I Am Jazz - A Family In Transition - Part 1 of 3
A new children’s book is being produced, which explores issues faced by transgender people.
Inspired after her father came out as trans, Jessica Walton created ‘Teddy: a book about being yourself, and being a good friend!’.
Teddy is sad, and Errol can’t work out why!
The book, now almost fully funded on Kickstarter, explores the story of Teddy, later known as Tilly, and her transition.
It explores friendship dynamics, as Tilly comes out to the people around her.
The Australian author writes on the page that she was able to find many books with gay parents, but not many with trans or genderfluid characters.
Errol is relieved that nothing is wrong. ‘I’ll always be your friend!’ he tells Teddy.
She said: “We felt that there must be more families out there with transgender grandparents, parents, aunts and uncles, siblings, cousins and friends who would appreciate a gentle, positive story with a transgender character.”
The book tells a story of friendship and coming out
In an inspiring way, the book hopes to introduce trans issues in a gentle way.
One line from the book reads: “Errol calls his cousin Ava. When Ava meets them at the park, she greets Teddy as Thomas. Errol explains that Teddy is a girl, and introduces her as Tilly. ‘What a lovely name!’ says Ava, ‘Let’s go and play!’ The three of them have fun at the park together.”
Spoiler alert – the book ends with Errol and Tilly going on as normal – showing they are still the best of friends and that nothing has changed.
Ένα βιβλίο φτιαγμένο για μικρά παιδιά , διερευνά ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι τρανς άνθρωποι
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμπνευσμένη από την περίπτωση του πατέρα της, που έκανε coming out ως trans, η Jessica Walton δημιούργησε το «Τέντυ: ένα βιβλίο για το πώς να είσαι ο εαυτό σου, και να είσαι ένας καλός φίλος!».
Το βιβλίο, που χρηματοδοτήθηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου στο Kickstarter, διερευνά την ιστορία του Teddy, αργότερα γνωστού ως Tilly, και τη μετάβασή της.
Διερευνά τη δυναμική της φιλίας, καθώς η Tilly κάνει coming out στους γύρω της.
Η Αυστραλή συγγραφέας γράφει ότι της ήταν πολύ εύκολο να βρει πολλά βιβλία με γκέι γονείς, αλλά όχι με με trans ή genderfluid χαρακτήρες.
Η συγγραφέας λέει ότι : "Θεωρήσαμε ότι θα πρέπει να υπάρχουν πολλές οικογένειες εκεί έξω με παππούδες γιαγιάδες, γονείς, θείους και θείες, αδέλφια, ξαδέλφια και φίλους τρανς ανθρώπους που θα εκτιμήσουν μια, θετική ιστορία με έναν χαρακτήρα τρανς."
Με ένα εμπνευσμένο τρόπο, το βιβλίο ελπίζει να εισαγάγει τρανς ζητήματα με ήπιο τρόπο.
Μην χρησιμοποιήσεις την έννοια "λάθος σώμα", κατά τη γνώμη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην χρησιμοποιήσεις τις εκφράσεις "αγοράκι που θέλει να γίνει κοριτσάκι" ή το ανάποδο.
Επίσης μην χρησιμοποιήσεις εκφράσεις όπως "αλλαγή φύλου", "μετάβαση" κλπ.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, η δουλειά που έχεις να κάνεις δεν είναι η ενδυνάμωση του δίπολου αγόρι-κορίτσι, αλλά η αποδόμησή του.
Ξεκίνα από την υπενθύμιση των δικαιωμάτων.
Όλα τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να αναπτύξουν την προσωπικότητά τους και να εκφράσουν τον/την εαυτό/ή τους, σύμφωνα με αυτά που νιώθουν μέσα τους.
Προτείνω να τους πεις σαν ιστοριούλα, ότι κάποια παιδιά δεν συμφωνούν με αυτά που τους ζητούν οι άλλοι για το πώς πρέπει να εκφράζουν και να νιώθουν το φύλο τους.
Μπορείς να τους πεις ιστορίες που να αναφέρονται στα στοιχεία που συνήθως είναι "διηγήσιμα", άρα κατανοήσιμα από τα παιδιά. Π.χ. να τους φτιάξεις μια ιστορία για ένα παιδί (μην το ονομάσεις κοριτσάκι), που ήθελε να το φωνάζουν Γιώργο, ήθελε να ντύνεται σαν τα άλλα αγόρια και να κάνει ό,τι κάνουν τα άλλα αγόρια, αλλά δεν το άφηναν, γιατί οι γιατροί είχαν πει πως είναι κορίτσι.
Τα παιδιά θα κάνουν ερωτήσεις, και το θέμα θα πάει στα ορατά γεννητικά όργανα, σε αυτό δηλαδή που κατανοεί η κοινωνία ως φύλο.
Εκεί τότε μπορείς να τους πεις ότι το φύλο που νιώθει και θέλει να εκφράσει το κάθε παιδί δεν ταυτίζεται απαραίτητα με τα γεννητικά του όργανα.
Και να καταλήξεις ότι πλέον γνωρίζουμε ότι αυτό δεν είναι αρρώστια ή κακό πράγμα.
Να τα καθησυχάσεις ότι πολλές αντιλήψεις για τον κόσμο και τη ζωή αλλάζουν, όσο περνούν τα χρόνια.
Να υπενθυμίσεις ότι αυτό που θέλουμε εμείς σήμερα είναι να έχει το κάθε παιδί το δικαίωμα και την ελευθερία να εκφράσει την προσωπικότητά του.
Αυτό δεν κάνει κακό σε κανένα άλλο παιδί, και δεν πρέπει να το φοβόμαστε.
Σε γενικές γραμμές οφείλουμε να δίνουμε απαντήσεις που μπορεί να κατανοήσει ένα παιδί, και να προσέχουμε ποια ήταν η ερώτηση που έκανε, γιατί πρέπει να απαντάμε στην ερώτηση του παιδιού (που πιθανώς μας δείξει ποιο είναι το θέμα που το ανησυχεί) και όχι στην ερώτηση που νομίζουμε ότι κάνει, με βάση τις γνώσεις των ενηλίκων.
Επίσης, πολλές φορές μέσα από απαντήσεις που νομίζουμε ότι είναι "πρωτοποριακές" και "απελευθερωμένες", μεταφέρουμε και τσιμεντώνουμε στα παιδιά τις ίδιες προκαταλήψεις, αλλά με άλλη μορφή.
Petros Sapountzakis