Οικογένειες Ουράνιο Τόξο: Συμμετείχαμε στην διημερίδα του ΣΥΔ

Η Λεσβιακή
Ομάδα Αθήνας είναι μαζί σας στον κοινό αγώνα ενάντια στην τρανσφοβία και κάθε
μορφής ρατσισμό, για να αποκτήσουμε όλοι και όλες ισότιμο χώρο έκφρασης,
ελευθερία και ίσα δικαιώματα.Μοιραζόμαστε
μαζί σας την απογοήτευση και το θυμό για το γεγονός ότι η πλειονότητα, κράτος
και κοινωνία, επιλέγει να καταπατά ακόμα και τα στοιχειώδη δικαιώματα των τρανς
ατόμων, από τα οποία θεωρεί πως απειλείται.



Και θέλω να προσθέσω
σε αυτό το χαιρετισμό κάτι που με άγγιξε προσωπικά: τα λόγια του τρανς ακτιβιστή
Leslie Feinberg, λευκός εργάτης, απαλλαγμένος από την θρησκεία, εβραίος τρανς λεσβία
που πέθανε στις 15 Νοέμβριου 2014 από τις επιπλοκές μιας αρρώστιας που στη σύγχρονη
Αμερική δεν αντιμετωπίστηκε αποτελεσματικά λόγο του αποκλεισμού από το σύστημα υγείας
των τρανς ανθρώπων.

Λέει ο Leslie:

Ποτέ μου δεν
μπήκα στον κόπο να βρω μια κοινή ταυτότητα ομπρέλα ή ακόμα και ένα όρο-ομπρέλα
που να ταιριάζει απόλυτα σε ανθρώπους με αντίθετα φύλα, εκφράσεις φύλου και σεξουαλικότητες.

Πιστεύω στο δικαίωμα
του αυτοπροσδιορισμού των καταπιεσμένων ατόμων, κοινοτήτων, ομάδων και εθνών.

Η Παγκόσμια Ημέρα Τρανς Μνήμης λειτούργει κάθε φθινόπωρο
σαν ημέρα που καταμαρτυρεί τη διάχυτη βία η οποία κρέμεται καθημερινά πάνω από
τα κεφάλια μας ως δαμόκλειος σπάθη.

. Εδώ το συλλογικό κείμενο της ομάδας για το πάνελ της πρώτης ημέρας:

Ομοφοβικός, λεσβοφοβικός και τρανσφοβικός λόγος στην κοινότητα και στα ΜΜΕ

"Η αγαπη κανει τις οικογενειες"

Οι «Οικογένειες Ουράνιο Τόξο» είναι μια ομάδα που αποτελείται από lgbtq γονείς και αυτοπροσδιορίζεται ως οργάνωση γονέων. Από την μια, λοιπόν, πλευρά έχουμε να αντιμετωπίσουμε τα ΜΜΕ που, ακόμα κι όταν κρατούν κάποια θετική στάση απέναντι σε ζητήματα όπως το σύμφωνο συμβίωσης, όταν από την γενική εικόνα κάνουν zoom στα παιδιά η στάση τους αλλάζει και γίνεται φοβική με έναν τρόπο ιδιαίτερο: «Ναι να σου αναγνωρίσω το δικαίωμα να έχεις νόμιμο σύντροφο αλλά όχι να μεγαλώνεις και παιδιά». Το κύριο πρόβλημά με την αυξανόμενη έμφαση που δίνουν τα ΜΜΕ στις οικογένειες με lgbtq γονείς είναι ότι μεγάλο μέρος της εστίασης τους εξακολουθεί να είναι σχετικό με τα μικρά παιδιά που μεγαλώνουν μέσα σε αυτές, και ο λόγος που δημιουργεί ανησυχία είναι ότι η συζήτηση αυτή πολύ συχνά πλαισιώνεται με έναν κραυγαλέα επικριτικό τρόπο . «Τι συνέπειες θα έχει αυτό το μεγάλο πείραμα για τα ίδια τα παιδιά; Πώς αυτά τα παιδιά θα γίνουν αποδεκτά στην κοινωνία; Θα είναι φυσιολογικά και ευτυχισμένα;»

Όπως έγραψε ο Λύο Καλοβυρνας όταν παρουσίασε την ομάδα μας στο 10% «Θέλετε να διαπιστώσετε πόσο κοινωνικά ανοιχτόμυαλος είναι κάποιος, αλλά βαριέστε τις σχοινοτενείς συζητήσεις; Υπάρχει ένα αλάθητο και ταχύτατο τεστ! Απλά ρωτήστε: είναι εντάξει τα γκέι ζευγάρια να κάνουν ή να υιοθετούν παιδιά;».

Μα η ψυχούλα του παιδιού; Δεν θα τραυματιστεί; Δεν θα μεγαλώσει στραβά χωρίς τα σωστά πρότυπα; Δεν θα γίνει ψυχοπαθής δολοφόνος, με ή χωρίς αλυσοπρίονο; Και το τρομαχτικότερο: Δεν θα βγει κι αυτό γκέι;

Έρευνες έχουν γίνει αρκετές τις τελευταίες δεκαετίες, όλες με πολύ θετικό αποτέλεσμα για την LGBTQI γονεϊκότητα. Όπως αυτή που εκπονήθηκε τον Ιούνιο του 2014 από το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης (Αυστραλία) με ερευνητικό δείγμα 500 παιδιών, διαπίστωσε ότι «τα παιδιά είναι πιο υγιή και ευτυχισμένα από τα παιδιά που μεγαλώνουν σε περιβάλλον με γονείς διαφορετικού φύλου και ότι η καλή τους υγεία έγκειται στο γεγονός πως ζουν και μεγαλώνουν σε περιβάλλον με πληρέστερη οικογενειακή συνοχή».

Επιπροσθέτως, θετικές είναι και οι αποφάσεις φορέων ψυχικής υγείας όπως η Ακαδημία Παιδιατρικής των ΗΠΑ, η Ακαδημία Παιδικής και Εφηβικής Ψυχιατρικής των ΗΠΑ, η Αμερικάνικη Ένωση Ψυχιάτρων, η Καναδική Ένωση Ψυχολόγων κλπ, ενώ αρκετές έρευνες έχουν δημοσιευτεί από την δεκαετία του 70 μέχρι σήμερα, για να μην αναφερθούμε σε μια ιδιαίτερα εκτεταμένη βιβλιογραφία πάνω στην LGBTQI γονεϊκότητα.

Τις ίδιες ανησυχίες μοιράζονται και μέλη της κοινότητας καθώς η εσωτερικευμένη ομοφοβία λεσβοφοβία και τρανσφοβία δεν τους επιτρέπει να βάλουν μαζί λέξεις όπως λεσβία -μητέρα, τρανς- πατέρας κλπ σαν να αναιρούν η μία την άλλη σαν να δημιουργούν σχήμα οξύμωρο.

Από την άλλη μεριά οι ίδιοι οι γονείς, που η κοινωνία και η κοινή γνώμη θεωρεί ότι εγκληματούν μεγαλώνοντας παιδιά, έχουν να αντιμετωπίσουν μερικές φορές την ίδια την lgbtq κοινότητα που μοιάζει να πιστεύει ότι έχουν μέρος της ευθύνης που οι διεκδικήσεις μένουν στα ανεκπλήρωτα όνειρα και τις επιθυμίες καθώς διαφαίνεται ότι η σθεναρότερη κοινωνική αντίσταση ξεκινάει ακριβώς γιατί εμπλέκονται παιδιά στις διεκδικήσεις μας.

Θα σας διαβάσουμε ένα κομμάτι από άρθρο για την αντίρρηση κάποιων κομμάτων της βουλής να ψηφιστεί το σύμφωνο από την ιστοσελίδα ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ. Να σας προειδοποιήσουμε ότι είναι ένα κείμενο που συγκεντρώνει απίστευτη ομοφοβία, τρανσφοβία και λεσβοφοβία τριά σε ένα. Άκούστε και διατηρήστε την ψυχραιμία σας

: «Άρα τα αγόρια που θέλουν να είναι κορίτσια και τα κορίτσια που θέλουν να είναι αγόρια, αλλά και τα εγχειρισμένα πρώην αγόρια (πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας και περίπτωση gay που εγχειρίστηκε και έγινε γυναίκα και μετά έγινε λεσβία-άραγε τι να λέει ο νόμος για την περίπτωση αυτή;) θα πρέπει να περιμένουν για να νομιμοποιήσουν την σχέση τους και να κάνουν παιδάκια ή να υιοθετήσουν παιδάκια. Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr»
Και τρανς και λεσβία και θέλει και παιδιά; Εκρηκτικό λοιπόν κοκτέιλ που χτυπάει κατευθείαν κόκκινο σε κάθε συντηρητικό μυαλό!!!

Για διαφορετικούς, λοιπόν, λόγους οι τρανς άνθρωποι και οι lgbtq γονείς αποτελούν το κόκκινο πανί για κάθε συντηρητικό. Ο συνδυασμός τους δε λειτουργεί ακόμα πιο τρομακτικά στα μάτια κάθε είδους φοβικών.

Μέρος λοιπόν της κοινότητας μοιάζει να θεωρεί εμπόδιο στην επίτευξη στόχων από την ατζέντα διεκδικήσεων το ότι υπάρχουν οικογένειες με παιδιά και επιμένουν να θέτουν τις διεκδικήσεις των lgbtq γονέων στο μακρινό μέλλον αφού «σήμερα οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν».

Οι γονείς πάλι, από την πλευρά τους, συχνά ασυνείδητα η συνειδητά επιδεικνύουν έντονα την ανάγκη τους για ομοκανονικότητα. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να διαχωρίσουν τη θέση τους από ότι θεωρούν προκλητικό και κόντρα στο γονείκό ρόλο. Παρατηρούμε μια προσπάθεια να δημιουργήσουν μια εικόνα εναλλακτικής κανονικότητας η οποία θα μπορεί να προβάλετε από τα ΜΜΕ και θα λειτουργεί καθησυχαστικά στην κοινωνία προκειμένου να γίνουν αποδεκτοί ως γονείς. Έτσι η εικόνα των μαμάδων και των μπαμπάδων εάν και εφόσον είναι ορατή στις ομογονεϊκές οικογένειες τείνει να είναι μια εικόνα σύμφωνη με τα κοινωνικά πρότυπα για «μαμάδες και μπαμπάδες» με μόνο σημείο διαφοράς την ομογονεϊκότητα. Δημιουργούν λοιπόν μια ομοκανονικότητα παιδοκεντρική λες και ο πυρήνας αυτής της οικογένειας είναι το παιδί ή τα παιδιά αφήνοντας έξω το προφίλ και τις ανάγκες των ενηλίκων μελών της.

Συχνά βλέπουμε οι γονείς μέλη μας να αποφεύγουν να συμμετέχουν σε δραστηριότητες τις οποίες θεωρούν μακριά και έξω από γονεϊκό ρόλο. Πρόσφατο παράδειγμα είναι η μειωμένη συμμετοχή τους στο drag King show που οργανώσαμε.

Θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι αυτό συμβαίνει γιατί η Ελλάδα είναι γενικά μια χώρα που η κοινωνία της είναι συντηρητική κι έτσι τέτοιου είδους «νεωτερισμοί» σκοντάφτουν πάνω στις παρωχημένες εικόνες και ιδέες που έχουμε στο μυαλό μας. Υπάρχουν όμως διάφορα καμπανάκια που χτυπάνε και σε άλλες χώρες .

Θα αναφέρω ένα παράδειγμα: στην 3η Πανευρωπαϊκή συνάντηση των οικογενειών που έγινε στην Κολωνία τον Μάη και αφορούσε την εκπαίδευση. Ένα μεγάλο μέρος του προγράμματος καθώς και ένα workshop αφορούσαν την τρανς γονεϊκότητα. Συμμετείχε σε αυτήν ένα μέλος από την ομάδα μας και παρακολούθησε όλες τις δραστηριότητες που αφορούσαν την τρανς γονεϊκότητα. Της ζήτησαν να μιλήσει στο βίντεο, που θα παρουσίαζε μετά τη λήξη της διοργάνωσης, τι έγινε στην συνάντηση και με ενθουσιασμό ανέφερε πόσο χάρηκε την συμμετοχή της στα συγκεκριμένα πάνελ και workshop. Είδαμε στο πρώτο βίντεο όσα είπε αλλά στο τελικό που ήταν ανοιχτό στο κοινό οι συγκεκριμένες αναφορές είχαν ψαλιδιστεί. Δεν πήραμε απάντηση γιατί έγινε η συγκεκριμένη κίνηση όταν ρωτήσαμε ούτε είναι σαφές γιατί στην σελίδα που παρουσιάζει την συγκεκριμένη διοργάνωση δεν υπάρχουν καθόλου φωτογραφίες και γενικά εικόνα από αυτό το κομμάτι που αφορούσε την τρανς γονεϊκότητα.

Τρανσφοβία; Ομοκανονικότητα; Συμπτώσεις; ή «μοντέρνες διακρίσεις;»

Δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι κάποιοι/κάποιες από εμάς έχουμε προνόμια που άλλοι και άλλες δεν διαθέτουν. Η απόλυτα ίση μεταχείριση των άνισων ομάδων (άνισων από κοινωνικές πρακτικές και όχι από τη φύση τους) διαιωνίζει τη διάκριση και εξυπηρετεί τις προκαταλήψεις των ανθρώπων που διάκεινται αντίθετα σε αυτές.

Η διάκριση έγκειται στο γεγονός ότι αρνούμαστε να δεχτούμε πως μία κοινωνική ομάδα (ή μειονότητα) έχει το δικαίωμα να διεκδικήσει κάτι που για μας είναι κεκτημένο - εν προκειμένω, την αναγνώριση της αυταξίας της ίδιας μας της ύπαρξης. Επειδή δεν το ζητάμε εμείς, θεωρούμε ότι δεν πρέπει να το ζητούν και άλλοι. Αυτό είναι ιδιαίτερα άδικο κι άνισο, όταν η δική μας ομάδα βρίσκεται σε καλύτερη θέση από τις υπόλοιπες. Αυτές οι ομάδες, πολλές φορές, πρέπει να διεκδικήσουν προνόμια και ειδική μεταχείριση, ακόμη και σε αυτονόητα πράγματα, μόνο και μόνο για να μειώσουν το χάσμα που τις χωρίζει από τις άλλες ομάδες. Κάποιες απαιτήσεις μπορεί να φαίνονται ανάρμοστες σε ορισμένους, αλλά χωρίς συγκεκριμένα ευνοϊκά μέτρα υποστήριξης των αδικημένων ομάδων το χάσμα θα διευρύνεται.

Με την απόλυτα ίση μεταχείριση δημιουργούμε μία πρακτική «μοντέρνας» διάκρισης που δείχνει πολιτικά ορθή αλλά χωρίς παρεμβάσεις και ειδική μέριμνα για τις ομάδες με τα λιγότερα προνόμια δεν μπορεί να γεφυρωθεί ποτέ αυτό το κενό

Για μας είναι σαφές ότι για να μπορέσουμε να αποφύγουμε την πρακτική των μοντέρνων διακρίσεων ως ομάδες της κοινότητας θα πρέπει να γνωρίσουμε και να αναγνωρίσουμε τις ανάγκες η μία της άλλης.

Ότι μοιάζει υπερβολή ως αίτημα από μια ομάδα μπορεί να είναι αναγκαίο για να μην υποστεί μια μοντέρνα διάκριση στηριγμένη σε μια επίπλαστη ισότητα.

Μόνο έτσι πιστεύουμε ότι κάποια στιγμή θα μπορούμε ενωμένοι σαν μια γροθιά να αντιμετωπίσουμε κάθε είδους φοβικό λόγο από όπου κι αν προέρχεται και όπου κι αν ακούγεται, προβάλλεται ή γράφεται και μόνο έτσι θα διεκδικήσουμε αποτελεσματικά όλα εκείνα τα δικαιώματα που μέχρι σήμερα στερούμαστε. .

Οικογένειες Ουράνιο Τόξο