27 χώρες της Ευρώπης διευθετούν τον Lbtiq γάμο

Αναρτήθηκε από lesbianbimafia

.
Ο Brad Brubaker, από το Οχάιο, συναντήθηκε με τον Άγγλο σύντροφό του, Paul Feakes, στην Καλιφόρνια το 1995. Ο κ. Brubaker μετακόμισε στο Λονδίνο και τελικά απέκτησε τη βρετανική ιθαγένεια. Σύναψαν σύμφωνο συμβίωσης, όμοια σε όλα με το γάμο εκτός από το κοινό οικογενειακό όνομα. Πριν από τρεις χρονιές μετακόμισαν στην Ιταλία και αποφάσισαν να ανοίξουν μια γκαλερί τέχνης στην εξοχή της Τοσκάνης στην παραθαλάσσια πόλη της Pietrasanta.
Η Ιταλία δεν αναγνωρίζει το σύμφωνο συμβίωσής τους. Σε αντίθεση με τη συνήθη αντιμετώπιση των ετερό παντρεμένων ζευγαριών που εργάζονται μαζί, αναγκάστηκαν να καταχωρήσουν την γκαλερί στο όνομα του κ. Brubaker και μόνο, ενώ ο κ. Feakes έπρεπε να αναγράφεται ως υπάλληλος - με σύμβαση, μισθοδοσία και όλη την πρόσθετη δαπανηρή γραφειοκρατία που συνεπάγεται.
"Έτσι συνειδητοποιήσαμε τη διάκριση αυτή", δήλωσε ο κ. Brubaker. «Οι άνθρωποι σκέφτονται πως η Ευρώπη είναι τόσο πολύ μπροστά, και υποθέτω ότι κατά κάποιο τρόπο είναι. Αλλά δεν είναι αρκετά μπροστά ακόμα". Ο κ. Brubaker και ο κ. Feakes αποφάσισαν να μην προσφύγουν στο δικαστήριο. Άλλες το κάνουν, με ανάμεικτα αποτελέσματα.

Ο 32χρονος Tomasz Szypula, ο οποίος κατάγεται από την Πολωνία, η οποία είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συνάντησε τον Ισπανό σύντροφό του, José Antonio, το 2002, ενώ σπούδαζε στην Κρακοβία, της Πολωνίας. Αργότερα μετακόμισαν στη Βαρσοβία και αγόρασαν ένα διαμέρισμα μαζί.  Το 2010, πέντε χρονιές αφ’ ότου η Ισπανία νομιμοποίησε τον Lbtiq γάμο, αποφάσισαν να πάνε στην πατρίδα του κ. Antonio κοντά στην Alicante και να παντρευτούν.
 «Ο γάμος, νομίζω, είναι ένα είδος επιβεβαίωσης – λέει η μια ένας στην άλλη-ον πως θα είναι μαζί στα καλά και στα δύσκολα», είπε ο κ. Szypula. "Και αυτό είναι κάτι που κάνεις και με άλλες-ους ανθρώπους, όπως την οικογένεια, τις φίλες σου και τις γειτόνισές σου".
Όμως δύο χρονιές αργότερα, εξακολουθούν να είναι άγαμοι. Οι πολωνικές αρχές, βλέποντας το όνομα ενός άνδρα στο έγγραφο γάμου στη θέση της συζύγου του κ. Szypula, αρνήθηκαν να εκδώσουν το αναγκαίο νομικό έγγραφο που να βεβαιώνει ότι δικαιούταν να παντρευτεί.
Το πολωνικό Σύνταγμα, που εγκρίθηκε το 1997, αναφέρει το γάμο ως ένωση μιας γυναίκας και ενός άνδρα, Πολωνές ανώτερες υπάλληλοι έχουν υποστηρίξει ότι είναι «απαραίτητη προϋπόθεση» για την έκδοση των πιστοποιητικών. Μέχρι στιγμής, τα πολωνικά δικαστήρια έχουν συμφωνήσει και η απόφαση για την προσφυγή του ζευγαριού πρέπει να θα βγει ως το φθινόπωρο.
 «Δεν είναι απλά μια δικαστική υπόθεση, είναι επίσης ένα σημαντικό πολιτικό θέμα», είπε ο κ. Szypula. "Τα δικαστήρια, κάνουν ό, τι μπορούν για να καθυστερήσουν την απόφαση".
Υποστηρίζοντας ότι η κατάσταση στην Πολωνία ήταν ασυμβίβαστη με το σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρενέβη πέρυσι και κέρδισε την υπόσχεση των πολωνικών αρχών να αλλάξουν αυτή την πολιτική. Μέχρι στιγμής, δεν την άλλαξαν.

Η Επιτροπή δηλώνει ότι προτίθεται να δώσει συνέχεια, ενώ η κα Reding τόνισε στη συνέντευξή της μέσω e-mail ότι στις Βρυξέλλες "δεν έχουμε την εξουσία – ούτε το θέλουμε" να αλλάξει ριζικά το ευρωπαϊκό οικογενειακό δίκαιο.
Με εξαίρεση την Ιταλία και τη Μάλτα, όπου η επιρροή του Βατικανού είναι ισχυρή, καθώς και στην Ελλάδα και στη Κύπρο, οι διαιρέσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ως επί το πλείστον μεταξύ της πιο φιλελεύθερης Δύσης και της πιο συντηρητικής, πρώην κομμουνιστικής Ανατολής, δήλωσε ο Robert Wintemute, καθηγητής του δικαίου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο King College του Λονδίνου. «Στις ΗΠΑ, όταν κοιτάτε τον χάρτη, έχετε τη Βορειοανατολική και τη Δυτική ακτή, όπου υπάρχει η μεγαλύτερη πρόοδος, και τότε ο Νότος είναι το μεγάλο κενό», είπε. "Στην Ευρώπη, είναι το χάσμα Δύσης-Ανατολής".
Η Δανία, η οποία εισήγαγε το σύμφωνο συμβίωσης το 1989, έγινε, τον Ιούνιο, η τελευταία χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έκανε το νόμο του γάμου "ουδέτερο ως προς το φύλο», ακολουθώντας την Ολλανδία, το Βέλγιο, την Ισπανία, τη Σουηδία και την Πορτογαλία. Δέκα άλλες χώρες του μπλοκ επιτρέπουν κάποια μορφή της συμφώνου συμβίωσης ή πολιτικής ένωσης. Από αυτές, η Γαλλία, η οποία έχει μια νέα σοσιαλιστική κυβέρνηση, ανακοίνωσε τον Ιούλιο την πρόθεσή της να προχωρήσει σε πλήρη δικαιώματα γάμου και πως θα ισχύσουν το 2013.

Η Αγγλία, το Λουξεμβούργο και η Φινλανδία συζητούν ακόμη να την προσφυγή στη δικαιοσύνη. Απομένουν 11 χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν αναγνωρίζουν τους γάμους των λεσβιών ή το σύμφωνο συμβίωσης. Η Πολωνία, η Λετονία και η Βουλγαρία έχουν συνταγματικές απαγορεύσεις.
Η συζήτηση μπορεί να ανάψει. Στην Ιταλία, η συνέλευση του κυρίως κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος κατέληξε σε αταξία αυτό το μήνα, όταν η προεδρίνα, Rosy Bindi, αρνήθηκε να επιτρέψει μια ψηφοφορία για μια πρόταση υποστήριξης του Lbtiq γάμου, η οποία τον αποκάλεσε αντισυνταγματικό. Την περασμένη εβδομάδα, ο Pier Ferdinando Casini, επικεφαλής ενός κεντρώου κόμματος Καθολικών, αποκάλεσε τον Lbtiq γάμο ως "μια βαθιά απολίτιστη ιδέα - μια παραβίαση της φύσης ενάντια στη φύση".

Δεδομένης της έλλειψης της νομικής ασφάλειας, η κα Bestetti είπε ότι προτίμησαν να ζουν στο Ελσίνκι, όπου η ζωή της Kirsi και της τετράχρονης αδελφή της, Irma, είναι πιο φυσιολογική. Αλλά και η κα Pihlajaniemi επισκέπτεται το μικρό αγρόκτημα εδώ στο Castel Maggiore μια-δυο φορές το χρόνο για να δει την οικογένεια και τις φίλες της.

Αναμένουν το τρίτο παιδί τις, ένα αγόρι, στα μέσα Αυγούστου, και ψάχνουν για ένα όνομα που θα στέκει τόσο στα φινλανδικά όσο και στα ιταλικά.
Ωστόσο, ανησυχούν πώς θα εξηγήσουν στα παιδιά τις ότι έχουν δύο γονείς σε μία χώρα και μόνον μία γονέα σε μια άλλη, ή γιατί κάποιες από τις πιο ηλικιωμένες Ιταλίδες συγγενείς εξακολουθούν να αναφέρονται στην κα Pihlajaniemi ως τη "θεία" των κοριτσιών.
"Δεν ξέρω τι πρόκειται να σκεφτούν", είπε η κα Pihlajaniemi. "Για τα παιδιά, είναι πραγματικά για μια παράλογη κατάσταση