Το να μεγαλώνεις τα βιολογικά ή υιοθετημένα σου παιδιά θα πρέπει να βασίζεται αποκλειστικά στην ικανότητα που έχεις να το κάνεις και όχι στο αν είσαι ομοφυλόφιλος

 

Την περίοδο που η συγκεκριμένη έκθεση έγινε πρωτοσέλιδο υπήρξαν μερικοί συμπολίτες μας στην Ελλάδα, γνωστοί για το «ανοιχτό μυαλό» τους και τις πνευματικά φιλελεύθερες φωνές τους, που δημοσιοποίησαν τον προβληματισμό τους σχετικά με τον αγώνα των ομοφυλόφιλων ανδρών και γυναικών ανά τον κόσμο οι οποίοι διεκδικούν το δικαίωμα της ισότητας απέναντι στο γάμο. Μερικοί από αυτούς εξέφρασαν μια μη αναμενόμενη – από ακροατές και αναγνώστες τους – έκπληξη και απορία γύρω από τις προσπάθειες ομοφυλόφιλων ανδρών να κάνουν παιδιά (σχολιάζοντας συγκεκριμένα την επιλογή της παρένθετης μητρότητας και τις επιπτώσεις της, στην περίπτωση που εξελιχθεί σε μια δημοφιλή πρακτική). Οι ομοφυλόφιλοι άνθρωποι ως εξ ορισμού αντικομφορμιστές δεν θα έπρεπε να προσπαθούν τόσο να αποκτήσουν νόμιμη πρόσβαση σε έναν απαρχαιωμένο θεσμό σαν τον γάμο ήταν ένα σχόλιο, ενώ άλλο επισήμαινε ότι γίνεται μια μεγαλύτερη απ’όσο πρέπει κουβέντα για την προσπάθεια μιας μικρής μόνο ομάδας ανθρώπων που ανήκει ήδη σε μια μειονότητα, πυροδοτώντας έτσι ενδιαφέρουσες συζητήσεις στο διαδίκτυο. Ρώτησα λοιπόν τον καθηγητή Siegel αν υπάρχουν αντίστοιχα σχόλια από πνευματικά φιλελεύθερους και μορφωμένους πολίτες στις ΗΠΑ που έχουν κοινωνική επιρροή και επαφή με το δημόσιο λόγο, και αν ναι, ποια είναι η πιθανή πηγή προέλευσης αυτών των σχολίων. Μιλάμε απλά για περιπτώσεις ατόμων που χρησιμοποιούν το αναφαίρετο, ιερό δικαίωμα τους να εκφράσουν τη γνώμη τους ή για κάτι άλλο; 

 Αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση και είναι η πρώτη φορά που μου τη θέτει κάποιος. Πρώτα απ ‘όλα γνωρίζουμε από την επιστημονική βιβλιογραφία ότι υπάρχουν αρκετές μελέτες σχετικά με την ανατροφή παιδιών από ζευγάρια γυναικών, που αναφέρουμε και στην έκθεσή μας, οι οποίες προσφέρουν σημαντικά στοιχεία μετά από 17 χρόνια παρακολούθησης της ψυχικής αλλά και άλλων παραμέτρων της υγείας των παιδιών αυτών. Η περίπτωση ενός ζευγαριού ανδρών που αναλαμβάνει την ανατροφή ενός παιδιού είναι ένα σχετικά πιο νέο αντικείμενο μελέτης. Μην ξεχνάτε όμως πως στην περίπτωση των γκέι ανδρών που θέλουν να μεγαλώσουν παιδιά, υπάρχει και ένα πλαίσιο που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε πέρα από την ανατροφή αποκλειστικά βιολογικών τέκνων και αυτό αφορά τις περιπτώσεις της υιοθεσίας και της ανάδοχης φροντίδας και προστασίας. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο θα πρέπει ένας άνδρας να μην έχει τη δυνατότητα να γίνει γονέας ενός παιδιού, αν πραγματικά το θέλει. Το να μεγαλώνεις τα βιολογικά ή υιοθετημένα σου παιδιά θα πρέπει να βασίζεται αποκλειστικά στην ικανότητα που έχεις να το κάνεις και όχι στο αν είσαι ομοφυλόφιλος ή είσαι άντρας, μεγάλος σε ηλικία ή νεότερος κλπ. Στην αναφορά μας προτείνουμε πως θα πρέπει να διασφαλιστεί η ισότητα στο θέμα του γάμου για εκείνους τους ανθρώπους που μπορεί να μην είναι οι βιολογικοί ή νόμιμοι γονείς ενός παιδιού αλλά έχουν την ικανότητα και τη θέληση να το υιοθετήσουν ή να γίνουν ανάδοχοι.
 Προσωπικά νομίζω, τουλάχιστον στις ΗΠΑ, δεν έχω ακούσει παρόμοια σχόλια με αυτά που περιγράψατε, ακόμα και από τους φιλελεύθερους. Τέτοια σχόλια είναι απλά υποθέσεις ότι οι ομοφυλόφιλοι άνδρες δεν θέλουν πραγματικά να κάνουν παιδιά, ενώ υπάρχουν ομοφυλόφιλοι άνδρες που θα ήθελαν να γίνουν γονείς όπως αντίστοιχα και ομοφυλόφιλες γυναίκες που θέλουν το ίδιο όπως φυσικά και άνδρες και γυναίκες που απλά δεν θέλουν να γίνουν γονείς. Δεδομένης της φύσης της ανθρώπινης κατάστασης η κοινωνία και όλα τα μέλη της θα έπρεπε να υποστηρίζουν όποιον συνειδητά θέλει να γίνει γονέας και τους νόμους και τις κοινωνικές δομές που μπορούν να εξασφαλίσουν αυτή τη στήριξη. Στις ΗΠΑ, αυτήν την περίοδο, εξετάζεται ο ομοσπονδιακός νόμος του 1996 (Defense of Marriage Act) στο Ανώτατο Δικαστήριο, γιατί ο γάμος είναι ζήτημα πολιτειακό και όχι ομοσπονδιακό. Η κάθε πολιτεία ρυθμίζει το σχετικό νομοθετικό πλαίσιο που αφορά το γάμο και τα παιδιά. Έτσι, όταν στην αναφορά μας προτείνουμε πως θα πρέπει να διασφαλιστεί η ισότητα στο θέμα του γάμου για εκείνους τους ανθρώπους που μπορεί να μην είναι οι βιολογικοί ή νόμιμοι γονείς ενός παιδιού αλλά έχουν την ικανότητα και τη θέληση να το υιοθετήσουν ή να γίνουν ανάδοχοι του θα πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι η πρόταση αυτή είναι εξαιρετικά σημαντική γιατί εξασφαλίζει το καλύτερο δυνατό για αυτό και άλλα παιδιά. Όσον αφορά τους γκέι άνδρες έχουμε πρόσφατα στοιχεία που δείχνουν ότι μπορούν να γίνουν εξαιρετικοί γονείς εφόσον έχουν και την κατάλληλη νομική και κοινωνική στήριξη». 

 Στο σημείο αυτό της συζήτησής μας σκέφτηκα ότι υπήρξε ίσως κάποιου είδους χειραγώγηση από ορισμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης που εστίασαν αποκλειστικά στο ζήτημα του γάμου ατόμων του ίδιου φύλου και όχι τόσο στην κεντρική προβληματική της έκθεσης που είναι η ευημερία των παιδιών. Ο καθηγητής Siegel προσέφερε μια ισορροπημένη εξήγηση.
  εμείς στηρίζουμε το δικαίωμα της ισότητας απέναντι στο γάμο και τις αντίστοιχες διεκδικήσεις στις περιπτώσεις αναδοχής και υιοθεσίας Αυτό που λέτε θα μπορούσε να είναι αλήθεια, αλλά ξέρετε ότι τα παιδιά ζουν μέσα σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικό και νομικό πλαίσιο, και στην έκθεση μας επισημαίνουμε ότι προκειμένου να διασφαλιστούν τα δικαιώματα που παρέχουν την κατάλληλη προστασία και το ύψιστο συμφέρον για αυτά, εμείς στηρίζουμε το δικαίωμα της ισότητας απέναντι στο γάμο και τις αντίστοιχες διεκδικήσεις στις περιπτώσεις αναδοχής και υιοθεσίας. Αυτή είναι η θέση της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής της οποίας πρωταρχικός στόχος είναι η διασφάλιση της ευημερίας όλων των παιδιών.

 Διαβάστε περισσότερα: http://maga.gr/2013/06/04/ta-pedia-ine-entaxi/?fb_action_ids=10151612433764284&fb_action_types=og.likes&fb_source