον κατάλογο ως κατάλληλο θετό γονέα στο πλαίσιο της ισχύουσας νομοθεσίας εξαιτίας της έννομης  σχέσης του με τον σύντροφό του.

Το Συνταγματικό Δικαστήριο ακύρωσε την απαγόρευση, λέγοντας ότι ήταν  εξόφθαλμα διάκριση καθώς   ένα γκέι άτομο που ζει χωρίς σύμφωνο θα πληρούσε  τις προϋποθέσεις για να τεκνοθετήσει, αλλά  του αρνούνται αυτό το δικαίωμα από τη στιγμή που θα δημιουργήσει  μια έννομη  σχέση με τον σύντροφό του.

"Μια ομάδα ανθρώπων - με καταχωρημένη σχέση συμβίωσης - αποκλείστηκε αβάσιμα από τη δυνατότητα τεκνοθεσίας ," δήλωσε το Συνταγματικό Δικαστήριο στην απόφασή του.

Η απόφαση του δικαστηρίου θα επιτρέψει στα άτομα του ιδίου φύλου με καταχωρημένη σχέση  να τεκνοθετούν, αλλά όχι και οι δύο μαζί ως ζευγάρι.

Η Τσεχική Δημοκρατία έχει τη δυνατότητα συμφώνων συμβίωσης ατόμων του ιδίου φύλου από το 2006,  αλλά  δεν επιτρέπει τον γάμο ατόμων του ιδίου φύλου.
 Πηγή: http://www.reuters.com/article/czech-gay-adoption-idUSL8N19K4DU

5ο Thessaloniki Pride "Οικογένειες Ουράνιο Τόξο"

Το 5ο Thessaloniki Pride είναι πλέον μια ανάμνηση. Θα έχετε διαβάσει οι περισσότερες και οι περισσότεροι τι έγινε και πόσο όμορφα ήταν όλα.

Εδώ εμείς θα σας πούμε πως περάσαμε από τις "Οικογένειες Ουράνιο Τόξο" στην όμορφη συμπρωτεύουσα.

12:00 ακριβώς πήγαμε και ετοιμάσαμε το περίπτερο της ομάδας . Φυσούσε ένας καυτός αέρας αλλά μάλλον ήταν καλύτερα από την άπνοια. Δεν μπορούν βέβαια να πουν το ίδιο οι αξιολάτρευτες εθελόντριες και οι αξιολάτρευτοι εθελοντές του Thessaloniki Pride που έτρεχαν από δω κι από εκεί να μαζέψουν το υλικό που το έπαιρνε και το σήκωνε αυτός ο κατά τα άλλα ευπρόσδεκτος αέρας.

Από την ομάδα μας στην Θεσσαλονίκη ανέβηκαν ο Πρόδρομος Εμμανουηλίδης, ο Χάρης Σκοκότσα, ο Χάρης Τόρτο, και η Στέλλα Μπελιά. Στο περίπτερο ήρθαν φίλοι και γνωστοί να πούμε τα νέα μας αλλά και άγνωστοι που μας έβλεπαν πρώτη φορά όπως μια Ελληνίδα μαμά ομογονεϊκής οικογένειας που ζει μόνιμα στην Βοστώνη και ήταν για λίγες μέρες στην πόλη.

η Άννα Απέργη με τον Χάρη Σκοκότσα 

η Λίνα Παπαδοπούλου με τη Στέλλα Μπελιά

Τον χαιρετισμό της ομάδας στην σκηνή ανέλαβε να τον κάνει ο Πρόδρομος Εμμανουηλίδης που με το ζεστό του χαμόγελο και την θετική του ενέργεια έδωσε το κλίμα της ομάδας μας σε όλες και όλους. Έμοιαζε να φωνάζει: "Χαμογελάτε είναι μεταδοτικό και κάνει τους άλλους να αναρωτιούνται"

Τα επίσης χαμογελαστά και χαρούμενα παιδιά της Colour Youth περπάτησαν μαζί μας με το πανό μας στους δρόμους της πόλης σε όλη την πολύχρωμη πορεία φωνάζοντας ευφάνταστα και νεανικά συνθήματα.

Πίσω από το πανό μας περπάτησαν και μέλη της ομάδας των Φίλων των Οικογενειών Ουράνιο Τόξο που ζουν στην Θεσσαλονίκη όπως ο Σπύρος Βαρβέρης και η Δήμητρα Κογκίδου

Το εξαιρετικά χαρούμενο πλήθος πρέπει να ενόχλησε πολλούς και πολλές καθώς οι άνθρωποι στην Θεσσαλονίκη γιόρταζαν και χαιρόντουσαν και περπατούσαν χορεύοντας και μοίραζαν χαμόγελα και αγάπη. Άλλωστε το φετινό κεντρικό σύνθημα του Thessaloniki Pride ήταν "αγαπάτε αλλήλους"

Το πιο ενδιαφέρον και συγκινητικό αυτού του Pride ήταν οι γονείς εκείνοι (κατά πάσα πιθανότητα ετερόφυλοι σύμμαχοι)που έρχονταν με τα παιδιά τους για να τους ανοίξουν τους ορίζοντες και να τους δείξουν τον τρόπο ώστε να μη γίνουν ομοφοβικοί και τρανσφοβικοί ενήλικες. 

Όλα αυτά τα παιδιά που οι γονείς τους τους διαβάζουν "Τα δύο μικρά αυγά" και το "Η Αλίκη κοιτάζει στον καθρέφτη" πριν τα βάλουν το βράδυ για ύπνο μας δίνουν ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, για ένα καλύτερο αύριο όπου όλες οι οικογένειες θα είναι ίσες.

Η έκπληξη της βραδιάς η Κλεονίκη με τον άντρα της τον Αποστόλη που ήρθαν να μας φέρουν την αγάπη τους και οι φίλες της ομάδας από το Βερολίνο Beate,και Regine. Πάντα να ανταμώνουμε και να χαιρόμαστε εμείς οι πολίτες της γης που θέλουμε οικογένειες χωρίς σύνορα.

Οι χαιρετισμοί εδώ σε βίντεο 

Υ.Γ. Οι φωτογραφίες της ανάρτησης είναι συλλεγμένες από διάφορα δημοσιεύματα στο διαδίκτυο.

Οι Οικογένειες Ουράνιο Τόξο στο 1o Patras Pride

Μια ακόμα πόλη της περιφέρειας μπήκε περήφανα στην λίστα με τις πόλεις που οργανώνουν φεστιβάλ περηφάνιας: η Πάτρα.
Το πρώτο Patras Pride είναι γεγονός και μια γλυκιά ανάμνηση για όσες και όσους ήταν εκεί. Από τις Οικογένειες Ουράνιο Τόξο ήμασταν πολλές και πολλοί και ήταν μεγάλη  χαρά και τιμή για μας να συμμετέχουμε σε ένα τόσο ιστορικό γεγονός. Ο Νίκος Μυλωνάς, ο Χάρης Σκοκότσα, η Στέλλα Μπελιά, ο Πρόδρομος Εμμανουηλίδης, ο Χάρης Τόρτο, ο Στέφανος Παπακωνσταντίνου και πολλές/πολλοί άλλοι που μας βρήκαν εκεί.

φωτο Antivirus magazine

Η συντηρητική ελληνική περιφέρεια έχει αρχίσει να βλέπει ότι οι λοατκι άνθρωποι περπατούν περήφανα στους δρόμους των πόλεων με το κεφάλι ψηλά. Και ήταν πολλοί αυτοί οι άνθρωποι που τόλμησαν να είναι εκεί. Που τόλμησαν να υψώσουν τη φωνή τους να μιλήσουν και να διεκδικήσουν.
Στο πάνελ της πρώτης μέρας συμμετείχαν από εμάς με εισηγήσεις ο Πρόδρομος Εμμανουηλίδης και η Στέλλα Μπελιά
Η εισήγηση του Πρόδρομου
Καλησπέρα, είμαι ο Πρόδρομος Εμμανουηλίδης και δραστηριοποιούμαι στις Οικογένειες Ουράνιο Τόξο . Η συμμετοχή μου στην ομάδα έχει σαν βασικό στόχος  να διεκδικήσω το δικαίωμα και τη δυνατότητα να μπορώ εάν και εφόσον το θελήσω με τον σύντροφό μου να μπορούμε να γίνουμε γονείς.
Μεγάλωσα στην επαρχία, συγκεκριμένα στην Χαλκιδική. Το βασικότερο συναίσθημα που βίωσα αυτά τα πρώτα 18 χρόνια της ζωής μου ήταν η μοναξιά. Ένιωθα συνεχώς μόνος και μάλλον μοναδικός. Σαν να έσπασε το καλούπι που με αυτό φτιάχτηκα.  Ο μοναδικός gay  της περιοχής, ο μοναχικός  gay σχεδόν όλου του κόσμου καθώς δεν υπήρχαν αναφορές και παραδείγματα άλλων. Μπορεί να ήμουν και ο μοναδικός που έφτασε στα 18 χωρίς να έχει φιλήσει ερωτικά άλλον άνθρωπο καθώς ήταν ξεκάθαρο για μένα ότι ήμουν gay αλλά υπήρχε ένα έντονο αίσθημα φόβου ότι θα υποστώ ακόμα μεγαλύτερο «κράξιμο» από συμμαθητές και περίγυρο.
Πέρασα μοναχικά και αυτά τα σχολικά χρόνια πρέπει  ήταν τα χειρότερα της ζωής μου. Χωρίς να δεχτώ κάποιου είδους φυσική βία μέχρι και το Λύκειο  οι νταήδες συμμαθητές μου που ικανοποιούσαν τα πρότυπα του ηγεμονικού ανδρισμού με έκραζαν «αδελφή» σε κάθε ευκαιρία. Η ώρα της γυμναστικής ήταν η χειρότερη καθώς δεν ήμουν ιδιαίτερα καλός στα «αντρικά» σπορ και δεν έπαιζα ξύλο για την ομάδα μου.
Όταν έφυγα και πήγα ως φοιτητής στην Καστοριά άρχισα να ζω κάπως περισσότερο σαν άνθρωπος. Επιτέλους έκανα την πρώτη μου ερωτική επαφή και σχέση. Καθώς ο τότε σύντροφός μου ήταν ντόπιος ακόμα κι όταν βρισκόμασταν σε καφετέριες και νυχτερινά μαγαζιά κάναμε ότι δεν γνωριζόμασταν. «τι θα πει ο κόσμος»;  ήταν συνεχώς ο φόβος του τότε συντρόφου μου που με ήθελε κοντά του και δίπλα του αλλά παράλληλα ήθελε να με κρύβει. Με πολλούς συμφοιτητές μου που  θεωρούσα ότι θα μπορούσαν να είναι  gay αλλά από το φόβο του τι θα πει ο κόσμος προσπαθούσαν με μανία να αποδείξουν πόσο str8 είναι στα φοιτητικά μου χρόνια και κρυβόντουσαν  για να αποφύγουν το κράξιμο που δεχόμουν βρεθήκαμε αργότερα στην Αθήνα στα gay bars. Ένιωσα την υποκρισία της προσπάθειάς τους αλλά δεν μπορώ να τους κατηγορήσω …
Σήμερα ζω στην Αθήνα. Δεν με ενδιαφέρει τι θα πει ο κόσμος. Μάλλον ποτέ δεν με ενδιέφερε ιδιαίτερα αλλά  απλώς προσπαθούσα να με προφυλάξω . Γενικά με ενδιαφέρει να είναι εντάξει ο δικός μου κόσμος, ο εσωτερικός και εξωτερικός.  Τα περισσότερα μέλη της οικογένειάς μου εξακολουθούν και ζουν στην επαρχία. Μου πέρασε από το μυαλό μια υποθετική ερώτηση καθώς ετοιμαζόμουν να έρθω εδώ: « αν υπήρχε το νομικό πλαίσιο και οι απαραίτητες προϋποθέσεις να μπορώ νόμιμα εγώ και ο σύντροφός μου να γίνουμε γονείς, τι θα έλεγε η οικογένειά μου αν τους ενημέρωνα ότι θα ζήσω με τον σύντροφό μου στο χωριό και ότι θα μεγαλώσουμε μαζί ένα παιδί;»  Αν και είμαστε σε φάση αποδοχής και όλοι ξέρουν τον σεξουαλικό μου προσανατολισμό νομίζω ότι θα προτιμούσαν να μείνω στην Αθήνα και να εφαρμόσω εδώ τα σχέδια για τη ζωή μου. Καθώς η ελληνική περιφέρεια έχει μείνει κολλημένη στο τι θα πει ο κόσμος.
Πρέπει επιτέλους να σταματήσει ο «κόσμος» να βλέπει από την κλειδαρότρυπα τις ζωές των άλλων και να αρχίσει να ζει την δική του ζωή. Κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο να γίνει αν εμείς οι ίδιοι δεν περάσουμε από την ντροπή στην περηφάνια.
Το πρόσφατο γεγονός της δολοφονίας 50 ανθρώπων στο Ορλάντο με κάνει να σκέφτομαι  ότι ναι οι νόμοι βοηθάνε να εκπαιδευτεί η κοινωνία και να δει τα πράγματα αλλιώς αλλά μάλλον πρέπει κι εμείς οι ίδιοι και οι ίδιες να γίνουμε οι αλλαγές που επιθυμούμε να δούμε. Είναι δικαίωμά μας να είμαστε ο εαυτός μας και κανένας δεν μπορεί να μας το στερήσει αυτό. Είναι η ώρα να θρηνήσουμε; Μάλλον είναι η ώρα να διεκδικήσουμε
Σας ευχαριστώ

φωτο lesbian.gr

Και η εισήγηση της Στέλλας 

Καλησπέρα κι από εμένα,

Είναι μεγάλη μας χαρά να είμαστε σήμερα εδώ στο 1^ο Πάτρας Πράιντ. Μια ακόμα πόλη της περιφέρειας έστησε και οργάνωσε ένα φεστιβάλ υπερηφάνειας.  Μετά το πράιντ της Αθήνας είδαμε για μια ακόμα φορά δημοσιεύματα που θέτουν συχνά το ερώτημα «προς τι τέλοσπαντων τα pride» ή γιατί να είναι κάποιος «περήφανος» για τη σεξουαλικό του προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου του; Απορίες ανθρώπων που τα προνόμιά τους είναι δεδομένα και αναμφισβήτητα. Δεν μπορούν να αντιληφθούν πόσο ευτυχείς θα έπρεπε να είναι που δεν χρειάζονται οι ίδιοι τέτοιες εκδηλώσεις.

 Όσοι και όσες από εμάς είμαστε ο εαυτός μας 24 ώρες την ημέρα ξέρουμε πόσο δύσκολη μπορεί να γίνει η ζωή μας εξαιτίας του αυτοπροσδιορισμού μας . Και είμαστε περήφανες/οι για τους καθημερινούς αγώνες που δίνουμε ανεξάρτητα  από το αν τους κερδίζουμε όλους ή όχι  για όλα όσα για την πλειονότητα είναι αυτονόητα. Τα πράιντ όπως και όλες οι άλλες εκδηλώσεις της κοινότητας είναι αναγκαία για να κερδίσουμε τη θέση που δικαιωματικά μας ανήκει μέσα στο σύνολο.  

Θα θέλαμε η σημερινή μέρα να είναι μόνο διεκδίκηση και γιορτή αλλά δυστυχώς γεγονότα όπως αυτό του Ορλάντο μας θυμίζουν ότι το να είσαι ο εαυτός σου ανοιχτά και περήφανα μπορεί να σου κοστίσει ακόμα και την ίδια του τη ζωή. Η θλίψη για το γεγονός αυτό ας μη μείνει μόνο θλίψη, ας γίνει μια νέα αφετηρία, ας γίνει διάθεση για αγώνα ας μετασχηματιστεί σε μια κινητήρια δύναμη που θα οδηγήσει το λοατκι κίνημα σε νίκες όχι μόνο θεσμικές αλλά και κοινωνικές. Ο θύτης αυτής της μεγάλης αιματοχυσίας ένιωθε ενόχληση από την εικόνα δύο ανδρών που φιλιούνται στο στόμα. Πόση ομοφοβία μπορεί να κρύβει αυτό το γεγονός;. Φαίνεται ότι η  ομοφοβία από μόνη της δεν είναι τίποτα αν δεν είναι θεμελιωμένη σε έναν βαθύ μισογυνισμό. Ανεξάρτητα από τη θρησκεία ή την εθνικότητα, η αντι-LGTB ρητορική είναι η έκφραση της δεσπόζουσας ετεροφυλοφιλίας που τρέφεται από μια τοξικά συγκροτημένη αρρενωπότητα και τα εντελώς άκαμπτα στερεότυπα των φύλων. Αυτή η μαζική δολοφονία της Κυριακής είχε στόχο την λοατκι κοινότητα - συμπεριλαμβανομένων των ατόμων που παραβιάζουν τους κανόνες του φύλου, όπως οι άνδρες που είναι ", όπως οι γυναίκες," σύμφωνα με τη σκέψη του Mateen. Αυτός ο άνδρας σύμφωνα με αρκετούς θαμώνες του Pulse είχε πάει εκεί πολλές φορές. Οι ερευνητές εξετάζουν επίσης κατά πόσον μπορεί να χρησιμοποιούσε γκέι εφαρμογές στο κινητό του. Είναι ακόμα ασαφές το ποιοι ήταν οι πραγματικοί λόγοι που τον ώθησαν σε αυτή τη πράξη, αλλά τουλάχιστον μερικοί άνθρωποι έχουν πει  ότι μπορεί να ήταν ο ίδιος gay καλά κρυμμένος στην ντουλάπα και με απίστευτη δυσκολία να αποδεχτεί και να αγαπήσει πρώτα από όλα τον ίδιο του τον εαυτό.  προσθέτοντας μια άλλη διάσταση στην ομοφοβία του: αυτήν ενός καταπιεσμένου ομοφυλόφιλου που μισεί. Μια απίστευτα τοξική αρρενωπότητα "για να ξεκαθαρίσουμε τελείως τα πράγματα, η τοξική αρρενωπότητα είναι ένα συγκεκριμένο μοντέλο ανδρισμού, βασισμένο στην επιβολή και τον έλεγχο. Είναι ένας ανδρισμός που βλέπει τις γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα σαν κατώτερα, βλέπει το σεξ ως μια πράξη όχι τρυφερότητας αλλά εξουσίας, και χρησιμοποιεί την βία ως τον τρόπο με τον οποίο αποδεικνύει κανείς την αξία του στον κόσμο. [...] Η τοξική αρρενωπότητα ιδανικεύει την σκληρότητα, αλλά είναι στην πραγματικότητα μια ιδεολογία του να ζεις στον φόβο: Τον φόβο του να φανείς μαλακός, τρυφερός, ευαίσθητος, αδύναμος, ή με κάποιον τρόπο λιγότερο από "άντρας". Αυτή η ανασφάλεια είναι ίσως το κυριότερο χαρακτηριστικό της τοξικής αρρενωπότητας."

φωτο Antivirus magazine

 Πόσοι λοιπόν τέτοιοι άνθρωποι μπορεί να περνούν τη ζωή τους στις δικές μας επαρχιακές πόλεις κλεισμένοι στις ντουλάπες, στα δικά τους αδιέξοδα, στη δική τους εσωτερικευμένη ομοφοβία που δεν οδηγεί στην αποδοχή του εαυτού αλλά στο μίσος για όσες και όσους προσπαθούν και τελικά ζουν τη ζωή τους ανοιχτά και περήφανα;. Χωρίς την ανωνυμία που δίνει μια αίσθηση ασφάλειας στην Αθήνα των πέντε περίπου εκατομμυρίων ανθρώπων;  Μια αίσθηση ότι κανένας δεν θα ασχοληθεί με το τι κάνω και τι όχι άρα μπορώ να ζω διακριτικά και χαμηλόφωνα μια ζωή όπως περίπου θα την ήθελα κρυμμένος μέσα στην πολυκοσμία;

Η ελληνική περιφέρεια έχει δείξει ότι δυσκολεύεται πολύ να δημιουργήσει ένα ασφαλές περιβάλλον για τα λοατκι άτομα που ζουν εκεί. Η απελευθέρωση της επιθυμίας και το πέρασμα από την ντροπή στη περηφάνια γίνεται ακόμα πιο δύσκολο σε μικρές κοινωνίες που τα στερεότυπα είναι τόσο καλά εδραιωμένα ώστε να νιώθει ο άνθρωπος την ανάγκη να μείνει για πάντα στη ντουλάπα και να μην βγει ποτέ.

Είναι βέβαιο ότι σταδιακά αυτό θα αλλάξει. Είναι βέβαιο ότι το λοατκι κίνημα θα δώσει χώρο και φωνή, θα δώσει ένα νέο ασφαλές περιβάλλον και άλλες δυνατότητες στους ανθρώπους που ζουν στην περιφέρεια να υψώσουν το ανάστημά τους και να δουν τη ζωή τους αλλιώς.

Για ένα μικρό χρονικό διάστημα έζησα με την οικογένειά μου στην απέναντι πλευρά της γέφυρας. Δεν ξέρω τι ήξεραν και τι δεν ήξεραν για μας αλλά μάλλον ήμασταν κι εμείς και οι φίλες και οι φίλοι μας που έρχονταν από Αθήνα αρκετά κουήρ ώστε να μη μας λένε σχεδόν ούτε καλημέρα.

φωτο Σάββας Κλεάνθους

Εκείνο το καλοκαίρι θα πρέπει να έγιναν τουλάχιστον τρεις μεγάλοι σεισμοί στην ευρύτερη περιοχή του Ρίου -Αντιρρίου. Στο σπίτι ήμασταν δύο γυναίκες και τέσσερα παιδιά, τα παιδιά μας, Δεν μας ρώτησε κανένας γείτονας αν πάθαμε κάτι, αν είμαστε καλά , αν τα παιδιά μας ήταν καλά,  αν χρειαζόμασταν κάποια βοήθεια. Ήμασταν αρκετά κουήρ για να μπορούν ή να θέλουν να συνομιλούν μαζί μας. Τους χαλάγαμε την εικόνα της τιμημένης ελληνικής οικογένειας, του «πυλώνα» της ελληνικής συντηρητικής κοινωνίας που θέλει κάθε τι διαφορετικό να το κόψει, να το κλαδέψει, να το εξαφανίσει . Την τελευταία νύχτα κοιμηθήκαμε στην παραλία το πρωί μπήκαμε στα αυτοκίνητα και δεν ξαναγυρίσαμε ποτέ. Δεν ήταν το είδος της ζωής που θέλαμε για εμάς και τα παιδιά μας και δεν ήμασταν αρκετά δυνατές για να μείνουμε και να κάνουμε τη ζωή εκεί όπως τη θέλαμε.

Στην χώρα μας η ιδέα ότι η οικογένεια είναι ο πυρήνας της κοινωνίας είναι σταθερή εδώ και πάρα πολλά χρόνια μέσα από μια κουλτούρα φασιστική. Η «οικογένεια» πηγαίνει σχεδόν πάντα πακέτο με το πατρίς και θρησκεία. Πηγαίνει ασορτί με αντιλήψεις σκοταδιστικές σαν φούστα/μπλούζα. Αυτός είναι ίσως και ο λόγος που την μεγαλύτερη αντίσταση και τις περισσότερες αντιρρήσεις για τις διεκδικήσεις μας όλοι οι συντηρητικοί κύκλοι (ακροδεξιά, μισαλλόδοξοι φανατικοί θρησκευτικοί ηγέτες κλπ) τις εκφράζουν σε εκείνα τα κομμάτια του πλάνου που μπαίνουν παιδιά. Το είδαμε και στην συζήτηση για το σύμφωνο συμβίωσης στη βουλή αλλά και στις συνεχείς δηλώσεις κάθε πικραμένου που θεωρεί δικαίωμα να λέει τη γνώμη του για το αν οι λοατκι άνθρωποι μπορούν να έχουν οικογένειες με παιδιά. Αυτό το υποκριτικό ενδιαφέρον για τα παιδιά μας θα πρέπει να πάψει να υφίσταται. Τα παιδιά μας είναι μια χαρά, η κοινωνία νοσεί και πρέπει να γίνει καλύτερη.

Η οικογένεια όντως είναι ο πυρήνας της ευρύτερης κοινωνίας. Μπορεί να είναι το ασφαλές μέρος σου ή ο χώρος των μεγαλύτερων βασανιστηρίων σου. Έχουμε πρώτα τις οικογένειες μέσα από τις οποίες προερχόμαστε. Οι γονείς μας, τα αδέλφια μας, και ο κύκλος ανοίγει σε ευρύτερες συγγένειες. Το υπόλοιπο σόι μας. Οι γονείς μας, οι γονείς παιδιών που αυτοπροσδιορίζονται ως λοατκι έκαναν το πρώτο βήμα και στη χώρα μας . Άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι πρέπει κι εκείνοι να βοηθήσουν να έχουν ένα καλύτερο μέλλον τα παιδιά τους και να δείξουν το δρόμο και σε άλλους γονείς. Σαν ομάδα είμαστε περήφανες και περήφανοι για την ομάδα των Υπερήφανων Γονέων που δημιουργήθηκε στους κόλπους μας και έκανε την πρώτη της επίσημη εμφάνιση στο Αthens Ρride. Από την απόρριψη και τον διωγμό μέχρι την απόλυτη αποδοχή είναι μακρύς ο δρόμος.   

Παράλληλα όλο και περισσότεροι λοατκι άνθρωποι φτιάχνουν τις δικές τους οικογένειες και πολλές από αυτές περιλαμβάνουν τα παιδιά τους. Όταν έφερα στον κόσμο τα παιδιά μου πολλά μέλη της οικογένειας από την οποία προέρχομαι σταμάτησαν να μου μιλάνε καθώς το βίωναν ως απολύτως ντροπιαστικό να φέρω στον κόσμο παιδιά πρώτα εκτός γάμου και μετά μέσα σε μια ομογονεϊκή οικογένεια. Λίγοι συγγενείς στήριξαν αυτή την οικογένεια. Αυτό δεν μας εμπόδισε όμως διόλου να συνεχίσουμε τη ζωή μας για δέκα χρόνια ως οικογένεια. Αποκομμένοι από τοξικούς συγγενείς που αρνούνται να καταλάβουν και να δεχτούν ότι για όλους τους άλλους είναι αυτονόητο δεν στερηθήκαμε και σπουδαία πράγματα μόνο το δηλητήριο που θα μπορούσε να βλάψει τα παιδιά μας. Η δική μου επιθυμία για γονεϊκότητα κατακρίθηκε, αμφισβητήθηκε το δικαίωμά μου να γίνω γονιός και κατηγορήθηκα. Οι προσκλήσεις για γάμους και βαφτίσια κόπηκαν και στις κηδείες ήμουν μάλλον ανεπιθύμητη. Κι αυτό γιατί έφερα στον κόσμο παιδιά έξω από τον κανόνα της ετεροκανονικής πυρηνικής οικογένειας. Το δικαίωμα στη γονεϊκότητα όμως είναι καθολικό για όλους τους ανθρώπους. Κανένας δεν μπορεί να απαγορεύσει σε κανέναν να γίνει γονιός. Μπορεί μόνο να βάζει νομικούς περιορισμούς και θεσμικές τρικλοποδιές στην αναγνώριση του δικαιώματος αυτού.

Ακούσαμε από το στόμα του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Δικαιοσύνης ότι μετά την νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου η επόμενη κίνηση θα είναι μια νομοπαρασκευαστική επιτροπή για την αναθεώρηση του οικογενειακού δικαίου. Δεσμεύτηκε για μια ακόμα φορά δημόσια ότι το χρωστάει και σε εμάς τους γονείς και στα παιδιά μας. Η νομική ομάδα που έχει αρχίσει να στήνεται στο εσωτερικό μας και αποτελείται από νομικούς που είναι λοατκι γονείς ή θέλουν να γίνουν γονείς ετοιμάζει μια ολοκληρωμένη πρόταση για την στιγμή που θα μας καλέσουν σε αυτήν την επιτροπή.

Συνομιλώντας με διάφορους θεσμικούς φορείς έχουμε κάνει σαφές ότι τα παιδιά μας έχουν εξίσου δικαιώματα και ανάγκες όπως και όλα τα άλλα παιδιά και πρέπει να αποφασίσουν αν θα συνεχίσουν να τους τα στερούν γιατί η «κοινωνία δεν είναι ακόμα έτοιμη»

Οι νόμοι δεν αλλάζουν από μόνοι τους την κοινωνία αλλά τελικά την εκπαιδεύουν. Δίνουν το ζωτικό εκείνο χώρο ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να ζήσουν τη ζωή τους καλύτερα. Θα είμαστε πάντα εδώ για να διεκδικούμε αυτά που για άλλους είναι αυτονόητα δικαιώματα. Θα είμαστε εδώ μέχρι τη στιγμή που όλες οι οικογένειες θα είναι ίσες. Κάποια στιγμή θα το πετύχουμε καθώς η φωνή μας και η δύναμή μας καθημερινά μεγαλώνει. Ακούγεται ήδη τόσο δυνατά που δεν μπορούν να την αγνοήσουν. Ας κάνουμε λοιπόν όσο περισσότερη φασαρία μπορούμε με τις ζωές μας ώστε να μπορούμε να τις ζήσουμε έτσι όπως ακριβώς θέλουμε σε όλη τη χώρα, στην πρωτεύουσα, σε μεγάλες πόλεις σε μικρά χωριά.  Και το φεστιβάλ υπερηφάνειας που στήθηκε εδώ από την τοπική λοατκι κοινότητα αυτό ακριβώς δείχνει. Ότι οι άνθρωποι στην Πάτρα δεν είναι διατεθειμένοι να κρυφτούν  και θέλουν να ζήσουν τη ζωή τους στο φως της μέρας περήφανα διεκδικώντας τα αυτονόητα.

Σας ευχαριστώ.

Κόσμος πήγε, κόσμος ήρθε και όλες και όλοι πέρασαν από το περίπτερο να μιλήσουν μαζί μας. Άνθρωποι που επικοινωνούσαν μαζί μας διαδικτυακά ήρθαν να μας βρουν από κοντά και να θαυμάσουν την καταπληκτική δουλειά που κάνει ο Πρόδρομος και τα άλλα μέλη των εθελοντών του  Support Rainbow Families - Greece, να ξεφυλλίσουν τα βιβλία μας να πάρουν ενημερωτικά για την ομάδα μας και την ομάδα "Υπερήφανοι Γονείς" να πουν απλώς ένα "γεια" ή να μας φέρουν ένα μπουκάλι νερό να δροσίσουμε τον αφόρητο καύσωνα.  

Τον χαιρετισμό της ομάδας την δεύτερη μέρα τον  έκανε ο Στέφανος με συγκίνηση και χαρά και δική του και δική μας 

 φωτο lesbian.gr

 Και το πανό μας ήταν εκεί στην πολύχρωμη μέρα και στην πολύχρωμη πορεία για να διεκδικήσουμε όλες οι οικογένειες να είναι ίσες .

φωτο Antivirus magazine

Το 1o Patras Pride μας άφησε όλες και όλους μια γλυκιά γεύση στο στόμα, χαρά και ενθουσιασμό. Τα παιδιά που το οργάνωσαν έβαλαν τα δυνατά τους να γίνει όσο το δυνατόν καλύτερο, όσο το δυνατόν δυναμικότερο και όσο το δυνατόν πολυσυλλεκτικό ώστε όλες και όλοι να νιώθουν ότι ανήκουν ότι χωράνε και έχουν τη δική τους θέση εκεί. Μια μεγάλη αγκαλιά σε όλα τα παιδιά της οργανωτικής -χωρίς ονόματα για να μην ξεχάσουμε και αδικήσουμε κάποιον/κάποια- που έστησαν ένα τόσο όμορφο φεστιβάλ υπερηφάνειας και άπλωσαν τον πολιτικό λόγο του λοατκι κινήματος στην πόλη της Πάτρας και την ελληνική περιφέρεια.

φωτο Antivirus magazine 

"Υπερήφανοι Γονείς" η ομάδα των γονέων με ΛΟΑΤΚΙ παιδιά και η "επίσημη" παρουσία τους στο Athens Pride

Το χθεσινό Athens pride είχε κάτι ξεχωριστό για μας. Ήταν η πρώτη παρουσίαση μπροστά σε κόσμο της ομάδας "Υπερήφανοι Γονείς" με το δικό τους χώρο στο τραπεζάκι μας, με την δικό τους λογότυπο, φτιαγμένο από τον Χάρρυ Σάξον, με τον ενθουσιασμό τους να μιλήσουν και να ενημερώσουν τον κόσμο και βέβαια με τον Αντρέα, υπερήφανο μπαμπά ενός τρανς αγοριού  να κάνει την υπέρβαση και να ανεβαίνει στην σκηνή.

Κι άλλοι γονείς που δεν είχαν έρθει μέχρι χθες σε επαφή με την ομάδα άρχισαν να πλησιάζουν. Κι άλλοι όπως αυτό το ζευγάρι (γνωστό μας από τις εκδηλώσεις μας) που είχε ήδη βρει το δρόμο για την πλατεία Κλαυθμώνος αλλά όχι για τους Υπερήφανους Γονείς πήραν πληροφορίες και κουβέντιασαν. 

Όλα δείχνουν ότι σύντομα θα έχουμε μια πολύ δυνατή ομάδα γονέων που θα μπαίνει μπροστά στις διεκδικήσεις μας για να τις στηρίξει.

Ακολουθεί το κείμενο του φυλλαδίου της ομάδας

Συχνά σε διάφορες εκδηλώσεις μας προσέγγιζαν γονείς που τα παιδιά τους αυτοπροσδιορίζονται ως ΛΟΑΤΚΙ με την επιθυμία να μάθουν πως θα μπορούσαν να είναι δίπλα τους και στο πλευρό τους αλλά και την διάθεση για αυτομόρφωση, επαφή και μοίρασμα του δικού τους βιώματος με άλλους γονείς.  Όταν το αίτημα της δημιουργίας μιας ομάδας για γονείς με ΛΟΑΤΚΙ παιδιά έγινε σαφές από πολλούς γονείς σκεφτήκαμε πως ήρθε η ώρα να δημιουργηθεί . Η πολύτιμη βοήθεια της Εύας Σπίνου στον συντονισμό αυτής της ομάδας  και η αγάπη των γονιών που την πλαισίωσαν τόσο για τα παιδιά τους όσο και για τις Οικογένειες Ουράνιο Τόξο οδήγησαν σε αυτή τη συλλογικότητα που μετά από κάθε συνάντηση αποκτά όλο και πιο ισχυρούς δεσμούς. Ελπίζουμε κι άλλοι γονείς να βρουν το δρόμο προς την ομάδα και να την εμπλουτίσουν με το δικό τους μοναδικό χρώμα.

   

Οικογένειες Ουράνιο Τόξο

Η 1^η συνάντηση της ομάδας Γονέων με ΛΟΑΤΚΙ παιδιά, έλαβε χώρα την 1^η Απριλίου 2016. Πράγματι, ήταν σαν πρωταπριλιάτικο ψέμα η συνεύρεση στον φιλόξενο χώρο του καφέ-μπαρ ΚΟΛΑΖ στον  Κεραμεικό εκείνο το απόγευμα της Παρασκευής. Όμως κάθε άλλο παρά ψέμα αποδείχτηκε. Σε αυτή και στις επόμενες συναντήσεις που ακολούθησαν, κάθε δεύτερη Παρασκευή, στο AMOQA (Athens Museum Of Queer Arts) πλέον, οι γονείς έδειξαν με την παρουσία τους πόσο μεγάλη ανάγκη υπήρχε για να δημιουργηθεί αυτή η ομάδα. Ανάγκη για επικοινωνία, μοίρασμα προβληματισμών, σκέψεων και συναισθημάτων, ανάγκη για κοινωνικοποίηση σε ένα ασφαλές και μη επικριτικό περιβάλλον.

Ο συντονισμός της συγκεκριμένης ομάδας αποτελεί την υλοποίηση ενός προσωπικού οράματος και γι’αυτό θέλω να ευχαριστήσω την Στέλλα Μπελιά από τις «Οικογένειες Ουράνιο Τόξο», η οποία βοήθησε καταλυτικά στην πραγματοποίησή του. Τα υπόλοιπα θεωρώ τα εκφράζουν καλύτερα παρακάτω οι ίδιοι οι γονείς, τους οποίους επίσης ευχαριστώ για την συμμετοχή τους, την ειλικρίνειά τους και την διάθεση και δύναμη που επιδεικνύουν ως προς το «ξερίζωμα» αποκρυσταλλωμένων πεποιθήσεων και στερεοτύπων και την αντικατάστασή τους με ανοιχτότητα στην ποικιλομορφία που υπάρχει παντού γύρω μας.

Εύα Σπίνου – Ψυχολόγος

«Αρχικά είναι αυτή η ωραία αίσθηση που βλέπεις και στην πράξη ότι δεν είσαι μόνος. Μετά έρχεται η ανταλλαγή εμπειριών και προβληματισμών και μέσα από την κουβέντα αρχίζεις να βλέπεις πιο καθαρά τα πράγματα. Σε αυτό είναι καθοριστική και η βοήθεια της ψυχολόγου μας, η οποία μας παρέχει σημαντικές γνώσεις και πληροφορίες.                                                                                             

Το παιδί μου είναι τρανς άντρας και μέσα από τα δικά μου λάθη και τις δικές μου εμπειρίες θέλω να πιστεύω ότι μπορώ να βοηθήσω γονείς που βιώνουν κάτι ανάλογο. Σκέφτομαι πόσο σημαντικό θα ήταν για μένα, αν πριν μερικά χρόνια είχα αυτή την δυνατότητα. Θα μου είχε φύγει ένα μεγάλο κομμάτι του άγχους μου.

Για όλα αυτά, οι δυο συναντήσεις που έχουμε κάθε μήνα μου δίνουν χαρά  γιατί επιπλέον βρίσκομαι σε ένα χώρο που υπάρχει κατανόηση και σεβασμός στις όποιες διαφοροποιήσεις  και δυσκολίες που έχει ο καθένας μας να δεχτεί και να καταλάβει  πράγματα. Και να πω ακόμη, ότι ΝΑΙ είμαι περήφανη για το παιδί μου, για τον δύσκολο αγώνα που έχει κάνει για να φτάσει μέχρι εδώ και για το ότι τα έχει καταφέρει!»    

Σπυριδούλα

«Eίμαι λεσβία και μητέρα ενός αγοριού στην εφηβεία. Βρίσκω αυτή την ομάδα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, λόγω και της εξειδικευμένης προσέγγισης από την ψυχολόγο μας αλλά και, κυρίως, γιατί με βοηθάει να συνειδητοποιώ τους φραγμούς που έχω σαν μητέρα, σχετικά με την κουήρ ταυτότητα του παιδιού μου, παρά την πολύχρονη ακτιβιστική μου δράση και παρά το γεγονός πως το παιδί μεγάλωσε σε ομογονεϊκή οικογένεια, μέχρι τα έξι του».

Έλενα

«Η ομάδα μού έδωσε την δυνατότητα να μοιραστώ προβληματισμούς και εμπειρία και επίσης να «ανοίξω» περισσότερο την καρδιά και το μυαλό μου».

Μαίρη

«Είμαι γονέας και είμαι τρανς. Ήρθα σ’αυτή την καινούργια ομάδα γιατί δυο από τα βιολογικά παιδιά μου έκαναν coming out μετά από το δικό μου. Ενώ στην αρχή ένιωθα πολύ στρεσαρισμένος, γιατί ήταν η πρώτη φορά που θα ανοιγόμουν σε άλλους γονείς, στην πορεία κατάλαβα ότι το περιβάλλον είναι ασφαλές και μπορούμε να κάνουμε πράγματα μαζί για να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας και έπειτα τον κόσμο όλο, έτσι ώστε όλες οι ποικιλομορφίες να συνυπάρχουν ειρηνικά».

Χάρης

«Κάθε παιδί  είναι ιδιαίτερο, μοναδικό και ανεπανάληπτο, όπως άλλωστε είναι και η σχέση μας με το συγκεκριμένο παιδί.

Εντάχτηκα στην ομάδα «Υπερήφανοι Γονείς», για να ανταλλάξω εμπειρίες, ιδέες και συναισθήματα με άλλους γονείς ευαισθητοποιημένους στα θέματα που αντιμετωπίζουν τα LGBT άτομα  - τα παιδιά μας - και κατ' επέκταση οι οικογένειές μας. Να ξεκαθαρίσω εδώ πως τα προβλήματα δεν τα δημιουργούν τα παιδιά μας ούτε η «ιδιαιτερότητά» τους στο θέμα ταυτότητας φύλου ή σεξουαλικού προσανατολισμού. Τα δημιουργεί μια κοινωνία κατά βάση σεξιστική και σε μεγάλο βαθμό ομοφοβική που φοβάται, εχθρεύεται και αντιπαλεύει το διαφορετικό. 

Μετά από τη βασική εκπαίδευση με τη βοήθεια της ψυχολόγου μας, δηλώνω πρόθυμη να υποστηρίξω και άλλους γονείς, ώστε να εκφράσουν ελεύθερα τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες τους και να συνεργαστούν για την επίτευξη μιας καλύτερης μορφής επικοινωνίας με τα παιδιά τους.

Για να αλλάξει λοιπόν η νοοτροπία και τα στερεότυπα αυτής της κοινωνίας, ώστε τα παιδιά μας να ενσωματωθούν πλήρως, να έχουν ίσα δικαιώματα και να εκφράζονται ελεύθερα στην καθημερινή τους ζωή, συμμετέχω σ' αυτήν την ομάδα. Γιατί δεν μου αρκεί να αισθάνομαι «περήφανη» ως μητέρα. Πρέπει και η κοινωνία να αγκαλιάσει αυτή την «πολυχρωμία» και την διαφορετικότητα».            

Αλεξάνδρα

«Η ομάδα με βοηθάει να καταλάβω το παιδί μου και τον εαυτό μου. Στην ομάδα αντιλήφθηκα το πώς η ενότητα προσφέρει δύναμη και μου δίνει την ευκαιρία να πλουτίσω την ζωή μου, να καλωσορίσω την ποικιλομορφία, καθώς και αυτούς που θέλουν να είναι ορατοί και ο εαυτός τους. Τίποτα πιο πολύ αλλά και τίποτα πιο  λίγο».

Ελένη

«Μπήκα στην ομάδα για να γίνω καλύτερος γονιός, για να βοηθήσω και άλλους γονιούς να δουν την αλήθεια και η αλήθεια είναι μόνο η αγάπη, απλή και αδιαπραγμάτευτη αγάπη για τα παιδιά μας, για όλα τα LGBTQ παιδιά.

Στην ομάδα μας δεν είσαι μόνος, μοιράζεσαι αυτά που σε προβληματίζουν και νιώθεις καλύτερα, κανείς δεν θα σε κοιτάξει παράξενα, ξέρουμε πόσο άσχημο είναι να σε κοιτάζουν παράξενα.

Όσο πιο πολλοί τόσο το καλύτερο για τα παιδιά μας, έλα στην ομάδα μας».

Αντρέας

Επικοινωνία με την Ομάδα «Υπερήφανοι Γονείς»

E-mail: proudparentsgreece@gmail.com

Τηλέφωνο επικοινωνίας:  6907554509

http://ouraniotoksofamilies.blogspot.gr/

E-mail: ouraniotoksofamilies@gmail.com

Τι είναι οι Οικογένειες Ουράνιο Τόξο για τα μέλη και τους φίλους τους.

Αυτή τη χρονιά στα ενημερωτικά φυλλάδια της ομάδας είπαμε να μην ξαναπούμε εμείς «τι είναι» οι Οικογένειες Ουράνιο Τόξο. Να αφήσουμε τα μέλη και τους φίλους μας να πουν εκείνοι τι είναι η ομάδα γι’ αυτές και γι’ αυτούς. Παρακάτω θα διαβάσετε μερικά από όσα μας έγραψαν όσες και όσοι ανταποκρίθηκαν σε αυτό το κάλεσμα.  

Οι Οικογένειες Ουράνιο Τόξο είναι εδώ, δυνατές, συσπειρωμένες και έτοιμες να διεκδικήσουν μέχρι να γίνουν όλες οι οικογένειες ίσες.

• Θα ήθελαν να ευχαριστήσω την ομάδα «Οικογένειες Ουράνιο Τόξο για όσα κάνουν για εμάς και τα παιδιά μας. Για τον αγώνα τους, για τα δικαιώματά μας σαν γονείς και για το ότι το παιδί μου μέσα σε αυτήν την ομάδα μπόρεσε και είδε ότι δεν είναι το μόνο παιδί με δύο μαμάδες…. Θεωρώ το έργο τους άκρως απαραίτητο για όλους και όλες μας και τους ευχαριστώ πολύ από καρδιάς. Καίτη 

• Για μένα οι Οικογένειες Ουράνιο Τόξο είναι ο πιο εύκολος τρόπος για να μιλήσω για τη ζωή και τις επιλογές μου. Αυτή μου  η ανάγκη να κοινοποιώ τον προσωπικό μου χώρο. Αφορά τόσο σε ένα γενικό περίγυρο όσο και στον "πιο δικό μας" χώρο , αυτόν της λοατκι οικογένειας, αφού η οικογενειακή ζωή είναι μια οικογενειακή υπόθεση που χωράει μεγάλη κουβέντα. Έλενα 

• Οικογένειες Ουράνιο Τόξο σημαίνει ελπίδα, αγάπη, κατανόηση, ισότητα, αγώνας, σεβασμός. Η ομάδα/ οργάνωση είναι ο πυλώνας κάτω από τον οποίο ερχόμαστε κοντά {ως οικογένεια - με όσα συνεπάγονται } για να αντιμετωπίσουμε τις καθημερινές προκλήσεις της κοινωνίας και απ´ όπου βρίσκουμε ελπίδα, αγάπη, κατανόηση, ισότητα, και σεβασμό για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας για μια πιο δίκαιη και τίμια κοινωνία των ανθρώπων. Για τα παιδιά μας. Δήμητρα Τζιμοπούλου.

• Έχω την ίδια υποχρέωση που έχεις και εσύ. Να αναγνωρίσουμε δηλαδή το δικαίωμά μας στην  επιθυμία να είμαστε χαρούμενοι, χωρίς ενοχές.  Μαργαρίτα

• Οι Οικογένειες Ουράνιο Τόξο λειτουργούν για μένα σαν ένας κρύσταλλος  επανορθωτικός, με τη δύναμη του οποίου,  εγώ με όλους μου τους ρόλους (ως γυναίκα, λεσβία,  σύντροφος και μητέρα)  νιώθω καλά, είμαι απαρτιωμένη,  δεν είμαι ούφο, δεν έχω πράσινες κεραίες  όπως προβάλλει  πολλές φορές πάνω μου η κοινωνία μου, είμαι ισότιμο μέλος της και διεκδικώ σθεναρά το χώρο που μου ανήκει  και τα δικαιώματα μου για μένα και για την δική μου οικογένεια. Σας ευχαριστώ πολύ Οικογένειες Ουράνιο Τόξο! Μαρία 

• Η οργάνωση "Οικογένειες Ουράνιο Τόξο", εξασφαλίζει κάτι ανυπολόγιστα σημαντικό : την ορατότητα των lgbt+ με παιδιά. Η ύπαρξή της υπογραμμίζει ότι το θέμα των οικογενειών με λοατκι* γονείς δεν είναι ένα ζήτημα προς σκέψη ή κοινωνική συνδιαμόρφωση, αλλά ένα ήδη τετελεσμένο γεγονός. Οι πολύχρωμες οικογένειες ήταν πάντα εδώ, υπάρχουν, διεκδικούν και εξελίσσονται. Γιατί τις δημιουργεί κάτι άφθαρτο, που δεν υπακούει σε νομοθεσίες και δε ζητά άδεια για να γεννηθεί : η αγάπη. Και για όσες -ους δεν είμαστε ακόμα γονείς αλλά σκεφτόμαστε να γίνουμε, η οργάνωση αυτή είναι το σπίτι που ξέρουμε ότι θα μας καλοδεχτεί και θα μας δυναμώσει όταν το αποφασίσουμε.. Και την ευχαριστούμε για αυτό! Έλενα Όλγα Χρηστίδη 

• Είναι δικαίωμα όλων των ανθρώπων να γίνουν γονείς ανεξάρτητα από τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Ως γιατρός και ως άνθρωπος είμαι βέβαιος ότι ένα παιδί  χρειάζεται χρόνο αγάπη και σταθερότητα. Γαβριλιάδης Σταύρος, αλλεργιολόγος παίδων /ενηλίκων
      

• Θα μπορούσα να ζω δίχως να γνωρίζω και πολλά, δίχως να γνωρίζω τα δικαιώματά μου, δίχως να χω μια υποστήριξη εκτός από τον άνθρωπο μου! Για μένα, Οικογένειες Ουράνιο Τόξο, είναι μία οικογένεια, που μπορεί να με στηρίξει, να μιλήσει για μένα, να εκφραστεί για μένα. Να με βοηθήσει να αντιμετωπίσω το οποιοδήποτε πρόβλημα, να βοηθήσει για ένα καλύτερο αύριο για μένα, την σύντροφο μου και τα παιδιά μας. Πρέπει να στηρίξουμε αυτό το θεσμό, αυτή την οικογένεια, για να μπορούμε κι εμείς να έχουμε την στήριξη όταν την χρειαζόμαστε, την βοήθεια, που έχουμε τόσο ανάγκη άλλα κυρίως για να ζούμε ανάμεσα σε όλους ως ένα αλλά και ως άτομα. Για το σήμερα, για το αύριο όλων μας. Οραματίζομαι το μέλλον χωρίς να "πρέπει" να υπάρχουν ανάλογες δομές. Ένα μέλλον ισονομίας για όλους, χωρίς διακρίσεις που να αντιμετωπιζόμαστε, και εμείς και τα παιδιά μας, όπως όλοι οι άνθρωποι. Γιατί για τα αυτονόητα πρέπει να "δίνουμε" αγώνες, γιατί Γονιός γίνεσαι, δε γεννιέσαι..." Σ. & Χ.

• Το να είμαι στην ομάδα των Οικογενειών Ουράνιο Τόξο σημαίνει πολλά για μένα. Καταρχήν είναι πολύ καλό που τα παιδιά μας μπορούν να γνωριστούν και να κοινωνικοποιηθούν με άλλα παιδιά που προέρχονται από διαφορετικά οικογενειακά μοντέλα από το συνηθισμένο οπότε να νιώσουν κι αυτά πιο άνετα με τη δική μας οικογένεια… Επίσης είναι πολύ σημαντικό που μπορούμε να βρεθούμε και με άλλους γονείς,  να μοιραστούμε και να συζητήσουμε , να ανταλλάξουμε απόψεις… Τέλος είναι πολύ καλό που , σαν ομάδα πια, μπορούμε να έχουμε πιο δυνατή φωνή για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας… Ιωακείμ  

• Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να απαγορέψει σε έναν άνθρωπο να γίνει γονέας με κριτήριο την σεξουαλική του ταυτότητα για αυτό και η ομάδα “οικογένειες ουράνιο τόξο” είναι πολύ σημαντική για να αγκαλιάσει την επιθυμία σου και να σε βοηθήσει σε αυτό το υπέροχο ταξίδι της οικογένειας που δυστυχώς στην Ελλάδα έχει πολλά δύσκολα μονοπάτια γραφειοκρατικά αλλά και κοινωνικά. Οικογένειες Ουράνιο Τόξο μείνετε πάντα δυνατές είστε ένα βήμα μπροστά. Εβίτα Παρασκευοπούλου

• Οι οικογένειες Ουράνιο Τόξο είναι μια ζεστή και όμορφη αγκαλιά για γονείς –και όχι μόνο- με όμορφες ανησυχίες για ένα καλύτερο μέλλον για τους ίδιους τα παιδιά τους , τα παιδιά μας… και για ανθρώπους που θέλουν και έχουν την ανάγκη μιας φρέσκιας ματιάς στο θέμα που λέγεται «οικογένεια» με όλες τις παραλλαγές της και τις τροποποιήσεις της. Οι άνθρωποι που αποτελούν την ομάδα έχουν την διάθεση για ενημέρωση και στήριξη μαζί με μια μεγάλη γκάμα δραστηριοτήτων των ίδιων και των παιδιών… το χαμόγελο και η αγάπη είναι τα θεμέλια και οι βάσεις αυτής της όμορφης πολύχρωμης ομάδας… ά! και το υπέροχο πολύχρωμο κέικ ουράνιο τόξο!!! Ελένη

• Οι Οικογένειες Ουράνιο Τόξο είναι για εμένα μια συλλογική προσπάθεια διεκδίκησης του αυτονόητου: ότι δηλαδή εμείς οι λεσβίες όπως και οι gay πρέπει να έχουμε ακριβώς τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις με τους straight όσον αφορά την δημιουργία και την λύση της οικογένειας και την απόκτηση παιδιών. Ράνια Καρά

• Η ομάδα Οικογένειες Ουράνιο Τόξο, είναι μια "μικρογραφία" της ζωής που θα ήθελα, για εμένα σε λίγα χρόνια από σήμερα. Και αυτός ήταν ο λόγος που αποφάσισα να την συναντήσω για πρώτη φορά, για να δω από πρώτο χέρι, όλα αυτά που υπήρχαν μόνο στο μυαλό μου, να τα δω μπροστά μου και να δω, ότι μια οικογένεια ουράνιο τόξο, είναι κάτι το πραγματοποιήσιμο! Έλενα Ιλιάκη  

• Όταν συνάντησα τις Οικογένειες Ουράνιο Τόξο: Στην αρχή μου είπαν: «Δεν υπάρχεις». Έτσι αποφάσισαν όλοι αυτοί, οι μεγάλοι και σπουδαίοι της ζωής μου: γονείς, συγγενείς, οικογενειακοί φίλοι, δάσκαλοι, προπονητές, πνευματικοί... Και συμφώνησα. Σιωπηλά. Ποιος ήμουν άλλωστε εγώ ν' αμφισβητήσω τον λόγο τους; Ένα εξάχρονο παιδί και τίποτα παραπάνω...Κι έτσι, μες στην ανυπαρξία, πορεύτηκα για τα επόμενα πολλά χρόνια της ζωής μου. Κι ύστερα, σαν κάτι ν' άλλαξε κι είπαν πάλι: «Εντάξει υπάρχεις, αρκεί να μην φαίνεσαι...». Άλλα τόσα χρόνια πέρασαν μες στην αορατότητα και στις ... ντουλάπες! Ασκούμενος στην τέχνη της μάσκας και της απόκρυψης. Με μεγάλη επιτυχία ομολογουμένως… Και τότε, «κοτζάμ λεβέντης» πια, έχοντας εκπληρώσει όλες μου τις υποχρεώσεις (κι όλες τους τις προσδοκίες: στρατό, σπουδές, καριέρα, λεφτά, αναγνώριση...), σαν να ψέλλισαν: «Εντάξει, ας φαίνεσαι και λίγο, να 'χεις τη σχέση σου, μην είσαι μόνος βρε παιδί μου, αλλά... όχι και να κάνεις κι οικογένεια! Και παιδιά!!!». Κι άλλα χρόνια πέρασαν, πολλά, φροντίζοντας, υποστηρίζοντας, περιθάλποντας  παιδιά και τις οικογένειές τους μέσα από την επιστήμη και το λειτούργημά μου. Με το δικαίωμά μου να είμαι αυτός που είμαι να ... πέφτει με το σταγονόμετρο, χωρίς όμως ποτέ να μου δοθεί έστω και η ευκαιρία να ονειρευτώ ότι θα κρατήσω στην αγκαλιά μου το δικό μου παιδί. Μέχρι τη στιγμή που συνάντησα αυτές τις οικογένειες. Οικογένειες ανθρώπινες, φωτεινές, πολύχρωμες. Γεμάτες αγάπη και συντροφικότητα. Οικογένειες από επιλογή. Κι από τότε όλο κι ονειρεύομαι: αγκαλιές, φωνές, χαμόγελα. Παιδιά... Στο δικό μου σπίτι. Στη δικιά μου οικογένεια. Στη δική μου αγκαλιά  αν τα χρόνια που πέρασαν τα αισθάνομαι άλλοτε πολλά κι άλλοτε βαριά, τόσο ώστε το όνειρο να φαντάζει μοναχά όνειρο, και πάλι δεν αποκαρδιώνομαι. Γιατί τώρα ξέρω: όλα τούτα τα παιδιά που όλα τα προηγούμενα χρόνια φρόντισα, μεγάλωσα κι αγάπησα μ' ανιδιοτέλεια κι αγάπη αληθινή, αυτά τα παιδιά θα έχουν το δικαίωμα να κάνουν τ' όνειρό τους πραγματικότητα: να φτιάξουν ό,τι οικογένεια λαχταρούν, όσο πολύχρωμη τη λαχταρούν. Γιατί τώρα ξέρω: υπάρχουν οι Οικογένειες Ουράνιο Τόξο. Γιατί τώρα ξέρω: ένας άλλος, καλύτερος κόσμος είναι εφικτός... Β.

• Οι Οικογένειες Ουράνιο Τόξο είναι για μένα σημαντικός σύμμαχος στο δύσκολο δρόμο της αναγνώρισης και κατοχύρωσης του δικαιώματός μου να είμαι ΛΟΑΤ γονέας και να μπορώ να δημιουργήσω, μαζί με τη σύντροφό μου, τη δική μας πλήρως ορατή οικογένεια και υγιώς ενσωματωμένη στην κοινωνία που ζούμε.

Από τις συναντήσεις των Οικογενειών Ουράνιο Τόξο κρατώ τη ζεστασιά της σύνδεσης και το αίσθημα ότι ανήκω σε μια μεγάλη οικογένεια που πιστεύει και αναγνωρίζει τον Άνθρωπο με εμπιστοσύνη στο δυναμικό του. Και μαζί τη δυνατότητα να μοιραζόμαστε όλες και όλοι τους προβληματισμούς και τις αγωνίες μας, καθώς μας ενώνει η κοινή επιθυμία να προσφέρουμε αγάπη, ασφάλεια και εμπιστοσύνη στα παιδιά μας, απαραίτητα συστατικά στοιχεία μιας οικογένειας, είτε αφορά ετερόφυλα  είτε ομόφυλα ζευγάρια. Ειρήνη.

• Οι Οικογένειες ουράνιο Τόξο δείχνουν μια άλλη όψη που συνήθως έχει αγνοηθεί από τον πολύ κόσμο. Ο ομοφυλόφιλος μπορεί και έχει οικογένεια, παιδιά που τα αγαπάει και αυτός πολύ. Έχει τα ίδια προβλήματα αγωνίες και πολύ περισσότερες από όσο φαίνεται και αυτό γιατί  ακριβώς η κοινωνία  νομίζει ότι απλά η ομοφυλοφιλία είναι μια "ανωμαλία" Όχι, είναι αγάπη πρώτα απ΄όλα. Χριστίνα Κ.

• Οι Οικογένειες Ουράνιο Τόξο είναι για εμένα η μεγάλη μου Αθηναϊκή Οικογένεια, το σόι που δεν με απέρριψε αλλά με αγκάλιασε, το παράδειγμα, η πράξη που συμβαδίζει με τα λόγια, το όνειρο που το βλέπω να λειτουργεί στους άλλους στην πράξη και που με βοηθάει να ελπίζω ότι το όνειρό μου αυτό είναι χειροπιαστό. Είναι μια ελπίδα που κανείς δεν μπορεί να σκοτώσει, να προδώσει ή να σταματήσει, γιατί έχω συμπαραστάτες την οικογένειά μου, τις Οικογένειες Ουράνιο Τόξο . Χάρης Τόρτο

• Σε μια κοινωνία στην οποία τα ανθρώπινα δικαιώματα θα έπρεπε να είναι οικουμενικά, αδιαπραγμάτευτα και συνυφασμένα με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια-ελευθερία, τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα με τις οικογένειες τους βιώνουν καθημερινά θεσμικές και κοινωνικές διακρίσεις. Οι Οικογένειες Ουράνιο Τόξο  είναι εκεί για να ενώσουμε όλες και όλοι μαζί τις φωνές και τις δυνάμεις μας ώστε να ευαισθητοποιήσουμε και να διεκδικήσουμε την ορατότητα την δικιά μας και των οικογενειών μας. Έφη.

• Οι Οικογένειες Ουράνιο Τόξο φέρνουν στο προσκήνιο τις δικές μας οικογενειακές σχέσεις, δεσμούς αγάπης και αλληλοστήριξης που δεν προκύπτουν απαραίτητα από δεσμούς αίματος ή σχέσεις σεξουαλικές. Τις κάνουν ορατές και ταυτόχρονα τις αναδεικνύουν σαν στοιχείο της δύναμής μας στον αγώνα για ίσα δικαιώματα. Η δημιουργία αυτής της ομάδας διευρύνει διαρκώς το χώρο μέσα στον οποίο μπορούμε να οραματιστούμε νέες οικογένειες, να διοχετεύσουμε κάποια από τη στοργή μας -γιατί έχουμε πολλή!- και να εξελισσόμαστε. Ειρήνη+Ειρήνη

• Είναι σημαντικό σε έναν κόσμο που τα βλέπει όλα άσπρο μαύρο ή γκρι... να υπάρχουν οι οικογένειες ουράνιο τόξο... γιατί όλοι είμαστε διαφορετικοί αλλά πρέπει να είμαστε και ίσοι!   Αγγελική

• Οι Οικογένειες  Ουράνιο Τόξο  γεννήθηκαν και έδωσαν χώρο στην ορατότητα, υπόσταση στο δικαίωμα στη γονεϊκότητα, φωνή στις  διεκδικήσεις.  Στο μωσαϊκό της διαφορετικότητας και στους αγώνες για την ισότητα και την ισονομία, κατάφεραν να αποτελέσουν μια ακόμα ψηφίδα που ενσωματώνει την αγάπη και την άνευ όρων αποδοχή, με μόνη τη συνθήκη αυτή για να σταθεί ζωή ολόκληρη, ανθρώπων μοναδικών. Πραγματικά ευτυχισμένων. Στεύη.
• Για μένα, Οικογένειες Ουράνιο Τόξο σημαίνει οικογένειες. Με μαμάδες, μπαμπάδες, παιδικές πατούσες στα σεντόνια, ρυτίδες έγνοιας, αϋπνίες, γέλια, αγκαλιές, γέλια, αγκαλιές, γιορτή της μητέρας, γιορτή του πατέρα και κάρτες, πολύχρωμες, αυτοσχέδιες κάρτες. Κρατώ πάντα για το τέλος, ένα κερασάκι από τούρτες γενεθλίων. Όλων μας. Γιατί όταν έχουν γενέθλια τα παιδιά μας, έχουμε κι εμείς... Χάρις Παρασκευοπούλου

• Η ανάγκη να νιώθεις πως έχεις συνοδοιπόρους γονεϊκότητας της διαφορετικής οικογένειας που ανήκει η οικογένειά μου είναι βασικό και απαραίτητο στοιχείο της ισορροπίας μας. Μαζί με αυτό και ότι σημαίνει για την επαφή γονέων και παιδιών, υπάρχει και ο αγώνας διεκδίκησης, νομικής κατοχύρωσης , ατονία του κοινωνικού αποκλεισμού και θεσμικής και κοινωνικής ισονομίας και ισοτιμίας. Ειρήνη.

• Η ομάδα "Οικογένειες Ουράνιο Τόξο"  είναι η φωνή που κάνει ορατή την κάθε οικογένεια που παλεύει να έχει δικαίωμα στην ίση μεταχείριση από το κοινωνικό κράτος. Είναι η ομάδα που υπενθυμίζει ότι υπάρχουν οικογένειες που αν και πολύχρωμες βρίσκονται σε γκρίζα αμφισβήτηση. Γιάννος Τζωρτζάκης.

Ο θεσμός της οικογένειας στην Ελλάδα θεωρείται σημαντικός για την κοινωνική ισορροπία. Η σημερινή πραγματικότητα βέβαια δεν περιορίζει τον θεσμό αυτό σε μια μονοσήμαντη-κλασσική εκδοχή αλλά ουσιαστικά περιλαμβάνει και περικλείει όλες τις μορφές της οικογένειες. Βασικός και αξιολογότατος πυλώνας είναι οι Οικογένειες Ουράνιο Τόξο, γιατί εκφράζουν την διάσταση εκείνη, που περιλαμβάνει το διαφορετικό, το ισορροπημένο, το αληθινό, το αλτρουιστικό , το ρεαλιστικό. Είναι απαραίτητη η παρουσία και η δράση τους και είμαστε ευγνώμονες σε όσους δραστηριοποιούνται σε αυτές αψηφώντας τα δήθεν στερεότυπα. Μόνο έτσι μπορούμε να απελευθερωθούμε από τα δεσμά της συντήρησης και να κάνουμε επιτέλους ένα βήμα μπροστά. Γιώργος Φλωρεντής Ηλεκτρολόγος Μηχανικός  

Οι Οικογένειες Ουράνιο Τόξο είναι μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση όπου συναντιούνται: LGBT γονείς (Lesbian, Gay, Bisexual, Trans γονείς), τα παιδιά των LGBT γονέων, LGBT άνθρωποι που θέλουν να γίνουν γονείς, φίλοι των ανθρώπων αυτής της οργάνωσης. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι μέσα σε αυτήν την οργάνωση βρίσκουν τον δικό τους «οικογενειακό χώρο». Γιώργος

Επικοινωνίαl: ouraniotoksofamilies@gmail.com

http://ouraniotoksofamilies.blogspot.gr/

https://www.facebook.com/ouraniotoksofamilies/

Θέλεις να βοηθήσεις τις οικογένειες ουράνιο τόξο και δεν ξέρεις πώς; Νέες δυνατότητες

Οι Οικογένειες Ουράνιο Τόξο στηρίχτηκαν πάντα στην βοήθεια των εθελοντών που με αγάπη, μεράκι και πολύ προσωπικό χρόνο και  κόπο μας στηρίζουν όλα αυτά τα χρόνια.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν αρκετές ομάδες εργασίας που θα μπορούσες να συμμετέχεις και να τις πλαισιώσεις με την δική σου δημιουργική πολύχρωμη οπτική γωνία.

• Επιστημονική ομάδα (Εκπαιδευτικοί, ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι κλπ) 
• Ομάδα "support" για όσους θέλουν με διάφορες κατασκευές να συμμετέχουν στην παραγωγή αντικειμένων για τις διάφορες εκδηλώσεις
• Νομική ομάδα (για νομικούς που επιθυμούν να βοηθήσουν στην δημιουργία μιας ολοκληρωμένης πρότασης για την αναθεώρηση του οικογενειακού δικαίου)
• Επικοινωνίας και ΜΜΕ για όσους θέλουν να βοηθήσουν με ειδήσεις και πληροφορίες από την Ελλάδα και όλον τον κόσμο, για φωτογράφους, κινηματογραφιστές, αρθρογράφους 
• Μεταφράσεων από τα ελληνικά σε άλλες γλώσσες και το ανάποδο

Για όσες και όσους θέλουν να βοηθήσουν υπάρχει φόρμα επικοινωνίας στο blog που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να έρθετε σε επαφή μαζί μας 

Οικογένειες Ουράνιο Τόξο αλλού κι εδώ

Κάθε φορά που οι Οικογένειες Ουράνιο Τόξο έχουν συνάντηση είναι ένας μαραθώνιος. Να σκεφτούμε έναν χώρο που να είναι ασφαλής, που να έχει τη δυνατότητα να απασχολούνται κάπου τα παιδιά και να μπορούν ταυτόχρονα να συζητούν οι γονείς, που να είναι κάπου που να μπορούν να έρθουν σχετικά εύκολα όλες και όλοι, που.... ένα σωρό υπολογισμοί και ένα σωρό περιορισμοί για να βρούμε που θα βρεθούμε.
 Λίγο πριν την συνάντησή μας για τον μήνα Ιούνιο έφτασε στα εισερχόμενα της σελίδας ένα μήνυμα από μια Ελληνίδα φίλη που ζει στην Αυστρία με πληροφορίες για το πρώτο κέντρο οικογενειών στην Βιέννη:
Έρχεται το πρώτο κέντρο οικογενειών Ουράνιο Τόξο στη Βιέννη.
Peter Kraus – Οι Κόκκινοι και οι Πράσινοι* δεσμεύονται για τη δημιουργία του πρώτου
κέντρου οικογενειών για τις οικογένειες Ουράνιο Τόξο, οι οποίες είναι ήδη πραγματικότητα.
Στην Αυστρία δημιουργούνται όλο και περισσότερες οικογένειες με γονείς του ιδίου φύλου.
Συνεχίζουν όμως ακόμα να είναι θύματα διακρίσεων και προκαταλήψεων. Ένα ιδιωτικό κέντρο για
τις οικογένειες Ουράνιο Τόξο θα είναι ένα σημαντικό μέρος, όπου οι γονείς θα μπορούσαν να
δικτυωθούν, να ενημερωθούν και να λάβουν συμβουλές. Μ’ αυτήν τους την κίνηση, τα δύο
κόμματα των Κόκκινων και των Πρασίνων, κάνουν ένα σημαντικό βήμα για τη δημιουργία μιας
κοσμοπολίτικης και ποικιλόμορφης πόλης, μία πόλη υπόδειγμα για όλη την Αυστρία.
Σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη αυτή έπαιξαν και οι νομικές αλλαγές που έγιναν σε Ομοσπονδιακό
επίπεδο, σε θέματα σχετικά όπως η υιοθεσία ή η αναπαραγωγική-αναγεννητική ιατρική.
Πηγή: https://www.facebook.com/diegruenenwien/photos/a.182424646113.137590.88676876113/10153454073806114/?type=3&theater

Κόκκινοι-SPÖ: Σοσιαλιστικό κόμμα*Οι Κόκκινοι και οι Πράσινοι είναι οι δύο παρατάξεις που διοικούν τον Δήμο της Βιέννης,με δήμαρχο τον Μίχαελ Χόιπλ (Κόκκινοι-SPÖ) και αντιδήμαρχο την Μαρία Βασιλάκου (Πράσινοι-Grüne). Η κυρία Βασιλάκου  είναι αντιδήμαρχος Βιέννης και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του ομόσπονδου κρατιδίου της Βιέννης ενώ παράλληλα  είναι υπεύθυνη στον Δήμο  για θέματα Αστικής ανάπτυξης, Μεταφορών, προστασία του κλίματος-ενέργειας και υποστήριξης των δημοτών. Στους Κόκκινους ανήκει επίσης ο πρωθυπουργός της χώρας Κρίστιαν Κερν και πρόεδρος μόλις ψηφίστηκε ο Αλεξάντερ Βαν ντερ Μπέλλεν, ανεξάρτητος αλλά προερχόμενος από τους Πράσινους.
Πράσινοι-Grüne: Αριστερό κόμμα
(Απόδοση κειμένου στα ελληνικά και σχολιασμός από την Xanthi Tokmakidou-Trifunovic)
Η οργάνωση των Οικογενειών Ουράνιο Τόξο εκεί είναι η Fam.O.S  FAMILIEN ANDERSRUM ÖSTERREICH  (http://www.regenbogenfamilien.at/)

Μας έπιασε λίγο το παράπονο που το είδαμε αυτό καθώς είχαμε προσπαθήσει με δικούς μας πόρους να στήσουμε ένα τέτοιον χώρο στο παρελθόν αλλά η οικονομική κρίση και τα μικρά έσοδα της οργάνωσης δεν μας επέτρεψαν να τον κρατήσουμε.

Παρά το κόπο και το μεράκι που είχαμε βάλει για να γίνει ο χώρος, τις άπειρες ώρες προσωπικής δουλειάς και την ελπίδα μας να γίνει το σημείο συνάντησης για όλες τις οικογένειες στην Αθήνα ο χώρος αυτός δεν υπάρχει πλέον.

Παρά την έλλειψη του χώρου όμως και παρά τις αντικειμενικές οικονομικές δυσκολίες όλων σε αυτή τη χώρα- ανθρώπων και οργανώσεων- συνεχίζουμε να δουλεύουμε πάνω στο ίδιο όνειρο. Να γίνουν όλες οι οικογένειες ίσες. Και με τη δική σας στήριξη προχωράμε κι ας μην υπάρχουν τα χρήματα, κι ας μην υπάρχει η βούληση να γίνει από άλλους πόρους ένας τέτοιος χώρος για να στεγάσει τις οικογένειες ουράνιο τόξο και τις συναντήσεις τους. 

Προχωράμε και ελπίζουμε στα καλύτερα που θα έρθουν γιατί θα έχουμε εμείς δημιουργήσει τις συνθήκες για να μπορέσουν να συμβούν. 

*Η συνάντηση γονέων του Ιουνίου θα γίνει στο AMOQA, έναν άλλο χώρο που στήθηκε με μεράκι και ελπίδα και ευχαριστούμε τη συνέλευσή του που μας δίνει τη δυνατότητα να βρεθούμε εκεί. 

Για τον Βαγγέλη και κάθε Βαγγέλη...

Βγήκε στη δημοσιότητα αυτές τις μέρες ένα βίντεο που έδειξε τι ακριβώς περνούσε αυτό το νέο παιδί στη σχολή του από τους συμφοιτητές του με την ανοχή των εκπαιδευτικών. Η οργή, η πίκρα η στεναχώρια όσων το είδαν αποτυπώθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Κάποιοι δεν χρειάστηκε καν να το δουν για να ταυτιστούν με τον Βαγγέλη γιατί είχαν περάσει ακριβώς τα ίδια όταν ήταν μαθητές. Ο Βαγγέλης απλώς είναι φευγάτος από τη ζωή και κάποιοι του έδειξαν την πόρτα εξόδου.
Το ελληνικό σχολείο αντί να δει αυτό το γεγονός ως το αποκορύφωμα μικρών καθημερινών συμβάντων που μοιραία οδηγούν σε τέτοια γεγονότα μόλις και μετά βίας προσπαθεί να αρθρώσει λόγο.

Κάποιοι μεγαλώνουν να παιδιά τους για να γίνουν θύτες- θύματα κι αυτά του ηγεμονικού ανδρισμού που οφείλουν να αναπαράγουν-. Τα σπρώχνουν να γίνουν "άντρες" . Το μικρό αγόρι που φτάνει την πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο και κλαίει γιατί θα αποχωριστεί τη μητέρα του ακούει "οι άντρες δεν κλαίνε" και από τη μαμά του και από τη δασκάλα του. Το λίγο μεγαλύτερο αγόρι ακούει το δάσκαλο της εφημερίας να τον δικαιολογεί όταν στριμώχνει τις συμμαθήτριές του "αγόρι είναι", και την ίδια απάντηση θα δώσουν και οι γονείς του αν κληθούν.  Το πιο μεγάλο αγόρι ακούει στο σύλλογο διδασκόντων την άποψη "έτσι λύνουν τις διαφορές τους τα αγόρια, με ξύλο" από δασκάλους που έχουν κληθεί να εξετάσουν ένα περιστατικό που θυμίζει αγώνα ελεύθερης πάλης με τραυματίες. Και οι γονείς του ανακουφισμένοι που δεν πήρε αποβολή συναινούν: "εμείς είμαστε κατά της βίας αλλά τι να κάνει και το παιδί μας; να κάτσει να τις φάει; τι είναι; κανένα αδύναμο κοριτσάκι; απάντησε κι αυτός με τον ίδιο τρόπο στις προκλήσεις." Και το μικρό αγόρι που έκλαιγε την πρώτη μέρα στο σχολείο ξέρει πως δεν έχει χειρότερο από το να σε πουν "κοριτσάκι" και παλεύει με κάθε τι ευγενικό και τρυφερό που έχει μέσα του για να το κρύψει ή και ακόμα να το θάψει τόσο βαθιά που να μην το βρει κανένας ποτέ ξανά.
Κάποιοι μεγαλώνουν τα παιδιά τους για να γίνουν σαν κι αυτούς που ίσως είδατε στο βίντεο με τον Βαγγέλη Γιακουμάκη.
Κι είναι κι αυτά τα παιδιά που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να μοιάζουν με τους "λεβέντες" Που πρέπει να ζουν με το φόβο, με την καθημερινή κοροϊδία, με την απαξίωση από συμμαθητές και εκπαιδευτικούς. Με την "πίκρα" του πατέρα τους που θυμώνει "τι σόι άντρας είσαι εσύ και κάθεσαι και τις τρως ;"
  Κάποια  παιδιά ξεροκαταπίνουν κι αντέχουν, κάποια άλλα όχι,,.

Τι κάνει όμως το εκπαιδευτικό μας σύστημα για τα παιδιά μας σε όποια θέση κι αν βρίσκονται; Στήνει ασκήσεις "επί χάρτου" για την ενδοσχολική βία που δεν θα φτάσουν ποτέ στην τάξη γιατί ο σχεδιασμός είναι απλώς στα χαρτιά Όχι μόνο σήμερα, που έχουμε δει σημάδια να γίνει κάτι περισσότερο αλλά όλα εκείνα τα "πέτρινα" χρόνια που ακόμα και η λέξη "ομοφοβία" ήταν απούσα από κάθε κείμενο ενδοσχολικής επιμόρφωσης. Τι κάνει το ελληνικό σχολείο λοιπόν;   "Επιπλήττει"  τους θύτες γιατί είναι απλώς "αγόρια".  Είναι εκείνα τα αγόρια που έχουν όλοι συνηθίσει να θεωρούν "αγόρια"  και λέει στα θύματα να μην γίνονται "γυναικούλες" και κάνουν "υπομονή" ή να"δυναμώσουν" γιατί έτσι είναι η ζωή σκληρή...
Κάποιοι κάνουν υπομονή, κάποιοι παίρνουν τον δρόμο που οδηγεί έξω από τον εκπαιδευτικό θεσμό και κάποιοι όπως ο Βαγγέλης παίρνουν εκείνο τον δρόμο που οδηγεί έξω από τη ζωή.
Αυτό πρέπει να το αλλάξουμε. Γι'αυτό πρέπει να παλέψουμε με νύχια και με δόντια να αλλάξουν τα πράγματα στην εκπαίδευση. Από το νηπιαγωγείο οφείλουν να γίνουν οι αλλαγές γιατί μετά το παιχνίδι έχει χαθεί και είναι δύσκολο να το κερδίσεις  πια στο Γυμνάσιο ή στο Λύκειο.
Τα παιδιά μας, όλα τα παιδιά, αξίζουν ένα σχολείο που να τα χωράει και να νιώθουν ασφάλεια μέσα σε αυτό χωρίς να πρέπει να γίνουν "θύτες" ή "θύματα"
Εκεί πρέπει να δώσουμε τη μάχη μας και να πείσουμε και άλλες και άλλους να την δώσουν μαζί μας. Για να χωράνε όλες και όλοι. Ας παλέψουμε για να πάψει πια το σχολείο  μας να έχει την λογική του Προκρούστη με βασικό σκοπό του  να ταιριάξει τους μαθητές στο "κρεβάτι" του. Ο Προκρούστης  σε όποιους τα άκρα τους εξείχαν από το κρεβάτι, τους τα έκοβε με ένα πριόνι, όσοι δεν χωρούσαν τους τραβούσε μέχρι να πεθάνουν. Ας παλέψουμε για να μην χρειαστεί κανένας ποτέ ξανά να ξαπλώσει σε αυτό το "κρεββάτι" για να "ταιριάξει" με τις "προδιαγραφές"
Ας παλέψουμε για να μην πρέπει κανένα παιδί να περάσει αντίστοιχες στιγμές με τον Βαγγέλη και όλους εκείνους τους Βαγγέληδες που δεν διαβάσαμε γι'αυτούς στις εφημερίδες αλλά που δυστυχώς υπάρχουν...