Μια ανταπάντηση στο άστοχο-ομοφοβικό άρθρο της Σώτης Τριανταφύλλου για τον ομόφυλο γάμο

Ξεχορταριάζοντας την κραυγαλέα ομοφοβία της Σώτης

 στις 23 Μαρτίου 2013.
της Nana Rheims (Νανά Ράιμς)


Στην Κυριακάτικη Καθημερινή και συγκεκριμένα στο ένθετο «Γυναίκα» περιέχεται ένα άρθρο της γνωστής συγγραφέως Σώτης Τριανταφύλλου με θέμα τον γάμο και την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών. Διαβάζουμε επακριβώς το άρθρο εξηγώντας (με παχιά γράμματα μέσα στο κείμενο της συγγραφέως) την αστοχία, την ομοφοβία, την ανακρίβεια και την προχειροσύνη του. Δε δίνεται τόση σημασία γιατί είναι ένα άρθρο που μιλάει αρνητικά για το γάμο και την τεκνοθεσία των ομοφυλόφιλων (υπάρχουν πλήθος τέτοια αν ψάξει κανείς στο διαδίκτυο και στον Τύπο) αλλά γιατί είναι γραμμένο από μία γνωστή, καταξιωμένη και δημοφιλή Ελληνίδα συγγραφέα.



«Εδώ στο Παρίσι γίνεται πολύς λόγος για τον γάμο των ομοφυλόφιλων,

Κρίμα που δε γίνεται κι αλλού.


για τον «γάμο για όλους» – όπως παρουσιάζει το σχετικό νομοσχέδιο η Αριστερά. Γίνονται διαδηλώσεις υπέρ και διαδηλώσεις εναντίον. Κι αν εμπιστευτώ τα μάτια μου, στις διαδηλώσεις της πρώτης κατηγορίας η πλειονότητα των αγωνιζόμενων είναι ετεροφυλόφιλοι.

Τι εννοείτε «αν εμπιστευτώ τα μάτια μου»; Θεωρείτε ότι τα μάτια σας και μόνο είναι ικανά κοιτώντας τους ανθρώπους να ξεχωρίσουν αν είναι ομοφυλόφιλοι ή ετεροφυλόφιλοι; Αν ναι, πείτε μας που αγοράσατε το gaydar σας να πάρουμε κι εμείς. Δυστυχώς όμως οι ομοφυλόφιλοι άνθρωποι τις περισσότερες φορές δεν έχουν καμία απολύτως εμφανισιακή διαφορά από τους στρέιτ.


Τι συμβαίνει; Επιμένουμε, με σημαίες και ντουντούκες, να εξισώσουμε όλες τις μορφές σεξουαλικότητας, να ακυρώσουμε τους φυλετικούς ρόλους και τις φυλετικές ιδιαιτερότητες.

Δεν επιμένει κανείς να εξισώσει τις φυλετικές ιδιαιτερότητες. Οι ομοφυλόφιλοι άντρες θέλουν να παραμείνουν άντρες και οι ομοφυλόφιλες γυναίκες θέλουν να είναι γυναίκες. Αν μιλάτε για τους διαφυλικούς είναι κάτι άλλο και θα έπρεπε να γίνετε πιο συγκεκριμένη, αλλά δεν είστε ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία που δεν έχει μάθει να διακρίνει την ομοφυλοφιλία από τη διαφυλικότητα.


Η γαλλική Αριστερά, κυβερνώσα και μη, θεωρεί ότι η άρνηση της διαφοράς είναι πρόοδος· στη Γαλλία η λέξη «πρόοδος» είναι ιερή, όπως και η λέξη «επανάσταση». Η διαφορά εκλαμβάνεται ως πηγή ανυπόφορης ανισότητας· οι Γάλλοι εφαρμόζουν κατά γράμμα και χωρίς φαντασία το σύνθημα της γαλλικής δημοκρατίας «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα» και έτσι υπονομεύουν τη δημοκρατία. Με αυτή τη λογική, μεγάλη μερίδα ετεροφυλόφιλων, λες και νιώθουν ένοχοι

Τώρα η αλληλεγγύη ονομάζεται «λες και νιώθουν ένοχοι» α χα.


για τη βιολογική δυνατότητά τους για αναπαραγωγή,

Αχ καλή μου, βιολογική δυνατότητα για αναπαραγωγή έχουν και οι ομοφυλόφιλοι άνθρωποι, επιθυμία να συνουσιαστούν αποκλειστικά για αναπαραγωγή δεν έχουν.


επιζητούν να επεκταθεί αυτή η δυνατότητα στους ομοφυλόφιλους μέσω της ιατρικής μηχανικής. Και ως αποτέλεσμα θα προκύψει μια βιομηχανία μωρών

Μην αποκαλέσετε βιομηχανικό μωρό παιδί ενός φιλικού σας στρέιτ ζευγαριού που συνελήφθη με τεχνητή γονιμοποίηση γιατί πολύ θα στεναχωρηθεί!


τα οποία θα συλλαμβάνονται με εργαστηριακούς τρόπους και με δαπάνη των ασφαλιστικών ταμείων. Βρίσκω το όλο θέμα παιδαριώδες,

Άστοχος και άδικος ο χαρακτηρισμός για μία διεκδίκηση χρόνων και ένα θέμα που απασχολεί μεγάλη μερίδα του πληθυσμού.


επειδή το να επιθυμούμε τα πάντα είναι ένδειξη ανωριμότητας – αυτό μπορεί να το πιστοποιήσει οποιοσδήποτε ψυχίατρος

το να επιθυμείς το δικαίωμα στο γάμο ως γκέι δε σημαίνει ότι «επιθυμείς τα πάντα» - η γενίκευση που κάνετε είναι δόλια και χαρακτηριστική των πλέον συντηρητικών στοιχείων της κοινωνίας.


Οι ομοφυλόφιλοι άντρες δεν μπορούν να κάνουν παιδιά – η ομοφυλοφιλία έχει αυτό το χαρακτηριστικό. Ετσι οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι δεν έχουν τέτοια σχέδια

Α ναι; Τους ρωτήσατε;


Όσο για τις ομοφυλόφιλες γυναίκες, μπορούν να αποκτήσουν παιδιά χωρίς να καταφύγουν στην τεχνολογία

Προς τι αυτός ο διαχωρισμός; Δηλαδή μία λεσβία η οποία θα πάει με έναν άντρα απλά και μόνο για την τεκνοποιία είναι οκ; Και αν μία ομοφυλόφιλη γυναίκα μπορεί τότε γιατί δεν μπορεί και ένας ομοφυλόφιλος άντρας; Ή μήπως οι ετεροφυλόφιλοι άντρες γεννάνε μόνοι τα παιδιά τους; Πολύ Σβαρτσενέιγκερ βλέπετε.


Από κει και πέρα, το πρόβλημα «τα θέλω όλα και τα θέλω τώρα» παραμένει

Ε, δεν το λες και όλα το να έχεις μία οικογένεια και ένα παιδί όπως όλος ο κόσμος ε;


είναι μια παρενέργεια της αρχής της ελευθερίας και μια έμμονη ιδέα που προκύπτει από την αρχή της ισότητας. Ωστόσο δεν είμαστε ίδιοι σ' αυτόν τον κόσμο, είμαστε ίσοι. Ισοι μπροστά στον νόμο, ίσοι μπροστά στις κοινωνικές ευκαιρίες.

Μα έλα που δεν είμαστε ίσοι μπροστά ούτε στο νόμο ούτε και στις κοινωνικές ευκαιρίες! Και για αυτό τα «πανηγύρια» με τις σημαιούλες και τις ντουντούκες.


Από την άλλη, δεν είμαστε ίσοι μπροστά στις βιολογικές ευκαιρίες. Λόγου χάρη, οι γυναίκες άνω των 45 ετών δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδιά.

Κάποιες μπορούν. Επίσης κάποιες στρέιτ κάτω των 45 δεν μπορούν. Α και σε κάποιους ετεροφυλόφιλους άντρες δεν τους σηκώνεται καν. Αυτούς μήπως να τους πετάξουμε στον Καιάδα; Να τους στερήσουμε το δικαίωμα στην τεχνητή γονιμοποίηση επειδή «δεν είναι ίσοι»;)


Ας σκεφτούμε και τι σημαίνει «γάμος για όλους». Ο γάμος μεταξύ ομοφυλόφιλων δεν αφορά ολόκληρη την κοινωνία, αλλά μια μειονότητα μέσα στη μειονότητα.

Με βάση τις επιστημονικές έρευνες και στατιστικές που κάνατε στον ελεύθερο χρόνο σας; Χμ μάλλον.


Διότι στις χώρες όπου υφίσταται καθεστώς συμβολαίου ελεύθερης ένωσης, το οποίο ρυθμίζει οικονομικά και συναισθηματικά ζητήματα στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια, μόνο μια μειονότητα των ομοφυλόφιλων θα προχωρήσει σε «γάμο». Με άλλα λόγια, ενώ το συμβόλαιο ελεύθερης ένωσης είναι απαραίτητο (ως δυνατότητα), ο γάμος είναι περιττός.

Ο συμβολισμός των ανθρώπινων ιεροτελεστιών δεν έχει καμία σημασία ε;


Κοντολογίς γίνεται πολύς θόρυβος για το τίποτα.

Τίποτα; Μήπως είναι άδικο να απαξιώνουμε ολόκληρους αγώνες χρόνων απλώς και μόνο επειδή το θέμα δε μας απασχολεί προσωπικά;


Παραλλήλως γίνεται μια προσπάθεια τιθάσευσης της ομοφυλοφιλικής σεξουαλικότητας με κομφορμιστικές, μικροαστικές, ισοπεδωτικές πρακτικές

Το ίδιο θα είχατε να πείτε μάλλον και τότε που δόθηκε δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες ε; Τι ισοπέδωση Θεέ μου!


Επειδή ο γάμος ως τελετή –και όχι ως ιδέα– είναι αναχρονιστικός.

Και κακόγουστος και κιτς και άλλα πολλά αλλά δεν είναι εκεί το θέμα.


Ειδικότερα, η ιδέα του γάμου έχει βιολογικό και κοινωνικό περιεχόμενο (αποσκοπεί στην αναπαραγωγή του είδους, στην προστασία των παιδιών, στη σταθερότητα των ανθρώπινων σχέσεων), αλλά στην εποχή μας υπάρχει πλήθος τρόπων για να συμβιώνει κανείς

Ενώ οι γκέι σχέσεις δε χρειάζονται σταθερότητα – εμείς μόνο σεξ κάνουμε, έτσι δεν πάει το στερεότυπο; .


Τελικά πολλοί ομοφυλόφιλοι δεν καταλαβαίνουν γιατί οι ετεροφυλόφιλοι έχουν πάρει τόσο ζεστά τον «γάμο για όλους».

Τελικά; Από πού προκύπτει πάλι αυτό; Ποιοι ομοφυλόφιλοι σας είπαν ότι δεν καταλαβαίνουν; Γιατί εμείς όσους ξέρουμε καταλαβαίνουν μια χαρά. Μάλιστα ξέρετε αναρωτιούνται πότε θα είναι και στην Ελλάδα οι ετεροφυλόφιλοι τόσο αλληλέγγυοι με τους ομοφυλόφιλους και θα βγουν και αυτοί στους δρόμους να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.


Γιατί πρέπει να κάνουμε όλοι τις ίδιες κινήσεις στη ζωή; Γιατί αυτή η εξομοίωση να θεωρείται πρόοδος;»

Είστε από τους λίγους μάλλον που θεωρούν την πρόοδο εξομοίωση. Οι ομοφυλόφιλοι και όσοι τους στηρίζουν δε ζητούν εξομοίωση, ζητούν ισότητα. Και γνωρίζουν πολύ καλά το νόημα αυτής της λέξης. Συμπέρασμα: Αν δεν έχεις ιδέα για ένα θέμα, καλύτερα να μην το πιάνεις στα χέρια σου ή στην πένα σου. Γιατί μπορεί να γίνεις άδικος, άστοχος, καυστικός χωρίς λόγο και να στεναχωρήσεις και μια μερίδα ανθρώπων που όχι τίποτα άλλο μπορεί να σε είχαν και σε μεγάλη εκτίμηση. Κρίμα.

24.3.13Η μάχη του φύλου και η εποχή του φόβου.


Το  πρόσφατο νέο-συντηρητικό ξέσπασμα της Σώτη Τριαντάφυλλου γύρω από το γάμο των ομοφυλόφιλων προκάλεσε δικαίως αντιδράσεις. Δες για παράδειγμα αυτό το άρθρο στο πολύ ενδιαφέρον περιοδικό 10%.  Θεωρώ ότι οι επικριτές της σε κάποιο σημείο – κυρίως λόγω ατυχούς διατύπωσης -- αναπαράγουν τον εσφαλμένο τρόπο σκέψης της εν λόγω συγγραφέως. Γράφω αυτό το κείμενο όχι τόσο για να επισημάνω αυτήν τη αστοχία.  Κυρίως θέλω να εξηγήσω με ποιο τρόπο όλη αυτή η συζήτηση συνδέεται με τα πλήθη των ανθρώπων -- στρέιτ ή γκέι -- που όχι μόνο δεν έχουν λεφτά για γάμο, αλλά αδυνατούν να πληρώσουν το νοίκι ή να αγοράσουν μια τυρόπιτα. 

Λέει λοιπόν ο (πολύ συμπαθής) αρθρογράφος:

''Οι ομοφυλόφιλοι άντρες θέλουν να παραμείνουν άντρες και οι ομοφυλόφιλες γυναίκες θέλουν να είναι γυναίκες. Αν μιλάτε για τους διαφυλικούς είναι κάτι άλλο και θα έπρεπε να γίνετε πιο συγκεκριμένη, αλλά δεν είστε ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία που δεν έχει μάθει να διακρίνει την ομοφυλοφιλία από τη διαφυλικότητα..''

Φοβάμαι ότι με αυτή διατύπωση ο αρθρογράφος κάνει το ίδιο λάθος με τη συγγραφέα. Ενισχύει δηλαδή το στατικό διαχωρισμό των ανθρώπων σε ''άνδρες'' και ''γυναίκες'' (ή αν θέλεις ανάμεσα σε διαφυλικούς και ομοφυλόφιλους). Μπορεί αυτοί οι ''τεχνικοί'' και ''ουδέτεροι'' όροι να αποτελούν ένα οικείο και άρα πρακτικό λεξιλόγιο συνεννόησης. 'Όμως σήμερα πια οι κοινωνικοί επιστήμονες αντιμετωπίζουν όλες αυτές τις σημασίες με μεγάλη επιφύλαξη.

''Διαφυλικός'' δεν είναι μόνο αυτός/ή που αλλάζει τη βιολογική ''μορφή του φύλου'' του -- αλλά αυτός/ή που διαστρέφει διαρκώς τη διπολική ερμηνεία του σώματος ως ''αρσενικού'' ή ''θηλυκού''. Με άλλα λόγια αυτή/ος που εναντιώνεται στο στεγανό διαχωρισμό των ανθρώπων σε ''άνδρες'' και ''γυναίκες''. Υπό μία έννοια, είμαστε όλοι διαφυλικοί στο βαθμό που πασχίζουμε να υποκαταστήσουμε τη σημασία του φύλου με τη σημασία του προσώπου. Δεν χρειάζεται να είσαι τραβεστί, ούτε καν gay, για να το σαμποτάρεις τη σημασία της λέξης άνδρας ή γυναίκα


Η σεξουαλική απελευθέρωση, δεν μιλάει στο όνομα των ομοφυλόφιλων -- αλλά στο όνομα των προσώπων. Μιλάει στο όνομα όσων ντρέπονται ή αδυνατούν να αρθρώσουν και να νοηματοδοτήσουν το σώμα τους, το πρόσωπο τους και τη φωνή τους. Όχι απαραίτητα επειδή ντρέπονται για τον τρόπο που χρησιμοποιούν τα ''γεννητικά'' τους όργανα, αλλά επειδή, ας πούμε, δεν έχουν να φάνε, ή επειδή ένας ναζί ή ένα αφεντικό απειλεί τη ζωή τους. Στην παρούσα ιστορική φάση, η φτώχια, η βία και ο φόβος μετατρέπουν τους πάντες σε σεξουαλικές μεινότητες, επειδή ακριβώς τους απαγορεύει να εκφραστούν συναισθηματικά. Είμαστε όλοι ''ανώμαλοι'' στο βαθμό που δεν έχουμε τους υλικούς και τους ψυχολογικούς όρους να ζωγραφίσουμε τον εαυτό μας και τις σχέσεις μας με τους άλλους. Η απαγόρευση του προσωπικού ύφους -- αν θέλεις η καταπίεση του δικαιώματος να πλάθουμε τον εαυτό μας ως αισθητικό αντικείμενο -- να  δημιουργούμε δηλαδή ένα έργο τέχνης από εικόνες και αισθήματα -- με άλλα λόγια η απαγόρευση μιας ''στάσης ζωής'' είναι μέρος  της σεξουαλικής καταπίεσης.

Για παράδειγμα: Το να είσαι στρέιτ  άνδρας και να μην μπορείς να φορέσεις φούστα στη δουλειά σου ή να βάλεις τα κλάματα ή να αυτο-χαστουκιστείς. Το να είσαι ποδοσφαιριστής ή δικηγόρος και να μην επιτρέπεται να εκδηλώνεις το ψώνιο σου μέσω φράντζας ή τατουάζ ή ουράς στον κώλο σου. Το να σαι γυναίκα και να μην επιτρέπεται να κυκλοφορείς γυμνόστηθη. Όλες αυτές οι συστάσεις ευπρέπειας είναι μέρος του σκανδάλου: επαυξάνουν τη δικτατορία  της σημασίας του ''φύλου''.  Όλα αυτά είναι σχήματα που οργανώνουν εξουσιαστικά το ψυχικό ή το σωματικό μας κέλυφος. Είναι μια μορφή εξουσίας που μας ταξινομεί σε δυο κατηγορίες υποκειμενικότητας και κύρους. Περιορίζει τη σημασία του προσώπου μας σε ένα πινγκ-πονγκ νοημάτων ανάμεσα στο άσπρο και το μαύρο. Αυτή η ασπρόμαυρη παραγωγή προσώπων είναι τόσο αυθαίρετη όσο και μια διάκριση των ανθρώπων με βάση το χρώμα των μαλλιών τους. Σαν να χτίζεις πολιτισμικές αξίες και νοήματα με βάση τις τρίχες.


Το φύλο σου δεν περιορίζεται στην επιλογή σεξουαλικού συντρόφου αλλά στην αισθητική οργάνωση της διαφοράς σου – δηλαδή τον τρόπου με τον οποίο κατανοείς τον κόσμο. Να ακόμη ένα σοβαρό λάθος στο λεξιλόγιο της Σώτης Τριανταφύλλου -- η προοδευτική αριστερά δεν καταργεί τη ''διαφορά'' -- τη γιορτάζει-- λέει ζήτω στο διαφορετικό. Ζήτω σε νέες και απρόσμενες νοηματοδοτήσεις πεζών σχημάτων όπως ''γάμος'' ''άντρας'' ''γυναίκα'' ''οικογένεια''. Πάρε την έννοια του γάμου και ανατίναξε την -- καν' τη να μοιάζει με καρναβάλι. Η διεκδίκηση της αξιοπρέπειας είναι μια μάχη ύφους και αυτο-προσδιορισμού.
Μην ανέχεσαι να προσδιορίζουν οι άλλοι για ποια πράγματα πρέπει να  ''ντρέπεσαι'' . Μην ντρέπεσαι αν είσαι 'άσχημος', άνεργος και φτωχός στα 35 σου ή στα 55 σου.

Επινόησε με τους δικούς σου όρους το νόημα της 'υπερηφάνειας'.


Δεν θα έμπαινα στον κόπο να κάνω αυτό το σχόλιο. Μου αρέσει πολύ  το περιοδικό 10% και η κριτική τους είναι στην σωστή κατεύθυνση. Αλλά είχα πρόσφατα την ατυχή εμπειρία να συνομιλήσω με ένα ''επαγγελματία'' υπερασπιστή ευπαθών ομάδων. 'Ενα δικηγόρο, συμπαθή για τη δράση του, άλλα πνιγμένο σε μια δικολαβική και νομίκιστικη αντίληψη του διαφορετικού -- ανήμπορο να κατανοήσει τη σύγχρονη ποιητική του φύλου -- την νέα επιστημολογία της σεξουαλικότητας -- πέραν από νομικές κατηγορίες.

Συνοψίζοντας λοιπόν: Η καταδίκη ενός ''ύφους'' προσώπου συμμετέχει στην σεξουαλική καταπίεση.

Το φύλο σου δεν είναι μια σεξουαλική αλλά μια αισθητική πράξη.

Το σύνθημα της σεξουαλικής απελευθέρωσης σήμερα είναι:
Ελευθερία στην αυτο-έκφραση! Κάτω οι ντροπές.
 

Επικοινωνία: post.nubila.blog@gmail.com