Ξάνθη:ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ για εκπαιδευτικούς και γονείς

                       http://youtu.be/KhtNS8A1tmI

Το βιβλιοπωλείο Δυο, η Πρωτοβουλία Κατά της ομοφοβίας Ξάνθης και οι Οικογένειες Ουράνιο Τόξο

 σας προσκαλούν το Σάββατο 7 Ιούνη στην παρουσίαση του βιβλίου  ΤΑ ΔΥΟ ΜΙΚΡΑ ΑΒΓΑ της νηπιαγωγού ΣΤΕΛΛΑ ΜΠΕΛΙΑ

ένα εργαλείο για εκπαιδευτικούς και γονείς που θέλουν να πουν την αλήθεια στα παιδιά για τις ποικίλες μορφές οικογένειας  που δημιουργούν οι άνθρωποι από αγάπη και που μέχρι τώρα δεν είχαν θέση στα ελληνικά βιβλία για παιδιά

στις 20.30, Ελευθερίου Βενιζέλου 29, Ξάνθη

​

​"Ο Ασπρούλης, ένα μικρό άσπρο αβγό προσπαθεί να λύσει τις απορίες του: θέλει να ξέρει σε τι οικογένεια θα βρεθεί όταν γεννηθεί. Η φίλη του Καφετούλα του μιλάει για όσες μορφές οικογένειας ξέρει και του εξηγεί πως το μόνο που χρειάζεται για να δημιουργηθεί μια όμορφη, ζεστή και λειτουργική οικογένεια είναι η αγάπη..."

Λίγα λόγια για το βιβλίο-παραμύθι από τη συγγραφέα

Καθώς το πρόσωπο του γονιού αλλάζει σε νέα μη παραδοσιακά μοντέλα τόσο στην πραγματικότητα όσο και στην αναπαράσταση της πραγματικότητας, τα βιβλία, νέοι τύποι γονιών και οικογενειών αρχίζουν να εμφανίζονται. Αυτή η αλλαγή έχει παρατηρηθεί διεθνώς και στην Ευρώπη αρκετές χώρες εκτός από την πληθώρα λογοτεχνικών κειμένων έχουν εντάξει και μέσα στα εκπαιδευτικά τους εγχειρίδια και εργαλεία αυτούς τους νέους τύπους.

Η Ελλάδα δεν ακολούθησε αυτό το δρόμο της αλλαγής και δείχνει να είναι καθηλωμένη τόσο κοινωνικά όσο και συγγραφικά και εκδοτικά στην ιδέα ότι υπάρχει μόνο η πυρηνική ετεροκανονική οικογένεια δημιουργώντας την ιδέα ότι αυτή είναι και η μοναδική «κανονική» και αποδεκτή μορφή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ορίζονται όλο και περισσότερο οι άλλες μορφές ως «ασυνήθεις», «παρεκκλίνουσες», ακόμη και «παθολογικές». Ο «λόγος της οικογένειας» έχει τη δύναμη να ορίζει τι είναι κανονικό και τι μη αποδεκτό.

Στην χώρα μας μέχρι πριν λίγο καιρό απουσίαζαν εντελώς όχι μόνο τα πρωτότυπα αλλά και τα μεταφρασμένα βιβλία που να απευθύνονται σε μικρά παιδιά και να μιλούν για άλλες μορφές οικογένειας. Η λογοτεχνία μας λοιπόν αγνοεί επιδεικτικά την ύπαρξη και άλλων μορφών οργάνωσης μια «οικογένειας» και όταν η λογοτεχνία αγνοεί επιδεικτικά ομάδες του πληθυσμού φαίνεται να νομιμοποιεί τις προκαταλήψεις της κοινωνίας απέναντι σε αυτές τις ομάδες, επιδεικνύοντας ένα είδος ρατσισμού αφού η άρνηση παρουσίας στα κείμενα ισοδυναμεί πάντα με απόρριψη.  Η μη αναφορά των ομογονεϊκών π.χ. οικογενειών αποτελεί ιδεολογική θέση που μεταφράζεται ως «οι ομογονεϊκές οικογένειες πρέπει να εξοριστούν ως ανεπιθύμητες από την κοινωνία μέσω της συμβολικής έξωσής τους από τα βιβλία.

Όμως  σε αυτό το σημείο θα πρέπει να αναρωτηθούμε μήπως ο αποκλεισμός κοινωνικών ομάδων από τα βιβλία για παιδιά ενδέχεται να οδηγήσει σε ομοφοβία, σεξισμό, ρατσισμό και διαιώνιση των προκαταλήψεων;

 Θα πρέπει λοιπόν να διερευνήσουμε τις πραγματικές μας διαθέσεις ως γονείς και ως εκπαιδευτικοί. Έχουμε την πρόθεσή να ασχοληθούμε  ευρύτερα με ζητήματα που οδηγούν σε μια ανοιχτή κοινωνική θεώρηση; Έχουμε την πρόθεση να  διαβάσουμε βιβλία στα παιδιά που να «λένε την αλήθεια», που να δηλώνουν, πως ο κόσμος έχει απίστευτη πολυμορφία και πως, το να αντικρίσουμε την πραγματικότητα χωρίς προκατάληψη, είναι κάτι ζωτικό;

Αν η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα είναι θετική τότε έχουμε και το εργαλείο, «Τα δύο μικρά αβγά» παρουσιάζουν και άλλες μορφές οικογενειών που το παιδί κάποια στιγμή θα συναντήσει στην πραγματικότητα αν όχι στην παιδική του ηλικία σίγουρα στην ενήλικη ζωή του και όταν τις συναντήσει θα τις αντιμετωπίσει με λιγότερη ομοφοβία, και λιγότερη προκατάληψη. Μια τόσο μικρή ρωγμή μπορεί σταδιακά να σπάσει ένα τόσο ισχυρό στερεότυπο ώστε κάποια μέρα να ζούμε σε μια κοινωνία που να χωράει όλους τους ανθρώπους.

http://www.xanthipress.gr/104691/

Γιατί είναι σημαντικό να διδάσκουμε στα παιδιά μας τον σεβασμό για την διαφορετικότητα ?

Γιατί είναι καιρός να μάθουμε ότι πραγματικές διαφορές δεν υπάρχουν?

Γιατί ήρθε η στιγμή να αλλάξουμε τις νοοτροπίες μας και να ξεκινήσουμε να βλέπουμε ανθρώπους γύρω μας και όχι ταμπέλες με επίθετα και αντωνυμίες?

Γιατί αύριο μπορεί να είμαστε εμείς, τα παιδιά μας ή οι αγαπημένοι μας στη θέση του "διαφορετικού". Τότε θα αναγκαστούμε να αποδεχτούμε την διαφορετικότητα του ίδιου μας του εαυτού και θα ζητάμε και από τους άλλους κατανόηση και στήριξη.

Ίσως αύριο να μείνουμε μονογονείς ή βρεθούμε σε αναπάντεχη οικογενειακή κατάσταση.  Ίσως τα παιδιά μας διαλέξουν συντρόφους του ίδιου φύλου ή ασπαστούν διαφορετικούς σεξουαλικούς ρόλους. Μπορεί να βρεθούμε σε ατύχημα και να δούμε τους εαυτούς μας αλλιώς.  Μπορεί να ανακαλύψουμε μια άλλη θρησκεία που μας ταιριάζει καλύτερα. Ξέρουμε τα εγγόνια μας τι επιλογές θα κάνουν? Τι δρόμους θα διαλέξουν? Τι μας επιφυλάσει το μέλλον?

Οι πιθανότητες να βρεθούμε εκεί που δείχνουμε το δάχτυλο και χλευάζουμε ολοένα και αυξάνονται. Οι πιθανότητες να συναναστραφούμε ανθρώπους που δεν έχουν τις ίδιες με εμάς νοοτροπίες, αντιλήψεις και κοινωνικές καταβολές είναι καθημερινό γεγονός. Ελπίζω να μην νιώθετε άβολα και καχύποπτα γυρνάτε πάνω από τον ώμο σας καθώς στριμώχνεστε με την κυρία με τα 2 μωρά και την μαντίλα στην είσοδο του σχολείου για να πάρετε τα τέκνα σας από την ίδια τάξη.

Τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα συνοδεύουν όλους τους ανθρώπους από βρέφη έως το θάνατο - η επιλογή μας να τα τιμάμε ανεξάρτητα από το φύλο, την θρησκεία, το χρώμα του δέρματος, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, το κοινωνικό υπόβαθρο και την οικογενειακή κατάσταση είναι δείγμα πολιτισμού και σεβασμού.

Ο Κόφι Ανάν στο μύνημα του φέτος για την Διεθνή Ημέρα Οικογένεια, ( με θέμα «Η Οικογένεια Αλλάζει: Προκλήσεις και Ευκαιρίες»)  "υπογραμμίζει τις βαθιές αλλαγές  που υφίσταται τα τελευταία χρόνια η βασική αυτή μονάδα της κοινωνίας." και τονίζει "Πολλές από αυτές τις αλλαγές θέτουν το ζήτημα της δομής της κοινωνίας όπως τη γνωρίζουμε. Απαιτούν τη συνεργασία μας ώστε να προσαρμοστούμε και να διαμορφώσουμε  μία δημόσια πολιτική με τέτοιο τρόπο ώστε να προσεγγίζει τις ανάγκες των οικογενειών και να εξασφαλίζει ότι οι βασικές υπηρεσίες, όπως η εκπαίδευση και η υγεία, παρέχονται σε όλους τους πολίτες και ιδιαίτερα στα παιδιά,   ανεξάρτητα από την οικογενειακή τους κατάσταση. " www.unric.org

Ξεκινόντας λοιπόν από τα σπίτια μας έχουμε καθήκον ως γονείς, ενήλικες, εκπαιδευτικοί, πολιτικοί, να αγαπάμε καταρχάς τους εαυτούς μας και να αποδεχόμαστε την ανθρώπινη υπόσταση μας με όλες τις χάρες και τα ελλατώματα (ναι, ναι, όλοι έχουμε χάρες και ελλατώματα ) και να δίνουμε περιθώριο σε όλους γύρω μας να εκφράζονται όπως αισθάνονται τους ταιριάζει καλύτερα - χωρίς τον φόβο της επίκρισης και της περιθωριοποίησης -  με την προσδοκία ότι και εκείνοι δείχνουν ανάλογο σεβασμό και ειρηνική διάθεση αντίστοιχα.

Η Ελλάδα ανέκαθεν ήταν κόμβος όπου λαοί συναντιόντουσαν να ανταλλάξουν αγαθά και γνώσεις. Ο ασπασμός της  πολυπολιτιστικότητά μας εν έτη 2014 θα μας βοηθήσει όλους να ζήσουμε πιο χαρούμενες δημιουργικές ζωές. Εφαρμόζοντας τον σεβασμό, την καλοσύνη, την αλληλεγγύη, την κατανόηση και την μη βία, στην καθημερινότητα μας γινόμαστε οι ζωντανές εικόνες που θα μιμιθούν τα παιδιά διαμορφώνοντας την κοινωνία του αύριο.

Αν ελπίζουμε πως η κοινωνία μας στο μέλλον θα είναι πιο ανθρώπινη ας πάρουμε θέση στα ζητήματα και ας πράξουμε με σεβασμό.

- See more at: http://babyfeat.gr/respect/?fb_action_ids=10203857792987882&fb_action_types=og.likes#sthash.78ObKqsn.dpuf