"Η σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού και η καταπάτηση των δικαιωμάτων των παιδιών των ομογονεϊκών οικογενειών."

     20 Νοεμβρίου,

 Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού       

Σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα για τα δικαιώματα του παιδιού όπως αυτά ορίζονται στην σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα του παιδιού.
Με μια πρόχειρη ματιά στα άρθρα της σύμβασης τα δικαιώματα των παιδιών που ζουν στην Ελλάδα σε ομογονεϊκές οικογένειες καταπατούνται σε γενικές γραμμές συνολικά αν και σε κάθε περίπτωση η πολιτεία θεωρεί ότι είναι υπεύθυνη να διασφαλίζει αυτά τα δικαιώματα και να εξασφαλίζει πάντα το καλό του παιδιού. Στην πράξη όμως δεν το κάνει με αποτέλεσμα τα παιδιά των ομογονεϊκών οικογενειών και γενικά των οικογενειών που δεν ακολουθούν την στερεοτυπική μορφή της ετεροκανονική πυρηνικής οικογένειας υφίστανται συνεχώς διακρίσεις.

Άρθρο 2 1. Τα Συµβαλλόµενα Κράτη υποχρεούνται να σέβονται τα δικαιώµατα, που αναφέρονται στην παρούσα Σύµβαση και να τα εγγυώνται σε κάθε παιδί που υπάγεται στη δικαιοδοσία τους, χωρίς καµία διάκριση φυλής, χρώµατος, φύλλου, γλώσσας, θρησκείας, πολιτικών η άλλων πεποιθήσεων του παιδιού ή των γονέων του ή των νόµιµων εκπροσώπων του ή της εθνικής, εθνικιστικής ή κοινωνικής καταγωγής τους, της περιουσιακής τους κατάστασης, της ανικανότητάς τους, της γέννησής τους ή οποιασδήποτε άλλης κατάστασης.
Στο άρθρο 2 1. της σύμβασης το κράτος -στην περίπτωσή μας το Ελληνικό που την έχει και αυτό υπογράψει- υποχρεούται να σέβεται τα δικαιώματα του παιδιού και να εγγυάται ότι κάθε παιδί που υπάγεται στη δικαιοδοσία του δεν θα υποστεί διάκριση εξαιτίας συγκεκριμένων λόγων που αφορούν το ίδιο ή τους γονείς του.
Τα παιδιά με ΛΟΑΤΚΙ γονείς υφίστανται διακρίσεις εξαιτίας του σεξουαλικού προσδιορισμού ή της ταυτότητας φύλου των γονιών τους απροκάλυπτα με βάση την ισχύουσα νομοθεσία.

2. Τα Συµβαλλόµενα Κράτη παίρνουν όλα τα κατάλληλα µέτρα ώστε να προστατεύεται αποτελεσµατικά το παιδί έναντι κάθε µορφής διάκρισης ή κύρωσης, βασισµένης στη νοµική κατάσταση, στις δραστηριότητες, στις εκφρασµένες απόψεις ή στις πεποιθήσεις των γονέων του, των νόµιµων εκπροσώπων του ή των µελών της οικογένειάς του.

Στο άρθρο 2 2. Οι εκφρασμένες απόψεις των γονιών του να θέλουν να είναι ανοιχτά και περήφανα ο εαυτός τους και να μην αποκρύπτουν τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου τους επιφέρει συχνά άδικες δικαστικές αποφάσεις που μπορεί να στερήσουν από τα παιδιά την οικογένειά τους (περιπτώσεις επιμέλειας , αναδοχές κ.ά)
Άρθρο 3 1. Σε όλες τις αποφάσεις που αφορούν στα παιδιά, είτε αυτές λαµβάνονται από δηµοσίους ή ιδιωτικούς οργανισµούς κοινωνικής προστασίας, είτε από τα δικαστήρια, τις διοικητικές αρχές ή από τα νοµοθετικά όργανα, πρέπει να λαµβάνεται πρωτίστως υπόψη το συµφέρον του παιδιού.
Στο άρθρο 3 1. η σύμβαση λέει ότι σε κάθε απόφαση πρέπει να λαμβάνεται πρωτίστως υπόψη το συμφέρον του παιδιού. Δεν είναι προς το συμφέρον του παιδιού λοιπόν να μεγαλώνει και με τους δύο γονείς του που το αγαπούν και τους αγαπά, που το φροντίζουν και το ανατρέφουν , που μαζί συναποφάσισαν να το φέρουν στο κόσμο, που από κοινού είναι δεσμευμένοι στον γονεϊκό τους ρόλο αλλά που νομικά ο ένας εκ των δύο είναι αόρατος και ανύπαρκτος; Πολλές δικαστικές αποφάσεις σε άλλες χώρες που σέβονται τα δικαιώματα των παιδιών έχουν δώσει κοινή κηδεμονία σε γονείς ομογονεϊκών οικογενειών ακριβώς γιατί νοιάζονται για το συμφέρον του παιδιού.

3 2. Τα Συµβαλλόµενα Κράτη υποχρεούνται να εξασφαλίζουν στο παιδί την αναγκαία για την ευηµερία του προστασία και φροντίδα, λαµβάνοντας υπόψη τα δικαιώµατα και τις υποχρεώσεις των γονέων του, των επιτρόπων του ή των άλλων προσώπων που είναι νόµιµα υπεύθυνοι γι' αυτό, και παίρνουν για το σκοπό αυτό όλα τα κατάλληλα νοµοθετικά και διοικητικά µέτρα.
Στο άρθρο 3 2. Το κράτος υποχρεούται να εξασφαλίσει στο παιδί την αναγκαία για την ευημερία του προστασία και φροντίδα λαμβάνοντας υπόψη τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των γονιών του. Όμως για τα παιδιά των ομογονεϊκών οικογενειών αυτό το άρθρο δεν ισχύει στην χώρα μας. Το κράτος δεν συμβάλει στην ευημερία του παιδιού στην προστασία και την φροντίδα του αφού το υποχρεώνει να «χάνει» τον έναν από τους δύο γονείς του, δεν λαμβάνει υπόψη του το δικαίωμα του γονιού που έχει αποφασίσει να είναι γονιός και δεν του αναγνωρίζει τον γονεϊκό του ρόλο, που τον ασκεί έτσι ή αλλιώς αφού το παιδί μεγαλώνει μαζί του. Επίσης μη αναγνωρίζοντας αυτόν τον γονεϊκό ρόλο αφήνει ένα μεγάλο νομικό κενό σχετικό με τις υποχρεώσεις που έχει αυτός ο γονιός απέναντι στο παιδί.
Το κράτος τέλος δεν παίρνει γι’ αυτό το σκοπό όλα τα κατάλληλα νομοθετικά και διοικητικά μέτρα αντιθέτως μεταθέτει ενώ είχε την ευκαιρία με το σ/ν «Σύμφωνο Συμβίωσης και άλλες διατάξεις» να επιλύσει κάποιες από αυτές τις αδικίες .

Άρθρο 8 1. Τα Συµβαλλόµενα Κράτη αναλαµβάνουν την υποχρέωση να σέβονται το δικαίωµα του παιδιού για διατήρηση της ταυτότητας του, συµπεριλαµβανοµένων της ιθαγένειας του, του ονόµατός του και των οικογενειακών σχέσεων του, όπως αυτά αναγνωρίζονται από το νόµο, χωρίς παράνοµη ανάµιξη.
Στο άρθρο 8 1. το κράτος αναλαμβάνει την υποχρέωση να σέβεται το δικαίωμα του παιδιού για την διατήρηση των οικογενειακών του σχέσεων. Το δικαίωμα αυτό καταπατείτε αφού το κράτος «εξαφανίζει» τον ένα εκ των δύο γονέων του παιδιού και σε περίπτωση θανάτου του άλλου το παιδί χάνει και τους δύο γονείς του με αποτέλεσμα να καταλήξει σε κάποιον κοντινό ή μακρινό συγγενή ή σε κάποιο ίδρυμα.
Άρθρο 18 1. Τα Συµβαλλόµενα Κράτη καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για την εξασφάλιση της αναγνώρισης της αρχής, σύµφωνα µε την οποία και οι δύο γονείς είναι από κοινού υπεύθυνοι για την ανατροφή του παιδιού και την ανάπτυξή του. Η ευθύνη για την ανατροφή του παιδιού και για την ανάπτυξή του ανήκει κατά κύριο λόγο στους γονείς, ή κατά περίπτωση, στους νόµιµους εκπροσώπους του. Το συµφέρον του παιδιού πρέπει να αποτελεί τη βασική τους µέριµνα.
Στις ομογονεϊκές οικογένειες ολόκληρο το άρθρο 18 1. αγνοείται από κράτος καθώς δεν κάνει καμία προσπάθεια να μπορεί το παιδί να έχει και τους δύο γονείς του και παραβλέπει ποιο είναι το πραγματικό συμφέρον του παιδιού που θα έπρεπε να αποτελεί την βασική του μέριμνα.
Σε κάθε οικογένεια, τουλάχιστον στην πυρηνική της μορφή έχουμε γονείς και παιδιά.
Αρχικά λοιπόν έχουμε να κάνουμε με τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου των γονέων , που είναι αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου. Πλέον η ομοφυλοφιλία δεν αντιμετωπίζεται ως «ασθένεια» και τα νομικά δίκαια πολλών χωρών χρόνια τώρα αναγνωρίζουν τον γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου , ενώ άλλα αναγνωρίζουν επίσημα την συμβίωση τους. Στη χώρα μας με το ζόρι μιλάμε για σύμφωνο συμβίωσης το 2015.

Δεύτερος παράγοντας είναι το δικαίωμα στην γονεϊκότητα, που είναι καθολικό σε όλους τους ανθρώπους. Απαγόρευση γονεϊκότητας δεν υπάρχει σε κανένα νομικό σύστημα του ανεπτυγμένου κόσμου. Συστάσεις μόνο για την αποφυγή της, μπορεί να υπάρξουν σε κάποιες περιπτώσεις, κυρίως ιατρικής φύσης, προϋπάρχουσας ασθένειας ή ισχυρής πιθανότητας να προκύψουν σοβαρά προβλήματα στα παιδιά μετά την γέννηση τους, αλλά και πάλι η τελική απόφαση είναι θέμα των γονέων.
Επομένως κανένας δεν μπορεί να στερήσει από τους ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπους το δικαίωμά τους εάν και εφόσον το επιθυμούν να γίνουν γονείς.
Με αυτή τη λογική οι ομογονεϊκές οικογένειες υπήρχαν, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν και στο μέλλον με την ίδια και ίσως με μεγαλύτερη συχνότητα καθώς όλο και περισσότεροι ΛΟΑΤΚΙ νέοι άνθρωποι δεν θέλουν να απαρνηθούν το δικαίωμά τους στην γονεϊκότητα εξαιτίας του σεξουαλικού τους προσανατολισμού ή της ταυτότητας φύλου τους.

Ζευγάρια του ίδιου φύλου μπορούν πλέον να υιοθετούν παιδιά σε κάποιες χώρες ή μπορούν με τις μεθόδους της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής να φέρουν στον κόσμο δικά τους παιδιά.
Έως τώρα δεν υπάρχουν έρευνες που να πιστοποιούν ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός των γονέων, προσδιορίζει και αυτόν που θα αποκτήσουν τα παιδιά τους. Αν το θέμα ήταν τόσο απλοϊκό όλοι οι ΛΟΑΤΚΙ που ήρθαν στον κόσμο από straight γονείς δεν θα έπρεπε να υπάρχουν.
Ένα άλλο θέμα που εγείρεται είναι ότι τα παιδιά, τα οποία εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να επιλέξουν τους γονείς τους! Μα φυσικά κανένας και καμία δεν διάλεξε τους γονείς του οπότε γιατί θα έπρεπε να μας απασχολεί αυτό το θέμα μόνο στις περιπτώσεις των παιδιών που μεγαλώνουν με ΛΟΑΤΚΙ γονείς;

Τα ζευγάρια του ίδιου φύλου δεν έχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ως προς την ποιότητα της προσωπικής τους σχέσης, που να τα διαφοροποιεί ως προς τα ετερόφυλα. Σχέσεις αγάπης, συνεργασίας, κατανόησης, επίγνωσης καθήκοντος και ότι άλλο μπορεί να χαρακτηρίσει μια επιτυχή ετερόφυλη σχέση που οδηγείται να ολοκληρώσει την οικογένεια με την απόκτηση παιδιών, μπορεί εξίσου καλά να υφίστανται και στα ομόφυλα ζευγάρια.
Αν λοιπόν όσοι και όσες κόπτονται υποκριτικά για το «καλό των παιδιών» μας ενδιαφέρονταν πραγματικά γι’ αυτά θα έπρεπε να τους αναγνωρίζουν το δικαίωμα να έχουν και τους δύο γονείς τους και όχι λυσσαλέα στο όνομα των δικών τους όποιων στερεοτυπικών πεποιθήσεων να προσπαθούν να τους στερήσουν το δικαίωμα τους να έχουν ίσα οικογενειακά δικαιώματα με όλα τα άλλα παιδιά.

Ενδιαφέρουσα συζήτηση ανάμεσα στον Βασίλη Σωτηρόπουλο και την(δική μας) Στέλλα Μπελιά στην εκπομπή "Εκλάμψεις" του Αντώνη Σιγάλα για το Σϋμφωνο Συμβίωσης την παιδοθεσία και το νομικό πλαίσιο που ΔΕΝ καλύπτει τις οικογένειές μας.
https://www.mixcloud.com/antonis-sigalas