Τρανς γονεϊκότητα, προβλήματα και διεκδικήσεις.

http://www.nytimes.com/2015/06/15/us/beyond-caitlyn-jenner-lies-a-long-struggle-by-transgender-people.html?smid=fb-share&_r=0

Πρόσφατα η περίπτωση της τρανς γυναίκα, Caitlyn Jenner είδε το φως της δημοσιότητας. Μέσα στο γενικότερο σάλο των δημοσιευμάτων  η τηλε-περσόνα Τατιάνα Στεφανίδου αποφάσισε ότι πρέπει να τοποθετηθεί. Έτσι δια στόματος Τατιάνας ακούσαμε : ««Ίσως να μιλάμε για περίπτωση πολύ βαριάς ψυχασθένειας. Αν ήθελες αγόρι μου να γίνεις γυναίκα, κάντο σιωπηλά, αν πια είναι το απωθημένο σου, κάντο, αλλά το να περάσουμε “μπράβο” και να χειροκροτεί όλη η οικογένεια, ότι ο πατέρας έξι παιδιών βγαίνει στο Vanity Fair σέξι γκόμενα στα 65, ε, όχι πια, ντάξει», είπε στην εκπομπή της η παρουσιάστρια.

Δεν θα σχολιάσουμε στο σύνολο του τον ακραία τρανσφοβικό λόγο αλλά θα σημειώσουμε εκείνα τα σημεία που αφορούν το δικαίωμα των τρανς ανθρώπων στην γονεϊκότητα: Ο γονιός που ήδη λοιπόν έχει παιδιά και αποφασίζει να ζήσει ως ο εαυτός του σε πρώτη φάση πρέπει να είναι «περίπτωση βαριάς ψυχασθένειας» Λόγος απολύτως κακοποιητικός και  απαξιωτικός  για όλους εμάς τους  τρανς ανθρώπους που μεγαλώνουμε  τα παιδιά μας με αγάπη και φροντίδα. Επίσης αν έχεις παιδιά το γεγονός ότι είσαι τρανς  πρέπει να μείνει κρυφό σαν επτασφράγιστο μυστικό. Οφείλεις να το κάνεις «σιωπηλά» να μην το πάρει χαμπάρι κανένας και καμία. Αλλά όχι εσύ θες να το κάνεις δημόσια  και το χειρότερο όλων είναι αυτά τα παιδιά, η οικογένειά σου δηλαδή αντί να φρίξει και να πει ότι δεν θέλει να σε ξαναδεί ούτε σε φωτογραφία σε δέχεται και σε «χειροκροτεί» για το θάρρος σου να ζήσεις επιτέλους ως ο πραγματικός σου εαυτός έ! Όχι πια αυτό πρέπει να σταματήσει!

Τόση λεκτική κακοποίηση μέσα σε δύο μόλις προτάσεις μπορεί να καταδείξει πως η κοινωνία και γενικότερα οι τρανσφοβικοί άνθρωποι βλέπουν  εμάς τους τρανς γονείς. Ως τέρατα που το λιγότερο που θα έπρεπε να μας συμβεί θα ήταν να μην ξαναδούμε ποτέ τα παιδιά μας. Στη χώρα μας που το ζήτημα των lgbtq γονέων είναι έτσι κι αλλιώς στα αζήτητα η ιδέα ότι οι τρανς άνθρωποι μπορεί και να είναι γονείς «δεν υπάρχει»

Πρόσφατη μελέτη στον Καναδά  έδειξε ότι στους 15 τρανς ανθρώπους οι 4 είναι γονείς. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν ήδη γονείς όταν προχώρησαν σε φύλο-μετάβαση. Πολλές και καλές πρακτικές για τους τρανς γονείς μας έρχονται από το εξωτερικό καθώς στην χώρα μας μόλις πριν από δύο τρία χρόνια αρχίσαμε να «ξεφυτρώνουμε» σαν τα μανιτάρια σε έδαφος ακατάλληλο για καλλιέργεια μανιταριών.

Ξέρουμε όλοι ότι στη χώρα μας δεν υπάρχουν νόμοι ευνοϊκοί για τους τρανς ανθρώπους και φυσικά δεν υπάρχουν νόμοι  να προστατεύουν τον γονέα που είναι σε μετάβαση. Αυτή η έλλειψη αναγκάζει πολλούς και πολλές από εμάς να ζούμε καθημερινά με το φόβο ότι θα χάσουμε τα παιδιά μας  καθώς συνήθως ο γάμος και η συνύπαρξη με τον άλλον γονέα δεν παραμένουν άθικτα , έτσι έχουμε να παλέψουμε με την οργή του, την αίσθησή του ότι πρόκειται για προδοσία και την αγανάκτησή του που τοποθετούν το παιδί μας  ανάμεσα σ’ εκείνον και σε εμάς ως ασπίδα αδιαφορώντας στην πραγματικότητα για το συμφέρον του παιδιού. Δικαστές, επαγγελματίες ψυχικής  υγείας, κοινωνικοί λειτουργοί και εκπαιδευτικοί  που δεν έχουν ιδέα για την τρανς κατάσταση και είναι απίστευτα τρανσφοβικοί  μπορεί να είναι οι ίδιοι άνθρωποι που θα αποφασίσουν και θα ορίσουν το πλαίσιο της σχέσης μας με το παιδί μας. Έτσι  η έλλειψη νομικού πλαισίου σε συνδυασμό με την τρανσφοβία  μας φέρνει αντιμέτωπους και αντιμέτωπες συνεχώς με ερωτήματα  από σχετικά «αθώα» όπως το :«πως θα επηρεαστεί το παιδί που αυτή την στιγμή σχηματίζει την σεξουαλική του ταυτότητα; Δεν θα μπερδευτεί ανεπανόρθωτα;» μέχρι και απόλυτα απαξιωτικά : «Σε τι είδους ανηθικότητες θα εκτεθεί το παιδί;»   

Γιατί πραγματικά το πρώτο που έχει να αντιμετωπίσει ένας τρανς γονιός που έχει ήδη παιδιά πριν την μετάβαση είναι η σχέση του με τον άλλο γονέα. Η στάση του άλλου γονέα είναι εκείνη που θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό και την στάση των παιδιών και  τον αντίκτυπο που θα έχει στα παιδιά η φυλο-μετάβαση του.  Τα παιδιά συνήθως ανταποκρίνονται στη μετάβαση ενός γονέα με τρόπους που αντικατοπτρίζουν  τις στάσεις των άλλων ενηλίκων γύρω τους.

"Η έρευνα δείχνει ότι η συνεργασία μεταξύ των δύο γονέων είναι ένας σημαντικός παράγοντας που υποστηρίζει την θετική προσαρμογή των παιδιών στη μετάβαση φύλου του γονέα. Αντίθετα  ενέχει πολλούς κινδύνους για την ομαλή προσαρμογή του παιδιού στην νέα κατάσταση το να έχει έναν γονέα που είναι εντελώς αντίθετος με την μετάβαση του άλλου και να βρίσκεται συνεχώς αντιμέτωπο με την σύγκρουση των γονέων του όσον αφορά την μετάβαση .

 Συνήθως οι τρανς γονείς έχουμε ήδη έναν ρόλο στην οικογένεια που αντανακλά την θέση μας  πριν την μετάβαση. Έτσι  οι άνθρωποι που ήμασταν ήδη γονείς πριν τον επαναπροσδιορισμό του φύλου  μπορεί να αναλάβουμε νέους ρόλους και τίτλο στο πλαίσιο της οικογένειας μπορεί και όχι. Για παράδειγμα, ένας γονέας μπορεί να κινηθεί από το να ονομάζεται "μαμά" να είναι "μπαμπάς", αλλά  που επίσης θα μπορούσε να εξακολουθεί να δείχνει "μαμά", ‘η να χρησιμοποιήσει ένα μίγμα ονομάτων (ανάλογα με το κοινωνικό πλαίσιο), ή θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ένα εντελώς άλλο όνομα. Η απόφαση αυτή τελικά παίρνεται από την οικογένεια ως σύνολο, και μπορεί να είναι μια πηγή είτε αρμονίας ή έντασης.

Και στη δική μου περίπτωση αυτό ήταν φανερό. Έχω κάνει με τις συζύγους μου δύο παιδιά, μια κόρη σήμερα 19 χρονών και ένα γιο αρκετά μικρότερο. Ο γιος μου είναι ακόμα πολύ μικρός για να του το εξηγήσω. Το καταλαβαίνει όμως ενστικτωδώς και αυτό είναι εντυπωσιακό. Κάποια στιγμή με ρώτησε: “Μπαμπά είσαι γυναίκα;”. Για την κόρη μου η διαδικασία ήταν εντελώς διαφορετική αλλά σε κάθε περίπτωση διαπίστωσα ότι ως γονιός έπρεπε να προετοιμάσω τα παιδιά μου για τις αλλαγές  που θα έβλεπαν πάνω μου και οι πληροφορίες αυτές ήταν σημαντικό να μεταφέρονται στα παιδιά με τρόπους που να είναι κατάλληλοι για την ηλικία τους. Έτσι δεν μπήκα σε υπερβολικά πολλές λεπτομέρειες στις συζητήσεις με το γιό μου γιατί θεώρησα ότι δεν είναι προς το συμφέρον ούτε του ίδιου ούτε της σχέσης μας αλλά με την κόρη μου μίλησα πολύ και έδειξε πρόθυμη να εκπαιδευτεί σε σχέση με την τρανς εμπειρία μου. Τώρα η κόρη μου  είναι σε θέση να καταλάβει τι μου συμβαίνει. Με ακολουθεί, έρχεται μαζί μου σε οργανώσεις, της δίνω υλικό. Έχουμε μια πάρα πολύ καλή σχέση.

Πολλές οικογένειες αντιμετωπίζουν μια σειρά από πλεονεκτήματα, όταν ένα αγαπημένο πρόσωπο κάνει  coming out ως trans. Κάποιοι αισθάνονται πόσο δυνατή είναι αυτή η

αίσθηση της ειλικρίνειας, της αυθεντικότητας και της γενναιότητα, και έτσι ο τρανς άνθρωπος απολαμβάνει ένα νέο είδος υποστήριξης. Πολλοί  τρανς γονείς

έχουν περιγράψει πως  τα παιδιά τους  μέσα από την δική τους κατάσταση έγιναν άτομα με μεγαλύτερη ενσυναίσθηση,

 Άλλοι πάλι έχουν πει ότι το να είσαι τρανς τους βοήθησε να κατανοήσουν καλύτερα και να

στηρίξουν τα παιδιά τους, και έχει βοηθήσει και  τα παιδιά τους να μάθουν πώς να υπερασπίζονται τον εαυτό τους.

Ωστόσο, το κοινωνικό στίγμα για τους τρανς ανθρώπους μπορεί επίσης να δημιουργήσει πολλές δυσκολίες για την οικογένεια. Οι καλύτεροι τρόποι για να αντιμετωπίσουμε

τις προκλήσεις αυτές περιλαμβάνουν άπειρες συζητήσεις για την τρανς εμπειρία έτσι που στο τέλος αν είναι  δυνατόν να διαλυθεί κάθε μύθος και κάθε παρανόηση, αναζητώντας υποστήριξη από συμβούλους και φίλους που να είναι πρόθυμοι να επικοινωνούν με προσοχή και ειλικρίνεια.

 "Τα διαθέσιμα στοιχεία από αρκετές έρευνες  απαντούν με σαφήνεια στο στερεότυπο που θέλει να προκαλούνται άμεσα  αρνητικές επιπτώσεις στα παιδιά στην περίπτωση που ένας από τους γονείς τους είναι τρανς.

 Οι δικαστές π.χ.  σε ολόκληρο τον Καναδά έχουν αποφανθεί ότι το να είσαι τρανς δεν σε κάνει αυτόματα "ακατάλληλο γονέα " κι έτσι οι αποφάσεις τους δεν  επηρεάζονται όταν πρόκειται για την επιμέλεια και τα δικαιώματα πρόσβασης του τρανς γονέα στα παιδιά. Ψυχολογικές έρευνες πάλι έχουν δείξει ότι τα παιδιά των τρανς ανθρώπων

συνήθως δεν εμφανίζουν ταυτοποιήσεις με τους τραν γονείς τους σε θέματα φύλου ή στη συμπεριφορά τους γενικότερα. Επίσης άλλες έρευνες έχουν δείξει ότι δεν βιώνουν έντονα

ή παρατεταμένα πειράγματα δεν είναι συνήθως  θύματα σχολικού εκφοβισμού.

 Η μετάβαση γενικά ενός γονέα δεν βλάπτει τα παιδιά αρκεί να διατηρηθεί μια ισχυρή σχέση μεταξύ των παιδιών και του γονέα.

Ακόμα και στις περιπτώσεις που ο άλλος γονέας είναι αντίθετος με τη μετάβαση είναι σημαντικό να διατηρούμε την επαφή με τα παιδιά μας. Ακόμα και σε περιπτώσεις μεγάλης σύγκρουσης  με τον άλλο γονέα δεν πρέπει να απομακρυνθούμε γιατί το παιδί μπορεί να το βιώσει ως εγκατάλειψη και ταυτόχρονα μπορεί να δημιουργηθούν συγκεκριμένες συνθήκες διαβίωσης που αργότερα δεν θα μπορέσουμε να τις αλλάξουμε.   Πολλοί δικηγόροι  και ψυχολόγοι συνιστούν τη διατήρηση της επαφής με το παιδί με τρόπους που θα συμφωνήσουμε από την αρχή μαζί του. Μια επικοινωνία ακόμα και μέσω  γραπτών μηνυμάτων,  βίντεο κλήσεων  και επισκέψεις κατά τη διάρκεια εξωσχολικών δραστηριοτήτων εκτός από την  σημαντική πληροφορία που δίνουν στο παιδί ότι είμαστε εκεί και το αγαπάμε μας βοηθάει να μαθαίνουμε και επομένως  να μπορούμε να παρέμβουμε σε οποιεσδήποτε τρανσφοβικές ιδέες μπορεί να μεταφέρονται στο παιδί μας από τον άλλο γονέα.

Ακόμα και στις περιπτώσεις που ο άλλος γονέας είναι  εντελώς αντίθετος  με την μετάβαση οφείλουμε για το συμφέρον του παιδιού μας να συνεχίσουμε να μιλάμε μαζί του και να τον ενημερώνουμε συνεχώς , να παρέχουμε πληροφορίες  και εκπαίδευση μέχρι που να διαλύσουμε τους μύθους  για τα τρανς άτομα που έχουν δυσμενή αντίκτυπο στα παιδιά μας

Τέλος οφείλουμε να  δώσουμε χρόνο στο παιδί να προσαρμοστεί στη νέα κατάσταση.  Να ακολουθήσουμε τους δικούς του ρυθμούς και όχι τους δικούς μας.

Μου πήρε σχεδόν 3 χρόνια. Ήθελε κόπο. Πρέπει να το κάνεις σιγά, σιγά. Να δείξεις στο παιδί ότι το αγαπάς. Να του εξηγήσεις ότι δεν χάνει κάτι. Επίσης, να συνεχίζεις να του προσφέρεις αγάπη. Εδώ πρέπει να πω κάτι που κατά τη γνώμη μου είναι πολύ σημαντικό. Πρόκειται για μια αμφίδρομη διαδικασία. Όση δύναμη και χρόνος χρειάζεται ένα άτομο να ανοιχτεί στο παιδί του, άλλη τόσο δύναμη και χρόνος χρειάζεται και το ίδιο το παιδί. Μου πήρε χρόνια για να καταλήξω εδώ που είμαι με τον εαυτό μου. Πως περιμένω λοιπόν από κάποιον να το αντιληφθεί αμέσως;

Το φύλο σου και η δημιουργία οικογένειας αποτελούν δύο ουσιαστικές ανάγκες. Ανάγκες που δεν τις ελέγχεις, απλά υπάρχουν και εσύ τρέχεις από πίσω τους. Είναι μονόδρομος. Σαφώς και υπάρχουν δυσκολίες σε όλο αυτό. Ξεπερνιούνται όμως!”

To 2014, η διοργάνωση του Athens pride είχε τίτλο και βασικό σύνθημα “Οικογενειακή υπόθεση”. Η αφίσα παρουσίαζε μόνο τη cis gay κατάσταση, μια εικόνα που μπορεί να αντικατοπτρίζει τις επιθυμίες και τις φαντασιακές ανάγκες του g της lgbtqi+ κοινότητας αλλά αφήνει απ' έξω τις πολλές πραγματικές εικόνες των λεσβιακών ζευγαριών, πόσο μάλλον αυτές των τρανς γονέων.

Η Οργανωτική Επιτροπή δεν επικοινώνησε ποτέ για να διαβουλευτεί σχετικά, με τις Οικογένειες Ουράνιο Τόξο. Κανένα μέλος της δεν ζήτησε τη γνώμη μας για ένα θέμα που το γνωρίζουμε καλά και αποτελεί άλλωστε, το βασικό λόγο ύπαρξης της οργάνωσής μας.

Το γεγονός αυτό, η απουσία από τη φετινή διοργάνωση των τρανς οργανώσεων ΣΥΔ και Queertrans    και άλλα πολλά, μας οδήγησαν στο να μη συμμετέχουμε φέτος με περίπτερο ούτε και σε οποιαδήποτε άλλη εκδήλωση του Athens pride, παρά μόνο στην πορεία. Συμμετέχουμε στην πορεία με τη φυσική μας παρουσία, δηλαδή τα σώματά μας, διεκδικώντας αυτά που το  Athens pride μας αρνείται.