le iene:nascere senza padre

http://www.video.mediaset.it/video/iene/puntata/392731/lucci-nascere-senza-padre.html:

• Grazia Xaris
  Επεξεργασία λεπτομερειών προφίλ

Οι Οικογένειες Ουράνιο Τόξο είναι μια αυτοδιαχειριζόμενη ομάδα LGBTQ(και όχι μόνο) γονέων. Έχουμε περίπου 40 μέλη ακτιβιστές αλλά συνεχώς έρχονται σε μας νέα ζευγάρια ή και λεσβίες μόνες που επιθυμούν να γίνουν μητέρες για στήριξη και πληροφορίες . Παράλληλα υπάρχει ένα δίκτυο επικοινωνίας με φίλους και συμπαραστάτες της ομάδας. Οι οικογένειες αυτές αποτελούνται κυρίως από ζευγάρια λεσβιών που απέκτησαν παιδιά/παιδί μαζί, λεσβίες και τρανς που είχαν παιδιά από προηγούμενο γάμο, και λεσβίες που μπήκαν στην διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης χωρίς σταθερη σύντροφο. Ζευγάρια αντρών που να έχουν παιδιά δεν υπάρχουν για την ώρα στην ομάδα παρόλο που έχουν γίνει κάποιες κινήσεις από κάποια ζευγάρια

· -Στην Ελλάδα δεν έχει ανοίξει σοβαρός δημόσιος διάλογος για το ζήτημα του γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων, τι τρόπους τα ζευγάρια για να δημιουργήσουν οικογένειες; Από πότε έχει αρχίσει να συμβαίνει αυτό; Στις πόσες υπολογίζονται οι ομογονεϊκές οικογένειες στην Ελλάδα;Υπάρχουν και άντρες που προσπαθούν ή έχουν ήδη οικογένειες;

Πραγματικά δεν έχει ανοίξει σοβαρός διάλογος στο ζήτημα του γάμου των LGBTζευγαριών, όπως άλλωστε για όλα τα θέματα που αφορούν την κοινότητα. Παρόλα αυτά το πρώτο γνωστό σε εμάς ζευγάρι γυναικών (μέλη της ομάδας) που έκαναν παιδί με μέθοδο τεχνητής αναπαραγωγής έχουν σήμερα ένα γιό 13 χρονών. Δεν μιλάμε δηλαδή για κάτι νέο αφού ήδη υπήρχε την προηγούμενη δεκαετία. Δεν μπορούμε να υπολογίσουμε με ακρίβεια τον αριθμό των ομογονεϊκών οικογενειών στην Ελλάδα γιατί πολλές οικογένειες δεν είναι ανοιχτές και επίσηςδεν επιθυμούν να δρουν ακτιβιστικά. Πάντως είναι πολύ περισσότερες από ότι νομίζει ο μέσος ενημερωμένος για LGBT θέματα Έλληνας. Το θέμα της δημιουργίας οικογένειας από ένα ζευγάρι αντρών προϋποθέτει την ύπαρξη παρένθετης μητέρας και ένα αρκετα μεγάλο χρηματικό ποσόν. όσα ζευγάρια πριν την οικονομική κρίση είχαν μια τέτοια επιθυμία σήμερα είναι σχεδόν αδύνατον να την πραγματοποιήσουν.

· Ποιά είναι τα σοβαρότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σε κοινωνικό επίπεδο οι γονείς και τα παιδιά; Τα ελληνικά σχολεία αντιδρούν ομοφοβικά; Υπάρχουν συγκεκριμένα περιστατικά;

Η ελληνική κοινωνία είναι βαθιά ομοφοβική, κάθε τι διαφορετικό προκαλεί τρόμο. Στα περισσότερα ζευγάρια η μη βιολογική μητέρα δεν αναγνωρίζεται πουθενά και φυσικά όχι στο σχολείο. Ακόμα και αν κάποια ζευγάρια έχουν ενημερώσει το σχολείο για το είδος της οικογένειάς τους (κάτι που δεν συμβαίνει πολύ συχνά) το σχολείο και οι εκπαιδευτικοί το αποσιωπούν σαν να μην το άκουσαν ποτέ, δεν το λαμβάνουν υπόψη τους στον σχεδιασμό της εκπαιδευτικής διαδικασίας και έτσι έχουμε συχνά ευτράπελα όπου η νηπιαγωγός ρωτάει την βιολογική μητέρα πόσο της κοστίζει τον μήνα η σύντροφός της, αφού μόνο ως babysitter μπορεί να την αναγνωρίσει και όχι ως δεύτερη μητέρα. Δεν γίνεται καμιά συζήτηση στις τάξεις για την ποικιλία των οικογενειών, έτσι όχι μόνο τα δικά μας παιδιά αλλά και παιδιά μονογονεϊκών ή διαζευγμένων οικογενειών νιώθουν μετέωρα αφού η οικογένειά τους δεν υπάρχει για το επίσημο σχολείο όπου πάντα ένας μπαμπάς και μία μαμά αποτελούν τον πυρήνα του όρου «οικογένεια».

Τόσο ανύπαρκτη είναι η πιθανότητα ένα παιδί να μεγαλώνει με δύο μαμάδες που μια μέρα στο ποδόσφαιρο ένας συμπαίκτης του ρώτησε το γιό μου, ηλικίας τότε 5 ετών γιατί πηγαίνει μόνο η μαμά του στο γήπεδο και γιατί δεν έρχεται ποτέ ο μπαμπάς του. Ο γιος μου του απάντησε: «δεν έχω μπαμπά» το άλλο αγόρι τον κοίταξε με απορία και τον ξαναρώτησε: «πέθανε;» ο γιος μου του απάντησε : «δεν πέθανε απλώς δεν είχα ποτέ» και το άλλο αγόρι με σιγουριά του ανταπάντησε : «αυτό είναι αδύνατον! Σίγουρα πέθανε και δεν στο είπαν για να μην στεναχωρηθείς» Τα μεγαλύτερα παιδιά πάλι αποφεύγουν να πληροφορούν τους συμμαθητές τους για το είδος της οικογένειάς τους και αυτό τα βαραίνει πολύ ψυχολογικά,σαν να κρύβουν ένα ένοχο μυστικό για το οποίο όμως δεν έχουν καμία ευθύνη. Είναι ένας φαύλος κύκλος: όσο δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο για τις οικογένειές μας τόσο οι περισσότερες θα μένουν «στην ντουλάπα» και καμιά αλλαγή δεν πρόκειται να συμβεί σε κοινωνικό και εκπαιδευτικό επίπεδο . 

· -Τον τελευταίο καιρό γίναμε μάρτυρες των αντιδράσεων στην Γαλλία απέναντι στον νόμο ''γάμος για όλους''. Τα κεντρικά επιχείρηματα των διαφωνούντων είναι αφενός η βιολογική φύση της γονεϊκότητας και αφετέρου ότι η έλλειψη ενός άντρα και μιας γυναίκας είναι βλαπτική για το παιδί και έτσι παραβιάζονται τα δικαιώματα του, ποιά είναι η θέση σας πάνω σε αυτό; πως θα μπορούσε να δεχτεί η ελληνική κοινωνία ένα ζευγάρι ομοφυλοφίλων με παιδιά;

Για να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, η αναπαραγωγική διαδικασία δεν σε κάνει αυτόματα και γονιό. Η έννοια της γονεϊκότητας απαιτεί μια δέσμευση πέρα από όλα τα άλλα. Με αυτή τη λογική σε όσα ετεροκανονικά ζευγάρια δεν συμμετείχαν και τα δύο μέλη τους στην βιολογική αναπαραγωγική διαδικασία π.χ. ένας άντρας με προβληματικό σπέρμα ή μία γυναίκα με αδυναμα ωάρια που κατέφυγαν σε τράπεζα σπέρματος ή ωαρίων για να γίνουν γονείς αφού δεν έβαλαν το δικό τους γενετικό υλικό δεν είναι γονείς; Ή οι άνθρωποι εκείνοι που υιοθετούν και μεγαλώνουν παιδιά είναι λιγότερο γονείς από τους βιολογικούς; Ή ένα ζευγάρι που με το βιολογικό αναπαραγωγικό τρόπο έφερε στον κόσμο ένα παιδί και μετά το παράτησε στα αζήτητα του μαιευτηρίου αποκτά παρόλα αυτά την γονεϊκή ιδιότητα; Πολλές έρευνες που έχουν γίνει στις ΗΠΑ κυρίως αλλά και στην Γαλλία αποδεικνύουν ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ομογονεϊκές οικογένειες είναι εξίσου ή ίσως και περισσότερο ευτυχισμένα.Αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι κανένα παιδί ομογονεϊκής οικογένειας δεν ήρθε στον κόσμο τυχαία από κάποιο λάθος της στιγμής αλλά μετά από συνειδητή απόφαση έτσι ποτέ τα παιδιά μας δεν νιώθουν ότι μπορεί να είναι ανεπιθύμητα. Ικανή και αναγκαία συνθήκη για να μεγαλώσει ένα παιδί είναι να υπάρχει αγάπη στην οικογένειά του.

Η εμπειρία άλλων χωρών π.χ. της Ισπανίας μας έχει δείξει ότι όταν υπάρχει νομικό πλαίσιο για τις ομογονεϊκές οικογένειες πολλά ζευγάρια που πριν δεν θα τολμούσαν να σκεφτούν την πιθανότητα να γίνουν γονείς μεγαλώνουν σήμερα τα παιδιά τους και ζουν ευτυχισμένοι. Στις ομογονεϊκές οικογένειες δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας, Συνήθως λέγεται ότι πρώτα πρέπει να ωριμάσει η κοινωνία και μετά να γίνουν και νομικές αλλαγές σε κάποια ζητήματα, στο συγκεκριμένο θέμα οι νομικές αλλαγές έδωσαν στην κοινωνία να καταλάβει ότι οφείλει να αλλάξει.

· -Γιατί κατά τη γνώμη σας είναι απαραίτητο να θεσμοθετηθεί το δικαίωμα στο γάμο;

Νομίζω ότι η ερώτηση αυτή έχει ήδη απαντηθεί, ο γάμος δίνει το δικαίωμα στα παιδιά μας να έχουν δύο γονείς παντρεμένους, αυτό νομιμοποιεί την οικογένεια τους τόσο στα μάτια των συνομηλίκων τους όσο και στα μάτια της ευρύτερης κοινωνίας.

· -Ο γάμος είναι κατά την γνώμη σας μια συντηρητική διεκδίκηση υπό την έννοια ότι αποτελεί έναν παραδοσιακό θεσμό ή συνιστά ένα πολιτικό δικαίωμα για τους ομοφυλόφιλους;

Αυτό το θέμα έχει συζητηθεί πολύ από τους στρέϊτ. Ότι δηλαδή ό γάμος είναι ξεπερασμένος θεσμός και απόλυτα συντηρητικός οπότε γιατί εμείς που υποτίθεται ότι πρεσβεύουμε την νεωτερικότητα να επιθυμούμε να παντρευτούμε; Πολλοί αντιμετωπίζουν το ζήτημα με αστεϊσμούς του τύπου «άσε να παντρευτούν κι αυτοί να δούνε τη γλύκα» και άλλα ανάλογα σχόλια. Η αλήθεια είναι ότι με τον ίδιο τρόπο που κάθε στρέιτ μπορεί να αποφασίσει αν επιθυμεί ή όχι να παντρευτεί αν μιλάμε για ισονομία και όχι για καταπάτηση ανθρώπινων δικαιωμάτων θα έπρεπε να υπάρχει η δυνατότητα ώστε κάθε LGBTνα μπορεί να αποφασίζει ο ίδιος αν ένας θεσμός όπως αυτός του γάμου του κάνει ή είναι απαρχαιωμένος και συντηρητικός για τα γούστα του. Από την στιγμή που δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα τότε ναι ο γάμος αποτελεί πεδίο διεκδίκησης για όλη την κοινότητα ακόμα κι αν πολλοί ξέρουν ότι δεν θα κάνουν καταχρήση αυτού του δικαιώματος.

 
  Οι απαντήσεις σας μου γέννησαν μερικες ακόμα ερωτήσεις σχετικά με το πώς διαχειρίζεστε η ίδια και σαν ζευγάρι την διαφορετικότητά σας. Αν το λέτε ανοιχτά στο σχολείο του παιδιού και στους γονείς και το πώς αυτό γίνεται αποδεκτό από τις υπόλοιπες οικογένειες; Και επίσης, σε σχέση με το δικό σας οικογενειακό περιβάλλον, αν έχει γίνει αποδεκτή η επιλογή σας και για το πώς συμβουλεύετε το ίδιο το παιδί να αντιμετωπίζει τα σχόλια και τις ερωτήσεις που δέχεται.

 Η οικογένειά μας δηλαδή τα παιδιά μας, ο στενός οικογενειακός και φιλικός μας κύκλος γνωρίζουν με σαφήνεια την μορφή της σχέσης μας. Οι δασκάλες των μικρότερων παιδιών μας επίσης. Αντίθετα οι καθηγητές των μεγαλύτερων(Γυμνάσιο και Λύκειο) δεν γνωρίζουν γιατί δεν υπάρχει καμία ιδιαίτερη διαπροσωπική σχέση εκτός από την παρουσία μας 3 φορές το χρόνο στο σχολείο (έλεγχος προόδου, συζήτηση για την πρόοδο των παδιών, παραλαβή απολυτηρίου τάξης)
Τα παιδιά μας γενικά αντιμετωπίζουν με απλό τρόπο τις ερωτήσεις που μπορεί να γίνονται σε σχέση με την μορφή της οικογένειάς μας. Άκουσα τον ένα από τους μικρούς μας γιούς να λέει μια μέρα: "εμείς περνάμε μια χαρά στο σπίτι, είμαστε δύο μαμάδες, τέσσερα παιδιά,δύο σκυλιά και δύο χρυσόψαρα " και η μικρούλα που μιλούσε μαζί του είπε ενθουσιασμένη: "Γουάου! μπορώ να έρθω κι εγώ μια μέρα να δω τα ψαράκια;" Δεν γνωρίζω τι ερωτήσεις μπορεί να τους γίνουν στο μέλλον αλλά γνωρίζουν με σαφήνεια τον τρόπο με τον οποίο ήρθαν στον κόσμο και μπορούν επίσης να απαντήσουν με την ίδια σαφήνεια σε οποιαδήποτε ερώτηση ακριβώς γιατί έτσι τους απαντάμε και εμείς σε όλες τις απορίες τους.