Δευτέρα 13 Ιουλίου 2015

support Greece Demand Democracy/Yanis Varoufakis opens up about his five month battle to save Greece








Αναρωτιέμαι εμείς έχουμε το δικαίωμα ν' έχουμε χάσει την εμπιστοσύνη μας στη Γερμανία και στους θεσμούς; Προσωπικά νομίζω ότι κάτι άλλο παίζεται και η Γερμανία επιθυμεί να διαλύσει την Ευρώπη ρίχνοντας το βάρος σε εμάς(πιθανόν μετά από μας να είναι η Ιταλία). Που βρίσκεται πια η λογική; Στην αλαζονεία και στην αδιαλλαξία; Ποιο τ' όφελος από τη ψυχολογική βία που ασκείται σαδιστικά σε μία κυβέρνηση και σ' ένα λαό; Αυτή την Ευρώπη επιθυμούμε; Και στις πιο kinky καταστάσεις υπάρχει ένα όριο, π.χ ένα σύνθημα, κόκκινο, στοπ και η αφέντρα σταματάει το ξύλο. Εδώ δόθηκε το σύνθημα, η αφέντρα είναι πια ανεξελεγκτη. Από το να τα ξεπουλήσουμε τα πάντα για ένα μη βιώσιμο χρέος( θυμάστε φαντάζομαι τις υποσχέσεις όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων και της Τρόικα για ανάπτυξη μέχρι την πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ) .Όλοι μαζί ίσως πια χρειάζεται να ξαναπούμε ένα ΟΧΙ στην ταπείνωση και να παρακάμψουν οι πολιτικάντηδες μας τα μικροκομματικά τους συμφέροντα και να δούμε πως θα σταθούμε απέναντι σ' αυτό το τέρας που έχει γίνει η σημερινή Ευρώπη. Σήμερα ο βασιλιάς έδειξε όλη τη γύμνια του.


Important: EUROfascism to be distinguished from Euro-Fascism.
EUROfascism is the fascism encountered in the financial policies keeping together the Eurozone. It is a fascism attached to the EURO currency. Extremely divisive and brutal, it is considered a natural extention of neoliberalism. Major representative: German government. Soundbite: 'Elections mean nothing' (W. Schauble)
Euro-Fascism is the 21st-century revival of historical fascism associated with xenophobia, racism and Nazism. Major representative: too many to mention from Anders Breivik to UKIP to Golden Dawn to the Ukranian model to numerous other formations. Soundbite: 'Let's save Europe from foreigners' (assorted).




''You cann't expect from those who destroyed you to become humans and save you'' ~Aristophanes

https://www.facebook.com/supportGreeceDemandDemocracy?fref=nf



Απόλυτη συντριβή.
Ούτε μια μικρή νίκη για τη τιμή των όπλων.
Διαβάζοντας το Μνημόνιο βλέπω για άλλη μια φορά ότι Εκκλησία,εφοπλιστές -βιομήχανοι και προνόμια πολιτικού προσωπικού (βουλευτές-υπουργοί) ούτε θίγονται για τα μάτια του κόσμου.
Η τελευταία φορά που ο κος Τσίπρας περπάτησε ανάμεσα σε κόσμο ήταν η συγκέντρωση του όχι,τώρα θα πάρει τη θωρακισμένη Μερσεντές του Βενιζέλου και καλό είναι να μετακομίσει στο Ψυχικό.
Μια θλιβερή μέρα που την παρομοιάζω με τη συμφωνία της Ήττας του 1897.
Οι πολιτικές συνέπειες, πέρα απ τη μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία με τη βούλα, θα είναι τεράστιες.



Τη πρώτη νύχτα πλησιάζουνε και κλέβουν
ένα λουλούδι από τον κήπο μας και δε λέμε τίποτα.
Τη δεύτερη νύχτα δε κρύβονται πλέον
περπατούνε στα λουλούδια,
σκοτώνουν το σκυλί μας και δε λέμε τίποτα.

Ώσπου μια μέρα -την πιο διάφανη απ’ όλες-
μπαίνουν άνετα στο σπίτι μας
ληστεύουν το φεγγάρι μας
γιατί ξέρουνε το φόβο μας
που πνίγει τη φωνή στο λαιμό μας.
Κι επειδή δεν είπαμε τίποτα
πλέον δε μπορούμε να πούμε τίποτα.

Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι




Exclusive: Yanis Varoufakis opens up about his five month battle to save Greece

In his first interview since resigning, Greece's former Finance Minister says the Eurogroup is “completely and utterly” controlled by Germany, Greece was “set up” and last week’s referendum was wasted.





Yanis Varoufakis sitting on the floor looking stressed during negotiations. Photo: Getty
Yanis Varoufakis says this deal "will be worse". Photo: Getty
Greece has finally reached an agreement with its creditors. The specifics have not yet been published, but it is clear that the deal signed is more punitive and demanding than the one that its government has spent the past five months desperately trying to resist.
The accord follows 48 hours in which Germany demanded control of Greece’s finances or its withdrawal from the euro. Many observers across Europe were stunned by the move. Yanis Varoufakis was not. When I spoke with Greece’s former finance minister last week, I asked him whether any deal struck in the days ahead would be good for his country.
“If anything it will be worse,” he said. “I trust and hope that our government will insist on debt restructuring, but I can’t see how the German finance minister [Wolfgang Schäuble] is ever going to sign up to this. If he does, it will be a miracle.”
It’s a miracle the Greek people are likely to be waiting for a long time for. On Friday night, when Greece’s parliament agreed to an austerity programme that voters had overwhelmingly rejected in a referendum five days earlier, a deal seemed imminent. A partial write-off of its debt owed to the so-called "Troika" – the IMF, the European Central bank and the European Commission – was unlikely but possible. Now, despite its government’s capitulation, Greece has no debt relief and may yet be thrown out of the Eurozone.
Varoufakis, who resigned a week ago, has been criticised for not signing an agreement sooner, but he said the deal that Greece was offered was not made in good faith – or even one that the Troika wanted completed. In an hour-long telephone interview with the New Statesman, he called the creditors’ proposals – those agreed to by the Athens government on Friday night, which now seem somehow generous – “absolutely impossible, totally non-viable and toxic …[they were] the kind of proposals you present to another side when you don’t want an agreement.”
Varoufakis added: “This country must stop extending and pretending, we must stop taking on new loans pretending that we’ve solved the problem, when we haven’t; when we have made our debt even less sustainable on condition of further austerity that even further shrinks the economy; and shifts the burden further onto the have-nots, creating a humanitarian crisis.”
In Varoufakis’s account, the Troika never genuinely negotiated during his five months as finance minister. He argued that Alexis Tsipras’s Syriza government was elected to renegotiate an austerity programme that had clearly failed; over the past five years it has put a quarter of Greeks out of work, and created the worst depression anywhere in the developed world since the 1930s. But he thinks that Greece’s creditors simply led him on.
A short-term deal could, Varoufakis said, have been struck soon after Syriza came to power in late January. “Three or four reforms” could have been agreed, and restrictions on liquidity eased by the ECB in return.
Instead, “The other side insisted on a ‘comprehensive agreement’, which meant they wanted to talk about everything. My interpretation is that when you want to talk about everything, you don’t want to talk about anything.” But a comprehensive agreement was impossible. “There were absolutely no [new] positions put forward on anything by them.”
Varoufakis said that Schäuble, Germany’s finance minister and the architect of the deals Greece signed in 2010 and 2012, was “consistent throughout”. “His view was ‘I’m not discussing the programme – this was accepted by the previous [Greek] government and we can’t possibly allow an election to change anything.
 “So at that point I said ‘Well perhaps we should simply not hold elections anymore for indebted countries’, and there was no answer. The only interpretation I can give [of their view] is, ‘Yes, that would be a good idea, but it would be difficult. So you either sign on the dotted line or you are out.’”
It is well known that Varoufakis was taken off Greece’s negotiating team shortly after Syriza took office; he was still in charge of the country’s finances but no longer in the room. It’s long been unclear why. In April, he said vaguely that it was because “I try and talk economics in the Eurogroup” – the club of 19 finance ministers whose countries use the Euro – “which nobody does.” I asked him what happened when he did.
 “It’s not that it didn’t go down well – there was point blank refusal to engage in economic arguments. Point blank. You put forward an argument that you’ve really worked on, to make sure it’s logically coherent, and you’re just faced with blank stares. It is as if you haven’t spoken. What you say is independent of what they say. You might as well have sung the Swedish national anthem – you’d have got the same reply.”
This weekend divisions surfaced within the Eurogroup, with countries split between those who seemed to want a “Grexit” and those demanding a deal. But Varoufakis said they were always been united in one respect: their refusal to renegotiate.
“There were people who were sympathetic at a personal level, behind closed doors, especially from the IMF.” He confirmed that he was referring to Christine Lagarde, the IMF director. “But then inside the Eurogroup [there were] a few kind words and that was it: back behind the parapet of the official version. … Very powerful figures look at you in the eye and say ‘You’re right in what you’re saying, but we’re going to crunch you anyway’.”
Varoufakis was reluctant to name individuals, but added that the governments that might have been expected to be the most sympathetic towards Greece were actually their “most energetic enemies”. He said that the “greatest nightmare” of those with large debts – the governments of countries like Portugal, Spain, Italy and Ireland – “was our success”. “Were we to succeed in negotiating a better deal, that would obliterate them politically: they would have to answer to their own people why they didn’t negotiate like we were doing.”
He suggested that Greece’s creditors had a strategy to keep his government busy and hopeful of a compromise, but in reality they were slowly suffering and eventually desperate.
 “They would say we need all your data on the fiscal path on which Greek finds itself, all the data on state-owned enterprises. So we spent a lot of time trying to provide them with it and answering questionnaires and having countless meetings.
 “So that would be the first phase. The second phase was they’d ask us what we intended to do on VAT. They would then reject our proposal but wouldn’t come up with a proposal of their own. And then, before we would get a chance to agree on VAT, they would shift to another issue, like privatisation. They would ask what we want to do about privatisation: we put something forward, they would reject it. Then they’d move onto another topic, like pensions, from there to product markets, from there to labour relations. … It was like a cat chasing its own tail.”
His conclusion was succinct. “We were set up.”
And he was adamant about who is responsible. I asked whether German attitudes control the outlook of the Eurogroup. Varoufakis went further. “Oh completely and utterly. Not attitudes – the finance minister of Germany. It is all like a very well-tuned orchestra and he is the director.
 “Only the French minister [Michel Sapin] made noises that were different from the German line, and those noises were very subtle. You could sense he had to use very judicious language, to be seen not to oppose. And in the final analysis, when Dr Schäuble responded and effectively determined the official line, the French minister would always fold.”
If Schäuble was the unrelenting enforcer, the German chancellor Angela Merkel presented a different face. While Varoufakis never dealt with her, he said, “From my understanding, she was very different.  She tried to placate the Prime Minister [Tsipras] – she said ‘We’ll find a solution, don’t worry about it, I won’t let anything awful happen, just do your homework and work with the institutions, work with the Troika; there can be no dead end here.’”
The divide seems to have been brief, and perhaps even deliberate. Varoufakis thinks that Merkel and Schäuble’s control over the Eurogroup is absolute, and that the group itself is beyond the law.
Days before Varoufakis’s resignation on 6 July, when Tsipras called the referendum on the Eurogroup’s belated and effectively unchanged offer, the Eurogroup issued a communiqué without Greek consent. This was against Eurozone convention. The move was quietly criticised by some in the press before being overshadowed by the build-up to the referendum, but Varoufakis considered it pivotal.
WhenJeroen Dijsselbloem, the European Council President, tried to issue the communiqué without him, Varoufakis consulted Eurogroup clerks – could Dijsselbloem exclude a member state? The meeting was briefly halted. After a handful of calls, a lawyer turned to him and said, “Well, the Eurogroup does not exist in law, there is no treaty which has convened this group.”
 “So,” Varoufakis said, “What we have is a non-existent group that has the greatest power to determine the lives of Europeans. It’s not answerable to anyone, given it doesn’t exist in law; no minutes are kept; and it’s confidential. No citizen ever knows what is said within . . . These are decisions of almost life and death, and no member has to answer to anybody.”
Events this weekend seem to support Varoufakis’ account. On Saturday evening, a memo leaked that showed Germany was suggesting Greece should take a “timeout” from the Eurozone. By the end of the day, Schäuble’s recommendation was the conclusion of the Eurogroup’s statement. It’s unclear how that happened; the body operates in secret. While Greeks hung on reports of their fate this weekend, no minutes were released from any meetings.
The referendum of 5 July has also been rapidly forgotten. It was preemptively dismissed by the Eurozone, and many people saw it as a farce – a sideshow that offered a false choice and created false hope, and was only going to ruin Tsipras when he later signed the deal he was campaigning against. As Schäuble supposedly said, elections cannot be allowed to change anything. But Varoufakis believes that it could have changed everything. On the night of the referendum he had a plan, Tsipras just never quite agreed to it.
The Eurozone can dictate terms to Greece because it is no longer fearful of a Grexit. It is convinced that its banks are now protected if Greek banks default. But Varoufakis thought that he still had some leverage: once the ECB forced Greece’s banks to close, he could act unilaterally.
He said he spent the past month warning the Greek cabinet that the ECB would close Greece’s banks to force a deal. When they did, he was prepared to do three things: issue euro-denominated IOUs; apply a “haircut” to the bonds Greek issued to the ECB in 2012, reducing Greece’s debt; and seize control of the Bank of Greece from the ECB.
None of the moves would constitute a Grexit but they would have threatened it. Varoufakis was confident that Greece could not be expelled by the Eurogroup; there is no legal provision for such a move. But only by making Grexit possible could Greece win a better deal. And Varoufakis thought the referendum offered Syriza the mandate they needed to strike with such bold moves – or at least to announce them.
He hinted at this plan on the eve of the referendum, and reports later suggested this was what cost him his job. He offered a clearer explanation.
As the crowds were celebrating on Sunday night in Syntagma Square, Syriza’s six-strong inner cabinet held a critical vote. By four votes to two, Varoufakis failed to win support for his plan, and couldn’t convince Tsipras. He had wanted to enact his “triptych” of measures earlier in the week, when the ECB first forced Greek banks to shut. Sunday night was his final attempt. When he lost his departure was inevitable.
 “That very night the government decided that the will of the people, this resounding ‘No’, should not be what energised the energetic approach [his plan]. Instead it should lead to major concessions to the other side: the meeting of the council of political leaders, with our Prime Minister accepting the premise that whatever happens, whatever the other side does, we will never respond in any way that challenges them. And essentially that means folding. … You cease to negotiate.”
Varoufakis’s resignation brought an end to a four-and-a-half year partnership with Tsipras, a man he met for the first time in late 2010. An aide to Tsipras had sought him out after his criticisms of George Papandreou’s government, which accepted the first Troika bailout in 2010.
 “He [Tsipras] wasn’t clear back then what his views were, on the drachma versus the euro, on the causes of the crises, and I had very, well shall I say, ‘set views’ on what was going on. A dialogue begun … I believe that I helped shape his views of what should be done.”
And yet Tsipras diverged from him at the last. He understands why. Varoufakis could not guarantee that a Grexit would work. After Syriza took power in January, a small team had, “in theory, on paper,” been thinking through how it might. But he said that, “I’m not sure we would manage it, because managing the collapse of a monetary union takes a great deal of expertise, and I’m not sure we have it here in Greece without the help of outsiders.” More years of austerity lie ahead, but he knows Tsipras has an obligation to “not let this country become a failed state”.
Their relationship remains “extremely amicable”, he said, although when we spoke on Thursday, they hadn’t talked all week.
Despite failing to strike a new deal, Varoufakis does not seem disappointed. He told me he is “on top of the world.”
 “I no longer have to live through this hectic timetable,” he said, “which was absolutely inhuman, just unbelievable. I was on two hours sleep every day for five months. … I’m also relieved I don’t have to sustain any longer this incredible pressure to negotiate for a position I find difficult to defend.”
His relief is unsurprising. Varoufakis was appointed to negotiate with a Europe that didn’t want to talk, no longer feared a “Grexit” and effectively controlled the Greek treasury’s bank accounts. Many commentators think he was foolish, and the local and foreign journalists I met last week in Athens spoke of him as if he was a criminal. Some people will never forgive him for strangling a nascent recovery by reopening negotiations. And others will blame him for whichever harsh fate awaits Greece this week.
But Varoufakis seemed unconcerned. Throughout our conversation he never raised his voice. He came across as imperturbably calm, and often chuckled. His conservation wasn’t tinged with regret; he appears to be treating the loss of power as ambivalently as he treated its acquisition.
Now he will remain an MP and continue to play a role in Syriza. He will also return to a half-finished book on the crisis, mull the new offers publishers have already begun to send him, and may return to the University of Athens in some capacity after two years teaching in Texas.
By resigning and not signing a deal he abhorred, he has kept both his conscience free and his reputation intact. His country remains locked in a trap he spent years opposing and months fighting, but he has escaped.
Harry Lambert (@harrylambert1) ran the New Statesman's UK election site,May2015.com.
This article was corrected at 14.18 on 13/7/15 to say it was Jeroen Dijsselbloem, not Tusk, who issued the communique, and was also changed to reflect the fact that Varoufakis wishes to continue being in politics.

Βαρουφάκης: Είχα προτείνει παράλληλο νόμισμα και κούρεμα των ομολόγων της ΕΚΤ - Δεν πέρασε

13 Ιουλίου
16:572015

Την αποκάλυψη ότι είχε κάνει εισήγηση στην κυβέρνηση να εκδοθεί παράλληλο νόμισμα (IOU) και να κουρευτούν τα ομόλογα της ΕΚΤ έκανε ο Γιάνης Βαρουφάκης στην πρώτη συνέντευξη που παραχώρησε μετά την παραίτησή του από τη θέση του υπουργού Οικονομικών.
Μιλώντας στο Newstatesman, ο Γιάνης Βαρουφάκης παραδέχτηκε ότι είχε εισηγηθεί να εκδώσει η χώρα παράλληλο νόμισμα (IOU) αλλά και να κουρευτούν τα δάνεια της ΕΚΤ σε περίπτωση που οι δανειστές τολμούσαν να κλείσουν τις τράπεζες. Μάλιστα, όπως σημειώνει, σκεφτόταν από την πρώτη στιγμή ένα ενδεχόμενο Grexit ενώ ταυτόχρονα αποκαλύπτει πως στο υπουργείο υπήρχε μια ομάδα 4-5 ατόμων που εξέταζε και προετοίμαζε διεργασίες σε περίπτωση Grexit.
Σύμφωνα με τα όσα δήλωσε ο Γιάνης Βαρουφάκης, από την αρχή των διαπραγματεύσεων, οι πιστωτές του ξεκαθάρισαν πως είτε θα δεχθεί τη συμφωνία ή η συμφωνία είναι νεκρή.
Όπως είπε ακόμη ο πρώην υπουργός Οικονομικών, ενώ η ελληνική πλευρά παρουσίαζε τα στοιχεία που της ζητούνταν (όπως π.χ. τη δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας, τα στοιχεία για τις κρατικές οντότητες) και ανέπτυσσε τα σχέδιά της για τον ΦΠΑ, οι πιστωτές απέρριπταν τις προτάσεις χωρίς όμως να δίνουν κάποια δική τους εναλλακτική. «Στη συνέχεια, πριν προλάβουμε να συμφωνήσουμε μαζί τους για τον ΦΠΑ, θα άλλαζαν θέμα και θα πήγαιναν στις αποκρατικοποιήσεις».
Όπως ανέφερε, είχε προτείνει στην τρόικα να συμφωνήσουν σε τρεις-τέσσερις σημαντικές μεταρρυθμίσεις στις οποίες όλοι θα συμφωνούσαν, όπως για παράδειγμα το φορολογικό σύστημα και ο ΦΠΑ, και να εφαρμοστούν άμεσα. Ως αντάλλαγμα θα υπήρχε χαλάρωση των περιορισμών από την ΕΚΤ. Οι μεταρρυθμίσεις αυτές θα πήγαιναν στη βουλή ενώ θα συνεχίζονταν οι διαπραγματεύσεις. Ωστόσο, η απάντηση των θεσμών ήταν αρνητική, καθώς ήθελαν μια «συνολική αξιολόγηση». «Τίποτα δεν θα εφαρμοστεί αν τολμήσετε να εισαγάγετε νομοθεσία. Θα θεωρηθεί μονομερής ενέργεια που θα αντιτίθεται στη διαδικασία της επίτευξης συμφωνίας».
(EUROKINISSI/ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ)

Παραίτηση Τσίπρα και Grexit
Ο πρώην υπουργός Οικονομικών ερωτήθηκε αν θα «σοκάρονταν» αν παραιτούνταν ο Αλέξης Τσίπρας. Απάντησε ότι «τίποτα δεν με σοκάρει αυτές τις μέρες – η ευρωζώνη μας είναι ένα πολύ αφιλόξενο μέρος για αξιοπρεπείς ανθρώπους. Ούτε θα με σοκάριζε αν συνέχιζε και αποδέχονταν μια πολύ κακή συμφωνία. Διότι κατανοώ ότι αισθάνεται πως έχει υποχρέωση προς τον λαό που τον στηρίζει, να μην αφήσει τη χώρα να μετατραπεί σε failed state».
Ο κ. Βαρουφάκης ερωτήθηκε αν σκεφτόταν το Grexit από την πρώτη ημέρα. Η απάντηση ήταν «Ναι, οπωσδήποτε».
Ερωτηθείς αν έγιναν προετοιμασίες για Grexit είπε «η απάντηση είναι ναι και όχι. Είχαμε μια μικρή ομάδα, ένα «πολεμικό συμβούλιο» εντός του υπουργείου, περίπου πέντε ατόμων που έκαναν το εξής: επεξεργαζόμασταν στη θεωρία όλα όσα θα έπρεπε να γίνουν (για να προετοιμαστούμε για το ενδεχόμενο Grexit). Είναι άλλο όμως να το κάνεις αυτό σε επίπεδο 4-5 ατόμων και τελείως διαφορετικό να προετοιμάζεις μια χώρα για αυτό το ενδεχόμενο,. Για να προετοιμαστεί η χώρα έπρεπε να ληφθεί διοικητική απόφαση, και αυτή η απόφαση δεν ελήφθη ποτέ».
«Η άποψή μου ήταν ότι θα έπρεπε να είμαστε πολύ προσεκτικοί να μην ενεργοποιήσουμε την προετοιμασία για Grexit. Δεν ήθελα αυτό να γίνει αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Αλλά επίσης πίστευα πως τη στιγμή που το Eurogroup μας έκλεισε τις τράπεζες, θα πρέπει να ενεργοποιήσουμε αυτή τη διαδικασία».
Σε ερώτηση για τις δύο επιλογές της Ελλάδας, δηλαδή την άμεση έξοδο από το ευρώ ή την έκδοση IOUs, ο κ. Βαρουφάκης είπε πως «δεν πίστευα ποτέ πως πρέπει να πάμε κατευθείαν σε νέο νόμισμα. Η άποψή μου ήταν πως αν τολμούσαν να κλείσουν τις τράπεζές μας, κάτι που θεωρούσα επιθετική κίνηση απίστευτης ισχύος, θα πρέπει να απαντήσουμε δυναμικά χωρίς να περνάμε το σημείο χωρίς επιστροφή.
Θα πρέπει να εκδώσουμε δικά μας IOUs, ή τουλάχιστον να ανακοινώσουμε ότι θα εκδώσουμε δική μας ρευστότητα σε ευρώ. Θα πρέπει να «κουρέψουμε» τα ελληνικά ομόλογα του 2012 που κατέχει η ΕΚΤ ή να ανακοινώσουμε ότι θα το κάνουμε. Και θα πρέπει να πάρουμε τον έλεγχο της Τράπεζας της Ελλάδος. Αυτό ήταν το τρίπτυχο, τα τρία πράγματα με τα οποία νόμισα ότι έπρεπε να απαντήσουμε αν η ΕΚΤ έκλεινε τις τράπεζές μας.
Προειδοποιούσα το υπουργικό συμβούλιο ότι αυτό θα συνέβαινε (η ΕΚΤ θα έκλεινε τις τράπεζές μας) για έναν μήνα, προκειμένου να μας σύρει σε μια εξευτελιστική συμφωνία. Όταν συνέβη, η σύστασή μου για «ενεργητική» απάντηση, ας πούμε ότι καταψηφίστηκε.
Ερωτηθείς πόσο κοντά έφθασε η Ελλάδα σ' αυτό το ενδεχόμενο, είπε «να σας πω ότι από τα έξι άτομα ήμασταν μειοψηφία των δύο... Όταν δεν έγινε πήρα τις εντολές μου να κλείσω τις τράπεζες ομόφωνα και προφορικά από την ΕΚΤ και την Τράπεζα της Ελλάδος, στο οποίο εγώ ήμουν αντίθετος, όμως το έκανα διότι είμαι ομαδικός παίκτης, πιστεύω στη συλλογική ευθύνη.
Και τότε έγινε το δημοψήφισμα και το δημοψήφισμα μας έδωσε μια απίστευτη ώθηση, μια που θα δικαιολογούσε αυτού του είδους την ενεργητική απάντηση έναντι της ΕΚΤ, όμως τότε το ίδιο βράδυ η κυβέρνηση αποφάσισε ότι η βούληση του λαού, αυτό το ηχηρό «Όχι», δεν θα πρέπει να είναι αυτό που θα ενεργοποιήσει αυτή την ενεργητική προσέγγιση.
Αντιθέτως θα πρέπει να οδηγήσει σε σημαντικές υποχωρήσεις προς την άλλη πλευρά: η συνεδρίαση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, με τον πρωθυπουργό μας να αποδέχεται τον όρο πως ό,τι και να συμβεί, ό,τι και αν κάνει η άλλη πλευρά, δεν θα απαντήσουμε με τρόπο που τους προκαλεί. Και ουσιαστικά αυτό σημαίνει υποχώρηση... σταματάς να διαπραγματεύεσαι».
(EUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ)
Ο αποκλεισμός από το Eurogroup
Ο κ. Βαρουφάκης σχολίασε επίσης τη συνεδρίαση του Eurogroup από την οποία αποκλείστηκε η Ελλάδα. «Υπάρχει μια συνθήκη πως τα ανακοινωθέντα πρέπει να είναι ομόφωνα και ο πρόεδρος δεν μπορεί απλά να συγκαλεί συνεδρίαση της ευρωζώνης και να αποκλείει ένα κράτος μέλος. Και είπε «είμαι σίγουρος ότι μπορώ να το κάνω. Έτσι ζήτησα νομική γνώμη. Δημιούργησε κάποια αναταραχή. Για περίπου 5-10 λεπτά σταμάτησε η συνεδρίαση και στο τέλος κάποιος αξιωματούχος, κάποιος ειδήμων της νομικής μου μίλησε και είπε τα εξής: «Το Eurogroup δεν υφίσταται νομικά, δεν υπάρχει συνθήκη που να έχει συγκροτήσει σε σώμα αυτή την ομάδα. Άρα έχουμε μια ανύπαρκτη ομάδα που έχει τη μεγαλύτερη εξουσία να καθορίσει τις ζωές των Ευρωπαίων. Δεν λογοδοτεί σε κανέναν, δεδομένου ότι δεν υφίσταται νομικά. Δεν τηρούνται πρακτικά και είναι εμπιστευτικό. Έτσι κανένας πολίτης δεν γνωρίζει τι λέγεται πίσω από κλειστές πόρτες... Πρόκειται για αποφάσεις σχεδόν ζωής και θανάτου και κανένα μέλος δεν λογοδοτεί σε κανέναν».
Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι το Eurogroup ελέγχεται παντελώς και πλήρως από τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας, ενώ σημείωσε πως υπήρχε μια μικρή διαφοροποίηση της Γαλλίας από τη γερμανική γραμμή.

Πηγή: newstatesman
Μετάφραση από euro2day

1 σχόλιο :

  1. What happened to Greece may also happen to your country in the future. We need to protect Democracy. People of Europe rise up. People of Europe ‪#‎StrikeBack‬

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εδώ σχολιάζεις εσύ - Comment Here

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Contact Us

Name *
Email *
Subject *
Message *
Powered byEMF Web Forms Builder
Report Abuse