ο δικός σας είναι αρσενικό ή θηλυκό;

Να κάτι όμορφο που συνέβη σήμερα. Καθώς έβγαζα τον σκύλο βόλτα είναι ένας παππούς που τσουλαγε ένα καροτσάκι στο οποίο εκτός από το εγγόνι του είχε δέσει πάνω και το σκυλάκο του. Τον ρωταω «ο δικός σας είναι αρσενικό ή θηλυκό;» μου απανταει αρσενικό και ενώ προσπαθούσαμε να ξεμπερδέψουμε τα λουριά από τα σκυλιά μας που είχαν γίνει ένα κουβάρι, προσπαθώντας να πηδήξει το ένα το άλλο, του λέω να χαίρεστε την εγγονούλα σας.

 Αρσενικό είναι, μου απανταει. Για το μωρο λεω, εγγονούλα σας είναι ε; Εγγονός είναι, μου λέει. Ωχ συγγνωμη του λεω και με έναν αναστεναγμό όχι καημου αλλά βαρεμάρας μου απανταει «όχι μην ζητας συγγνωμη ολοι μα ολοι τον περνανε για κοριτσι». Εκει βρηκα την αφομρη και με ευγενια και με το μαλακο γιατι δεν ηξερα πως θα το παρει, φαινόταν στα νιατα του βαρυς μαγκας, του λεω «και εμενα παντα με περναγανε για αγορι, δεν επαιζα ποτε με κουκλες, σιχαινόμουν τα φουστανακια και γενικα ενιωθα σαν αγορακι, πολλα παιδια γεννιονται ετσι».

 Όχι μονο δεν αντεδρασε, ακουγε πολύ προσεκτικα, καθισαμε πανω από 15 λεπτα και μου λεει «οσο ζω δεν θα μου πειραξει κανενας το εγγονι μου ότι κι αν είναι. Πανω από το πτωμα μου θα περασουν αν δεν αφησουν το παιδι να μεγαλωσει όπως αισθανεται η ψυχη του και το ξερω ότι μαλλον για κοριτσακι πηγαινε αλλα ο θεος κανει πολλα κόλπα, γερο να είναι και ας επιλεξει.» Του ειπα πολλα σε απλη γλωσσα για το gender dysporia, με ευχαριστησε και το ενιωσα ότι ηταν μεσα από την ψυχη του. Μου ειπε οτι εκεινος το φανταζοτανε αλλα δεν θελει να πει τιποτα ακομα στην κορη του. Φιλιθηκαμε σταβρωτα και αποχαιρετιστήκαμε. 

Η πρωτη σκεψη που μου ηρθε, είναι ότι για τα παιδια του στα νιατα του δεν θα ειχε καμια ανεκτικοτητα στην διαφορετικοτητα, σκεφτηκα αμεσως τον μπαμπα μου και τι περασα για να φτασουμε στην αποδοχη. Τωρα και ο μπαμπας μου για τα εγγονια του θα παλευε σαν τον Λεωνιδα με τους τριακοσους για να ανατρεψει κάθε προκαταληψη εναντια του διαφορετικου, όπως αυτος ο παππους.
 Τελικα η επομενη γενια (των ηλικιωμενων) μας δίνει ελπιδες :-)