27 πορτραίτα σεξουαλικότητας

Δημοσιεύτηκε από: Vasilis Thanopoulos 11/03/2014 culture, τέχνη

«Queer, Femme, Unicorn, Bottom»

Αυτοί είναι κάποιοι από τους πολλούς τρόπους που χρησιμοποιεί η LGBT κοινότητα για να περιγράψει τον εαυτό της. Κάποιοι από αυτοί αποτυπώνονται χαρακτηριστικά και στη φωτογραφική συλλογή  της φωτογράφου από το Σαν Φρανσίσκο, Sarah Deragon.

Η Deragon επιθυμεί να ταξιδέψει με τη συλλογή της «The Identity Project» σε όλη τη χώρα για να «εξερευνήσει τις ταμπέλες εκείνες που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε το φύλο και τη σεξουαλικότητά μας». Τα πορτραίτα της αποτυπώνουν με εξαιρετικό τρόπο τη διαφορετικότητα, καθώς και τους ποικίλους τρόπους με τους οποίους την εκφράζουμε.

Η ιδέα για το εν λόγω δημιούργημα ξεκίνησε μετά από μια συζήτηση που είχε η ίδια με τη σύντροφό της και έναν κοινό τους φίλο από τη Βραζιλία.

«Συζητάγαμε για τις ταμπέλες και για το πώς περιγράφουμε τον εαυτό μας και κυριολεκτικά το μυαλό μου βομβαρδίστηκε από τις τόσες λέξεις που διαλέγουμε για να μιλήσουμε για το φύλο μας και τη σεξουαλικότητα μας».

«Ξεκίνησα να σκέφτομαι το πόσες φορές έχει αλλάξει η δική μου ταυτότητα- από τότε που αποδέχτηκα ποια είμαι- και το πόσο διασκεδαστικό θα ήταν αν αποτύπωνα την ομορφιά και τη διαφορετικότητα της κοινότητας μας».

«Πρόκειται για μια γιορτή της διαφορετικότητας και ελπίζω ότι οποιοσδήποτε έχει αγνοηθεί ή υποτιμηθεί, επειδή είναι αυτός που είναι, θα βρει τη συλλογή αρκετά εμπνευσμένη. Όλοι οι συμμετέχοντες  είναι εξαιρετικά γενναίοι (και όμορφοι) γιατί επέλεξαν να σταθούν και να τους αποτυπώσω με αυτόν τον τρόπο».

«Προφανώς λόγω περιεχομένου θα υποθέσετε ότι η συλλογή αυτή αναφέρεται αποκλειστικά στηLGBT κοινότητα, αλλά πιστεύω ότι είναι κάτι μεγαλύτερο. Υπάρχει μια καθολική σκέψη στη συλλογή αυτή που μιλά για τους ανθρώπους που δεν έχουν ταιριάξει, για τα άτομα που νιώθουν ότι οι αγαπημένοι δεν τους βλέπουν και για όσους έχουν απορριφθεί επειδή είναι αυτοί που είναι…»

Αργοπεθαίνει

όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,

επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,

όποιος δεν αλλάζει το βήμα του,

όποιος δεν ρισκάρει να αλλάξει χρώμα στα ρούχα του,

όποιος δεν μιλάει σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει

όποιος έχει την τηλεόραση για μέντορα του

Αργοπεθαίνει

όποιος αποφεύγει ένα πάθος,

όποιος προτιμά το μαύρο αντί του άσπρου

και τα διαλυτικά σημεία στο “ι” αντί τη δίνη της συγκίνησης

αυτήν ακριβώς που δίνει την λάμψη στα μάτια,

που μετατρέπει ένα χασμουρητό σε χαμόγελο,

που κάνει την καρδιά να κτυπά στα λάθη και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει

όποιος δεν “αναποδογυρίζει το τραπέζι” όταν δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,

όποιος δεν ρισκάρει τη σιγουριά του, για την αβεβαιότητα του να τρέξεις πίσω 

απο ένα όνειρο,

όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του, έστω για μια φορά στη ζωή του, να 

ξεγλιστρήσει απ’ τις πανσοφές συμβουλές.

Αργοπεθαίνει

όποιος δεν ταξιδεύει,

όποιος δεν διαβάζει,

όποιος δεν ακούει μουσική,

όποιος δεν βρίσκει το μεγαλείο μέσα του

Αργοπεθαίνει

όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,

όποιος δεν αφήνει να τον βοηθήσουν,

όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη κακή του τύχη

ή για τη βροχή την ασταμάτητη

Αργοπεθαίνει

όποιος εγκαταλείπει την ιδέα του πριν καν την αρχίσει,

όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει

ή δεν απαντά όταν τον ρωτάν για όσα ξέρει

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,

όταν θυμόμαστε πάντα πως για να ‘σαι ζωντανός

χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη

από το απλό αυτό δεδομένο της αναπνοής.

Μονάχα με μιά φλογερή υπομονή

θα κατακτήσουμε την θαυμάσια ευτυχία.

Pablo Neruda, Αργοπεθαίνει.