Θα μου τον παίξεις;
Μια αναπηρία δεν σημαίνει απόσυρση από τη ζωή και το σεξ. Απλώς μερικές φορές χρειάζεται να δώσουμε ένα ... χεράκι σ' έναν ανάπηρο φίλο.
Μετάφραση: του Πάνου Ζουρνατζίδη,
Αναδημοσίευση/προσαρμογή από το disabled.gr
Αναδημοσίευση/προσαρμογή από το disabled.gr
Πολλά άτομα με αναπηρίες που είναι ομοφυλόφιλα αισθάνονται απόρριψη από την ομοφυλοφιλική κοινότητα, η οποία ενδιαφέρεται κατά κύριο λόγο για άντρες με τέλειο σώμα και εμφάνιση ημίθεου.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα πολλά ομοφυλόφιλα άτομα να μην έχουν σκεφτεί την πιθανότητα σύναψης μιας σταθερής ομοφυλοφιλικής σχέσης με κάποιο άτομο με αναπηρία. Έτσι, πολλά άτομα με αναπηρία αισθάνονται απόρριψη, τόσο από τον ομοφυλοφιλικό όσο κι από τον ετεροφυλοφιλικό κόσμο, και βιώνουν πόνο, απογοήτευση και καταπίεση στη σεξουαλική τους ζωή. Αισθάνονται ανεπιθύμητοι κι άχρηστοι.
Γι' αυτό τον λόγο, πολλοί ανάπηροι αναζητούν εναλλακτικούς τρόπους αυτοϊκανοποίησης και σεξουαλικής ευχαρίστησης. Κάποια άτομα που, δυστυχώς, έχουν βαριές αναπηρίες, αναγκάζονται να ζητήσουν από τους ανθρώπους που τους φροντίζουν να αγγίξουν τα γεννητικά τους όργανα, ώστε να νιώσουν ηδονή.
Όπως μπορούμε να φανταστούμε, για τους περισσότερους ανθρώπους που φροντίζουν ή είναι στενοί φίλοι με κάποιο άτομο με αναπηρία, κάτι τέτοιο θεωρείται αντιεπαγγελματικό και ταμπού. Μπορεί να δημιουργήσει ένταση στη σχέση με τον φίλο ή με το άτομο που φροντίζει τον ανάπηρο.
Ο αυνανισμός αποτελεί μια πράξη αγάπης για τον εαυτό μας και επιτρέπει στα ανάπηρα άτομα να κατανοήσουν ότι αξίζουν την αγάπη.
Για τον λόγο αυτό, ο αυνανισμός θεωρείται η πιο κατάλληλη εναλλακτική λύση για την περίσταση, γιατί ανακουφίζει το άτομο και του προσφέρει το αίσθημα της ευχαρίστησης και της ζεστασιάς. Ο αυνανισμός αποτελεί έναν υγιή και φυσιολογικό τρόπο απελευθέρωσης της σεξουαλικής ενέργειας. Θα πρέπει να γίνεται χωρίς ενοχές και είναι σημαντικό να καθιερωθεί στη ζωή των ομοφυλόφιλων ανάπηρων που δεν έχουν μόνιμο ερωτικό σύντροφο.
Για πολύ καιρό οι άνθρωποι ταλαιπωρούνταν από μύθους σχετικά με τους κινδύνους του αυνανισμού και δεν έχουν σκεφτεί τα οφέλη, που είναι πολυάριθμα. Ο αυνανισμός όχι μόνο μας ανακουφίζει από την ένταση και μας βοηθάει να ηρεμήσουμε ή να κοιμηθούμε, αλλά συμβάλλει και στη διατήρηση του μυϊκού τόνου στην πυελική περιοχή, αποτελεί μια πολύ καλή καρδιαγγειακή άσκηση και επιπλέον βοηθά στην αντιμετώπιση διάφορων προκαταλήψεων. Επίσης, αυτή η απλή ενέργεια βοηθά στο να κατανοήσουμε τις σεξουαλικές μας ανάγκες και βελτιώνει την αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση μας.
Τα αισθήματα ντροπής και αμηχανίας είναι αναγκαίο να παραγκωνιστούν, ώστε να μπορέσουμε να απολαύσουμε σε βάθος αυτήν την πράξη της χαμένης μας αθωότητας μέσω της κίνησης, της αναπνοής, της επικοινωνίας και της επαφής.
Οι ανάπηροι ομοφυλόφιλοι δεν θα πρέπει να αποτελούν εξαίρεση. Χρειάζεται να γίνει κατανοητό από την ομοφυλοφιλική κοινότητα, και την κοινωνία γενικότερα, ότι τα άτομα αυτά πρέπει να βοηθηθούν με κάθε τρόπο ώστε να αισθανθούν σεξουαλική ικανοποίηση και ηδονή.
Όταν αποδεχτούμε το σώμα μας και πειστούμε ότι μας αξίζει τόσο να αγαπήσουμε, όσο και ν' αγαπηθούμε, θα νιώσουμε λιγότερο θυμωμένοι με την αναπηρία μας και περισσότερο ικανοποιημένοι από τη ζωή.
Ο αυνανισμός αποτελεί μια πράξη αγάπης για τον εαυτό μας και επιτρέπει στα ανάπηρα άτομα να κατανοήσουν ότι αξίζουν την αγάπη. Είναι ένας τρόπος για να αποδεχτούμε τον εαυτό μας, παρά την όποια αναπηρία μας, να αγαπήσουμε και να φροντίσουμε το σώμα μας, όπως κι αν είναι αυτό. Μας μαθαίνει ότι αξίζει να αγαπηθούμε κι ότι ακόμα κι αν έχουμε αναπηρία, έχουμε το δικαίωμα να ικανοποιηθούμε ερωτικά, όχι μόνο με το άγγιγμα, αλλά και με την ολοκλήρωση της σεξουαλικής πράξης. Όταν αποδεχτούμε το σώμα μας και πειστούμε ότι μας αξίζει τόσο ν' αγαπήσουμε, όσο και ν' αγαπηθούμε, θα νιώσουμε λιγότερο θυμωμένοι με την αναπηρία μας και περισσότερο ικανοποιημένοι από τη ζωή.
Στην περίπτωση που έχουμε μείνει ανάπηροι λόγω ατυχήματος ή κάποιας εκφυλιστικής νόσου, είναι πολύ σύνηθες να αισθανόμαστε πικρία και θυμό και να σκεφτόμαστε ότι είμαστε παράσιτα για τον κοινωνικό μας περίγυρο. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό να μάθουμε ν' αγαπάμε και να δεχόμαστε τον εαυτό μας ολοκληρωτικά, ώστε να μπορέσουμε να λάβουμε αγάπη και φροντίδα κι από τους άλλους.
Ο αυνανισμός ως μέσο σεξουαλικής ευχαρίστησης και ως εργαλείο για την αγάπη και αποδοχή του εαυτού μας επηρεάζει όλη τη ζωή μας και μας βοηθάει να ανασυγκροτηθούμε. Ο αυνανισμός συμβάλλει στο να συνειδητοποιήσουμε τι μας αρέσει και τι όχι στον έρωτα, μέσα από τις φαντασιώσεις μας. Αποτελεί όχι μόνο απελευθέρωση, αλλά και μια μορφή αλληλεπίδρασης με αυτό που είμαστε.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι παραμένουμε τα ίδια άτομα, απλά τώρα έχουμε αποκτήσει και κάποια αναπηρία. Αν μπορέσουμε να το αποδεχτούμε αυτό, θα καταφέρουμε να ενσωματώσουμε και τις σεξουαλικές μας φαντασιώσεις ανάλογα, χωρίς να μισούμε αυτό που είμαστε τώρα και χωρίς να επιτρέπουμε στην αναπηρία να χειραγωγεί τη φαντασία και τη ζωή μας γενικότερα.
Όσοι από εσάς είστε αρτιμελή άτομα και διαβάζετε αυτές τις γραμμές, προσπαθήστε να γίνετε λίγο περισσότερο ανοιχτόμυαλοι και
διαλλακτικοί και αντιμετωπίστε το ανάπηρο άτομο ως ίσο. Συνειδητοποιήστε ότι έχει τις ίδιες σεξουαλικές ανάγκες με σας. Έτσι θα νιώσετε πιο άνετα και θα σκεφτείτε ότι ίσως χρειάζεται βοήθεια για τη σεξουαλική του ικανοποίηση και ολοκλήρωση. Ίσως χρειαστεί να αγοράσετε κάποιον εξοπλισμό όπως ειδικές συσκευές αυνανισμού ή δονητές και ίσως πρέπει να τον βοηθήσετε να τα χρησιμοποιήσει. Κάντε το άφοβα και σκεφτείτε ότι οποιοδήποτε συναίσθημα σας κάνει να νιώθετε άβολα πηγάζει καθαρά από εσάς, και γι' αυτό δεν πρέπει να του δημιουργείτε ενοχές κάνοντάς τον να νιώθει ακόμα πιο ανίκανος.
Κάποια ομοφυλόφιλα άτομα ίσως χρειάζονται αυτές τις συσκευές λόγω μειωμένης κινητικότητας ή συντονισμού στους ώμους και στα χέρια. Δεν σημαίνει ότι είναι διεστραμμένα άτομα. Είναι φυσιολογικοί άνθρωποι, σαν κι εσάς, που θέλουν να ικανοποιήσουν κι εκείνοι τις σεξουαλικές τους επιθυμίες. Επιπλέον, ανοίγοντας την καρδιά σας σ' αυτά τα άτομα ίσως αποκτήσετε ισορροπία και γαλήνη σε σχέση με τον εαυτό σας και τη δική σας προσωπική ζωή.
Ο αυνανισμός συμβάλλει στο να συνειδητοποιήσουμε τι μας αρέσει και τι όχι στον έρωτα.
Κατά τη διαδικασία του αυνανισμού είναι καλό να δημιουργούμε εικόνες με τον νου για το πώς θέλουμε να είναι ο άντρας που θα μοιραστούμε τη ζωή μας μαζί του. Είναι πολύ σημαντικό για τους ομοφυλόφιλους ανάπηρους να μπαίνουν σ' αυτή τη διαδικασία. Ο αυνανισμός μπορεί να ανασύρει έντονα συναισθήματα και θα πρέπει να γίνεται όσο συχνότερα υπάρχει η δυνατότητα. Επίσης, καλό είναι εκτός από τη δημιουργία εικόνων, να φαντασιωνόμαστε κι ερεθίσματα από άλλες αισθήσεις (αφή, όσφρηση, γεύση, ακοή). Αυτό είναι το μυστικό της δημιουργικής φαντασίωσης.
Κατά τη διαδικασία του αυνανισμού και του οργασμού, πλησιάζουμε στο θεϊκό στοιχείο μέσα μας, μέσω ενός άυλου τρόπου κατανόησης του Άπειρου. Ο λόγος για τον οποίο ο οργασμός θεωρείται το πιο όμορφο συναίσθημα που μπορούμε να βιώσουμε είναι ότι κατά την πράξη αυτή αγγίζουμε το Άπειρο μέσω του κορμιού μας, του μυαλού μας, των συναισθημάτων μας και του πνεύματός μας. Για μερικά λεπτά, το «εγώ» μας και το «Άπειρο», γίνονται ένα. Καθώς το Άπειρο κατακλύζει το σώμα και την ψυχή μας, νιώθουμε ευτυχία. Το «εγώ» μας γίνεται ανίσχυρο, και τις στιγμές αυτές δεν υπάρχει αναπηρία ή ικανότητα, μόνο η ένωσή μας με το Άπειρο.
Η ερωτική εξερεύνηση που περιλαμβάνει το μυαλό, το σώμα και την καρδιά, αποτελεί ένα μακρύ ταξίδι ανακαλύψεων και διερευνήσεων. Η αγάπη κι η αποδοχή του σώματός μας ως ολότητα μας ανακουφίζει από τον φόβο και τη ντροπή, καθώς τιμούμε τη σπουδαιότητά του. Αυτό το ταξίδι στην ερωτική εξερεύνηση αποτελεί σπουδαίο κομμάτι της ζωής, τόσο των ανάπηρων όσο και των μη ανάπηρων ανθρώπων.
Η αυτοϊκανοποίηση αποτελεί, επομένως, σημαντικό εργαλείο για τον άνθρωπο με αναπηρία, διότι όταν χρησιμοποιείται δημιουργικά και κάτω από το πρίσμα της αποδοχής, μπορεί να βοηθήσει στην ενίσχυση της αυτοεκτίμησής του και να τον οδηγήσει αποτελεσματικά, πέρα από κάθε φυσικό περιορισμό, στη σφαίρα της δύναμης του πνεύματος.
http://www.10percent.gr/periodiko/teyxos30/2061-2010-06-18-17-02-02.htmlLa sessualità negata
Alessio e Giulia vivono in un paese di diecimila anime nel Nord Italia. Un paese di montagna, dove tutti conoscono tutti. Giulia ed Alessio hanno circa trent’anni e come molte persone della loro età sono innamorate. Hanno interessi e passioni in comune, condividono gli stessi sogni. Sono innamorati, come tutti i ragazzi della loro età.
Ma Alessio e Giulia non possono amarsi. Così hanno deciso le loro famiglie.
Non possono amarsi perché i due ragazzi sono affetti entrambi da un deficit cognitivo. Le loro famiglie hanno deciso che loro non possono, anzi non devono amare. Le loro famiglie hanno deciso che il loro è un amore sbagliato, contro natura.
Hanno deciso che due ragazzi disabili non possono amare, non possono avere sentimenti… e tutto questo perché sono disabili. Sono angeli. Sono eterni bambini. Non possono provare amore per qualcuno che non sia un familiare, o al massimo un educatore.
Per loro questo amore non era amore. Era un qualcosa di pericoloso.
I loro genitori si sono consultati con alcuni psicologi che si occupano di questo tipo di disabilità. Due di loro gli hanno proposto di permettere ai ragazzi di provare ad amarsi. In un ambiente protetto e sicuro. Questo per comprendere cosa intendessero Alessio e Giulia con il termine amore.
Gli psicologi gli hanno spiegato, che a volte, soprattutto in caso di deficit cognitivo, l’amore non è legato al sesso inteso in senso fisico ed ordinario. Spesso il sesso è inteso come coccola o massaggio. Non sempre l’atto sessuale si realizza.
Le loro famiglie hanno deciso di curarli. Curarli con dei farmaci. Curarli con dei farmaci che facciano dimenticare loro i sentimenti. Farmaci che controllano i loro impulsi naturali.
Questi genitori hanno deciso di curare questi ragazzi trattandoli come se fossero affetti da chissà quale grave malattia.
Ma Alessio e Giulia non erano malati, erano innamorati… e forse ora non lo sanno più…altri hanno deciso di fargli dimenticare tutto.
Per proteggerli”.
Vi racconto questa storia non perché voglio giudicare la scelta di questi genitori, ma perché voglio invitarvi a riflettere.
La scelta di questi genitori non è un caso isolato, purtroppo accade spesso che in situazioni come queste, si preferisce “eliminare il problema” piuttosto che affrontarlo.
Questo avviene per svariati motivi, tra cui arretratezza culturale, convinzioni religiose, ma soprattutto per l’assenza di figure professionali che possono aiutare le famiglie e i ragazzi ad affrontare serenamente il tema amore e sessualità.
Le famiglie (ed è comprensibile) hanno paura che i loro figli (da loro visti come eterni bambini) possano “farsi del male” amando ed essendo amati. E non sono pronte ad affrontare questo tema. Le famiglie se pensino alla sessualità pensano all’atto sessuale completo, e non accettano che i loro figli possano avere rapporti sessuali.
Le famiglie, però non sanno che a volte, per alcuni tipi di disabilità, la sessualità è intesa come semplici coccole o dolci massaggi.
Le famiglie non lo sanno perché sono sole, non hanno nessuno che li guidi in questo percorso. Si affidano a psicologi o terapeuti che, a seconda del loro parere personale, decidono se una persona disabili può amare ed essere amata, se non è idoneo curano l’amore come una malattia, se è idoneo il disabile e la famiglia sono abbandonati.
Ma a volte i disabili hanno bisogno di un aiuto concreto, dell’aiuto di un professionista che gli insegni come amare ed essere amato, che gli insegni che amare ed essere amati è una cosa giusta e normale. Serve una figura come l’assistenza sessuale, che aiuti i ragazzi e che sollevi le famiglie da questa problematica, che è comprensibilmente imbarazzate, sia per la famiglia che per il disabile stesso.
Legalizzare la figura dell’’assistenza sessuale è fondamentale per evitare che in futuro si verifichino casi come quello della storia. L’amore non può essere soppresso con i farmaci, i sentimenti non si curano con una pastiglia. I sentimenti vanno affrontati.
L'assistenza Sessuale alle persone con disabilità"
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Εδώ σχολιάζεις εσύ - Comment Here
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.