Η Αθήνα της ξενοφοβίας και του φασισμού μέσα από τα μάτια του Πάνου Κούτρα - Τον χαρακτηρίζουν «Έλληνα Πέδρο Αλβοδόβαρ» - Εξαιρετικές ερμηνείες και σκηνές που «απογειώνουν» το θεατή
Ο Πάνος Κούτρας και η «Xenia» μας έβγαλαν ασπροπρόσωπους. Δηλαδή, ένας δεκαεξάχρονος ελληνο-αλβανός γκέι, αποκαλύπτει το αληθινό πρόσωπο της σημερινής Ελλάδας. Η φιλοξενία μεταλλάχθηκε σε μια απέραντη και αχαλίνωτη ξενοφοβία!Με επιτυχία η πρώτη, σημερινή προβολή της ταινίας «Xenia» στο παράλληλο πρόγραμμα «Ενα κάποιο βλέμμα». Και γιατί εκεί, παρακαλώ, μεσιέ Φρεμό; Κάλλιστα θα μπορούσε να προβληθεί στο διαγωνιστικό πρόγραμμα. Σαφώς ανώτερη από κάμποσες «μακακίες» που είδα μέχρι σήμερα. Anyway.
Το στόρι ρεαλιστικό, σουρεαλιστικό και αλληγορικό. Ο δεκαεξάχρονος γκέι με το όνομα Ντάνι, παρέα με τον straight αδελφό του Όντι (Οδυσσέας), πορεύονται από Κρήτη προς Θεσσαλονίκη. Με προορισμό να βρουν τον άθλιο πατέρα τους -έλληνας φυσικά- που τους παράτησε όταν ήταν μικρά.
Στη μνήμη τους «καρφωμένη» η νεκρή μητέρα τους. Τραγουδίστρια κλασικής μουσικής, που κατέληξε σε ελληνικό καμπαρέ β' διαλογής. Στα όνειρά τους, η Ιταλίδα τραγουδίστρια του '80, Πάτι Πράβο, καθώς και μερικά από τα τραγούδια της. Όπως ας πούμε το «Tutt' al Piou» και η «Bambola». Στόχος να λυτρωθούν από την απώλεια, την εγκατάλειψη και την περιφρόνηση!
Στο δρόμο τους πέφτουν πάνω σε χρυσαυγίτες, πλακώνονται με συμμορίες Αλβανών, πυροβολούν, καταλήγουν στην παρανομία, στεγάζονται προσωρινά σε εγκαταλειμμένο «Xenia» και στο τέλος ο Ντάνι, ο πιο θαρραλέος, χτυπάει το κουδούνι βιλάρας στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης και λέει σε μια ευυηπόληπτη κυρία: «Ψάχνω τον άντρα σας, τον κύριο Λευτέρη Χριστόπουλο, είναι ο πατέρας μου»!
Η Αθήνα κολυμπάει μέσα στην ξενοφοβία και το φασισμό. Οι νεόπλουτοι έκαναν περιουσία, πουλώντας νταβατζιλίκι και ασελγώντας πάνω στα κορμιά λαθρομεταναστριών. Οι νεοέλληνες φοράνε «φουστάνια». Και άκρα του τάφου σιωπή!
Μοναδικός, αληθινός ήρωας, μάγκας με τα όλα του, που αψηφάει τους κινδύνους και με θράσος αναζητάει την αλήθεια, είναι ένας κραγμένος, δεκαεξάχρονος μισοέλληνας, μισοαλβανός γκέι! Ενα παιδί με γλειφιτζούρι στο στόμα, με όνειρα να μιμηθεί την Πάτι Πράβο, με ένα ψεύτικο κουνελάκι στην τσάντα του, με βαμμένα κίτρινα μαλλιά και με περίστροφο στο χέρι! Σα να λέει, «πούστηδες σας έφαγα»!
Οι ρυθμοί σφιχτοί, το σενάριο στρωτό, μερικές σκηνές απογειώνουν το θεατή και οι ερμηνείες εξαιρετικές, Ιδιαιτέρως των αλβανών Κώστα Νικούλι (Ντάνι) και Νίκου Γκέλια (Οδυσσέας, όνομα συμβολικό κι αυτό). Ακόμα Αγγελος Παπαδημητρίου, Ρομάνα Λόμπαχ (υποδύεται νεαρή από Ουκρανία), Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου και Γιάννης Στάνκογλου
Λένε ότι ο σκηνοθέτης είναι ο έλληνας Πέδρο Αλμοδόβαρ. Λάθος! Είναι ο Πάνος Κούτρας. That' s all!
Δεν έχει να κάνει μόνο με το ότι είναι η μόνη Ελληνική ταινία στο φεστιβάλ. Το «Xenia» του Πάνου Χ. Κούτρα είναι και μια από τις καλύτερες.
Δεν έχει να κάνει με κανενός είδους τοπικισμό ή περηφάνια, αφού και εφημερίδες όπως η Liberation ή έντυπα όπως το Hollywood Reporter έγραψαν ήδη εξαιρετικές κριτικές για το φιλμ, μα μόνο με το γεγονός ότι το «Xenia» του Κούτρα είναι απλά μια εξαιρετική ταινία. Είναι ενδιαφέρον να βλέπεις σε μια ταινία όλα τα στοιχεία της δουλειάς ενός σκηνοθέτη από το camp της «Επίθεσης του Γιγαντιαίου Μουσακά», μέχρι το υπέροχο μελόδραμα της «Στρέλλας» να βρίσκουν την σωστή τους θέση, τις ακριβείς δόσεις τον λόγο ύπαρξής τους σε ένα φιλμ που είναι με διαφορά το πιο ώριμο, ολοκληρωμένο και γοητευτικό του σκηνοθέτη.
Η ιστορία του, ένα road movie ενηλικίωσης διασχίζει την Ελλάδα του σήμερα και στην πορεία την απεικονίζει με τον πιο ακριβή τρόπο αναγνωρίζοντας την ομορφιά και την ασχήμια της, την φτήνια και την ποίησή της. Η Ακρόπολη μέσα από μια θάλασσα κεραίες στις κορυφές των αθηναϊκών πολυκατοικιών, τα φτηνά σκυλάδικα της επαρχίας, τα ερείπια ενός πιο γοητευτικού παρελθόντος, η παραμυθένια φύση μιας ακροποταμιάς. Και φυσικά οι άνθρωποι της, τους οποίους το φιλμ ακτινογραφεί διαπεραστικά. Αυτοί που ο Οντι (Οδυσσέας αν θες να το χρησιμοποιήσεις ολόκληρο) κι ο Ντάνιελ συναντάνε στο ταξίδι τους και πάνω απ΄όλα οι ίδιοι, δυο όχι επίσημα Έλληνες, αν και γεννημένοι σε αυτή τη χώρα, ξένοι παντού, ή ίσως παντού σαν στο σπίτι τους.
Σε μια εποχή που η χώρα του Ξένιου Δία μοιάζει πιο αφιλόξενη κι εχθρική από ποτέ το φιλμ του Κούτρα μας θυμίζει κάτι απλό μα απόλυτα σημαντικό. Οι άνθρωποι δεν είναι η εθνικότητα, το φύλο, η σεξουαλικότητα, η κοινωνική τους επιδερμίδα, Ελλάδα δεν είναι οι άντρες με τα μαύρα μπλουζάκια και την ακόμη πιο μαύρη καρδιά. Ελλάδα σήμερα είναι η ταινία του Κούτρα, και η δουλειά όλων όσων δοκιμάζουν να συνεχίσουν να κρατάνε έναν φακό απέναντι στο σκοτάδι. Ελλάδα ήταν η χθεσινή βραδιά στην γεμάτη αίθουσα Ντεμπισί του φεστιβάλ των Καννών όπου περισσότεροι από χίλιοι άνθρωποι δεν σταμάτησαν να χειροκροτούν για δέκα σχεδόν λεπτά.
Αυτή τουλάχιστον, είναι η Ελλάδα στην οποία ελπίζουμε. Και ευτυχώς υπάρχει. Ακόμη κι είναι μόνο στην οθόνη του σινεμά...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Εδώ σχολιάζεις εσύ - Comment Here
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.