GLI 11 FALSI MITI SU HIV E AIDS AI QUALI NON DEVI MAI PIÙ CREDERE/Το σεξ όταν δεν ξέρεις να το κάνεις, πεθαίνεις!

 

---

• 0

---

Η σεξουαλική μας ζωή μετά το 1980, φάνηκε να μην είναι τόσο αθώα, ανοιχτή και ελεύθερη, όπως ήταν πριν, αφού μέσα στα 25 χρόνια που πέρασαν από τότε, μια απρόσκλητη και πολύ επικίνδυνη ασθένεια μπήκε στο κρεβάτι των εραστών και στο σώμα των σεξουαλικών συντρόφων, που η «ένωσή τους» τους οδηγούσε στη μόλυνση και τον θάνατο. Η ασθένεια αυτή, που πήρε τραγικές διαστάσεις και σκότωσε εκατομμύρια ανθρώπους με την απορία στα χείλη «γιατί;», μας σοβάρεψε, μας φόβισε, μας προκάλεσε πανικό και μας έφερε απέναντι σε μια πραγματικότητα ότι «το σεξ όταν δεν ξέρεις να το κάνεις, πεθαίνεις!»

Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν γνωρίζει για το AIDS και δεν υπάρχει καμία σκέψη που να μας επιτρέπει να μην θεωρούμε το AIDS τη μεγαλύτερη μάστιγα μόλυνσης και καταστροφής της ανθρώπινης ζωής του αιώνα που έκλεισε και του αιώνα που άνοιξε. Κάθε χρόνο στις 31 Δεκεμβρίου, η Παγκόσμια Κοινότητα καταγράφει τα θύματά της και κραυγάζει την αγωνία της γι' αυτούς που μολύνονται και που πέφτουν στα δίχτυα αυτής της ασθένειας.

Κάθε χρόνο ο άνθρωπος ελπίζει ότι η ιατρική επιστήμη θα φανεί πιο δυνατή από τον ιό και θα τον εξολοθρεύσει τελειώνοντας μια και καλή με αυτή την αρρώστια που δολοφονεί ανθρώπους χωρίς διακρίσεις, χωρίς φυλετικές προτιμήσεις και χωρίς να ντρέπεται εάν αυτόν που σκοτώνει είναι παιδί, έφηβος ή ενήλικας και φυσικά χωρίς να χορταίνει στους αριθμούς που νιώθει ότι όλο και περισσότερο γεμίζει το αρχείο της.

Είναι περιττό και επαναληπτικό ίσως όμως και πολύ σημαντικό να πούμε για το AIDS ότι «το λάθος δεν συγχωρείται μετά την απομάκρυνση από το ταμείο». Και το ταμείο είναι ανοιχτό και προκλητικό για τον κλέφτη που θα απλώσει το χέρι του αυτή την εποχή που στον καθένα μας δημιουργεί την προσδοκία και την ανάγκη να κλέψεις κάτι που θα σου δώσει χαρά και νόημα στη ζωή σου. Και φυσικά όταν αυτό συνδυάζεται με την ίδια την ανθρώπινη ζωή και την ανάγκη μιας σεξουαλικής υγείας, που δεν μας χρεώνει με την αποχή και την αύξηση του αυνανισμού και δεν μας ενοχοποιεί γιατί ποθήσαμε σεξουαλικά έναν άνθρωπο αλλά και δεν μας απαλλάσσει γιατί δεν ξέραμε ότι μπορεί να μολυνθούμε και να πεθάνουμε, τότε η ίδια η ανθρώπινη κοινωνία δικαιούται να προβληματίζεται και να αναρωτιέται πόσους ακόμα αφελείς, ανώριμους και παρορμητικούς θα πάρει το aids μαζί του, γιατί η άγνοια και το μακριά από μένα δεν πείθει πια κανέναν!

Πόσοι άνθρωποι αρνούνται να ακούσουν για το AIDS και πόσοι είναι εκείνοι που έφευγαν μακριά από αυτόν που μπορεί να είναι φορέας και να τους μολύνει ακόμη και με την παρουσία του και πόσοι είναι αυτοί όμως που έσπευσαν να θεωρήσουν την ασθένεια ως την τιμωρία του θεού, γιατί το άκρατο πάθος και το ζωώδες του ενστίκτου πληρώνει το τίμημα. Πόσοι γονείς θα αναρωτηθούν μέσα στη καλοκαιρινή σεξουαλική πρόκληση και το βραδινό φλερτ του μπαρ, θα φέρουν το παιδί τους με το προφυλακτικό στη τσέπη, στην αγκαλιά της γλύκας και της απρόσμενης ηδονής που υπόσχεται πολλά και αφήνει τη λογική και το πρέπει πιο πίσω. Πόσα παιδιά που αισθάνονται έτοιμα να κάνουν σεξ, περνώντας το κατώφλι της 1ης φοράς, στην αναζήτηση της σεξουαλικής ολοκλήρωσης θα χρησιμοποιήσουν το προφυλακτικό ως ανάγκη αυτοπροστασίας αλλά και ετεροπροστασίας αφού το σεξ στηρίζεται στην αμοιβαία έκφραση του μυαλού και του σώματος, διεκδικώντας τον οργασμό και την συναισθηματική πληρότητα μέσα από τους κανόνες της υγείας και της προστασίας της ίδιας της ανθρώπινης ζωής.

Πιο απλά, το σεξ υπάρχει όσο και το AIDS. Και τα δύο διεκδικούν τον άνθρωπο και τα δύο για λίγα λεπτά παίζουν με τα πρόσωπα να πρωταγωνιστούν στη πλήρη έκφραση του ρόλου τους, που από την αρχή μέχρι το τέλος της σεξουαλικής επαφής η νίκη είναι η συναισθηματική ικανοποίηση. Άρα λοιπόν, το σεξ που μιλάει και δίνει αυτή την απόλυτη πληρότητα, ζητάει από τους συντρόφους να χάσει το aids. Αυτό για να συμβεί, «εγώ και εσύ» πρέπει να γνωρίζουμε ότι θέλουμε να ζήσουμε αυτές τις στιγμές της ηδονής αλλά και τις επόμενες της ίδιας της ζωής.

Η νόσος του AIDS συνδέεται με τον ιό ΗΙV που με τα στελέχη του εισβάλλει μέσα στο αίμα μας, αφού μεταφέρεται ΜΟΝΟ από το αίμα εκείνου που έχει τον ιό, στο δικό μας αίμα και έτσι έχουμε και εμείς μολυνθεί από τα στελέχη αυτού του ιού, τα οποία σιγά σιγά πολλαπλασιάζονται, δυναμώνουν μέσα στον οργανισμό μας και φτιάχνουν ειδικές δυνάμεις που καταστρέφουν το δικό μας ανοσοποιητικό σύστημα, για να προκαλέσουν ανεπανόρθωτες ζημιές στο σώμα μας αλλά και στον εγκέφαλό μας. Ο ιός με τα στελέχη του, με λυσσαλέα προσπάθεια νικάει σταδιακά το αμυντικό μας σύστημα, λυγίζοντας έτσι όλες τις αμυντικές μας δυνάμεις για να φέρει τον θάνατο στον οργανισμό μας, από την ασθένεια που προοδευτικά μας τρώει. Γιατί ο ιός φαίνεται να μας νικάει και να μας πεθαίνει, δεν έχει ακόμη πλήρως εντοπιστεί. Τα πολλά του πρόσωπα και τα στελέχη που εναλλάσσονται μέσα μας, φαίνεται ότι λειτουργούν ως ωρολογιακή βόμβα που οδηγείται με την πάροδο του χρόνου στην έκρηξή της. Αυτή είναι και η τραγικότητα της ασθένειας και παρ’ όλο που η σύγχρονη θεραπευτική της ιατρικής δείχνει ελπιδοφόρα μηνύματα για τους πάσχοντες από τον ιό, η κατάληξη προς το θάνατο είναι δεδομένη, αν και έχει μακροβιότερη επιβίωση ο άνθρωπος που τελικά φθίνει.

Η νόσος χαρακτηρίζεται από τη φάση της μόλυνσης που περνάει μέσα από την αιματική οδό, όπου αυτός που μολύνθηκε χαρακτηρίζεται ως φορέας που κουβαλάει μεν τον ιό αλλά δεν έχει συμπτώματα και έτσι δεν έχει φανεί ακόμη η ασθένεια. Είναι ίσως η πιο ύπουλη και απειλητική περίοδος, αφού ο φορέας μεταδίδει τον ιό σε αυτόν που θα βρεθεί σεξουαλικά μαζί του χωρίς προφυλακτικό και κυρίως όταν αυτή η σεξουαλική επαφή χαρακτηρίζεται από βιαιότητα, έντονη σεξουαλική δραστηριότητα και συχνά συνοδεύεται και από πρωκτική διείσδυση.

Η μόλυνση έρχεται αθόρυβα, χωρίς κανένα προειδοποιητικό μήνυμα και το κλείσιμο της σεξουαλικής επαφής αφήνει ανεξίτηλα το στίγμα της μετάδοσης του ιού, σε ένα ακόμη ανθρώπινο σώμα που πλέον περνάει σε αυτούς που καταρχήν κουβαλάνε τον ιό ως φορείς. Γι' αυτό και είναι επικίνδυνη αυτή η περίοδος, αφού ο φορέας σχεδόν ο ένας στους τρεις, αγνοεί ότι έχει μολυνθεί και λειτουργεί ανυποψίαστος μολύνοντας σεξουαλικά όποιον βρεθεί μαζί του, χωρίς να κάνει χρήση προφύλαξης.

Δεν είναι απόλυτο ότι μια σεξουαλική επαφή με έναν φορέα θα μεταδώσει τον ιό στον άλλον. Το ίδιο όμως δεν είναι απόλυτο ότι όταν οδηγείς το αυτοκίνητό σου χωρίς φρένα, θα σκοτωθείς. Η πιθανότητα όμως να μολυνθείς από τον ιό και να σκοτωθείς οδηγώντας χωρίς φρένα, είναι πολύ μεγαλύτερη από το να μην μολυνθείς και να μην χάσεις τη ζωή σου, οδηγώντας ένα αυτοκίνητο που δεν φρενάρει.

Ο φορέας που αγνοεί ότι έχει μολυνθεί ουσιαστικά θα οδηγηθεί στην ενεργοποίηση της ασθένειας που θα ξυπνήσει με πολλά συμπτώματα και θόρυβο, οδηγώντας τον πάσχοντα στο γιατρό και στην απαιτητική αναγκαστική θεραπεία. Συνήθως, ένας φορέας παραμένει χωρίς συμπτώματα περίπου για 5 χρόνια, που όμως ο τρόπος της ζωής του, η σεξουαλική του συμπεριφορά και η γενικότερη στάση ζωής, μπορεί να επιταχύνουν την εμφάνιση της νόσου και να οδηγήσουν γρηγορότερα στο θάνατο τον πάσχοντα.

Το AIDS φαίνεται ότι απολαμβάνει τη παρουσία του την καλοκαιρινή περίοδο, που τα ταξίδια, οι φυγές από την καθημερινότητα και η χαλάρωση του τρόπου ζωής αυξάνει τον κίνδυνο μόλυνσης αφού οι άνθρωποι διψούν για νέες γνωριμίες, περιπέτειες και εναλλαγές με πολλούς συντρόφους, την αυξημένη χρήση αλκοόλ αλλά και άλλων τοξικών ουσιών που μειώνουν τις άμυνες, απελευθερώνουν τις παρορμητικές τάσεις και ελαχιστοποιούν την οριοθέτηση της λογικής.

Πολλές εργασίες δείχνουν ότι οι καλοκαιρινή περίοδος σχεδόν διπλασιάζει τον αριθμό των μολύνσεων, κυριαρχώντας στο μεγαλύτερο ποσοστό στους ετεροφυλόφιλους άνδρες, δείχνοντας ότι περίπου ένα 70% των ετερόφυλων ανδρών που μολύνθηκαν από το AIDS μεταξύ 2000-2002, ήταν από σεξουαλικές επαφές που έγιναν εκτός της χώρας τους. Αντίστοιχα για τις γυναίκες το ποσοστό αυτό έφτανε στο 25%.

Χαρακτηριστικό κριτήριο των καλοκαιρινών διακοπών και της σεξουαλικής συμπεριφοράς, είναι από μελέτες που δείχνουν ότι ο αριθμός των γυναικών που έχουν επαφές με καινούργιους συντρόφους κατά τις διακοπές ανέρχεται στο 40%, ενώ στους άνδρες στο 35%. Έδειξαν μάλιστα ότι το 50% των νέων, ηλικίας κάτω των 25 ετών, έκαναν σεξ με έναν καινούργιο σύντροφο σε σχέση με τους μεγαλύτερης ηλικίας που είχαν αντίστοιχη εμπειρία μόνο στο 22%.

Χαρακτηριστικό επίσης πολλών μελετών που αφορούν τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα και τη μόλυνση στη περίοδο των διακοπών, φαίνεται ότι η επικινδυνότητα αυξάνει σημαντικά, αφού το 60% των ανθρώπων που ταξιδεύουν στη περίοδο των διακοπών, δήλωσαν ότι δεν χρησιμοποιούν συστηματικά προφυλακτικό.

Η περίοδος των διακοπών συνδέεται άμεσα με την προσδοκία της σεξουαλικής ικανοποίησης και του κυνηγιού κυρίως για τον ανδρικό πληθυσμό, που θεωρείται στοιχείο επιβεβαίωσης για τη χαρά που εισπράττουν στη περίοδο αυτή. Ομάδα υψηλού κινδύνου θεωρείται η ηλικία μεταξύ 16-24 ετών, που έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο προσβολής από σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, από παράγοντες που ευνοούν την επικινδυνότητα όπως είναι η σεξουαλική πρόκληση, η κοινωνική ελευθερία και η επιθετική συμπεριφορά της σεξουαλικής επιβεβαίωσης.

Στη χώρα μας μελέτη του 2001 έδειξε ότι η ηλικία 25-40 ετών, εμφανίζει σημαντική χαλαρότητα στη χρήση προφυλακτικού αφού όσοι ερωτήθηκαν απάντησαν ότι το προφυλακτικό αποτελεί το μοναδικό και ασφαλές μέσον προφύλαξης, χρήση όμως συστηματική κάνει μόλις το 18%.
Που είναι άραγε το υπόλοιπο 72%;

Η μόλυνση του AIDS εκτιμάται με ειδικές εξετάσεις προσδιορισμού στο αίμα και στη συνέχεια η δύναμη του ιού, μετριέται με βάση την παρουσία των στελεχών του στο αίμα μας, μετρώντας ένα δείκτη ύπαρξής του που λέγεται ειδικό φορτίο του ιού. Η χώρα μας πρέπει να αισθάνεται περήφανη γιατί είναι αλήθεια ότι πρώτη και μακριά από τις άλλες ανέπτυξε γρήγορα πολλά και σημαντικά κέντρα υποδοχής των ανθρώπων που έχουν μολυνθεί από το AIDS, προσφέροντας εντελώς δωρεάν θεραπείες υψηλού οικονομικού κόστους και σήμερα η παροχή υπηρεσιών και ιατρικής φροντίδας στους πάσχοντες είναι ιδιαίτερης προσοχής, ξεχωρίζοντας από χώρες υψηλής ιατρικής παροχής, που δεν προσφέρουν αυτά που καταφέραμε εμείς.

Ο συνεχής αγώνας της πρόληψης και της ενημέρωσης σε όλες τις ομάδες και κοινωνικές τάξεις, πρέπει να είναι συνεχής, που δεν χαρακτηρίζεται από το φόβο και την άρνηση της άγνοιας αλλά από την καλύτερη και πιο σωστή ενημέρωση, αφήνοντας πίσω λάθος ερμηνείες και υποθέσεις που δεν έχουν επιστημονική αξία, προκαλώντας ακόμη μεγαλύτερη σύγχυση και διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Το AIDS μεταδίδεται μόνο μέσα από την αιματική επαφή.

Πολλές φορές βέβαια, η μόλυνση δεν είναι ορατή με το μάτι, αφού πρέπει να γνωρίζουμε ότι μια έντονη σεξουαλική πράξη, παράγει ποσότητα αίματος, που αντίστοιχα μπορεί να είναι ικανή να απορροφηθεί από το σώμα του άλλου, είτε μέσα από την ίδια τη σεξουαλική πράξη (κυρίως πρωκτικού τύπου διείσδυσης), είτε με στοματική επαφή και εκσπερμάτιση στο στόμα του σεξουαλικού συντρόφου, όπου ποσότητα αίματος μπορεί να περάσει από κάποια φλεγμονή της στοματικής κοιλότητας στη γενική κυκλοφορία του αίματος και το άτομο να μολυνθεί. Το στοματικό σεξ δεν θεωρείται πρώτου βαθμού επικινδυνότητας μόλυνσης αλλά μπορεί να είναι η αιτία να μολυνθεί κάποιος είτε γιατί δέχεται την εκσπερμάτιση φορέα ή πάσχοντα στο στόμα του, είτε γιατί εκείνος που κάνει στοματικό σεξ, να μολύνει το πέος του άλλου συντρόφου αφού θα περάσει αίμα από το στόμα εκείνου που πάσχει από AIDS στην ουρήθρα του πέους του συντρόφου, με αποτέλεσμα και οι δύο να κινδυνεύουν να μολυνθούν ο ένας από τον άλλον.

Κίνδυνος υπάρχει και από την κατάποση του σπέρματος, που περιέχει αίμα, πηγαίνοντας στο στομάχι εκείνου που δέχεται την κατάποση, άρα να μολυνθεί δια μέσου του στομάχου στη γενική κυκλοφορία. Ο ιδρώτας, οι εκκρίσεις, το σάλιο, το στοματικό φιλί, τα αντικείμενα, το φαγητό, οι πετσέτες και ότι άλλο θεωρείται ως επικίνδυνο να μολυνθούμε είναι λάθος υποθέσεις και δεν κινδυνεύουμε εφόσον δεν έρθουμε σε επαφή με «ζωντανό αίμα» εκείνου που είναι μολυσμένος από τον ιό. Γι' αυτό και η υπερβολή, ο τρόμος και η εικόνα πανικού να τρέχουμε να κάνουμε εξετάσεις γιατί πιστεύουμε ότι μολυνθήκαμε, είναι χωρίς νόημα που μόνο έντονο άγχος, φόβος και ιδεοληψίες μπορούν να γεμίσουν το μυαλό μας.

Είναι γεγονός ότι κάποιος ο οποίος έχει σεξουαλική ζωή με πολλούς συντρόφους και δεν είναι συστηματικός στη χρήση τους προφυλακτικού, οφείλει μια φορά κάθε 6 μήνες να υποβάλλεται σε τεστ AIDS που στη χώρα μας γίνεται δωρεάν και με απόλυτη εχεμύθεια των προσωπικών δεδομένων.

Ο νόμος απαγορεύει χωρίς την συγκατάθεση του ίδιου του ενδιαφερόμενου την απαίτηση προσδιορισμού του AIDS με ειδικό τεστ, σε πολλές όμως περιπτώσεις όταν ο ασθενής νοσηλεύεται με υποψία συμπτωμάτων του ιού, τότε πρέπει να επιβάλλεται το τεστ, τόσο για λόγους διαγνωστικούς και θεραπευτικούς, αλλά και προσδιοριστικού παράγοντα του σεξουαλικού συντρόφου ή των συντρόφων που έχουν σεξουαλική συμπεριφορά αυτών που έχει μολυνθεί.

Τα συμπτώματα τα οποία χαρακτηρίζονται από εύκολες λοιμώξεις διαφόρων μορφών περιλαμβάνουν , απώλεια βάρους , εύκολη κόπωση, ανορεξία, πυρετούς, νυκτερινή εφίδρωση, στοματικές μυκητιάσεις, κολπικές μυκητιάσεις, δερματικά εξογκώματα κ.α.

Δεν υπάρχει κάποια μόνιμη θεραπεία ή εμβόλιο. Υπάρχουν αγωγές που επιβραδύνουν την πορεία της νόσου και αντιμετωπίζουν τις επιπλοκές τις . Νέα φάρμακα φέρνουν αισιοδοξία και καλύτερη ποιότητα ζωής στους πάσχοντες μαζί με συστηματική ψυχοθεραπευτική βοήθεια, επιτυγχάνουν μακρύτερη και καλύτερη επιβίωση, εφόσον ο πάσχων οριοθετήσει τη ζωή του σε ένα πιο ήρεμο και σταθερό σύστημα ζωής.

Κάθε χρόνο ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, καθιέρωσε την 1η Δεκεμβρίου ως Παγκόσμια Hμέρα κατά του AIDS. Το άνοιγμα του 21ου αιώνα, κληρονόμησε αυτή την ανθρώπινη κατάρα κατά πολλούς, ως στοιχείο τιμωρίας των αμαρτωλών και ανήθικων ανθρώπων. Η πραγματικότητα έρχεται να προβληματίσει την ιατρική κοινότητα αλλά και την ίδια την ανθρώπινη ζωή, ότι κάθε στιγμή και κάθε λεπτό της ζωής μας, είναι ο εαυτός μας που δεν πρέπει να τον απειλούμε και να τον θέτουμε σε κίνδυνο, αφού η μοναδικότητά μας, μας επιτρέπει να υπάρχουμε αγαπώντας τη ζωή και δημιουργώντας τις καλύτερες προϋποθέσεις γι αυτήν.

Ετσι, η 1η Δεκεμβρίου δεν είναι η ημέρα του τρόμου και του θανάτου που μας θυμίζει με αριθμούς πόσοι χάνονται από αυτή την αρρώστια, αλλά πόσοι μπορούν να σωθούν και να λειτουργούν ψυχικά και σωματικά με γνώμονα την αυτοπροστασία και τον ετεροσεβασμό. Γι' αυτό, το σεξ δεν απειλήθηκε ποτέ πραγματικά από το AIDS, για εκείνους που βλέπουν τη σεξουαλική τους ζωή ως προϋπόθεση υγείας και επιλογής ενός ή περισσότερων συντρόφων με τους απαιτούμενους κανόνες που η ηδονή και η απόλαυση προϋποθέτουν.

Ο Κωνσταντίνος Ρόκκας, Χειρούργος Ουρολόγος-Ανδρολόγος, είναι υποψήφιος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών, επιστημονικός συνεργάτης της Πανεπιστημιακής Καρδιολογικής Κλινικής, πρώην Ταμίας της Ελληνικής Ουρολογικής Εταιρείας και μέλος σημαντικού αριθμού επιστημονικών εταιρειών.

health.in.gr

 

FALSO MITO N.1: “La cosa più pericolosa è fare sesso non protetto con un sieropositivo”
REALTA’:
Sicuramente devi usare protezioni con un partner sieropositivo. Tuttavia, ricorda che una persona HIV+ che sta seguendo correttamente una terapia antiretrovirale, ha una carica virale (e quindi un’infettività) che dopo un certo lasso di tempo può raggiungere un livello prossimo allo zero.
Questo per dire che, statisticamente, sei molto più a rischio di infezione con qualcuno che non conosce il suo stato sierologico. O che magari crede di essere negativo perché ha fatto il test qualche settimana fa e ha appena preso il virus, quindi è al massimo dell’infettività.

FALSO MITO N. 2: “Essere sieropositivo ti impedisce alcune cose: per esempio fare l’infermiere, o avere figli”

REALTA’:

Non c’è nessun lavoro che tu non possa svolgere se sei sieropositivo. E uomini e donne sieropositivi possono diventare genitori di bambini sieronegativi, grazie a terapie farmacologiche mirate e specifiche procedure cliniche. In UK, ad esempio, le possibilità che un bambino con madre HIV+ nasca sieropositivo sono inferiori all’1%

FALSO MITO N. 3: “Ho fatto sesso non protetto con un tizio e non ho contratto l’HIV, quindi lui dev’essere sano”
REALTA’:
Puoi contrarre il virus dell’HIV la prima volta che fai sesso non protetto. Ma potresti anche farlo cento volte senza proteggerti e non contrarlo. Il rischio varia moltissimo. Alcuni dei principali fattori che entrano in gioco sono il tipo di rapporto sessuale avuto, la condizione generale del sistema immunitario e la presenza di una o più Malattie Sessualmente Trasmissibili.
Considera però che se qualcuno è disposto a fare sesso con te senza preservativo,probabilmente si comporta allo stesso modo con molti altri.

FALSO MITO N. 4: “Sono monogamo e fedele, quindi non sono a rischio”
REALTA’:
E’ un po’ triste, ma ci sono più uomini gay che contraggono il virus dal partner rispetto a quelli che si ammalano tramite sesso occasionale.
La fiducia e la condivisione sono molto importanti, la decisione di non usare più il preservativo deve essere presa insieme e solo dopo essersi accertati di non essere sieropositivi e di non avere contratto altre MST.

FALSO MITO N. 5: “Alcune persone sono immuni all’HIV”
REALTA’:
Questo è vero. Ma l’immunità è incredibilmente rara. Parliamo di meno dell’1% della popolazione mondiale. Meglio non farsi troppe illusioni e proteggersi sempre!

FALSO MITO N. 6: “Oggi le persone sieropositive sono trattate come tutte le altre”
REALTA’:
Purtroppo non è ancora del tutto vero. Molte ricerche, sia in USA che in Europa, hanno mostrato che la vergogna e lo stigma sociale verso le persone sieropositive sono fattori che impediscono agli HIV+ di iniziare i trattamenti e vivere serenamente la loro condizione.
Dobbiamo contribuire noi stessi alla demolizione di queste discriminazioni e violenze relazionandoci con le persone sieropositive senza pregiudizi.

FALSO MITO N. 7: “Gli uomini gay giovani sono più a rischio HIV di altre categorie”
REALTA’:
I ragazzi gay fino ai 22 anni tendono a fare sesso soprattutto tra di loro e quindi ci sono livelli di HIV più bassi in questa categoria. Se un ragazzo fa sesso non protetto in modo regolare con uomini più anziani, sarà più a rischio, perché gli uomini gay e bisessuali dai 25 anni in su hanno più probabilità di avere il virus. Ci sono più cinquantenni con l’HIV che adolescenti.
Perciò se hai 19 anni e fai sesso non protetto (e monogamo) con il tuo partner di 19 anni, il tuo livello di rischio è piuttosto basso (ma non nullo). Il motivo per cui si insiste tanto sull’uso del preservativo tra i giovani è che iniziando a usarlo presto si trasformerà in un’abitudine sana negli anni a venire.

FALSO MITO N. 8: “Il sesso senza preservativo è più sexy”
REALTA’:
Qui c’è una questione di priorità. Chiediti: è più importante la salute o che la situazione sia “sexy”?

FALSO MITO N. 9: “HIV e AIDS sono la stessa cosa”
REALTA’:
Forse per te è chiara la differenza, ma potresti essere sorpreso dallo scoprire per quante persone non lo è.
Molti sono ancora convinti che testare HIV+ sia una condanna a morte.
L’HIV è il virus dell’ Immunodeficienza Umana. Il virus può causare l’AIDS (Sindrome dell’Immunodeficienza Acquisita) se non conosci il tuo stato sierologico e non segui i trattamenti previsti. L’AIDS è una condizione in cui il tuo sistema immunitario è distrutto, per cui infezioni e cancro possono facilmente ucciderti.
Ma se sei sieropositivo e ti curi, puoi non contrarre l’AIDS per tutta la vita.
Noi di GAY.tv abbiamo intervistato moltissime persone sieropositive in Italia (molte delle quali hanno contratto il virus parecchi anni fa) che ci hanno raccontato le loro storie e che conducono vite normalissime.

FALSO MITO N. 10: “Se uno è sieropositivo, si vede”
REALTA’:
Il virus HIV e i farmaci antiretrovirali non modificano il tuo aspetto di una virgola. Paradossalmente anzi, molti uomini gay e bisessuali diagnosticati HIV+ si prendono maggiormente cura della loro salute, vanno in palestra, mangiano meglio e hanno un aspetto più sano di altri! Quindi, mai fidarsi del proprio giudizio per stabilire di fare sesso non protetto con qualcuno.
Sono solo le infezioni causate dall’AIDS e le conseguenti terapie che possono farti sembrare malato.

FALSO MITO N. 11: “Agli scienziati mancano 5 anni per trovare la cura contro l’AIDS”
REALTA’:
Potrebbe essere vero e lo speriamo. Ma non possono prevederlo con esattezza. Nessuno può farlo.
La ricerca ha fatto passi da gigante, ma pensiamo al cancro: anche in questo caso la ricerca non si ferma eppure una cura definitiva è ancora lontana.
La cura definitiva per l’AIDS potrebbe essere una di quelle attualmente in sperimentazione. Oppure potrebbero volerci altri 25 anni. In generale per gli scienziati è più conveniente far credere di essere “quasi arrivati” per ottenere più soldi per la ricerca. E’ comprensibile, ma non dovremmo farci troppe illusioni.

Vedi anche:

La nuova ondata di contagi da HIV tra i giovani gay: perché è successo?

HIV: tutta la verità sulla PrEP, la pillola che “sostituisce” il preservativohttp://www.gay.tv/articolo/hiv-aids-11-falsi-miti/62217/