http://www.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fsarantakos.wordpress.com%2F2013%2F02%2F14%2Fgayvalentino%2F%23comment-158928&h=jAQEczJzO
καλημέρα. κάποιες σκέψεις μου.
διάβασα κι εγώ αυτό το άρθρο του Σαραντάκου. δε μου άρεσε ο τιτλος. να παντρεύονται οι ομοφυλόφιλοι; και ποιος είσαι που θα απαντήσεις εσύ; αλλά τέλος πάντων, επειδή γενικώς διαβάζω αυτά που γράφει, σχετικά συχνά, θεωρώ ότι είναι μια καλή φωνή, σκέφτεται, αναλύει, έχει επιχειρήματα. ήμουν σίγουρη ότι το άρθρο του θα είναι γενικά σε μια κατεύθυνση υποστήριξης των λοατ δικαιωμάτων. και από μια άποψη είναι.
όμως, κατεβαίνοντας τις γραμμές του κειμένου έπεσα πάνω σ' αυτά
Εντάξει ο γάμος, θα πείτε, αλλά με τα παιδιά το πράγμα αλλάζει και δεν υπάρχει ενιαία στάση. Στη Γαλλία, ας πούμε, απαγορεύεται ρητά η δυνατότητα χρήσης παρένθετης μητέρας ώστε τα ζευγάρια ομοφυλοφίλων ανδρών να αποκτούν “δικά τους” παιδιά με τον τρόπο αυτό, γιατί θεωρείται “εμπόριο μήτρας” (πληθυντικό θέλει εδώ, αλλά δεν τον αντέχω). Μάλλον συμφωνώ με την άποψη αυτή. Πολλοί διαφωνούν και με την υιοθεσία γενικώς από ομόφυλα ζευγάρια, και λένε, αρκετοί από αυτούς καλόπιστα, ότι τα παιδιά, για να μεγαλώσουν ομαλά, πρέπει να έχουν έναν μπαμπά και μία μαμά και ότι δεν έχουν μελετηθεί οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις που θα είχε στην κοινωνία μια τέτοια μορφή ομοφυλογονικής (να το πούμε έτσι;) οικογένειας.
Κάποτε έλεγα κι εγώ το ίδιο, ωστόσο έχω αλλάξει γνώμη. Καταρχάς, ας ησυχάσουν οι συντηρητικοί, οι ομοφυλόφιλοι δεν πολλαπλασιάζονται έτσι, τα παιδιά των ομοφυλοτέτοιων οικογενειών δεν θα έχουν ομοερωτικό προσανατολισμό σε πολύ διαφορετικό ποσοστό από τα άλλα παιδιά. Δεύτερον, αναγνωρίζω βέβαια ότι δεν έχουν γίνει μελέτες σε βάθος χρόνου, αλλά οι άνθρωποι δεν είναι δροσόφιλες, μια μελέτη θα διαρκούσε κάμποσες δεκαετίες ή και αιώνες αν θέλαμε να την κάνουμε με όλους τους κανόνες της τέχνης. Όμως, αγαπητοί μου, εδώ έχουμε δεχτεί αδιαμαρτύρητα να τρώμε μεταλλαγμένα και να σηκώνουμε κεραίες κινητής τηλεφωνίας στις ταράτσες μας, πράγματα που επηρεάζουν ολόκληρη την κοινωνία, χωρίς καμιάν απολύτως μακρόπνοη μελέτη, και θα εξαντλήσουμε την προφυλακτικότητά μας (αν υπάρχει αυτή η λέξη) σε μια μειονότητα, και μάλιστα για ένα θέμα που στην πράξη αφορά ένα πολύ μικρό ποσοστό της κοινωνίας; Υποκριτικό το βρίσκω. Κι έπειτα, είναι τάχα όλα ανέφελα στις συμβατικές ετεροτέτοιες οικογένειες; Κι αν το ιδανικό μοντέλο είναι “ένας μπαμπάς και μία μαμά”, τότε ήδη δεν το τηρούμε, αφού πάρα πολλά παιδιά μεγαλώνουν σε μονογονικές οικογένειες. Το παιδί κυρίως θέλει αγάπη και στοργή, και αυτήν μπορεί να τη βρει εξίσου καλά σε ένα ετερόφυλο ζευγάρι γονέων όσο και σε ένα ομόφυλο.
Και σκέφτομαι πόσο εύκολα διατρέχει η ομοφοβία τον λόγο ακόμη και αυτών με τις καλύτερες προθέσεις. Ο τρόπος του Σαραντάκου να υποστηρίξει το δικαίωμα των λεσβιών και των γκέι στην οικογένεια είναι βαθιά προβληματικός:
1. Χρειάζεται να καθησυχάσει τους αναγνώστες του ότι τα παιδιά των γκέι οικογενειων δεν φαίνεται να γίνονται γκέι σε μαγαλύτερο ποσοστό από αυτά των ετερο οικογενειών. Κι αν φαινόταν το αντίθετο δλδ; Τι θα σήμαινε αυτό;
2. Ότι ακόμη κι αν είναι λάθος αυτό (οι έρευνες δεν είναι ασφαλείς), δεν είναι κ τόσο τρομερό (δεν θα αλλοιώσει δα το είδος..;) αφού αφορά ένα "πολύ μικρό ποσοστό της κοινωνίας". Κι ας μην είμαστε λέει υποκριτές, τόσα κάνουμε που δεν ξέρουμε τις επιπτώσεις τους (τρώμε μεταλλαγμένα, βαζουμε κεραίες κινητής τηλεφωνίας), οι γκέι μας πείραξαν; πιθανόν μια μαλακία παραπάνω. θα δούμε στο μέλλον.
3. Όσο για το ιδανικό μοντέλο 'μαμά-μπαμπάς' (που δεν φαίνεται να το αμφισβητεί παρά τη δήλωση περί του αντιθέτου), ήδη δεν το τηρούμε, άρα (και για αυτό βασικά) ας είμαστε 'δίκαιοι' κ ας αφήσουμε κι αυτό το "μικρό ποσοστό" να έχει το δικό του μοντέλο...
Μετά απο όλα αυτά η τελευταία του πρόταση διαβάζεται σαν κακόγουστο αστείο...απογοητεύτηκα. τέλος πάντων.
ελένη
Ciao a tutti, siamo felici di annunciarvi la nascita a Bakersfield in California dei nostri due bimbi Delia e Filippo.
Sono nati il giorno di San Valentino mentre eravamo in volo sull'Oceano. Stanno bene e non vedono l'ora di conoscere i loro cuginett* arcobaleno.
Ringraziamo tutti quelli che ci hanno consigliato e supportato e arrivederci a presto.
Un abbraccio
Luca e Max
Μερικές φορές οι καλές προθέσεις χωρίς να το θέλουμε φέρνουν στην επιφάνεια εσωτερικευμένες και στερεοτυπικές θέσεις.
Η συζήτηση που έγινε στην λίστα της Λεσβιακής Ομάδας Αθήνας αλλά και στις "Οικογένειες Ουράνιο Τόξο" έδειξε ότι σαφώς και δεν υπήρχε πρόθεση να γραφτεί ένα ομοφοβικό κείμενο για τους ΛΟΑΤ αλλά να ανοίξει κάπως ο διάλογος σε ευρύτερο κοινωνικό επίπεδο. Δυστυχώς η πλήρως ετεροκανονική μας κοινωνία δεν βοηθάει να δούμε που είναι η εσωτερικευμένη ομοφοβία μας και πως ο λόγος γίνεται ομοφοβικός χωρίς καλά -καλά να το καταλάβουμε. Την άποψη της Ελένης την συμμερίζονται αρκετ@ και βεβαίως υπάρχουν και αυτ@ που συμφωνούν ότι οι αλλαγές γίνονται με βήματα αργά.
Πολλά από τα 405 σχόλια στο κείμενό σας ήταν άκρως ομοφοβικά και το γνωρίζεται κι εσείς ο ίδιος. Άλλα ήταν ανεκτικά του τύπου: "ας κάνουν κι αυτοί ένα γάμο να δουν τη γλύκα" και κάποια κατέδειξαν το αυτονόητο: ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν πρέπει να αποτελούν αιτήματα για διεκδίκηση από τις μειονότητες αλλά να ανήκουν εξίσου και σε όλους δικαιωματικά.
Από μόνος του ο τίτλος του κειμένου σας κρύβει ομοφοβικό περιεχόμενο (που δεν σας το καταλογίζω ως εσκεμμένο, αντιθέτως) αλλά δεν ήρθε ποτέ κανένας ετερόφυλος να με ρωτήσει αν του δίνω την άδεια να παντρευτεί ούτε με ρώτησε ποτέ κανείς αν του επιτρέπω να κάνει και να μεγαλώσει παιδιά. Ο κάθε ετερόφυλος αποφάσισε μόνος του χωρίς την συγκατάθεσή μου αν θα προβεί ή όχι σε μια από τις παραπάνω ενέργειες.Εγώ γιατί να πρέπει να ζητήσω την άδεια;
Σχετικά με το θέμα των παιδιών που μεγαλώνουν σε ομογονεϊκές οικογένειες θα ήθελα να σας επισημάνω:
1.Η ορολογίας σας ως "τα παιδιά των ομοφυλοτέτοιων οικογενειών" μόνο ως ομοφοβική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, εμένα μου φέρνει στο μυαλό την έκφραση "τοιούτος" που χρησιμοποιούσαν προ αμνημονεύτων ετών για να μην "λερώσουν το στόμα τους" με λέξεις όπως ομοφυλόφιλος και εάν το "ομογονεϊκών" σας μοιάζει νεολογισμός βρείτε εσείς κάποιον όρο που να σας κάνει αλλά που να μην είναι τόσο προσβλητικός.
2.Δεν κατανοώ την ανάγκη να αποδειχτεί με μελέτες ότι δεν γίνονται τα παιδιά μας ομοφυλόφιλα σε μεγαλύτερο ποσοστό από ότι γίνονται τα παιδιά των ετερόφυλων. Νομίζω ότι ο κάθε γονιός θα έπρεπε να έχει στο νούμερο ένα των επιδιώξεών του να μεγαλώσει ευτυχισμένα παιδιά και να στηρίξει τις επιλογές τους, Οι περισσότεροι στην ΛΟΑΤ κοινότητα μεγάλωσαν σε πυρηνικές ετερόφυλες οικογένειες.Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; ότι οι ετερόφυλοι γονείς σπρώχνουν τα παιδιά τους στην ομοφυλοφιλία;
3.Πολλοί αποδέχτηκαν την ομοφυλοφιλία τους αφού είχαν περάσει ένα διάστημα ως "ετερόφυλοι" δημιουργώντας μια "κανονική" (όπως θα έλεγαν κάποιοι αναγνώστες και σχολιαστές σας) οικογένεια. Τι έπρεπε λοιπόν να γίνει μετά; Να αφήσουν τα παιδιά τους να ζουν μέσα στο ψέμα; Να κρύβουν την ζωή τους σαν να όφειλαν να ντρέπονται γι' αυτήν; Προσωπικά θα ντρεπόμουν αν έλεγα ψέματα στα παιδιά μου αφού πιστεύω ότι οι ανθρώπινες σχέσεις πρέπει να στηρίζονται στην ειλικρίνεια.
4.Χιουμοριστικές προτάσεις αναγνωστών-σχολιαστών του τύπου: "ένα ζευγάρι λεσβιών και ένα ζευγάρι gay αντρών να παντρευτούν σε σχήμα χιαστή" δοκιμάστηκαν κατά το παρελθόν από κάποιους που δεν άντεξαν να υπερασπιστούν τη ζωή τους και οδήγησε σε πλήθος λευκών γάμων. Μόνο όσοι το επέλεξαν θα μπορούσαν να μας πουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του σχήματος αυτού αλλά προσωπικά δεν το επέλεξα. γιατί δεν θεωρώ την "ντουλάπα" χώρο για να ζω αλλά απλώς χώρο για να αποθηκεύω τα ρούχα μου.
5Το δικαίωμα στην γονεϊκότητα γιατί θα πρέπει να αφορά μόνο τους ομοφυλόφιλους; Αν υπήρχε νόμος που να ορίζει ποιοι είναι "ικανοί" να γίνουν γονείς και αφορούσε το σύνολο των ατόμων μιας κοινωνίας δεν θα είχα καμία αντίρρηση να περάσω από τις αντίστοιχες εξετάσεις αλλά αφού ο κάθε ετερόφυλος χωρίς καμιά πιστοποίηση και κανέναν έλεγχο μπορεί να γίνει γονιός γιατί να μην μπορώ εγώ;
6. Το δικαίωμα στην υιοθεσία επίσης έχει πολλά θέματα για συζήτηση: Ποιοι υιοθετούν; ποια παιδιά είναι προς υιοθεσία; ποια είναι τα κριτήρια ώστε μια οικογένεια να κριθεί κατάλληλη για να υιοθετήσει ένα παιδί; Έχω την εντύπωση ότι κυρίως οικονομικά κριτήρια καθορίζουν το ζήτημα της υιοθεσίας-μπορεί και να κάνω λάθος αλλά δεν το έχω εξετάσει το θέμα και δεν το έκανα γιατί γνωρίζοντας ήδη ότι ετερόφυλα ζευγάρια περιμένουν πάνω από 10 χρόνια για να μπορέσουν να υιοθετήσουν ένα παιδί που το παράτησαν στα αζήτητα οι βιολογικοί του γονείς θεώρησα ότι δεν υπάρχει λόγος να μπω σε αυτήν την διαδικασία. Αν μου δίνονταν η δυνατότητα να υιοθετήσω κάποιο παιδί και να μην το αφήσω να μεγαλώσει σε ιδρυματικές συνθήκες θα το έκανα με χαρά ακόμα και τώρα που μεγαλώνω τα δικά μου βιολογικά παιδιά και που το θέμα της υιοθεσίας με ενδιαφέρει κυρίως ως προς το δικαίωμα και τη δυνατότητα να υιοθετήσει αυτά τα παιδιά η σύντροφός μου αφού τα μεγαλώνουμε μαζί.
7. Τα "καημένα τα παιδιά" που θα πρέπει να υπερασπιστούν τις επιλογές μου στο σχολείο και που εγώ από "εγωιστικά" καθαρά λόγους τα έφερα στον κόσμο χωρίς να τα νοιαστώ καθόλου, εμένα μια χαρά ευτυχισμένα παιδιά μου φαίνονται. Έχουν δύο γονείς που τα αγαπούν και τα φροντίζουν και δεν τους λείπει το "αντρικό πρότυπο" αφού υπάρχει παντού γύρω τους. Δεν τους λείπει ο «πατέρας» γιατί απλώς δεν είχαν ποτέ. Σου λείπει ότι είχες κάποτε και το χάνεις. Όταν αποφάσισα να κάνω παιδί «εγωιστικά» (όπως όλοι υποθέτω) και μετά από πολλή σκέψη ήξερα πως η ζωή του δεν θα ήταν και πολύ εύκολη. Όμως ποιου παιδιού η ζωή είναι εύκολη; Πόσα προβλήματα αντιμετωπίζουν ΟΛΑ τα παιδιά από όποια οικογένεια και αν προέρχονται; Άλλα λιγότερα και άλλα περισσότερα όμως όλα κάτι αντιμετωπίζουν. Ακόμα και ένα ζευγάρι γυαλιά μπορεί να είναι πρόβλημα για ένα παιδί όταν όλοι οι γύρω του δεν είναι μύωπες. Άλλωστε αν ακολουθούσαν αυτήν τη λογική δεν θα έμεναν και πολλοί για να κάνουν παιδιά: π.χ. οι αριστεροί που μερικά χρόνια πριν τελούσαν υπό διωγμό δεν θα έπρεπε να κάνουν παιδιά για να μην τα βάλουν στη διαδικασία να υπερασπιστούν τους γονείς τους και την ιδεολογία τους. Οι Εβραίοι πάλι στην ναζιστική Γερμανία πόσο εγωιστές ήταν που έκαναν παιδιά; Ακόμα οι μετανάστες σήμερα στην Ελλάδα πόσο εγωιστικά σκέφτονται να φέρνουν στον κόσμο παιδιά με την Χρυσή Αυγή να παραμονεύει; Αλλά και όλοι οι άνθρωποι σε ολόκληρο τον πλανήτη πόσο εγωιστές είναι να φέρνουν παιδιά σε ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ όπως ακριβώς είναι αυτός ο κόσμος και με όλα τα αρνητικά που μπορούμε να του προσάψουμε; Τόσο εγωιστικά το σκέφτηκα κι εγώ όσο και όλοι οι παραπάνω.
Θεωρώ πως το ζητούμενο δεν είναι αν πρέπει ή δεν πρέπει να κάνουμε παιδιά αλλά πως θα κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο για τα παιδιά μας και για τα παιδιά όλου του κόσμου.
Στρελλα
καλημέρα. κάποιες σκέψεις μου.
διάβασα κι εγώ αυτό το άρθρο του Σαραντάκου. δε μου άρεσε ο τιτλος. να παντρεύονται οι ομοφυλόφιλοι; και ποιος είσαι που θα απαντήσεις εσύ; αλλά τέλος πάντων, επειδή γενικώς διαβάζω αυτά που γράφει, σχετικά συχνά, θεωρώ ότι είναι μια καλή φωνή, σκέφτεται, αναλύει, έχει επιχειρήματα. ήμουν σίγουρη ότι το άρθρο του θα είναι γενικά σε μια κατεύθυνση υποστήριξης των λοατ δικαιωμάτων. και από μια άποψη είναι.
όμως, κατεβαίνοντας τις γραμμές του κειμένου έπεσα πάνω σ' αυτά
Εντάξει ο γάμος, θα πείτε, αλλά με τα παιδιά το πράγμα αλλάζει και δεν υπάρχει ενιαία στάση. Στη Γαλλία, ας πούμε, απαγορεύεται ρητά η δυνατότητα χρήσης παρένθετης μητέρας ώστε τα ζευγάρια ομοφυλοφίλων ανδρών να αποκτούν “δικά τους” παιδιά με τον τρόπο αυτό, γιατί θεωρείται “εμπόριο μήτρας” (πληθυντικό θέλει εδώ, αλλά δεν τον αντέχω). Μάλλον συμφωνώ με την άποψη αυτή. Πολλοί διαφωνούν και με την υιοθεσία γενικώς από ομόφυλα ζευγάρια, και λένε, αρκετοί από αυτούς καλόπιστα, ότι τα παιδιά, για να μεγαλώσουν ομαλά, πρέπει να έχουν έναν μπαμπά και μία μαμά και ότι δεν έχουν μελετηθεί οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις που θα είχε στην κοινωνία μια τέτοια μορφή ομοφυλογονικής (να το πούμε έτσι;) οικογένειας.
Κάποτε έλεγα κι εγώ το ίδιο, ωστόσο έχω αλλάξει γνώμη. Καταρχάς, ας ησυχάσουν οι συντηρητικοί, οι ομοφυλόφιλοι δεν πολλαπλασιάζονται έτσι, τα παιδιά των ομοφυλοτέτοιων οικογενειών δεν θα έχουν ομοερωτικό προσανατολισμό σε πολύ διαφορετικό ποσοστό από τα άλλα παιδιά. Δεύτερον, αναγνωρίζω βέβαια ότι δεν έχουν γίνει μελέτες σε βάθος χρόνου, αλλά οι άνθρωποι δεν είναι δροσόφιλες, μια μελέτη θα διαρκούσε κάμποσες δεκαετίες ή και αιώνες αν θέλαμε να την κάνουμε με όλους τους κανόνες της τέχνης. Όμως, αγαπητοί μου, εδώ έχουμε δεχτεί αδιαμαρτύρητα να τρώμε μεταλλαγμένα και να σηκώνουμε κεραίες κινητής τηλεφωνίας στις ταράτσες μας, πράγματα που επηρεάζουν ολόκληρη την κοινωνία, χωρίς καμιάν απολύτως μακρόπνοη μελέτη, και θα εξαντλήσουμε την προφυλακτικότητά μας (αν υπάρχει αυτή η λέξη) σε μια μειονότητα, και μάλιστα για ένα θέμα που στην πράξη αφορά ένα πολύ μικρό ποσοστό της κοινωνίας; Υποκριτικό το βρίσκω. Κι έπειτα, είναι τάχα όλα ανέφελα στις συμβατικές ετεροτέτοιες οικογένειες; Κι αν το ιδανικό μοντέλο είναι “ένας μπαμπάς και μία μαμά”, τότε ήδη δεν το τηρούμε, αφού πάρα πολλά παιδιά μεγαλώνουν σε μονογονικές οικογένειες. Το παιδί κυρίως θέλει αγάπη και στοργή, και αυτήν μπορεί να τη βρει εξίσου καλά σε ένα ετερόφυλο ζευγάρι γονέων όσο και σε ένα ομόφυλο.
Και σκέφτομαι πόσο εύκολα διατρέχει η ομοφοβία τον λόγο ακόμη και αυτών με τις καλύτερες προθέσεις. Ο τρόπος του Σαραντάκου να υποστηρίξει το δικαίωμα των λεσβιών και των γκέι στην οικογένεια είναι βαθιά προβληματικός:
1. Χρειάζεται να καθησυχάσει τους αναγνώστες του ότι τα παιδιά των γκέι οικογενειων δεν φαίνεται να γίνονται γκέι σε μαγαλύτερο ποσοστό από αυτά των ετερο οικογενειών. Κι αν φαινόταν το αντίθετο δλδ; Τι θα σήμαινε αυτό;
2. Ότι ακόμη κι αν είναι λάθος αυτό (οι έρευνες δεν είναι ασφαλείς), δεν είναι κ τόσο τρομερό (δεν θα αλλοιώσει δα το είδος..;) αφού αφορά ένα "πολύ μικρό ποσοστό της κοινωνίας". Κι ας μην είμαστε λέει υποκριτές, τόσα κάνουμε που δεν ξέρουμε τις επιπτώσεις τους (τρώμε μεταλλαγμένα, βαζουμε κεραίες κινητής τηλεφωνίας), οι γκέι μας πείραξαν; πιθανόν μια μαλακία παραπάνω. θα δούμε στο μέλλον.
3. Όσο για το ιδανικό μοντέλο 'μαμά-μπαμπάς' (που δεν φαίνεται να το αμφισβητεί παρά τη δήλωση περί του αντιθέτου), ήδη δεν το τηρούμε, άρα (και για αυτό βασικά) ας είμαστε 'δίκαιοι' κ ας αφήσουμε κι αυτό το "μικρό ποσοστό" να έχει το δικό του μοντέλο...
Μετά απο όλα αυτά η τελευταία του πρόταση διαβάζεται σαν κακόγουστο αστείο...απογοητεύτηκα. τέλος πάντων.
ελένη
Ciao a tutti, siamo felici di annunciarvi la nascita a Bakersfield in California dei nostri due bimbi Delia e Filippo.
Sono nati il giorno di San Valentino mentre eravamo in volo sull'Oceano. Stanno bene e non vedono l'ora di conoscere i loro cuginett* arcobaleno.
Ringraziamo tutti quelli che ci hanno consigliato e supportato e arrivederci a presto.
Un abbraccio
Luca e Max
Μερικές φορές οι καλές προθέσεις χωρίς να το θέλουμε φέρνουν στην επιφάνεια εσωτερικευμένες και στερεοτυπικές θέσεις.
Η συζήτηση που έγινε στην λίστα της Λεσβιακής Ομάδας Αθήνας αλλά και στις "Οικογένειες Ουράνιο Τόξο" έδειξε ότι σαφώς και δεν υπήρχε πρόθεση να γραφτεί ένα ομοφοβικό κείμενο για τους ΛΟΑΤ αλλά να ανοίξει κάπως ο διάλογος σε ευρύτερο κοινωνικό επίπεδο. Δυστυχώς η πλήρως ετεροκανονική μας κοινωνία δεν βοηθάει να δούμε που είναι η εσωτερικευμένη ομοφοβία μας και πως ο λόγος γίνεται ομοφοβικός χωρίς καλά -καλά να το καταλάβουμε. Την άποψη της Ελένης την συμμερίζονται αρκετ@ και βεβαίως υπάρχουν και αυτ@ που συμφωνούν ότι οι αλλαγές γίνονται με βήματα αργά.
Πολλά από τα 405 σχόλια στο κείμενό σας ήταν άκρως ομοφοβικά και το γνωρίζεται κι εσείς ο ίδιος. Άλλα ήταν ανεκτικά του τύπου: "ας κάνουν κι αυτοί ένα γάμο να δουν τη γλύκα" και κάποια κατέδειξαν το αυτονόητο: ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν πρέπει να αποτελούν αιτήματα για διεκδίκηση από τις μειονότητες αλλά να ανήκουν εξίσου και σε όλους δικαιωματικά.
Από μόνος του ο τίτλος του κειμένου σας κρύβει ομοφοβικό περιεχόμενο (που δεν σας το καταλογίζω ως εσκεμμένο, αντιθέτως) αλλά δεν ήρθε ποτέ κανένας ετερόφυλος να με ρωτήσει αν του δίνω την άδεια να παντρευτεί ούτε με ρώτησε ποτέ κανείς αν του επιτρέπω να κάνει και να μεγαλώσει παιδιά. Ο κάθε ετερόφυλος αποφάσισε μόνος του χωρίς την συγκατάθεσή μου αν θα προβεί ή όχι σε μια από τις παραπάνω ενέργειες.Εγώ γιατί να πρέπει να ζητήσω την άδεια;
Σχετικά με το θέμα των παιδιών που μεγαλώνουν σε ομογονεϊκές οικογένειες θα ήθελα να σας επισημάνω:
1.Η ορολογίας σας ως "τα παιδιά των ομοφυλοτέτοιων οικογενειών" μόνο ως ομοφοβική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, εμένα μου φέρνει στο μυαλό την έκφραση "τοιούτος" που χρησιμοποιούσαν προ αμνημονεύτων ετών για να μην "λερώσουν το στόμα τους" με λέξεις όπως ομοφυλόφιλος και εάν το "ομογονεϊκών" σας μοιάζει νεολογισμός βρείτε εσείς κάποιον όρο που να σας κάνει αλλά που να μην είναι τόσο προσβλητικός.
2.Δεν κατανοώ την ανάγκη να αποδειχτεί με μελέτες ότι δεν γίνονται τα παιδιά μας ομοφυλόφιλα σε μεγαλύτερο ποσοστό από ότι γίνονται τα παιδιά των ετερόφυλων. Νομίζω ότι ο κάθε γονιός θα έπρεπε να έχει στο νούμερο ένα των επιδιώξεών του να μεγαλώσει ευτυχισμένα παιδιά και να στηρίξει τις επιλογές τους, Οι περισσότεροι στην ΛΟΑΤ κοινότητα μεγάλωσαν σε πυρηνικές ετερόφυλες οικογένειες.Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; ότι οι ετερόφυλοι γονείς σπρώχνουν τα παιδιά τους στην ομοφυλοφιλία;
3.Πολλοί αποδέχτηκαν την ομοφυλοφιλία τους αφού είχαν περάσει ένα διάστημα ως "ετερόφυλοι" δημιουργώντας μια "κανονική" (όπως θα έλεγαν κάποιοι αναγνώστες και σχολιαστές σας) οικογένεια. Τι έπρεπε λοιπόν να γίνει μετά; Να αφήσουν τα παιδιά τους να ζουν μέσα στο ψέμα; Να κρύβουν την ζωή τους σαν να όφειλαν να ντρέπονται γι' αυτήν; Προσωπικά θα ντρεπόμουν αν έλεγα ψέματα στα παιδιά μου αφού πιστεύω ότι οι ανθρώπινες σχέσεις πρέπει να στηρίζονται στην ειλικρίνεια.
4.Χιουμοριστικές προτάσεις αναγνωστών-σχολιαστών του τύπου: "ένα ζευγάρι λεσβιών και ένα ζευγάρι gay αντρών να παντρευτούν σε σχήμα χιαστή" δοκιμάστηκαν κατά το παρελθόν από κάποιους που δεν άντεξαν να υπερασπιστούν τη ζωή τους και οδήγησε σε πλήθος λευκών γάμων. Μόνο όσοι το επέλεξαν θα μπορούσαν να μας πουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του σχήματος αυτού αλλά προσωπικά δεν το επέλεξα. γιατί δεν θεωρώ την "ντουλάπα" χώρο για να ζω αλλά απλώς χώρο για να αποθηκεύω τα ρούχα μου.
5Το δικαίωμα στην γονεϊκότητα γιατί θα πρέπει να αφορά μόνο τους ομοφυλόφιλους; Αν υπήρχε νόμος που να ορίζει ποιοι είναι "ικανοί" να γίνουν γονείς και αφορούσε το σύνολο των ατόμων μιας κοινωνίας δεν θα είχα καμία αντίρρηση να περάσω από τις αντίστοιχες εξετάσεις αλλά αφού ο κάθε ετερόφυλος χωρίς καμιά πιστοποίηση και κανέναν έλεγχο μπορεί να γίνει γονιός γιατί να μην μπορώ εγώ;
6. Το δικαίωμα στην υιοθεσία επίσης έχει πολλά θέματα για συζήτηση: Ποιοι υιοθετούν; ποια παιδιά είναι προς υιοθεσία; ποια είναι τα κριτήρια ώστε μια οικογένεια να κριθεί κατάλληλη για να υιοθετήσει ένα παιδί; Έχω την εντύπωση ότι κυρίως οικονομικά κριτήρια καθορίζουν το ζήτημα της υιοθεσίας-μπορεί και να κάνω λάθος αλλά δεν το έχω εξετάσει το θέμα και δεν το έκανα γιατί γνωρίζοντας ήδη ότι ετερόφυλα ζευγάρια περιμένουν πάνω από 10 χρόνια για να μπορέσουν να υιοθετήσουν ένα παιδί που το παράτησαν στα αζήτητα οι βιολογικοί του γονείς θεώρησα ότι δεν υπάρχει λόγος να μπω σε αυτήν την διαδικασία. Αν μου δίνονταν η δυνατότητα να υιοθετήσω κάποιο παιδί και να μην το αφήσω να μεγαλώσει σε ιδρυματικές συνθήκες θα το έκανα με χαρά ακόμα και τώρα που μεγαλώνω τα δικά μου βιολογικά παιδιά και που το θέμα της υιοθεσίας με ενδιαφέρει κυρίως ως προς το δικαίωμα και τη δυνατότητα να υιοθετήσει αυτά τα παιδιά η σύντροφός μου αφού τα μεγαλώνουμε μαζί.
7. Τα "καημένα τα παιδιά" που θα πρέπει να υπερασπιστούν τις επιλογές μου στο σχολείο και που εγώ από "εγωιστικά" καθαρά λόγους τα έφερα στον κόσμο χωρίς να τα νοιαστώ καθόλου, εμένα μια χαρά ευτυχισμένα παιδιά μου φαίνονται. Έχουν δύο γονείς που τα αγαπούν και τα φροντίζουν και δεν τους λείπει το "αντρικό πρότυπο" αφού υπάρχει παντού γύρω τους. Δεν τους λείπει ο «πατέρας» γιατί απλώς δεν είχαν ποτέ. Σου λείπει ότι είχες κάποτε και το χάνεις. Όταν αποφάσισα να κάνω παιδί «εγωιστικά» (όπως όλοι υποθέτω) και μετά από πολλή σκέψη ήξερα πως η ζωή του δεν θα ήταν και πολύ εύκολη. Όμως ποιου παιδιού η ζωή είναι εύκολη; Πόσα προβλήματα αντιμετωπίζουν ΟΛΑ τα παιδιά από όποια οικογένεια και αν προέρχονται; Άλλα λιγότερα και άλλα περισσότερα όμως όλα κάτι αντιμετωπίζουν. Ακόμα και ένα ζευγάρι γυαλιά μπορεί να είναι πρόβλημα για ένα παιδί όταν όλοι οι γύρω του δεν είναι μύωπες. Άλλωστε αν ακολουθούσαν αυτήν τη λογική δεν θα έμεναν και πολλοί για να κάνουν παιδιά: π.χ. οι αριστεροί που μερικά χρόνια πριν τελούσαν υπό διωγμό δεν θα έπρεπε να κάνουν παιδιά για να μην τα βάλουν στη διαδικασία να υπερασπιστούν τους γονείς τους και την ιδεολογία τους. Οι Εβραίοι πάλι στην ναζιστική Γερμανία πόσο εγωιστές ήταν που έκαναν παιδιά; Ακόμα οι μετανάστες σήμερα στην Ελλάδα πόσο εγωιστικά σκέφτονται να φέρνουν στον κόσμο παιδιά με την Χρυσή Αυγή να παραμονεύει; Αλλά και όλοι οι άνθρωποι σε ολόκληρο τον πλανήτη πόσο εγωιστές είναι να φέρνουν παιδιά σε ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ όπως ακριβώς είναι αυτός ο κόσμος και με όλα τα αρνητικά που μπορούμε να του προσάψουμε; Τόσο εγωιστικά το σκέφτηκα κι εγώ όσο και όλοι οι παραπάνω.
Θεωρώ πως το ζητούμενο δεν είναι αν πρέπει ή δεν πρέπει να κάνουμε παιδιά αλλά πως θα κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο για τα παιδιά μας και για τα παιδιά όλου του κόσμου.
Στρελλα
Αναρωτιέμαι αν την άποψη ότι το κείμενό μου το διατρέχει η ομοφοβία και ότι ο τρόπος μου είναι βαθιά προβληματικός τη συμμερίζονται κι άλλα άτομα της λοατ κοινότητας, αλλά δυστυχώς δεν υπήρξε κανένα σχόλιο, ούτε υπέρ ούτε κατά της άποψης της Ελένης, κι έτσι θα μείνω με την απορία.
ΑπάντησηΔιαγραφή