Plight of the only gay in the Greek village : Έρχονται έξω από το σπίτι και φωνάζουν “Βάλτε φωτιά στο σπίτι του πούστη»,

Ανέβηκε στις 1 Απρ 2008

Greece's Justice Ministry has promised to examine the possibility of giving gay couples the same rights as heterosexuals.
The government is coming under pressure from the country's national commission for human rights,which is concerned about levels of discrimination against homosexuals in Greece.
A gay man in a Southern Greek village claims he has been unable to leave his home for the past four years because of violence, threats and prejudice.
Malcolm Brabant has been to meet him.

Ο Άκης ζει στο χωριό Λάππα, μία ώρα απόσταση από την Πάτρα. Τον πρωτοείδα στο youtube, σε ένα βίντεο με τίτλο «Plight of the only gay in the Greek village» από το worldfocus.org, να μιλάει για την ζωή του και για όλα αυτά που έχει περάσει. Μια Κυριακή πρωί ξεκινήσαμε για να τον συναντήσουμε με το Γιώργο Στριφτάρη στο σπίτι του και μας μίλησε για την ζωή του.

Άκη, όλη σου την ζωή την έχεις περάσει εδώ στο Λάππα;

Ναι, από την μέρα που έχω γεννηθεί ως τώρα που είμαι 35 χρονών, ζω εδώ στην επαρχία.

Πώς είναι η ζωή σου εδώ;

Κόλαση. Για έναν ομοφυλόφιλο η ζωή στο χωριό είναι πάρα πολύ άσχημη, γιατί δέχεται τα βέλη του μίσους και της κακίας του κόσμου. Οι αντιλήψεις τους είναι πάρα πολύ στενές για το θέμα και δεν υπάρχει αποδοχή, ειδικά αν είναι εμφανής η ομοφυλοφιλία, χωρίς να είναι απαραίτητα προκλητική.

Καμιά φορά όταν το αποδέχεσαι και είσαι ο εαυτός σου, ο κόσμος δεν μπορεί να το δεχτεί αυτό, γιατί δε μπορεί να δεχτεί και άλλες ιδιαιτερότητες. Λειτουργώ για το χωριό σαν καθρέφτης, στον οποίο ο καθένας βλέπει μέσα βαθιά τις δικές του επιθυμίες.

Πότε ξεκίνησε η λεκτική και σωματική βία απέναντι σου; Από το σχολείο;

Για να πω την αλήθεια, στο σχολείο δεν είχα πρόβλημα, δηλαδή ως τα 14, γιατί ήμασταν παιδιά τότε. Εγώ ένιωθα διαφορετικά, αλλά με είχε πιάσει φόβος και προσπαθούσα να το κρύβω, γιατί πίστευα πως, αν αποκαλυφθεί, θα έχω προβλήματα. Τα οποία προβλήματα ξεκίνησαν από τα 14, μετά το θάνατο του πατέρα μου, ο οποίος είχε πάει ένα βράδυ μια βόλτα και έπεσε από ένα βράχο και σκοτώθηκε. Μετέπειτα άρχισαν να με κατηγορούν για το θάνατο του, ότι αυτοκτόνησε γιατί είμαι ομοφυλόφιλος, κάτι που δεν ισχύει σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση που λέει ότι ήταν ατύχημα ο θάνατος του.

Έπεσε από το βράχο με το αυτοκίνητο; Πώς έγινε;

Όχι, με τα πόδια ήταν, έκανε βόλτα στην παραλία και έπεσε από έναν βράχο.

Ήξεραν τότε οι δικοί σου και οι χωριανοί σου ότι είσαι ομοφυλόφιλος;

Κοιτά, φαινότανε από την κίνηση, τον τρόπο που μιλούσα και συμπεριφερόμουνα, αλλά λόγω ηλικίας υπήρχε και μια αθωότητα, και δεν ήταν τότε και πονηρεμένοι στο χωριό, σε βαθμό που να το καταλάβουν, να ασχοληθούν ή να με κράξουν.

Γιατί σου χρεώσανε την ευθύνη για τον θάνατο του πατέρα σου;

Γιατί εκείνη την περίοδο μετά το θάνατο του πατέρα μου άρχισα να νιώθω πιο έντονα ποιος

είμαι, τι θέλω, την έλξη μου προς το ίδιο φύλο. Κάποια στιγμή άρχισε να μη με ενδιαφέρει και να

μη με νοιάζει τι θα πουν. Ήταν η ζωή μου και ήθελα να την ζήσω όπως είναι, δε μπορούσα να υποκρίνομαι. Με τρελαίνει αυτό, ένιωθα ένα πνίξιμο να πρέπει να είμαι κάποιος άλλος. Δεν ήθελα να είμαι κάποιος άλλος, θέλω να είμαι ο εαυτός μου.

Πού είπες πρώτη φορά για αυτό που ένιωθες;

Το είπα στη μητέρα μου μετά το θάνατο του πατέρα μου. Εφόσον λοιπόν άρχισαν τα σχόλια και άρχισαν και με ενοχλούσαν, αυτό μου έκανε κακό στην ψυχοσύνθεση μου και άρχισα και εγώ υποσυνείδητα κάποια στιγμή να το σκέφτομαι και να το δέχομαι, ότι μπορεί να είναι έτσι. Όχι ότι υπήρχε λόγος, γιατί με τον πατέρα μου κάναμε μια συζήτηση πριν πεθάνει και μου είπε: "Κάνε ό,τι θέλεις, αρκεί να είσαι ευτυχισμένος, αλλά μακριά από εδώ από το χωριό". Ίσως ήξερε τι πρόβλημα θα αντιμετώπιζα μετέπειτα. Το θέμα είναι ότι είναι δύσκολο να αποδεχτούν και η κοινωνία και οι γονείς ότι το παιδί τους είναι ομοφυλόφιλο. Κανείς δεν θέλει το παιδί του να γεννιέται ομοφυλόφιλο.

Η μάνα σου πώς το πήρε;

Στην αρχή στεναχωρήθηκε, ενοχλήθηκε και δεν το αποδέχτηκε, αλλά με την πάροδο του χρόνου και αφού είδε το πόσο πολύ έχω κυνηγηθεί, βασανιστεί και στιγματιστεί, είναι πάντα στο πλευρό μου, δεν έχω παράπονο.

Αδέλφια έχεις; Γνωρίζουν;

Έχω δυο αδελφές. Ναι, γνωρίζουν, αλλά δε θα έλεγα ότι έχω ιδιαίτερο πρόβλημα, έχουμε καλές σχέσεις. Δεν ξέρω βέβαια αν μέσα τους το έχουν αποδεχτεί ή όχι ή αν μου δείχνουν κάτι άλλο, αλλά ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει αυτό. Μ' ενδιαφέρει να είμαι εγώ καλά με τον εαυτό μου.

Οι συγγενείς σου πώς το πήραν;

Άσχημα, πολύ άσχημα. Σε ένα συγγενικό τραπέζι θυμάμαι ότι κάποιος είπε: «Σιχαίνομαι να φάω και από τα κουτάλια που τρώνε αυτοί οι άνθρωποι». Μάλιστα είχαν πει στην μάνα μου να μη με κρατήσει και να με διώξει από το σπίτι. Έχω βιώσει δηλαδή το ρατσισμό στο πετσί μου.

Φίλους έχεις;

Έχω γνωστούς πολλούς, φίλους δεν ξέρω…

Νιώθεις ότι κάποιος από το χωριό μπορεί να είναι φίλος σου;

Όχι, δεν πιστεύω ότι κάποιος από το χωριό μπορεί να με αισθανθεί και να με καταλάβει.

Φίλους γκέι δεν έχεις; Εδώ δεν υπάρχουν άλλοι γκέι ;

Όχι, δεν έχω φίλους γκέι, αν και υπάρχουν πολλοί, αλλά είναι κρυφοί. Δεν υπάρχει κανείς φανερός

όπως εγώ, που επέλεξα να εκτεθώ και να εκδηλωθώ. Πώς θα μπορούσε κάποιος να μου κάνει παρέα; Θα φοβότανε μήπως πούνε ότι αφού είναι με τον Άκη είναι και αυτός πούστης, άρα η σεξουαλική του ταυτότητα θα είχε αποκαλυφθεί.

Με ποιόν έκανες πρώτη φορά σεξ;

Με έναν Αμερικάνο σε μια παραλία σε διακοπές στα 17 μου χρόνια .

Ήξερες δηλαδή ότι είσαι γκέι στα 14 και μετά έκανες σεξ;

Ναι, μα έβλεπα τις κινήσεις μου, τη φωνή μου, τη συμπεριφορά μου, αλλά δεν ήθελα να αποδεχτώ αυτό που πραγματικά είμαι σε εκείνη την ηλικία, είχα το συναίσθημα της ενοχής, γι' αυτό και ενώ ήξερα, σεξ δεν είχα κάνει. Αισθανόμουν ενοχή από την κοινωνία και την εκκλησία. Μας λέγανε για τα μικρά παιδιά: "Μην γίνει κλέφτης, ναρκομανής και πούστης" και τα θεωρούσανε το ίδιο άσχημα.

Εδώ στο χωριό, με κάποιον από τους χωριανούς πήγες;

Όχι, ποτέ δεν πήγα με κανέναν από εδώ. Μετά τα 17 άρχισα να δουλεύω σε drag show στην Μύκονο, στην Αθήνα, στην Πάτρα, παντού. Και σε εκπομπές έβγαινα και το βλέπανε στο χωριό. Στα 22 είχα δική μου εκπομπή σε τοπικό κανάλι της Πάτρας. Δεν είχα ανάγκη να πάω με κάποιον από εδώ. Και πιστεύω ότι και η στάση μου και ο χαρακτήρας μου τους απωθεί.

Αμέσως μετά την εκπομπή άρχισαν τα μεγάλα προβλήματα, δηλαδή να με κράζουν πολύ άσχημα, να μη μπορώ να βγω έξω, να με χλευάζουν. Πιστεύω ότι όσο ήμουν ο πούστης που χωριού που έβγαινα έξω και με ξεφτελίζανε όποτε θέλανε, δεν είχαν κανένα πρόβλημα. Όταν όμως άρχισα και αποκτούσα δημοσιότητα εκτός χωριού στην Πάτρα και σε άλλα τοπικά μέρη, άρχισαν τα προβλήματα της βίας.

Εσύ με ποιον τρόπο τους ενοχλούσες; Μ' αυτά που έκανες, με τη συμπεριφορά σου;

Δεν προκαλούσα με την έννοια της πρόκλησης, το άφηνα όμως να φανεί με το περπάτημα μου, την ομιλία μου. Δεν προκαλούσα με το ντύσιμο δηλαδή ή μ' αυτά που τους έλεγα, τους ενοχλούσε απλώς αυτό που είμαι.

Όταν κατάλαβες ότι θα ήταν δύσκολη η ζωή σου και ξεκίνησαν όλα αυτά τα άσχημα να σου συμβαίνουν, δεν σκέφτηκες να φύγεις;

Θα ήταν σαν να παρέδιδα τα όπλα. Γιατί να φύγω από το σπίτι μου, από εδώ που έχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει; Εδώ πήγα σχολείο, εδω έθαψα τον πατέρα μου, από εδώ ξεκίνησα να κάνω κάποια πράγματα επαγγελματικά. Γιατί να τους παραδώσω τη ζωή μου και τα όνειρα μου; Αυτό ήταν άλλωστε γι' αυτούς το ζητούμενο. Τους ενοχλεί η παρουσία μου, θέλουν να φύγω από εδώ, επειδή τους βρωμίζω το χωριό, όπως λένε.

Για πες μου τι σου λένε;

"Βρωμόπουστα", "Φύγε από το χωριό μας, μας ντροπιάζεις". Ο άλλος πήρε το αυτοκίνητο του και το πέρασε από πάνω μου για να φύγω, αλλά δεν του έκανα τη χάρη.

Πως έγινε το περιστατικό αυτό;

Χρόνια πριν είχα βγει έξω, αυτός με έκραζε και κάποια στιγμή μου είπε "θα σε πατήσω". Του λέω “αν έχεις τα αρχίδια πάτα με” και αυτός πάτησε το γκάζι, με χτύπησε και έσκασα στο πεζοδρόμιο. Υπάρχουν μαρτυρίες και ιατροδικαστικές εκθέσεις γι' αυτό. Έφτασα στο σημείο να κινδυνέψει η σωματική μου ακεραιότητα ή να πεθάνω. Δηλαδή τι θα συνέβαινε αν με σκότωνε ή αν με άφηνε ανάπηρο; Θα γινόμουν στρέιτ; Δεν καταλαβαίνω. Πρέπει δηλαδή άτομα που δεν είναι στρέιτ να τα εξοστρακίζουν και να ζουν στην εξορία; Αυτό πρέπει να κάνω δηλαδή, να φύγω και να να εξοριστώ;

Πήρε διάσταση το θέμα; Έγινε κάτι μετά από αυτό το περιστατικό;

Ναι, πήρε διάσταση στα τοπικά κανάλια και όχι μόνο, αλλά δεν έγινε κάτι, γιατί δεν υπάρχουν νόμοι που να προστατεύουν τους ομοφυλόφιλους από την βία. Έφτασα ως τα δικαστήρια μ' αυτόν και επειδή πήρε πάρα πολύ μεγάλη διάσταση και δημοσιότητα το θέμα, ζήτησε γραπτώς συγνώμη και έληξε το θέμα. Όχι όμως και ότι σταμάτησε να με ενοχλεί, γιατί μέσα του είναι βαθιά ριζωμένη η ομοφοβία.

Αυτός ειδικά γιατί;

Δεν ξέρω, δεν μπορώ να καταλάβω.

Τι άλλο σου έχουν κάνει;

Πάρα πολλά, με έχουν δείρει αρκετές φορές. Με έχουν πάει σε ένα δάσος, μου έχουν πάρει τα ρούχα και μ' έχουν αφήσει γυμνό. Αρχίσανε να με φτύνουνε και να με κλωτσάνε, για να γελάσουνε. Έρχονται έξω από το σπίτι και φωνάζουν “Βάλτε φωτιά στο σπίτι του πούστη», μου έχουν κάνει πάρα πολλά. Και το χειρότερο είναι ότι η μητέρα μου αυτή τη στιγμή είναι άρρωστη με μια πολύ σοβαρή αρρώστια και δε σέβονται το γεγονός ότι θέλω να την βγάλω έξω μια βόλτα και με κράζουνε μπροστά της. Δε σέβονται ούτε το γεγονός της αρρώστιας της μητέρας μου, που είναι πάρα πολύ σοβαρό. Αυτό τα λέει όλα. Αυτό το κάνανε, πάντοτε αλλά πίστευα ότι τώρα που αρρώστησε η μητέρα μου θα σταματούσαν και θα δείχνανε λίγη ευαισθησία, αλλά έχω κάνει λάθος.

Ένα τελευταίο γεγονός, για να μη λέω τα παλιά, έγινε πέρσι που βγήκα, γιατί δε βγαίνω, σπάνια βγαίνω. Κάποιοι με είδαν λοιπόν και άρχισαν να με κράζουνε, εγώ μέσα στα νεύρα μου τους απάντησα και άρχισαν να με κυνηγάνε και κρύφτηκα στο νεκροταφείο. Πήρα την αστυνομία για να έρθει να με βγάλει. Το 2010 συμβαίνει αυτό.

Η αστυνομία πώς σου φέρεται;

Τώρα, μετά τη δημοσιότητα και τις πιέσεις από το μέρος μου, όταν λέω το όνομα μου και τους καλώ, έρχονται. Παλιά, όσες φορές και να έπαιρνα, δεν ερχότανε το περιπολικό. Έπρεπε να γίνουν τα χειρότερα, για να ασχοληθούν.

Δουλεύεις κάπου;

Όχι, δεν εργάζομαι. Όταν φαίνεται ότι είσαι ομοφυλόφιλος, είναι λίγο δύσκολο να εργαστείς στην Ελλάδα. Έβγαλα μια σχολή επαγγελματικού μακιγιάζ, έκανα τα σόου και την εκπομπή με το μακιγιάζ, μια είχα δουλειά, μια όχι. Έχω αρκετά χρόνια να δουλέψω.

Αν σου έδιναν ένα σπίτι σε μια μεγάλη πόλη θα έφευγες;

Τώρα και μετά από όλα αυτά; Ναι βεβαίως, θα ήμουν τρελός να μην πάω. Ποιος τυφλός δε θέλει το φως του;

Μετά λοιπόν από όλα αυτά που τράβηξες γιατί δεν το κάνεις;

Τώρα πια λόγω οικονομικής στενότητας. Αν είχα την οικονομική ευκαιρία, θα έφευγα.

Πώς ζεις τώρα, πως τη βγάζεις οικονομικά;

Από τη μητέρα μου, που παίρνει μια σύνταξη του πατέρα μου.

Είχες ποτέ κάποιο δεσμό εδώ;

Όχι, δεν είχα ποτέ δεσμό εδώ και δε βρήκα κάποιον να με αγαπήσει. Εδώ δεν θέλουν να με δουν, θα είχα και δεσμό; Που να κυκλοφορήσω;

Πώς περνάς τη μέρα σου;

Κλεισμένος στο σπίτι. Βλέποντας τηλεόραση, ακούγοντας ραδιόφωνο.

Πώς ασχολήθηκαν τα κανάλια με σένα;

Στην αρχή τα τοπικά κανάλια από το αστυνομικό δελτίο, όταν έγινε γνωστή η υπόθεση, με κάλεσαν να μιλήσω και βγήκα και μίλησα. Ήθελα να πω για την ζωή του γκέι στην επαρχία, που είναι κόλαση. Έχω ακούσει και για άλλες περιπτώσεις, μου έχει πει και ένα άλλο παιδί ότι του πετούσαν γιαούρτια και ότι δεν μπορούσε να βγει έξω από το σπίτι του, έπαιρνε ταξί για να βγαίνει. Σε ένα άλλο χωριό παρακάτω, που είναι ένας ομοφυλόφιλος, τον έχουν κάψει και με τσιγάρα. Κανείς δε μιλάει γι' αυτά.

Τι πιστεύεις ότι πρέπει να γίνει για να αλλάξει η κατάσταση στην Ελλάδα;

Να θεσπιστούν νόμοι που να λένε ότι όποιος δέχεται λεκτική και σωματική βία πρέπει να προστατεύεται και ο νόμος να τιμωρεί το δράστη. Δεν έχω δει να τιμωρείται κανείς στην Ελλάδα. Να υπάρχει σεβασμός. Και οι δικαστικές και αστυνομικές αρχές να βλέπουν τον άνθρωπο σαν άνθρωπο και όχι τις σεξουαλικές του προτιμήσεις και να επηρεάζονται από αυτές.

Σεξ κάνεις;

Σαν όλους τους άλλους ανθρώπους κάνω και εγώ, αν πάω διακοπές, αν πάω στην Αθήνα ή στην Πάτρα. Υπάρχει και η γκέι παραλία Καλόγρια κοντά στην Πάτρα και, όταν πηγαίνω, έχει άτομα από άλλα μέρη της Ελλάδας και το εξωτερικό και κάνω εκεί σεξ.

Οι χωριανοί σου δεν πάνε με γκέι πιστεύεις;

Από άλλα άτομα που έχουν έρθει στο χωριό και έχω ακούσει, ναι έχει γίνει.

Αν μπορούσες να πεις κάτι στους χωριανούς σου τι θα τους έλεγες;

Ντροπή και αίσχος.

Τους μισείς; Θα τους συγχωρούσες;

Mεγάλη κουβέντα το μίσος. Tους απεχθάνομαι γιατί μου έχουν κάνει τη ζωή κόλαση. Όχι δεν συγχωρώ. Aν και ο Θεός έχει διδάξει την συγχώρεση, δεν ξέρω, ίσως.

Πιστεύεις στο Θεό, πας εκκλησία;

Ναι πιστεύω, αλλά δεν πάω εδώ εκκλησία, απαγορεύεται. Πάσχα πάω σε άλλα μέρη να κάνω. Δεν μπορώ να πάω εκείνη τη μέρα, να με ενοχλούνε και να με κράζουν και να μη μπορώ να προσκυνήσω.

Σε προστάτεψε ποτέ κάποιος, σε υπερασπίστηκε;

Η μητέρα μου. Πήγαινε, τσακωνότανε με τον κόσμο, την σπρώχνανε, έτρωγε ξύλο, το τραπέζι στο κεφάλι. Δέχθηκε και η μάνα μου βία, γιατί δε δεχότανε να πληγώνουν το παιδί της και να μιλάνε γι' αυτό. Καμιά μάνα δε θα το ήθελε.

Όταν ήρθαμε με το λεωφορείο μας κατεύθυνες μέχρι ένα σημείο και μας περίμενες στη γωνία. Ούτε μέχρι το κεντρικό δρόμο δεν βγαίνεις;

Όχι, το βρίσκεις υπερβολικό; Δεν το κάνω, γιατί μ' ενοχλούν τα σχόλια και με ταράζουν, μου χαλάνε τη διάθεση και αυτό μου τη σπάει.

Τώρα αν βγούμε δηλαδή τι θα γίνει;

Δε βγαίνω έξω.

Δεν θα κάνουμε δηλαδή μια βόλτα;

Όχι.

Ευτυχισμένος είσαι;

Όχι δεν είμαι ευτυχισμένος. Θέλω να βγαίνω, να κυκλοφορώ, να κάνω μια σχέση, να μη στερούμαι πράγματα, να έχω μια φυσιολογική ζωή. Για εσάς ακούγεται περίεργο, αλλά έμενα αυτή είναι η καθημερινότητα μου.

Αν σου έλεγα ότι είσαι ελεύθερος τώρα να κάνεις ό,τι θέλεις, τι θα έκανες;

Ό,τι κάνει και ο κάθε άνθρωπος καθημερινά, να πιεί τον καφέ του, να διαβάσει την εφημερίδα του, να πάει μια βόλτα, να μπορεί να δουλέψει.

Όνειρα έχεις;

Μια αυτοκτονία... Θα γλίτωνα από όλους και από όλα. Τι όνειρα να έχω; Να πάω να ζήσω σε ένα άλλο μέρος, ακόμα και εκτός Ελλάδος.

Πιστεύεις ότι θα μείνεις θα γεράσεις και θα πεθάνεις εδώ;

Δεν ξέρω, αυτό το φοβάμαι. H ζωή είναι πολύ απρόβλεπτη και έχει πολλές εναλλαγές, δεν ξέρω τι μου επιφυλάσσει το μέλλον.

Αν γυρνούσες στο παρελθόν θα έκανες τα ίδια;

Ναι, δεν έχω βλάψει κανέναν, δεν έχω κάνει κάτι κακό, θα έκανα ακριβώς τα ίδια. Ίσως απέφευγα κάποια πράγματα, για να αποφύγω όλην αυτή την ταλαιπωρία.

Συνέντευξη στον Γιώργο Τσιτιρίδη. Φωτογραφίες: Γιώργος Στριφτάρης.

Πηγή: SCREW

Πόσο "δικός μας" είναι ένας ομοφυλόφιλος‏;

Για πολλούς δεν είμαι ένας άνθρωπος σαν όλους τους άλλους, αλλά είμαι "ο γκέι, ο ομοφυλόφιλος, η αδερφή, ο πούστης".

sigalas.jpg

Πριν από λίγες μέρες με ρώτησαν αν γνωρίζω κάποιον. Απάντησα αρνητικά παρά το γεγονός ότι το όνομα κάτι μου έλεγε αλλά δεν μπορούσα να θυμηθώ ποιος είναι. Το πρόσωπο που με ρώτησε επέμεινε: "Μα, είναι πολύ καλός στη δουλειά του, πολύ γνωστός στο χώρο του και... είναι και δικός σας (!)". Ρώτησα τι εννοεί "δικός μας" και η απάντηση ήταν "Να, μωρέ είναι... ομοφυλόφιλος!"

Ένιωσα έκπληξη για πολλούς λόγους: Κατ' αρχάς το πρόσωπο με το οποίο συνδιαλεγόμουν είναι μορφωμένο και με ένα αγωνιστικό παρελθόν. Από την άλλη η αδυναμία ακόμα και να εκφράσει κανείς τη λέξη ομοφυλόφιλος, σα να ξορκίζει με έναν τρόπο το κακό, όπως γίνεται πολύ συχνά με έννοιες που προκαλούν εξ ορισμού αρνητικά συναισθήματα όπως ο διάβολος (ο εξαποδώ), ή ο καρκίνος (η επάρατη νόσος ή η κακιά αρρώστια), σημαίνει ότι είναι βαθιά ομοφοβικός. Το να αρνείται όμως να εκστομίσει τη λέξη ακόμα και μπροστά σε κάποιον ο οποίος δηλώνει ομοφυλόφιλος, σημαίνει ότι ο φόβος απέναντι στο "κακό", είναι κάτι που τον ξεπερνάει.

Η χρήση των λέξεων έχει στόχο να περιγράψει καταστάσεις, σκέψεις, έννοιες και συναισθήματα. Όσο δεν χρησιμοποιώ αυτές τις λέξεις για να περιγράψω αυτό που νιώθω, τόσο αυτό παραμένει στο μυαλό μου σαν κάτι άυλο. Όταν το περιγράφω τότε αποκτάει σάρκα και οστά, αποκτάει νόημα. "Μόλις το πω γίνεται αλήθεια", όπως μου είπε κάποτε και ένας τύπος από την Αμερική που γνώρισα σε μια παρέα. "Once you speak it, it becomes true..." Στο μυαλό αυτού που μου μίλησε, η σεξουαλικότητά μου είναι κάτι που δεν πρέπει να λέγεται δημόσια. Κάτι που αποτελεί ντροπή, που προκαλεί αποστροφή, που στιγματίζει.
Είμαι σίγουρος ότι πολλοί άνθρωποι αισθάνονται όπως ο παραπάνω συνομιλητής μου. Πολλοί από αυτούς που με πλησιάζουν και θέλουν να μου μιλήσουν πολλές φορές αισθάνονται αμήχανα, δεν ξέρουν πώς να το διαχειριστούν. Γι αυτούς δεν είμαι ένας άνθρωπος σαν όλους τους άλλους, αλλά είμαι "ο γκέι, ο ομοφυλόφιλος, η αδερφή, ο πούστης".

Το να μιλάω ανοιχτά γι αυτό είναι ένας τρόπος να σπάσω το φόβο. Δεν είναι μόνο για να δείξω ότι δεν έχω τίποτα διαφορετικό από τους άλλους παρά μόνο ότι θέλω έναν άνδρα στο κρεβάτι μου. Αλλά είναι και το ότι η ορατότητα σημαίνει διεκδίκηση. Δεν είμαι ετεροφυλόφιλος, είμαι ομοφυλόφιλος, υπάρχω, είμαι εδώ και διεκδικώ το χώρο μου δίπλα σε όλους τους άλλους.

Είμαι πεπεισμένος ότι τα πράγματα θα αλλάξουν. Οι κοινωνικές προκαταλήψεις, ειδικά αν είναι βαθιά ριζωμένες αιώνες επί αιώνων, δεν αλλάζουν εύκολα, χρειάζονται πολύ χρόνο και προσπάθεια. Όμως αλλάζουν καθημερινά λίγο-λίγο. Τόσο λίγο που δε μπορεί να ανιχνευθεί, αλλά που μετά από ένα χρονικό διάστημα όταν κοιτάξει κανείς πίσω ανακαλύπτει ότι έχει διανύσει ένα μεγάλο διάστημα από εκεί που ξεκίνησε. Απλά πρέπει να το διεκδικήσουμε. Τίποτα δε θα μας χαριστεί. Εμείς θα το πάρουμε.

- See more at: http://left.gr/news/poso-dikos-mas-einai-enas-omofylofilos#sthash.rvlgBWSl.dpuf