Οι οικογένειες με δύο γονείς του ίδιου φύλου είναι πλέον πραγματικότητα ακόμη και στην Ελλάδα
Γιάννης Δεβετζόγλου | ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 28/06/2014 08:00 |
Ο μικρός Νίκος, εδώ με τις μητέρες του Θωμαή και Χέιζελ, στο πρόσφατο Gay Pride στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Δεν διαδηλώνει, αλλά… δηλώνει ευτυχισμένος με την οικογένεια που αποτελείται από τη μαμά, τη μανούλα κι αυτόν
«Την Κυριακή είχα τα γενέθλιά μου. Η μαμά με τη μανούλα μου έφτιαξαν την τούρτα με τα χεράκια τους και ήταν πάρα πολύ νόστιμη. Κάλεσαν όλους μου τους φίλους και τις φίλες μου από το νηπιαγωγείο και μου έκαναν πάρτι. Οι μαμάδες μου με αγαπούν, με λατρεύουν!». Μπορεί ο συνδυασμός κάποιων λέξεων στη φράση που περιγράφει ο μικρός Μανόλης να μην είναι οικείος σαν άκουσμα σε κάποιους από εμάς. Τα συναισθήματα όμως που βγαίνουν από τις λέξεις είναι πραγματικά, γλυκά, έντονα και δηλώνουν ό,τι έχει περισσότερο ανάγκη από τους γονείς του ένα παιδί αυτής της ηλικίας για να είναι ευτυχισμένο.
Ο Μανόλης είναι έξι ετών. Και έχει κάτι διαφορετικό από ό,τι έχουν τα άλλα παιδιά στην τάξη του. Οι γονείς του δεν είναι άντρας και γυναίκα, αλλά γυναίκα και γυναίκα. Δηλαδή, έχει δύο μαμάδες, αλλά όχι μπαμπά. Και μπορεί να είναι αρκετοί αυτοί που σκέφτονται πως αυτό «δεν είναι φυσιολογικό», όμως, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική από αυτό που πιστεύουν. Οι οικογένειες με δύο γονείς του ίδιου φύλου είναι πραγματικότητα ακόμη και στην Ελλάδα, όπου δεν υπάρχουν ακόμη νόμοι για την προστασία τους. Την ίδια ώρα, πάντως, το νομικό πλαίσιο για την αναγνώριση των δικαιωμάτων των ομόφυλων ζευγαριών αλλάζει στην υπόλοιπη Ευρώπη, με πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτό της Ιταλίας.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της οικογένειας της Θωμαής και της Χέιζελ. Οι δύο γυναίκες γνωρίστηκαν στη Βρετανία. Αγαπήθηκαν, έζησαν μαζί και ύστερα από μερικά χρόνια αισθάνθηκαν έτοιμες και ώριμες να δημιουργήσουν τη δική τους οικογένεια, βάζοντας ένα παιδί στη ζωή τους. «Εχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε οικογένεια διότι ζούσαμε στη Βρετανία, όπου μάς δόθηκε η ευκαιρία να αποκτήσουμε το δικό μας παιδί και βιολογικά και νομικά», μου λέει η Θωμαή, την οποία συνάντησα με τη σύζυγό της Χέιζελ και τον εξάχρονο γιο τους Νίκο στο κέντρο της Αθήνας.
Οι δύο γυναίκες μιλούν πολύ ανοιχτά για τις πτυχές της προσωπικής τους ζωής που αφορούν τον ερχομό του Νίκου. Μου διηγούνται όλη την προσωπική τους ιστορία, δηλαδή πώς βρέθηκαν στην τράπεζα σπέρματος για να αγοράσουν βιολογικό υλικό, τη διαδικασία της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, την εγκυμοσύνη της Χέιζελ και τελικά την αναγνώριση της οικογένειάς τους και την απόκτηση των αντίστοιχων δικαιωμάτων από το βρετανικό κράτος.
«Υπάρχει ένας καταπληκτικός νόμος στη Βρετανία ο οποίος επιτρέπει στη βιολογική μαμά που είναι η Χέιζελ φυσικά να αναγνωρίσει το παιδί της, αλλά και σε εμένα που είμαστε ζευγάρι να το υιοθετήσω. Χωρίς όμως να παίρνω τα δικαιώματα από τη βιολογική μητέρα αλλά να τα μοιραζόμαστε. Οπότε, μπήκαμε σε μία διαδικασία η οποία περιελάμβανε και δικαστήριο για τη νομική κατοχύρωση. Ετσι, το πιστοποιητικό γεννήσεως του Νίκου έχει δύο ονόματα γονέων, της Χέιζελ και το δικό μου. Πρακτικά με τη συγκατάθεσή της έχω υιοθετήσει το παιδί της συντρόφου μου» εξηγεί η Θωμαή.
Η ΑΠΟΦΑΣΗ. Οι δύο γυναίκες πριν από τέσσερα χρόνια άφησαν τη Βρετανία και μετακόμισαν με το παιδί τους στην Ελλάδα σε μία από τις πιο αφιλόξενες ευρωπαϊκές χώρες για τα δικαιώματα των ζευγαριών του ίδιου φύλου. «Αποφασίσαμε να έρθουμε να ζήσουμε στην Ελλάδα διότι θεωρήσαμε ότι είναι καλύτερα για το παιδί. Και μπορεί κάποιοι να πιστεύουν ότι η Ελλάδα είναι πίσω σε κάποια πράγματα που αφορούν την οικογένεια, όμως εμείς πιστεύουμε ότι για τον Νίκο είναι πολύ καλύτερα από τη Βρετανία» εξηγεί η Χέιζελ.
«Είμαστε πολύ δεμένοι και με την οικογένειά μου και με τους συγγενείς μου και είναι εξαιρετικά υποστηρικτικό το περιβάλλον. Αυτό που ενδιαφέρει τους γονείς μου είναι να είμαι εγώ ευτυχισμένη. Και μου έχουν αποδείξει ότι μπορούν να ακούσουν και να νιώσουν τα συναισθήματά μου και ότι δεν πρόκειται ποτέ να με απορρίψουν, επειδή για παράδειγμα η γειτονιά μπορεί να μη συμφωνεί. Κάτι που δυστυχώς συμβαίνει συχνά στις ελληνικές οικογένειες. Είναι τραγικό να υπάρχουν σοβαρά προβλήματα που δεν συζητούνται σε μία οικογένεια, αλλά να συζητείται μόνο τι θα πουν στη γειτονιά…» λέει η Θωμαή.
Δεν τους δίνεται νομικά η ευκαιρία να υιοθετήσουν παιδιά
Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ομοφυλόφιλοι γονείς
Ενα γκέι ζευγάρι με μωρό έκανε φέτος την εμφάνισή του στην ελληνική τηλεόραση, μέσα από τη σειρά «Μοντέρνα οικογένεια» του Mega. Ο Λάμπρος (Γιώργος Τζαβάρας) με τον Δημήτρη (Δημήτρης Μακαλιάς) φέρνουν σπίτι το μωρό που υιοθέτησαν
Η Ελλάδα είναι ακόμη μία χώρα στην οποία θέλει αρκετή προσπάθεια από γονείς του ίδιου φύλου για να είναι ευτυχισμένο το παιδί τους. «Εάν θα είναι ευτυχισμένο ένα παιδί με δύο γονείς του ίδιου φύλου εξαρτάται από πολλές παραμέτρους, όπως βέβαια συμβαίνει και όταν έχουν μπαμπά και μαμά. Απλώς υπάρχουν κάποιες περισσότερες ιδιαιτερότητες. Για παράδειγμα, τα άτομα του ίδιου φύλου θα πρέπει να έχουν αποδεχθεί πλήρως τον εαυτό τους και την ομοφυλοφιλία τους, κάτι που είναι δύσκολο να γίνει στην ελληνική κοινωνία. Από εκεί και πέρα όλοι οι άνθρωποι όταν ερωτευτούν λειτουργούν όπως όλα τα άλλα ζευγάρια και μπορούν να γίνουν καλοί γονείς» σημειώνει η Αλεξάνδρα Καππάτου, ψυχολόγος, παιδοψυχολόγος - συγγραφέας.
Μάλιστα, συνεχίζει η κ. Καππάτου, οι επιστημονικές μελέτες που έχουμε αυτή τη στιγμή δείχνουν ότι ζευγάρια με άτομα του ίδιου φύλου μπορούν να επιτελέσουν τον γονεϊκό ρόλο χωρίς να δημιουργήσουν κάποια σύγχυση στον σεξουαλικό προσανατολισμό των παιδιών τους. Ωστόσο, χρειάζονται περισσότερες μελέτες. Αλλωστε όλοι οι ομοφυλόφιλοι που υπάρχουν σήμερα από τις κοινωνικά λεγόμενες «φυσιολογικές οικογένειες» έχουν προκύψει. «Το πιο σημαντικό πρόβλημα που μπορεί να δημιουργηθεί στον ψυχισμού του παιδιού είναι η κοινωνική αποδοχή στη χώρα μας. Δηλαδή τα προβλήματα που θα συναντήσει λόγω διαφορετικότητας το παιδί στο σχολείο, στη γειτονιά, διότι ακόμη θεωρώ ότι η ομοφυλοφιλία είναι ταμπού στην Ελλάδα. Γι' αυτό και κρύβουν τη σεξουαλικότητά τους οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι στην Ελλάδα» επισημαίνει.
Το ίδιο ισχυρίζεται και η Θωμαή, η οποία έχει γνωρίσει αρκετά ζευγάρια του ίδιου φύλου στην Ελλάδα που κρύβονται επειδή φοβούνται μην το μάθουν οι γονείς τους. «Να μη μάθουν τι; Οτι είναι ευτυχισμένοι; Αν είσαι ειλικρινής και ευθύς και βέβαια είσαι σίγουρος για τον εαυτό σου και τα συναισθήματά σου, τότε αυτό περνάει σαν μήνυμα και στον άλλον και δεν προσπαθεί να σου δημιουργήσει προβλήματα. Το κρυφό δημιουργεί κουτσομπολιό. Οπότε αν οι άνθρωποι που αγαπάς ακούν τα συναισθήματά σου και σε υποστηρίζουν, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα και κανέναν».
Εντούτοις, όσο και εάν αγαπιέται ένα ζευγάρι ατόμων του ίδιου φύλου, όσα χρόνια και να είναι μαζί, στην Ελλάδα δεν του δίνεται νομικά η ευκαιρία να δημιουργήσει τη δική του οικογένεια. «Μπορεί μία γυναίκα να υιοθετήσει ένα παιδί, αλλά δεν μπορεί ένα ζευγάρι δύο γυναικών ή δύο ανδρών να υιοθετήσουν. Αυτό προβλέπει η ελληνική νομοθεσία.
Θεωρεί δηλαδή ότι είναι καλύτερα το παιδί να βρεθεί σε μονογονεΐκή οικογένεια παρά να έχει δύο γονείς του ίδιου φύλου», εξηγεί η Ειρήνη, η οποία δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει το όνειρό της και να φέρει στον κόσμο ή να υιοθετήσει ένα παιδί μαζί με τη σύντροφό της. «Τώρα είναι αργά. Ούτε βιολογικά μπορώ να κάνω παιδί ούτε νόμοι για υιοθεσία από άτομα του ίδιου φύλου πιστεύω να ψηφιστούν στην Ελλάδα τα επόμενα χρόνια, καθώς ακόμη και οι βουλευτές δέχονται πιέσεις από αλλού».
ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ
Η απαξίωση από το οικογενειακό περιβάλλον
«Οταν η επιθυμία κάποιου να αποκτήσει παιδί είναι πολύ έντονη, θα επικεντρωθεί στον στόχο του, θα μαζέψει την ενέργειά του και θα τα καταφέρει. Ακόμη και εάν οι γονείς του, οι άνθρωποι που υποτίθεται τον αγάπησαν, δεν εγκρίνουν τον τρόπο ζωής του», εξηγεί ο Κωνσταντίνος, ο οποίος παντρεύτηκε πριν από πέντε χρόνια με τον σύντροφό του στην Ελβετία, έχουν υιοθετήσει παιδί και ζουν μόνιμα εκεί. Ο Κωνσταντίνος δεν έχει επαφή με τους γονείς του. Εχουν διακοπεί οι σχέσεις τους καθώς οι γονείς θεώρησαν ότι «δεν τους αγαπάει, αφού δεν τους κάνει το χατίρι να παντρευτεί γυναίκα και να τους κάνει εγγόνια». «Πραγματικά ποτέ δεν κατάλαβα εάν οι γονείς μου με αγάπησαν. Πάντα έκανα αυτό που ήθελαν αυτοί. Και όταν έκανα κάτι που δεν τους άρεσε, με απέρριπταν και με απαξίωναν, χωρίς να μπουν στη διαδικασία να με ρωτήσουν γιατί αισθάνομαι έτσι» λέει με πίκρα ο Κωνσταντίνος.
Η ΟΡΓΗ. Υπάρχουν, όμως, και περιπτώσεις όπου ακόμη και τα παιδιά δεν επιτρέπουν στους γονείς τους να ζήσουν τη ζωή που θέλουν. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Εύης, η οποία είχε παντρευτεί και είχε αποκτήσει δύο κοριτσάκια (δίδυμα) και 15 χρόνια αργότερα αποφάσισε να χωρίσει από τον άνδρα της και να συζήσει με μια γυναίκα. «Είπα στις κόρες μου ότι αγαπάω μια γυναίκα και ότι θα μείνουμε μαζί. Εγινε χαμός στο σπίτι. Και δεν ήταν μόνο οι πρώτοι μήνες. Δεν το δέχθηκαν ποτέ» αναφέρει τη δική της εκμυστήρευση η Εύη. «Εντελώς αντίθετη αντιμετώπιση είχαν οι τρεις κόρες της συντρόφου της. Συζήτησαν με τη μητέρα τους, ενημερώθηκαν, άκουσαν τα συναισθήματά της, τα δέχθηκαν όμορφα. Ομως η σύντροφός μου ήταν από τις Βρυξέλλες. Τα κορίτσια της, αν και ήταν περίπου στην ίδια ηλικία με τα δικά μου, είχαν τελείως διαφορετικά βιώματα και κουλτούρα. Εκεί ο γάμος μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου είναι κάτι φυσιολογικό που γίνεται χρόνια. Τα ομόφυλα ζευγάρια είναι φυσιολογικά μέλη της κοινωνίας. Οι γείτονες δεν θα σχολιάσουν ποτέ κάποιον που θέλει να είναι ευτυχισμένος και δεν τους προκαλεί πρόβλημα».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Εδώ σχολιάζεις εσύ - Comment Here
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.