Pussy Riot σε διάφορες πόλεις του κόσμου και στο Φεμινιστικό Κέντρο την Τετάρτη 12/12

Φίλες,

Mετά από εισήγηση που έκανε στη Λεσβιακή Ομάδα Αθήνας η Τζούλια,

ρωσίδα ακτιβίστρια που ζει στο Βερολίνο, συμφωνήσαμε να συντονιστούμε

με τους ανθρώπους που θα μαζευτούν την Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου

σε διάφορες πόλεις του πλανήτη, σε μια βραδιά ανάγνωσης και αλληλεγγύης

προς τις αγωνίστριες Πούσι Ράιοτ (Pussy Riot: Η εξέγερση του μουνιού) και όλων προς όλ@ς.

Είμαστε καλεσμένες λοιπόν την Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου στις 7 το απόγευμα στο Φεμινιστικό Κέντρο,

Ερεσού 12, για να διαβάσουμε και να ακούσουμε κείμενα από τα τραγούδια και τη σκέψη των Πούσι Ράιοτ. 


Σας περιμένουμε,
Λεσβιακή Ομάδα Αθήνας

Μπορείτε να δείτε εδώ http://bambuser.com/v/3222549 τη Χριστίνα-Αντουανέτα να απαγγέλει τους στίχους του τραγουδιού Βότκα Κροπότκιν των Πούσι Ράιοτ την Τετάρτη στο Φεμινιστικό Κέντρο Αθήνας.

Yekaterina Samutsevich: Καταληκτική δήλωση στη δίκη των Pussy Riot.

Στην καταληκτική δήλωσή του, ο κατηγορούμενος αναμένεται να μετανοήσει, να εκφράσει τη λύπη για τις πράξεις του ή να απαριθμήσει ελαφρυντικά. Στην περίπτωσή μου, όπως και στην περίπτωση των συναδέλφων μου στο συγκρότημα, αυτό είναι εντελώς περιττό. Αντ' αυτού, θέλω να εκφράσω τις σκέψεις μου σχετικά με τους λόγους που κρύβονται πίσω από αυτό που έχει συμβεί σε εμάς.
Το ότι ο καθεδρικός ναός του Χριστού Σωτήρα είχε γίνει ένα σημαντικό σύμβολο στην πολιτική στρατηγική των αρχών έγινε σαφές σε πολλούς σκεπτόμενους ανθρώπους όταν ο πρώην [KGB] συνάδελφος του Βλαντιμίρ Πούτιν Kirill Gundyayev ανέλαβε ως επικεφαλής της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Μετά από αυτό, ο καθεδρικός ναός του Χριστού Σωτήρα άρχισε να χρησιμοποιείται ανοιχτά ως ένα φανταχτερό σκηνικό για την πολιτική των δυνάμεων ασφαλείας, οι οποίες είναι η κύρια πηγή εξουσίας [στη Ρωσία].

Γιατί ο Πούτιν αισθάνεται την ανάγκη να εκμεταλλευτεί την ορθόδοξη θρησκεία και την αισθητική της; Στο κάτω κάτω, θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιήσει τα δικά του, πολύ πιο κοσμικά εργαλεία εξουσίας - για παράδειγμα, τις υπό κρατικό έλεγχο εταιρείες ή το απειλητικό σύστημα της αστυνομίας ή το υπάκουο δικαστικό σύστημα. Μπορεί να είναι ότι οι σκληρές, αποτυχημένες πολιτικές της κυβέρνησης Πούτιν, το περιστατικό με το υποβρύχιο Κουρσκ, οι βομβαρδισμοί αμάχων στο φως της ημέρας και άλλες δυσάρεστες στιγμές στην πολιτική καριέρα του τον ανάγκασαν να αναλογιστεί το γεγονός ότι ήταν καιρός να παραιτηθεί. Ότι, διαφορετικά, οι πολίτες της Ρωσίας θα τον βοηθήσουν να το κάνει. Προφανώς, ήταν τότε που ένιωσε την ανάγκη για πιο πειστικές, υπερβατικές εγγυήσεις της μακράς θητείας του στην κορυφή της εξουσίας. Ήταν τότε που χρειάστηκε να κάνει χρήση της αισθητικής της ορθόδοξης θρησκείας, η οποία συνδέεται ιστορικά με την περίοδο ακμής της αυτοκρατορικής Ρωσίας, όπου η εξουσία δεν ήρθε από γήινες εκδηλώσεις, όπως δημοκρατικές εκλογές και την κοινωνία των πολιτών, αλλά και από τον ίδιο τον Θεό.
Πώς το κατάφερε όμως αυτό; Στο τέλος τέλος, έχουμε ακόμα ένα κοσμικό κράτος, και οποιαδήποτε διασταύρωση του θρησκευτικού και πολιτικού τομέα θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί με αυστηρότητα από μια κοινωνία σε επαγρύπνηση και με κριτικό πνεύμα. Έτσι δεν είναι; Εδώ, προφανώς, οι αρχές εκμεταλλεύτηκαν ένα ορισμένο έλλειμμα της ορθόδοξης αισθητικής κατά τη σοβιετική εποχή, όταν η Ορθόδοξη θρησκεία είχε μια αύρα της χαμένης ιστορίας, κάτι που είχε συντριβεί και καταστραφεί από το σοβιετικό ολοκληρωτικό καθεστώς και ως εκ τούτου ήταν μια κουλτούρα αντιπολίτευσης. Οι αρχές αποφάσισαν να οικειοποιηθούν αυτή την ιστορική επίδραση της απώλειας και να παρουσιάσουν ένα νέο πολιτικό σχέδιο για να αποκαταστήσουν τις χαμένες πνευματικές αξίες της Ρωσίας, ένα έργο που λίγο έχει να κάνει με πραγματικό ενδιαφέρον για τη διατήρηση της ιστορίας και του πολιτισμού της Ρωσικής Ορθοδοξίας.

Ήταν επίσης αρκετά λογικό ότι η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, δεδομένης των μακρόχρονων μυστικιστικών της δεσμών με την εξουσία, εμφανίστηκε ως κύριος εκφραστής του έργου στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αποφασίστηκε ότι, σε αντίθεση με τη σοβιετική εποχή, όταν η εκκλησία ήταν αντίθετη στη βιαιότητα των αρχών προς την ίδια την ιστορία, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία θα πρέπει να αντιμετωπίσει τώρα όλες τις ολέθριες εκφάνσεις της σύγχρονης μαζικής κουλτούρας, συμπεριλαμβανόμενης και της έννοιας της διαφορετικότητας και της ανοχής.
Η εφαρμογή αυτού του πολύ ενδιαφέροντος πολιτικού εγχειρήματος απαίτησε σημαντικές ποσότητες επαγγελματικού φωτισμού και εξοπλισμού βίντεο, τηλεοπτικού χρόνου στα εθνικά κανάλια για πολύωρες ζωντανές μεταδόσεις και πολλά πλάνα φόντου για ηθικά και δεοντολογικά εποικοδομητικές ειδήσεις, όπου παρουσιάζονταν καλά δομημένες ομιλίες του Πατριάρχη, βοηθώντας έτσι στην πραγματικότητα τους πιστούς να κάνουν τη σωστή πολιτική επιλογή κατά την προεκλογική περίοδο. Επιπλέον, τα γυρίσματα πρέπει να συνεχιστούν. Οι απαραίτητες εικόνες πρέπει να χαραχτούν στη μνήμη του λαού και να ενημερώνονται συνεχώς. Θα πρέπει να δημιουργήσουν την εντύπωση του φυσικού, του σταθερού και του υποχρεωτικού.

Η ξαφνική μουσική μας εμφάνιση στον καθεδρικό ναό του Χριστού Σωτήρος με το τραγούδι "Μητέρα του Θεού, διώξε τον Πούτιν" παραβίασε την ακεραιότητα της εικόνας των μέσων ενημέρωσης που οι αρχές είχαν ξοδέψει τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα για να δημιουργήσουν και  αποκάλυψε την αναλήθεια. Στην απόδοσή μας τολμήσαμε, χωρίς την ευλογία του Πατριάρχη, να ενώσουμε την οπτική απεικόνιση του ορθόδοξου πολιτισμού και της κουλτούρας διαμαρτυρίας, υπονοώντας έτσι στους έξυπνους ανθρώπους ότι η ορθόδοξη κουλτούρα δεν ανήκει μόνο στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, τον Πατριάρχη και τον Πούτιν, αλλά θα μπορούσε επίσης να συμμαχήσει με την εξέγερση των πολιτών και το πνεύμα της διαμαρτυρίας στη Ρωσία.
Ίσως οι δυσάρεστες, εκτεταμένες επιπτώσεις στα μέσα επικοινωνίας από την εισβολή μας μέσα στο ναό ήταν μια έκπληξη για τις ίδιες τις αρχές. Στην αρχή, προσπάθησαν να παρουσιάσουν τη δράση μας ως φάρσα από άκαρδους, στρατευμένους άθεους. Αυτό ήταν ένα σοβαρό σφάλμα από την πλευρά τους, γιατί μέχρι τότε είμασταν ήδη γνωστές ως ένα φεμινιστικό πανκ συγκρότημα κατά του Πούτιν που πραγματοποιούσε μηντιακές επιθέσεις στα μεγάλα πολιτικά σύμβολα της χώρας.
Στο τέλος, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις μη αναστρέψιμες πολιτικές και συμβολικές απώλειες που προκλήθηκαν από την αθώα δημιουργικότητά μας, οι αρχές αποφάσισαν να προστατεύσουν τους πολίτες από εμάς και τον αντικομφορμιστικό τρόπο σκέψης μας. Έτσι έληξαν την περίπλοκη πανκ περιπέτειά μας στον καθεδρικό ναό του Χριστού Σωτήρος.

Τώρα έχω ανάμεικτα συναισθήματα για αυτή τη δίκη. Από τη μία, περιμένουμε μια καταδικαστική απόφαση. Σε σύγκριση με τη δικαστική μηχανή, είμαστε ανύπαρκτες και έχουμε χάσει. Από την άλλη, έχουμε κερδίσει. Όλος ο κόσμος βλέπει τώρα ότι η ποινική υπόθεση εναντίον μας είναι κατασκευασμένη. Το σύστημα δεν μπορεί να κρύψει την καταπιεστική φύση αυτής της δίκης. Για άλλη μια φορά, ο κόσμος βλέπει τη Ρωσία με διαφορετικό τρόπο από τον τρόπο που ο Πούτιν προσπαθεί να παρουσιάσει στις καθημερινές διεθνείς συναντήσεις του. Προφανώς, κανένα από τα βήματα που ο Πούτιν υποσχέθηκε να λάβει προς τη θέσπιση του κράτους δικαίου δεν έχει ληφθεί. Κι η δήλωσή του ότι το δικαστήριο θα είναι αντικειμενικό και θα δώσει μια δίκαιη ετυμηγορία είναι ακόμα μια εξαπάτηση ολόκληρης της χώρας και της διεθνούς κοινότητας. Αυτά. Σας ευχαριστώ.

Yekaterina Samutsevich, κατηγορούμενη στην ποινική υπόθεση εναντίον του punk συγκροτήματος Pussy Riot