Το όνειρο της Σάντι για τον Κόσμο - ένα 11χρονο τρανς κορίτσι γράφει τον δικό της λόγο

Μετάφραση για το transs.gr
*Αφροδίτη Παπαγεωργίου



Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα έγραψε ιστορία την Δευτέρα που μας πέρασε καθώς ήταν ο πρώτος Πρόεδρος της χώρας που μίλησε για το Στόουνγωλ και τα γκέι δικαιώματα κατά την ορκωμοσία του.

Όσο λοιπόν πολλοί γκέι, λεσβίες, αμφί χάρηκαν για τις αναφορές του, ένα 11χρονο τρανς κορίτσι με το όνομα Σάντι, αναρωτιέται γιατί ο Πρόεδρος δεν έκανε κάποια ευθεία αναφορά στα τρανς άτομα επίσης.
"Η Σάντυ αισθάνθηκε υπερήφανη που ο Πρόεδρος Ομπάμα συμπεριέλαβε την γκέι κοινότητα στην ομιλία της ορκομωσίας του την Δευτέρα - ωστόσο ένοιωσε ότι η τρανς κοινότητα ήταν απούσα", είπε η Σέιτζ, η μητέρα της Σάντι στην Huffington Post την Τρίτη. "Αυτό την έκανε να γράψει τον δικό της λόγο".

Ο λόγος της, λίγο μετά έκανε τον γύρο του διαδικτύου και πρωτοδημοσιεύθηκε στο γνωστό μπλογκ για τα τρανς δικαιώματα TransGriot:


Το όνειρο της Σάντι για τον Κόσμο.

Ο κόσμος θα ήταν ένα καλύτερο μέρος εάν όλοι μας είχαμε το δικαίωμα να είμαστε ο εαυτός μας, συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπων που έχουν που έχουν μία διακριτή ταυτότητα και έκφραση φύλου. Τα τρανς άτομα δεν έχουν την πρόσβαση ελευθερίας που έχουν όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι, όπως να πηγαίνουν στον γιατρό, στο σχολείο, να έχουν μία δουλειά, ακόμη και να κάνουν φίλους.

Τα τρανς παιδιά όπως εγώ δεν τους επιτρέπεται να πηγαίνουν στα περισσότερα σχολεία, επειδή οι δάσκαλοί τους πιστεύουν ότι διαφέρουμε από τα άλλα παιδιά. Οι υπεύθυνοι των σχολείων φοβούνται για το τί θα πουν στους γονείς των άλλων παιδιών, και έτσι τα τρανς παιδιά εξαναγκάζονται να κρατούν μυστική την ταυτότητά τους ή να μην πηγαίνουν σχολείο. Στα άλλα παιδιά, τους λένε να μην κάνουν παρέα με τρανς παιδιά, και αυτό μας κάνει να νοιώθουμε μοναχικά και θλίψη.

Όταν μεγαλώνουν, οι τρανς ενήλικες αντιμετωπίζουν δύσκολες καταστάσεις να βρουν δουλειά γιατί οι εργοδότες πιστεύουν ότι αν έχουν υπάλληλο τρανς, οι πελάτες τους θα φύγουν. Οι γιατροί φοβούνται να παρέχουν υπηρεσίες σε τρανς άτομα γιατί δεν ξέρουν πως να τους φερθούν και κάποιοι γιατροί δεν θέλουν καν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Οι τρανς ασθενείς, όπως εγώ, αναγκαζόμαστε να πάμε σε κάποια άλλη πολιτεία για να έχουμε έναν καλό γιατρό.

Θα ήταν ένας καλύτερος κόσμος εάν ο καθένας ήξερε ότι τα τρανς άτομα έχουν τις ίδιες ελπίδες και τα ίδια όνειρα με όλους. Μας αρέσει να κάνουμε φίλους, θέλουμε να πηγαίνουμε σχολείο. Τα τρανς άτομα θέλουμε να έχουμε καλές δουλειές να έχουμε την δυνατότητα να πηγαίνουμε στον γιατρό, όπως κάνουν όλοι οι άνθρωποι. Πραγματικά δεν είναι δύσκολο να συμπαθήσεις ένα τρανς άτομο, γιατί είμαστε όπως όλοι οι άνθρωποι.


Αυτό ήταν το το κείμενο της μικρής Σάντι που έκανε την μετάβασή της στο νηπιαγωγείο. Παρακολουθούσε τα μαθήματά της κατ' οίκον μέχρι αυτόν τον χρόνο και τώρα βρίσκεται στην πέμπτη τάξη και θέλει να πάει σε δημόσιο σχολείο. Είναι χορτοφάγος, της αρέσει ο,τιδήποτε προστατεύει το περιβάλλον, να διαβάζει, να κολυμπάει, το μπάσκετ, να μιλάει με φίλους της. Ακούει Lady Gaga, Pink και Justin Bieber και θέλει να εργαστεί για την Green Peace όταν μεγαλώσει. Θέλει επίσης να γίνει μητέρα.

Παρ' ότι έχει αντιμετωπίσει ανοικτά τις διακρίσεις, η μητέρα της λέει ότι "δεν είναι ντροπαλή, ούτε ντρέπεται γι' αυτό που είναι" και προσθέτει "Είμαι πάντα 'στην πρίζα' όταν βγαίνουμε έξω μαζί γιατί δεν ξέρω που θα πέσουμε ή τί θα τύχει. Όταν γνωρίζει κάποιον συστήνεται ως εξής: 'Γειά σου είμαι η Σάντι, το αγαπημένο μου χρώμα είναι το ροζ, είμαι χορτοφάγος και είμαι τρανς. Εσύ ποιός είσαι;".

Η Σέιτζ αναφέρει ότι ενθάρρυνε την Σάντι να γράψει αυτό το κομμάτι γιατί σκέφτηκε ότι "μπορεί να βοηθήσει στην ενδυνάμωσή της, αλλά και κάθε άλλου ανθρώπου που νοιώθει τα ίδια αισθήματα και καταπίεση". Τέλος αναφέρει ότι θέλει η Σάντι "να γνωρίζει ότι έχει φωνή. Το όνειρό μου γι' αυτήν είναι να νοιώθει ευτυχισμένη. Αυτό και μόνο, πραγματικά. Θέλω μόνο να είναι ευτυχισμένη.


Trans News



"The world would be a better place if everyone had the right to be themselves, including people who have a creative gender identity and expression. Transgender people are not allowed the freedom to do things everyone else does, like go to the doctor, go to school, get a job, and even make friends.

Transgender kids like me are not allowed to go to most schools because the teachers think we are different from everyone else. The schools get afraid of how they will talk with the other kids' parents, and transgender kids are kept secret or told not to come there anymore. Kids are told not to be friends with transgender kids, which makes us very lonely and sad.

When they grow up, transgender adults have a hard time getting a job because the boss thinks the customers will be scared away. Doctors are afraid of treating transgender patients because they don't know how to take care of them, and some doctors don't really want to help them. Transgender patients like me travel to other states to see a good doctor.

It would be a better world if everyone knew that transgender people have the same hopes and dreams as everyone else. We like to make friends and want to go to school. Transgender people want to get good jobs and go to doctors like they are exactly the same. It really isn't that hard to like transgender people because we are like everyone else."


Sadie socially transitioned from male to female in kindergarten. She was home schooled until this year and is now in fifth grade and attending public school. A vegan, she loves anything that "protects the environment," as well as reading, swimming, basketball and texting her friends. She listens to Lady Gaga, Pink and Justin Bieber and wants to work for Green Peace when she grows up. She also wants to be a mom.

Though Sadie has been openly discriminated against, her mother says that she "isn't shy or ashamed of who she is," and adds, "I'm always 'on' when we go out because I never know when she'll strike up a conversation with the person in front of her in line at Trader Joe's. When she chats with people, she introduces herself as, 'Hi, I'm Sadie, my favorite color is pink, I'm vegan, and I'm transgender. Who are you?'"

Sage says she encouraged Sadie to write the essay because she thought "it might help empower her and overcome any feelings of oppression." In the end she says that she wants Sadie "to know that she has a voice. My dream for her is that she will be happy. That's all, really. I just want her to be happy."