Τελικά, ήταν λίγο πολύ ίδιος με οποιοδήποτε γάμο

 

Γιατί χρειάστηκε τόσος καιρός για να γίνουν νόμιμοι οι γάμοι των γκέι στη Βρετανία;

Οι γάμοι είναι υπέροχοι. Είναι η θετική επιβεβαίωση της ικανότητας μας να αγαπάμε ο ένας τον άλλον και μία πρόφαση για τους ενήλικες να χορέψουν το Μακαρένα. Για πολλούς όμως, η ψήφιση του νόμου που επιτρέπει στα γκέι ζευγάρια να παντρεύονται, από το περασμένο Σάββατο της 29^ης Μαρτίου, δεν έχει να κάνει με το ίδιο το μυστήριο αλλά με την αρχή ότι οι ομοφυλόφιλοι θα πρέπει να επιτρέπεται να κάνουν όλα όσα μπορούν και οι ετεροφυλόφιλοι. Το οποίο θα έπρεπε να αποτελεί βασικό ανθρώπινο δικαίωμα.

Δυστυχώς δεν αποτελεί. Το να είσαι ομοφυλόφιλος είναι ακόμα παράνομο σε πάνω από 70 χώρες και ενώ προοδεύουμε εδώ στη Βρετανία, πρόσφατη έρευνα του BBC έδειξε ότι το ένα πέμπτο των Βρετανών θα απέρριπτε μια πρόσκληση σε γάμο ομοφυλόφιλων. Στις 28 Μαρτίου, πήγα σε έναν από τους πρώτους γάμους γκέι στη Βρετανία και ανακάλυψα τι πραγματικά χάνουν οι επικριτές τους.

Οι γαμπροί ήταν οι Sean Adl-Tabatabai και Sinclair Treadway. Άρχισαν να μιλάνε σε μια ιστοσελίδα γκέι γνωριμιών πέρυσι και συναντήθηκαν για ποτό σε ένα ξενοδοχείο ενώ ο Sean ήταν σε επαγγελματικό ταξίδι στο Λος Άντζελες όπου ζούσε ο Sinclair. Προφανώς, κάποιος κάτι έκανε σωστά γιατί μήνες αργότερα, όταν ήρθε η κουβέντα στον γάμο, το συναίσθημα ήταν αμοιβαίο. Κανένας δεν έκανε πρόταση γάμου στον άλλον, αλλά και οι δυο αισθάνθηκαν σίγουροι ότι ήθελαν να παντρευτούν το συντομότερο.

Ήθελαν να το κάνουν την πρώτη δυνατή μέρα, το Σάββατο στις 29 Μαρτίου, αλλά το Δημοτικό Συμβούλιο του Κάμντεν πρότεινε να παντρευτούν τα μεσάνυχτα της Παρασκευής 28 Μαρτίου, σε μια προσπάθεια να είναι το πρώτο ζευγάρι του ιδίου φύλου στη Βρετανία που ενώνεται με τα δεσμά του γάμου και γράφει ένα κεφάλαιο στην βρετανική LGBT ιστορία. Όπως αρμόζει σε ένα σοβαρό ιστορικό γεγονός, ο ενδυματολογικός κώδικας ήταν: «Καυτός, σέξι και η φωτογραφική μηχανή έτοιμη». Ο Sean με κάλεσε στο σπίτι του στο Κάμντεν πριν από το γάμο για να τον δω να ετοιμάζεται και να πίνει νευρικά σαμπάνια. Ο Sinclair ήταν επίσης εκεί και ξεσκόνιζε ένα μπλε βελούδινο σακάκι κοστουμιού.

«Η μεγαλύτερη έκπληξη είναι η αντίθεση στο γάμο των ομοφυλοφίλων στην ίδια την ομοφυλοφιλική κοινότητα» είπε ο Sean, «Πολλοί γκέι αισθάνονται ότι έχουν αποκλειστεί από την ετεροφυλοφιλική κοινωνία, οπότε σκέφτονται ‘Θα διατηρήσουμε ξεχωριστά την κουλτούρα μας’. Αλλά θεωρώ πως το γεγονός ότι άλλαξε αυτό, είναι θετικό και προοδευτικό και θα πρέπει να το υποστηρίξουμε».

Φθάσαμε στο Δημαρχείο του Κάμντεν και μας χαιρέτησε ο πρώτος ανοιχτά γκέι δήμαρχος του Κάμντεν, ο Jonathan Simpson που μοιάζει περισσότερο με μποξέρ βαρέων βαρών παρά με γκέι δήμαρχο. Έγραψε το λόγο του γρήγορα «Μιλούσα από καρδιάς αλλά ήμουν αγχωμένος. Νομίζω ότι θα δώσω μάχη για να μην κλάψω,  με τη ομορφιά και την σπουδαιότητα της περίστασης». Ανησύχησα ότι θα πήγαινα να τον αγκαλιάσω άθελα του.

«Δεν μπορείς να δεις αυτό το γάμο μεμονωμένα» είπε, «Σε όλο τον κόσμο παιδιά ζουν κάθε μέρα με το φόβο, γιατί οι οικογένειες τους δεν θα δεχθούν ότι είναι γκέι. Θα δουν αυτό και θα τους δώσει κάποια ελπίδα- είναι μια πολιτική κίνηση». Πρέπει οι γκέι γάμοι να τηρούν τις γαμήλιες παραδόσεις; «Εξαρτάται απολύτως από το άτομο. Εάν κάποιοι θέλουν να παντρευτούν σε ένα υπόγειο γκέι σεξ κλαμπ, είναι στο χέρι τους» αστειεύτηκε. Εκείνος θα παντρευόταν; «Εάν έβρισκα τον κατάλληλο άνθρωπο». Προς στιγμήν ήλπιζα να είμαι εγώ.

Ο Steven, ο ληξίαρχος (επίσης γκέι), μου είπε ότι ο γάμος θα ήταν μια κούρσα ενάντια στο χρόνο γιατί ένα σωρό άλλα γκέι ζευγάρια σε όλη τη Βρετανία είχαν αποφασίσει να παντρευτούν τα μεσάνυχτα και ο Sean με τον Sinclair θα ανταγωνίζονταν για την πρώτη θέση. Έπειτα άρχισε να εξηγεί την βαθιά αντι-ρομαντική διαδικασία κατά την οποία ένα έγγραφο έπρεπε να τυπωθεί τα μεσάνυχτα και να υπογραφεί προκειμένου να μπορεί το ζευγάρι να παντρευτεί επισήμως. Κατάπια τη σαμπάνια μου.

Μπήκαμε στην αίθουσα και καθίσαμε στις θέσεις μας. Το δωμάτιο, όλο γυαλισμένο ξύλο και πράσινες δερμάτινες καρέκλες, έμοιαζε λίγο με τη Βουλή των Κοινοτήτων, μόνο που η προκαθορισμένη playlist των Sean και Sinclair έπαιζε το "Fantasy" της Mariah Carey. Η φίλη του Sean, η Natalie πήρε τη θέση της ως κουμπάρα και οι μητέρες των γαμπρών είχαν έρθει για τους παραδώσουν και να τους παραλάβουν αντιστοίχως.

Παρά την Mariah και τα γυαλιστερά μπλε βελούδινα τζάκετ, η ίδια η τελετή έμοιαζε πολύ με οποιοδήποτε άλλο γάμο, συμπεριλαμβανομένης εκείνης της αμήχανης σιωπηλής στιγμής, όταν ο ληξίαρχος ρωτάει εάν κάποιος αντιτίθεται στο γάμο. Ευτυχώς, δεν είχαν προσκληθεί. Περίπου 6 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα, ο  Steven πρόφερε τις λέξεις: «Τώρα σας ανακηρύσσω σύζυγο και σύζυγο». Έκλαψα. Ο Jonathan, ο δήμαρχος του Κάμντεν, έκλαψε. Αλλά κανένας από εκείνους που πραγματικά γνώριζαν τους γαμπρούς δεν έκλαψε.

Η μπάντα μπήκε μέσα με βιολιά αλλά αυτές οι λέξεις ‘σύζυγος και σύζυγος’, μία νέα λεκτική πραγματικότητα για το ζεύγος, αιωρήθηκαν στον αέρα.

Έξω από την αίθουσα, γυναίκες από την ομάδα δημοσίων σχέσεων του Δημοτικού Συμβουλίου του Κάμντεν σάρωναν το Twitter με τα iPhones τους, διαφωνώντας εάν οι Sean και Sinclair ήταν στην πραγματικότητα το πρώτο γκέι ζευγάρι που παντρεύεται. Οι γαμπροί που δεν φάνηκε να νοιάζονται, φιλιόντουσαν μπροστά στους φωτογράφους σαν ένα ζευγάρι ξαναμμένων εφήβων. Ένας μοναχικός καλεσμένος έγειρε προς την πλευρά μου «Σήμερα παντρεύτηκαν κάποιες πραγματικά πατσαβούρες. Ελπίζω τουλάχιστον η ομορφιά αυτών των δύο τύπων να τους εξασφαλίσει αρκετή κάλυψη στον Τύπο, ωστέ να φαίνεται ότι ήταν οι πρώτοι». Αριστοκρατικό.

Περίπου στη 01.00 πμ στριμωχτήκαμε σε ένα από αυτά τα παλιά λονδρέζικα λεωφορεία για να πάμε στη δεξίωση. Όταν μπήκα μέσα στην αίθουσα, το “Can’t Get You Out Of My Head” έπαιζε και ο χώρος ήταν τυλιγμένος με κόκκινο μετάξι. Επισήμως η βραδιά μόλις είχε αρχίσει. Κάθισα στη γωνία με ένα μουστακαλή γκέι άνδρα που φορούσε ένα ολόλευκο κοστούμι, συζητούσε με τον στερεότυπο τρόπο των γκέι και είχε  μια συζήτηση για τον David Icke με ένα τύπο που βασικά ήταν ντυμένος σαν τον Jamiroquai.

Όπως ήμουν μεθυσμένη, στρίμωξα τον δήμαρχο Jonathan και τον ρώτησα ενοχλητικά πράγματα όπως «Επιτρέπεται να πας σε γκέι μπαρ εάν είσαι δήμαρχος;».  Περιέγραψε με μυστικοπάθεια τον εαυτό του ως «άτακτο Δήμαρχο» πριν ξεγλιστρήσει για να πάει να βγάλει έναν αυτοσχέδιο δεύτερο λόγο: «Απόψε γράψαμε γαμημένη ιστορία στο Κάμντεν. Ίσως το Ίσλινγκτον να μας νικήσει, αλλά είχαμε το πιο σέξι ζευγάρι!». Έπειτα ένας ανώριμος τύπος με αϊλάινερ μου έδειξε πώς να χορεύω σουίνγκ.

Περίπου στις 4 το πρωί, δεχόμενη επί ώρες την ερώτηση εάν θα έπρεπε να πίνω εν ώρα εργασίας, ερεύνησα την αίθουσα. Οι συνάδελφοι του Sean χόρευαν κυκλικά, 40+ άνδρες έβγαιναν έξω για να κάνουν τσιγαριλίκι και η κουμπάρα έλεγε μεθυσμένη στον Sean και τον Sinclair «Ποτέ μην είσαι αυτός ο οποίος φοβάται να δείξει την αγάπη του περισσότερο».

Τελικά, ήταν λίγο πολύ ίδιος με οποιοδήποτε γάμο, ομοφυλόφιλων ή ετεροφυλόφιλων.

http://www.vice.com/gr/read/prwtos-gamos-gay-sto-londino