Ενας μπελάς για τους γάλλους γκέι

 στις 13 Ιανουαρίου 2013.


«Αυτό το κίνημα διαμαρτυρίας που είναι απολιτικό – δεν είναι θρησκευτικό ούτε ομοφοβικό ενάντια στον νόμο που θεσμοθετεί τον γάμο των ομοφυλοφίλων και την υιοθεσία από τα ομόφυλα ζευγάρια – καλεί σε εθνική διαδήλωση στις 13 του Γενάρη». Την πρόσκληση απευθύνει μια γυναίκα συντηρητική και ταυτόχρονα αντικομφορμίστρια, που πρόβαλε τον διχασμό της γαλλικής κοινωνίας και έφερε τον Ολάντ από την επίθεση στην άμυνα

Μια γυναίκα με ροζ μίνι φόρεμα και μαύρες κάλτσες ορμά στον πλακόστρωτο δρόμο στο Κεντρικό Παρίσι. Οδηγεί ροζ σκούτερ και κορνάρει επίμονα. Ο κόσμος γυρνά το κεφάλι για να δει τι στο καλό συμβαίνει. Τι είδους άνθρωπος θα μπορούσε να διαταράξει το πρωινό τους σουλάτσο; Ο γρίφος λύνεται όταν εκείνη βγάζει το κράνος και απελευθερώνεται το ξανθό της μαλλί. Εδώ που τα λέμε δεν ήταν και τόσο δύσκολος γρίφος. Πιστή στην εικόνα της, ως κωμικού και συγγραφέα που έκανε καριέρα σατιρίζοντας το γαλλικό κατεστημένο, η Φριζίντ Μπαρζό - κατά παράφραση του ονόματος της Μπριζίτ Μπαρντό - βγήκε για να διαδηλώσει μία ακόμη φορά κατά τού «Γάμου για όλους». Είναι η φιλόδοξη κοινωνική μεταρρύθμιση που υποσχέθηκε προεκλογικά ο Φρανσουά Ολάντ και που τότε φαινόταν να υποστήριζε η πλειονότητα των γάλλων πολιτών. Την πρώτη φορά, τον περασμένο Νοέμβριο, η Μπαρζό κατάφερε να συσπειρώσει εκατοντάδες χιλιάδες Γάλλους. Θα το επιχειρήσει ξανά αύριο, με ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία όπως αναμένεται. Η Μπαρζό είναι όπως ακριβώς ο διάλογος που έχει ανοίξει τους τελευταίους μήνες στη Γαλλία γύρω από τη νομιμοποίηση του γάμου των ομοφυλοφίλων: αυθεντική και περίπλοκη.

ΧΙΟΥΜΟΡ ΑΠΟ ΒΙΤΡΙΟΛΙ. Γεννημένη αντικομφορμίστρια - πριν από 50 χρόνια - η Βιρζινί Μερλ, όπως είναι το πραγματικό της όνομα, είναι όλα όσα δεν θα περίμενε κανείς από μια συνήγορο της ορθόδοξης οικογενειακής ζωής. Είναι πληθωρική, είναι προκλητική και σε καμία περίπτωση δεν της αρέσει να περνάει απαρατήρητη. Με την επιμονή της, το λαμπερό της χαμόγελο, τις ετοιμόλογες απαντήσεις της και τις αστείες ατάκες της έχει καταφέρει να γίνει αυτό που οι τηλεοπτικοί παραγωγοί ονομάζουν γλαφυρά «καλός πελάτης». «Αποφάσισα να χρησιμοποιήσω την αρνητική φήμη μου για να προωθήσω αυτά που πιστεύω», απαντά εκείνη.

Το γαλλικό κοινό τη γνώρισε αρχικά μέσα από τα χιουμοριστικά βιβλία της. Η μεγαλύτερη επιτυχία της ήταν οι «Εξομολογήσεις μιας τρέντι καλόγριας», μια συλλογή από κατά τα άλλα σοβαρά μηνύματα πάνω στις «ιερές» οικογενειακές αξίες. Ακολούθησε πολύ ραδιόφωνο και ακόμη περισσότερη τηλεόραση.

Αν και μεγάλωσε σε ένα άκρως συντηρητικό περιβάλλον, από μια αστική οικογένεια δεξιών φρονημάτων της Λυών, η Βιρζινί Μερλ δεν έγινε Φριζίντ Μπαρζό για να ορθώσει το ανάστημά της απέναντι στις παρωχημένες ιδέες και τις καθολικές αξίες των γονιών της. Η ίδια λέει πως είναι «αναρχική από δικαίωμα» και αυτοσυστήνεται ως «ρεπουμπλικανή Γκολική, βαθιά συνδεδεμένη με την πατρίδα και τις χριστιανικές της ρίζες». Οσο για την κραυγαλέα εκκεντρικότητα που τη χαρακτηρίζει και το πάθος της για τα πάρτι, όπου ξεσαλώνει πάνω στα τραπέζια και καταναλώνει λογής και λογής ουσίες (νόμιμες, αλλά και λιγότερο νόμιμες), αυτό - λέει με βεβαιότητα - το έχει κληρονομήσει από τον πατέρα της, «έναν αθυρόστομο παγανιστή».

Με έναν τέτοιο έκλυτο πρότερο βίο, πώς να μην προκαλεί εντύπωση σε όλους - και κυρίως στον γάλλο Πρόεδρο - η απόφασή της να ηγηθεί του κινήματος «Επίδειξη για όλους», κατά παράφραση της μεταρρύθμισης «Γάμος για όλους». Η ίδια επιμένει πως λατρεύει τη σάτιρα και υπερασπίζεται μέχρις εσχάτων τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων. Είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένη που οι ομοφυλόφιλοι απολαμβάνουν τη δική τους κοινωνική θέση και τα δικαιώματά τους προστατεύονται πλέον νομικά. Ο γάμος όμως, εξηγεί, είναι κάτι πολύ περισσότερο και η ανατροφή ενός παιδιού από ένα ζευγάρι ομοφυλοφίλων είναι κάτι διαφορετικό. «Για να έρθει στη ζωή ένα παιδί, πρέπει να υπάρχει μία μητέρα και ένας πατέρας», υποστηρίζει. «Το να αποκτήσει νόμιμα ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι την κηδεμονία ενός παιδιού είναι τελείως εκτός πραγματικότητας. Το πρόβλημα δεν είναι η ομοφυλοφιλία, αλλά οι ανθρώπινοι δεσμοί. Ενα παιδί πρέπει να έχει πρόσβαση στους φυσικούς του γονείς», τονίζει. Και εξηγεί τι βλέπει στη νέα νομοθεσία που προωθεί ο Φρανσουά Ολάντ: «Αυτό για το οποίο μιλάμε στην πραγματικότητα είναι μία νέα κατηγορία ανθρώπων, την οποία θα γεννήσει ένας νόμος, ο οποίος έρχεται σε αντίθεση με τους νόμους της φύσης. Τα παιδιά δεν θα είναι πλέον ίσα. Κάποια θα έχουν μία μητέρα και έναν πατέρα. Κάποια άλλα θα έχουν πιστοποιητικά που θα βεβαιώνουν πως γεννήθηκαν από τον Ρότζερ και τον Μπερνάρ, κ.ο.κ.».

Σε αυτές τις απόψεις της έπαιξαν καταλυτικό ρόλο τα προσωπικά της βιώματα∙ ο πόνος που υπέφερε όταν ο δικός της πατέρας εγκατέλειψε τη μητέρα της. «Η κυβέρνηση προσπαθεί να οργανώσει τον χωρισμό των γονιών και δεν θα ήθελα τα παιδιά να υποβληθούν σε όλα αυτά που υποβλήθηκα εγώ».

ΓΥΝΑΙΚΑ, ΟΧΙ ΦΕΜΙΝΙΣΤΡΙΑ. Παρότι ο χωρισμός των γονιών της δηλητηρίασε τα παιδικά της χρόνια, η Μπαρζό αναπολεί τους σχολικούς και τους φοιτητικούς της φίλους. Οι συμφοιτητές της στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού ήταν οι πρώτοι που της κόλλησαν το παρατσούκλι Μπαρζό, πολύ πριν ενταχθεί σε μια «ομάδα πολιτιστικής παρέμβασης», όπου ήταν υποχρεωτικό για όλα τα μέλη να υπογράφουν με ψευδώνυμο. Ολόκληρο το ψευδώνυμο όμως, με το οποίο περιφέρεται στα Μέσα και υπογράφει τα βιβλία της, ήταν μία έμπνευση του προέδρου της ομάδας και κατοπινού συζύγου της. Ο Μπρούνο Τελέν, γνωστός επίσης με το ψευδώνυμο Μπαζίλ ντε Κοχ, ήταν και είναι μεγάλος λάτρης της γαλλίδας σταρ. Εκείνη το θεώρησε αρχικά «γελοίο και προσβλητικό». Συμφωνούσε με αυτό το παιχνίδι των λέξεων, φανταζόταν όμως κάτι πιο θηλυκό. Σε κάθε περίπτωση, ταυτίστηκε γρήγορα με τη νέα προσωπικότητα της Φριζίντ, που ήταν «γυναίκα, αλλά όχι φεμινίστρια», «διασκεδαστής κατ' επάγγελμα», «αυθεντική», «γνήσιος γλεντζές».

Περίπου 20 χρόνια και δύο παιδιά αργότερα, όπως αναφέρουν οι «Τάιμς» του Λονδίνου, προσπαθεί ακόμη να ισορροπήσει ανάμεσα στη λογική και την αλλοφροσύνη.

Οικονομικά έχει καταστραφεί, επειδή «αποδείχθηκα καθολική», υποστηρίζει η ίδια. Ακόμη κι έτσι δεν σκοτίζεται για το μέλλον: «Είμαι φτωχή, ντύνω τα παιδιά μου με ρούχα που μας δίνει η ενορία μας. Ομως δεν μετανιώνω ούτε μια στιγμή που επένδυσα όλα τα χρήματα που μου άφησε η μητέρα μου για να πλάσω αυτήν την προσωπικότητα, τη Φριζίντ Μπαρζό, εκπρόσωπο της χριστιανικής πίστης στην υπηρεσία όλων όσα τα Μέσα δεν δίνουν ποτέ τον λόγο... Εχω εμπιστοσύνη για το μέλλον: ο Θεός θα δώσει».

Πηγή: Τα Νέα


Σχόλιο του 10%: Τα επιχειρήματα της Φριζίντ κατά της υιοθεσίας παιδιών από τους γκέι είναι εντελώς αβάσιμα. "Τα παιδιά δεν θα είναι πλέον ίσα. Κάποια θα έχουν μία μητέρα και έναν πατέρα. Κάποια άλλα θα έχουν πιστοποιητικά που θα βεβαιώνουν πως γεννήθηκαν από τον Ρότζερ και τον Μπερνάρ", διατείνεται, αλλά ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν ήταν τα παιδιά ίσα με αυτή την έννοια. Πολλά παιδιά δεν έχουν και μητέρα και πατέρα. Πολλά δεν έχουν ούτε μητέρα ούτε πατέρα. Πολλά παιδιά μεγαλώνουν με γιαγιάδες ή θείους ή με τον έναν μόνο γονιό και η μεγαλύτερη δυστυχία των περισσότερων τέτοιων παιδιών είναι που η κοινωνία τα θεωρεί "λιγότερο ευτυχισμένα" ή "άτυχα" επειδή δεν έχουν και τους δυο γονείς, δημιουργώντας τους ένα έλλειμμα εκεί που δεν υπάρχει απαραίτητα.

Η καθολική Ψυχρή Μπαρζό, όπως μεταφράζεται το ψευδώνυμό της, έχει υποστηρίξει επανειλημμένως τον Πάπα ("Μην πειράζετε τον Πάπα μου") σε θέματα όπως η εναντίωσή του στη χρήση του προφυλακτικού για την πρόληψη του HIV. 

 Vi riporto (con il permesso dell'autrice) il commento messo sul forum di mammeonline da parte di una forumista, mamma adottiva di un ragazzo adolescente:

I gay sono l'argomento di questi giorni anche a casa nostra, Melaku comincia ad essere grande e ha le idee chiare.
Nonostante io sia favorevole all'adozione per i Gay , non abbiamo mai trattato l'argomento, lui viene dall'Etiopia e non mi sembrano molto aperti al discorso sesso, in più appena arrivato era molto maschilista, poi piano piano le cose sono cambiate e come se sono cambiate.
L'altra sera guardando Vendola , mi domanda se è gay, io rispondo di si e lui mi chiede del perchè non ha mai visto un bambino adottato da un omosessuale, alla mia risposta che c'è una legge che lo impedisce , se ne esce dicendo che la cosa importante è che siano degli adulti che amano i bambini.Mi sono fatta coraggio e gli ho chiesto come avrebbe reagito lui se si fosse trovato davanti due mamme o due babbi , di pensarci bene e di rispondermi solo se ne avesse avuto voglia . la sua risposta mi ha lsciato senza parole , anzi no , lo adoro è un grande . lui sa cosa è un istituto, e il suo non era neanche il peggio, conosce la fame la miseria il dolore per la morte di un a mamma che adorava. Lui voleva qualcuno che gli volesse bene , tutto il resto non aveva importanza.
quello che non riesco a fargli capire è il perchè nel mondo ci siano persone che studiano il comportamento dei figli dei Gay, lui mi guarda e fa , va bene, ma perchè li studiano, io spiego e lui , no non ho capito perchè, e anche lì si torna allo stesso discorso , se li amano perchè dovrebbero avere dei problemi ?

Dopo avere letto tanti messaggi francamente aggressivi, mi da speranza leggere di un ragazzo capace di parole così chiare nella loro semplicità.

Marina

"Io ho cresciuto con 2 papa in Denmark, ho 24 anni e mi piacciono le ragazza, sono fidanzato con la ragazza; e perché loro hanno vissuto difficile situazione nel mondo (in anni 80s 90s), come altri gay, credo che molto meglio miei papa hanno insegnato vero l'Amore, per le persona,e invece vedo, con qualche disappointment, che molti persona che hanno cresciuto con un papa e un mamma, riescono di provare "odio". Kids don't need male and female, kids just need some TRUE love".
 Aaron Harge


Ilaria Trivellato


Se siete tanto preoccupati per i figli dei genitori omosessuali perché non cominciate a fare qualcosa per loro?
 Se pensate che a scuola li prenderanno in giro, fate in modo che non siano proprio i vostri figli a farlo.
 Impegnatevi ad insegnare loro il valore dell’uguaglianza tra tutti gli esseri umani e la ricchezza delle differenze. Insegnate ai vostri figli che gay e lesbica non sono parolacce. Che due uomini o due donne possono amarsi, proprio come un uomo e una donna, e che sarebbe giusto che potessero sposarsi anche qui, come si fa in molti altri paesi.
 Facendo questo non aiuterete soltanto i figli di genitori gay e lesbiche ma tutti quei bambini (almeno uno ogni dieci) che scopriranno in futuro di essere gay e lesbiche.
 Aiuterete tutti i bambini che per i motivi più diversi si trovano in minoranza. Chi ha un solo genitore, chi cresce con i nonni, chi passa tutto il suo tempo con la tata.
Aiuterete i bambini adottati, quelli i cui genitori vengono da altri paesi, i figli di coppie miste, di genitori separati, chi vive in famiglie allargate o ricomposte.
 E aiuterete anche tutti quei bambini che si sentono diversi dagli altri perché sono più grassi, o troppo magri, o bassini, o perché hanno gli occhiali. Chi non corre abbastanza veloce, chi non sa tirare un rigore, chi balbetta, chi ha le orecchie a sventola, chi arrossisce, chi è lento in matematica, chi è secchione, chi ha l’apparecchio ai denti, chi non va a tempo, chi è disabile, chi non ha i vestiti giusti.
 Insomma, aiuterete i vostri figli, bambini fortissimi e fragili, proprio come i figli di tutte le famiglie.
 Quando saranno più grandi dovrete spiegare loro il significato di parole grandi e complicate: Giustizia, Uguaglianza e Democrazia.
 E forse vi accorgerete che il grosso del lavoro l’avete già fatto.