Οπισθοχώρηση ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ: υπέρ του αποκλεισμού ομοερωτικών από σύμφωνο συμβίωσης

 Τι άλλαξε και τα δύο κόμματα εγκατέλειψαν τις δεσμεύσεις τους για ισότητα;

Του Παναγιώτη Δημητρά από το books journal

 
Στις 16 Ιανουαρίου 2013, έγινε η ακροαματική διαδικασία στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) που συνεδρίασε σε Ευρεία Σύνθεση για την προσφυγή στην υπόθεση Βαλλιανάτος και λοιποί κατά Ελλάδας (βλ. σχετικό άρθρο στο Books' Journal Ιανουαρίου 2013). Παρέμβαση υπέρ των προσφευγόντων ατόμων έκαναν ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Νίκος Αλιβιζάτος και η γαλλίδα δικηγόρος Caroline Mécary, ενώ δίπλα τους παραστάθηκαν ο συνεργάτης του πρώτου δρ. Ευάγγελος Μάλλιος και ο γράφων ως εκπρόσωπος του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ). Παρέμβαση εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης έκανε η δικηγόρος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους Μυρτώ Γερμανή, ενώ δίπλα της παραστάθηκαν οι συνάδελφοί της Αικατερίνη Γρηγορίου και Δημήτριος Καλόγηρος. Η ακροαματική διαδικασία υπάρχει σε webcast στην ιστοσελίδα του ΕΔΔΑ
 
Υπενθυμίζεται ότι, όπως τόνισαν και τα προσφεύγοντα άτομα, η υπόθεση αφορά μια πανευρωπαϊκή πρωτοτυπία της Ελλάδας, την καθιέρωση ενός συμφώνου συμβίωσης μόνο για ζευγάρια διαφορετικού φύλου το 2008: σε καμιάν άλλη από τις 22 χώρες της Ευρώπης όπου υπάρχει κάποια μορφή νομικής αναγνώρισης της συμβίωσης εκτός γάμου δεν αποκλείονται από αυτή τα ζευγάρια ιδίου φύλου, ενώ ήδη σε αρκετές χώρες έχει θεσμοθετηθεί και γάμος για τα ζευγάρια ιδίου φύλου.


Η ελληνική κυβέρνηση επέμεινε πως το νομοθετημένο σύμφωνο συμβίωσης δεν εισάγει διάκριση σε βάρος των ζευγαριών ιδίου φύλου. Αντίθετα αντικατοπτρίζει τη βιολογική πραγματικότητα ότι παιδιά γεννιούνται μόνο από ζευγάρια διαφορετικού φύλου και την κοινωνική πραγματικότητα της κρίσης του θεσμού της οικογένειας που δημιουργεί ανασφάλεια για τα παιδιά εκτός γάμου. Ο νομοθέτης αντιμετώπισε την επιτακτική κοινωνική ανάγκη διασφάλισης των παιδιών αυτών με τη νομοθέτηση του συμφώνου συμβίωσης που καθιερώνει την αυτόματη αναγνώριση της πατρότητας και συναφή δικαιώματα.



Στην Ελλάδα, όπως και στις περισσότερες από τις ευρωπαϊκές χώρες (δηλαδή τις άλλες 24), κατέληξε η ελληνική κυβέρνηση (που αποτελείται σήμερα από τα κόμματα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ), δεν υπάρχει σήμερα επιτακτική κοινωνική ανάγκη να νομοθετηθεί σύμφωνο συμβίωσης για ζευγάρια ιδίου φύλου. «Η ελληνική κυβέρνηση σας λέει πως δεν υπάρχει λοιπόν επιτακτική κοινωνική ανάγκη να αρθεί η διάκριση σε βάρος των ζευγαριών ιδίου φύλου» είπε κλείνοντας η Caroline Mécary απευθυνόμενη προς το ΕΔΔΑ.



Η θέση αυτή της σημερινής κυβέρνησης αποτελεί οπισθοχώρηση σχετικά με την θέση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ το 2011. Τότε, όταν ξεκίνησε η συζήτηση της προσφυγής ενώπιον του ΕΔΔΑ με ανταλλαγή γραπτών επιχειρημάτων, η κυβέρνηση ισχυρίσθηκε ότι από τη μια ο αμφισβητούμενος νόμος δεν μπορεί να επεκταθεί στα ζευγάρια του ιδίου φύλου αλλά από την άλλη θα εισαγόταν άλλη νομοθετική ρύθμιση μέχρι το τέλος του 2011. Το 2011 κρινόταν δηλαδή πως υπήρχε επιτακτική κοινωνική ανάγκη για κάποια νομοθετική ρύθμιση. Μετά το σχηματισμό της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ το 2012 προφανώς κρίθηκε πως έπαψε να υπάρχει επιτακτική κοινωνική ανάγκη.



Η θέση αυτή αποτελεί οπισθοχώρηση ακόμα περισσότερο σε σχέση με τη θέση ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ (τότε τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ) στη συζήτηση στη Βουλή, κατά τη νομοθέτηση του συμφώνου συμβίωσης το 2008. ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ είχαν διαφωνήσει με τη διάκριση σε βάρος των ζευγαριών ιδίου φύλου. Σήμερα όμως που είναι στην κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ εγκατέλειψαν τη δικαιωματική θέση τους και υιοθέτησαν την ομοερωτοφοβική θέση της ΝΔ (καθώς και των κομμάτων της άκρας Δεξιάς αλλά και του ΚΚΕ). Σήμερα επίσης που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αξιωματική αντιπολίτευση ξέχασε τη δικαιωματική θέση και παρά τη δημόσια έκκληση να τοποθετηθεί επέλεξε να σιωπήσει, αφού πια προτεραιότητά του είναι να καλοπιάνει την ομοερωτοφοβική Εκκλησία της Ελλάδος...



Οι οπισθοχωρήσεις αυτές φαίνεται πως έγιναν στα κρυφά, με αποφάσεις των αυταρχικών ηγεσιών των θεωρητικά μόνο δημοκρατικών κομμάτων, αφού τυπικά στα προγράμματα ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ παραμένει η στήριξη σε ένα σύμφωνο συμβίωσης χωρίς διακρίσεις. Πρόκειται για άλλη μια απαξίωση της πολιτικής αξιοπιστίας και των κομμάτων αυτών.



Η κατάργηση της διάκρισης στο σύμφωνο συμβίωσης σε βάρος των ζευγαριών ιδίου φύλου φαίνεται πως θα είναι τελικά αποτέλεσμα της αναμενόμενης καταδικαστικής απόφασης του ΕΔΔΑ που πιθανολογείται πως θα εκδοθεί μέχρι τα τέλη του 2013 και όχι μιας δημοκρατικής διεργασίας των ελληνικών κομμάτων του συνταγματικού τόξου.