O Aλέξης Τσίπρας μιλάει για την ομοφυλοφιλία

apo το gay περιοδικο Fagazine


Συνέντευξη στον Αντώνη Μποσκοίτη



Παρότι στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ συναντάμε τις πιο προωθημένες θέσεις για τα ζητήματα της ομοφυλοφιλίας και τα δικαιώματα των LGTB πολιτών, ο πρώτος γάμος ομόφυλου ζευγαριού δεν έγινε στην Καισαριανή, με δήμαρχο από τον ΣΥΝ, αλλά στην Τήλο, με δήμαρχο από το ΠΑΣΟΚ. Γιατί ;

Ίσως, αυτήν την ιστορική, για τη χώρα μας, πράξη, μπορούσε τελικά να την τελέσει ένας άνθρωπος και όχι ένας εκπρόσωπος μίας πολιτικής παράταξης, ακόμα και του ΣΥΝ. Κι επειδή γνωρίζω τον δήμαρχο της Τήλου θεωρώ ότι άξιζε που μία ριζοσπαστική ενέργεια συνδέθηκε με το όνομά του. Διότι με αυτό συνδέθηκε και όχι με την παράταξή του. Χαρακτηριστικό είναι ότι ενώ έγινε σε μία μικρή κλειστή νησιωτική κοινωνία δεν υπήρξαν υστερικές αντιδράσεις από τους κατοίκους της. Αυτό σχετίζεται απολύτως με το πρόσωπο του δημάρχου και γιατρού τους, Τάσου Αλφιέρη. Οι κάτοικοι τον εμπιστεύονται γι’ αυτό και αποδέχτηκαν το συμβάν ασχέτως αν οι περισσότεροι σοκαρίστηκαν. Θεωρώ ότι ήταν ένας ιδανικός γάμος, σε έναν ιδανικό τόπο με έναν ιδανικό τοπικό άρχοντα. Χωρίς πρόθεση να παραβλέψω ότι δεν έγινε από εκλεγμένο δήμαρχο του κόμματος μας, επιτρέψατέ μου να θυμίσω ότι την διαδικασία υποστήριξαν με την παρουσία τους στην Τήλο μέλη του ΣυΡιζΑ από την Αθήνα και δημοσιογράφος από την εφημερίδα ΕΠΟΧΗ.

Έχετε σκεφτεί ότι υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως οι απόψεις του ΣΥΝ περί ομοφυλοφιλικής κοινότητας μπορεί να εκφράζουν στην πραγματικότητα ψηφοθηρικούς σκοπούς; Να είναι δηλαδή ένα επικοινωνιακό τρικ με απώτερο στόχο την απενοχοποίηση της Αριστεράς πάνω στο συγκεκριμένο θέμα.

Πολλοί και πολλές είναι καχύποπτοι για πολλά πράγματα, ίσως και με το δίκιο τους. Να ξεκαθαρίσουμε όμως μερικά πράγματα. Η αριστερά, η δική μας αριστερά, δεν πολιτεύεται με επικοινωνιακούς όρους, πολιτεύεται με κοινωνικούς όρους. Για αυτό και δεν έχουμε διστάσει να πάμε «κόντρα στον καιρό» και κόντρα σε παγιωμένες συντηρητικές αντιλήψεις και στερεότυπα χωρίς να φοβόμαστε το κόστος και τις επιθέσεις που θα δεχτούμε από το σύστημα. Να σας θυμίσω ότι δεν κάναμε βήμα πίσω στις θέσεις μας, ούτε στην υπεράσπιση του δημόσιου τομέα, ούτε για τα δικαιώματα των μεταναστών, ούτε τον Δεκέμβρη του 08, ούτε με την διαπλοκή. Δεν θα το κάνουμε ούτε για τα άτομα με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό. Από τα παραπάνω εύκολα θα συμπεράνατε πως δεν έχουμε καμία ψηφοθηρική διάθεση. Η απενοχοποίηση λοιπόν μάλλον δεν αφορά εμάς ή καλύτερα μας αφορά λιγότερο από ότι άλλους πολιτικούς χώρους. Εξ άλλου από πού να εισπράξουμε ψήφους; Από μία κοινωνία που στην πλειοψηφία της δεν αποδέχεται τους ομοφυλόφιλους και τους θεωρεί ξένο σώμα;

Υπάρχουν εμπειρίες στο κοντινό περιβάλλον σας από την καθημερινότητα ομόφυλων ζευγαριών; Ποιες παρατηρήσεις θα είχατε γι’ αυτή τη συμβίωση από ανθρώπινη και κοινωνική πλευρά;

Και βέβαια υπάρχουν αλλά δεν νομίζω ότι είναι το κατάλληλο δείγμα για να εξάγω καθολικά συμπεράσματα. Διότι οι άνθρωποι που συναναστρέφομαι κινούνται σε έναν πολιτικό χώρο χωρίς προκαταλήψεις και οι ίδιοι είναι αρκετά καλά εξοπλισμένοι με θεωρίες ώστε να υπερασπίζονται τις προσωπικές τους επιλογές αλλά και να νοιώθουν συμφιλιωμένοι με αυτές. Χωρίς βεβαίως αυτό να σημαίνει ότι δεν σκοντάφτουν σε ρατσισμούς. Σίγουρα όμως δεν βιώνουν την ομοφοβία στην ένταση που την υφίσταται ένας ή μία κάτοικος της επαρχίας. Την ίδια στιγμή που οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης σέβονται και με το νόμο το δικαίωμα των πολιτών τους να διαθέτουν όπως αυτοί επιθυμούν τον εαυτό τους, με κατοχυρωμένες σχέσεις συμβίωσης, στην Ελλάδα η επίσημη πολιτεία αρνείται να εφαρμόσει βασικές οδηγίες της ΕΕ σε ζητήματα θεμελιωδών δικαιωμάτων. Με αποτέλεσμα να καθηλώνει την κοινωνία στο σκοταδισμό.

Πως βλέπετε το θέμα της υιοθεσίας παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια ;

Τα παιδιά χρειάζονται πάνω απ’ όλα αγάπη, χρόνο και φροντίδα. Αυτά είναι τα κύρια κριτήρια του ευ ζην. Η κακοποίηση του παιδιού στην ελληνική οικογένεια έχει λάβει πλέον τεράστιες διαστάσεις και αυτό διαφαίνεται στις ερευνητικές μελέτες που έχουν διενεργηθεί. Η ενδο-οικογενειακή βία είναι περισσότερο δίπλα μας από όσο εμείς πιστεύουμε. Και αυτές οι οικογένειες αποτελούνται από μία γυναίκα και έναν άνδρα. Άρα δεν είναι ο συνδυασμός των φύλων που εξασφαλίζει μια ασφαλή ζωή στο παιδί αλλά η ποιότητα των ανθρώπων-γονιών.

Πιστεύετε ότι στους κόλπους της Αριστεράς ελλοχεύει ο κίνδυνος της ομοφοβίας;
 Προσωπική μου αίσθηση είναι πως όσο προοδευτικός ή open mind, να το πούμε κι έτσι, είναι κάποιος, δυστυχώς δε μπορεί να αποβάλλει έναν τέτοιο αδικαιολόγητο φόβο που μοιραία οδηγεί στον μισανθρωπισμό.
Πιστεύω ότι η ευρωπαϊκή αριστερά έχει νικήσει πολλές από τις φοβίες της. Ίσως αυτό που λέτε να αφορά παλαιότερες εποχές, αλλά και πάλι δεν είμαι σίγουρος. Ξέρω ότι ο φόβος είναι ο χειρότερος κατασταλτικός μηχανισμός. Η εξουσία προσπαθεί πρώτα να νικήσει το μυαλό. Να μας κλείσει σπίτι μας και να ανανεώνει τις σχέσεις εξουσίας σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο. Η αριστερά από την μήτρα της είναι μία θεωρία ανθρωποκεντρική, στηρίζεται όλο της το οικοδόμημα στον άνθρωπο. Δεν θα μας νικήσει κανένας φόβος, δεν θα οδηγηθούμε στον μισανθρωπισμό λόγω φύλου, θρησκείας, ιδεολογίας και σεξουαλικής συμπεριφοράς.

Θυμόσαστε τι είχε γίνει με τον βουλευτή της ΝΔ, κ. Τομπούλογλου. Ένας άνθρωπος διαπομπεύθηκε και σχεδόν καταστράφηκε, επειδή σε τηλεοπτική εκπομπή βγήκαν τα "άπλυτα του στη φόρα", όπως θα έλεγε κάποιος με τη λογική της μάζας, εν προκειμένω οι σεξουαλικές προτιμήσεις του. Πως θα αντιδρούσατε εσείς, ως Αλέξης Τσίπρας, αν ήσασταν στη θέση του και με ποιο τρόπο θα διασώζατε την αξιοπρέπεια σας;

Θεωρώ ότι η περίπτωση του κ. Τομπούλογλου είναι ίδια με την περίπτωση της κας Αφροδίτη Αλ Σάλεχ όταν υπήρξε σύμβουλος του υφυπουργό Σπύρο Βούγια. Στόχος των ΜΜΕ και στις δύο περιπτώσεις ήταν να σκανδαλίσουν, να πουλήσουν αλλά και να δοκιμάσουν τις αντοχές ενός βαθιά συντηρητικού, ανδροκρατικού, σκοτεινού κομματιού του πολιτικού κόσμου. Η δημόσια έκθεση με χυδαίο τρόπο, η αναπαραγωγή ρατσιστικών σχολίων επιβεβαιώνουν πόσο ευάλωτοι είμαστε όλοι απέναντι σε μηχανισμούς διασυρμού, συκοφάντησης και εξόντωσης. Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα αντιδρούσα αν με περνούσαν κι εμένα από την μηχανή του κιμά.

Συνηθίζετε να δίνετε συνεντεύξεις στο γραφείο σας, το οποίο κοσμεί πορτραίτο του Τσε Γκεβάρα. Γνωρίζετε ότι ο εν λόγω θρυλικός επαναστάτης είχε "συνεισφέρει" ως προς τη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης για τους ομοφυλόφιλους στην Κούβα, στις πύλες των οποίων υπήρχε η αναγραφή "Η δουλειά θα σας κάνει άνδρες";

Πολλά πορτραίτα κοσμούν το γραφείο μου. Ξέρω και κατανοώ τις ενστάσεις σας. Στη «ζυγαριά» της ιστορίας πιστεύω όμως πως πρέπει να λαμβάνουμε τα πάντα υπόψη μας. Έτσι δεν θα αδικήσουμε κανέναν και καμία. Και όσοι και όσες έχουν αδικηθεί, αυτοί έχουν τη γενναιότητα να μην αδικούν. Εκείνο που μου προκαλεί αγανάκτηση είναι αυτό που συμβαίνει στην εποχή μας και στα του οίκου μας. Στη χώρα μας, τόσο σε επίπεδο πολιτικής εξουσίας και ΜΜΕ όσο και στο σώμα της κοινωνίας, η κυρίαρχη και ατύπως επίσημη αντίληψη που αναπαράγεται με έντονο τρόπο και σε καθημερινή βάση είναι βαθύτατα σεξιστική.

Εδώ και ενάμισι χρόνο κάθε σαββατοκύριακο μας λένε πως θα ανακοινωθεί επίσημα η χρεοκοπία της Ελλάδας. Αν αύριο όντως έχουμε ένα νέο "Επτωχεύσαμεν" εσείς με ποια λόγια θα απευθυνόσασταν στον Έλληνα πολίτη;

Η χρεοκοπία έχει έρθει. Την βλέπουμε και τη ζούμε κάθε μέρα. Στους δρόμους με τους άστεγους και τους άνεργους, στο σπίτι μας και στο εισόδημά μας, στην κατάρρευση του κοινωνικού κράτους. Επιστρέψαμε στην δεκαετία του 50 μέσα σε δύο χρόνια, αυτή είναι η πραγματική χρεοκοπία. Συνεπώς στον κόσμο -όταν μας το ανακοινώσουν και επίσημα- θα πω αυτό που λέω εδώ και δύο χρόνια. Σταθείτε αλληλέγγυοι στον διπλανό σας. Όλοι και όλες μαζί, κανείς μόνος του στην κρίση. Ανυπακοή σε όσους χρεοκόπησαν οικονομικά, κοινωνικά και ηθικά την χώρα. Να τα αλλάξουμε όλα, να κερδίσουμε πάλι όλα όσα μας έκλεψαν. Να συμβάλλουμε σε μία μεγάλη πολιτική αλλαγή.

Κύριε Πρόδρε, σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας.
Εγώ σας ευχαριστώ για τη συζήτηση